Philip Evans: How data will transform business

Translator: PanaEk Warawit Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

I'm going to talk a little bit about strategy

ผมกำลังจะพูดเกี่ยวกับเรื่องกลยุทธ์

and its relationship with technology.

และความสัมพันธ์ของมันกับเทคโนโลยี

We tend to think of business strategy

เรามักจะคิดถึงกลยุทธ์ทางธุรกิจ

as being a rather abstract body

ว่าเป็นนามธรรม

of essentially economic thought,

ของแนวคิดทางเศรษฐศาสตร์

perhaps rather timeless.

ที่มักจะยืนยงท้าทายกาลเวลา

I'm going to argue that, in fact,

ผมอยากจะโต้แย้งในประเด็นนั้น

business strategy has always been premised

กลยุทธ์ทางธุรกิจมักจะมีรากฐาน

on assumptions about technology,

อยู่บนสมมติฐานเกี่ยวกับเทคโนโลยีเสมอ

that those assumptions are changing,

สมมติฐานเหล่านั้นกำลังเปลี่ยนแปลงไป

and, in fact, changing quite dramatically,

และความจริงแล้ว มันกำลังเปลี่ยนไปอย่างมาก

and that therefore what that will drive us to

ดังนั้นแล้ว สิ่งที่เรากำลังจะได้เห็น

is a different concept of what we mean

ก็คือแนวความคิดที่แตกต่างออกไป

by business strategy.

ของสิ่งที่เรียกกันว่า กลยุทธ์ทางธุรกิจ

Let me start, if I may,

ผมขอเริ่มต้นด้วย

with a little bit of history.

เรื่องเกี่ยวกับประวัติศาสตร์สักเล็กน้อย

The idea of strategy in business

แนวความคิดเกี่ยวกับกลยุทธ์ในธุรกิจ

owes its origins to two intellectual giants:

เริ่มต้นมาจากนักคิดที่ยิ่งใหญ่สองคน

Bruce Henderson, the founder of BCG,

บรูซ เฮนเดอร์สัน ผู้ก่อตั้ง บีซีจี (บอสตัน คอนซัลติ้งกรุ๊ป)

and Michael Porter, professor at the Harvard Business School.

และไมเคิล พอร์ตเตอร์ ศาสตราจารย์ ที่ฮาร์วาร์ดบิสิเนสสกูล

Henderson's central idea was what you might call

แนวคิดหลักของเฮนเดอร์สัน เป็นสิ่งที่คุณเรียกได้ว่า

the Napoleonic idea of concentrating mass

เป็นไอเดียของนโปเลียน ในการรวมรวมกำลังทั้งหมด

against weakness, of overwhelming the enemy.

โจมตีเข้าที่จุดอ่อนของข้าศึกที่ยิ่งใหญ่

What Henderson recognized was that,

เฮนเดอร์สันได้ตระหนักว่า

in the business world,

ในโลกธุรกิจแล้ว

there are many phenomena which are characterized

มีปรากฎการณ์ต่างๆ มากมายที่นักเศรษฐศาสตร์

by what economists would call increasing returns --

อาจเรียกได้ว่า ผลตอบแทนที่เพิ่มมากขึ้น

scale, experience.

ในด้านขนาด และในด้านประสบการณ์

The more you do of something,

ยิ่งคุณลงมือทำอะไรบางอย่างมากเข้า มากเข้า

disproportionately the better you get.

คุณจะยิ่งทำได้ดีมากขึ้น มากขึ้นอย่างผิดสัดส่วน

And therefore he found a logic for investing

และดังนั้นเขาจึงตั้งเป็นตรรกะของการ

in such kinds of overwhelming mass

ลงทุนในมวลรวมขนาดใหญ่

in order to achieve competitive advantage.

เพื่อให้เกิดความได้เปรียบในการแข่งขัน

And that was the first introduction

และนั่นคือการถือกำเนิดขึ้นเป็นครั้งแรก

of essentially a military concept of strategy

ของแนวคิดด้านกลยุทธ์ทางทหาร

into the business world.

ที่นำมาใช้ในวงการธุรกิจ

Porter agreed with that premise,

พอร์ตเตอร์เองก็เห็นด้วยกับข้อเสนอดังกล่าว

but he qualified it.

แต่เขาดัดแปลงมันด้วย

He pointed out, correctly, that that's all very well,

เขาชี้ให้เห็นว่า แม้นั่นจะเป็นแนวคิดที่ถูก

but businesses actually have multiple steps to them.

แต่ธุรกิจ เป็นกระบวนการที่มีขั้นตอนหลายขั้น

They have different components,

มันมีองค์ประกอบหลายอย่าง

and each of those components might be driven

องค์ประกอบแต่ละอย่าง อาจถูกขับเคลื่อน

by a different kind of strategy.

โดยกลยุทธ์ที่แตกต่างกันก็ได้

A company or a business might actually be advantaged

บริษัทหรือธุรกิจอย่างหนึ่ง อาจจะมีความได้เปรียบ

in some activities but disadvantaged in others.

ในกิจกรรมบางอย่าง แต่ก็เสียเปรียบในกิจกรรมอื่นก็ได้

He formed the concept of the value chain,

เขาจึงวางโครงสร้างแนวคิดของห่วงโซ่คุณค่า

essentially the sequence of steps with which

ซึ่งโดยแท้จริงแล้วก็คือลำดับขั้นตอนที่ซึ่ง

a, shall we say, raw material, becomes a component,

วัตถุดิบได้ถูกเปลี่ยนมาเป็นองค์ประกอบ

becomes assembled into a finished product,

และถูกนำมาประกอบกันเข้าเป็นผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป

and then is distributed, for example,

และถูกกระจายแจกจ่ายไป

and he argued that advantage accrued

เขาให้เหตุผลว่า ความได้เปรียบจะเกิดขึ้น

to each of those components,

ภายในแต่ละองค์ประกอบย่อย

and that the advantage of the whole

และความได้เปรียบโดยรวมทั้งหมด

was in some sense the sum or the average

จะมีค่าเท่ากับผลรวมหรือค่าเฉลี่ย

of that of its parts.

ความได้เปรียบขององค์ประกอบย่อยๆ

And this idea of the value chain was predicated

และไอเดียของห่วงโซ่คุณค่านี้ มีรากฐาน

on the recognition that

มาจากการรับรู้ได้ว่า สิ่งที่

what holds a business together is transaction costs,

ยึดเหนี่ยวธุรกิจเข้าไว้ด้วยกัน ก็คือต้นทุนการทำธุรกรรม

that in essence you need to coordinate,

ซึ่งคุณจำเป็นจะต้องประสานเชื่อมโยงกัน

organizations are more efficient at coordination

องค์กรต่างๆ สามารถประสานงานกันได้มีประสิทธิภาพ

than markets, very often,

มากกว่าตลาด โดยส่วนใหญ่

and therefore the nature and role and boundaries

ดังนั้นแล้ว ธรรมชาติบทบาทและขอบเขต

of the cooperation are defined by transaction costs.

ขององค์กรธุรกิจถึงถูกนิยามไว้ด้วยต้นทุนธุรกรรม

It was on those two ideas,

บนพื้นฐานของไอเดียทั้งสองอย่างนี้

Henderson's idea of increasing returns

คือของเฮนเดอร์สันเกี่ยวกับผลตอบแทนที่เพิ่มขึ้น

to scale and experience,

เมื่อขนาดและประสบการณ์เพิ่มมากขึ้น

and Porter's idea of the value chain,

และไอเดียของพอร์เตอร์เรื่องห่วงโซ่คุณค่า

encompassing heterogenous elements,

ที่ร้อยเรียงองค์ประกอบต่างๆ เข้าด้วยกัน

that the whole edifice of business strategy

ที่นับเป็นฐานรากสำคัญในการพัฒนา

was subsequently erected.

และเติบโตของกลยุทธ์ทางธุรกิจ

Now what I'm going to argue is

ตอนนี้สิ่งที่ผมอยากจะโต้แย้งก็คือ

that those premises are, in fact, being invalidated.

รากฐานเหล่านั้นกำลังเสื่อมคุณค่าของมันลง

First of all, let's think about transaction costs.

อย่างแรกที่สุด ลองมาคิดเรื่องต้นทุนธุรกรรมกันดู

There are really two components to transaction costs.

ต้นทุนธุรกรรมจริงๆ แล้วมีสององค์ประกอบ

One is about processing information, and the other is about communication.

อย่างแรกเป็นการประมวลข้อมูล และอย่างที่สอง เป็นการสื่อสาร

These are the economics of processing and communicating

มันเป็นเรื่องเศรษฐศาสตร์ของการประมวลผล และการสื่อสาร

as they have evolved over a long period of time.

ในขณะที่มันมีการพัฒนาเปลี่ยนแปลง มาเป็นระยะเวลานาน

As we all know from so many contexts,

อย่างที่เราทั้งหลายทราบกันจากบริบทหลายอย่าง

they have been radically transformed

มันได้ถูกเปลี่ยนแปลงไปอย่างถอนรากถอนโคน

since the days when Porter and Henderson

นับตั้งแต่วันที่พอร์ตเตอร์และเฮนเดอร์สัน

first formulated their theories.

ได้เริ่มคิดทฤษฎีของพวกเขา

In particular, since the mid-'90s,

นับตั้งแต่ช่วงกลางทศวรรษที่ 90

communications costs have actually been falling

ต้นทุนการสื่อสารได้ลดต่ำลง

even faster than transaction costs,

อย่างรวดเร็วกว่าต้นทุนธุรกรรม

which is why communication, the Internet,

ซึ่งเป็นเหตุผลที่การสื่อสาร อินเตอร์เน็ต

has exploded in such a dramatic fashion.

ได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก

Now, those falling transaction costs

ต้นทุนธุรกรรมที่ลดลงอย่างมาก

have profound consequences,

ส่งผลกระทบที่เกิดตามมาอย่างมาก

because if transaction costs are the glue

เนื่องจากว่าถ้าต้นทุนธุรกรรมเป็นกาว

that hold value chains together, and they are falling,

ที่เชื่อมประสานห่วงโซ่คุณค่าเข้าด้วยกัน และเมื่อมันลดลง

there is less to economize on.

ทำให้มันมีความคุ้มค่าทางเศรษฐศาสตร์ลดลงด้วย

There is less need for vertically integrated organization,

ความจำเป็นขององค์กร ที่ต้องมีการประสานกันในแนวดิ่งลดลง

and value chains at least can break up.

และห่วงโซ่คุณค่าก็สามารถที่จะแยกออกจากกันได้

They needn't necessarily, but they can.

มันไม่จำเป็นต้องแยกกันก็ได้ แต่มันสามารถแยกกันได้

In particular, it then becomes possible for

โดยเจาะจงแล้ว มันกลายเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ที่

a competitor in one business

คู่แข่งในธุรกิจหนึ่ง

to use their position in one step of the value chain

ที่จะใช้ตำแหน่งของเขา ในขั้นตอนหนึ่งของห่วงโซ่คุณค่า

in order to penetrate or attack

เพื่อการเจาะเข้าหรือ หรือเพื่อโจมตี

or disintermediate the competitor in another.

หรือเพื่อแทรกแซงเข้าไป อยู่ระหว่างกลางของคู่แข่งในขั้นตอนอื่น

That is not just an abstract proposition.

นี่ไม่ใช่แค่แนวความคิดที่เป็นรูปธรรมลอยๆ

There are many very specific stories

แต่มันมีเรื่องราวตัวอย่างหลายเรื่อง

of how that actually happened.

ที่แสดงให้เห็นว่าสิ่งนี้กำลังเกิดขึ้นอย่างไร

A poster child example was the encyclopedia business.

ตัวอย่างที่เห็นได้เด่นชัดก็คือธุรกิจเอ็นไซโคพีเดีย

The encyclopedia business

ธุรกิจเอ็นไซโคพีเดีย

in the days of leatherbound books

ในช่วงเวลาของการเป็นชุดหนังสือปกหนัง

was basically a distribution business.

โดยเนื้อแท้แล้วเป็นธุรกิจการจัดจำหน่าย

Most of the cost was the commission to the salesmen.

ต้นทุนโดยส่วนใหญ่ แล้วเป็นค่าคอมมิสชันของพนักงานขาย

The CD-ROM and then the Internet came along,

เมื่อซีดีรอมและอินเตอร์เน็ตเริ่มก้าวเข้ามา

new technologies made the distribution of knowledge

เทคโนโลยีใหม่ๆ ทำให้กระบวนการกระจายความรู้

many orders of magnitude cheaper,

มีต้นทุนที่ถูกลงหลายสิบหลายร้อยเท่า

and the encyclopedia industry collapsed.

และทำให้อุตสาหกรรมเอ็นไซโคลพีเดียล่มสลายลง

It's now, of course, a very familiar story.

มาถึงตอนนี้แล้ว มันก็กลายเป็นเรื่องที่เราคุ้นเคยกันดีอยู่

This, in fact, more generally was the story

ความจริงแล้ว นี่เป็นเรื่องราวของ

of the first generation of the Internet economy.

ระบบเศรษฐกิจอินเตอร์เน็ตในยุคแรกๆ

It was about falling transaction costs

มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับต้นทุนธุรกรรมที่ลดต่ำลง

breaking up value chains

ทำให้ห่วงโซ่คุณค่าแยกกระจายออกจากกัน

and therefore allowing disintermediation,

และดังนั้นจึงยอมให้เกิดการแตกแยก

or what we call deconstruction.

หรือสิ่งที่เราเรียกว่าการทำลายล้าง

One of the questions I was occasionally asked was,

คำถามหนึ่งที่ผมมักถูกถามอยู่เสมอก็คือ

well, what's going to replace the encyclopedia

แล้วอะไรจะมาแทนที่เอ็นไซโคลพีเดียล่ะ

when Britannica no longer has a business model?

ในเมื่อบริตานิกาไม่มีโมเดลทางธุรกิจอีกต่อไปแล้ว

And it was a while before the answer became manifest.

และมันก็เป็นเวลาอยู่พักใหญ่ทีเดียว ก่อนที่จะเกิดคำตอบตามมา

Now, of course, we know what it is: it's the Wikipedia.

ถูกแล้วครับ มาถึงตอนนี้เราก็รู้คำตอบแล้ว มันคือวิกิพีเดีย

Now what's special about the Wikipedia is not its distribution.

สิ่งที่พิเศษสำหรับวิกิพีเดีย ไม่ใช่เรื่องการจัดจำหน่าย

What's special about the Wikipedia is the way it's produced.

สิ่งพิเศษสำหรับวิกิพีเดียคือวิธีการที่มันถูกสร้างขึ้น

The Wikipedia, of course, is an encyclopedia

วิกีพีเดียเป็นเอ็นไซโคลพีเดียที่

created by its users.

ถูกสร้างขึ้นโดยผู้ใช้งานทั้งหลาย

And this, in fact, defines what you might call

และนั่นความจริงแล้ว เป็นการนิยามสิ่งที่คุณอาจจะ

the second decade of the Internet economy,

เรียกมันว่า ทศวรรษที่สองของระบบเศรษฐกิจอินเตอร์เน็ต

the decade in which the Internet as a noun

เป็นทศวรรษที่อินเตอร์เน็ทเปลี่ยนจากการเป็นคำนาม

became the Internet as a verb.

มาเป็นคำกริยา

It became a set of conversations,

มันกลายมาเป็นการพูดคุยสนทนากัน

the era in which user-generated content and social networks

มันเป็นยุคที่เนื้อหาที่สร้างขึ้นโดยผู้ใช้ และเครือข่ายสังคม

became the dominant phenomenon.

ได้กลายมาเป็นปรากฎการณ์หลักที่สำคัญ

Now what that really meant

แล้่วนั่นมันมีความหมายอย่างไร

in terms of the Porter-Henderson framework

ในแง่ของกรอบความคิดของพอร์เตอร์เฮนเดอร์สัน

was the collapse of certain kinds of economies of scale.

มันคือการล่มสลายลงของการประหยัด เนื่องจากขนาดบางอย่าง

It turned out that tens of thousands

มันกลายเป็นว่า การที่มีปัจเจกชนนับหมื่นคน

of autonomous individuals writing an encyclopedia

มาร่วมกันช่วยเขียนเอ็นไซโคลพีเดียด้วยตัวเอง

could do just as good a job,

กลับได้ผลงานคุณภาพดี

and certainly a much cheaper job,

แถมยังใช้ต้นทุนถูกกว่าเป็นอย่างมากด้วย

than professionals in a hierarchical organization.

เมื่อเทียบกับการใช้มืออาชีพในองค์กรตามลำดับขั้น

So basically what was happening was that one layer

ดังนั้นแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ ชั้นหนึ่ง

of this value chain was becoming fragmented,

ของห่วงโซ่คุณค่าได้กระจัดกระจายออก

as individuals could take over

เมื่อปัจเจกชนสามารถก้าวเข้ามาทำงานแทน

where organizations were no longer needed.

และเมื่อองค์กรไม่มีความจำเป็นอีกต่อไป

But there's another question that obviously this graph poses,

แต่มันยังมีคำถามอื่นอีก ที่แผนภาพนี้สร้างขึ้น

which is, okay, we've gone through two decades --

ก็คือ เอาละ เราได้ผ่านมาสองทศวรรษแล้ว

does anything distinguish the third?

จะมีอะไรที่มาในทศวรรษที่สามหรือไม่

And what I'm going to argue is that indeed

และสิ่งที่ผมอยากโต้แย้งก็คือ

something does distinguish the third,

จริงๆ แล้ว มันมีอะไรบางอย่างมาแยกทศวรรษที่สาม

and it maps exactly on to the kind of

และมันเข้ากันได้เป็นอย่างดีกับ

Porter-Henderson logic that we've been talking about.

ตรรกะของพอร์เตอร์เฮนเดอร์สันที่เรา ได้พูดถึงกันมาแล้ว

And that is, about data.

และมันก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับ ข้อมูล

If we go back to around 2000,

ถ้าเราย้อนกลับไปในช่วงปี 2000

a lot of people were talking about the information revolution,

มีผู้คนจำนวนมากที่พูดกันเรื่องการปฎิวัติสารสนเทศ

and it was indeed true that the world's stock of data

และมันก็เป็นความจริง ที่ปริมาณข้อมูลในโลกเรา

was growing, indeed growing quite fast.

ได้เพิ่มขึ้น และเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วมาก

but it was still at that point overwhelmingly analog.

แต่ในช่วงนั้น โดยส่วนใหญ่ก็ยังเป็นข้อมูลทางอนาล็อก

We go forward to 2007,

แต่เมื่อเดินหน้ามายังปี 2007

not only had the world's stock of data exploded,

ไม่เพียงแต่แค่ข้อมูลในโลกเราเพิ่มขึ้นมหาศาล

but there'd been this massive substitution

แต่มันยังมีการเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างมาก

of digital for analog.

จากรูปแบบอนาล็อกเป็นดิจิตอล

And more important even than that,

และที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้น

if you look more carefully at this graph,

ถ้าคุณมองกราฟนี้ให้ดีๆ

what you will observe is that about a half

คุณจะสังเกตเห็นว่า ประมาณครึ่งหนึ่ง

of that digital data

ของข้อมูลดิจิตอลเหล่านั้น

is information that has an I.P. address.

เป็นข้อมูลที่มีไอ.พี.แอดเดรสกำกับอยู่

It's on a server or it's on a P.C.

มันเป็นข้อมูลที่อยู่บนคอมพิวเตอร์เซิร์ฟเวอร์หรือพีซี

But having an I.P. address means that it

แต่การที่มันมีไอ.พี.แอดเดรสมีความหมายว่า

can be connected to any other data

มันสามารถที่จะเชื่อมโยงเข้ากับข้อมูลอื่นๆ

that has an I.P. address.

ที่มีไอ.พี.แอดเดรสเช่นเดียวกันได้

It means it becomes possible

หมายความว่า มันเป็นไปได้

to put together half of the world's knowledge

ที่จะนำข้อมูลครึ่งหนึ่งของทั้งโลกนี้มารวมกัน

in order to see patterns,

เพื่อมองหารูปแบบ

an entirely new thing.

เป็นเรื่องที่ใหม่มาก

If we run the numbers forward to today,

ถ้าเราลองดูตัวเลขมาจนถึงปัจจุบัน

it probably looks something like this.

มันอาจจะดูเหมือนเป็นอย่างนี้

We're not really sure.

เรายังไม่ค่อยแน่ใจนัก

If we run the numbers forward to 2020,

ถ้าเราลองพยากรณ์ต่อไปจนถึงปี 2020

we of course have an exact number, courtesy of IDC.

เรามีข้อมูลที่แม่นยำแน่นอน ด้วยความอนุเคราะห์จาก IDC

It's curious that the future is so much more predictable than the present.

มันน่าแปลกใจนะ ที่ว่าในอนาคตนี่เราสามารถ คาดการณ์ได้มากกว่าในปัจจุบัน

And what it implies is a hundredfold multiplication

และสิ่งที่คาดว่าจะเกิดก็คือ การทวีคูณขึ้นเป็นร้อยเท่า

in the stock of information that is connected

ของข้อมูลต่างๆ ที่เชื่อมโยงกัน

via an I.P. address.

ผ่านไอ.พี.แอดเดรส

Now, if the number of connections that we can make

เอาละครับ ถ้าจำนวนของการเชื่อมต่อกัน

is proportional to the number of pairs of data points,

เป็นสัดส่วนกับจำนวนคู่ของจุดข้อมูล

a hundredfold multiplication in the quantity of data

การเพิ่มจำนวนขึ้นเป็นร้อยเท่าของปริมาณข้อมูล

is a ten-thousandfold multiplication

จะทำให้เกิดจำนวนรูปแบบการเชื่อมต่อ

in the number of patterns

ระหว่างข้อมูลเหล่านั้น

that we can see in that data,

เพิ่มมากขึ้นเป็นหมื่นเท่า

this just in the last 10 or 11 years.

เพียงแค่ในช่วง 10 หรือ 11 ปีหลังนี่เท่านั้น

This, I would submit, is a sea change,

ผมคงสรุปได้ว่า นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่

a profound change in the economics

เป็นการเปลี่ยนแปลงที่มีผลกระทบลึกซึ้งต่อเศรษฐกิจ

of the world that we live in.

ของโลกที่เรากำลังอาศัยอยู่นี้

The first human genome,

จีโนมของมนุษย์คนแรกที่ถูกถอดรหัส

that of James Watson,

คือของเจมส์ วัตสัน

was mapped as the culmination of the Human Genome Project in the year 2000,

เป็นผลงานจากโครงการฮิวแมน จีโนม ในปี 2000

and it took about 200 million dollars

โดยที่มันต้องใช้เงินถึงประมาณ 200 ล้านดอลล่าร์

and about 10 years of work to map

และใช้เวลาประมาณ 10 ปีในการถอดรหัส

just one person's genomic makeup.

ว่าจีโนมของมนุษย์หนึ่งคน ประกอบด้วยอะไรบ้าง

Since then, the costs of mapping the genome have come down.

นับจากนั้นมา ต้นทุนของการถอดรหัสจีโนม ได้ลดต่ำลง

In fact, they've come down in recent years

ความจริงแล้ว มันลดต่ำลงในช่วงปีหลังๆ

very dramatically indeed,

ลดต่ำลงเป็นอย่างมาก

to the point where the cost is now below 1,000 dollars,

จนมาถึงจุดที่ต้นทุนตอนนี้อยู่ ต่ำกว่า 1,000 เหรียญดอลล่าร์

and it's confidently predicted that by the year 2015

และมีการคาดการณ์กันว่า ภายในปี 2015

it will be below 100 dollars --

มันจะต่ำลงไปกว่า 100 เหรียญ

a five or six order of magnitude drop

ต้นทุนของการถอดรหัสจีโนม

in the cost of genomic mapping

ได้ลดลงไปเป็นแสน เป็นล้านเท่า

in just a 15-year period,

ภายในเวลาเพียงแค่ 15 ปีเท่านั้น

an extraordinary phenomenon.

เป็นปรากฎการณ์ที่เหลือเชื่อมาก

Now, in the days when mapping a genome

ในช่วงเวลาที่การถอดรหัสพันธุกรรม

cost millions, or even tens of thousands,

มีค่าใช้จ่ายเป็นล้าน หรือแม้กระทั่งเป็นหมื่นเหรียญ

it was basically a research enterprise.

มันเป็นงานที่อยู่ในแวดวงของการวิจัยเท่านั้น

Scientists would gather some representative people,

นักวิทยาศาสตร์จะรวบรวมผู้คนมาเป็นตัวแทน

and they would see patterns, and they would try

และจะพยายามหารูปแบบ

and make generalizations about human nature and disease

และพยายามวางหลักเกณฑ์ เกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์และเชื้อโรค

from the abstract patterns they find

จากรูปแบบนามธรรมที่พวกเขาพบ

from these particular selected individuals.

จากกลุ่มคนที่คัดเลือกไว้

But when the genome can be mapped for 100 bucks,

แต่เมื่อการถอดรหัสจีโนม ทำได้ในราคาแค่ 100 เหรียญ

99 dollars while you wait,

หรือถ้ารอสักแป๊บ ก็คงลดลงเป็น 99 เหรียญ

then what happens is, it becomes retail.

สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ มันกลายเป็นงานสำหรับบุคคลทั่วไป

It becomes above all clinical.

มันจะแพร่หลายไปตามคลีนิคต่างๆ

You go the doctor with a cold,

เมื่อคุณไปหาหมอเพราะเป็นหวัด

and if he or she hasn't done it already,

สิ่งแรกที่สุดที่หมอจะทำก็คือ ถอดรหัสจีโนมของคุณ

the first thing they do is map your genome,

ถ้าเขาหรือเธอยังไม่เคยทำมาก่อนนะ

at which point what they're now doing

ณ จุดนั้นแล้ว สิ่งที่พวกเขาจะทำ

is not starting from some abstract knowledge of genomic medicine

จะไม่ใช่เริ่มจากการใช้ความรู้นามธรรม ของการรักษาตามพันธุศาสตร์

and trying to work out how it applies to you,

แล้วพยายามมาดูว่า จะใช้กับคุณได้อย่างไร

but they're starting from your particular genome.

แต่ตรงกันข้าม พวกเขาจะเริ่มจากจีโนมของคุณเองโดยตรง

Now think of the power of that.

ลองคิดดูถึงความเป็นไปได้นั้นซิครับ

Think of where that takes us

คิดดูว่า มันจะพาพวกเราไปถึงจุดไหน

when we can combine genomic data

เมื่อเราสามารถที่จะมองหาเข้าไป ในพันธุกรรมของเราเอง

with clinical data

ด้วยข้อมูลทางเวชศาสตร์

with data about drug interactions

ด้วยข้อมูลเกี่ยวกับการตอบสนองต่อยาแบบต่างๆ

with the kind of ambient data that devices

ด้วยข้อมูลแวดล้อมต่างๆ จากอุปกรณ์จำพวก

like our phone and medical sensors

โทรศัพท์หรือเซ็นเซอร์ทางการแพทย์

will increasingly be collecting.

ที่จะเก็บข้อมูลเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

Think what happens when we collect all of that data

ลองคิดดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อเรารวบรวมข้อมูลทั้งหมด

and we can put it together

และเราสามารถเอามันมารวมกัน

in order to find patterns we wouldn't see before.

ในการที่จะมองหารูปแบบที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน

This, I would suggest, perhaps it will take a while,

สิ่งนี้ ผมคิดว่า คงจะใช้เวลาอีกซักพักหนึ่ง

but this will drive a revolution in medicine.

แต่มันจะผลักดัน ให้เกิดการปฎิวัติครั้งใหญ๋ในวงการแพทย์

Fabulous, lots of people talk about this.

วิเศษมาก มีผู้คนมากมายกำลังพูดเรื่องนี้อยู่

But there's one thing that doesn't get much attention.

แต่ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ไม่ได้รับความสนใจมากนัก

How is that model of colossal sharing

นั่นคือการที่โมเดลธุรกิจของหน่วยงานต่างๆ

across all of those kinds of databases

องค์กร และบริษัทที่เกี่ยวข้องในธุรกิจวันนี้

compatible with the business models

จะเข้ากันได้กับโมเดลของการแบ่งปันข้อมูล

of institutions and organizations and corporations

อันมหาศาลผ่านฐานข้อมูลที่หลากหลาย

that are involved in this business today?

เหล่านี้ได้อย่างไร?

If your business is based on proprietary data,

ถ้าธุรกิจของคุณมีรากฐานอยู่บนข้อมูลที่มีกรรมสิทธิ์

if your competitive advantage is defined by your data,

ถ้าความได้เปรียบทางธุรกิจของคุณ ถูกกำหนด โดยข้อมูลของคุณ

how on Earth is that company or is that society

จะเป็นไปได้อย่างไร ที่บริษัท หรือสังคม

in fact going to achieve the value

จะสามารถบรรลุถึงคุณค่าต่างๆ

that's implicit in the technology? They can't.

ที่สามารถเกิดขึ้นได้เพราะเทคโนโลยี ทำไม่ได้หรอกครับ

So essentially what's happening here,

ดังนั้นแล้ว สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นก็คือ

and genomics is merely one example of this,

และเรื่องรหัสพันธุกรรมเป็นเพียงตัวอย่างหนึ่งเท่านั้น

is that technology is driving

ของการที่เทคโนโลยีกำลังผลักดัน

the natural scaling of the activity

ให้เกิดการขยายขนาดของกิจกรรมต่างๆ

beyond the institutional boundaries within which

ออกไปพ้นจากขอบเขตของสถาบันต่างๆ

we have been used to thinking about it,

ที่เราคุ้นเคยกันมาก่อน

and in particular beyond the institutional boundaries

และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง นอกเหนือไปจากขอบเขต

in terms of which business strategy

ของสถาบัน ในแง่ของกลยุทธ์ทางธุรกิจ

as a discipline is formulated.

ที่ได้ถูกกำหนดเอาไว้เป็นกฎเกณฑ์มาก่อน

The basic story here is that what used to be

เรื่องง่ายๆ ก็คือ สิ่งที่เคยเป็นการแข่งขัน

vertically integrated, oligopolistic competition

ในภาวะตลาดที่มีผู้ขายน้อยราย โดยการผนวกรวมกิจกรรม

among essentially similar kinds of competitors

ในแนวดิ่งเข้าด้วยกัน กำลังจะเปลี่ยนแปลงไป

is evolving, by one means or another,

ไม่ในรูปแบบใดก็แบบหนึ่ง

from a vertical structure to a horizontal one.

จากโครงสร้างแนวดิ่ง ไปเป็นโครงสร้างแนวขนาน

Why is that happening?

ทำไมมันถึงเกิดขึ้น?

It's happening because transaction costs are plummeting

มันเกิดขึ้นก็เพราะว่า ต้นทุนธุรกรรมตกฮวบลง

and because scale is polarizing.

และเนื่องความได้เปรียบจากขนาดก็เปลี่ยนขั้วไป

The plummeting of transaction costs

ต้นทุนธุรกรรมที่ลดลงมาก

weakens the glue that holds value chains together,

ทำให้กาวที่เชื่อมประสานห่วงโซ่คุณค่าอ่อนแอลง

and allows them to separate.

ยินยอมให้แต่ละองค์ประกอบแยกออกจากกันได้

The polarization of scale economies

การเปลี่ยนขั้วของเศรษฐศาสตร์ที่พึ่งพาขนาดเป็นหลัก

towards the very small -- small is beautiful --

หันไปสู่การมีขนาดที่เล็กลง ความเล็กทำให้เกิดความสวยงาม

allows for scalable communities

และยินยอมให้เกิดการขยายตัวของชุมชนต่างๆ

to substitute for conventional corporate production.

เพื่อทดแทนการผลิตโดยองค์กรใหญ่แบบดั้งเดิม

The scaling in the opposite direction,

การขยายขนาดไปในทิศทางที่ตรงกันข้าม

towards things like big data,

ไปยังสิ่งอย่างเช่น big data

drive the structure of business

ผลักดันให้โครงสร้างของธุรกิจ

towards the creation of new kinds of institutions

ไปสู่การสร้างสถาบันแบบใหม่ๆ

that can achieve that scale.

ที่สามารถบรรลุถึงขนาดเหล่านั้นได้

But either way, the typically vertical structure

แต่ไม่ว่าจะไปในทิศทางใด โครงสร้างตามแนวดิ่งอย่างเดิมๆ

gets driven to becoming more horizontal.

จะถูกผลักดันให้มีความเป็นแนวขนานมากขึ้น

The logic isn't just about big data.

ตรรกะนี้ ไม่เพียงแต่เกี่ยวข้อง กับเรื่อง big data เท่านั้น

If we were to look, for example, at the telecommunications industry,

ตัวอย่างเช่น ถ้าเราจะลองพิจารณาไปที่อุตสาหกรรมการสื่อสาร

you can tell the same story about fiber optics.

คุณสามารถเล่าเรื่องราวในลักษณะเดียวกัน ได้เกี่ยวกับใยแก้วนำแสง

If we look at the pharmaceutical industry,

ถ้าเรามาดูในอุตสาหกรรมเกี่ยวกับยา

or, for that matter, university research,

หรือในวงการการวิจัยระดับมหาวิทยาลัย

you can say exactly the same story

คุณสามารถบอกเรื่องราวแบบเดียวกันได้

about so-called "big science."

เกี่ยวกับสิ่งที่เรียกว่า "big science"

And in the opposite direction,

และในทางตรงกันข้าม

if we look, say, at the energy sector,

ถ้าเราลองมองไปที่วงการพลังงาน

where all the talk is about how households

ที่มีการพูดกันถึงเรื่องว่า ภาคครัวเรือน

will be efficient producers of green energy

จะกลายมาเป็นผู้สร้างพลังงานสะอาด

and efficient conservers of energy,

และเป็นผู้พิทักษ์การใช้พลังงาน อย่างมีประสิทธิภาพได้อย่างไร

that is, in fact, the reverse phenomenon.

ความจริงแล้ว นี่เป็นปรากฎการณ์ย้อนกลับ

That is the fragmentation of scale

นี่คือการแตกแยกของขนาดที่ยิ่งใหญ่

because the very small can substitute

เนื่องจากว่า สิ่งที่เล็กมากๆ สามารถทดแทน

for the traditional corporate scale.

สำหรับขนาดที่ยิ่งใหญ่ขององค์กรขนาดใหญ่ได้

Either way, what we are driven to

ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง เรากำลังมุ่งหน้าไปสู่

is this horizontalization of the structure of industries,

การที่โครงสร้างอุตสาหกรรม กำลังย้ายเป็นแบบแนวนอน

and that implies fundamental changes

และนั่นจะเป็นนัยยะของการเปลี่ยนแปลง ในระดับฐานราก

in how we think about strategy.

ของสิ่งที่เราคิดถึงเกี่ยวกับกลยุทธ์

It means, for example, that we need to think

มันหมายความว่า เราจำเป็นจะต้องคิด

about strategy as the curation

เกี่ยวกับกลยุทธ์ว่าเป็นการคัดกรองดูแล

of these kinds of horizontal structure,

โครงสร้างในแนวขนานเหล่านี้

where things like business definition

ในขณะที่สิ่งต่างๆ อย่างนิยามของธุรกิจ

and even industry definition

และแม้กระทั่งนิยามของวงการอุตสาหกรรม

are actually the outcomes of strategy,

จะกลายเป็นผลลัพธ์ของกลยุทธ์ไป

not something that the strategy presupposes.

ไม่ได้เป็นอะไรบางอย่าง ที่กลยุทธ์มีสมมติฐานมาก่อนหน้านั้น

It means, for example, we need to work out

มันหมายความว่า เราจำเป็นต้องค้นหาว่า

how to accommodate collaboration

จะสนับสนุนการทำงานร่วมกัน

and competition simultaneously.

และแข่งขันกันในเวลาเดียวกันได้อย่างไร

Think about the genome.

ลองคิดถึงเรื่องของจีโนมดูนะครับ

We need to accommodate the very large

เราจำเป็นจะต้องเกี่ยวข้อง กับอะไรบางอย่างที่ใหญ่มากๆ

and the very small simultaneously.

และเล็กมากๆ ในเวลาเดียวกัน

And we need industry structures

และเราต้องการโครงสร้างอุตสาหกรรม

that will accommodate very, very different motivations,

ที่จะสนับสนุนแรงกระตุ้นที่แตกต่างกันเป็นอย่างมาก

from the amateur motivations of people in communities

จากแรงจูงใจของมือสมัครเล่น ของผู้คนในชุมชน

to maybe the social motivations

ไปจนถึงแรงกระตุ้นทางสังคม

of infrastructure built by governments,

ที่มีต่อโครงสร้างพื้นฐานที่สร้างโดยรัฐบาล

or, for that matter, cooperative institutions

หรือองค์กรความร่วมมือต่างๆ

built by companies that are otherwise competing,

ที่สร้างขึ้นโดยบริษัทต่างๆ ที่อาจจะต้องแข่งขันกัน

because that is the only way that they can get to scale.

เนื่องจากนั่นจะเป็นเพียงทางเดียว ที่พวกเขาจะเข้าถึงขนาดที่ต้องการได้

These kinds of transformations

การเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่เหล่านี้

render the traditional premises of business strategy obsolete.

จะทำให้ความเชื่อเกี่ยวกับกลยุทธ์ทางธุรกิจแบบเดิมๆ ต้องล้าสมัยไป

They drive us into a completely new world.

มันจะผลักดันให้เราก้าวเข้าไปสู่โลกใบใหม่

They require us, whether we are

มันต้องการให้พวกเราทั้งหลาย ไม่ว่าจะอยู่ใน

in the public sector or the private sector,

หน่วยงานภาครัฐ หรือภาคเอกชน

to think very fundamentally differently

จำเป็นต้องคิดด้วยมุมมองที่แตกต่างจากเดิม

about the structure of business,

เกี่ยวกับโครงสร้างของธุรกิจ

and, at last, it makes strategy interesting again.

และในที่สุดแล้ว ก็จะสามารถ ทำให้กลยุทธ์กลับมาน่าสนใจได้อีกครั้ง

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)