How I found myself through music | Anika Paulson

Translator: pattamon rattanapan Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

The philosopher Plato once said,

นักปรัชญาเพลโต ครั้งหนึ่งเคยกล่าวไว้ว่า

"Music gives a soul to the universe,

"ดนตรีมอบจิตวิญญาให้กับจักรวาล

wings to the mind,

ให้จิตใจติดปีก

flight to the imagination

ให้ทะยานไปสู่จิตนาการ

and life to everything."

และให้ชีวิตกับทุกสิ่ง"

Music has always been a big part of my life.

ดนตรีเป็นส่วนใหญ่ในชีวิตของฉัน

To create and to perform music

การสร้างและการแสดงดนตรี

connects you to people countries and lifetimes away.

เชื่อมต่อคุณกับผู้คน ในประเทศและช่วงเวลาชีวิตที่แตกต่างกัน

It connects you to the people you're playing with,

มันเชื่อมต่อคุณกับคนที่คุณเล่นให้ฟัง

to your audience

กับผู้ชมของคุณ

and to yourself.

และกับตัวคุณเอง

When I'm happy, when I'm sad,

เมื่อฉันมีความสุข เมื่อฉันเศร้า

when I'm bored, when I'm stressed,

เมื่อฉันเบื่อ เมื่อฉันเครียด

I listen to and I create music.

ฉันฟังเพลง และเขียนมันขึ้นมา

When I was younger, I played piano;

เมื่อฉันเด็ก ฉันเล่นเปียโน

later, I took up guitar.

หลังจากนั้น ฉันก็ฝึกกีตาร์

And as I started high school,

และเมื่อฉันเข้ามัธยม

music became a part of my identity.

ดนตรีก็กลายมาเป็นเอกลักษณ์ของฉัน

I was in every band,

ฉันอยู่ในทุกวงดนตรี

I was involved with every musical fine arts event.

ฉันอยู่กับงานแสดงดนตรีเสมอ

Music surrounded me.

ดนตรีอยู่รอบตัวฉัน

It made me who I was,

มันทำให้ฉันเป็นฉัน

and it gave me a place to belong.

และมันให้ที่ที่เหมาะกับฉัน

Now, I've always had this thing with rhythms.

ตอนนี้ ฉันมักจะได้ยินสิ่งเหล่านี้ พร้อมๆ กับจังหวะ

I remember being young,

ฉันจำได้ว่าตอนเด็กๆ

I would walk down the hallways of my school

ฉันเดินไปในโถงทางเดินที่โรงเรียน

and I would tap rhythms to myself on my leg with my hands,

และฉันก็ใช้ขา ใช้มือ เคาะเป็นจังหวะของฉัน

or tapping my teeth.

หรือกระทั่งใช้ฟัน

It was a nervous habit,

มันเป็นพฤติกรรม ตอนที่ฉันตื่นเต้น

and I was always nervous.

และฉันก็ตื่นเต้นอยู่ตลอด

I think I liked the repetition of the rhythm --

ฉันคิดว่าฉันชอบที่ดนตรีมันซ้ำไปซ้ำมา

it was calming.

มันดูสงบ

Then in high school,

ตอนที่อยู่มัธยม

I started music theory,

ฉันเรียนทฤษฎีดนตรี

and it was the best class I've ever taken.

และมันเป็นวิชาที่ดีที่สุดเท่าที่เคยเรียนมา

We were learning about music --

เรากำลังเรียนดนตรี

things I didn't know, like theory and history.

ในเรื่องที่ฉันไม่รู้ อย่างทฤษฎี และประวัติศาสตร์

It was a class where we basically just listened to a song,

มันเป็นวิชาที่เราแค่ได้ฟังเพลง

talked about what it meant to us

และคุยกันว่า มันมีความหมายยังไงกับเรา

and analyzed it,

และวิเคราะห์มัน

and figured out what made it tick.

และหาว่าอะไรทำให้มันดังเป็นจังหวะ

Every Wednesday, we did something called "rhythmic dictation,"

ทุกวันพุธ เราจะทำกิจกรรม "ฟังตามเสียงบอก"

and I was pretty good at it.

และฉันก็ค่อนข้างเก่งเลยทีเดียว

Our teacher would give us an amount of measures

คุณครูให้วิธีการกับเราหลายอย่าง

and a time signature,

และลักษณะเวลาที่เป็นเอกลักษณ์

and then he would speak a rhythm to us

จากนั้นเขาจะพูดเป็นจังหวะให้เราฟัง

and we would have to write it down with the proper rests and notes.

และเราก็เขียนตัวโน้ต ตัวหยุดที่เหมาะสมลงไป

Like this:

อย่างนี้ค่ะ

ta ta tuck-a tuck-a ta,

ตะ ตะ ตั้ก กะ ตั้ก กะ ตา

ta tuck-a-tuck-a-tuck-a, tuck-a.

ตะ ตั๊ก กะ ตั๊ก กะ ตั๊ก กะ ตั๊ก กะ

And I loved it.

และฉันรักมันนะ

The simplicity of the rhythm --

ความเรียบง่ายของจังหวะ

a basic two- to four- measure line --

พื้นฐานสองถึงสี่จังหวะ ในหนึ่งห้อง

and yet each of them almost told a story,

และแต่ละส่วนก็บอกเล่าเรื่องราว

like they had so much potential,

เหมือนกับมันก็สำคัญมาก

and all you had to do was add a melody.

และสิ่งที่คุณต้องทำ ก็แค่เพิ่มทำนองลงไป

(Guitar)

(กีตาร์)

Rhythms set a foundation for melodies and harmonies to play on top of.

จังหวะเป็นพื้นฐานสำหรับทำนอง ความประสานกัน

It gives structure and stability.

ทำให้มีโครงสร้าง และมีความเสถียร

Now, music has these parts --

ตอนนี้ ดนตรีมีสามส่วน

rhythm, melody and harmony --

จังหวะ ทำนอง และการประสาน

just like our lives.

เหมือนกับชีวิตของเรา

Where music has rhythm,

ที่ดนตรีเป็นจังหวะ

we have routines and habits --

เรามีกิจวัตรและนิสัย

things that help us to remember what to do and to stay on track,

ที่ช่วยให้เราจำว่าทำอะไร ให้เราไม่หลงทาง

and to just keep going.

และแค่ทำมันต่อไป

And you may not notice it,

และคุณอาจจะไม่ได้สังเกต

but it's always there.

แต่มันก็อยู่ตรงนั้นเสมอ

(Guitar)

(กีตาร์)

And it may seem simple,

และนี่มันอาจจะดูง่ายดาย

it may seem dull by itself,

อาจจะดูเหมือนโง่

but it gives tempo and heartbeat.

แต่มันก็ให้เท็มโป และทำให้ใจเต้น

And then things in your life add on to it,

และเมื่อใส่มันลงไปในชีวิตของคุณ

giving texture --

ใส่ผิวสัมผัสลงไป

that's your friends and your family,

คือเพื่อนและครอบครัวของคุณ

and anything that creates a harmonic structure in your life

และสิ่งอื่นๆ ที่เป็นโครงสร้างของชีวิต

and in your song,

ใส่ลงไปในเพลงของคุณ

like harmonies,

เหมือนกับการประสาน

cadences

จังหวะ

and anything that makes it polyphonic.

และอะไรก็ตามที่ทำให้มันรวมกันเป็นเสียงเดียว

And they create beautiful chords and patterns.

และมันจะสร้างคอร์ดที่สวยงามอย่างมีรูปแบบ

(Guitar)

(กีตาร์)

And then there's you.

และนี่คือคุณ

You play on top of everything else,

คุณที่ควบคุมทุกอย่าง

on top of the rhythms and the beat

อยู่เหนือจังหวะและทำนอง

because you're the melody.

เพราะว่าคุณเป็นทำนอง

And things may change and develop,

และจะเปลี่ยนแปลง และพัฒนาได้

but no matter what we do,

และไม่ว่าเราจะทำอะไร

we're still the same people.

เราก็ยังเป็นคนคนเดิม

Throughout a song melodies develop,

ผ่านเพลง ทำนองที่พัฒนาขึ้น

but it's still the same song.

แต่ก็ยังเป็นเพลงเดิม

No matter what you do,

และไม่ว่าคุณจะทำอะไร

the rhythms are still there:

จังหวะก็จะยังอยู่เหมือนเดิม

the tempo and the heartbeat ...

เท็มโป และเสียงหัวใจเต้น

until I left,

จนกระทั่งฉันจบ

and I went to college

และเข้ามหาวิทยาลัย

and everything disappeared.

และทุกอย่างหายไป

When I first arrived at university,

เมื่อฉันไปถึงมหาวิทยาลัยครั้งแรก

I felt lost.

ฉันรู้สึกหลงทาง

And don't get me wrong -- sometimes I loved it and it was great,

อย่าเข้าใจฉันผิดนะ ฉันรักมัน และมันก็เยี่ยมเลย

but other times,

แต่ในบางครั้ง

I felt like I had been left alone

ฉันรู้สึกเหมือนถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว

to fend for myself.

ให้ป้องกันตัวเอง

It's like I had been taken out of my natural environment,

มันเหมือนฉันถูกดึงออกมา จากสิ่งแวดล้อมที่เป็นฉัน

and put somewhere new,

และใส่อะไรใหม่ๆ เข้ามาแทน

where the rhythms and the harmonies

ที่ซึ่งจังหวะและความประสาน

and the form had gone away,

และรูปแบบทั้งหมดนั่นหายไป

and it was just me --

และมันเหลือแค่ฉัน

(Guitar)

(กีตาร์)

silence and my melody.

ความเงียบและทำนองของฉัน

And even that began to waver,

และถึงแม้มันจะเริ่มแกว่งไปมา

because I didn't know what I was doing.

เพราะฉันไม่รู้ว่าฉันทำอะไรอยู่

I didn't have any chords to structure myself,

ฉันไม่มีคอร์ดที่เป็นโครงของฉันด้วยซ้ำ

or a rhythm

หรือไม่แต่จังหวะ

or a beat to know the tempo.

หรือบีสท์ ที่ทำให้รู้จักเท็มโป

(Guitar)

(กีตาร์)

And then I began to hear all these other sounds.

และเมื่อฉันเริ่มฟังเสียงอื่นๆ ทั้งหมดนั่น

(Guitar)

(กีตาร์)

And they were off-time

เมื่อมันไม่ถูกเวลา

and off-key.

ไม่ถูกคีย์

And the more I was around them,

และยิ่งฉันถูกล้อมรอบด้วยสิ่งเหล้านั้น

the more my melody started to sound like theirs.

ทำนองของฉันก็ยิ่งกลายเป็นสิ่งนั้น

And slowly I began to lose myself,

ฉันเริ่มจะสูญเสียตัวเองอย่างช้าๆ

like I was being washed away.

เหมือนกับตัวตนฉันถูกชะล้างออกไป

But then the next moment --

แต่แล้ว ในชั่วขณะถัดไป

(Guitar)

(กีตาร์)

I could hear it.

ฉันได้ยิน

And I could feel it.

ฉันสัมผัสได้

And it was me.

และมันเป็นฉัน

And I was here.

และฉันอยู่ตรงนี้

And it was different,

และมันแตกต่าง

but not worse off.

แต่มันไม่ได้แย่

Just changed a little.

แค่เปลี่ยนไปนิดหน่อย

Music is my way of coping with the changes in my life.

ดนตรีคือเครื่องมือของฉัน ในการจัดการความเปลี่ยนแปลงในชีวิต

There's a beautiful connection between music and life.

มันมีการเชื่อมต่อที่สวยงาม ระหว่างดนตรีและชีวิต

It can bind us to reality

บดบังเราจากภาพความเป็นจริง

at the same time it allows us to escape it.

และในขณะเดียวกัน ก็ให้เราเอาตัวรอด

Music is something that lives inside of you.

ดนตรีเป็นอะไรที่มีชีวิตอยู่ในตัวคุณ

You create it and you're created by it.

คุณสร้างมันขึ้นมา และคุณก็ถูกมันสร้างขึ้นมาเช่นกัน

Our lives are not only conducted by music,

ชีวิตของเราไม่ได้แค่ถูกกำกับด้วยดนตรี

they're also composed of it.

แต่มันแต่งเราขึ้นมาใหม่ด้วย

So this may seem like a bit of a stretch,

งั้นมันเลยดูเหมือนจะตึงอยู่บ้าง

but hear me out:

แต่ฉันก็ฟังจนจบ

music is a fundamental part of what we are

ดนตรีเป็นพื้นฐานว่าเราเป็นอะไร

and of everything around us.

และเป็นพื้นฐานของสิ่งที่อยู่รอบตัวเรา

Now, music is my passion,

ตอนนี้ ดนตรีเป็นความหลงใหลของฉัน

but physics also used to be an interest of mine.

แต่ฟิสิกส์เคยเป็นความสนใจของฉันช่วงหนึ่ง

And the more I learned,

และเมื่อฉันยิ่งเรียน

the more I saw connections between the two --

ฉันก็ยิ่งเห็นความเชื่อต่อของสองสิ่ง

especially regarding string theory.

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทฤษฎีสตริง

I know this is only one of many theories,

ฉันรู้ว่านี่เป็นเพียงหนึ่งในหลายๆ ทฤษฎี

but it spoke to me.

แต่มันบอกฉัน

So, one aspect of string theory, at its simplest form, is this:

ดังนั้น มุมหนึ่งของทฤษฎีสตริง ในรูปแบบที่เรียบง่ายที่สุด

matter is made up of atoms,

สสาร ถูกสร้างมาจากอะตอม

which are made up of protons and neutrons and electrons,

ที่ถูกสร้างขึ้นจากโปรตอน นิวตรอน และอิเล็กตรอน

which are made up of quark.

ที่ถูกสร้างมาจากควาร์ก

And here's where the string part comes in.

และเมื่อชิ้นส่วนสตริงมาอยู่ด้วยกัน

This quark is supposedly made up of little coiled strings,

ควาร์กนี้ก็น่าจะถูกสร้างขึ้นมา จากสตริงขดเล็กๆ

and it's the vibrations of these strings that make everything what it is.

และการสั่นสะเทือนของสตริง จะรวมให้ทุกอย่างเป็นสิ่งที่มันเป็น

Michio Kaku once explained this

มิชิโอะ คาคุ เคยอธิบายเอาไว้ครั้งหนึ่ง

in a lecture called, "The Universe in a Nutshell,"

เรื่อง "จักรวาลในเปลือกถั่ว"

where he says,

ที่เขากล่าวว่า

"String theory is the simple idea

"ทฤษฎีสตริงเป็นไอเดียง่ายๆ

that the four forces of the universe --

ที่แรงสี่แสงของจักรวาล

gravity, the electromagnetic force, and the two strong forces --

แรงดึงดูด แรงแม่เหล็ก และอีกสองแรงที่แข็งแรง

can be viewed as music.

สามารถมองในรูปของดนตรีได้

The music of tiny little rubber bands."

เป็นยางวงเล็กๆ ของดนตรี

In this lecture, he goes on to explain physics

ในการบรรยายนี้ เขายังได้อธิบายฟิสิกส์

as the laws of harmony between these strings;

ที่เหมือนกฏของการประสาน ระหว่างสตริงเหล่านี้

chemistry, as the melodies you can play on these strings;

ในทางเคมี ทำนองที่คุณเล่นบนสตริงเหล่านี้

and he states that the universe is a "symphony of strings."

และเขากล่าวว่าจักรวาล เป็น "ซิมโฟนีของสตริง"

These strings dictate the universe;

สตริงเหล่านี้ที่ชี้นำจักรวาล

they make up everything we see and everything we know.

และมันสร้างทุกอย่างที่เราเห็น ทุกอย่างที่เรารู้

They're musical notes,

มันคือโน้ตดนตรี

but they make us what we are and they hold us together.

และมันสร้างให้เราเป็นอย่างที่เราเป็น และดึงเราเอาไว้ด้วยกัน

So you see,

ดังนั้นคุณจะเห็น

everything is music.

ว่าทุกอย่างคือดนตรี

(Guitar)

(กีตาร์)

When I look at the world,

เมื่อฉันมองไปที่โลกใบนี้

I see music all around us.

ฉันเห็นดนตรีอยู่รอบๆ ตัวเรา

When I look at myself,

เมื่อฉันมองที่ตัวเอง

I see music.

ฉันเห็นดนตรี

And my life has been defined by music.

และชีวิตของฉันมันก็ถูกจำกัดความด้วยดนตรี

I found myself through music.

ฉันค้นพบตัวเองผ่านดนตรี

Music is everywhere,

ดนตรีอยู่ในทุกที่

and it is in everything.

และอยู่กับทุกอย่าง

And it changes and it builds

และมันเปลี่ยนแปลง และมันสร้างสิ่งใหม่

and it diminishes.

และมันค่อยๆ ลดลง

But it's always there,

แต่ดนตรีนั้น

supporting us,

สนับสนุนเราเสมอ

connecting us to each other

เชื่อมต่อเราเข้าด้วยกัน

and showing us the beauty of the universe.

และแสดงให้เราเห็นความสวยงามของจักรวาล

So if you ever feel lost,

และถ้าคุณเคยรู้สึกสูญเสีย

stop and listen for your song.

จงหยุด และจงฟังเพลงของคุณ

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(ปรบมือ)