Eric Dishman: Health care should be a team sport

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Chatthip Chaichakan Reviewer: Yada Sattarujawong

I want to share some personal friends and stories with you

ผมอยากจะเล่าอะไรให้คุณฟัง เรื่องราวของเพื่อน และเรื่องราวส่วนตัวของผม

that I've actually never talked about in public before

ที่ผมไม่เคยพูดในที่สาธารณะมาก่อนเลย

to help illustrate the idea

เพื่อจะช่วยให้เห็นภาพของความคิด

and the need and the hope

และความต้องการและความหวัง

for us to reinvent our health care system around the world.

เพื่อที่เราจะปฏิรูประบบสาธารณสุขทั่วโลก

Twenty-four years ago, I had -- a sophomore in college,

24 ปีก่อน ผมในฐานะพี่ปีสองในมหาวิทยาลัย

I had a series of fainting spells. No alcohol was involved.

เกิดอาการลมจับหลายหน เหล้าไม่มีส่วนเกี่ยวกับเรื่องนี้

And I ended up in student health,

แล้วผมก็ลงเอยในหน่วยพยาบาลสำหรับนักศึกษา

and they ran some labwork and came back right away,

แล้วพวกเขาก็ทำการทดสอบบางอย่าง แล้วก็กลับมาพร้อมกับผลในไม่ช้า

and said, "Kidney problems."

แล้วก็บอกว่า "ปัญหาเกี่ยวกับไต"

And before I knew it, I was involved and thrown into

แล้วก่อนที่ผมจะทันรู้ตัว ผมก็ตกไปอยู่ใน

this six months of tests and trials and tribulations

6 เดือนแห่งการทดสอบ ทดลอง และความยุ่งเหยิง

with six doctors across two hospitals

กับหมอ 6 คน จาก 2 โรงพยาบาล

in this clash of medical titans

ในการปะทะกันของยักษ์ใหญ่ทางการแพทย์นี้

to figure out which one of them was right

เพื่อที่จะหาว่าใครเป็นฝ่ายถูก

about what was wrong with me.

เกี่ยวกับว่าอะไรที่ผิดปกติในตัวผม

And I'm sitting in a waiting room some time later for an ultrasound,

และผมก็นั่งอยู่ในห้องรอ หลังจากนั้นพักหนึ่ง เพื่อที่จะทำการอัลตร้าซาวด์

and all six of these doctors actually show up in the room at once,

แล้วหมอทั้งหกคนก็โผล่เข้ามาในห้องพร้อมกัน

and I'm like, "Uh oh, this is bad news."

แล้วผมก็ประมาณว่า "อืม โอ นี่เป็นข่าวร้าย"

And their diagnosis was this:

แล้วผลวินิจฉัยของพวกเขาก็คือว่า:

They said, "You have two rare kidney diseases

"คุณมีโรคร้ายทางไตที่พบได้ยากสองโรค

that are going to actually destroy your kidneys eventually,

ซึ่งมันจะทำลายไตของคุณในท้ายที่สุด

you have cancer-like cells in your immune system

คุณมีเซลล์ที่เหมือนมะเร็งอยู่ในระบบภูมิคุ้มกันของคุณ

that we need to start treatment right away,

ซึ่งเราต้องเริ่มการรักษาเดี๋ยวนี้

and you'll never be eligible for a kidney transplant,

และคุณจะไม่มีทางที่จะเปลี่ยนไตได้เลย

and you're not likely to live more than two or three years."

และคุณก็อาจจะอยู่ได้ไม่เกิน 2-3 ปี"

Now, with the gravity of this doomsday diagnosis,

ตอนนี้ ด้วยแรงโน้มถ่วงของคำวินิจฉัยแห่งวันโลกาวินาศนี้

it just sucked me in immediately,

มันดูดผมเข้าไปทันที

as if I began preparing myself as a patient

ราวกับว่าผมเริ่มการเตรียมตัวเป็นคนไข้

to die according to the schedule that they had just given to me,

ที่กำลังจะตายตามตารางที่พวกเขาเพิ่งให้ผมมา

until I met a patient named Verna in a waiting room,

จนกระทั่งผมได้พบกับคนไข้ที่ชื่อว่า เวอร์น่า ในห้องรอ

who became a dear friend, and she grabbed me one day

ซึ่งได้กลายมาเป็นเพื่อนรักของผม

and took me off to the medical library

วันหนึ่ง เธอพาผมไปที่ห้องสมุดคณะแพทย์

and did a bunch of research on these diagnoses and these diseases,

แล้วก็ทำการค้นคว้าเกี่ยวกับโรคนั้นโรคนี้

and said, "Eric, these people who get this

แล้วก็บอกว่า "เอริก คนส่วนใหญ่ที่เป็นโรคนี้

are normally in their '70s and '80s.

มักจะอยู่ในวัย 70 80

They don't know anything about you. Wake up.

พวกเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลย ตื่นเถอะ

Take control of your health and get on with your life."

กุมโชคชะตาสุขภาพเธอเอง แล้วเดินหน้าต่อไปกับชีวิตของเธอ

And I did.

แล้วผมก็ทำตามนั้น

Now, these people making these proclamations to me

เอาล่ะ คนพวกนี้ที่ประกาศสิ่งต่างๆเหล่านี้กับผม

were not bad people.

ไม่ใช่คนไม่ดี

In fact, these professionals were miracle workers,

ที่จริง อาชีพของพวกเขาคือคนทำเรื่องมหัศจรรย์

but they're working in a flawed, expensive system that's set up the wrong way.

แต่พวกเขากำลังทำงานในระบบที่ไม่สมบูรณ์และแพง ซึ่งถูกจัดตั้งขึ้นมาแบบผิดๆ

It's dependent on hospitals and clinics for our every care need.

มันอิงอยู่กับโรงพยาบาลและคลินิก สำหรับความต้องการทางการรักษาทุกอย่างของเรา

It's dependent on specialists who just look at parts of us.

มันอิงอยู่กับผู้เชี่ยวชาญที่เพียงแค่มองบางส่วนของเรา

It's dependent on guesswork of diagnoses and drug cocktails,

มันอิงอยู่กับงานที่อาศัยการคาดเดา ด้านการวินิจฉัยและการผสมยา

and so something either works or you die.

และบางอย่างที่ถ้าไม่ได้ผล คุณก็ตาย

And it's dependent on passive patients

และมันอิงอยู่กับคนไข้ที่เป็นฝ่ายถูกปฏิบัติ

who just take it and don't ask any questions.

ซึ่งเพียงแค่รับมัน และไม่ถามคำถามใดๆ

Now the problem with this model

ตอนนี้ปัญหาเกี่ยวกับรูปแบบนี้ก็คือว่า

is that it's unsustainable globally.

มันไม่ยั่งยืน ทั่วทั้งโลก

It's unaffordable globally.

มันเข้าถึงไม่ได้ ทั่วทั้งโลก

We need to invent what I call a personal health system.

เราต้องคิดค้นสิ่งที่ผมเรียกว่า ระบบสุขภาพส่วนบุคคล ขึ้นมา

So what does this personal health system look like,

แล้วระบบนี้มันหน้าตาเป็นยังไง

and what new technologies and roles is it going to entail?

และเทคโนโลยีและบทบาทไหนที่มันกำลังจะใช้หรือมีล่ะ?

Now, I'm going to start by actually sharing with you

ตอนนี้ ผมจะเริ่มต้นด้วยการเล่าเรื่อง

a new friend of mine, Libby,

เพื่อนคนใหม่ของผมที่ชื่อว่า ลิบบี้ ให้คุณฟัง

somebody I've become quite attached to over the last six months.

เป็นคนที่ผมค่อนข้างจะสนิทในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา

This is Libby, or actually, this is an ultrasound image of Libby.

นี่คือ ลิบบี้ หรือจริงๆแล้ว นี่คือภาพอัลตร้าซาวน์ของลิบบี้

This is the kidney transplant I was never supposed to have.

นี่คือการเปลี่ยนไตที่ผมไม่คาดคิดว่าจะเกิด

Now, this is an image that we shot a couple of weeks ago for today,

เอาล่ะ นี่เป็นภาพที่เราถ่ายเมื่อ 2-3 สัปดาห์ก่อนสำหรับวันนี้

and you'll notice, on the edge of this image,

แล้วคุณจะสังเกตุเห็น ตรงขอบรูป

there's some dark spots there, which was really concerning to me.

มีจุดดำๆตรงนั้น ซึ่งกำลังทำให้ผมกังวลมากๆ

So we're going to actually do a live exam

ดังนั้น เรากำลังจะทำการทดสอบแบบสดๆ

to sort of see how Libby's doing.

เพื่อที่จะดูว่าลิบบี้เป็นยังไงบ้าง

This is not a wardrobe malfunction. I have to take my belt off here.

นี่ไม่ใช่การโชว์ของลับหรืออะไรนะครับ ผมจำเป็นต้องถอดเข็มขัดออก

Don't you in the front row worry or anything.

แถวข้างหน้าไม่ต้องกังวลอะไรนะครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I'm going to use a device from a company called Mobisante.

ผมกำลังจะใช้เจ้าเครื่องจากบริษัทที่ชื่อว่า โมบิซานเต้ (Mobisante)

This is a portable ultrasound.

นี่เป็นเครื่องอัลตร้าซาวน์แบบพกพา

It can plug into a smartphone. It can plug into a tablet.

มันสามารถต่อเข้ากับสมาร์ทโฟน แทบเล็ต

Mobisante is up in Redmond, Washington,

โมบิซานเต้อยู่ในเรดมอนด์ (Redmond) วอชิงตัน (Washington)

and they kindly trained me to actually do this on myself.

และพวกเขาก็ใจดีมากในการสอน ให้ผมใช้เจ้าเครื่องนี้กับตัวผมเอง

They're not approved to do this. Patients are not approved to do this.

มันยังไม่ได้รับการรับรองในการใช้งาน คนไข้ก็ไม่ได้รับการรับรองให้ทำแบบนี้

This is a concept demo, so I want to make that clear.

นี่เป็นของต้นแบบ (เดโม) เพราะงั้นผมอยากให้เข้าใจชัดเจน

All right, I gotta gel up.

เอาล่ะ ผมทาเจลลงไป

Now the people in the front row are very nervous. (Laughter)

ตอนนี้คนที่อยู่แถวหน้ากำลังวิตกมาก (เสียงหัวเราะ)

And I want to actually introduce you to Dr. Batiuk,

และผมอยากจะขอแนะนำให้คุณรู้จักคุณหมอแบทูก

who's another friend of mine.

เพื่อนอีกคนหนึ่งของผม

He's up in Legacy Good Samaritan Hospital in Portland, Oregon.

เขาอยู่ที่โรงพยาบาล Legacy Good Samaritan ในพอร์ทแลนด์ (Portland) โอเรกอน (Oregon)

So let me just make sure. Hey, Dr. Batiuk. Can you hear me okay?

ขอผมแน่ใจนิดนึงนะครับ เฮ้ คุณหมอแบทูก คุณได้ยินผมมั้ย

And actually, can you see Libby?

และก็ คุณเห็นลิบบี้รึเปล่า

Thomas Batuik: Hi there, Eric.

โทมัส แบทูก: สวัสดี เอริก

You look busy. How are you?

คุณดูยุ่งๆนะ คุณเป็นยังไงบ้าง

Eric Dishman: I'm good. I'm just taking my clothes off

เอริก ดิชแมน: ผมสบายดี ผมเพิ่งแก้ผ้า

in front of a few hundred people. It's wonderful.

ต่อหน้าคนสองสามร้อยไปเนี่ย มันยอดมากนะ

So I just wanted to see, is this the image you need to get?

ผมแค่อยากจะเห็นว่า นี่เป็นภาพที่คุณจำเป็นต้องเห็นรึเปล่า

And I know you want to look and see if those spots are still there.

และผมรู้ว่า คุณอยากจะเห็นว่าเจ้าจุดพวกนั้น มันยังอยู่ตรงนั้นรึเปล่า

TB: Okay. Well let's scan around a little bit here,

TB: โอเค งั้นช่วยสแกนไปรอบๆหน่อยตรงนี้

give me a lay of the land.

ให้ผมเห็นภาพกว้าง

ED: All right.TB: Okay. Turn it a little bit inside,

ED: ได้ครับ TB: เอาล่ะ ไปข้างในอีกนิดนึง

a little bit toward the middle for me.

ไปตรงกลางอีกนิดครับ

Okay, that's good. How about up a little bit?

เอาล่ะ ดีแล้ว ไหนขึ้นไปข้างบนอีกนิดซิ

Okay, freeze that image. That's a good one for me.

เอาล่ะ ค้างภาพนั้นไว้ล่ะ นั่นเป็นภาพที่ดีสำหรับผมแล้ว

ED: All right. Now last week, when I did this,

ED: ตกลงครับ เอาล่ะ เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ตอนที่ผมทำอย่างนี้

you had me measure that spot to the right.

คุณขอให้ผมส่องเจ้าจุดนี้ไปทางขวา

Should I do that again?

ผมควรจะทำแบบนั้นอีกครั้งมั้ย

TB: Yeah, let's do that.

TB: ครับ เอาเลย

ED: All right. This is kind of hard to do

ED: ได้ครับ นี่ค่อนข้างยากที่จะทำ

with one hand on your belly and one hand on measuring,

ด้วยมือข้างหนึ่งบนพุงและมืออีกข้างหนึ่งในการส่อง

but I've got it, I think,

แต่ผมทำได้นะ ผมว่า

and I'll save that image and send it to you.

และผมจะบันทึกภาพนี้ไว้แล้วส่งให้คุณ

So tell me a little bit about what this dark spot means.

บอกผมหน่อยได้มั้ยครับว่า เจ้าจุดดำๆนี่คืออะไร

It's not something I was very happy about.

มันเป็นอะไรที่ผมไม่ค่อยมีความสุขกับมันเท่าไหร่

TB: Many people after a kidney transplant

TB: หลายๆคน หลังจากที่ผ่าตัดเปลี่ยนไต

will develop a little fluid collection around the kidney.

จะพบก้อนของเหลวสะสมอยู่รอบๆไต

Most of the time it doesn't create any kind of mischief,

ส่วนใหญ่แล้วมันไม่ได้มีผลเสียอะไร

but it does warrant looking at,

แต่มันก็ควรค่าแก่การดู

so I'm happy we've got an opportunity to look at it today,

เพราะงั้น ผมดีใจที่เรามีโอกาสได้ดูมันวันนี้นะ

make sure that it's not growing, it's not creating any problems.

เพื่อแน่ใจว่ามันไม่ได้โตขึ้น มันไม่ได้สร้างปัญหาอะไร

Based on the other images we have,

ดูจากรูปอื่นๆที่เรามีอยู่

I'm really happy how it looks today.

ผมพอใจมากๆกับภาพที่เราเห็นวันนี้

ED: All right. Well, I guess we'll double check it when I come in.

ED: ครับ เอาล่ะ ผมเดาว่าเราจะดูมันอีกทีตอนที่ผมไปที่นั่น

I've got my six month biopsy in a couple of weeks,

ผมจะมีการตรวจเนื้อเยื่อ ในรอบหกเดือนในอีกสองสามอาทิตย์

and I'm going to let you do that in the clinic,

และผมจะไปให้คุณจัดการในคลินิก

because I don't think I can do that one on myself.

เพราะผมไม่คิดว่าผมจะทำเองได้

TB: Good choice.ED: All right, thanks, Dr. Batiuk.

TB: เป็นทางเลือกที่ดี ED: เอาล่ะ ขอบคุณครับ คุณหมอแบทูก

All right. So what you're sort of seeing here

เอาล่ะ สิ่งที่คุณได้เห็นตรงนี้

is an example of disruptive technologies,

เป็นตัวอย่างของเทคโนโลยีที่แตกออกมา

of mobile, social and analytic technologies.

ของเทคโนโลยีการวิเคราะห์ ทางสังคม แบบเคลื่อนที่

These are the foundations of what's going to make personal health possible.

เหล่านี้เป็นรากฐานของการสร้าง[ระบบ]สุขภาพส่วนบุคคล

Now there's really three pillars

ตอนนี้มีเสาหลักสามอย่าง

of this personal health I want to talk to you about now,

ของระบบนี้ที่ผมอยากจะเล่าให้คุณฟัง

and it's care anywhere, care networking and care customization.

และมันก็คือ การรักษาทุกที่ เครือข่ายการรักษา และการรักษาแบบปรับแต่งให้เข้ากับคนไข้

And you just saw a little bit of the first two

และคุณเพิ่งจะได้เห็นบางส่วนของสองอย่างแรกไป

with my interaction with Dr. Batiuk.

จากการคุยกันระหว่างผมกับคุณหมอแบทูก

So let's start with care anywhere.

เอาล่ะ เรามาเริ่มกันที่การรักษาทุกที่ (care anywhere) กัน

Humans invented the idea of hospitals and clinics

มนุษย์คิดค้นระบบโรงพยาบาลและคลินิก

in the 1780s. It is time to update our thinking.

ในทศวรรษ 1780 แต่ตอนนี้ได้เวลาปรับความคิดให้ทันยุคสมัยแล้ว

We have got to untether clinicians and patients

เราต้องปลดพันธะให้หมอและคนไข้

from the notion of traveling to a special

ให้พ้นจากความคิดที่ว่าเราต้องเดินทางไปยัง

bricks-and-mortar place for all of our care,

ตึก อาคาร สถานที่พิเศษเพื่อดำเนินการรักษา

because these places are often the wrong tool,

เพราะสถานที่เหล่านี้บ่อยครั้งเป็นเครื่องมือที่ผิด

and the most expensive tool, for the job.

และเป็นเครื่องมือที่แพงที่สุดสำหรับงานนี้

And these are sometimes unsafe places to send our sickest patients,

และในบางครั้ง มันยังเป็นสถานที่ที่ไม่ปลอดภัย ในการส่งคนไข้ที่ป่วยหนักที่สุดไปรักษา

especially in an era of superbugs

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุคของเชื้อโรคพันธุ์ดื้อ (superbugs - เชื้อแบคทีเรียที่ดื้อต่อยาปฏิชีวนะทุกประเภท)

and hospital-acquired infections.

และการติดเชื้อในโรงพยาบาล

And many countries are going to go brickless from the start

และหลายประเทศกำลังจะก้าวไปสู่ภาวะไร้สถานที่ตั้งแต่ต้น

because they're never going to be able to afford

เพราะพวกเขาไม่มีเงินพอที่จะสร้าง

the mega-medicalplexes that a lot of the rest of the world has built.

สถานพยาบาลใหญ่ยักษ์ (mega-medicalplexes) ที่หลายประเทศบนโลกใบนี้ได้สร้างไว้แล้ว

Now I personally learned that hospitals

ตอนนี้ ผมได้เรียนรู้ด้วยตัวเองว่า

can be a very dangerous place at a young age.

โรงพยาบาลสามารถเป็นที่ๆอันตรายได้ตั้งแต่ยังเด็ก

This was me in third grade.

นี่คือผมตอน ป.3

I broke my elbow very seriously, had to have surgery,

ผมทำข้อศอกหัก แล้วก็ต้องรับการผ่าตัด

worried that they were going to actually lose the arm.

กังวลว่าอาจจะต้องเสียแขนไปจริงๆ

Recovering from the surgery in the hospital, I get bedsores.

ระหว่างพักฟื้นจากการผ่าตัดในโรงพยาบาล ผมมีแผลกดทับ

Those bedsores become infected,

แผลกดทับกลายมาเป็นแผลติดเชื้อ

and they give me an antibiotic which I end up being allergic to,

แล้วพวกเขาก็ให้ยาปฏิชีวนะกับผม ซึ่งผมก็ลงเอยด้วยการแพ้มัน

and now my whole body breaks out,

แล้วตอนนี้ ร่างกายของผมแตกเป็นเสี่ยงๆ

and now all of those become infected.

แล้วต้อนนี้ ทั้งหมดนั่นก็กลายมาติดเชื้อ

The longer I stayed in the hospital, the sicker I became,

ยิ่งผมอยู่ในโรงพยาบาลนาน ผมก็ยิ่งป่วยหนักขึ้น

and the more expensive it became,

และค่ารักษาก็แพงมากขึ้น

and this happens to millions of people around the world every year.

และนี่เกิดขึ้นกับคนเป็นล้านบนโลกใบนี้ในทุกๆปี

The future of personal health that I'm talking about

อนาคตของระบบสุขภาพส่วนบุคคลที่ผมกำลังพูดถึง

says care must occur at home as the default model,

บอกว่า โดยพื้นฐานแล้ว การรักษาต้องเกิดขึ้นที่บ้าน

not in a hospital or clinic.

ไม่ใช่ที่โรงพยาบาล หรือคลินิก

You have to earn your way into those places

คุณต้องป่วยหนักพอ ในการที่จะเข้าไปยังสถานที่พวกนั้น

by being sick enough to use that tool for the job.

เพื่อที่จะใช้เครื่องมือเหล่านั้นในการรักษา

Now the smartphones that we're already carrying

ตอนนี้ สมาร์ทโฟนทั้งหลายที่พวกเรากำลังถือไปมา

can clearly have diagnostic devices like ultrasounds plugged into them,

สามารถที่จะเชื่อมต่อกับเครื่องวินิจฉัยโรค อย่างเช่น เครื่องอัลตร้าซาวน์ ได้

and a whole array of others, today,

และอื่นๆเช่นกัน

and as sensing is built into these,

และระหว่างที่สิ่งเหล่านี้กำลังถูกสร้างขึ้น

we'll be able to do vital signs monitor

เราก็จะสามารถที่จะดูสัญญาณชีพ

and behavioral monitoring like we've never had before.

และพฤติกรรมได้ อย่างที่เราไม่เคยทำได้มาก่อน

Many of us will have implantables that will actually look

หลายคนในพวกเราจะมีเครื่องมือแบบฝังในที่สามารถดู

real-time at what's going on with our blood chemistry

ว่าเกิดอะไรกับเลือดของเราและโปรตีนของเรา

and in our proteins right now.

ได้แบบทันการณ์และเป็นปัจจุบัน

Now the software is also getting smarter, right?

ตอนนี้ ซอฟท์แวร์ก็กำลังฉลาดขึ้น ใช่มั้ยครับ

Think about a coach, an agent online,

ลองคิดถึงโค้ช เอเจ้นต์ออนไลน์

that's going to help me do safe self-care.

ที่จะช่วยผมปฏิบัติการรักษาตัวเองได้อย่างปลอดภัย

That same interaction that we just did with the ultrasound

การปฏิสัมพันธ์แบบที่เราเพิ่งทำไปกับการอัลตร้าซาวน์เมื่อกี้

will likely have real-time image processing,

จะมีกระบวนการประมวลภาพตามจริง

and the device will say, "Up, down, left, right,

แล้วเครืองมือนั้นก็จะบอกว่า "ขึ้น ลง ซ้าย ขวา

ah, Eric, that's the perfect spot to send that image

อ๊ะ เอริก นั่นเป็นจุดที่ดีที่สุดสำหรับภาพที่จะ

off to your doctor."

ส่งไปให้หมอของคุณดูนะ"

Now, if we've got all these networked devices

ตอนนี้ ถ้าเรามีเจ้าเครืองมือเครือข่ายพวกนี้

that are helping us to do care anywhere,

ที่ช่วยเราทำการรักษาที่ไหนก็ได้

it stands to reason that we also need a team

มันก็เป็นเหตุผลให้เราต้องมีทีม

to be able to interact with all of that stuff,

ที่สามารถตอบสนองต่อทั้งหมดทั้งมวลเหล่านี้

and that leads to the second pillar I want to talk about,

และนั่นก็นำไปสู่เสาหลักที่สองที่ผมอยากจะพูดถึง

care networking.

เครือข่ายการรักษา

We have got to go beyond this paradigm

เราต้องไปให้ไกลกว่ากรอบคิดเดิมๆของ

of isolated specialists doing parts care

ผู้เชี่ยวชาญแบบแยกส่วนรักษา

to multidisciplinary teams doing person care.

ไปสู่ทีมสหวิทยาการที่ทำการรักษาบุคคล

Uncoordinated care today is expensive at best,

การรักษาที่ไร้การประสานงานทุกวันนี้ ในแง่ที่ดีที่สุด คือ แพง

and it is deadly at worst.

และในแง่ที่เลวร้ายที่สุด คือ ตาย

Eighty percent of medical errors are actually caused

80 เปอร์เซ็นต์ของความผิดพลาดทางการแพทย์ จริงๆแล้วมีสาเหตุมาจาก

by communication and coordination problems

ปัญหาในการสื่อสารและการประสานงาน

amongst medical team members.

ระหว่างสมาชิกในทีมการแพทย์

I had my own heart scare years ago in graduate school,

ผมกลัวจับใจเมื่อหลายปีก่อนในช่วงการเรียน ป..โท

when we're under treatment for the kidney,

ตอนที่เรากำลังอยู่ในช่วงการรักษาไต

and suddenly, they're like, "Oh, we think you have a heart problem."

และแล้ว พวกเขาก็ว่า "โอ้ เราคิดว่าคุณมีปัญหาเกี่ยวกับหัวใจ"

And I have these palpitations that are showing up.

และผมมีการเต้นของหัวใจที่ไม่สม่ำเสมอ

They put me through five weeks of tests --

พวกเขาให้ผมผ่านการทดสอบความยาวห้าสัปดาห์

very expensive, very scary -- before the nurse finally notices

แพงมาก น่ากลัวมาก ก่อนที่พยาบาลจะสังเกตุเห็น

the piece of the paper, my meds list

กระดาษแผ่นหนึ่ง รายการการรักษาของผม

that I've been carrying to every single appointment,

ที่ผมถือไปมาในทุกๆการพบหมอ

and says, "Oh my gosh."

แล้วพูดว่า "โอ้ พระเจ้า"

Three different specialists had prescribed

ผู้เชี่ยวชาญสามคนได้สั่งยา

three different versions of the same drug to me.

สามเวอร์ชั่นของยาตัวเดียวกันให้กับผม

I did not have a heart problem. I had an overdose problem.

ผมไม่ได้มีปัญหาโรคหัวใจ ผมมีปัญหาเรื่องยาเกินขนาด

I had a care coordination problem.

ผมมีปัญหาเรื่องการประสานงานเพื่อการรักษา

And this happens to millions of people every year.

และนี่เกิดขึ้นกับคนเป็นล้านๆทุกปี

I want to use technology that we're all working on and making happen

ผมต้องการใช้เทคโนโลยีที่เรากำลังทำงานอยู่ และกำลังทำให้มันเกิดขึ้น

to make health care a coordinated team sport.

ทำให้การรักษาเป็นกีฬาที่เล่นกันเป็นทีมประสานงาน

Now this is the most frightening thing to me.

ตอนนี้ สิ่งนี้คือสิ่งที่น่ากลัวที่สุดสำหรับผม

Out of all the care I've had in hospitals and clinics around the world,

จากการรักษาทั้งหมดที่ผมได้รับ ในโรงพยาบาลและคลินิกทั่วโลก

the first time I've ever had a true team-based care experience

ครั้งแรกที่ผมได้มีประสบการณ์ การรักษาแบบเป็นทีมอย่างแท้จริง

was at Legacy Good Sam these last six months

ก็คือที่ Legacy Good Sam ในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา

for me to go get this.

เพื่อที่ผมจะได้รับการรักษานี้

And this is a picture of my graduation team from Legacy.

และนี่เป็นภาพของทีมจบจาก Legacy ของผม

There's a couple of the folks here. You'll recognize Dr. Batiuk.

มีเพื่อนสองสามคนตรงนี้ คุณจำหมอแบทูกได้นะครับ

We just talked to him. Here's Jenny, one of the nurses,

พวกเราเพิ่งคุยกับเขาไป นี่เจนนี่ หนึ่งในนางพยาบาลทั้งหลาย

Allison, who helped manage the transplant list,

อลิสัน คนที่ช่วยจัดการรายการปลูกถ่าย[อวัยวะ]

and a dozen other people who aren't pictured,

และคนอื่นๆอีกเป็นโหลที่ไม่ได้อยุ่ในภาพนี้

a pharmacist, a psychologist, a nutritionist,

เภสัชกร นักจิตวิทยา นักโภชนาการ

even a financial counselor, Lisa,

แม้กระทั่งที่ปรึกษาทางการเงิน ลิซ่า

who helped us deal with all the insurance hassles.

ผู้ซึ่งช่วยเราจัดการกับความยุ่งยากเกี่ยวกับประกันต่างๆ

I wept the day I graduated.

ผมร้องไห้ตอนวันเรียนจบ

I should have been happy, because I was so well

ผมน่าจะมีความสุข เพราะผมสบายดีเหลือเกิน

that I could go back to my normal doctors,

ถึงขนาดที่กลับไปหาหมอปกติของผมได้

but I wept because I was so actually connected to this team.

แต่ผมร้องไห้เพราะผมรู้สึกผูกพันกับทีมนี้จริงๆ

And here's the most important part.

และนี่เป็นส่วนที่สำคัญที่สุด

The other people in this picture are me and my wife, Ashley.

คนอืนในภาพนี้คือผมและภรรยาของผม แอชลีย์

Legacy trained us on how to do care for me at home

Legacy ฝึกให้เราดูแลรักษาผมที่บ้าน

so that they could offload the hospitals and clinics.

เพื่อที่ว่าโรงพยาบาลกับคลินิกจะได้โล่งหน่อย

That's the only way that the model works.

นั่นเป็นทางเดียวที่รูปแบบนี้จะใช้ได้

My team is actually working in China

ทีมของผมจริงๆแล้วทำงานในประเทศจีน

on one of these self-care models

ทำงานตามหนึ่งในรูปแบบของการรักษาตัวเองเหล่านี้

for a project we called Age-Friendly Cities.

เพื่อโครงการที่เราเรียกว่า เมืองเป็นมิตรต่อผู้สูงอายุ (Age-Friendly Cities)

We're trying to help build a social network

พวกเรากำลังพยายามช่วยสร้างเครือข่ายทางสังคม

that can help track and train the care of seniors

ที่จะช่วยติดตามและฝึกฝนการดูแลรักษาผู้สูงอายุ

caring for themselves

ให้ดูแลรักษาตัวเอง

as well as the care provided by their family members

เช่นเดียวกันกับการดูแลรักษาโดยครอบครัว

or volunteer community health workers,

หรืออาสาสมัครสาธารณสุขประจำชุมชน

as well as have an exchange network online,

เช่นเดียวกันกับการมีเครือข่ายแลกเปลี่ยนออนไลน์

where, for example, I can donate three hours of care a day to your mom,

ที่ ยกตัวอย่างเช่น ผมสามารถบริจาคสามชั่วโมง ของการดูแลกรักษาต่อวัน ให้กับแม่ของคุณ

if somebody else can help me with transportation to meals,

ถ้าใครคนอื่นสามารถช่วยรับผมไปทานอาหารได้

and we exchange all of that online.

และเราแลกเปลี่ยนกันทางออนไลน์

The most important point I want to make to you about this

สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ผมอยากจะบอกคุณก็คือ

is the sacred and somewhat over-romanticized

อัตราหมอหนึ่งคนต่อคนไข้หนึ่งคน

doctor-patient one-on-one

ที่แสนจะศักดิ์สิทธิ์และแลดูเกินจริงนั้น

is a relic of the past.

เป็นเพียงซากของอดีต

The future of health care is smart teams,

อนาคตของการรักษานั้นคือทีมที่ฉลาด

and you'd better be on that team for yourself.

และคุณควรจะต้องอยู่ในทีมนั้นด้วยตัวเอง

Now, the last thing that I want to talk to you about

ตอนนี้ สิ่งสุดท้ายที่ผมอยากจะบอกคุณก็คือ

is care customization,

การรักษาแบบปรับแต่งให้เข้ากับคนไข้

because if you've got care anywhere and you've got care networking,

เพราะถ้าคุณได้รับการรักษาที่ไหนก็ได้ และคุณมีเครือข่ายการรักษา

those are going to go a long way towards improving our health care system,

ซึ่งจะดำเนินไปตามหนทางอันยาวไกล ในการปรับปรุงระบบการรักษาของเรา

but there's still too much guesswork.

แต่มันยังมีงานเดาสุ่มอีกมากมาย

Randomized clinical trials were actually invented in 1948

การทดลองทางคลินิกแบบสุ่มถูกคิดค้นขึ้นในปี 1948

to help invent the drugs that cured tuberculosis,

เพื่อช่วยการคิดค้นยาที่จะมารักษาวัณโรค

and those are important things, don't get me wrong.

และนั่นเป็นสิ่งสำคัญครับ อย่าเข้าใจผมผิดนะครับ

These population studies that we've done have created

การศึกษาประชากรที่เราได้ทำ

tons of miracle drugs that have saved millions of lives,

ได้สร้างยามหัศจรรย์มากมายที่รักษาชีวิตคนเป็นล้านๆ

but the problem is that health care

แต่ปัญหาก็คือว่า การรักษาพยาบาลนั้น

is treating us as averages, not unique individuals,

ทำกับเราแบบถัวเฉลี่ย มากกว่าที่จะเป็นปัจเจกบุคคลเฉพาะ

because at the end of the day,

เพราะในท้ายที่สุด

the patient is not the same thing as the population

คนไข้ไม่เหมือนกับประชากรที่ถูกศึกษา

who are studied. That's what's leading to the guesswork.

นั้นคือสิ่งที่นำไปสู่การสันนิษฐาน

The technologies that are coming,

เทคโนโลยีที่กำลังมา

high-performance computing, analytics,

การคำนวณและการวิเคราะห์ชั้นสูง

big data that everyone's talking about,

ข้อมูลขนาดใหญ่ที่ใครหลายๆคนกำลังพูดถึง

will allow us to build predictive models for each of us

จะทำให้เราสามารถสร้างตัวแบบการคาดเดา สำหรับเราแต่ละคน

as individual patients.

ในฐานะคนไข้ที่เป็นปัจเจกได้

And the magic here is, experiment on my avatar

และเวทมนตร์ตรงนี้ ถูกทดลองกับตัวผม

in software, not my body in suffering.

ในซอฟท์แวร์ ไม่ใช่ร่างกายของผมที่กำลังเจ็บปวด

Now, I've had two examples I want to quickly share with you

ตอนนี้ ผมมีสองตัวอย่าง ที่ผมต้องการจะเล่าให้คุณฟังแบบเร็วๆ

of this kind of care customization on my own journey.

เกี่ยวกับการรักษาแบบปรับแต่งให้ตรงกับคนไข้ บนการเดินทางของผมเอง

The first was quite simple. I finally realized some years ago

สิ่งแรกก็ค่อนข้างง่าย ในที่สุด ผมตระหนักขึ้นมาเมื่อหลายปีก่อน

that all my medical teams were optimizing my treatment for longevity.

ว่าทีมการแพทย์ของผมทั้งหมดกำลัง ให้ความสำคัญกับการรักษาเพื่อเพิ่มอายุขัยของชีวิต

It's like a badge of honor to see how long they can get the patient to live.

มันเหมือนกับเหรียญเกียรติยศในการที่จะได้เห็นว่า พวกเขาสามารถทำให้คนไข้มีชีวิตอยู่ได้ยาวนานแค่ไหน

I was optimizing my life for quality of life,

ผมให้ความสำคัญกับชีวิตเพื่อคุณภาพของชีวิต

and quality of life for me means time in snow.

และคุณภาพชีวิตของผมคือช่วงเวลาในหิมะ

So on my chart, I forced them to put, "Patient goal:

เพราะงั้นในชาร์ตของผม ผมบังคับให้พวกเขา เขียนลงไปว่า "เป้าหมายของคนไข้:

low doses of drugs over longer periods of time,

ใช้ยาให้น้อยลงในช่วงเวลาที่ยาวนานกว่าเดิม

side effects friendly to skiing."

ผลข้างเคียงต้องเป็นมิตรต่อการเล่นสกี"

And I think that's why I achieved longevity.

และผมคิดว่านั่นเป็นเหตุผลที่ผมอยู่ได้นาน

I think that time-in-snow therapy was as important

ผมคิดว่า เจ้าการรักษาด้วยการใช้เวลาในหิมะนั้น

as the pharmaceuticals that I had.

สำคัญมากเท่ากับการใช้ยาต่างๆ

Now the second example of customization -- and by the way,

ตัวอย่างที่สองของการปรับให้เข้ากับคนไข้ --

you can't customize care if you don't know your own goals,

และว่าไปแล้ว คุณไม่สามารถปรับการรักษาได้ ถ้าคุณไม่รู้ถึงเป้าหมายของคุณเอง

so health care can't know those until you know your own health care goals.

เพราะงั้น การรักษาไม่รู้เรื่องนั้น จนกว่าคุณจะรู้เป้าหมายทางการรักษาของคุณเอง

But the second example I want to give you is,

แต่ตัวอย่างที่สองที่ผมอยากจะยกก็คือ

I happened to be an early guinea pig,

ผมบังเอิญได้ไปเป็นหนูทดลองขั้นต้น

and I got very lucky to have my whole genome sequenced.

และผมก็โชคดีมากที่จีโนม ของผมทั้งหมดได้ถูกจัดลำดับ

Now it took about two weeks of processing

มันใช้เวลาประมาณสองอาทิตย์ในการประมวลผล

on Intel's highest-end servers to make this happen,

บนเซอร์เวอร์ขั้นสูงสุดของอินเทล

and another six months of human and computing labor

และอีกหกเดือนต่อมาสำหรับแรงงานมนุษย์ในการคำนวณ

to make sense of all of that data.

เพื่อสร้างความเข้าใจกับข้อมูลทั้งหมดนั้น

And at the end of all of that, they said, "Yes,

และในท้ายที่สุดของทั้งหมด พวกเขาก็พูดว่า

those diagnoses of that clash of medical titans

"ใช่ การวินิจฉัยของผู้ยิ่งใหญ่ทางการแพทย์ทั้งหลาย

all of those years ago were wrong,

ในอดีตที่ผ่านมานั้นผิด

and we have a better path forward."

และเรามีหนทางที่ดีกว่าในการมุ่งไปข้างหน้า"

The future that Intel's working on now is to figure out

อนาคตที่อินเทลกำลังพยายามสร้างก็คือ

how to make that computing for personalized medicine

การหาทางทำให้การสร้างยาเฉพาะบุคคล

go from months and weeks to even hours,

ลดจากเดือน เป็นสัปดาห์ เป็นชั่วโมง

and make this kind of tool available,

และทำให้เครื่องมือนี้เข้าถึงได้

not just in the mainframes of tier-one research hospitals around the world,

ไม่เฉพาะในเครื่องเมนเฟรม ของโรงพยาบาลวิจัยชั้นหนึ่งทั่วโลก

but in the mainstream -- every patient, every clinic

แต่ในวงกว้างด้วย ทุกคนไข้ ทุกโรงพยาบาล

with access to whole genome sequencing.

สามารถเข้าถึงการจัดลำดับจีโนมได้

And I tell you, this kind of care customization

และผมจะบอกคุณว่า การปรับแต่งการรักษาแบบนี้

for everything from your goals to your genetics

สำหรับทุกอย่าง ตั้งแต่เป้าหมายของคุณจนถึงพันธุกรรมของคุณ

will be the most game-changing transformation

จะเป็นการเปลี่ยนแปลงของการรักษาโรคครั้งใหญ่

that we witness in health care during our lifetime.

ที่เราจะได้เห็นในช่วงชีวิตของพวกเรา

So these three pillars of personal health,

เพรางั้น เสาหลักสามเสาของสุขภาพส่วนบุคคลเหล่านี้

care anywhere, care networking, care customization,

การรักษาที่ไหนก็ได้ เครือข่ายการรักษา การรักษาแบบปรับแต่งให้เข้ากับคนไข้

are happening in pieces now,

กำลังทยอยเกิดขึ้นตอนนี้

but this vision will completely fail if we don't step up

แต่วิสัยทัศนี้จะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง ถ้าเราไม่ก้าวออกมา

as caregivers and as patients to take on new roles.

ในฐานะผู้ให้การรักษา ในฐานะคนไข้ ในการรับเอาบทบาทใหม่ๆ

It's what my friend Verna said:

มันคือสิ่งที่เพื่อนของผม เวอร์นา พูดเอาไว้

Wake up and take control of your health.

ตื่นเถิด แล้วควบคุมสุขภาพของคุณเอง

Because at the end of the day these technologies

เพราะในท้ายที่สุดแล้ว เทคโนโลยีเหล่านี้

are simply about people caring for other people

ก็เป็นเพียงคนที่ดูแลคนอื่น

and ourselves in some powerful new ways.

และตัวเราเองต่างหาที่ต้องหาหนทางใหม่ที่ทรงพลัง

And it's in that spirit that I want to introduce you

และมันอยู่ในจิตวิญญาณนั้นเอง ที่ผมอยากจะแนะนำคุณ

to one last friend, very quickly.

ให้รู้จักกับเพื่อนคนสุดท้าย แบบเร็วๆ

Tracey Gamley stepped up to give me the impossible kidney

เทรซี่ แกมลี่ ก้าวเข้ามาให้ไตที่เป็นไปไม่ได้กับผม

that I was never supposed to have.

ไตที่ผมไม่เคยคาดคิดว่าจะได้

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

So Tracey, just tell us a little bit quickly about what the donor experience was like with you.

เพราะงั้น เทรซี่ ช่วยบอกเราสักเล็กน้อยเกี่ยวกับ ประสบการณ์การเป็นผู้บริจาคของคุณหน่อยครับ

Tracey Gamley: For me, it was really easy.

เทรซี่ แกมลี่: สำหรับฉัน มันง่ายมาก

I only had one night in the hospital.

ฉันอยุ่ในโรงพยาบาลเพียงหนึ่งวัน

The surgery was done laparoscopically,

มันเป็นการผ่าตัดแบบส่องกล้อง

so I have just five very small scars on my abdomen,

เพราะงั้นฉันเลยมีเพียงแผลเป็นเล็กๆห้าแห่งบนท้องของฉัน

and I had four weeks away from work

และฉันก็หยุดงานไปสี่อาทิตย์

and went back to doing everything I'd done before

แล้วกลับไปทำทุกอย่างที่ฉันเคยทำมาก่อน

without any changes.

โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ

ED: Well, I probably will never get a chance to say this to you

ED: ผมอาจจะไม่มีโอกาสได้พูดแบบนี้กับคุณ

in such a large audience ever again.

ต่อหน้าผู้ชมจำนวนมากแบบนี้อีกแล้ว

So "thank you" feel likes a really trite word,

เพราะงั้น "ขอบคุณครับ" อาจฟังดูเป็นคำซ้ำซาก

but thank you from the bottom of my heart for saving my life.

แต่ขอบคุณจากก้นบึ้งของหัวใจผม ที่ช่วยชีวิตผมเอาไว้

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

This TED stage and all of the TED stages

เวที TED นี้และเวที TED ทั้งหมด

are often about celebrating innovation

มักจะเกี่ยวกับการเฉลิมฉลองนวัตกรรม

and celebrating new technologies,

และเทคโนโลยีใหม่ๆ

and I've done that here today,

และผมได้ทำเช่นนั้นในวันนี้

and I've seen amazing things coming from TED speakers,

และผมได้เห็นสิ่งตื่นตาต่างๆจากผู้พูดใน TED ทั้งหลาย

I mean, my gosh, artificial kidneys, even printable kidneys, that are coming.

ผมหมายถึง ไตเทียม หรือแม้กระทั่งไตที่ปรินท์ได้ ที่กำลังจะมีออกมา

But until such time that these amazing technologies

แต่จนกระทั่งถึงเวลานั้นที่เหล่าเทคโนโลยีน่าทึ่งนี้

are available to all of us, and even when they are,

จะเป็นไปได้สำหรับเราทุกคน และแม้กระทั่งตอนที่มันเป็นไปได้แล้ว

it's up to us to care for, and even save, one another.

มันขึ้นอยู่กับเราในการที่จะดูแลและช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

I hope you will go out and make personal health happen

ผมหวังว่าคุณจะออกจากที่นี่ และทำให้สุขภาพส่วนบุคคลเกิดขึ้น

for yourselves and for everyone. Thanks so much.

สำหรับตัวคุณเองและสำหรับทุกคน ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)