Why we need to end the era of orphanages | Tara Winkler

Çeviri: Begüm Kaya Gözden geçirme: Ramazan Şen

These are some photos of me volunteering in a Cambodian orphanage

Bunlar, 2006 yılında Kamboçya'da yetimhanede gönüllü olduğum

in 2006.

zamana ait fotoğraflar.

When these photos were taken,

Bu fotoğrafların çekildiği zaman,

I thought I was doing a really good thing

gerçekten güzel bir şey yaptığımı ve

and that I was really helping those kids.

o çocuklara gerçekten yardım ettiğimi düşünüyordum.

I had a lot to learn.

Öğrenmem gereken çok şey vardı.

It all started for me when I was 19 years old

Benim için her şeyin başlangıcı, 19 yaşındayken

and went backpacking through Southeast Asia.

Güneydoğu Asya'yı sırt çantasıyla gezmeye gitmemdi.

When I reached Cambodia,

Kamboçya'ya ulaştığımda,

I felt uncomfortable being on holiday surrounded by so much poverty

sefaletle çevrili bir yerde, tatilde olduğum için huzursuz hissettim

and wanted to do something to give back.

ve karşılığında bir şey yapmak istedim.

So I visited some orphanages and donated some clothes and books

Bu yüzden, yetimhaneleri ziyaret ettim, ve tanıştığım çocuklara yardım etmek için

and some money

biraz kıyafet, kitap

to help the kids that I met.

ve biraz para bağışladım.

But one of the orphanages I visited was desperately poor.

Fakat gittiğim yetimhanelerden biri, son derece fakirdi.

I had never encountered poverty like that before in my life.

Hayatımda böyle bir sefaletle karşılaşmamıştım.

They didn't have funds for enough food,

Yiyecek için, temiz su için

clean water

veya tıbbi masraflar için

or medical treatment,

yeterli kaynakları yoktu.

and the sad little faces on those kids

Çocukların üzgün minik suratları

were heartbreaking.

içler acısıydı.

So I was compelled to do something more to help.

Bu yüzden, daha fazla yardım için bir şey yapmaya mecburdum.

I fund-raised in Australia and returned to Cambodia the following year

Avustralya'da para topladım ve yetimhanede birkaç ay gönüllü olmak için

to volunteer at the orphanage for a few months.

Kamboçya'ya geri döndüm.

I taught English and bought water filters and food

İngilizce öğrettim, su filtreleri ve yiyecek aldım

and took all of the kids to the dentist for the first time in their lives.

ve bütün çocukları hayatlarında ilk defa diş hekimine götürdüm.

But over the course of the next year,

Fakat geçen bir yıl boyunca,

I came to discover that this orphanage that I had been supporting

desteklediğim yetimhanenin korkunç bir şekilde

was terribly corrupt.

yozlaşmış olduğunu keşfettim.

The director had been embezzling every cent donated to the orphanage,

Yetimhaneye bağışlanan her bir kuruşu, müdür zimmetine geçiriyordu.

and in my absence, the children were suffering such gross neglect

Yokluğumda çocuklar o kadar bakımsız kalmışlardı ki

that they were forced to catch mice to feed themselves.

kendilerini doyurmak için fare yakalamak zorunda kalmışlardı.

I also found out later

Ayrıca, sonradan öğrendim ki

that the director had been physically and sexually abusing the kids.

müdür çocuklara fiziksel ve cinsel şiddet uyguluyormuş.

I couldn't bring myself to turn my back on children

Bildiğim ve önemsediğim bu çocuklara,

sırtımı çevirip Avustralya'daki hayatıma

who I had come to know and care about

and return to my life in Australia.

geri dönemedim.

So I worked with a local team and the local authorities

Bu yüzden, yeni bir yetimhane kurmak ve o çocukları kurtarmak,

to set up a new orphanage and rescue the kids

onlara yeni ve güvenli bir ev vermek için yerli gruplarla

to give them a safe new home.

ve yerel yetkililerle beraber çalıştım.

But this is where my story takes another unexpected turn.

Fakat, hikayem burada yine beklenmedik bir şekil aldı.

As I adjusted to my new life running an orphanage in Cambodia,

Yeni hayatımı Kamboçya'da yetimhane işletmeye göre ayarladığım için,

(Khmer) I learned to speak Khmer fluently,

(Kimerce) akıcı şekilde Kimerce konuşmayı öğrendim.

which means that I learned to speak the Khmer language fluently.

"Kimer dilini akıcı olarak konuşmayı öğrendim" dedim.

And when I could communicate properly with the kids,

Çocuklarla doğru dürüst iletişime geçince,

I began to uncover some strange things.

bazı garip şeyleri keşfetmeye başladım.

Most of the children we had removed from the orphanage

Yetimhaneden aldığımız çocukların çoğu

were not, in fact, orphans at all.

aslında yetim değillermiş.

They had parents,

Anne babaları varmış

and the few that were orphaned had other living relatives,

ve yetim olan birkaçının yaşayan başka akrabaları varmış,

like grandparents and aunties and uncles

mesela dedeleri-nineleri, teyze-halaları amca-dayıları

and other siblings.

ve başka kardeşleri.

So why were these children living in an orphanage

Peki neden bu çocuklar yetimhanede yaşıyorlardı

when they weren't orphans?

yetim olmadıkları halde?

Since 2005, the number of orphanages in Cambodia

2005'ten beri, Kamboçya'daki yetimhanelerin sayısı

has risen by 75 percent,

%75 oranında arttı

and the number of children living in Cambodian orphanages

ve Kamboçya'da yetimhanelerde yaşayan çocukların sayısı

has nearly doubled,

neredeyse iki katına çıktı,

despite the fact

her ne kadar

that the vast majority of children living in these orphanages

yetimhanede yaşayan çocukların büyük bir çoğunluğu

are not orphans in the traditional sense.

geleneksel anlamda yetim olmasa da.

They're children from poor families.

Onlar fakir ailelerin çocukları.

So if the vast majority of children living in orphanages

Yani eğer yetimhanede yaşayan çocukların büyük bir çoğunluğu

are not orphans,

yetim değilse,

then the term "orphanage"

o zaman "yetimhane" kavramı

is really just a euphemistic name for a residential care institution.

gerçekte kalıcı bakım kurumunun sadece örtmeceli ismi.

These institutions go by other names as well,

Bu kurumlar başka isimlerle de adlandırılıyor,

like "shelters," "safe houses," "children's homes," "children's villages,"

örneğin "sığınaklar", "güvenli evler" "çocuk evleri", "çocuk köyleri,"

even "boarding schools."

hatta "yatılı okullar".

And this problem is not just confined to Cambodia.

Bu sorun sadece Kamboçya ile sınırlı değil.

This map shows some of the countries that have seen a dramatic increase

Bu harita, kalıcı bakım kurumlarının

in the numbers of residential care institutions

ve kuruma yerleşen çocuk sayısında belirgin artış olan

and the numbers of children being institutionalized.

ülkeleri gösteriyor.

In Uganda, for example,

Örneğin, Uganda'da

the number of children living in institutions

kurumlarda yaşayan çocuk sayısı

has increased by more than 1,600 percent since 1992.

1992 yılından beri %1600'den fazla arttı.

And the problems posed by putting kids into institutions

Ayrıca, çocukları kurumlara yerleştirmenin oluşturduğu sorunlar

don't just pertain to the corrupt and abusive institutions

sadece benim çocukları kurtardığım kurum gibi

like the one that I rescued the kids from.

yozlaşmış ve istismarcı kurumlarla ilgili değildi.

The problems are with all forms of residential care.

Problemler, sürekli bakım kurumlarının her şeklinde bulunmakta.

Over 60 years of international research has shown us

60 yıldan uzun süren uluslararası çalışma bize gösterdi ki;

that children who grow up in institutions,

kurumlarda yetişen çocuklar,

even the very best institutions,

en iyi kurumlardan biri de olsa,

are at serious risk of developing mental illnesses,

akıl hastalığına yakalanma, bağlanma sorunu yaşama,

attachment disorders,

gelişme ve konuşmada gecikme

growth and speech delays,

gibi ciddi tehlike altındalar

and many will struggle with an inability to reintegrate

ve çoğu sonraki hayatlarında topluma karışmada ve yetişkin olarak

back into society later in life

sağlıklı ilişki kurmada

and form healthy relationships as adults.

yetersizlikleri ile mücadele ediyorlar.

These kids grow up without any model of family

Bu çocuklar önlerinde örnek bir aile olmadan ve

or of what good parenting looks like,

ve iyi ebeveyn olmanın ne olduğunu bilmeden büyüyorlar,

so they then can struggle to parent their own children.

bu yüzden sonrasında kendileri ebeveyn olmada zorlanıyorlar.

So if you institutionalize large numbers of children,

Yani, çok sayıda çocuğu kuruma gönderirseniz

it will affect not only this generation,

bu sadece o nesli değil

but also the generations to come.

gelecek nesli de etkiliyor.

We've learned these lessons before in Australia.

Bu dersleri biz Avustralya'da önceden öğrendik.

It's what happened to our "Stolen Generations,"

Bizim "Kayıp Nesil"imize olan da bu;

the indigenous children who were removed from their families

yetiştirme konusunda daha iyi bir

with the belief that we could do a better job

iş yapacağımız inancıyla

of raising their children.

ailelerinden alınan yerli çocuklar.

Just imagine for a moment

Sadece bir anlığına, sürekli bakımın

what residential care would be like for a child.

bir çocuk için nasıl olduğunu hayal edin.

Firstly, you have a constant rotation of caregivers,

Öncelikle, bakıcılar arasında sürekli bir devir var;

with somebody new coming on to the shift every eight hours.

her sekiz saatlik vardiyada yeni biri geliyor.

And then on top of that you have a steady stream of visitors

Bunun üzerine düzenli ziyaretçi ve gönüllü

and volunteers coming in,

akımı var,

showering you in the love and affection you're craving

seni sevgiye ve açlık duyduğun ilgiye boğan

and then leaving again,

ve sonra yine terk eden,

evoking all of those feelings of abandonment,

terk edilmenin tüm hislerini hatırlatan

and proving again and again

ve sana tekrar ve tekrar

that you are not worthy of being loved.

sevilmeye değmediğini hatırlatan.

We don't have orphanages in Australia, the USA, the UK anymore,

Artık Avustralya'da, ABD'de ve Birleşik Krallık'ta yetimhaneler yok

and for a very good reason:

ve bunun çok iyi bir sebebi var:

one study has shown that young adults raised in institutions

bir çalışma gösterdi ki kurumda yetişen genç erişkinlerin

are 10 times more likely to fall into sex work than their peers,

seks işçisi olma ihtimali yaşıtlarından 10 kat daha fazla,

40 times more likely to have a criminal record,

sabıkasının olma ihtimali ise 40 kat daha fazla

and 500 times more likely

ve hayatlarını sonlandırma ihtimali

to take their own lives.

500 kat daha fazla.

There are an estimated eight million children around the world

Tahminen dünyada sekiz milyon çocuk,

living in institutions like orphanages,

yetimhane gibi kurumlarda yaşıyor,

despite the fact that around 80 percent of them are not orphans.

%80'nin yetim olmaması gerçeğine rağmen.

Most have families who could be caring for them

Birçok aile düzgün desteği olsaydı

if they had the right support.

çocuklarına kendileri bakabilirdi.

But for me,

Fakat benim için,

the most shocking thing of all to realize

fark ettiklerimden en şaşırtıcı olanı

is what's contributing to this boom

gereksiz yere kurumlara gönderilen

in the unnecessary institutionalization of so many children:

sayısız çocukların artışına sebebinin

it's us --

biz olmamız...

the tourists, the volunteers

turistler, gönüllüler

and the donors.

ve bağış yapanlar.

It's the well-meaning support from people like me back in 2006,

Benim 2006'da yaptığım gibi, insanlardan gelen iyi niyetli destekler,

who visit these children and volunteer and donate,

çocukları ziyaret eden, gönüllü olan bağış yapan insanlar

who are unwittingly fueling an industry that exploits children

çocukları sömüren bu endüstriye bilmeden destek sağlamakta

and tears families apart.

ve aileleri birbirinden ayırmakta.

It's really no coincidence that these institutions are largely set up

Bu kurumların çoğunlukla turistlerin, cezbedilerek çekileceği,

in areas where tourists can most easily be lured in

ziyaret edeceği, bağış yapmakta gönüllü olacağı yerlerde

to visit and volunteer in exchange for donations.

kurulmuş olması tesadüf değil.

Of the 600 so-called orphanages in Nepal,

Nepal'deki 600 sözde yetimhanelerin

over 90 percent of them are located in the most popular tourist hotspots.

%90'ı turistlerin ilgisini çekecek, en popüler alanlarda yer alıyor.

The cold, hard truth is,

Soğuk ve acı gerçek şu ki:

the more money that floods in in support of these institutions,

bu kurumlara yardım etmek için daha fazla para geldikçe

the more institutions open

daha fazla kurum açılıyor

and the more children are removed from their families

ve yatakların doldurulması için

daha fazla çocuk ailesinden koparılıyor.

to fill their beds.

It's just the laws of supply and demand.

Bu sadece arz-talep kuralı.

I had to learn all of these lessons the hard way,

Bu dersleri ben zor yollardan öğrenmek zorunda kaldım,

after I had already set up an orphanage in Cambodia.

Kamboçya'da, hali hazırda bir yetimhane kurduktan sonra.

I had to eat a big piece of humble pie to admit

Çok büyük bir hata yaptığımı

that I had made a mistake

ve farkında olmayarak

and inadvertently become a part of the problem.

sorunun bir parçası haline geldiğimi kabul etmek zorundaydım.

I had been an orphanage tourist,

Yetimhane gezen bir turist ve

a voluntourist.

bir gönüllüydüm.

I then set up my own orphanage and facilitated orphanage tourism

Sonra kendi yetimhanemi kurdum ve kendi yetimhaneme destek sağlamak için

in order to generate funds for my orphanage,

yetimhane turizmine olanak sağladım

before I knew better.

ama işin aslını bilmiyordum.

What I came to learn

Sonradan öğrendim ki,

is that no matter how good my orphanage was,

yetimhanem her ne kadar güzel olsa da

it was never going to give those kids what they really needed:

çocukların asıl ihtiyacı olan şeyi asla veremeyecek:

their families.

ailelerini.

I know that it can feel incredibly depressing

Biliyorum ki, fazlasıyla moral bozucu olabilir

to learn that helping vulnerable children and overcoming poverty

korunmasız çocuklara yardım etmenin ve fakirlikle mücadele etmenin

is not as simple as we've all been led to believe it should be.

inandırılmak istediğimiz kadar kolay olmadığını öğrenmek.

But thankfully, there is a solution.

Fakat, şükürler olsun ki bir çözüm var.

These problems are reversible and preventable,

Bu sorunlar tersine çevrilebilir ve önlenilebilir

and when we know better,

ve doğrusunu bilirsek

we can do better.

daha iyisini yapabiliriz.

The organization that I run today,

Şimdi yürüttüğüm örgüt

the Cambodian Children's Trust,

"Kamboçyalı Çocukların Güveni"

is no longer an orphanage.

artık bir yetimhane değil.

In 2012, we changed the model in favor of family-based care.

2012'de modelimizi aile yanı bakım lehine değiştirdik.

I now lead an amazing team of Cambodian social workers,

Şimdi, Kamboçyalı sosyal görevli, hemşire ve öğretmenlerden oluşan

nurses and teachers.

harika bir takımın öncülüğünü yapıyorum.

Together, we work within communities

Birlikte, yerli halkla beraber çalışarak

to untangle a complex web of social issues

karmaşık sosyal sorunlar ağını çözmeye

and help Cambodian families escape poverty.

ve Kamboçyalı ailelerin fakirlikten kurtulmasına uğraşıyoruz.

Our primary focus is on preventing some of the most vulnerable families

Asıl önceliğimiz, toplumumuzdaki en korunmasız ailelerin

in our community

her şeyden önce

from being separated in the first place.

dağılmasını engellemek.

But in cases where it's not possible

Fakat, çocuğun biyolojik ailesiyle yaşaması

for a child to live with its biological family,

mümkün olmadığında

we support them in foster care.

onları koruyucu aile sisteminde destekliyoruz.

Family-based care is always better

Aile yanı bakım her zaman çocuğu

than placing a child in an institution.

bir kuruma yerleştirmekten iyidir.

Do you remember that first photo that I showed you before?

Size ilk gösterdiğim fotoğrafı hatırlıyor musunuz?

See that girl who is just about to catch the ball?

Topu tutmak üzere olan kızı görüyor musunuz?

Her name is Torn

Adı Torn.

She's a strong, brave and fiercely intelligent girl.

Güçlü, cesur ve aşırı zeki bir kız.

But in 2006, when I first met her

2006'da, ilk tanıştığımızda

living in that corrupt and abusive orphanage,

yozlaşmış ve istismarcı yetimhanede yaşıyordu,

she had never been to school.

hiç okula gitmemişti.

She was suffering terrible neglect,

Korkunç ihmaller içinde acı çekiyordu

and she yearned desperately

ve çaresizce annesinin sıcaklığının

for the warmth and love of her mother.

ve sevgisinin özlemini çekiyordu.

But this is a photo of Torn today with her family.

Bu, Torn'un ailesiyle olan bugünkü fotoğrafı.

Her mother now has a secure job,

Annesinin şimdi güvenceli bir işi var,

her siblings are doing well in high school

kardeşleri lisede iyiler

and she is just about to finish her nursing degree at university.

ve kendisi üniversitede hemşirelik bölümünü bitirmek üzere.

For Torn's family --

Torn'un ailesi için --

(Applause)

(Alkışlar)

for Torn's family,

Torn'un ailesi için

the cycle of poverty has been broken.

fakirlik döngüsü bozuldu.

The family-based care model that we have developed at CCT

CCT'de geliştirdiğimiz aile yanı bakım modeli

has been so successful,

o kadar başarılı oldu ki,

that it's now being put forward by UNICEF Cambodia

çocukları ailelerin yanında tutmak için ulusal bir çözüm olarak

and the Cambodian government

UNICEF Kamboçya ve

as a national solution to keep children in families.

Kamboçya hükümeti tarafından öne çıkarılıyor.

And one of the best --

Ayrıca en iyi --

(Alkışlar)

(Applause)

And one of the best ways that you can help to solve this problem

Ayrıca, bu sorunu çözmek için yardım edebileceğiniz en iyi yollardan biri

is by giving these eight million children a voice

8 milyon çocuğun sesine kulak vermek

and become an advocate for family-based care.

ve aile yanı bakımı desteklemek.

If we work together to raise awareness,

Eğer farkındalığı artırmak için beraber çalışırsak

we can make sure the world knows

korunmasız çocukların

that we need to put an end to the unnecessary institutionalization

gereksiz yere kurumlara yerleştirilmesini sona erdirmek zorunda olduğumuzu

of vulnerable children.

dünyanın bildiğinden emin oluruz.

How do we achieve that?

Bunu nasıl başarırız?

By redirecting our support and our donations

Destek ve bağışlarımızı,

away from orphanages and residential care institutions

yetimhaneler ve kalıcı bakım kurumlarından alıp

towards organizations that are committed to keeping children in families.

çocukları ailelerinin yanında tutmaya kararlı kurumlara yeniden yönlendirerek.

I believe we can make this happen in our lifetime,

İnanıyorum ki, yaşam süremiz içerisinde bunu gerçekleştirebiliriz

and as a result, we will see developing communities thrive

ve gelişmekte olan toplumların başarılı olacağını

and ensure that vulnerable children everywhere

ve korunmasız çocuklara ihtiyacı ve hakları olan şeyi

have what all children need and deserve:

elde etmelerini sağladıklarını göreceğiz:

a family.

Yani aileyi.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)