Infinity according to Jorge Luis Borges - Ilan Stavans

Μετάφραση: Nina Triaridou Επιμέλεια: Vasiliki Soultani

When Ireneo Funes looked at a glass of wine on a table,

Όταν ο Ιρινέο Φούνες κοίταξε ένα ποτήρι με κρασί σε ένα τραπέζι,

he saw “all the shoots, clusters, and grapes of the vine.

είδε «όλους του βλαστούς, τα τσαμπιά και τα σταφύλια του αμπελιού.

He remembered the shapes of the clouds in the south

Θυμόταν το σχήμα των σύννεφων στον νότο

at the dawn of the 30th of April of 1882,

την αυγή της 30 Απριλίου του 1882,

and he could compare them in his recollection with the marbled grain

και μπορούσε να τα συγκρίνει στις αναμνήσεις του με τα αυλάκια

in the design of a leather-bound book which he had seen only once,

που ήταν χαραγμένα σε ένα βιβλίο δεμένο με δέρμα, το οποίο είχε δει μόλις μια φορά

and with the lines in the spray which an oar raised

και με τα κύματα του νερού που δημιουργούσε ένα κουπί

in the Rio Negro on the eve of the battle of the Quebrancho.”

στο Ρίο Νέγρο την παραμονή της μάχης του Κεμπράντσο».

In the short story “Funes, the Memorious,”

Στο μικρό διήγημα, «Φούνες, ο μνήμων»,

Jorge Luis Borges explores what it would be like to have a perfect memory.

ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες εξερευνά πώς θα ήταν να έχει κάποιος τέλεια μνήμη.

His character not only remembers everything he has ever seen,

Ο χαρακτήρας δεν θυμάται μόνο ό,τι έχει δει,

but every time he has seen it in perfect detail.

αλλά και κάθε φορά που το έχει δει με όλες τις λεπτομέρειες.

These details are so overwhelming

Αυτές οι λεπτομέρειες είναι τόσο δυνατές,

Funes has to spend his days in a dark room,

που ο Φούνες περνάει τις μέρες του σε ένα σκοτεινό δωμάτιο

and can only sleep by imagining a part of town he has never visited.

και μπορεί να κοιμηθεί μόνο αν φανταστεί ένα μέρος της πόλης που δεν έχει δει.

According to Borges,

Σύμφωνα με τον Μπόρχες,

Funes’s memories even rendered him incapable of real thought,

οι μνήμες του Φούνες του στέρησαν την ικανότητα να σκέφτεται,

because “To think is to forget a difference, to generalize, to abstract.

γιατί «σκέψη σημαίνει να ξεχνάς μια διαφορά, να γενικεύεις, να αοριστολογείς.

In the overly replete world of Funes there were nothing but details.”

Και στον υπερβολικά πλήρη κόσμο του Φούνες

δεν υπήρχαν παρά μόνο λεπτομέρειες».

Funes’ limitless memory was just one of Borges’s many explorations of infinity.

Η απεριόριστη μνήμη του Φούνες ήταν μια αποτύπωση του απείρου από τον Μπόρχες.

Born in Argentina in 1899,

Γεννημένος στην Αργεντινή το 1899,

he admired the revolutionaries of his mother’s family

θαύμασε τους επαναστάτες από την πλευρά της μητέρας του

but took after his father’s bookish clan.

αλλά μετά πήρε από την πνευματική οικογένεια του πατέρα του.

His body of essays, poems, and stories, or, as he called them, ficciones

Το σώμα δοκιμίων, ποιημάτων και διηγημάτων του

ή, όπως τα αποκαλούσε ο ίδιος, μυθοπλασίες

pioneered the literary style of “lo real maravilloso,”

ήταν πρωτοποριακά στο λογοτεχνικό είδος του «lo real maravilloso»,

known in English as Magical Realism—

γνωστό ως, «Μαγικός Ρεαλισμός»,

and each was just a few pages long.

και το καθένα από αυτά ήταν μόλις λίγες σελίδες.

Though Borges was not interested in writing long books,

Παρόλο που ο Μπόρχες δεν ενδιαφερόταν να γράψει μεγάλα βιβλία,

he was an avid reader,

ήταν βιβλιοφάγος

recruiting friends to read to him after he went blind in middle age.

και ζητούσε από τους φίλους του να του διαβάζουν αφότου τυφλώθηκε.

He said his image of paradise was an infinite library,

Έλεγε ότι για αυτόν ο παράδεισος ήταν μια ατέλειωτη βιβλιοθήκη,

an idea he brought to life in “The library of Babel.”

μια ιδέα που ενσάρκωσε στη «Βιβλιοθήκη της Βαβέλ».

Built out of countless identical rooms,

Χτισμένη από αμέτρητα πανομοιότυπα δωμάτια,

each containing the same number of books of the same length,

όπου το καθένα περιέχει τον ίδιο αριθμό βιβλίων του ίδιου μεγέθους,

the library of babel is its own universe.

η Βιβλιοθήκη της Βαβέλ αποτελεί ένα ξεχωριστό σύμπαν.

It contains every possible variation of text,

Περιέχει την κάθε δυνατή παραλλαγή ενός κειμένου,

so there are some profound books,

και έτσι υπάρχουν αρκετά σπουδαία βιβλία,

but also countless tomes of complete gibberish.

αλλά και άπειροι τόμοι με ασυναρτησίες.

The narrator has spent his entire life

Ο αφηγητής έχει περάσει όλη τη ζωή του

wandering this vast labyrinth of information

περιπλανώμενος σε αυτόν τον τεράστιο λαβύρινθο της γνώσης

in a possibly futile search for meaning.

σε μια μάταιη προσπάθεια για νόημα.

Labyrinths appeared over and over in Borges’ work.

Ο λαβύρινθος επανεμφανίζεται στα έργα του Μπόρχες.

In “The Garden of Forking Paths,”

Στον «Κήπο των Διχαλωτών Μονοπατιών»,

as Yu Tsun winds his way through country roads,

καθώς ο Γιού Τσουν περιπλανάται σε διάφορους επαρχιακούς δρόμους

he remembers a lost labyrinth built by one of his ancestors.

θυμάται έναν χαμένο λαβύρινθο, που χτίστηκε από έναν από τους προγόνους του.

Over the course of the story,

Κατά τη διάρκεια της ιστορίας,

he finds out the labyrinth is not a physical maze but a novel.

ανακαλύπτει ότι ο λαβύρινθος δεν είναι μια φυσική υπόσταση αλλά ένα μυθιστόρημα.

And this novel reveals that the real Garden of Forking Paths is time:

Και αυτό το μυθιστόρημα αποκαλύπτει

ότι ο πραγματικός κήπος των διχαλωτών μονοπατιών είναι ο χρόνος:

in every instant, there are infinite possible courses of action.

Κάθε στιγμή, υπάρχουν χιλιάδες πιθανές επιλογές δράσης.

And as one moment follows another,

Και καθώς η μια στιγμή διαδέχεται την άλλη,

each possibility begets another set of divergent futures.

κάθε επιλογή προκαλεί μια σειρά από διαφορετικές μοίρες.

Borges laid out infinite expanses of time in his labyrinths,

Ο Μπόρχες περιέγραψε τις άπειρες προεκτάσεις του χρόνου

μέσα από τους λαβύρινθους,

but he also explored the idea of condensing all of time

αλλά παράλληλα εξερεύνησε την ιδέα της συμπύκνωσης όλου του χρόνου

into a single moment.

σε μία στιγμή.

In “The God’s Script,”

Στη «Γραφή του Θεού»,

at the very beginning of the world

στην αρχή του κόσμου

the god writes exactly one message

ο Θεός γράφει ένα μοναδικό μήνυμα

into the spots of the jaguars,

στις βούλες των τζάγκουαρ,

who then “love and reproduce without end,

τα οποία στη συνέχεια «αναπαράγονται δίχως σταματημό

in caverns, in cane fields, on islands,

σε σπήλαια, σε χωράφια, σε νησιά

in order that the last men might receive it.”

ώστε να λάβουν το μήνυμα μέχρι και οι τελευταίοι άνθρωποι».

The last man turns out to be a tenacious old priest

Ο τελευταίος άνθρωπος τυχαίνει να είναι ένας πεισματάρης γέρος ιερέας

who spends years memorizing and deciphering the jaguar’s spots,

που περνάει χρόνια απομνημονεύοντας

και αποκρυπτογραφώντας τα σημάδια των τζάγκουαρ,

culminating in an epiphany where he finally understands the god’s message.

καταλήγοντας σε μια επιφοίτηση όταν κατανοεί τελικά το μήνυμα του Θεού.

Imprisoned deep underground,

Όντας φυλακισμένος κάτω από το έδαφος,

he has no one to share this meaning with,

δεν έχει κανέναν για να μοιραστεί αυτό το μήνυμα

and it changes nothing about his circumstances,

και το μήνυμα δεν αλλάζει την κατάστασή του.

but he doesn’t mind:

Όμως, αυτό δεν τον πειράζει:

in that one moment,

σε αυτή τη μία στιγμή

he has experienced all the experience of everyone who has ever existed.

έχει βιώσει όλες τις εμπειρίες όλων των ανθρώπων που έχουν υπάρξει.

Reading Borges, you might catch a glimpse of infinity too.

Διαβάζοντας τον Μπόρχες, ίσως και εσείς καταφέρετε να ατενίσετε το άπειρο.