Norman Foster: Building on the green agenda

Translator: Sorachai Kornkasem Reviewer: Chirayu Wongchokprasitti

As an architect you design for the present,

ในฐานะสถาปนิก คุณออกแบบเพื่อความเป็นปัจจุบัน

with an awareness of the past,

ด้วยการตระหนักถึงความเป็นอดีต

for a future which is essentially unknown.

เพื่อความเป็นอยู่ในอนาคต ซึ่งแท้จริงแล้วก็ไ่ม่มีใครหยั่งรู้

The green agenda is probably the most important agenda

ความคิดด้านความเป็นสีเขียว Green Agenda นี้ ถือป็นวาระที่สำคัญที่สุด

and issue of the day.

และเป็นประเด็นหลักในทุกวันนี้

And I'd like to share some experience

และผมอยากที่แบ่งปันประสบการณ์ที่ผมมี

over the last 40 years -- we celebrate our fortieth anniversary this year --

ในช่วง 40 ปีที่ผ่านมา -- ที่เราพึ่งจะฉลองครบรอบ 40 ปี ในปีนี้ --

and to explore and to touch on some observations

และเพื่อเสาะหาและไถ่ถึง การสังเกตการณ์ต่างๆ

about the nature of sustainability.

ที่เกี่ยวข้องกับพื้นฐานของความคิดเพื่อความยั่งยีน

How far you can anticipate, what follows from it,

ที่ว่า พวกคุณควรจะคาดหวังได้แค่ไหน มีอะไรเป็นผลตามมา

what are the threats, what are the possibilities,

อะไรคือสิ่งที่จะเป็นภัยคุกคาม อะไรคือความเป็นไปได้

the challenges, the opportunities?

ความท้าทายและโอกาสต่างๆ

I think that -- I've said in the past, many, many years ago,

ผมเคยได้กล่าวมาแล้วในอดีต ซึ่งก็หลายปีอย่างมาก

before anybody even invented the concept of a green agenda,

ก่อนที่จะมีคนค้นคิดแนวความคิด ในเรื่องความเป็นสีเขียว Green Agenda นี้เสียอีก

that it wasn't about fashion -- it was about survival.

นั่น ไม่ใช่เพราะมันเป็นสิ่งที่เป็นแฟชั่น แต่มันเป็นความอยู่รอด

But what I never said, and what I'm really going to make the point is,

แต่สิ่งที่ผมไม่เคยได้กล่าวไว้นั้น และผมอยากจะเจาะประเด็นลงไปก็คือ

that really, green is cool.

ความเป็นสีเขียวเนี่ย เป็นสิ่งที่เจ๋งนะจริงๆแล้ว

I mean, all the projects which have, in some way, been inspired

ซึ่งผมหมายถึง ในทุกๆโครงการที่ได้รับแรงบันดาลใจอย่างหนึ่งอย่างใด

by that agenda are about a celebratory lifestyle,

โดยแนวความคิดหลักๆนั้นก็คือ การเฉลิมฉลองแห่งการเป็นอยู่นั่นเอง

in a way celebrating the places and the spaces

หรือก็คือการเฉลิมฉลองต่อสถานที่และที่ว่างต่างๆ

which determine the quality of life.

ที่ถือเป็นการกำหนดคุณภาพของชีวิต

I rarely actually quote anything,

จริงๆแล้วผม แทบจะไม่ยกคำพูดของคนอื่นมากล่าวอ้าง

so I'm going to try and find a piece of paper if I can,

แต่ผมจะลองดูเสียหน่อย และถ้าผมหาเศษกระดาษเจอนะ

[in] which somebody, at the end of last year, ventured the thought

ซึ่งมันเป็นการระดมความคิดไว้ ของคนบางคนเมื่อปลายปีที่แล้ว

about what for that individual, as a kind of important observer,

เกี่ยวกับความเป็นปัจเจกชน ในฐานะผู้สังเกตการณ์ที่สำคัญคนหนึ่ง

analyst, writer -- a guy called Thomas Friedman,

เค้าเป็นทั้งนักวิเคราะห์และนักเขียนที่ชื่อ Thomas Friedman

who wrote in the Herald Tribune, about 2006.

ซึ่งเขียนไว้ในหนังสือพิมพ์ Herald Tribune ประมาณปี 2006

He said,

เขากล่าวไว้ว่า

"I think the most important thing to happen in 2006

"ผมคิดว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดที่จะเกิดขึ้นในปี 2006

was that living and thinking green hit Main Street.

ก็คือแนวคิดอย่างสีเขียวและความเป็นอยู่นี้นั้น จะวิ่งเข้าถึงถนนสายหลัก

We reached a tipping point this year

เราเข้าถึงจุดสูงสุดแล้วในปีนี้

where living, acting, designing, investing and manufacturing green

ทั้งที่อยู่อาศัย พฤติกรรม การออกแบบ การลงทุน และการผลิตสีเขียว

came to be understood by a critical mass

มาถูกผนวกเข้ากันเป็นที่เข้าใจกันของมวลชนหมู่มาก

of citizens, entrepreneurs and officials

ทั้ง ประชาชน เจ้าของกิจการและเจ้าหน้าที่

as the most patriotic, capitalistic, geo-political

ไม่ว่าจะในฐานะที่มีความรักชาติอย่างที่สุด ระบบบทุนนิยม ภูมิศาสตร์ทางการเมือง

and competitive thing they could do.

และการแข่งขันใดๆที่สามารถทำได้

Hence my motto: green is the new red, white and blue."

นั่นก็คือที่มาของคำพูดที่ว่า สีเขียวคือ สีแดง สีขาว และสีน้ำเงินอันใหม่"

And I asked myself, in a way, looking back,

แต่ถ้าผมถามตัวผมเองและการมองย้อนกลับไป

"When did that kind of awareness of the planet and its fragility first appear?"

"ความรู้สึกรับผิดชอบต่อโลกใบนี้และเรารู้สึกถึงความบอบบางของโลกนั้น เริ่มมีมาปรากฎตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ?

And I think it was July 20, 1969,

และผมว่าน่าจะเป็นวันที่ 20 เดือนกรกฎาคม ปีคศ. 1969

when, for the first time, man could look back at planet Earth.

ซึ่งถือว่าเป็นครั้งแรก ที่มนุษย์เราว่ามารถมองย้อนกลับมาที่ดาวเคราะห์ที่โลกของเรา

And, in a way, it was Buckminster Fuller who coined that phrase.

ในอันที่จริง มันเป็นสิ่งที่ Buckminster Fuller ได้เรียกชื่อนั้นไว้

And before the kind of collapse of the communist system,

และก็ก่อนที่มันจะทรุดพังทลาย ไปกับระบบคอมมิวนิสต์นั้น

I was privileged to meet a lot of cosmonauts

กระผมนั้นโชคดีที่มีโอกาสได้พบปะกับนักอวกาศหลายๆท่าน

in Space City and other places in Russia.

ที่ Space City และที่เมืองอื่นๆในประเทศรัสเซีย

And interestingly, as I think back,

และที่น่าสนใจมากที่พอผมนึกย้อนไป

they were the first true environmentalists.

ก็คือพวกเขานักอวกาศเหล่านี้ ก็คือนักสิ่งแวดล้อมตัวจริงรุ่นแรกๆ

They were filled with a kind of pioneering passion,

พวกเขานั้น เต็มไปด้วยความรักในการบุกเบิก

fired about the problems of the Aral Sea.

ที่จุดฉนวนความสนใจเกี่ยวกับปัญหาต่างๆ ของทะเล Aral Sea

And at that period it was --

ที่เป็นปัญหามีอยู่ในขณะนั้น

in a way, a number of things were happening.

และก็มีสิ่งต่างๆมากมายที่เกิดขึ้นพร้อมๆกัน

Buckminster Fuller was the kind of green guru --

และน่าจะถือว่า Buckminster Fuller เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านความเป็นสีเขียว

again, a word that had not been coined.

แต่ก็อีกแหละ คำๆนี้ก็ไม่ได้ประดิษฐ์ขึ้นมา

He was a design scientist, if you like, a poet,

เขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ออกแบบ หรือนักประพันธ์

but he foresaw all the things that are happening now.

แต่เขามองการไกล ถึงสิ่งต่างๆ ที่กำลังเกิดอยู่ใน ณ ขณะนี้

It's another subject. It's another conversation.

แต่นั้นก็เป็นเรื่องราวอันอื่น ที่พูดคุยกันได้อีกอันหนึ่ง

You can go back to his writings: it's quite extraordinary.

คุณสามารถกลับไปดูที่งานเขียนของเขา มันพิเศษเอามากๆ

It was at that time, with an awareness

มันเป็นช่วงเวลานั้น ที่ความตระหนักด้านสีเขียว

fired by Bucky's prophecies, his concerns

ที่ถูกจุดประกายโดยการทำนาย และความเป็นห่วงของเขา

as a citizen, as a kind of citizen of the planet,

ในฐานะพลเมืองและประชากรคนหนึ่งของโลก ดาวเคราะห์แห่งนี้

that influenced my thinking and what we were doing at that time.

และที่มีอิทธิพลต่อความคิดอ่านของผม ทั้งเป็นสิ่งที่พวกเราทำในขณะนั้นด้วย

And it's a number of projects.

และมีตัวอย่างโครงการหลายๆโครงการ

I select this one because it was 1973, and it was a master plan

ผมเลือกโครงการนี้ ก็เพราะมันเป็นปี 1973 และเป็นการออกแบบผังบริเวณ

for one of the Canary Islands.

สำหรับหนึ่งในเกาะ Canary Islands

And this probably coincided with the time

และอาจจะต้องถือว่า เป็นสิ่งบังเอิญด้วยเวลา

when you had the planet Earth's sourcebook,

ที่ช่วงนั้นเรามีแหล่งข้อมูลของโลกเรา

and you had the hippie movement.

และอยู่ในช่วงที่เป็นการเคลื่อนไหวของฮิปปี้

And there are some of those qualities in this drawing,

และซึ่งแสดงออกให้เห็นคุณลักษณะดังกล่าว ในงานเขียนแบบนี้

which seeks to sum up the recommendations.

ที่เปรียบเสมือนบทสรุปของแนวทางและข้อแนะนำ

And all the components are there which are now

และมีการผนวกรวม ส่วนประกอบต่างๆที่ซึ่งมีความเป็นปัจจุบัน

in common parlance, in our vocabulary,

ในการพูดจาทั่วๆไป ทั้งในความหมายและคำศัพท์

you know, 30-odd years later:

อย่างที่คุณทราบ นี้ก็ 30 ปีผ่านไป

wind energy, recycling, biomass, solar cells.

พลังงานลม การเอากลับมาใช้ใหม่ ชีวภาพ แผงโซล่าเซลล์

And in parallel at that time, there was

และที่เกิดขึ้นขนานกันไปในขณะนั้น และที่มี

a very kind of exclusive design club.

กลุ่มการออกแบบเฉพาะเจาะจงในด้านนี้

People who were really design conscious

กลุ่มคนที่ให้การตระหนักถึงการออกแบบอย่างสูง

were inspired by the work of Dieter Rams,

ที่ได้รับแรงบันดาลใจจากผลงานของ Dieter Rams

and the objects that he would create

และจาก objects ที่เข้าสร้างขึ้นมา

for the company called Braun.

เพื่อบริษัทที่เรียกส่า Braun

This is going back the mid-'50s, '60s.

นี่เป็นการย้อนไปถึงช่วงกลางศตวรรษที่ 1950 และ 1960

And despite Bucky's prophecies

และแม้ว่าการคาดการณ์ของ Bucky

that everything would be miniaturized

ที่ทุกๆสิ่งควรจะถูกทำให้เล็กลง

and technology would make an incredible style --

และเทคโนโลยีควรจะทำให้เกิดรูปแบบแปลกใหม่คาดไม่ถึง

access to comfort, to amenities --

การเข้าถึงความสะดวกสบายและสิ่งเอื้อรองรับต่างๆ

it was very, very difficult to imagine

ถือว่าเป็นสิ่งที่ยากที่จะคิดจินตนาการ

that everything that we see in this image,

ที่สิ่งต่างๆ ที่เราเห็นในภาพนี้

would be very, very stylishly packaged.

สามารถแสดงออกถึงความทันสมัยอย่างมาก

And that, and more besides, would be in the palm of your hand.

และนั้นถ้าจะให้เปรียบก็เหมือนสิ่งที่อยู่ในฝ่ามือของคุณนั่นและ

And I think that that digital revolution

และนั่นทำผมคิดว่า เป็นปฎิว้ติทางด้านดิจิตอล

now is coming to the point

ที่นี้ ขอกลับมาเข้าสู่ประเด็น

where, as the virtual world, which brings so many people together here,

ถ้าที่นี่คือการเป็นโลกแห่งความเสมือนจริง ที่นำพาผู้คนมากมายมารวมตัวกันได้ที่นี่

finally connects with the physical world,

และสุดท้าย เราสามารถประติดประต่อให้เข้ากับโลกแห่งความเป็นจริงได้

there is the reality that that has become humanized,

มีความเป็นจริงอยู่อย่างหนึ่งที่ กลายเป็นความเป็นมนุษย์

so that digital world has all the friendliness,

ที่แม้โลกแห่งดิจิตอล ก็มีความเป็นมิตรอย่างมาก

all the immediacy, the orientation of the analog world.

มีความใกล้ชิด ที่สามารถเข้าใจได้ในโลกที่ต่อเนื่อง

Probably summed up in a way

ถ้าจะให้สรุปได้ก็ต้อง

by the stylish or alternative available here,

ด้วยเพราะความล้ำสมัยและที่มีแนวทางเลือกอื่นๆ

as we generously had gifted at lunchtime,

ที่เราได้รับมาอย่างมากมายเมื่อตอนอาหารกลางวัน

the [unclear], which is a further kind of development --

โดย Maxin ซึ่งเป็นการพัฒนาออกไปในรูปแบบหนึ่ง

and again, inspired by the incredible sort of sensual feel.

ที่ได้รับแรงบันดาลใจโดยที่ทำให้เกิดความรู้สึกสัมผ้สได้

A very, very beautiful object.

เป็นวัตถุที่สวยงามมากๆ

So, something which in [the] '50s, '60s was very exclusive

เป็นสิ่งที่ในช่วง 1950 และ 1960 ถือเห็นสิ่งเฉพาะกลุ่ม

has now become, interestingly, quite inclusive.

ซึ่งกลับกลายเป็นที่พบเห็นได้ทั่วไปได้อย่างน่าสนใจ

And the reference to the iPod as iconic,

และดังตัวอย่างอย่าง iPod ที่เป็นสัญลักษณ์

and in a way evocative of performance, delivery --

และกระตุ้นให้เกิดการใช้อย่างมีประสิทธิภาพ การนำส่ง

quite interesting that [in] the beginning of the year 2007,

และที่น่าสนใจ ก็เมื่อช่วงต้นๆปี 2007

the Financial Times commented that the Detroit companies

Financial Times ได้ออกความเห็นว่าบริษัทต่างๆใน Detroit

envy the halo effect that Toyota has gained

ต่างก็อิจฉา ผลบุญบารมีที่ Toyota ได้รับนิยมชมชอบมากขึ้น

from the Prius as the hybrid, energy-conscious vehicle,

จากรถยนต์รุ่น Prius ที่เป็น Hybrid ที่ถือเป็นยานพาหนะที่คำนึงถึงการใช้พลังงาน

which rivals the iPod as an iconic product.

ซึ่งเทียบได้เท่าเทียมกับ iPod ในฐานะที่เป็นผลิตภัณฑ์เชิงสัญลักษณ์

And I think it's very tempting to, in a way, seduce ourselves --

และผมคิดว่ามันเป็นความทะเยอทะยานที่เย้ายวนใจพวกเรา

as architects, or anybody involved with the design process --

และในฐานะสถาปนิก หรือใครก็ตามที่เกี่ยวข้องกับขั้นตอนและกระบวนการออกแบบ

that the answer to our problems lies with buildings.

ที่ต้องตอบปัญหาที่มากับอาคารสิ่งก่อสร้าง

Buildings are important, but

อาคารสิ่งก่อสร้างเป็นสิ่งที่สำคัญ แต่

they're only a component of a much bigger picture.

มันก็เป็นแค่เพียงองค์ประกอบของส่วนรวมใหญ่เท่านั้นเอง

In other words, as I might seek to demonstrate,

หรือในอีกทางหนึ่ง ที่จะให้ผมพยายามจะอธิบาย

if you could achieve the impossible,

คือถ้าคุณสามารถทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้สำเร็จ

the equivalent of perpetual motion,

เทียบเท่ากับการเคลื่อนไหวอย่างที่ไม่มีวันหยุด

you could design a carbon-free house, for example.

หรืออย่างตัวอย่างเช่น คุณสามารถออกแบบบ้าน ที่ไม่มีสารคาร์บอนไดออกไซด์

That would be the answer.

และคิดว่านั้นคือคำตอบ

Unfortunately, it's not the answer.

เสียใจด้วยนะครับ มันไม่ใช่แค่นั้น

It's only the beginning of the problem.

มันเป็นแค่เพียงจุดเริ่มต้นของปัญหาเอง

You cannot separate the buildings out

คุณไม่สามารถแยกอาคารต่างๆเนี่ยให้ออกไป

from the infrastructure of cites

จากระบบสาธารณูปโภคต่างๆของเมือง

and the mobility of transit.

และการใช้ระบบการขนส่งมวลชน

For example, if, in that Bucky-inspired phrase, we draw back

ตัวอย่างเช่น ถ้าเราหวนกลับไปคิด ถึงสิ่งที่ Bucky ให้แรงบันดาลใจไว้

and we look at planet Earth,

และกลับไปมองที่ โลกดาวเคราะห์แห่งนี้

and we take a kind of typical, industrialized society,

และเราก็ถือว่ามันเป็นเรื่องปรกติของระบบสังคมยุคอุตสาหกรรม

then the energy consumed would be split

ที่พลังงานที่ถูกบริโภคถูกแยกออกเป็นส่วนต่างๆ

between the buildings, 44 percent, transport, 34 percent, and industry.

ในส่วนของอาคาร 44 เปอร์เซ็นต์ การคมนาคม 34 เปอร์เซ็นต์ และที่เหลือเป็นอุตสาหกรรม

But again, that only shows part of the picture.

แต่ก็นั่นอีกแหละครับ นี่เป็นแค่การแสดงแค่บางส่วนของภาพรวม

If you looked at the buildings together with the associated transport,

ถ้าคุณดูไปที่อาคารต่างๆ และเอาไปบวกด้วยระบบการขนส่ง

in other words, the transport of people, which is 26 percent,

หรือก็คือว่าเป็นการขนส่งประชากรผู้คน ซึ่งก็คืออีก 26 เปอร์เซ็นต์

then 70 percent of the energy consumption

ดังนั้นโดยรวมการบริโภคพลังงานทั้งหมดเป็น 70 เปอร์เซ็นต์

is influenced by the way that our cites and infrastructure work together.

ที่มีอิทธิพลมาจาก การที่เมืองและระบบสาธารณูปโภคทำงานร่วมกัน

So the problems of sustainability

ดังนั้นปัญหาต่างๆของ ระบบความยั่งยืนนี้

cannot be separated from the nature of the cities,

จึงไม่สามารถแยกออกจากลักษณะของความเป็นเมืองได้

of which the buildings are a part.

ซึ่งมีแค่อาคารเป็นส่วนประกอบส่วนหนึ่งเท่านั้น

For example, if you take, and you make a comparison

ขอยกอีกตัวอย่าง เช่นถ้าคุณนำการเปรียบเทียบ

between a recent kind of city,

ของแต่ละเมืองในทุกวันนี้เข้าด้วยกัน

what I'll call, simplistically, a North American city --

ที่ผมเรียกว่าอย่างง่ายๆ ว่าเมืองแบบภูมิภาคอเมริกาเหนือ

and Detroit is not a bad example, it is very car dependent.

เช่น Detroit ก็ไม่ใช่ตัวอย่างที่เลวนัก โดยเฉพาะที่ต้องการพึ่งพาอาศัยรถยนต์เป็นหลัก

The city goes out in annular rings,

เป็นเมืองที่ขยายออกไปในรูปแบบของชั้นวงแหวน

consuming more and more green space,

ซึ่งบริโภคพื้นที่สีเขียวมากขึ้นอยู่เรื่อยๆ

and more and more roads, and more and more energy

และก็ต้องมีถนนมารองรับมากขึ้น พลังงานที่ใช้ก็มากขึ้น

in the transport of people between the city center --

เพื่อที่จะขนส่งประชากรไปมาระหว่างศูนย์กลางของเมือง

which again, the city center, as it becomes deprived

แต่ก็นั่นอีกล่ะครับ เมื่อความเป็นศูนย์กลางของเมืองที่ถดถอยลง

of the living and just becomes commercial, again becomes dead.

ทั้งในการอยู่อาศัยและกลายเป็นแค่ส่วนการค้า และก็ตายไปในที่สุด

If you compared Detroit with a city of a Northern European example --

ถ้าคุณเปรียบเทียบเมือง Detroit กับเมืองในทางตอนเหนือของยุโรป

and Munich is not a bad example of that,

ดังเช่นเมือง Munich ที่เป็นตัวอย่างที่ไม่เลวนักเช่นกัน

with the greater dependence on walking and cycling --

ด้วยความที่เมืองเป็นอิสระด้วยการเดินและการใช้จักรยานขับขี่

then a city which is really only twice as dense,

และเมืองก็ยังมีความหนาแน่นกว่าอีกถึงสองเท่า

is only using one-tenth of the energy.

แต่การใชัพลังงานกับมีเพียงแค่ 1 ใน 10 (เมื่อเทียบกับเมือง Detroit)

In other words, you take these comparable examples

หรือว่า ถ้าคุณเอาการเปรียบเทียบแบบนี้มาดู

and the energy leap is enormous.

และจะเห็นว่าความแตกต่าง มันก้าวกระโดดอย่างมหาศาล

So basically, if you wanted to generalize, you can demonstrate

โดยพื้นฐานแล้วถ้าต้องการจะกล่าวอย่างกว้างๆ คุณสามารถลองเอา

that as the density increases along the bottom there,

เพิ่มความหนาแน่นให้มากขึ้นในส่วนตอนล่างนี้

that the energy consumed reduces dramatically.

การใช้พลังงานก็จะถูกลดลงอย่างน่าเหลือเชื่อ

Of course you can't separate this out from issues like

และแน่นอน คุณไม่สามารถแยกสิ่งเหล่านี้ออกจากปัญหาอื่นๆ อย่าง

social diversity, mass transit,

ความหลากหลายทางสังคม ระบบการขนส่ง

the ability to be able to walk a convenient distance,

ศักยภาพในการเดินทางเท้า ระยะเดินที่ทำได้สะดวกสบาย

the quality of civic spaces.

หรือคุณภาพของพื้นที่สาธารณะของเขตเทศบาล

But again, you can see Detroit, in yellow at the top,

แต่ก็นั่นอีกล่ะครับ คุณเห็นว่าเมือง Detroit ที่เป็นในแนวสีเหลืองข้างบนนี้

extraordinary consumption, down below Copenhagen.

มีการบริโภคไลังงานอย่างสูง เทียบกับเมือง Copenhagen ข้างล่าง

And Copenhagen, although it's a dense city,

และเมือง Copenhagen นี้ แม้ว่าจะเป็นเมืองที่มีความหนาแน่น

is not dense compared with the really dense cities.

แต่ก็ไม่มากเมื่อเทียบกับเมืองที่หนาแน่นอย่างมากอย่างเมืองอื่นๆ

In the year 2000, a rather interesting thing happened.

และเมื่อปี คศ. 2000 ที่ผ่านมา มีสิ่งที่น่าสนใจเกิดขึ้น

You had for the first time mega-cities, [of] 5 million or more,

เป็นครั้งแรกที่คุณมีเมืองอัครมหานคร ที่มีประชากรตั้งแต่ 5 ล้านขึ้นไป

which were occurring in the developing world.

ซึ่งถือเป็นปรากฎการณ์ในประเทศของโลกที่กำลังพัฒนา

And now, out of typically 46 cities,

และในปัจจุบันนี้ก็มีกว่า 46 เมืองแล้ว

33 of those mega-cities are in the developing world.

โดย 33 มหานครที่ว่านี้ อยู่ในประเทศของโลกที่กำลังพัฒนาทั้งนั้น

So you have to ask yourself -- the environmental impact of,

ถ้าคุณถามตัวเองว่า มันจะเกิดผลกระทบอะไรล่ะกับสภาพแวดล้อม

for example, China or India.

อย่างในประเทศจีน ประเทศอินเดีย

If you take China, and you just take Beijing,

ถ้าดูกันที่ประเทศจีนและลองดูไปที่เมืองปักกิ่ง

you can see on that traffic system,

ระบบการจราจรที่คุณเห็นนั้น

and the pollution associated with the consumption of energy

และมลพิษที่เกิดจากการบริโภคพลังงานเหล่านั้น

as the cars expand at the price of the bicycles.

และโดยการเพิ่มขึ้นของรถยนต์ในระดับราคาเทียบเท่ากับจักรยาน

In other words, if you put onto the roads, as is currently happening,

หรือจะให้ดูอีกอย่าง ถ้าคุณนำเอารถยนต์มาวางเรียงกันบนถนน และที่เกิดขึ้นอยู่ทุกวันนี้

1,000 new cars every day --

มีรถใหม่ๆ 1000 คันทุกวัน

statistically, it's the biggest booming auto market in the world --

โดยสถิติแล้ว ถือเป็นการเติบโตอย่างมากในธุรกิจทางยานยนต์ของโลกเรา

and the half a billion bicycles serving one and a third billion people are reducing.

และในครึ่งล้านของจักรยานนี้ที่รองรับผู้คนกว่า 1.3 ร้อยล้านก็กำลังลดลง

And that urbanization is extraordinary, accelerated pace.

นั่นก็เพราะการเติบโตของเมือง มันผิดไปจากธรรมดามากและเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน

So, if we think of the transition in our society

ดังนั้นถ้าเราคิดเสียว่ามันเป็นการเปลี่ยนแปลงทางสังคม

of the movement from the land to the cities, which took 200 years,

และเป็นกระบวนการขับเคลื่อนจากผืนดินสู่ความเป็นเมือง ซึ่งใช้เวลาถึง 200 ปี

then that same process is happening in 20 years.

และในกระบนการเดียวกันนี้เอง เกิดขึ้นเพียงแค่ 20 ปี

In other words, it is accelerating by a factor of 10.

เรียกได้ว่า มันเป็นการเร่งรีบที่มีค่า factor เต็มสิบ

And quite interestingly, over something like a 60-year period,

และที่น่าสนใจก็คือ ในช่วงระยะเวลาอย่าง 60 ปี

we're seeing the doubling in life expectancy,

เราก็จะเห็นการเพิ่มทวีคูณของช่วงชีวิตมนุษย์

over that period where the urbanization has trebled.

ที่อยู่บนเวลาของการเติบโตที่เป็นสามเท่าของเมือง

If I pull back from that global picture,

และถ้าผมออกมาดูภาพโดยรวมของโลกเรา

and I look at the implication over a similar period of time

และดูไปที่สิ่งที่มีความเกี่ยวข้องในระยะเวลาเดียวกันนั้น

in terms of the technology -- which, as a tool,

อย่างในแง่ของเทคโนโลยี ที่ถือเป็นเครื่องมืออย่างหนึ่ง

is a tool for designers,

เป็นเครื่องมือสำหรับนักออกแบบ

and I cite our own experience as a company,

และผมก็จะขออ้างจากประสบการณ์จากสำนักงานของพวกเรา

and I just illustrate that by a small selection of projects --

โดยผมขอยกตัวอย่างให้เห็นด้วยโครงการเล็กๆอันหนึ่ง

then how do you measure that change of technology?

ที่ว่าแล้วที่คุณจะใช้อะไรในการวัดการเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยีนี้

How does it affect the design of buildings?

ว่ามันจะมีอะไรที่ส่งผลกระทบต่อการออกแบบอาคารเหล่านี้ได้บ้าง

And particularly, how can it lead

โดยเฉพาะอย่างย่ิง มันจะนำ

to the creation of buildings which consume less energy,

ไปสู่การคิดออกแบบอาคารที่ใช้พลังงานน้อยๆได้อย่างไร

create less pollution and are more socially responsible?

การคิดให้เกิดมลพิษน้อยๆและรับผิดชอบต่อสังคมมากขึ้น

That story, in terms of buildings, started in the late '60s, early '70s.

การคิดแบบนั้นเป็นออกแบบเกิดขึ้นมาตั้งแต่ปลายปี 1960 ถึงต้นๆ ปี 1970

The one example I take is a corporate headquarters

ตัวอย่างหนึ่งที่ผมขอยกมาให้ดูก็คือสำนักงานใหญ่ขององกรค์หนึ่ง

for a company called Willis and Faber,

ที่ใช้ชื่อบริษัทว่า Willis and Faber

in a small market town in the northeast of England,

ตั้งอยู่ที่เมืองการค้าเล็กๆในทางตะวันออกเฉียงเหนือของอังกฤษ

commuting distance with London.

เดินทางไปกลับจากนครลอนดอนได้

And here, the first thing you can see

และที่นี่เอง สิ่งแรกที่คุณจะเห็นก่อน

is that this building, the roof is a very warm kind of

ก็คืออาคารหลังนี้ ที่มีหลังคาที่ปกป้องและดูอบอุ่นอย่างมาก

overcoat blanket, a kind of insulating garden,

เสมือนถูกผ้าห่มปรกคลุม ด้วยการใช้สวนเป็นฉนวน

which is also about the celebration of public space.

ซึ่งนับเป็นการเฉลิมฉลองสถานที่สาธารณะอย่างหนึ่ง

In other words, for this community, they have this garden in the sky.

หรือเรียกได้ว่า ที่นี่เป็นชุมชนที่มีสวนลอยอยู่บนฟ้า

So the humanistic ideal is very, very strong in all this work,

ดังที่ดูจะเป็นความคิดที่ล้ำเกินความเป็นมนุษย์อย่างมากในงานนี้

encapsulated perhaps by one of my early sketches here,

ที่ถูกห่อหุ้มห่อที่เกิดขึ้นน่าจะเป็นหนึ่งในการคิิดแบบร่างคร้ังแรกๆ

where you can see greenery, you can see sunlight,

ที่คุณสามารถเห็นถึงความเป็นสีเขียว เห็นแสงอาทิตย์สาดส่อง

you have a connection with nature.

คุณสามารถสัมผ้สได้ถึงธรรมชาติ

And nature is part of the generator, the driver for this building.

และธรรมชาติก็เป็นส่วนของเครื่องกำเนิดไฟฟ้า เป็นตัวขับเคลื่อนพลังงานให้กับอาคาร

And symbolically, the colors of the interior are green and yellow.

และเพื่อเป็นสัญลักษณ์ สีทาที่ใช้ภายในอาคารก็เป็นสีเขียวและสีเหลือง

It has facilities like swimming pools, it has flextime,

มีสระว่ายน้ำ มีส่วนที่ีมีเวลาการใช้สอยที่ยืดหยุ่นได้

it has a social heart, a space, you have contact with nature.

มีแก่นของสังคม พื้นที่ว่าง ที่คุณสัมผ้สกับธรรมชาติได้

Now this was 1973.

และนี่คือในปี1973

In 2001, this building received an award.

พอในปี 2001 อาคารหลังนี้ได้รับรางวัล

And the award was about a celebration for a building

และเป็นรางวัลที่เกี่ยวกับการเฉลิมฉลองของอาคาร

which had been in use over a long period of time.

ที่ได้เปิดให้มนุษน์ได้รับใช้มานานพอสมควร

And the people who'd created it came back:

และผู้ที่ร่มสร้างมันก็กลับมารวมตัวกัน

the project managers, the company chairmen then.

ทั้งทีมการบริหารการก่อสร้าง และผู้คนขององค์กรในขณะนั้น

And they were saying, you know,

และที่เขาพูดกันอย่างที่คุณรู้กัน

"The architects, Norman was always going on about

ว่าสถาปนิก Norman เนี่ย เค้ากำลังจะทำหรือพิสูจน์อะไรสักอย่าง

designing for the future, and you know,

ออกแบบสิ่งที่เป็นอนาคต แต่ก็นั้นแหละ

it didn't seem to cost us any more.

มันไม่ได้ทำให้เราต้องเสียสตางค์ไปกว่าเดิมเลย

So we humored him, we kept him happy."

เราก็ขำขันไปกับพวกเขา ทำให้เขามีความสุขไป

The image at the top,

ภาพที่เห็นข้างบนนี้

what it doesn't -- if you look at it in detail,

สิ่งที่มันไม่ได้ถูกทำ ถ้าคุณมองดูในรายละเอียด

really what it is saying is you can wire this building.

จริงๆแล้วสิ่งที่มันบอก ก็คือคุณสามารถถักสานอาคาร

This building was wired for change.

อาคารถูกเชื่อมต่อให้เกิดการเปลึ่ยนแปลง

So, in 1975, the image there is of typewriters.

ในปี 1975 รูปที่เห็นเครื่องพิมพ์ดีดต่างๆ

And when the photograph was taken, it's word processors.

และเมื่อตอนที่ภาพนี้ถูกบันทึก มันกลายเป็น word processors ซะแล้ว

And what they were saying on this occasion was that our competitors

และที่เขากล่าวถึงในขณะนั้นคือที่ว่าคู่แข่งของเรา

had to build new buildings for the new technology.

จะต้องสร้างอาคารเพื่อให้ทันต่อเทคโนโลยีสมัยใหม่อยู่เสมอ

We were fortunate,

แต่เราโชคดีครับ

because in a way our building was future-proofed.

เพราะอาคารของเราเหมาะกับอนาคตอยู่ตลอดเวลา

It anticipated change, even though those changes were not known.

มันถูกคาดหวังถึงการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด ถึงแม้เราจะไม่รู้ว่าการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวมันคืออะไร

Round about that design period leading up to this building,

สิ่งต่างๆในการออกแบบ ณ ช่วงเวลาเหล่านั้น ม้นถูกนำมาสู่อาคารหลังนี้

I did a sketch, which we pulled out of the archive recently.

ผมร่างแบบอันหนึ่ง ซึ่งเราได้มาจากแหล่งเก็บข้อมูลเมื่อไม่นานมานี้

And I was saying, and I wrote, "But we don't have the time,

และที่ผมกำลังจะพูดหรือที่เขียนไว้ตอนนั้น ก็คือ "แต่เราไม่มีเวลาเหลือแล้ว

and we really don't have the immediate expertise

และเราไม่มีผู้เชี่ยวชาญที่รู้จัก

at a technical level."

ที่อยู่ในระดับการแก้ป้ญหาเทคนิคได้"

In other words, we didn't have the technology

หรือจะให้บอกอีกอย่างว่า เราไม่มีเทคโนโลยีช่วยเหลือ

to do what would be really interesting on that building.

ที่่จะทำให้เกิดความน่าสนใจแก่ตัวอาคารได้

And that would be to create a kind of three-dimensional bubble --

และนั้นก็เป็นการออกแบบให้เหมือนฟองน้ำสามมิติ

a really interesting overcoat that would naturally ventilate,

แต่ที่น่าสนใจก็คือสิ่งที่ปรกคลุมมันนั้นสามารถระบายอากาศ โดยธรรมชาติได้

would breathe and would seriously reduce the energy loads.

เสมือนการหายใจและเป็นการช่วยลดการใช้พลังงานอย่างมาก

Notwithstanding the fact that the building, as a green building,

ถึงกระนั้นก็ตาม ในความเป็นจริงอาคารนี้ควรจะถืิอว่าอยู่ในฐานะที่เป็นอาคารสีเขียว

is very much a pioneering building.

ที่เป็นรุ่นแรกๆเลย

And if I fast-forward in time, what is interesting

และถ้าเราจะเร่งกลับมาให้ใกล้อีกสักหน่อย ที่น่าสนใจก็คือ

is that the technology is now available and celebratory.

เทคโนโลยีใจปัจจุบันมีให้เลือกใช้ได้อย่างมากมาย

The library of the Free University, which opened last year,

อย่างอาคารหอสมุด the Free University ที่เปิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว

is an example of that.

ก็เป็นอีกตัวอย่างหนึ่ง

And again, the transition from one of the many thousands

และก็อีกนั่นแหละครับ เป็นการเปลี่ยนแปลงจากสิ่งแรกไปสู่สิ่งอื่นๆอีกมากมาย

of sketches and computer images to the reality.

จากแบบร่างและจากภาพจากคอมพิวเตอร์ไปสู่ความเป็นจริง

And a combination of devices here,

และถือเป็นการนำเอาเครื่องมือต่างๆมารวมกันที่นี่

the kind of heavy mass concrete of these book stacks,

อย่างการทำที่ตั้งชั้นวางหนังสือด้วยคอนกรีตขนาดใหญ่เหล่านี้

and the way in which that is enclosed by this skin,

และการที่ตัวมันเองก็ทำหน้าที่เป็นเปลือกของอาคารไปด้วย

which enables the building to be ventilated,

ซึ่งก็สามารถทำให้ถ่ายเทอากาศภายในอาคาร

to consume dramatically less energy,

ที่ใช้พลังงานน้อยกว่าปรกติได้อย่างน่าทึ่ง

and where it's really working with the forces of nature.

ถือเป็นอาคารที่ทำงานร่วมกับธรรมชาติอย่างแท้จริง

And what is interesting is that this is hugely popular

และที่น่าสนใจขึ้นไปอีกก็คือ เป็นอาคารที่มีผู้คนขื่นชมอย่างมาก

by the people who use it.

โดยเฉพาะผู้ใช้สอยอาคารโดยตรง

Again, coming back to that thing about the lifestyle,

นั่นแหละครับ มันเป็นเรื่องของการสื่อถึงวิถีการดำเนินชีวิต

and in a way, the ecological agenda is very much at one with the spirit.

และก็นั่นเอง เป็นแนวคิดทางนิเวศวิทยา ที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาน

So it's not a kind of sacrifice, quite the reverse.

ดังนั้นมันไม่ใช่สิ่งที่จะต้องมาเสียสละ แต่กลับเป็นตรงกันช้ามเสียอีก

I think it's a great -- it's a celebration.

ซึ่งผมว่าเป็นสิ่งที่เยี่ยมมาก เป็นการเฉลิมฉลองอันหนึ่ง

And you can measure the performance,

และที่คุณสามารถวัดประสิทธิภาพมันได้

in terms of energy consumption, of that building

ทั้งในส่วนของการใช้พลังงานของอาคารนั้นเอง

against a typical library.

โดยเปรียบเทียบกับอาคารหอสมุดทั่วไป

If I show another aspect of that technology

ถ้าผมจะแสดงถึงแง่มุมอื่นของเทคโนโลยีที่ว่า

then, in a completely different context --

ในบริบทที่แตกต่างออกไป

this apartment building in the Alps in Switzerland.

ดังอาคารที่พักอาศัยนี้ในเมือง Alps ประเทศสวิสเซอร์แลนด์

Prefabricated from the most traditional of materials,

ว้สดุสำเร็จรูปที่ใช้ ได้รับการเตรียมโดยการเลียนแบบของดั้งเดิม

but that material -- because of the technology, the computing ability,

แต่วัสดุนั้น ด้วยความสามารถทางเทคโนโลยีอย่างคอมพิวเตอร์

the ability to prefabricate, make high-performance components

ความสามารถในการผลิตล่วงหน้่า ทำให้เกิดส่วนประกอบที่มีประสิทธิภาพสูง

out of timber -- very much at the cutting edge.

ผลิตออกมาจากไม้ นับเป็นที่ล้ำสมัยอย่างมากๆ

And just to give a sort of glimpse of that technology,

และเพื่อที่จะโชว์ให้เห็นคร่าวๆของความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี

the ability to plot points in the sky

ที่มีความสามารถในการ ทอดจุดอ้างอิงขึ้นไปบนท้องฟ้า

and to transmit, to transfer that information

และก็สามารถส่งต่อ ถ่ายโอนข้อมูลกลับมา

now, directly into the factory.

ที่โรงงานผลิตได้โดยตรง

So if you cross the border -- just across the border --

ดังนั้นถ้าคุณจำต้องข้ามล้ำเขตแดน ก็ข้ามเขตไปเลย

a small factory in Germany, and here you can see the guy with his computer screen,

เพราะมีโรงงานเล็กๆในประเทศเยอรมันอย่างที่คุณเห็น กับคนงานคนนั้นและเครื่องคอมพิวเตอร์ของเขา

and those points in space are communicated.

กับที่จุดอ้างอิงที่อยู่ในอากาศที่ว่างถูกส่งและถ่ายทอดสื่อสาร

And on the left are the cutting machines,

ส่วนทางซ้ายมือที่เห็น ก็เป็นเครื่องมือสำหรับใช้ในการตัด

which then, in the factory,

ที่ซึ่งในโรงงาน

enable those individual pieces to be fabricated

จะสามารถเตรียมและผลิตชิ้นส่วนต่างๆ ไว้ได้ล่วงหน้า

and plus or minus very, very few millimeters,

ถึงมันอาจจะมีค่าผิดพลาดเล็กน้อย แต่ก็แค่สองสามมิลลิเมตรเป็นอย่างมาก

to be slotted together on site.

ซึ่งจะถูกนำมาผนวกกันในสถานที่ก่อสร้าง

And then interestingly, that building to then be clad

ที่น่าสนใจไปกว่านั้นก็คือ ตัวอาคารนั้นจะถูกปกคลุม

in the oldest technology, which is the kind of hand-cut shingles.

โดยเทคโนโลยีที่เก่าแก่มากที่สุด ด้วยแผ่นมุงหลังคาไม้ทุกชิ้นถูกตัดด้วยมือ

One quarter of a million of them applied by hand as the final finish.

แผ่นมุงถึงสองแสนห้าชิ้นเหล่านั้น ก็จะถูกประกอบด้วยมือในขั้นตอนสุดท้าย

And again, the way in which that works as a building,

นี่แหละครับ แนวทางการทำงานที่ทำให้เกิดมาเป็นอาคารหลังนี้

for those of us who can enjoy the spaces,

ก็เพื่อที่พวกเราจะสามารถเพลิดเพลินกับที่ว่างของมัน

to live and visit there.

เพื่อการอยู่อาศัยหรือการเยี่ยมชมที่นั่น

If I made the leap into these new technologies,

ที่นี้ถ้าจะข้ามเทคโนโลยีสมัยใหม่เหล่านี้ออกไป

then how did we -- what happened before that?

ว่าเราทำกันมาอย่างไรและมันเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านั้นบ้าง

I mean, you know, what was life like before the mobile phone,

อย่างที่คุณรู้ว่าว่าผมหมายถึงว่าชีวิตพวกเราก่อนหน้านี้ ก่อนที่จะมีโทรศัพท์มือถือ

the things that you take for granted?

สิ่งที่คุณรวบรัดเหมาเอาเอง

Well, obviously the building still happened.

อย่างไรก็ดีมันแน่นอนว่า อาคารบ้านเรือนก็ยังจะต้องเกิดขึ้นไปเรื่ีอยๆ

I mean, this is a glimpse of the interior of our Hong Kong bank of 1979,

ผมหมายถึงที่จะเกริ่นเล็กน้อยของงานภายในของอาคาร Hong Kong Bank ที่เราสร้างเมื่อ ปี 1979

which opened in 1985, with the ability to be able to reflect sunlight

และเปิดใช้ในปี 1985 ด้วยศักยภาพที่มีการสะท้อนของแสงอาทิตย์ให้ได้ใช้

deep into the heart of this space here.

และลำ้เข้ามาถึงส่วนกลางหรือหัวใจของอาคาร

And in the absence of computers, you have to physically model.

และในตอนนั้นก็ไม่มีคอมพิวเตอร์ให้ได้ใช้ คุณจะใช้ได้ก็แต่ทำหุ่นจำลอง

So for example, we would put models under an artificial sky.

ดังตัวอย่าง อย่างที่เราเอาหุ่นจำลองต่างๆมาวางไว้ใต้ท้องฟ้าเทียม

For wind tunnels, we would literally put them

ส่วนอุโมงค์ลม เราก็วางมันไว้ในนั้นเลยครับ

in a wind tunnel and blast air,

ให้อยู่ท่ามกลางลมและอากาศที่สาดส่องใส่

and the many kilometers of cable and so on.

และก็รวมไปถึงสายเคเบิลที่เป็นกิโลๆอีกด้วย

And the turning point was probably, in our terms,

แต่จุดเปลี่ยน ที่เป็นในความหมายของพวกเราก็

when we had the first computer.

เมื่อพวกเรามีคอมพิวเตอร์เคร่ืองแรกใช้

And that was at the time that we sought

และนั้นก็เป็นช่วงเวลาที่พวกเราค้นหา

to redesign, reinvent the airport.

การที่จะออกแบบและคิดค้นสนามบินแบบใหม่ๆ

This is Terminal Four at Heathrow, typical of any terminal --

และรูปนี้ก็คือ ท่าอากาศยานที่ 4 ที่ Heathrow, โดยท่าอากาศยานทั่วไปๆ

big, heavy roof, blocking out the sunlight,

จะใหญ่มาก มีหลังคาที่มีน้ำหนักมากและไม่มีแสงผ่านเข้าได้

lots of machinery, big pipes, whirring machinery.

มีทั้งเครื่องจักรกลมากมาย ท่อใหญ่ๆ เครื่องยนต์กลไกวุ่นวาย

And Stansted, the green alternative,

ส่วนที่ Stansted นี้เป็นการออกแบบแนวทางเลือกสีเขียว

which uses natural light, is a friendly place:

ที่ใช้แสงธรรมชาติ ทำให้เป็นสถานที่เป็นมิตรและน่าใช้

you know where you are, you can relate to the outside.

คุณรู้ว่าคุณอยู่ตรงไหน สามารถสัมผ้สถึงภายนอกได้ด้วย

And for a large part of its cycle, not needing electric light --

และเป็นส่วนประกอบใหญ่ของระบบหมุนเวียน ที่ไม่ต้องใช้แสงไฟฟ้าเทียม

electric light, which in turn creates more heat,

เพราะแสงไฟฟ้าประดิษฐ์นี้ มักจะทำให้เกิดความร้อนมากกว่า

which creates more cooling loads and so on.

และจะทำให้ต้องใช้ความเย็นอย่างมาก จึงเป็นลูกโซ่ต่อกันไปเรื่อย

And at that particular point in time,

และก็เพราะช่วงเวลาในขณะนั้น

this was one of the few solitary computers.

ที่เรามีคอมพิวเตอร์เครื่องให้ใช้

And that's a little image of the tree of Stansted.

และภาพนั้นก็คือ การแสดงถึงลำต้นหลักของ Standsted

Not going back very far in time, 1990,

ไม่ต้องกลับหวลไปให้ไกล อย่างในปี 1990

that's our office.

ที่บริษัทของเรา ที่เห็นนั่น

And if you looked very closely, you'd see

และถ้าจะมองดูใกล้ๆ คุณจะเห็นว่า

that people were drawing with pencils,

ผู้คนทำงานกำลังเขียนด้วยการใช้ดินสอ

and they were pushing, you know, big rulers and triangles.

และก็การใช้การผลักเลื่อนไม้บรรทัดยักษ์ที่รู้ๆกัน สามเหลี่ยมเซ็ทสเกลต่างๆ

It's not that long ago, 17 years, and here we are now.

มันก็ไม่ได้นานเท่าไหร่นะ แค่ 17 ปี และลองดูภาพนี้อีกที

I mean, major transformation.

อย่างว่า มันคือการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

Going back in time, there was a lady called Valerie Larkin,

ถ้ากลับไปในเวลานั้น เรามีคุณ Valerie Larkin

and in 1987, she had all our information on one disk.

และเป็นปี 1987 ที่เธอก็เก็บข้อมูลของพวกเราทั้งหมด ไว้ในดิสค์เพียงหนึ่งแผ่น

Now, every week, we have the equivalent of 84 million disks,

แต่วันนี้ เราจะมีข้อมูลเทียบเท่ากับดิสค์ถึง 84 ล้านแผ่นในทุกๆอาทิตย์

which record our archival information

ที่ซึ่งถูกบันทึกไว้ในคลังข้อมูลของเรา

on past, current and future projects.

ทั้งโครงการในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต

That reaches 21 kilometers into the sky.

มันเทียบได้กับระยะทางถึง 21 กิโลเมตรขึ้นไปบนท้องฟ้า

This is the view you would get, if you looked down on that.

รูปที่คุณเห็นอยู่นี้ เป็นสิ่งที่คุณจะเห็น เมื่อคุณมองลงมาจากฟ้าสู่ตัวมันที่ว่า

But meanwhile, as you know,

แต่ในขณะเดียวกัน ก็อย่างที่คุณรู้

wonderful protagonists like Al Gore

ที่เรามีคนสำคัญอย่างคุณ Al Gore

are noting the inexorable rise in temperature,

ช่วยอธิบายถึง การเพิ่มของอุณหภูมิของโลกที่มีอย่างไม่รีรอ

set in the context of that,

ณ ในช่วงเวลานั้นๆ

interestingly, those buildings which are celebratory

ที่น่าสนใจก็คือ ตึกและอาคารเหล่านั้น มันคือการเฉลิมฉลอง

and very, very relevant to this place.

และที่เกี่ยวข้องกันกับสถานที่มากๆ

Our Reichstag project,

อย่างโครงการ Reichstag ของเรา

which has a very familiar agenda, I'm sure,

ที่มีแนวทางสีเขียวที่คุ้นเคยกัน ที่ผมแน่ใจว่า

as a public place where we sought to, in a way,

ในฐานะที่เป็นสถานที่สาธารณะ เราก้ต้องแสวงหา (ทำนองนั้น)

through a process of advocacy,

โดยผ่านกระบวนการที่ได้รับการสนับสนุน

reinterpret the relationship between society and politicians,

ในการตีความหมายใหม่ๆ ความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนในสังคมกับนักการเมืองใหม่ๆ

public space. And maybe its hidden agenda, an energy manifesto --

สถานที่สาธารณะ และที่อาจจะมีคสามหมายซ้อนเร้น การประกาศก้าวด้านพลังงาน

something that would be free, completely free

หรือที่น่าจะเป็นอิสระ ที่อิสระได้อย่างแท้จริง

of fuel as we know it.

จากการใช้เชื้อเพลิงที่เคยชิน

So it would be totally renewable.

และมันสามารถถูกหมุนเวียน นำกลับมาใช้ได้อีก

And again, the humanistic sketch, the translation into the public space,

และก็นั่นอีกล่ะครับ การออกแบบเป็นไปอย่างเห็นอกเห็นใจ การแปลงเป็นสวนสาธารณะ

but this very, very much a part of the ecology.

แต่นี้ถือเป็นส่วนหนึ่งที่ใหญ่มากของระบบนิเวศน์แล้ว

But here, not having to model it for real.

และแต่ที่นี่ ไม่ต้องมีทำแบบจำลองอย่างจริงๆจังๆ

Obviously the wind tunnel had a place,

อย่างแน่นอนที่สุดที่อุโมงค์ลม ที่เคยใช้

but the ability now with the computer

แทนที่ด้วยความสามารถของคอมพิวเตอร์ในปัจจุบัน

to explore, to plan, to see how that would work

ที่สามารถทดลอง วางแผน และสามารถดูให้เห็นว่าทำได้หรือไม่

in terms of the forces of nature:

ในแง่ที่เป็นพลังจากธรรมชาติ

natural ventilation, to be able to model the chamber below,

การระบายอากาศโดยธรรมชาติ ที่เสามารถทำเป็นหุ่นจำลอง

and to look at biomass.

และการสำรวจที่ชีวมวล

A combination of biomass, aquifers, burning vegetable oil --

ส่วนผสมผสานของชีวมวล การกักเก็บน้ำใต้ดิน และการเผาผลาญน้ำมันจากพืช

a process that, quite interestingly, was developed

กระบวนการที่น่าสนใจก้ได้รับการผลิตพัฒนาขึ้นมา

in Eastern Germany, at the time of its

ในเยอรมันตะวันออก ซึ่งในช่วงเวลานั้น

dependence on the Soviet Bloc.

เป็นอิสระจากระบบโซเวียตแล้ว

So really, retranslating that technology and developing something

ดังนั้นตามความเป็นจริง ก็คือการแปลความหมายใหม่ด้านเทคโนโลยีและการพัฒนานั้นๆ

which was so clean, it was virtually pollution-free.

ที่หมายถึงให้เกิดความใสสะอาด ที่ปราศจากมลภาวะเป็นพิษ

You can measure it again.

ที่คุณจะสามารถตรวจวัดได้

You can compare how that building, in terms of its emission

คุณสามารถเปรียบเทียบอาคารต่างๆ ที่มันการปลดปล่อยสารต่างๆ

in tons of carbon dioxide per year --

สารคาร์บอนไดออกไซด์ ที่เป็นตันๆต่อปี

at the time that we took that project, over 7,000 tons --

ถ้าเราดูในโครงการในขณะนั้น จะที่มากกว่า 7,000 ตัน

what it would have been with natural gas

แล้วอะไรที่ควรจะเป็นก๊าซธรรมชาติที่แท้จริงล่ะ?

and finally, with the vegetable oil, 450 tons.

และคำตอยก็คือน้ำมันจากพืช เพียงแค่ 450 ตัน

I mean, a 94 percent reduction -- virtually clean.

ผมหมายถึง การที่ลดไปได้ถึง 94% ความสะอาดอย่างแท้จริง

We can see the same processes at work

เราสามารถเห็นผลจากกระบวนการเหล่านี้

in terms of the Commerce Bank --

ในแง่ของโครงการธนาคาร Commerce Bank

its dependence on natural ventilation,

ความอิสระจากการระบายอากาศโดยธรรมชาติ

the way that you can model those gardens,

เป็นวิถีที่คุณสามารถจำลองมาใช้กับสวนอื่นๆ

the way they spiral around.

ที่มีการคดเลี้ยวเลื้อยรอบ

But again, very much about the lifestyle, the quality --

แต่ก็อีกนั่นแหละ มันเป็นมากกว่ากลไกการดำเนินชีวิต เป็นคุณภาพชีวิต

something that would be more enjoyable as a place to work.

หรือสิ่งอื่นๆ ที่ทำให้รู้สึกว่าเป็นสถานที่ ที่น่าไปทำงาน

And again, we can measure the reduction

และเราก็สามารถตรวจวัดการลดลงของการใช้

in terms of energy consumption.

ในการบริโภคพลังงานนั้นได้อีกเช่นกัน

There is an evolution here between the projects,

มันมีวิวัฒนาการเกิดขึ้นระหว่างโครงการต่างๆ

and Swiss Re again develops that a little bit further --

และ Swiss Re ก็ได้รับการพัฒนาเพิ่มขึ้นไปอีก

the project in the city in London.

เป็นโครงการตั้งอยู่ในเมืองลอนดอน

And this sequence shows the buildup of that model.

และภาพที่เห็นนี่คือลำดับขึ้นตอนแสดงถึง การสร้างตัวของหุ่นจำลอง

But what it shows first, which I think is quite interesting,

แต่สิ่งที่แสดงให้เห็นตอนแรกนี้ ผมว่ามันน่าสนใจนะ

is that here you see the circle, you see the public space around it.

ที่คุณเห็นมันเป็นวงกลม คุณเห็นส่วนสาธารณะรอบๆมันนั้น

What are the other ways of putting

มันจะมีวิธีไหนได้อีกบ้าง ในการที่จะเพิ่ม

the same amount of space on the site?

จำนวนพื้นที่เหมือนอย่างนี้ ณ สถานที่นี้นั้น

If, for example, you seek to do a building

ถ้าจะยกตัวอย่าง คุณอาจจะอยากที่จะได้อาคารหลังหนึ่ง

which goes right to the edge of the pavement,

ที่มีขอบเขตไปอาคารไปถึงสุดแนวทางเท้า

it's the same amount of space.

มันก็เท่ากันกับ จำนวนพื้นที่นั่นแหละ

And finally, you profile this, you cut grooves into it.

แต่ท้ายที่สุด คุณจะทำให้มีรูปร่างอย่างนี้ คุณก็เพิ่มแนวเราะร่องไปอีก

The grooves become the kind of green lungs

เป็นแนวร่องที่กลับกลายเป็นเสมือนปอดสีเขียว

which give views, which give light, ventilation,

ที่เปิดออกสู่มุมมอง ให้แสงผ่าน ระบายอากาศ

make the building fresher.

และทำความสดชื่นให้กับอาคาร

And you enclose that with something that also

แล้วคุณก็ปลกคลุมอาคารด้วยสิ่งที่

is central to its appearance,

เป็นแก่นรวม รูปร่างหน้าตาของมัน

which is a mesh of triangulated structures --

ที่เกิดการสานต่อของโครงสร้างที่ประกอบจากสามเหลี่ยม

again, in a long connection evocative of

และก็นั่นแหละ มันเป็นช่วงต่อที่นำมาซึ่ง

some of those works of Buckminster Fuller,

สามารถเห็นในงานต่างๆของ Buckminster Fuller

and the way in which triangulation can increase performance

ในแนวคิดที่โครงสร้างสามเหลี่ยมเหล่านี้ จะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพแก่อาคาร

and also give that building its sense of identity.

และช่วยทำให้อาคารเกิดความเป็นเอกภาพ

And here, if we look at a detail of the way

และนี่ ถ้าเรามองใกล้ไปถึงรายละเอียดของช่องทาง

that the building opens up and breathes into those atria,

ที่อาคารเปิดออก และเกิดเป็นการหายใจสู่เอเทรียมภายใน

the way in which now, with a computer, we can model the forces,

ในแนวคิดที่ทุกวันนี้ เราสามารถจำลองแรงการขับเคลื่อนด้วยคอมพิวเตอร์

we can see the high pressure, the low pressure,

เราสามารถดูความดันทั้งสูงและต่ำที่เกิดขึ้น

the way in which the building behaves rather like an aircraft wing.

เสมือนกับตัวอาคารมีพฤติกรรมอย่างกับปีกของเครื่องบิน

So it also has the ability, all the time,

ดังนั้นมันจึงมีประสิทธิภาพอยู่ตลอดเวลา

regardless of the direction of the wind,

ไม่ว่าลมจะพัดพามาจากทิศไหน

to be able to make the building fresh and efficient.

มันก็สามารถทำให้อาคารกิดความสดชื่นและมีประสิทธิภาพ

And unlike conventional buildings,

ที่ไม่เหมือนอาคารต่างๆที่ออกแบบอย่างลักษณะเก่าๆ

the top of the building is celebratory.

ทางส่วนบนของอาคาร ก็คือการเฉลิมฉลองเช่นกัน

It's a viewing place for people, not machinery.

การที่มีมึมมองสู่ทิวทัศน์สำหรับผูู้คน ไม่ใช่เป็นที่อยู่ของเครื่องจักร

And the base of the building is again about public space.

และในส่วนภายใต้ของอาคารก็เช่นกัน มันเป็นพื้นที่สาธารณะ

Comparing it with a typical building,

เทียบกับอาคารทั่วๆไปสักหลังหนึ่ง

what happens if we seek to use such design strategies

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเรามีการวางแผนการออกแบบ

in terms of really large-scale thinking?

ในรูปแบบของความคิดเพื่ออาคารขนาดใหญ่มาก?

And I'm just going to give two images

ผมจะเสนอให้ดูสองภาพต่อไปนี้

out of a kind of company research project.

ซึ่งมาจากการค้นคว้าอันหนึ่งของที่สำนักงานเรา

It's been well known that the Dead Sea is dying.

อย่างเป็นที่รู้กันดีว่าทะเล Dead Sea กำลังจะตายหายไป

The level is dropping, rather like the Aral Sea.

ระดับของน้ำลดลง เหมือนกับทะเล Aral Sea

And the Dead Sea is obviously much lower

จะเห็นชัดกว่าเพราะที่ทะเล Dead Sea นี่ต่ำกว่าอย่างมาก

than the oceans and seas around it.

กว่าท้องทะเลและมหาสมุทรที่อยู่รอบๆมันด้วย

So there has been a project which rescues the Dead Sea

และที่นั่นก็มีโครงการที่เกิดขึ้นมาอันหนึ่งเพื่อกู้ทะเล Dead Sea

by creating a pipeline, a pipe,

โดยการสร้างท่อลำเลียงขึ้นท่อหนึ่ง

sometimes above the surface, sometimes buried,

ที่บางทีอยู่เหนือพื้นผิวน้ำ บางทีก็ถูกฝังต่ำลงไป

that will redress that, and will feed from the Gulf of Aqaba

ก็เพื่อเป็นการแก้ไข โดยยังได้น้ำออกมาจากอ่าว Aqaba

into the Dead Sea.

ส่วน้ำมาสู่ทะเล Dead Sea

And our translation of that,

และในการตีความของพวกเรานั้น

using a lot of the thinking built up over the 40 years, is to say,

ก็คือการต้องใช้ความคิดอย่างมากสร้างสมให้เกิดขึ้นกว่า 40 ปีที่ผ่านมา ก็ว่าได้

what if that, instead of being just a pipe,

และถ้าสิ่งที่ทำไปเหล่านั้น แทนที่จะเป็นแค่เพียงท่อส่งน้ำ

what if it is a lifeline?

ถ้าเป็นถึงท่อลำเลียงชีวิตล่ะ?

What if it is the equivalent, depending on where you are,

มันมีคุณค่าที่เท่ากัน หรือขึ้นอยู่กับว่าคุณอยู่ที่ไหน

of the Grand Canal,

ของท่อหรือแค่คลองลำเลียงนั้น

in terms of tourists, habitation, desalination, agriculture?

ไม่ว่าจะในฐานะนักท่องเที่ยว ผู้อยู่อาศัย ที่หมายปลายทาง หรือเพื่อการเกษตร

In other words, water is the lifeblood.

หรือให้พูดอีกอย่าง มันก็คือสายน้ำคือเลือดแห่งชีวิต

And if you just go back to the previous image,

และถัาคุณย้อนกลับไปดูภาพที่ผ่านมา

and you look at this area of volatility and hostility,

และคุณมองไปถึงความผันผวนและความต่อต้าน

that a unifying design idea as a humanitarian gesture

ที่เป็นการรวมกันเป็นหนึ่งของการออกแบบทางความคิดในเชิงมนุษยธรรม

could have the affect of bringing all those warring factions together

สามารถส่งผลกระทบที่เป็นการรวมช่วยกันต่อสู้ของหมู่เหล่าเข้าด้วยกัน

in a united cause, in terms of something that would be

ต่อสาเหตุอย่างเดียวกันเพื่อที่จะทำให้

genuinely green and productive in the widest sense.

เกิดความเป็นสีเขียวอย่างแท้จริง และที่มีประสิทธิผลอย่างแพร่หลาย

Infrastructure at that large scale is also

ระบบสาธารณูปโภคขนาดย่งใหญ่นี้ ก็จะเป็นแค่

inseparable from communication.

สิ่งที่แยกออกไม่ได้จากการติดต่อสื่อสาร

And whether that communication is the virtual world

และไม่ว่าการสื่อสารที่ว่าเป็นเพียงแค่อยู่ในโลกเสมือนจริง

or it is the physical world,

หรือเกิดอยู่ในโลกที่เราอาศัยทุกวันนี้

then it's absolutely central to society.

มันก็คือศูนย์กลางของสังคมมนุษย์อย่างที่สุด

And how do we make more legible in this growing world,

และถ้าเราช่วยกันคิดให้เกิดความชัดเจนในการเติบโตของโลกใบนี้

especially in some of the places that I'm talking about --

โดยเฉพาะในที่ต่างๆที่ผมกำลังพูดถึง -

China, for example, which in the next ten years

ตัวอย่างของประเทศจีน ซึ่งในอีกสิบปีข้างหน้านั้น

will create 400 new airports.

น่าจะมีการสร้างท่าอากาศยานใหม่ถึงอีก 400 แห่ง

Now what form do they take?

แล้วเขาจะเลือกด้วยรูปแบบไหนกันล่ะ?

How do you make them more friendly at that scale?

คุณจะทำให้เกิดโครงการนั้้มีความเป็นมิตรได้อย่างไร ขนาดที่มันใหญ่อย่่างนั้น

Hong Kong I refer to as a kind of analog experience in a digital age,

ผมขอยกตัวอย่าง Hong Kong ฐานะที่เกิดประสบการณ์ได้อย่างต่อเนื่องในยุคดิจิตอลนี้

because you always have a point of reference.

เพราะว่าคุณสามารถมอง จะเห็นจุดอ้างอิงได้ตลอดเวลา

So what happens when we take that and you expand that further

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ในเวลาไหนและคุณจะขยับขยายไปทางไหน

into the Chinese society?

ในสังคมของคนจีน

And what is interesting is that that produces in a way

และไม่ว่าอะไรที่น่าสนใจเกิดขึ้น ก็จะถูกผลิตให้เกิด

perhaps the ultimate mega-building.

ที่บางทีก็เป็นเหมือนกับอาคารขนาดใหญ่อลังการ

It is physically the largest project on the planet at the moment.

ที่ตัวมันเองเป็นเหมือนกับโครงการขนาดที่ใหญ่ที่สุดบนผืนโลก ณ เวลานั้น

250 -- excuse me, 50,000 people working 24 hours, seven days.

จากคน 5 หมื่นคนที่ทำงานตลอดทั้ง 24 ชั่วโมงและตลอด 7 วัน

Larger by 17 percent than every terminal put together

ถ้านำเอาท่าอากาศยานทั้งหลายมารวมกันมันจะใหญ่กว่าถึง 17%

at Heathrow -- built -- plus the new, un-built Terminal Five.

ของท่าอากาศยาน Heathrow ที่รวกับทั้งที่ใหม่และรวม Terminal 5 ที่ยังไม่ได้สร้าง

And the challenge here is a building that will be green,

และสิ่งที่ท้าท้ายที่นี่ ก็คือทำอย่างไรให้มีความเป็นสีเขียว

that is compact despite its size

ทั้งที่ให้เกิดความกำชับของขนาด

and is about the human experience of travel,

มันเป็นเรื่องของประสบการณ์เดินทางที่มีต่อผู้คน นักท่องเที่ยว

is about friendly, is coming back to that starting point,

อีกทั้งมีความเป็นมิตร และสามารถวกกลับมาสู่จุดเริ่มต้นใหม่ได้

is very, very much about the lifestyle.

ที่ทั้งสิ่งทั้งหลายที่ทำมา ก็เพื่อไลฟ์สไตล์

And perhaps these, in the end, as celebratory spaces.

และในที่สุด ก็เพื่อเฉลิมฉลองความเป็นที่ว่าง

As Hubert was talking over lunch,

ดั่งที่ Hubert พูดไว้เมื่อตอนมื้อกลางวัน

as we sort of engaged in conversation,

ฐานะที่เราสามารถสอดแทรกบทสนทนาระหว่างกันได้

talked about this, talked about cities.

พูดถึงเรื่องนี้ เหมือนกับพูดถึงเรื่องเมือง

Hubert was saying, absolutely correctly, "These are the new cathedrals."

อย่างที่ Hubert พูดเอาไว้นั้น ถูกต้องที่สุด "สิ่งเหล่านี้ก็คือโบสถ์สถานในรูปแบบใหม่"

And in a way, one aspect of this conversation

และหนึ่งในแง่มุมของบทสนทนานี้

was triggered on New Year's Eve,

ก่เคยถูกกระตุ้นเมื่อวันส่งท้ายปีเก่าที่แล้วโน้น

when I was talking about the Olympic agenda in China

ที่ผมได้พูดถึงแนวคืดสีเขียวของโอลิมปิคในประเทศจีน

in terms of its green ambitions and aspirations.

ในแง่ของทะเยอทะยานและความปรารถนาที่จะให้เกิดเป็นสีเขียว

And I was voicing the thought that --

และผมได้ส่งเสียงร้องต่อความคิดนั้นนะ --

it just crossed my mind that New Year's Eve,

ที่มันเข้ามา มันทำให้นึกถึงวันส่งท้ายปีนั้น

a sort of symbolic turning point as we move from 2006 to 2007 --

เปรียบเสมือนสัญลักษณ์ของจุดเปลี่ยน ที่เราสามารถเคลื่อนจากปี 2006 เป็น 2007

that maybe, you know, the future was

พวกคุณก็รู้ว่ามันคือเป็นอนาคต

the most powerful, innovative sort of nation.

ที่มีอานุภาพและมีนวตกรรมระดับประเทศ

The way in which somebody like Kennedy inspirationally could say,

เป็นหนทางที่อย่างที่ Kennedy เคยกล่าวไว้อย่างเป็แรงบันดาลใจ ที่ว่า

"We put a man on the moon."

"เราเหยียบหยั่งถึงดวงจันทร์แล้ว"

You know, who is going to say

แล้วที่นี้ว่าใครกะนกำลังจะพูดต่อ

that we cracked this thing of the dependence on fossil fuels,

ว่าเราได้เปิดปะทุสิ่งนี้ออกให้เป็นอิสระจากเชื้อเพลิงจากฟอสซิล

with all that being held to ransom by rogue regimes, and so on.

ที่ถูกยึดถือเรียกไถ่จากการโกงกิน โกงการปกครองหรืออื่นๆ

And that's a concerted platform.

และนั่นเป็นฐานแห่งการเรียกร้อง

It's more than one device, you know, it's renewable.

ที่มากไปกว่าเครื่องมือหนึ่งๆ หรือที่มีการหมุนเวียนเอามาใช้ใหม่

And I voiced the thought that maybe at the turn of the year,

และเป็นการส่งเสียงที่ผมร้องเรียกจากความคิด บางที่ ณ จุดเปลี่ยนของปี

I thought that the inspiration was more likely

ผมคิดว่าแรงบันดาลใจนั้น ก็น่าจะมีผลพวงที่

to come from those other, larger countries out there --

ได้มาจากสิ่งอื่นๆด้วย อย่างประเทศใหญ่ๆทั้งหลาย --

the Chinas, the Indias, the Asian-Pacific tigers.

ประเทศจีนเอย ประเทศอินเดีย เอยและเสือเอเชียแปซิฟิกทั้งหลายนั่นแหละ

Thank you very much.

ขอบคุณอย่างมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)