Why books are here to stay | Small Thing Big Idea, a TED series

Transcriber: TED Translators admin Reviewer: Krystian Aparta

Translator: มงคลลักษณ์ มัทวพันธุ์ Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

I will lend books to people, but of course, the rule is

ผมยินดีให้คนอื่นยืมหนังสือ แต่แน่นอนว่า กฎก็คือ

"Don't do that unless you never intend to see that book again."

"อย่าทำลายมัน เว้นแต่ว่า คุณไม่ต้องการเห็นหนังสือเล่มนั้นอีกต่อไป"

[Small thing.]

[สิ่งเล็กน้อย]

[Big idea.]

[ความคิดที่ยิ่งใหญ่]

The physical object of a book is almost like a person.

ลักษณะทางกายภาพของหนังสือ นั้นแทบจะเหมือนกับของบุคคล

I mean, it has a spine and it has a backbone.

ผมหมายถึงมันมีกระดูกสันหลัง

It has a face.

มีหน้าตา

Actually, it can sort of be your friend.

ที่จริงแล้ว หนังสือสามารถ เป็นเพื่อนคุณได้คนหนึ่ง

Books record the basic human experience

หนังสือบันทึกประสบการณ์พื้นฐานของมนุษย์

like no other medium can.

ที่สื่ออื่นไม่สามารถทำได้

Before there were books,

ก่อนหน้าที่จะมีหนังสือ

ancient civilizations would record things

อารยธรรมโบราณจะบันทึกสิ่งต่างๆ

by notches on bones or rocks or what have you.

ด้วยการทำรอยบากบนกระดูกหรือหิน หรืออะไรก็แล้วแต่ที่เขามี

The first books as we know them originated in ancient Rome.

หนังสือเล่มแรกที่เรารู้จัก มาจากอารยธรรมโรมโบราณ

We go by a term called the codex,

โดยอ้างอิงจากคำศัพท์ว่าโคเด็กซ์ (codex)

where they would have two heavy pieces of wood

ในยุคนั้นเขาจะใช้แผ่นไม้คู่หนึ่งที่หนัก

which become the cover,

มาทำเป็นปกหนังสือ

and then the pages in between would then be stitched along one side

และเพื่อให้ง่ายต่อการขนย้ายไปไหนมาไหน

หน้ากระดาษข้างในที่เป็นเนื้อหา ก็จะถูกเย็บติดเข้าด้วยกันทั่วทั้งข้างหนึ่ง

to make something that was relatively easily transportable.

They all had to completely be done by hand,

ชาวโรมโบราณเขียนหนังสือ ด้วยมือเพียงอย่างเดียว

which became the work of what we know as a scribe.

ซึ่งก็กลายเป็นงานที่เราเรียกว่า นักเขียน

And frankly, they were luxury items.

อันที่จริงแล้ว หนังสือในยุคนั้นคือของหรูหรา

And then a printer named Johannes Gutenberg,

จากนั้นช่างพิมพ์ ชื่อว่า โยฮันเนิส กูเทินแบร์ค

in the mid-fifteenth century, created the means to mass-produce a book,

ในกลางศตวรรษที่สิบห้า ได้สร้างเครื่องมือผลิตหนังสือในปริมาณมาก

the modern printing press.

นั่นคือเครื่องพิมพ์สมัยใหม่

It wasn't until then

หลังช่วงเวลานี้เท่านั้น

that there was any kind of consumption of books by a large audience.

ที่ประชาชนทั่วไปถึงจะ ซื้อหาหนังสือได้เป็นของตัวเอง

Book covers started to come into use in the early nineteenth century,

ปกหนังสือต่างๆ เริ่มถูกนำมาใช้ในต้นศตวรรษที่สิบเก้า

and they were called dust wrappers.

ตอนนั้นเราเรียกมันว่าปกหุ้มหนังสือ

They usually had advertising on them.

ปกหุ้มหนังสือมักมีโฆษณาติดอยู่

So people would take them off and throw them away.

คนเลยมักเอามันออกและโยนทิ้งไป

It wasn't until the turn of the nineteenth into the twentieth century

และเฉพาะช่วงหลังเปลี่ยนจาก ศตวรรษที่สิบเก้าสู่ศตวรรษที่ยี่สิบเท่านั้น

that book jackets could be seen as interesting design

ที่ปกหุ้มหนังสือถูกให้ความสำคัญ ในแง่การออกแบบ

in and of themselves.

โดยตัวของมันเอง

Such that I look at that and I think,

เช่นว่า เวลาที่ผมมองปกหนังสือและคิดว่า

"I want to read that.

"ผมอยากอ่านหนังสือเล่มนี้

That interests me."

ปกนี้ดึงดูดความสนใจฉัน"

The physical book itself represents both a technological advance

หนังสือเล่มโดยตัวมันเองแล้ว สะท้อนถึงความก้าวหน้าของความรู้ของมนุษย์

but also a piece of technology in and of itself.

และตัวมันเองก็เป็นส่วนหนึ่ง ของสิ่งประดิษฐ์ของมนุษย์ด้วย

It delivered a user interface

หนังสือเล่มให้การปฏิสัมพันธ์กับผู้อ่าน

that was unlike anything that people had before.

ที่ไม่เหมือนกับสิ่งใด ที่มนุษย์เคยมีมาก่อน

And you could argue that it's still the best way

คุณสามารถบอกว่า มันยังคงเป็นวิธีที่ดีที่สุด

to deliver that to an audience.

ที่จะส่งสารให้กับผู้อ่าน

I believe that the core purpose of a physical book

ผมเชื่อว่าเป้าหมายหลักของหนังสือเล่ม

is to record our existence

คือการบันทึกประสบการณ์การมีชีวิตอยู่ของเรา

and to leave it behind on a shelf, in a library, in a home,

และทิ้งมันไว้หลังชั้นวางหนึ่ง ในห้องสมุด หรือในบ้าน

for generations down the road to understand where they came from,

เพื่อให้คนรุ่นหลังได้เข้ามาอ่าน เพื่อทำความเข้าใจว่าพวกเขามาจากไหน

that people went through some of the same things

เขาจะได้ศึกษาที่มาที่ไป ของสิ่งที่พวกเขาสนใจ

that they're going through,

ได้อย่างละเอียดยิ่งขึ้น

and it's like a dialogue that you have with the author.

ซึ่งดูคล้ายกับการสนทนากัน ระหว่างคนอ่านกับผู้แต่ง

I think you have a much more human relationship to a printed book

ผมว่าเราจะมีมนุษย์สัมพันธ์ต่อหนังสือเล่ม

than you do to one that's on a screen.

มากกว่าหนังสืออิเล็กทรอนิกส์

People want the experience of holding it,

ผู้คนต้องการประสบการณ์ของการจับถือ

of turning the page, of marking their progress in a story.

ของการเปิดหน้ากระดาษ ของการคั่นหน้าหนังสือ

And then you have, of all things, the smell of a book.

และที่สำคัญที่สุดคือ กลิ่นของหนังสือ

Fresh ink on paper or the aging paper smell.

กลิ่นน้ำหมึกสดใหม่บนกระดาษ หรือกลิ่นกระดาษเก่า

You don't really get that from anything else.

ซึ่งกลิ่นเหล่านี้ไม่สามารถหาได้จากสิ่งอื่น

The book itself, you know, can't be turned off with a switch.

หนังสือเล่มยังไม่มีสวิตช์เปิดปิด

It's a story that you can hold in your hand

เรื่องราวในหนังสือนั้น คุณสามารถถือมันไว้ในมือ

and carry around with you

และนำมันออกไปในที่ต่างๆ

and that's part of what makes them so valuable,

นั่นคือสิ่งที่ทำให้มันมีคุณค่ามหาศาล

and I think will make them valuable for the duration.

ผมคิดว่าข้อดีนี้ทำให้มันมี คุณค่าในแง่อายุการใช้งาน

A shelf of books, frankly,

ผมพูดจริงๆ นะ ชั้นหนังสือน่ะ

is made to outlast you, (Laughs)

ถูกสร้างมาให้อยู่นานกว่าคนเสียอีก (เสียงหัวเราะ)

no matter who you are.

ไม่ว่าคุณจะเป็นใครก็ตาม