An ER doctor on triaging your "crazy busy" life | Darria Long

Çeviri: Sara Ozturk Gözden geçirme: Nevaz Mescioğlu

Raise your hand, and be honest,

Dürüst olun ve eğer "deli meşgul" ifadesini

if you've used the phrase "crazy busy"

gününüzü, haftanızı ya da ayınızı tarif etmek için

to describe your day, your week, your month.

kullandıysanız elinizi kaldırın.

I'm an emergency-room doctor,

Ben bir acil servis doktoruyum

and "crazy busy" is a phrase you will never hear me use.

ve beni hiç "deli meşgul" ifadesini kullandığımı duyamazsınız.

And after today,

Bugünden sonra da umarım siz de kullanmayı bırakırsınız.

I hope you'll stop using it, too.

Here's why you cannot afford to use "crazy"

Meşguliyetinizi tanımlamak için "deli" kelimesini kullanamamanızın sebebi

to describe your busy.

Because when we are in what I refer to as Crazy Busy Mode,

Deli Meşgul Mod olarak adlandırdığım durumdayken

we are simply less capable of handling the busy.

meşguliyetinizle daha az başa çıkabilmeniz.

Here's what happens.

Olan şey şu:

Your stress hormones rise and stay there,

Stres hormonlarınız artıyor ve orada kalıyor,

your executive function in the prefrontal cortex declines.

prefrontal korteksinizdeki yürütücü işleviniz azalıyor.

That means your memory, your judgment, your impulse control deteriorate,

Bu da hafızanızın, sağduyunuzun, dürtü kontrolünüzün bozulması

and the brain areas for anger and anxiety are activated.

ve beyninizdeki öfke ve kaygı bölgesinin aktif olması anlamına geliyor.

Do you feel that?

Bunu hissediyor musunuz?

Here's the thing.

Konu şu:

You can be as busy as an emergency department

Deli meşgul olduğunuzu hissetmeden

without feeling like you're crazy busy.

bir acil servisi gibi meşgul olabilirsiniz.

How?

Nasıl mı?

By using the same tactics that we use.

Bizim kullandığımız yöntemleri kullanarak.

Our brains all process stress in similar fundamental ways.

Beynimiz stresi benzer ve asli şekilde işliyor.

But how we react to it

Ama ona verdiğimiz tepki araştırmalar tarafından

has been shown by research to be modifiable,

whether it's emergencies or just daily, day-in, day-out stress.

acil ya da günlük stres olmasına göre değişebilir olarak gösteriliyor.

Now contrast Crazy Busy Mode

Deli Meşgul Mod'un aksine

with how I think of us in the ER -- Ready Mode.

acil serviste olduğumuz gibi Hazır Mod var.

Ready Mode means whatever comes in through those doors,

Hazır Mod, o kapılardan ne gelirse gelsin

whether it's a multiple-car pileup,

zincirleme kaza

or a patient having chest pain while stuck in an elevator,

ya da asansörde kaldığı sırada göğüs ağrısı çeken bir hasta

or another patient with an item stuck where it shouldn't be.

ya da sıkışmaması gereken bir yere sıkışmış bir ögeye sahip bir hasta.

When you're know you're dying to ask.

Sormak için can attığınızı biliyorum.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Even on those days when you would swear you were being punked,

Aşağılandığınıza yemin edeceğiniz o günlerde bile

we're not afraid of it.

biz bundan korkmuyoruz.

Because we know that whatever comes in through those ER double doors,

Çünkü o acil servis kapılarından ne gelirse gelsin

that we can handle it.

başa çıkabileceğimizi,

That we're ready.

hazır olduğumuzu biliyoruz.

That's Ready Mode.

Bu, Hazır Mod.

We've trained for it,

Bunun için eğitim gördük

and you can, too.

ve siz de yapabilirsiniz.

Here's how.

İşte bunun nasıl olacağı:

Step one to go from Crazy Mode to Ready Mode

Deli Mod'dan Hazır Mod'a geçmenin ilk adımı

is to relentlessly triage.

inatla triaj yapmaktır.

In Crazy Mode, you're always busy, always stressed,

Deli Mod'da her zaman meşgul ve streslisiniz

because you're reacting to every challenge with the same response.

çünkü her zorluğa aynı yanıtla tepki veriyorsunuz.

Contrast that with Ready Mode,

Aciliyet derecesine göre öncelik vermemiz anlamına gelen

where we triage,

which means we prioritize by degree of urgency.

triyaj yaptığımız Hazır Mod'la bunu karşılaştırın.

This isn't just a nice way to get your to-do list done.

Bu, sadece yapılacaklar listenizi bitirmenin güzel bir yolu değil.

Work by Dr. Robert Sapolsky

Dr. Robert Sapolsky'nin araştırması

shows that individuals who cannot differentiate threat from non-threat

tehdidi, tehdit olmayandan ayıramayan

and react to everything with the same response

ve her şeye aynı yanıtla tepki veren bireylerin

have double the level of stress hormones.

stres hormonlarının düzeyinin 2 kat daha fazla olduğunu gösteriyor.

Which is why this is the first skill to learn.

Öğrenilecek ilk becerinin triaj olmasının sebebi bu.

You can't take care of them all at once,

Hepsine birdenbire özen gösteremezsiniz

but you don't have to.

ama yapmak zorunda değilsiniz.

Because we triage.

Çünkü öncelik belirleme yapıyoruz.

Red -- immediately life-threatening.

Kırmızı- acilen hayati risk içeren.

Yellow -- serious, but not immediately life-threatening.

Sarı- ciddi ama hayati risk içermeyen.

Green -- minor.

Yeşil- önemi az.

And we focus our efforts first on the reds.

Çabalarımızı önce kırmızıya odaklıyoruz.

Now hear this.

Şimdi bunu dinleyin.

Part of the problem in Crazy Mode

Deli Mod'daki problemin bir parçası

is that you are reacting to everything

her şeye sanki kırmızıymış gibi tepki vermeniz.

as if it is red.

So start by triaging correctly.

Bu yüzden doğru bir şekilde triaj yapmaya başlayın.

Know your reds.

Kırmızılarınızı bilin.

They're what is most important and where you can most move the needle.

Kayda değer bir şey yaptığınız ve en önemli olan şeyler onlar.

Now it's easy to be confused by noise,

Gürültüden kafanızın karışması çok kolay.

but what it noisiest is not always what is most red.

Ama en gürültülü olan her zaman en kırmızı olan değildir.

In fact, my severe asthmatic patient is most at risk when he's quiet.

Aslında ağır astımlı hastam sessizken daha çok risk altında oluyor.

But my patient over here, demanding that I bring her flavored coffee creamer,

Ama ona aromalı kahve sütlüğü getirmemi isteyen hastam

she's noisy, but she's not red.

gürültülü ancak kırmızı değil.

I'll give you an example from my own life.

Size kendi hayatımdan bir örnek vereyim.

Last spring, my house flooded,

Geçen baharda evimi su bastı,

my one-year-old was in the ER,

1 yaşındaki çocuğum acil servisteydi,

I was supposed to do a fundraiser for my four-year-old's school

4 yaşındaki çocuğumun okulu için para toplanan bir etkinlik düzenlemeliydim

and the final chapter of my book was beyond late.

ve kitabımın final bölümü gecikmenin de ötesindeydi.

Maybe not ironically, that was the chapter on stress.

Belki ironik olmayan bir şekilde bu, stresli olan bölümdü.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

My red tasks were getting my one-year-old better

Kırmızı görevlerim 1 yaşındaki çocuğumu iyileştirmek

and finishing my book.

ve kitabımı bitirmekti.

That was it.

Bu kadardı.

Remember, relentlessly triage.

Unutmayın inatla triaj yapın.

The house flood repair?

Evi onardık mı?

Well, once we had stopped and stabilized the damage,

Bir anlığına durup hasarı saptadığımızda

it was no longer a red.

artık bir kırmızı değildi.

It felt red,

Kırmızı hissettirdi ama aslında sadece gürültüydü.

but it was in fact just noise.

No, no really, it was quite noisy,

Hayır, hayır gerçekten oldukça gürültülüydü.

this picture on the far right is me wearing earplugs

Fotoğrafta en sağdaki benim,

to focus on my book,

zemin makine ile kurutulurken

while the floor is being mechanically dried around me.

kitabıma odaklanmak için kulak tıkacı takmışım.

Know your reds,

Kırmızılarınızı bilin

and do not let your non-reds distract you from them.

ve kırmızı olmayanların dikkatinizi dağıtmasına izin vermeyin.

By the way, it is liberating with a green task

Bu arada yeşil bir görevle kendinize

to, every once in a while, be able to remind yourself,

"Bu bir yeşil görev, kimse ölmeyecek" diye

"That's a green task. No one's going to die."

ara sıra hatırlatabilmeniz özgürleştirici.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

It's OK if it's not perfect.

Eğer mükemmel değilse sorun yok.

Now there's one last triage level that we use in the worst scenarios.

En kötü durumlarda kullandığımız son bir triaj seviyesi var.

And that is black.

Siyah.

Those patients for whom there is nothing we can do.

Yapabileceğimiz hiçbir şeyin olmadığı hastalar.

Where we must move on.

Yola devam etmemiz gereken yer.

And although it is gut-wrenching,

Yürek burkan bir şey olmasına rağmen bundan bahsediyorum

I mention it,

because you each have your own equivalent black tasks in your life.

çünkü her biriniz hayatınızda kendi eşdeğer siyah görevlerinize sahipsiniz.

These are items that you must take off your list.

Bunlar listenizden çıkarmanız gereken ögeler.

And I think many of you know what I'm talking about.

Birçoğunuzun neyden bahsettiğimi bildiğini sanıyorum.

For me, this was the fundraiser.

Benim için siyah görev para toplanan etkinlikti.

I had to step down.

Geri adım atmak zorundaydım.

Because as we in the ER know,

Çünkü acil servistekilerin bildiği gibi eğer her şeyi yapmaya çalışırsak

if you try to do everything,

you have no hope of saving your reds.

kırmızılarımızı kurtarmak için umudumuz olmaz.

Step two to go from Crazy Mode into Ready Mode

Deli Mod'dan Hazır Mod'a geçmenin ikinci adımı

is to expect and design for crazy.

deliyi beklemek ve onun için plan yapmak.

Half of handling crazy is how you prepare for it.

Deli ile başa çıkmanın yarısı onun için nasıl hazırlandığınızdır.

So if step one we triage,

Yani ilk adımda triaj yapıyoruz,

step two, we design to make those tasks easier to do.

ikinci adımda bu görevleri yapması kolay olacak şekilde düzenliyoruz.

Science shows us that the more options we have,

Bilim, bize ne kadar çok seçeneğimiz varsa

her bir kararın o kadar çok zaman alacağını gösteriyor.

then the longer each decision takes.

And the more decisions we have to make, the more exhausted our brain gets

Ne kadar çok karar vermemiz gerekiyorsa beyinlerimiz o kadar çok yoruluyor

and the less it is capable of making good decisions.

ve daha az iyi kararlar verebiliyor

Which is why this step two

bu yüzden ikinci adım

is about finding ways to reduce your daily decisions.

günlük seçimlerimizi azaltmak için yollar aramakla alakalı.

Here are four easy examples you can use in your daily lifestyle.

İşte günlük yaşamınızda kullanabileceğiniz dört kolay örnek:

Plan.

Plan yapmak.

Plan your entire week's meals on the weekend,

Bütün haftanın yemeklerini hafta sonunda planlayın ki

so that when it's Wednesday at 6pm

çarşamba günü saat akşam 6'da

and everyone's hangry and requesting pizza,

herkes aç, sinirli ve pizza isterken

you have no decisions to make to get a healthy meal on the table.

masaya sağlıklı bir yemek getirilmesi için karar vermenize gerek olmasın.

Automate.

Otomatikleştirin.

Never leave anything to remember that you could automate,

Yinelenen veya kaydedilmiş liste olarak zamanlayıp planladığınız

whether it's scheduling it as recurring or saved list, or recurrent purchases.

veya yinelenen satın alma işlemleri gibi

otomatikleştirebileceğiniz hiçbir şeyi hatırlamaya bırakmayın.

Colocate.

Yan yana yerleştirin.

When it comes to exercise,

Egzersiz yapacağınız zaman

store all the equipment that you need for a certain activity together,

yapacağınız aktivite için ihtiyacınız olan bütün ekipmanları

şarj edilmiş ve hazır olarak yan yana muhafaza edin.

charged and ready,

so you don't spend energy looking for it.

Böylece onları aramak için enerji harcamazsınız.

And decrease temptations,

Çok fazla kanmayın.

for anyone driven by sugar cravings.

Tatlı krizinde olan birisi var mı?

Anyone?

Kimse yok mu?

Say aye, go ahead.

Buyurun evet diyin.

That itself is its own form of Crazy Mode

Bu Deli Mod'un kendi biçimi

and self-medication for Crazy Mode,

ve kendi kendini tedavi etme şekli

but stop working your willpower.

ama iradenizi tutmayı bırakın.

Design differently.

Farklı şekilde düzenleyin.

If a food is out of immediate reach,

Bir yiyecek doğrudan ulaşılamaz ise

such that you have to use a stool to reach it,

örneğin ulaşmak için bir alet kullanmanız gerekiyorsa

even when it's chocolate,

çikolata bile olsa

study participants ate 70 percent less without thinking about it.

araştırma katılımcıları hiç düşünmeden %70 daha az yedi.

I know.

Biliyorum.

Let that sit for a second.

Bir saniyeliğine bunu düşünelim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Design to make the choices you wish to make easier.

Daha kolay hâle getirmek istediğiniz kararlar için düzenleyin.

Which bring us to the third step to go from Crazy Mode to Ready Mode,

Bu da bizi Deli Mod'dan Hazır Mod'a geçirecek 3. adıma götürüyor:

and that is to get out of your head.

Kafanızdan sıyrılın.

Come with me.

Benimle gelin.

Different story.

Bu farklı bir hikâye.

I'm working in a small, satellite ER,

Küçük, uydu kent bir acil serviste çalışıyorum.

when a woman comes in in labor.

Bir kadın doğum sancısıyla geldiğinde

I realize that the cord is wrapped not once

kordonun bebeğin boynuna bir değil

but twice around the baby's neck.

iki kez dolandığını fark ettim.

And I'm the only doctor.

Oradaki tek doktor benim.

I was scared.

Korkmuştum.

But I couldn't let it derail me.

Ama bunun beni raydan çıkarmasına izin veremezdim.

Because, you see, we all get nervous.

Çünkü görüyorsunuz hepimiz geriliriz,

We all get scared,

hepimiz korkarız

but it's what you do next that matters.

ama önemli olan sonrasında ne yaptığınız.

That first feeling isn't the problem.

İlk his sorun değil.

It can be an important sign.

Önemli bir işaret olabilir.

The problem comes when we let it derail us.

Problemin bizi raydan çıkarmasına izin verdiğimizde,

When that internal monologue starts

iç monolog başladığında, felaket senaryoları kurduğumuzda

and we catastrophize and we start to get that tunnel vision.

ve o sınırlı bakış açısına sahip olduğumuzda sorun başlıyor.

That's how you think when you're in Crazy Mode,

Deli Mod'dayken böyle düşünürsünüz

and you cannot solve anything that way.

ve hiçbir şeyi bu şekilde çözemezsiniz.

Now I promise to come back to the story,

Hikâyeye geri döneceğiz

but first, how do I get out of my own head?

ama önce kendi kafamdan nasıl sıyrılırım?

There are many tactics that you may hear,

Duyabileceğiniz bir sürü yöntemi var

but for me, I find it best in the moment to actively put my focus on someone else.

ama benim için başkasına odaklandığım an en iyisi oluyor.

To deliberately make myself see the person in front of me,

Bilerek karşımdaki kişiyi görmemi sağlamak,

see myself in the arena with them --

kendimi onlarla birlikte sahada görmek,

what do they need, what do they fear

neye ihtiyaçları var, neyden korkuyorlar

and how can I help?

ve onlara nasıl yardım edebilirim?

This may sound like a whole lot of warm and fuzzy to you,

Bu, kulağınıza çok huzur verici gelmiş olabilir

but it's not.

ama öyle değil.

In fact, research shows that when you prime your brain

Aslında araştırmalar, beyninizi olan şeye,

with what is, essentially, compassion,

temelde şefkate hazırladığınızda

we disrupt that tunnel vision and internal monologue.

o sınırlı bakış açısını ve iç monoloğu engellediğimizi söylüyor.

You widen your perception,

Algınızı açıyorsunuz

so your brain can actually take in broader information,

böylece beyniniz daha kapsamlı bilgiler alıyor

so you see more possibilities and can make better decisions.

ve daha çok olasılık görüp daha iyi kararlar veriyorsunuz.

Try it.

Deneyin.

Know that your internal monologue can derail you.

İç monoloğunuzun sizi raydan çıkarabileceğini bilin.

And realize that when you get out of your own head,

Kendi kafanızdan sıyrıldığınızda

you get out of your own way.

kendi yolunuzdan da sıyrıldığınızı fark edin.

Now what happened to that baby?

Peki o bebeğe ne oldu?

I focused not on my fear,

Korkuma değil

but on the mother and the baby and what they needed me to do.

anneye, bebeğe ve ne yapmama ihtiyaçları olduğuna odaklandım.

And got the cord off of the baby's neck,

Bebeğin boynundan kordonu çıkardım

and a healthy screaming, kicking baby arrived,

ve sağlıklı, bağıran, tekmeleyen bir bebek

just as the dad ran in from the parking lot,

tam da babası park yerinden içeriye koşmuşken doğdu.

"Hi, you have a son, I'm Dr. Darria.

"Merhaba bir oğlunuz oldu, ben Dr. Darria.

Congratulations, you want to cut the cord?"

Tebrik ederim, kordonu kesmek ister misiniz?"

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And for a moment,

Bir anlığına

the strong cries of a newborn

yeni doğanın güçlü ağlaması

drowned out the beeps and the sirens that are the normal sounds of the ER.

acil servisin normal sesleri olan bipleri ve sirenleri bastırdı.

But there was also something else.

Ama başka bir şey daha vardı.

Because when I walked back out of that mother's room,

Çünkü o annenin odasından çıktığımda

I saw several of my other patients hovering nearby.

birkaç hastamın yakınlarda gezindiğini gördüm.

I suddenly realized that despite their own problems

Onları acil servise getiren

that had brought them to the emergency room,

kendi problemlerine rağmen

they had all come together to root for this baby.

bu bebeği desteklemek için bir araya geldiklerini fark ettim.

And they now together shared in the joy.

Şimdi de hep birlikte sevincini paylaştılar.

Because that is what happens when you go from Crazy Mode to Ready Mode.

Çünkü Deli Mod'dan Hazır Mod'a geçtiğinizde olan şey bu.

Others notice.

Diğerleri fark eder.

They want it too, they just don't know how,

Onlar da ister, sadece nasıl olacağını bilmezler.

they just need one example.

Bir örneğe ihtiyaçları vardır.

Which could be you.

Bu da siz olabilirsiniz.

Own the busy.

Meşguliyeti sahiplenin.

But stop calling it crazy.

Ama ona deli demekten vazgeçin.

You've always had that ability.

Bu beceriye hep sahiptiniz.

But now ...

Ama şimdi hazırsınız.

you're ready.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)