Glow-in-the-dark sharks and other stunning sea creatures | David Gruber

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Rawee Ma

I'm a marine biologist and an explorer-photographer

ผมเป็นนักชีววิทยาทางทะเล และนักถ่ายภาพนักสำรวจ

with National Geographic,

ของเนชัลแนล จีโอกราฟิก

but I want to share a secret.

แต่ผมอยากจะบอกความลับ

This image is totally incorrect,

ภาพนี้มันไม่ถูกต้อง

totally incorrect.

ไม่ถูกต้องเอามาก ๆ

I see a couple of people crying in the back

ผมเห็นบางคนส่งเสียงมาจากทางด้านหลัง

that I've blown their idea of mermaids.

ว่าผมทำลายแนวคิดของพวกเขา เกี่ยวกับนางเงือกเสียแล้ว

All right, the mermaid is indeed real,

ไม่เป็นไรครับ นางเงือกมีอยู่จริง ๆ นะครับ

but anyone who's gone on a dive

แต่ใครก็ตามที่ลงไปดำน้ำ

will know that the ocean looks more like this.

จะรู้ว่ามหาสมุทรหน้าตาเป็นแบบนี้

It's because the ocean is this massive filter,

นั่นเป็นเพราะว่า มหาสมุทรเป็นตัวกรองขนาดใหญ่

and as soon as you start going underwater,

และทันทีที่คุณเริ่มลงไปใต้น้ำ

you're going to lose your colors,

คุณกำลังที่จะสูญเสียสีของคุณไป

and it's going to get dark and blue very quickly.

และมันก็จะดำมึด และเป็นสีน้ำเงินอย่างรวดเร็ว

But we're humans -- we're terrestrial mammals.

แต่เราเป็นมนุษย์ พวกเราเป็น สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่อยู่บนบก

And we've got trichromatic vision,

และพวกเรามีการมองเห็นแบบสามสี

so we see in red, green and blue,

ฉะนั้น เราเห็นทุกอย่างเป็นสีแดง เขียว และน้ำเงิน

and we're just complete color addicts.

และเราก็เป็นพวกเสพติดสีซะด้วย

We love eye-popping color,

พวกเราชอบสีที่สะดุดตา

and we try to bring this eye-popping color

และพวกเราพยายามที่จะนำสีสะดุดตานี้

underwater with us.

ลงไปใต้น้ำกับเรา

So there's been a long and sordid history of bringing color underwater,

ฉะนั้น มันมีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานและเลวร้าย เกี่ยวกับการนำสีลงไปใต้น้ำ

and it starts 88 years ago with Bill Longley and Charles Martin,

และมันเริ่มขึ้นเมื่อ 88 ปีก่อน เมื่อ บิล ลองลี และชาร์ล มาร์ติน

who were trying to take the first underwater color photograph.

พยายามที่จะถ่ายภาพสีใต้น้ำเป็นครั้งแรก

And they're in there with old-school scuba suits,

และพวกเขาก็อยู่ชุดดำน้ำเชย ๆ

where you're pumping air down to them,

ที่คุณต้องปั๊มอากาศลงไปให้พวกเขา

and they've got a pontoon of high-explosive magnesium powder,

และพวกเขาก็มีแพที่มีผงแมกนีเซียม ที่ระเบิดได้ง่าย

and the poor people at the surface are not sure

และคนที่น่าสงสารบนผิวน้ำก็ไม่แน่ใจว่า

when they're going to pull the string when they've got their frame in focus,

เมื่อพวกเขากำลังจะดึงเชือก เมื่อพวกเขาได้กรอบที่จะโฟกัส

and -- boom! -- a pound of high explosives would go off

และ -- ตู้ม! -- สารไวไฟหนึ่งปอนด์จะระเบิด

so they could put a little bit of light underwater

เขาจะได้เอาแสงลงไปใต้น้ำด้วยสักหน่อย

and get an image like this beautiful hogfish.

และถ่ายภาพอย่างปลาฮอกฟิช (hogfish) นี้

I mean, it's a gorgeous image, but this is not real.

ผมหมายถึง มันเป็นภาพที่งามมาก แต่มันไม่จริง

They're creating an artificial environment

พวกเราสร้างสิ่งแวดล้อมปรุงแต่ง

so we can satisfy our own addiction to color.

เพื่อที่เราสามารถจะพึงพอใจ กับการเสพติดสีของเรา

And looking at it the other way, what we've been finding

และเมื่อมองดูมันในอีกแง่มุมหนึ่ง สิ่งที่เราได้ทำการค้นหา

is that instead of bringing color underwater with us,

แทนที่จะเป็นการนำสีไปใต้น้ำกับเรา

that we've been looking at the blue ocean,

คือการที่เรามองดูมหาสมุทรสีน้ำเงิน

and it's a crucible of blue,

และสีน้ำเงินทั่วไปหมด

and these animals living there for millions of years

และสัตว์เหล่านี้ที่อาศัยอยู่ที่นั่น มาหลายล้านปี

have been evolving all sorts of ways to take in that blue light

มีวิวัฒนาการไปในทิศทางต่าง ๆ กัน เพื่อที่จะดูดซับแสงสีน้ำเงินเข้าไป

and give off other colors.

และให้สีอื่น ๆ ออกมา

And here's just a little sample of what this secret world looks like.

และนี่เป็นเพียงตัวอย่างเล็กน้อย ว่าโลกลึกลับนั้นมีหน้าตาอย่างไร

It's like an underwater light show.

มันเหมือนกับการแสดงแสงสีใต้น้ำ

(Music)

(เสียงดนตรี)

Again, what we're seeing here is blue light hitting this image.

ครับ ที่เรากำลังดูอยู่นี่ คือแสดงสีน้ำเงินที่ตกกระทบภาพ

These animals are absorbing the blue light

สัตว์เหล่านี้ดูดกลืนแสงสีน้ำเงิน

and immediately transforming this light.

และแปลงแสงนี้ในทันที

So if you think about it, the ocean is 71 percent of the planet,

ฉะนั้น ถ้าคุณคิดดู มหาสมุทรกินพื้นที่ 71 เปอร์เซ็นต์ของโลก

and blue light can extend down to almost a 1,000 meters.

และแสงสีฟ้าสามารถลงลึกไปได้ ถึงเกือบ 1,000 เมตร

As we go down underwater,

เมื่อเราดำลงไปใต้น้ำ

after about 10 meters, all the red is gone.

หลังจากประมาณ 10 เมตรแล้ว สีแดงก็หายไปหมด

So if you see anything under 10 meters that's red,

ฉะนั้น ถ้าคุณเห็นอะไรก็ตามเป็นสีแดง ที่ใต้ระดับ 10 เมตร

it's an animal transforming and creating its own red.

มันคือสัตว์ที่แปลงและสร้างสีแดงเอง

This is the largest single monochromatic blue environment on our planet.

นี่คือสิ่งแวดล้อมสีน้ำเงินเฉดสีเดียว ที่ใหญ่ที่สุดบนโลกของเรา

And my gateway into this world of biofluorescence begins with corals.

และทางผ่านไปยังโลก ที่เต็มไปด้วยสารเรืองแสงชีวภาพก็เริ่มต้นที่ปะการัง

And I want to give a full TED Talk on corals

และผมอยากที่จะบรรยาย TED talk เต็ม ๆ เกี่ยวกับปะการัง

and just how cool these things are.

และบอกว่ามันเจ๋งอย่างไร

One of the things that they do, one of their miraculous feats,

สิ่งหนึ่งที่พวกมันทำ ลักษณะอย่างหนึ่งที่น่าทึ่งของมัน

is they produce lots of these fluorescent proteins,

คือพวกมันผลิตโปรตีนเรืองแสง มากมายเหล่านี้

fluorescent molecules.

โมเลกุลเรืองแสง

And in this coral, it could be making up to 14 percent of its body mass --

และมากถึง 14 เปอร์เซ็นต์ ของน้ำหนักตัวปะการัง

could be this fluorescent protein.

อาจเป็นโปรตีนเรืองแสงเหล่านี้ที่ถูกผลิต

So you wouldn't be making, like, 14 percent muscle and not using it,

คุณคงจะไม่ผลิตกล้ามเนื้อ 14 เปอร์เซ็นต์มา และไม่ได้เอาไปใช้

so it's likely doing something that has a functional role.

ฉะนั้น มันน่าจะมีหน้าที่บทบาทอะไรบางอย่าง

And for the last 10, 15 years, this was so special to me,

และตลอด 10, 15 ปีที่ผ่านมา มันเป็นอะไรที่พิเศษมากสำหรับผม

because this molecule has turned out to be one of the most revolutionary tools

เพราะว่าโมเลกุลนี้ ได้กลายเป็น หนึ่งในเครื่องมือ

in biomedical science,

ที่ปฏิวัติวิทยาศาสตร์ชีวการแพทย์ มากที่สุด

and it's allowing us to better see inside ourselves.

และมันทำให้เรา สามารถเห็นภายในร่างกายเราได้ดีขึ้น

So, how do I study this?

แล้ว ผมทำการศึกษามันอย่างไรล่ะ

In order to study biofluorescence, we swim at night.

เพื่อที่จะศึกษาสารเรืองแสงชีวภาพ ผมว่ายน้ำตอนกลางคืน

And when I started out,

และเมื่อผมเริ่มทำงาน

I was just using these blue duct-tape filters over my strobe,

ผมใช้แค่แผ่นกรองเทปสีน้ำเงิน บนเครื่องมือของผม

so I could make sure I'm actually seeing the light

เพื่อให้ผมมั่นใจว่าผมจะเห็นแสง

that's being transformed by the animals.

ที่ถูกแปลงโดยสัตว์

We're making an exhibit for the Museum of Natural History,

พวกเราจัดการแสดงสำหรับ พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ

and we're trying to show off how great the fluorescent corals are on the reef,

และพวกเราพยายามที่จะแสดงว่า ปะการังเรืองแสงเจ๋งแค่ไหนในแนวปะการัง

and something happened that just blew me away:

และบางอย่างก็เกิดขึ้น ซึ่งมันทำเอาผมทึ่งไปเลย

this.

นี่ครับ

In the middle of our corals,

ตรงกลางปะการังของเรา

is this green fluorescent fish.

คือปลาเรืองแสงสีเขียว

It's the first time we've ever seen a green fluorescent fish

มันเป็นครั้งแรกที่เราได้เห็นปลาเรืองแสงสีเขียว

or any vertebrate for that matter.

หรือสัตว์มีกระดูกสันหลังใด ๆ ที่เป็นแบบนั้น

And we're rubbing our eyes, checking the filters,

และเราก็ขยี้ตากัน ตรวจสอบแผ่นกรองของเรา

thinking that somebody's maybe playing a joke on us with the camera,

คิดว่าบางคนอาจเล่นตลกกับกล้องของเรา

but the eel was real.

แต่ปลาไหลนั่นของจริงครับ

It was the first green fluorescent eel that we found,

มันเป็นปลาไหลเรืองแสงสีเขียวตัวแรกที่เราพบ

and this just changed my trajectory completely.

และมันก็เปลี่ยนแนวทางของผมไปโดยสิ้นเชิง

So I had to put down my corals and team up

ผมต้องวางเรื่องปะการังลง และร่วมมือ

with a fish scientist, John Sparks,

กับนักวิทยาศาสตร์ที่ศึกษาปลา ชื่อว่า จอห์น สปาร์คส์

and begin a search around the world

และเริ่มที่จะค้นหาไปทั่วโลก

to see how prevalent this phenomenon is.

เพื่อดูว่าปรากฏการณ์นี้มีอยู่มากแค่ไหน

And fish are much more interesting than corals,

และปลาก็น่าสนใจกว่าปะการัง

because they have really advanced vision,

เพราะว่าพวกมันมีการมองเห็นที่พัฒนาไปมาก

and some of the fish even have, the way that I was photographing it,

และที่ผมถ่ายภาพมาได้ ปลาบางอย่างมีกระทั่ง

they have lenses in their eyes that would magnify the fluorescence.

เลนส์ในตาของพวกมัน ที่สามารถขยายสารเรืองแสงได้

So I wanted to seek this out further.

ฉะนั้น ผมต้องการที่จะหามันต่อไปอีก

So we designed a new set of gear

เราจึงออกแบบอุปกรณ์ชุดใหม่

and we're scouring the reefs around the world,

และเราก็เที่ยวค้นคว้า ไปยังแนวปะการังทั่วโลก

looking for fluorescent life.

เพื่อมองหาสิ่งมีชีวิตเรืองแสง

And it's a bit like "E.T. phone home."

และมันก็คล้าย ๆ กับ "อี. ที. โทรกลับบ้าน"

We're out there swimming with this blue light,

พวกเราออกไปว่ายน้ำพร้อมกับแสงสีน้ำเงิน

and we're looking for a response,

และเรามองหาการตอบสนอง

for animals to be absorbing the light and transferring this back to us.

จากสัตว์ที่จะดูดกลืนแสง และแปลงมันกลับมาให้เรา

And eventually, we found our photobombing Kaupichphys eel.

และในที่สุด เราก็พบกับปลาไหล คัวพิชไฟ (Kaupichphys eel) ที่เข้ามาแย่งซีน

It's a really shy, reclusive eel that we know almost nothing about.

อันที่จริงมันเป็นปลาไหลขี้อาย สันโดษ ที่เราแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย

They're only about the size of my finger,

พวกมันมีขนาดประมาณนิ้วมือของผม

and they spend about 99.9 percent of their time hidden under a rock.

และพวกมันใช้เวลาประมาณ 99.9 เปอร์เซ็นต์ หลบซ่อนอยู่ใต้หิน

But these eels do come out to mate under full-moon nights,

แต่ปลาไหลเหล่านี้ ออกมาเพื่อหาคู่ ใต้คืนจันทร์เต็มดวง

and that full-moon night translates underwater to blue.

และคืนจันทร์เต็มดวงก็เปลี่ยนใต้น้ำ ให้กลายเป็นสีน้ำเงิน

Perhaps they're using this as a way to see each other,

บางที พวกมันใช้สิ่งนี้เพื่อมองหากันและกัน

quickly find each other, mate,

พบกันอย่างรวดเร็ว และจับคู่

go back into their hole for the next long stint of time.

กลับไปยังหลุมของมัน และอยู่ไปอีกเป็นเวลานาน

But then we started to find other fluorescent marine life,

แต่เมื่อพวกเราเริ่มหาสิ่งมีชีวิตทางทะเลอื่น ๆ ที่เรืองแสงได้

like this green fluorescent bream,

เช่น ปลาตะเพียนทะเลเรืองแสง

with its, like, racing stripes along its head and its nape,

ที่มีแถบยาวไปตามหัวและหลังคอของมัน

and it's almost camouflaged and fluorescing at the same intensity

และมันเกือบที่จะพรางตัวและเรืองแสง ในความเข้มเดียวกัน

as the fluorescent coral there.

กับปะการังเรืองแสงในบริเวณนั้น

After this fish,

หลังจากปลานี้แล้ว

we were introduced to this red fluorescent scorpionfish

เราได้พบเข้ากับปลาแมงป่องเรืองแสงสีแดง

cloaked and hidden on this rock.

หลบตัวและซ่อนอยู่ในหิน

The only time we've ever seen this, it's either on red fluorescent algae

ครั้งเดียวที่เราได้เห็นมัน มันอยู่บนสาหร่ายเรืองแสงสีแดง

or red fluorescent coral.

หรือไม่ก็อยู่บนปะการังเรืองแสงสีแดง

Later, we found this stealthy green fluorescent lizardfish.

ต่อมา เราพบกับปลากิ้งก่าเรืองแสงสีเขียว ที่ทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ

These lizardfish come in many varieties,

ปลากิ้งก่าเหล่านี้มีความหลากหลายมาก

and they look almost exactly alike under white light.

และพวกมันดูเหมือน ๆ กันหมด ภายใต้แสงสีขาว

But if you look at them under fluorescent light,

แต่ถ้าคุณดูพวกมันใต้แสงฟลูออเรสเซนท์

you see lots of patterns,

คุณจะเห็นรูปแบบมากมาย

you can really see the differences among them.

คุณสามารถเห็นความแตกต่างของพวกมันได้

And in total -- we just reported this last year --

และโดยรวม พวกเราเพิ่งจะรายงานไปปีที่แล้ว

we found over 200 species of biofluorescent fish.

เราพบปลาเรืองแสงขีวภาพกว่า 200 สายพันธุ์

One of my inspirations is French artist and biologist Jean Painlevé.

หนึ่งในแรงบันดาลใจของผม คือศิลปินชาวฝรั่งเศส และนักชีววิทยา ชอง เพนลิเวย์

He really captures this entrepreneuring, creative spirit in biology.

เขาจับภาพจิตวิญญาณความคิดสร้างสรรค์ ในการลงทุนนี้ทางชีววิทยาได้ดีจริง ๆ

He would design his own gear, make his own cameras,

เขาออกแบบชุดของเขาเอง เขาทำกล้องของเขาเอง

and he was fascinated with the seahorse, Hippocampus erectus,

และเขาก็ชื่นชอบม้าน้ำ ฮิปโปแคมปัส อิเร็กตัส เป็นพิเศษ

and he filmed for the first time the seahorse giving birth.

เขาถ่ายภาพยนตร์ม้าน้ำออกลูกเป็นครั้งแรก

So this is the male seahorse.

นี่คือม้าน้ำตัวผู้

They were one of the first fish to start swimming upright

พวกมันเป็นปลาชนิดแรก ๆ ที่เริ่มว่ายน้ำแนวตั้ง

with their brain above their head.

มีสมองอยู่ด้านบนของหัว

The males give birth,

ตัวผู้ออกลูก

just phenomenal creatures.

เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าทึ่ง

So he stayed awake for days.

เขาไม่หลับไม่นอนหลายวัน

He even put this electrical visor on his head that would shock him,

เขาใส่กะบังหน้าของหมวกไฟฟ้า ไว้บนศีรษะเพื่อที่จะกระตุ้นเขา

so he could capture this moment.

เขาจึงได้ภาพวินาทีนี้

Now, I wish I could have shown Painlevé

ครับ ผมหวังว่าผมจะได้แสดงวินาทีที่เพนลิเวย์

the moment where we found biofluorescent seahorses

พบม้าน้ำเรืองแสงชีวภาพ

in the exact same species that he was studying.

นี่คิอสิ่งมีชีวิตสายพันธุ์เดียวกัน กับที่เขาทำการศึกษา

And here's our footage.

และนี่คือภาพที่เราถ่ายได้

(Music)

(เสียงดนตรี)

They're the most cryptic fish.

มันเป็นปลาที่ลึกลับที่สุด

You could be swimming right on top of them and not see the seahorse.

คุณอาจว่ายน้ำอยู่เหนือพวกมัน แต่ไม่เห็นม้าน้ำก็เป็นได้

They would blend right into the algae, which would also fluoresce red,

พวกมันพรางตัวได้เข้ากับสาหร่าย ซึ่งเรืองแสงเป็นสีแดงเช่นกัน

but they've got great vision,

แต่พวกมันมีสายตาที่ดี

and they go through this long mating ritual,

และพวกมัน ก็ผ่านขั้นตอนการหาคู่ที่ยาวนาน

and perhaps they're using it in that effect.

และบางทีอาจใช้มันเพื่อการนี้

But things got pretty edgy

แต่สิ่งที่ค่อนข้างจะกวนใจ

when we found green fluorescence in the stingray,

เมื่อเราพบสีเขียวเรืองแสงในปลากระเบน

because stingrays are in the Elasmobranch class,

เพราะว่าปลากระเบน อยู่ในอันดับ อีลาสโมบรานช์

which includes ...

ซึ่งรวมถึง ...

sharks.

ฉลาม

So I'm, like, a coral biologist.

คือ ผมเป็นนักชีววิทยาปะการัง

Somebody's got to go down and check to see if the sharks are fluorescent.

นี่ใครสักคนดำน้ำลงไป และไปดูหน่อยว่าฉลามเรืองแสงหรือเปล่า

And there I am.

คนนั้นกลายเป็นผมซะนี่

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And I was like, "Maybe I should go back to corals."

และผมก็บอกว่า "บางที ผมควรที่จะกลับไปศึกษาปะการังนะ"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

It turns out that these sharks are not fluorescent.

และกลายเป็นว่าฉลามเหล่านี้ไม่ได้เรืองแสง

And then we found it.

และพวกเราก็พบมัน

In a deep, dark canyon off the coast of California,

ในหุบเขาลึกและมืด นอกชายฝั่งแคลิฟอเนีย

we found the first biofluorescent swellshark,

พวกเราพบฉลามสเวล (swellshark) ที่เรืองแสงได้

right underneath all the surfers.

อยู่ใต้นักโต้คลื่นทั้งหลาย

Here it is.

นี่ครับ

They're just about a meter long. It's called a swellshark.

พวกมันยาวแค่ประมาณหนึ่งเมตร เรียกว่า ฉลามสเวล

And they call them a swellshark because if they're threatened,

และเราเรียกมันอย่างนั้น เพราะเมื่อพวกมันถูกรบกวน

they can gulp down water and blow up like an inner tube,

พวกมันจะกลืนน้ำเข้าไป และเป่าท่อที่อยู่ภายใน

about twice their size,

ทำให้มันมีขนาดใหญ่เป็นสองเท่า

and wedge themselves under a rock, so they don't get eaten by a predator.

และอัดตัวอยู่ใต้หิน เพื่อที่มันจะไม่ถูกกินโดยผู้ล่า

And here is our first footage of these biofluorescent swellsharks.

และนี่คือภาพที่เราถ่ายเก็บมาได้ ของฉลามสเวลเรืองแสง

Just magnificent -- I mean, they're showing these distinct patterns,

มันน่าทึ่ง -- ผมหมายความว่า พวกมันแสดงรูปแบบที่เป็นเอกลักษณ์

and there are areas that are fluorescent and areas that are not fluorescent,

และมีบริเวณที่เรืองแสงและไม่เรืองแสง

but they've also got these twinkling spots on them

แต่พวกมันยังมีจุดกระพริบบนตัวพวกมัน

that are much brighter than other parts of the shark.

ที่สว่างกว่าส่วนอื่น ๆ ของฉลาม

But this is all beautiful to see.

แต่นี่มันน่ามองมาก ๆ

I was like, this is gorgeous.

ผมนี่แบบว่า มันสวยมากเลย

But what does it mean to the shark?

แต่มันมีความหมายอย่างไรต่อฉลามล่ะ

Can they see this?

พวกมันเห็นสิ่งนี้หรือเปล่า

And we looked in the literature,

และเมื่อเราดูในเอกสารบันทึก

and nothing was known about this shark's vision.

ไม่มีอะไรที่เรารู้ เกี่ยวกับการมองเห็นของฉลามเลย

So I took this shark to eye specialist Ellis Loew at Cornell University,

ผมจึงนำฉลามนี้ไปให้ อิลิส โลว์ ผู้เชี่ยวชาญเรื่องตา ที่มหาวิทยาลัยคอร์เนล

and we found out that this shark sees discretely and acutely

และพวกเราพบว่าฉลามชนิดนี้ เห็นภาพได้ชัดเจนและคมชัด

in the blue-green interface,

ในพื้นที่สีน้ำเงิน-เขียว

probably about 100 times better than we can see in the dark,

บางทีอาจเห็นในที่มืดดีกว่าพวกเรา 100 เท่า

but they only see blue-green.

แต่มันเห็นแต่สีน้ำเงิน-เขียวเท่านั้น

So what it's doing is taking this blue world

ฉะนั้น นี่จึงเป็นการนำโลกสีน้ำเงินมา

and it's absorbing the blue, creating green.

และมันดูดกลืนแสงสีน้ำเงิน และสร้างสีเขียว

It's creating contrast that they can indeed see.

มันสร้างความแตกต่าง ที่พวกมันสามารถเห็นได้

So we have a model,

ฉะนั้น เราจึงได้ตัวอย่าง

showing that it creates an ability for them to see all these patterns.

ที่แสดงว่า มันให้ความสามารถกับพวกมัน ในการเห็นรูปแบบต่าง ๆ เหล่านี้

And males and females also have, we're finding,

และเราพบว่าตัวผู้กับตัวเมีย ก็ยังมี

distinct patterns among them.

ลวดลายที่โด่ดเด่นแตกต่างกัน

But our last find came really just a few miles from where we are now,

การค้นพบอย่างสุดท้ายของเรา อยู่ห่างจากเราไปไม่กี่ไมล์

in the Solomon Islands.

ที่หมู่เกาะโซโลมอน

Swimming at night, I encountered the first biofluorescent sea turtle.

การว่ายน้ำตอนกลางคืน ทำให้ผมได้พบกับเต่าทะเลเรืองแสงตัวแรก

So now it's going from fish and sharks into reptiles,

ตอนนี้ มันเริ่มจากปลา ไปยังฉลาม และมาที่สัตว์เลื้อยคลาน

which, again, this is only one month old,

ซึ่ง เช่นกัน มันมีอายุแค่เดือนเดียวเอง

but it shows us that we know almost nothing

แต่มันแสดงให้เราเห็นว่า เราแทบไม่รู้อะไรเลย

about this hawksbill turtle's vision.

เกี่ยวกับการมองเห็น ของเต่าปากเหยี่ยว (hawksbill turtle)

And it makes me think about how much more there is to learn.

และมันทำให้ผมคิดว่า จะมีอะไรอีกมากมายเท่าไรที่เราต้องเรียนรู้

And here in the Solomon Islands,

และนี่คือหมู่เกาะโซโลมอน

there's only a few thousand breeding females of this species left,

มีตัวเมียที่อยู่ในระยะสืบพันธุ์ เหลืออยู่แค่เพียงไม่กี่พันตัว

and this is one of the hotspots for them.

และนี่คือหนึ่งในจุดที่พบพวกมันได้มากที่สุด

So it shows us how much we need to really protect these animals

มันแสดงให้เราเห็นว่า เราต้องปกป้องพวกมันอย่างจริงจัง

while they're still here, and understand them.

ในขณะที่พวกมันยังมีอยู่ และทำความเข้าใจพวกมัน

In thinking about biofluorescence,

เมื่อคิดถึงการเรืองแสงชีวภาพ

I wanted to know, how deep does it go?

ผมอยากที่จะรู้ว่า มันดำลงไปลึกได้แค่ไหน

Does this go all the way to the bottom of the ocean?

มันดำลงไปลึกจนถึงก้นมหาสมุทรเลยหรือเปล่า

So we started using submarines, and we equipped them

เราก็เลยเริ่มใช้เรือดำน้ำ และติดตั้งมัน

with special blue lights on the front here.

ด้วยแสงสีน้ำเงินพิเศษที่ด้านหน้า

And we dropped down,

และเราก็หย่อนมันลงไป

and we noticed one important thing --

และเราก็สังเกตเห็นสิ่งสำคัญสิ่งหนึ่ง

that as we get down to 1,000 meters,

เมื่อเราลงไปลึกถึง 1,000 เมตร

it drops off.

มันหายไป

There's no biofluorescent marine life down there, below 1,000 meters --

ไม่มีสิ่งมีชีวิตทางทะเลใดที่เรืองแสงได้ ที่ระดับต่ำกว่า 1,000 เมตร

almost nothing, it's just darkness.

มันแทบไม่มีอะไรเลย มันมืดสนิท

So it's mainly a shallow phenomenon.

มันเหมือนเป็นปรากฏการณ์การกลืนหาย

And below 1,000 meters,

และที่ระดับต่ำกว่า 1,000 เมตร

we encountered the bioluminescent zone,

เราได้พบกับเขตแสงทางชีวภาพ

where nine out of 10 animals are actually making their own lights

สถานที่ซึ่งสัตว์ 9 จาก 10 ตัว จะสร้างแสงด้วยตัวของมันเอง

and flashing and blinking.

และส่องสว่าง ทำแสงกระพริบ

As I try to get deeper,

เมื่อผมพยายามลงไปให้ลึกกว่านั้น

this is slapping on a one-person submarine suit --

นี่เป็นการตบให้กำลังใจบนชุดประดาน้ำ

some people call this my "Jacques Cousteau meets Woody Allen" moment.

บางคนบอกว่า นี่คือวินาที "แจ๊กกี้ เคาตูร พบกับ วู๊ดดี้ อัลเลน"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But as we explore down here,

แต่เมื่อเราสำรวจลึกลงไป

I was thinking about: How do we interact with life delicately?

ผมคิดถึงว่า เราจะมีปฎิสัมพันธ์ กับสิ่งมีชีวิตแสนบอบบางอย่างไร

Because we're entering a new age of exploration,

เพราะว่าเรากำลัง เข้าไปสู่ยุคใหม่แห่งการสำรวจ

where we have to take great care,

ที่ซึ่งเราต้องให้การดูแล

and we have to set examples how we explore.

และเราต้องยกตัวอย่าง ว่าเราทำการสำรวจอย่างไร

So I've teamed up with roboticist Rob Wood at Harvard University,

ผมได้เข้าร่วมกับ ร๊อบ วู๊ด นักทำหุ่นยนต์ จากมหาวิทยาลัยฮาร์วาด

and we've been designing squishy underwater robot fingers,

และเราได้ออกแบบนิ้วหุ่นยนต์ใต้น้ำ ที่กดบีบได้

so we can delicately interact with the marine life down there.

เราจะได้มีปฏิสัมพันธ์สิ่งมีชีวิตทางน้ำ อย่างนุ่มนวล

The idea is that most of our technologies to explore the deep ocean

แนวคิดก็คือ เทคโนโลยีส่วนใหญ่ของเรา ในการสำรวจมหาสมุทรลึก

come from oil and gas and military,

มาจากน้ำมัน และก๊าซ และการทหาร

who, you know, they're not really caring to be gentle.

ผู้ซึ่งไม่ค่อยสนใจกับการทะนุทะนอมหรอก

Some corals could be 1,000 years old.

ปะการังบางแห่งอาจมีอายุ 1,000 ปี

You don't want to just go and crush them with a big claw.

คุณไม่อยากที่จะไป แล้วบดมันด้วยอุ้งมือใหญ่ ๆ

So my dream is something like this.

ฉะนั้น ความฝันของผมคืออะไรบางอย่างแบบนี้

At night, I'm in a submarine,

ตอนกลางคืน ผมอยู่ในเรือดำน้ำ

I have force-feedback gloves,

ผมมีถุงมือแรงสะท้อน

and I could delicately set up a lab in the front of my submarine,

และผมสามารถที่จะติดตั้งห้องทดลอง ไว้ที่ด้านหน้าของเรือดำน้ำได้อย่างนุ่มนวล

where the squishy robot fingers

ที่นิ้วหุ่นยนต์แบบบีบกดได้

are delicately collecting and putting things in jars,

จะเก็บตัวอย่างอย่างนุ่มนวล และนำพวกมันใส่ลงในขวด

and we can conduct our research.

และเราสามารถที่จะทำการวิจัยของเราได้

Back to the powerful applied applications.

ย้อนกลับไปยังการนำไปประยุกต์ใช้ ที่มีประสิทธิภาพ

Here, you're looking at a living brain

คุณกำลังมองดูสมองที่มีชีวิต

that's using the DNA of fluorescent marine creatures,

ที่กำลังใช้ดีเอ็นเอของสิ่งมีชีวิตทางทะเล ที่เรืองแสงได้

this one from jellyfish and corals,

สิ่งนี้มาจากแมงกะพรุนและปะการัง

to illuminate the living brain and see its connections.

เพื่อแสดงภาพสมองที่มีชีวิต และเห็นการเชื่อมต่อของมัน

It's funny that we're using RGB

มันน่าตลกที่เราใช้ อาร์จีบี

just to kind of satisfy our own human intuition,

เพียงเพื่อที่จะตอบสนองความพอใจ ทางความนึกคิดของเรา

so we can see our brains better.

เพื่อที่เราจะได้เห็นสมองเราได้ดีขึ้น

And even more mind-blowing,

และที่น่าทึ่งไปกว่านั้น

is my close colleague Vincent Pieribone at Yale,

คือผู้ร่วมงานคนสนิทของผม วินเซนต์ เพียริโบน จากเยล

who has actually designed and engineered a fluorescent protein

ผู้ออกแบบและวิศวกรรมโปรตีนเรืองแสง

that responds to voltage.

ที่ตอบสนองต่อแรงดันไฟฟ้า

So he could see when a single neuron fires.

เพื่อที่เขาจะสามารถเห็น เมื่อปมประสาทหนึ่งส่งสัญญาณ

You're essentially looking at a portal into consciousness

คุณกำลังมองดูอยู่ที่ทางเข้า สู่สติสัมปะชัญญะ

that was designed by marine creatures.

ที่ถูกออกแบบโดยสิ่งมีชีวิตทางทะเล

So this brings me all back to perspective and relationship.

ฉะนั้น สิ่งนี้นำผมกลับไปยังมุมมอง และความสัมพันธ์

From deep space,

จากอวกาศที่ห่างไกล

our universe looks like a human brain cell,

จักรวาลของเรา ดูเหมือนเซลล์ในสมองมนุษย์

and then here we are in the deep ocean,

และตรงนี้ เราอยู่ในมหาสมุทรสุดลึก

and we're finding marine creatures and cells

และเรากำลังพบกับสิ่งมีชีวิตทางทะเล และเซลล์

that can illuminate the human mind.

ที่สามารถให้แสดงภาพสมองของมนุษย์

And it's my hope that with illuminated minds,

และมันคือความหวังของผม ที่ว่าสมองที่ได้รับการให้แสงนี้

we could ponder the overarching interconnectedness of all life,

จะสามารถพิจารณาครุ่นคิด ความสัมพันธ์ระหว่างชีวิตทั้งมวลได้

and fathom how much more lies in store

และหยั่งลึกลงไปว่ามันมีอะไรรอเราอยู่

if we keep our oceans healthy.

ถ้าเรายังรักษามหาสมุทรเราเอาไว้ได้

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)