A friendly, autonomous robot that delivers your food | Ali Kashani

Translator: Kanyanut Wattanalaowit Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

Food delivery.

บริการส่งอาหาร

It's the thing that saves millennials from starvation.

ถือว่าเป็นสิ่งที่ช่วยคนรุ่นใหม่จากความหิว

By my calculations,

จากที่ผมได้คำนวณ

Americans order over 20 million restaurant deliveries

คนอเมริกาสั่งอาหารมากกว่า 20 ล้านครั้ง

every single day.

ในแต่ละวัน

Over half of these deliveries are actually within walking distance.

โดยที่ร้านเกินครึ่งสามารถเดินไปซื้อได้

But nine out of 10 are delivered in cars.

ถึงอย่างนั้น 9 ใน 10 ก็ให้รถไปส่งอาหารอยู่ดี

So basically,

พูดง่าย ๆ ก็คือ

we are moving a two-pound burrito

เราส่งบูร์ริโตที่หนักเพียง 2 ปอนด์

in a two-ton car

ด้วยรถยนต์ที่หนักมากกว่า 2 ตัน

20 million times a day.

20 ล้านครั้งต่อวัน

The energy to bring you that burrito

เเรงงานที่มาส่งเเค่บูร์ริโตนั้น

is actually bringing you a two-ton metal cage

ก็คือโครงเหล็กหนักกว่า 2 ตัน

with heated seats.

พร้อมที่นั่งอุ่น ๆ

Let's be honest.

พูดตรง ๆ ก็คือ

We are addicted to our cars.

เราติดการใช้รถยนต์

Did you know that in America,

รู้หรือไม่ว่าที่สหรัฐฯ

for every car, there are four parking spots?

รถทุกคันมีที่จอดถึง 4 ที่

In some downtowns,

ในบางเมืองใหญ่ ๆ

over half of the real estate is for cars.

ที่เกินครึ่งในเมืองมีไว้เพื่อจอดรถโดยเฉพาะ

We have designed our cities around our cars,

เราออกแบบเมืองตามการขับรถ

because we drive whether we're going two miles

เพราะเราเลือกที่จะขับรถ ไม่ว่าจะ 2 ไมล์

or 200 miles.

หรือ 200 ไมล์

Solo, or with our whole family.

ไปคนเดียว หรือไปกันทั้งครอบครัว

We get into the same SUV to go buy coffee or a coffee table.

เรานั่งรถ SUV ไปซื้อทั้งกาแฟและโต๊ะกาแฟ

If we could free up some of these streets and parking lots,

ถ้าเราขับและใช้ที่จอดรถน้อยลง

we could build more housing,

เราก็จะมีพื้นที่สำหรับบ้าน

more social spaces, more parks.

พื้นที่สังคมและสวนสาธารณะมากขึ้น

But to do that,

ถ้าอยากได้แบบนั้น

first, we need to rethink how we are using cars today.

ก่อนอื่น เราต้องทบทวนการใช้รถยนต์ทุกวันนี้

In the city of the future,

เพื่อในอนาคต

if you want to go five blocks, you summon a bike or a scooter.

ถ้าไปแค่ 5 ช่วงตึก ก็ใช้จักรยานหรือสกูตเตอร์

If you're in a rush, a passenger drone would pick you up.

ถ้ารีบก็เรียกโดรนโดยสารมารับ

And if you need food, no need to have someone drive over --

ถ้าต้องการอาหารก็ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาส่ง

the food will make its way to you.

อาหารจะมาเสิร์ฟถึงที่

Let's go back to those 20 million a day restaurant deliveries.

กลับไปที่เลข 20 ล้าน ที่คนอเมริกันสั่งอาหาร

If we could get these deliveries off the road,

ถ้าเราทำให้การสั่งซื้ออยู่นอกพื้นที่ถนนได้

we could reduce the need

เราจะช่วยลดความจำเป็น

for as many as one and a half million cars just in the US.

ในการใช้รถมากถึง 1.5 ล้านคัน นี่แค่ในสหรัฐฯ

That's twice the size of San Francisco.

ซึ่งนับเป็นสองเท่าของขนาดซานฟรานซิสโก

Now, think of the impact this could have on cities like Delhi,

ทีนี้ลองมาดูผลกระทบต่อเมืองอย่างเดลี

or my birth city of Tehran,

หรือเตหะรานบ้านเกิดของผม

where car pollution is killing thousands of people every year.

ซึ่งมลพิษอากาศได้คร่าชีวิตคนหลายพันต่อปี

So how do we get some of these deliveries off the road?

เราจะลดปริมาณการขนส่งบนท้องถนนได้อย่างไร

Well, that's the question

นั่นคือสิ่งที่น่าคิด

that my team and I have been obsessed with over the last three years.

ซึ่งผมและทีมงานได้พยามหาคำตอบมาตลอด 3 ปี

And the solution is actually one of the building blocks

และคำตอบก็อยู่ที่ช่วงตึกใดช่วงตึกหนึ่ง

of the city of the future.

ของเมืองในอนาคต

We've been creating small, self-driving robots

เราได้พยามสร้างหุ่นยนต์ไร้คนขับขนาดเล็ก

that navigate quiet alleys and sidewalks

ที่ขับเคลื่อนตามตรอกและทางเท้าไม่พลุกพล่าน

on a walking pace

บนทางเดิน

and have a secured cargo to deliver you food and supplies.

พร้อมที่บรรจุสินค้าแน่นหนาก่อนนำส่ง

Now, before I tell you more about the robots,

ที่นี้ก่อนที่จะเล่าเกี่ยวกับหุ่นยนต์ต่อ

let's do a quick thought experiment.

มาทำการทดลองทางความคิดสั้น ๆ กัน

In your mind, picture a city with thousands of robots.

ลองนึกภาพเมืองที่มีหุ่นยนต์หลายพันตัว

Is it this one?

ใช่แบบนี้รึเปล่า

This Hollywood dystopia is what a lot of people expect.

คนจำนวนมากอาจนึกถึง ภาพยนตร์ฮอลลิวู้ดแนวสังคมสิ้นหวัง

But our job is to create a friendly future that's designed for people.

แต่งานของเราคือออกแบบอนาคตที่เป็นมิตรกับคน

So instead of making aliens,

แทนที่จะสร้างมนุษย์ต่างดาว

we set out to create robots that are familiar.

เราเริ่มสร้างหุ่นยนต์ที่เข้าถึงได้มากขึ้น

Robots that would belong in our communities.

หุ่นยนต์ที่จะเข้ากับชุมชน

But we also wanted a little surprise.

แต่เราก็ต้องการความประหลาดใจ เล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วย

Something unexpectedly delightful.

สิ่งที่น่ารื่นรมย์แบบคาดไม่ถึง

Think about it.

ลองคิดดูสิ

You're walking down the street,

คุณกำลังเดินอยู่บนถนน

and you see your very first robot.

และคุณก็เห็นหุ่นยนต์ตัวแรก

That's the moment when you're going to decide

นั่นคือช่วงเวลาที่คุณจะตัดสินใจว่า

if this is a future you love or fear.

นี่คืออนาคตที่คุณจะรักหรือจะกลัว

And with a lot of people having these dystopian ideas,

และในเมื่อคนจำนวนมากมีความคิดด้านลบ

we need to open their minds.

เราต้องทำให้พวกเขาเปิดใจ

We want to surprise and delight them,

เราต้องทำให้พวกเขาประหลาดใจและรื่นรมย์

so that we can win them over on first impression.

เพื่อชนะใจพวกเขาให้ประทับใจตั้งแต่แรก

This is what we came up with.

นี่คือสิ่งที่พวกเราคิดขึ้นได้

It's familiar, but it's also surprising.

เข้าถึงได้ แต่ก็เหนือความคาดหมาย

It's just a shopping cart,

เหมือนเป็นรถเข็น

but it also looks like we crossbred WALL-E with Minions.

เหมือนเราเอาวอลล์- อี กับมินเนียนมารวมกัน

If you live in San Francisco or Los Angeles,

ถ้าคุณอยู่ในซานฟรานซิสโกหรือลอสแอนเจลิส

chances are one of these has already delivered your food.

อาจมีหุ่นยนต์พวกนี้ไปส่งอาหารให้คุณแล้ว

As soon as we put robots out on the street,

ทันทีที่พวกเรานำหุ่นยนต์ไปตั้งตามท้องถนน

we learned some really interesting problems.

เราก็พบปัญหาที่น่าสนใจ

Like, how should robots cross the road?

เช่น หุ่นยนต์จะข้ามถนนยังไง

Or how should robots interact with people with visual or mobility impairments?

หรือหุ่นยนต์จะปฏิสัมพันธ์กับผู้พิการยังไง

We quickly realized that we need to teach our robots

แล้วเราก็ตระหนักได้ว่าเราต้องสอนหุ่นยนต์

how to communicate with people.

ให้รู้จักสื่อสารกับผู้คน

People on the sidewalk come from every walk of life,

คนที่อยู่บนทางเท้ามาจากหลากสาขาอาชีพ

so we needed to create a new language,

เราจึงต้องคิดภาษาใหม่

kind of a universal language

ที่เป็นสากล

so people and robots can understand each other

เพื่อให้ผู้คนและหุ่นยนต์เข้าใจกันได้

right off the bat.

ในทันที

Because no one is going to be reading user manuals.

เพราะไม่มีใครมานั่งอ่านคู่มือหรอก

We started with eyes, because eyes are universal.

เราเริ่มจากดวงตา เพราะภาษาตาเป็นภาษาสากล

They can show where the robot is going

ซึ่งแสดงให้เห็นว่าหุ่นยนต์จะไปทางไหน

or if it's confused.

หรือว่ามันสับสน

Plus, eyes make robots more human.

อีกอย่าง ตาทำให้หุ่นยนต์เป็นมนุษย์มากขึ้น

We also used sounds.

เรายังต้องใช้เสียง

For example, we created this running sound

อย่างเช่น การสร้างเสียงวิ่ง

with frequent gaps

โดยเพิ่มความถี่บ่อยๆ

so that people with visual impairments could locate their robots

ให้ผู้ที่พิการทางสายตารู้ตำแหน่งหุ่นยนต์

using the Doppler effect.

โดยใช้ปรากฏการณ์ดอปเปลอร์

But it turned out these were not enough.

แต่เท่านี้ก็ยังไม่เพียงพอ

At intersections,

ที่ทางแยก

cars would cut in front of our robots.

รถจะตัดหน้าหุ่นยนต์

Drivers were getting confused sometimes,

บางครั้งคนขับก็จะงุนงง

because robots would take too long before they started crossing.

เพราะหุ่นยนต์ต้องใช้เวลานานกว่าจะข้ามถนน

Even ordinary pedestrians were getting confused.

แม้แต่คนเดินเท้าทั่วไปยังงง

Sometimes, they couldn't figure out on which side to pass the robots,

บางทีก็ไม่แน่ใจว่าจะให้หุ่นยนต์เดินฝั่งไหน

because robots make a lot of small adjustments to their direction

เพราะหุ่นยนต์เปลี่ยนทิศทางบ่อย

as they move.

เวลาเคลื่อนที่

This actually sparked a new idea.

แต่ก็ทำให้เกิดไอเดียใหม่ขึ้นมา

What if we used movement to create a universal language?

ว่าหากเราคิดภาษาสากลจากท่าทาง

Like, at intersections,

อย่างที่สี่แยก

robots would gently move forward before they start crossing,

หุ่นยนต์จะขยับไปข้างหน้านิดหน่อยก่อนจะข้าม

to signal to drivers that it's their turn.

เพื่อให้สัญญาณคนขับว่าถึงคิวพวกมันแล้ว

If they see someone in a wheelchair,

ถ้ามันเห็นคนนั่งรถเข็น

they yield by pointing themselves away from the sidewalk,

ก็จะให้ทางโดยการหันหน้าออกจากทางเท้า

to signal that they're not going to move.

เพื่อสื่อว่าพวกมันจะไม่ขยับ

Some of you may remember this.

พวกคุณบางคนอาจจำเรื่องนี้ได้

In 2015, Canadian researchers sent a robot hitchhiking across the US.

ปี 2015 นักวิจัยแคนาดา ได้ส่งหุ่นยนต์ไปโบกรถ

It didn't get very far.

ทั่วสหรัฐฯ แต่ก็ไปไม่ได้ไกล

It turns out that robots can also use some social skills.

พบว่าหุ่นยนต์สามารถใช้ทักษะสังคมบางอย่าง

Like, if they're being tampered with,

เช่น ถ้ามันไปเจอคนที่ใช้งานไม่เป็น

Carnegie Mellon researchers have shown that small toy robots should play dead,

นักวิจัยคาร์เนกีเมลลอนให้หุ่นยนต์แกล้งตาย

because people feel bad when they think they broke it.

เพราะคนจะรู้สึกแย่ถ้าคิดว่าเป็นคนทำมันพัง

But delivery robots aren't toys,

แต่หุ่นยนต์ส่งของไม่ใช่ของเล่น

they're not small, they are out there in public.

ขนาดไม่ได้เล็ก แล้วก็อยู่ในที่สาธารณะ

We found that with delivery robots,

เราพบว่าถ้าจะไม่ให้คนที่ใช้งานไม่เป็น

to get people to stop tampering,

มายุ่งกับหุ่นยนต์

robots need to show awareness.

หุ่นยนต์ต้องสร้างการตระหนักรู้

It's kind of the opposite of playing dead.

ซึ่งเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับการแกล้งตาย

In this case,

ในกรณีนี้

robots need to acknowledge the situation

หุ่นยนต์ต้องยอมรับสถานการณ์

to get people to step away.

เพื่อให้คนหลีกทางให้

Also, a word of advice.

หรือให้คำแนะนำ

If you are a robot and you see small kids,

ถ้าคุณเป็นหุ่นยนต์และเห็นเด็กตัวเล็ก ๆ

run towards the closest adult.

วิ่งตรงไปที่ผู้ใหญ่ที่อยู่ใกล้ที่สุด

It turns out that some kids just love harassing robots.

กลายเป็นว่าเด็กบางคนชอบแกล้งหุ่นยนต์

So besides dystopia,

เพราะฉะนั้น นอกจากความคิด แบบสังคมสิ้นหวังแล้ว

Hollywood also promised us some really cool robots

ในหนังฮอลลีวู้ดยังมีหุ่นยนต์เจ๋งๆ

that would run our errands or keep us company.

ที่ช่วยเราทำธุระหรืออยู่เป็นเพื่อนเรา

So far, we've really focused on food delivery,

จนถึงตอนนี้ เรามุ่งความสนใจที่การส่งอาหาร

but in the future,

แต่ในอนาคต

these robots can do more.

หุ่นยนต์อาจทำได้มากกว่านี้ เช่น

Like, they could gather excess food and bring it to shelters every night.

เก็บอาหารเหลือไปส่งตามศูนย์พักพิงทุกคืน

Because in America, we waste 30 percent of our food,

เพราะในสหรัฐฯ เราทิ้งอาหารร้อยละ 30

while 10 percent of our people experience food insecurity.

ขณะที่คนร้อยละ 10 เผชิญความไม่มั่นคงทางอาหาร

These robots could be part of the solution.

หุ่นยนต์เหล่านี้อาจช่วยได้

Or when we have hundreds of robots running around cities,

หรือเมื่อเรามีหุ่นยนต์หลายร้อยตัวให้เมือง

we could have robots carry emergency medications at all times,

เราอาจให้หุ่นยนต์ช่วยนำยามาให้ยามฉุกเฉิน

just in case someone nearby has an allergic reaction

อย่างในกรณีที่คนใกล้ตัว มีอาการแพ้

or an asthma attack.

หรือเป็นหอบหืด

These robots could be on-site within a minute or two,

หุ่นยนต์ก็จะมาถึงที่ได้ในหนึ่งหรือสองนาที

faster than anyone else.

เร็วกว่าที่ใครจะทำได้

And during pandemics,

และในช่วงที่มีโรคระบาด

robots can be a key part of our infrastructure.

หุ่นยนต์จะมีส่วนสำคัญในโครงสร้างพื้นฐาน

They can ensure

โดยจะช่วยให้

that we can provide our communities with the essential needs

เราสามารถช่วยเหลือตามจำเป็นแก่ชุมชนได้

even during emergencies.

แม้ในสถานการณ์ฉุกเฉิน

Let me leave you with one last thought.

ผมขอทิ้งท้ายไว้ว่า

Today, objects can't get from A to B without human help,

วันนี้สิ่งของไม่อาจเคลื่อนที่โดยไร้มนุษย์

because our three-dimensional world is quite complex.

เพราะโลก 3 มิตินั้นค่อนข้างซับซ้อน

But new sensors and AI can change that.

แต่เซ็นเซอร์และปัญญาประดิษฐ์เปลี่ยนมันได้

In a way, technology is like a baby

ในแง่หนึ่งเทคโนโลยีก็เหมือนทารก

that has just learned to recognize objects and understand words,

ที่เพิ่งเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ และเข้าใจคำพูด

and maybe even hold a basic conversation,

และอาจจะสนทนาขั้นพื้นฐานได้

but it hasn't learned to walk yet.

แต่ยังเดินไม่เป็น

Now, we are teaching technology

ตอนนี้พวกเรากำลังสอนเทคโนโลยี

how to navigate the three-dimensional world

ให้ขับเคลื่อนไปในโลก 3 มิติ

without our help.

ด้วยตัวของมันเอง

We are entering this new era

เรากำลังเข้าสู่ยุคใหม่

where insentient objects are going to get up and move freely.

ที่สิ่งของต่าง ๆ จะลุกขึ้นมาเคลื่อนที่อิสระ

And when they do,

และเมื่อเป็นเช่นนั้น

we've got to make sure they don't look like aliens.

เราต้องมั่นใจว่าพวกมัน จะไม่เหมือนมนุษย์ต่างดาว

My vision for the future is that when things come to life,

ผมมองว่าในอนาคต เมื่อสิ่งต่าง ๆ มีชีวิตขึ้น

they do so with joy.

มันจะมีความสุข

You know, less like the movie "Terminator"

ก็นะ เอาแบบ "Terminator" ให้น้อยหน่อย

and more like "Toy Story."

และให้เป็นแบบ "Toy Story" มากกว่า

Thank you.

ขอบคุณครับ