The new American Dream | Courtney Martin

Çeviri: Gözde Zülal Solak Gözden geçirme: Yunus ASIK

I'm a journalist,

Ben bir gazeteciyim,

so I like to look for the untold stories,

bu yüzden anlatılmamış hikâyeler,

the lives that quietly play out under the scream of headlines.

manşet çığlıkları altında sessizce tükenen yaşamlar aramayı seviyorum.

I've also been going about the business of putting down roots,

Ayrıca bir süredir bir yere kök salmak,

choosing a partner, making babies.

bir eş seçmek ve çocuk yapmak da ilgimi çekiyor.

So for the last few years,

Yani son birkaç yıldır,

I've been trying to understand

hem ahlaki hem de felsefi

what constitutes the 21st-century good life,

şeylerden etkilendiğim için, hem de çaresizce bir cevap arayışında

olduğum için; 21. yüzyılda güzel yaşamı

both because I'm fascinated by the moral and philosophical implications,

but also because I'm in desperate need of answers myself.

oluşturan şeyin ne olduğunu anlamaya çalışıyorum.

We live in tenuous times.

Çok sağlıksız bir dönemde yaşıyoruz.

In fact, for the first time in American history,

Aslında, Amerikan tarihinde bir ilk olarak,

the majority of parents do not think that their kids will be better off

ailelerin çoğu, çocuklarının gelecekte daha iyi durumda

than they were.

olacaklarını düşünmüyorlar.

This is true of rich and poor, men and women.

Fakiri, zengini, kadını, erkeği böyle düşünüyor.

Now, some of you might hear this and feel sad.

Bazılarınız bunu duyduğuna üzülebilir.

After all, America is deeply invested

Nihayetinde Amerika, her neslin

in this idea of economic transcendence,

bir önceki nesilden bir adım önde olacağı,

that every generation kind of leapfrogs the one before it,

daha çok kazanıp, daha çok satın alıp, daha iyi durumda olacağını belirten

earning more, buying more, being more.

ekonomik üstünlük fikrine derinden bağlı.

We've exported this dream all over the world,

Bu rüyayı dünyanın dört bir yanına ulaştırdık,

so kids in Brazil and China and even Kenya

Brezilyalı, Çinli ve hatta Kenyalı çocuklar bile

inherit our insatiable expectation

bizim daha fazlasına duyduğumuz açgözlü beklentiyi

for more.

genlerinde taşıyor.

But when I read this historic poll for the first time,

Fakat bu tarihi anketin sonuçlarını ilk öğrendiğimde,

it didn't actually make me feel sad.

çok da üzüldüğümü söyleyemem.

It felt like a provocation.

Daha çok, bir kışkırtı gibi geldi.

"Better off" -- based on whose standards?

Kime göre -- "daha iyi"?

Is "better off" finding a secure job

"Daha iyi" olmak, hayatın sonuna

that you can count on for the rest of your life?

dek dayanabileceğimiz, güvenli bir iş bulmak mıdır?

Those are nearly extinct.

Bunlar neredeyse sona erdi.

People move jobs, on average, every 4.7 years,

İnsanlar, ortalama her 4,7 yılda bir iş değiştiriyor

and it's estimated that by 2020,

ve 2020'ye kadar Amerikalıların neredeyse

nearly half of Americans will be freelancers.

yarısının, serbest çalışacağı tahmin ediliyor.

OK, so is better off just a number?

Peki, o zaman daha iyi olmak, sadece bir rakam mı?

Is it about earning as much as you possibly can?

Olabildiğince para kazanmak mı?

By that singular measurement, we are failing.

Yalnızca bu ölçümlemeyi yaparak, başarısız oluyoruz.

Median per capita income has been flat since about 2000,

Kişi başına düşen gelirin orta değeri, neredeyse 2000 yılından beri sabit,

adjusted for inflation.

enflasyona göre ayarlanmış olarak.

All right, so is better off getting a big house with a white picket fence?

Pekâlâ, o zaman "daha iyi" olmak, pembe panjurlu bir ev almak mı demek?

Less of us are doing that.

Pek azımız bunu yapıyor.

Nearly five million people lost their homes in the Great Recession,

Büyük Ekonomik Durgunluk'ta neredeyse beş milyon insan evlerini kaybetti ve

and even more of us sobered up about the lengths we were willing to go --

hatta çoğumuz, ulaşmak istediğimiz mesafeler konusunda kendimize geldik --

or be tricked into going, in many predatory cases --

ya da çoğu yağmacılık durumunda, oyuna geldik -- ve bu,

to hold that deed.

o işi sürdürmek içindi.

Home-ownership rates are at their lowest since 1995.

Ev sahibi olma oranları, 1995'ten beri en düşük derecede.

All right, so we're not finding steady employment,

Pekâlâ, istikrarlı bir istihdam bulamıyoruz,

we're not earning as much money,

çok para kazanmıyoruz ve

and we're not living in big fancy houses.

büyük, süslü evlerde yaşamıyoruz.

Toll the funeral bells

Amerika'yı mükemmelleştiren her şey

for everything that made America great.

için cenaze çanları çalıyor.

But,

Fakat,

are those the best measurements of a country's greatness,

bir ülkenin mükemmelliği ve iyi bir yaşam için bu ölçüler,

of a life well lived?

en iyi ölçüler mi?

What I think makes America great is its spirit of reinvention.

Amerika'yı muhteşem yapanın, yeniden icat etme ruhu olduğunu düşünüyorum.

In the wake of the Great Recession,

Büyük Ekonomik Durgunluğun ardından

more and more Americans are redefining what "better off" really means.

daha fazla Amerikalı, "daha iyi" olmanın gerçekten ne demek olduğunu tanımlıyor.

Turns out, it has more to do with community and creativity

Görünen o ki, bunun dolarlar ve sentlerden çok, iletişim ve yaratıcılıkla

than dollars and cents.

ilgisi var.

Now, let me be very clear:

Daha açık konuşayım:

the 14.8 percent of Americans living in poverty need money,

Yoksullukla yaşayan Amerikalıların yüzde 14,8'inin paraya ihtiyacı var,

plain and simple.

bu kadar basit.

And all of us need policies that protect us from exploitation

Ayrıca bizleri, işverenlerin ve mali kurumların suistimalinden

by employers and financial institutions.

koruyacak yasalara ihtiyacımız var.

Nothing that follows is meant to suggest that the gap between rich and poor

Yürürlükteki hiçbir şey, zengin ve fakir arasındaki uçurumun son derece

is anything but profoundly immoral.

ahlak dışı olduğunu göstermiyor.

But,

Ancak,

too often we let the conversation stop there.

konuyu genelde burada kapatıyoruz.

We talk about poverty as if it were a monolithic experience;

Fakirlikten, tekil bir tecrübeymiş gibi bahsediyoruz ve fakir insanlardan da,

about the poor as if they were solely victims.

onlar yalnızca birer kurbanmış gibi bahsediyoruz.

Part of what I've learned in my research and reporting

Araştırmalarım ve haberciliğim bana, iyi yaşama sanatının

is that the art of living well

genellikle en zayıf olanlar tarafından

is often practiced most masterfully

ustaca icra edildiğini

by the most vulnerable.

öğretti.

Now, if necessity is the mother of invention,

Yani, gereksinim, buluşları ortaya çıkarıyorsa eğer,

I've come to believe

zannediyorum ki,

that recession can be the father of consciousness.

durgunluk da bilinçliliği ortaya çıkarabilir.

It confronts us with profound questions,

Bu, karşımıza derin sorular çıkarıyor,

questions we might be too lazy or distracted to ask

rahat zamanlarda sormaya üşeneceğimiz ya da sormaktan

in times of relative comfort.

kaçınacağımız sorular.

How should we work?

Nasıl çalışmalıyız?

How should we live?

Nasıl yaşamalıyız?

All of us, whether we realize it or not,

Hepimiz, fark etsek de etmesek de,

seek answers to these questions,

kulaklarımıza fısıldayan

with our ancestors kind of whispering in our ears.

atalarımızla birlikte, bu soruların cevaplarını arıyoruz.

My great-grandfather was a drunk in Detroit,

Büyük dedem Detroit'te bir sarhoştu,

who sometimes managed to hold down a factory job.

bazen bir fabrika işini yürütmeyi başarabiliyordu.

He had, as unbelievable as it might sound,

Kulaklarınıza inanamayacaksınız ama, tek bir kadından,

21 children,

büyük-büyük annemden,

with one woman, my great-grandmother,

21 çocuğu vardı ve büyük-büyük annem

who died at 47 years old of ovarian cancer.

47 yaşında yumurtalık kanserinden öldü.

Now, I'm pregnant with my second child,

Şimdi ben ikinci çocuğuma hamileyim ve

and I cannot even fathom what she must have gone through.

onun ne yaşadığını anlamakta güçlük çekiyorum.

And if you're trying to do the math -- there were six sets of twins.

Hesabını yapacak olursak -- altı tane ikizi vardı.

So my grandfather, their son,

Böylece, onların oğlu olan büyükbabam,

became a traveling salesman,

seyahat eden bir satıcı oldu ve ani

and he lived boom and bust.

yükseliş ve düşüşlerle yaşadı.

So my dad grew up answering the door for debt collectors

Babam da, alacaklılara kapıyı açıp

and pretending his parents weren't home.

ailesi evde yokmuş gibi davranarak büyüdü.

He actually took his braces off himself with pliers in the garage,

Babası, dişçiye gitmek için parasının olmadığını söylediği zaman,

when his father admitted he didn't have money

garajdaki penseyle kendi kendine

to go back to the orthodontist.

diş tellerini çıkardı.

So my dad, unsurprisingly,

Babam da, beklenildiği gibi,

became a bankruptcy lawyer.

iflas avukatı oldu.

Couldn't write this in a novel, right?

Bunu bir romanda anlatamazdı, değil mi?

He was obsessed with providing a secure foundation

Bana ve erkek kardeşime güvenli bir dayanak sağlama

for my brother and I.

takıntısı vardı.

So I ask these questions by way of a few generations of struggle.

Bu soruları, birkaç nesillik mücadele vasıtasıyla soruyorum.

My parents made sure that I grew up on a kind of steady ground

Ailem benim, bir insanın sorgulamasına, risk almasına ve

that allows one to question and risk and leap.

sıçramasına izin veren, istikrarlı bir zeminde büyümemi sağladı.

And ironically, and probably sometimes to their frustration,

İronik olarak ve bazen de, muhtemelen hayal kırıklıkları nedeniyle,

it is their steadfast commitment to security

güvenliğin değerini ya da 21. yy'da tarihsel olarak tanımladığımız

that allows me to question its value,

şekilde değerini sorgulamama izin veren şey,

or at least its value as we've historically defined it

ailemin güvenliğe karşı sabit bir

in the 21st century.

bağlılık göstermesiydi.

So let's dig into this first question:

Öyleyse ilk soruya gelelim:

How should we work?

Nasıl çalışmalıyız?

We should work like our mothers.

Annelerimiz gibi çalışmalıyız.

That's right -- we've spent decades

Evet -- yüzyıllarca, şirket adamları

trying to fit women into a work world built for company men.

için inşa edilmiş bir iş dünyasına kadınları oturtabilmek için uğraştık.

And many have done backbends to fit in,

Çoğu, uyum sağlamak için taklalar attı

but others have carved a more unconventional path,

fakat diğerleri daha alışılmadık bir yol seçti ve

creating a patchwork of meaning and money

sevdiklerinin ihtiyacı olan şeyleri yapabilmek

with enough flexibility to do what they need to do

için gereken esneklikle, anlam ve para üzerinden

for those that they love.

bir kırk yama yarattılar.

My mom called it "just making it work."

Annem buna "yürütmek" derdi.

Today I hear life coaches call it "a portfolio career."

Bugün yaşam koçları ona "bir portföy kariyeri" diyorlar.

Whatever you call it,

Ne derseniz deyin,

more and more men are craving these whole, if not harried, lives.

gitgide daha fazla erkek, eğer rahatsız değilse, bu bütün yaşamı arzuluyor.

They're waking up to their desire and duty to be present fathers and sons.

Her gün, baba ve oğul olma arzusu ve görevleriyle uyanıyorlar.

Now, artist Ann Hamilton has said,

Sanatçı Ann Hamilton'ın da dediği gibi,

"Labor is a way of knowing."

"İş, bir bilme biçimidir".

Labor is a way of knowing.

İş, bir bilme biçimidir.

In other words, what we work on

Yani, dünyayı anlama biçimimizi,

is what we understand about the world.

üzerinde çalıştığımız şey belirler.

If this is true, and I think it is,

Eğer bu doğruysa, ki bence doğru,

then women who have disproportionately cared for the little ones

o zaman, dengesizlik içinde küçük, hasta ve yaşlı insanlarla ilgilenmiş

and the sick ones and the aging ones,

kadınlar, yine aynı dengesizlikle,

have disproportionately benefited

bilmenin en derin biçiminden

from the most profound kind of knowing there is:

faydalandılar, yani:

knowing the human condition.

İnsanlık hâlini bilmekten.

By prioritizing care,

Erkekler, ilgiye öncelik vererek,

men are, in a sense, staking their claim

bir bakıma, insanın varoluşunun tamamında

to the full range of human existence.

hak iddia ediyorlar.

Now, this means the nine-to-five no longer works for anyone.

Bu da, dokuza beş çalışmanın artık hiç kimseye yaramaması demek.

Punch clocks are becoming obsolete, as are career ladders.

İş çizelgeleri, tıpkı kariyer liderleri gibi, eskiyor.

Whole industries are being born and dying every day.

Her gün bir endüstri doğuyor ve ölüyor.

It's all nonlinear from here.

Hiçbiri doğrusal değil.

So we need to stop asking kids,

Yani, çocuklara artık "büyüyünce

"What do you want to be when you grow up?"

ne olacaksın?" diye sormayı bırakmalıyız

and start asking them, "How do you want to be when you grow up?"

ve onlara "büyüyünce nasıl olmak istiyorsun?" diye sormalıyız.

Their work will constantly change.

İşleri sürekli değişecek.

The common denominator is them.

Onlar, ortak payda.

So the more they understand their gifts

Yani, kabiliyetlerini anlayıp ideal

and create crews of ideal collaborators,

ortaklıklar için takımlar yarattıkça,

the better off they will be.

daha iyi durumda olacaklar.

The challenge ahead is to reinvent the social safety net

Gelecekteki görev, gitgide büyüyen bu ekonomiye

to fit this increasingly fragmented economy.

uyum sağlamak için, sosyal güvenlik ağını yeniden icat etmek.

We need portable health benefits.

Bize, portatif sağlık yardımları lazım.

We need policies that reflect that everyone deserves to be vulnerable

Herkesin hassas olmayı hak ettiğini yansıtan ya da hassas insanlar muhtaç

or care for vulnerable others,

kalmadan onlarla ilgilenen

without becoming destitute.

yasalara ihtiyacımız var.

We need to seriously consider a universal basic income.

Evrensel bir gelir, ciddi olarak değerlendirilmelidir.

We need to reinvent labor organizing.

İşçi örgütlenmesi yeniden düzenlenmeli.

The promise of a work world that is structured to actually fit

Eve ekmek parası getirmek gibi eski bir fikrin değil, ancak gerçekten

our 21st century values,

21.yy'a uyacak biçimde inşa edilmiş bir

not some archaic idea about bringing home the bacon,

iş dünyası sözünün uzun zaman önce

is long overdue --

vadesi doldu --

just ask your mother.

annenize sorun.

Now, how about the second question:

Şimdi, ikinci soruya ne dersiniz:

How should we live?

Nasıl yaşamalıyız?

We should live

Göçmen atalarımız gibi

like our immigrant ancestors.

yaşamalıyız.

When they came to America,

Amerika'ya geldiklerinde,

they often shared apartments, survival tactics, child care --

odaları, hayatta kalma taktiklerini, çocuk bakımını paylaştılar --

always knew how to fill one more belly,

ne kadar az yemekleri de olsa, daima

no matter how small the food available.

bir karın daha doyurmayı bildiler.

But they were told that success meant leaving the village behind

Fakat onlara başarının, köyü terk edip

and pursuing that iconic symbol of the American Dream,

simgesel Amerikan Rüyası sembolünü ve beyaz bahçe çitini takip

the white picket fence.

etmek olduğu söylendi.

And even today, we see a white picket fence

Günümüzde bile, beyaz bahçe çiti gördüğümüz

and we think success, self-possession.

zaman, başarıyı ve iradeyi düşünüyoruz.

But when you strip away the sentimentality,

Fakat duygusallığı bırakırsak, onun

what it really does is divides us.

yaptığı şey aslında bizi ayırmak.

Many Americans are rejecting the white picket fence

Çoğu Amerikalı, beyaz bahçe çitini ve içerisindeki,

and the kind of highly privatized life that happened within it,

oldukça özelleştirilmiş türden yaşamı reddediyor ve bunun yerine

and reclaiming village life,

dayanışma isteğiyle,

reclaiming interdependence instead.

köy yaşamına dönüyor.

Fifty million of us, for example,

Örneğin, elli milyonumuz kuşaklar

live in intergenerational households.

arası evlerde yaşıyor.

This number exploded with the Great Recession,

Bu rakam, Büyük Ekonomik Durgunluk ile patlama yaptı,

but it turns out people actually like living this way.

ama insanların böyle yaşamayı sevdiği aşikâr.

Two-thirds of those who are living with multiple generations under one roof

Bir çatı altında birkaç nesille yaşayan insanların üçte ikisi, bunun

say it's improved their relationships.

ilişkilerini geliştirdiğini söylüyor.

Some people are choosing to share homes not with family,

Bazı insanlar evlerini aileleriyle değil, günlük çevrenin

but with other people who understand the health and economic benefits

sağlık ve ekonomiyle ilgili faydalarını anlayan insanlarla

of daily community.

paylaşmayı seçiyorlar.

CoAbode, an online platform for single moms looking to share homes

Tek yaşayan annelerin, evlerini diğer annelerle paylaşmasını sağlayan bir

with other single moms,

platform olan CoAbode'un,

has 50,000 users.

50.000 kullanıcısı var.

And people over 65 are especially prone

Özellikle 65 yaş üstü insanlar da bu alternatif yaşam

to be looking for these alternative living arrangements.

düzenlemelerini aramaya çok yatkınlar.

They understand that their quality of life

Hayat standartlarının, yalnızlık ve dayanışmadan

depends on a mix of solitude and solidarity.

oluşan bir karışımına bağlı olduğunu anlıyorlar.

Which is true of all of us when you think about it,

Düşündüğümüz zaman, genç ya da yaşlı,

young and old alike.

bu hepimiz için doğru.

For too long, we've pretended that happiness is a king in his castle.

Uzun süredir mutluluk, kalede bir kralmış gibi davrandık.

But all the research proves otherwise.

Fakat araştırmalar tam tersini gösteriyor.

It shows that the healthiest, happiest and even safest --

Araştırmalar -- iklim değişikliği afetleri, suç, hepsi

in terms of both climate change disaster, in terms of crime, all of that --

açısından -- en sağlıklı, en mutlu ve hatta en güvenli insanların,

are Americans who live lives intertwined with their neighbors.

komşularıyla iç içe yaşayan Amerikalılar olduğunu gösteriyor.

Now, I've experienced this firsthand.

Ben bunu şahsen tecrübe ettim.

For the last few years, I've been living in a cohousing community.

Son birkaç yıldır, ortak konutlu bir toplulukta yaşıyorum.

It's 1.5 acres of persimmon trees,

6,07 dönüm içerisinde hurma ağaçları,

this prolific blackberry bush that snakes around a community garden,

bir bahçenin etrafını saran bu üretken böğürtlen çalılığı var ve

all smack-dab, by the way, in the middle of urban Oakland.

ayrıca, Oakland şehrinin tam ortasında, merkezinde.

The nine units are all built to be different,

Dokuz daire de birbirinden farklı şekillerde,

different sizes, different shapes,

boyutları ve biçimleri farklı

but they're meant to be as green as possible.

fakat olabildiğince yeşiller.

So big, shiny black solar cells on our roof

Çatılardaki büyük, parlak siyah güneş

mean our electricity bill rarely exceeds

hücreleri ile, elektrik faturalarımız

more than five bucks in a month.

nadiren 5 doları geçiyor.

The 25 of us who live there are all different ages and political persuasions

Burada yaşayan 25 kişiden her birinin yaşları, politik inançları ve

and professions,

meslekleri farklı ve

and we live in homes that have everything a typical home would have.

tipik bir evde olan her şeyin olduğu evlerde yaşıyoruz.

But additionally,

Ek olarak,

we share an industrial-sized kitchen and eating area,

sanayi boyutunda bir mutfak ve yemek alanını paylaşıyor,

where we have common meals twice a week.

haftada iki kez yemek yiyoruz.

Now, people, when I tell them I live like this,

İnsanlara böyle yaşadığımı söylediğimde, genelde

often have one of two extreme reactions.

iki aşırı tepki alıyorum.

Either they say, "Why doesn't everyone live like this?"

Ya, "Neden herkes böyle yaşamıyor?" diyorlar

Or they say, "That sounds totally horrifying.

ya da "Kulağa korkunç geliyor. Bunu asla

I would never want to do that."

yapmak istemezdim" diyorlar.

So let me reassure you: there is a sacred respect for privacy among us,

Sizi rahatlatayım: Aramızda, büyük bir mahremiyet saygısı var fakat

but also a commitment to what we call "radical hospitality" --

aynı zamanda, "radikal konukseverlik" adı verilen şeye de bağlıyız --

not the kind advertised by the Four Seasons,

bu, Four Seasons'ın reklamını yaptığı türden değil;

but the kind that says that every single person is worthy of kindness,

her bir insanın iyiliğe layık olduğunu belirten türden,

full stop, end of sentence.

nokta, cümlenin sonu.

The biggest surprise for me of living in a community like this?

Böyle bir toplulukta yaşarken beni en çok şaşırtan şey ne miydi?

You share all the domestic labor -- the repairing, the cooking, the weeding --

Tüm ev işlerini -- hazırlamayı, pişirmeyi, ayıklamayı -- paylaşıyorsunuz fakat

but you also share the emotional labor.

ayrıca duygusal bir işi paylaşıyorsunuz.

Rather than depending only on the idealized family unit

Duygusal ihtiyaçlarınızı karşılamak için, idealleştirilmiş aile

to get all of your emotional needs met,

birimine bağlı kalmaktansa; burada

you have two dozen other people that you can go to

işte geçirdiğiniz zor bir günü anlatmak veya kötü

to talk about a hard day at work

davranan bir öğretmen problemini çözmek

or troubleshoot how to handle an abusive teacher.

için gidebileceğiniz iki düzine insan var.

Teenagers in our community will often go to an adult that is not their parent

Topluluğumuzdaki gençler, bir tavsiye almak için genelde ailesinden olmayan bir

to ask for advice.

büyüğe gidiyorlar.

It's what bell hooks called "revolutionary parenting,"

Bu, Bell hooks'un "devrimsel ebeveynlik" dediği şey;

this humble acknowledgment

çocukların etrafında imrenebileceği

that kids are healthier when they have a wider range of adults

ve güvenebileceği fazla sayıda yetişkin olduğu zaman, çocukların

to emulate and count on.

daha sağlıklı oldukları düşüncesi.

Turns out, adults are healthier, too.

Görünen o ki, yetişkinler de daha sağlıklı oluyor.

It's a lot of pressure,

Beyaz bahçe çitinin ardında o

trying to be that perfect family behind that white picket fence.

mükemmel aile olmaya çalışmak, büyük bir baskı.

The "new better off," as I've come to call it,

"Yeni, daha iyi durum" adını verdiğim şey,

is less about investing in the perfect family

mükemmel aile yatırımıyla daha az ilgili, fakat

and more about investing in the imperfect village,

daha çok, kusurlu bir köye yatırım yapmakla ilgili;

whether that's relatives living under one roof,

bu ister bir çatı altında yaşayan akrabalar,

a cohousing community like mine,

benimki gibi ortak bir topluluk olsun,

or just a bunch of neighbors who pledge to really know

ister birbirlerini gerçekten tanıyan ve birbirlerine sahip

and look out for one another.

çıkan komşular olsun.

It's good common sense, right?

Güzel bir sağduyu, değil mi?

And yet, money has often made us dumb

Hâl böyleyken, para bizleri, el uzatmak konusunda

about reaching out.

aptallaştırdı.

The most reliable wealth

En güvenli zenginlik,

is found in relationship.

ilişkilerde bulunur.

The new better off is not an individual prospect at all.

Yeni daha iyi durum, asla kişisel bir beklenti değildir.

In fact, if you're a failure or you think you're a failure,

Aslında, başarısızsanız ya da öyle olduğunuzu düşünüyorsanız,

I've got some good news for you:

size iyi haberlerim var:

you might be a success by standards you have not yet honored.

Henüz itibar etmediğiniz standartlarla başarılı olabilirsiniz.

Maybe you're a mediocre earner but a masterful father.

Kazanç konusunda belki vasatsınız, ama belki de babalıkta ustasınız.

Maybe you can't afford your dream home,

Belki hayalinizdeki evi alamıyorsunuz,

but you throw legendary neighborhood parties.

ama efsanevi komşu partileri veriyorsunuz.

If you're a textbook success,

Eğer okul kitaplarında başarılıysanız

the implications of what I'm saying could be more grim for you.

söylediğim şeyler size sıkıcı gelebilir.

You might be a failure by standards you hold dear

Değer verdiğiniz standartlara göre başarısız olabilirsiniz,

but that the world doesn't reward.

ancak dünya sizi ödüllendirmez.

Only you can know.

Yalnızca siz bilebilirsiniz.

I know that I am not a tribute

Ben, herkese rahatlık sağlayacak kadar

to my great-grandmother,

para kazanmadığım sürece,

who lived such a short and brutish life,

kısa ve yabani bir hayat yaşamış olan

if I earn enough money to afford every creature comfort.

büyük-büyük annem için övgüye değer birisi olmadığımı biliyorum.

You can't buy your way out of suffering or into meaning.

Istırap çekerek ya da anlam çıkararak, yaşamı satın alamazsınız.

There is no home big enough

Onun katlandığı acıları silmeye

to erase the pain that she must have endured.

yetecek kadar büyük bir ev yok.

I am a tribute to her

Olabildiğince bağlı ve

if I live a life as connected and courageous as possible.

cesur bir hayat yaşarsam, onun için övgü kaynağı olurum.

In the midst of such widespread uncertainty,

Böyle geniş bir belirsizliğin ortasında,

we may, in fact, be insecure.

gerçekten, güvensiz olabiliriz.

But we can let that insecurity make us brittle

Ama bu güvensizliğin bizi kırmasına veya yumuşatmasına

or supple.

izin verebiliriz.

We can turn inward, lose faith in the power of institutions to change --

İçimize dönüp kurumların değişim güçlerine olan inancımızı -- hatta

even lose faith in ourselves.

kendimize inancımızı -- kaybedebiliriz.

Or we can turn outward,

Ya da dışa dönerek temas,

iletişim kurma ve yaratma yeteneklerimize olan inancımızı geliştirebiliriz.

cultivate faith in our ability to reach out, to connect, to create.

Turns out, the biggest danger

Görünen o ki, Amerikan Rüyası'nda başarısız

olmak, en büyük tehlike değil.

is not failing to achieve the American Dream.

The biggest danger is achieving a dream

Asıl büyük tehlike, inanmadığınız bir

that you don't actually believe in.

rüyayı gerçekleştirmeniz.

So don't do that.

Bunu yapmayın.

Do the harder, more interesting thing,

Her gün yaptığınız şeylerin, sevginizi ve

which is to compose a life where what you do every single day,

becerilerinizi ve enerjinizi adadığınız insanların, inandığınız şeylere

the people you give your best love and ingenuity and energy to,

olabildiğince yaklaşabildiği bir yaşam oluşturarak,

aligns as closely as possible with what you believe.

daha zor ve daha ilginç olanı yapın.

That, not something as mundane as making money,

Bu, para kazanmak kadar sıradan değildir ve atalarınız için de bir

is a tribute to your ancestors.

övgü kaynağıdır.

That is the beautiful struggle.

En güzel mücadele budur.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)