A lyrical bridge between past, present and future | David Whyte

Vertaald door: Marja de Reuver Nagekeken door: Mathilde Kennis

The youthful perspective on the future,

Het jeugdige perspectief op de toekomst,

het huidige perspectief op de toekomst

the present perspective on the future

and the future, mature perspective on the future --

en het toekomstige, volwassen perspectief op de toekomst --

I'd like to try and bring all those three tenses together

ik wil proberen om die vanavond alle drie samen te brengen

in one identity tonight.

tot één identiteit.

And you could say that the poet, in many ways,

Je zou kunnen zeggen dat de poëet in veel opzichten kijkt

looks at what I call "the conversational nature of reality."

naar wat ik noem 'de conversationele aard van de werkelijkheid'.

En je vraagt je af:

And you ask yourself:

Wat is de conversationele aard van de werkelijkheid?

What is the conversational nature of reality?

The conversational nature of reality is the fact

De conversationele aard van de werkelijkheid betekent

dat wat je ook verlangt van de wereld,

that whatever you desire of the world --

whatever you desire of your partner in a marriage or a love relationship,

wat je verlangt van je partner in een huwelijk of een liefdesrelatie,

wat je verlangt van je kinderen,

whatever you desire of your children,

whatever you desire of the people who work for you or with you,

wat je verlangt van de mensen die voor of met je werken,

or your world --

of van jouw wereld

will not happen exactly as you would like it to happen.

zal niet precies gebeuren zoals jij het zou willen.

But equally,

Maar tegelijkertijd,

whatever the world desires of us --

wat de wereld van ons verlangt,

wat onze partner, ons kind, onze collega,

whatever our partner, our child, our colleague,

our industry,

ons werkveld,

our future demands of us,

onze toekomst van ons vraagt,

will also not happen.

zal ook niet gebeuren.

Wat werkelijk gebeurt,

And what actually happens

is this frontier between what you think is you

ligt op de grens tussen wat jij denkt dat je bent

and what you think is not you.

en wat jij denkt dat je niet bent.

And this frontier of actual meeting

En deze grens van feitelijke ontmoeting

tussen wat we 'het zelf' noemen en wat we 'de wereld' noemen,

between what we call a self and what we call the world

is the only place, actually, where things are real.

is de enige plek waar de dingen daadwerkelijk echt zijn.

But it's quite astonishing,

Het is eigenlijk verbazingwekkend

how little time we spend at this conversational frontier,

hoe weinig tijd we doorbrengen op dit grensgebied

and not abstracted away from it in one strategy or another.

en we er niet op een of andere manier van worden afgeleid.

I was coming through immigration,

Ik ging door de douane

which is quite a dramatic border at the moment,

-- tegenwoordig best een ingrijpende controlepost --

into the US last year,

naar de Verenigde Staten vorig jaar

and, you know, you get off an international flight

en dan heb je net een lange vlucht gehad over de Atlantische Oceaan

across the Atlantic,

en voel je je niet optimaal;

and you're not in the best place;

je bent niet helemaal zen.

you're not at your most spiritually mature.

You're quite impatient with the rest of humanity, in fact.

Je hebt eigenlijk maar weinig geduld met de rest van de wereld.

So when you get up to immigration with your shirt collar out

Dus dan kom je bij het douane-loket met je bovenste knoopjes los,

and a day's growth of beard,

ongeschoren,

and you have very little patience,

en je hebt nog maar weinig geduld

and the immigration officer looked at my passport

en de douaneambtenaar keek naar mijn paspoort

and said, "What do you do, Mr. Whyte?"

en zei: "Wat doet u voor werk, Mijnheer Whyte?"

I said, "I work with the conversational nature of reality."

Ik zei: "Ik werk met de conversationele aard van de werkelijkheid."

(Gelach)

(Laughter)

And he leaned forward over his podium

Hij boog naar voren over zijn balie

and he said, "I needed you last night."

en hij zei: "Gisteravond had ik je nodig."

(Laughter)

(Gelach)

(Applause)

(Applaus)

And I said, "I'm sorry,

En ik zei: "Sorry,

my powers as a poet and philosopher only go so far.

maar mijn macht als poëet en filosoof is beperkt.

I'm not sure I can --"

Ik weet niet zeker of ik ..."

But before we knew it,

Maar voor we er erg in hadden

we were into a conversation about his marriage.

waren we in een gesprek verwikkeld over zijn huwelijk.

Here he was in his uniform,

Daar stond hij dan in zijn uniform

and the interesting thing was,

en het interessante was:

hij keek steeds heen en weer naar de rij ambtenaren

he was looking up and down the row of officers

to make sure his supervisor didn't see

om er zeker van te zijn dat zijn baas niet in de gaten kreeg

that we was having a real conversation.

dat hij een echt gesprek voerde.

Maar we leven allemaal op deze conversationele grens

But all of us live at this conversational frontier

with the future.

met de toekomst.

Plaats jezelf eens in de schoenen van mijn Ierse nichtje,

I'd like to put you in the shoes of my Irish niece,

Marlene McCormack,

Marlene McCormack,

standing on a cliff edge on the western coast of Spain,

terwijl ze op een klif staat aan de westkust van Spanje,

overlooking the broad Atlantic.

uitkijkend over de uitgestrekte oceaan.

Twenty-three years old, she's just walked 500 miles

23 jaar oud, ze heeft net 800 kilometer gelopen

vanaf Saint-Jean-Pied-de-Port aan de Franse kant van de Pyreneeën,

from Saint Jean Pied de Port on the French side of the Pyrenees,

all the way across Northern Spain,

helemaal door Noord-Spanje,

on this very famous, old and contemporary pilgrimage

op deze hele beroemde, oude en hedendaagse pelgrimstocht:

called the Camino de Santiago de Compostela --

de 'Camino de Santiago de Compostela' --

the Path to Santiago of Compostela.

de weg naar Santiago de Compostela.

And when you get to Santiago, actually,

Eigenlijk, wanneer je aankomt in Santiago

it can be something of an anticlimax,

kan dat een beetje een anticlimax zijn

because there are 100,000 people living there

want er wonen daar 100.000 mensen

who are not necessarily applauding you as you're coming into town.

die niet per se op jou zitten te wachten als je de stad inkomt.

(Laughter)

(Gelach)

And 10,000 of them are trying to sell you a memento of your journey.

En 10.000 daarvan proberen je een souvenir te verkopen.

But you do have the possibility of going on for three more days

Maar je kunt nog drie dagen doorlopen,

to this place where Marlene stood, called, in Spanish, Finisterre,

naar de plek waar Marlene stond: Finisterre in het Spaans,

in English, Finisterre,

in het Engels Finisterre,

from the Latin, meaning "the ends of the earth,"

uit het Latijn, het betekent 'het einde van de wereld',

de plek waar de aarde oceaan wordt;

the place where ground turns to ocean;

the place where your present turns into the future.

de plek waar je heden je toekomst wordt.

And Marlene had walked this way --

Marlene heeft deze weg gelopen --

she just graduated as a 23-year-old from the University of Sligo

ze was als 23-jarige net afgestudeerd aan de universiteit van Sligo

with a degree in Irish drama.

met een academische graad in Iers drama.

And she said to me, "I don't think the major corporations of the world

En ze zei tegen me: "Ik denk niet dat de grote bedrijven

will be knocking on my door."

mijn deur plat zullen lopen."

Ik zei: "Luister, ik heb tientallen jaren gewerkt over de hele wereld,

I said, "Listen, I've worked in corporations all over the world

for decades;

juist een diploma in drama is de beste voorbereiding op de volwassen

a degree in drama is what would most prepare you for the adult --

(Laughter)

(Gelach)

corporate world."

zakenwereld."

(Applause)

(Applaus)

But she said, "I'm not interested in that, anyway.

Maar ze zei: "Daar ben ik toch niet in geïnteresseerd.

Ik wil geen dramadocent worden, ik wil dramaturg worden.

I don't want to teach drama, I want to become a dramatist.

I want to write plays.

Ik wil toneelstukken schrijven.

Dus liep ik de Camino om mezelf aan te moedigen,

So I walked the Camino in order to give myself some courage,

in order to walk into my future."

om mijn toekomst in te wandelen."

And I said, "What was the most powerful moment you had on the whole Camino,

Ik vroeg: "Wat was het indrukwekkendste moment tijdens de Camino,

het meest indrukwekkende moment?"

the very most powerful moment?"

En ze zei: "Er waren er veel,

She said, "I had many powerful moments,

maar weet je, het meest indrukwekkende kwam na de Camino,

but you know, the most powerful moment was post-Camino,

de drie dagen dat je vanaf Santiago naar deze klif loopt.

was the three days you go on from Santiago and come to this cliff edge.

And you go through three rituals.

Dan zijn er drie rituelen.

The first ritual is to eat a tapas plate of scallops" --

Als eerste eet je een bord sint-jakobsschelpen,

or if you're vegetarian,

of, als je een vegetariër bent,

to contemplate the scallop shell.

beschouw je de schelp.

(Laughter)

(Gelach)

Because the scallop shell has been the icon and badge of your walk,

Want de sint-jakobsschelp is het symbool en de medaille voor jouw tocht

and every arrow that you have seen along that way

en elke pijl die je onderweg tegenkwam,

has been pointing underneath a scallop shell.

stond onder een sint-jakobsschelp.

So really, this first ritual is saying:

Dit eerste ritueel zegt dus eigenlijk:

How did you get to this place?

"Hoe ben je hier gekomen?

How did you follow the path to get here?

Hoe volgde jij het pad hier naartoe?

How do you hold the conversation of life when you feel unbesieged,

Hoe voer je de conversatie van het leven als je je niet ingesloten voelt,

when you're unbullied,

als je niet geïntimideerd wordt, als je alleen bent?

when you're left to yourself?

How do you hold the conversation of life that brings you to this place?

Hoe voer je de conversatie des levens die je hier brengt?"

Bij het tweede ritueel verbrand je iets dat je hebt meegebracht.

And the second ritual is that you burn something that you've brought.

I said, "What did you burn, Marlene?"

Ik vroeg: "Wat heb jij verbrand?"

She said, "I burned a letter and two postcards."

Ze zei: "Een brief en twee briefkaarten."

I said, "Astonishing.

Ik zei: "Verbazingwekkend, 23 jaar en je gebruikt papier.

Twenty-three years old and you have paper.

I can't believe it."

Niet te geloven."

(Gelach)

(Laughter)

I'm sure there's a Camino app

Er is vast een Camino-app

where you can just delete a traumatic text, you know?

waarmee je traumatische berichten gewoon kunt wissen.

(Laughter)

(Gelach)

It will engage the flashlight,

Dat gaat dan met de flitser,

imbue it with color

en doordrenkt met kleur

and disappear in a firework of flames.

verdwijnt het in een vlammend vuurwerk.

Maar je brengt een brief mee of je schrijft die daar.

But you either bring a letter or you write one there,

and you burn it.

Natuurlijk weten we intuïtief wel wat er in die brieven staat.

And of course we know intuitively what is on those letters and postcards.

It's a form of affection and love that is now no longer extant, yeah?

Dat is een vorm van affectie en liefde die nu niet meer bestaat, toch?

And then the third ritual:

En dan het derde ritueel:

between all these fires are large piles of clothes.

tussen al die vuurtjes liggen grote bergen kleding.

And you leave an item of clothing

Je laat een kledingstuk achter

that has helped you to get to this place.

dat je heeft geholpen om hier te komen.

Ik vroeg: "Wat liet jij er achter?"

And I said to Marlene, "What did you leave at the cliff edge?"

Ze zei: "Ik legde mijn schoenen neer,

She said, "I left my boots --

the very things that I walked in, actually.

die waar ik al die tijd op had gelopen.

They were beautiful boots, I loved those boots,

Het waren mooie schoenen, ik hield van die schoenen,

but they were finished after seven weeks of walking.

maar ze waren af na zeven weken lopen.

Dus liep ik weg op mijn sneakers,

So I walked away in my trainers,

but I left my boots there."

maar liet mijn schoenen daar.

She said, "It was really incredible.

Het was ongelooflijk!

The most powerful moment was, the sun was going down,

Het meest indrukwekkende was toen de zon onderging

but the full moon was coming up behind me.

en de volle maan op dat moment opkwam achter me .

De maan werd zo intens verlicht door de ondergaande zon

And the full moon was illuminated by the dying sun in such a powerful way

that even after the sun had dropped below the horizon,

dat zelfs toen de zon al achter de horizon was verdwenen,

the moon could still see that sun.

de maan nog steeds de zon kon zien.

And I had a moon shadow,

Ik vormde een schaduw in het maanlicht

en ik zag mijn maanschaduw de oceaan oversteken,

and I was looking at my moon shadow walking across the Atlantic,

across this ocean.

de Atlantische oceaan.

And I thought,

En ik dacht:

'Oh! That's my new self going into the future.'

'Dat is mijn nieuwe ik die de toekomst ingaat.'

But suddenly I realized the sun was falling further.

Maar ineens besefte ik dat de zon verder daalde.

The moon was losing its reflection,

De maan verloor haar reflectie

and my shadow was disappearing.

en mijn schaduw verdween.

The most powerful moment I had on the whole Camino

Het indrukwekkendste moment tijdens de hele Camino

was when I realized I myself had to walk across that unknown sea

was toen ik besefte dat ik zelf die onbekende zee moet oversteken

into my future."

op weg naar mijn toekomst."

Well, I was so taken by this story,

Ik was zo geraakt door haar verhaal

I wrote this piece for her.

dat ik dit schreef.

We zaten toen in de auto;

We were driving at the time;

we kwamen thuis, ik zat op de bank

we got home, I sat on the couch,

en ik schreef tot twee uur 's ochtends,

I wrote until two in the morning --

iedereen sliep al,

everyone had gone to bed --

and I gave it to Marlene at breakfast time.

en bij het ontbijt gaf ik het aan Marlene.

It's called, "Finisterre," for Marlene McCormack.

Het heet 'Finisterre', voor Marlene McCormack.

"The road in the end

'De weg aan het eind

the road in the end taking the path the sun had taken

de weg aan het eind nam dezelfde route als de zon

the road in the end taking the path the sun had taken

de weg aan het eind nam dezelfde route als de zon

into the western sea

de westelijke zee in

the road in the end taking the path the sun had taken

de weg aan het eind nam dezelfde route als de zon

into the western sea

de westelijke zee in

and the moon

en de maan

the moon rising behind you

de maan kwam op achter je

en jij stond waar de aarde verandert in oceaan

as you stood where ground turned to ocean:

no way to your future now

dit is niet de weg naar jouw toekomst

no way to your future now

except the way your shadow could take,

behalve misschien die van je schaduw

walking before you across water, going where shadows go,

die vóór jou over het water loopt daar waar schaduwen gaan,

no way to make sense of a world that wouldn't let you pass

dit is niet de weg om de wereld die jou niet toelaat te begrijpen

except to call an end to the way you had come,

alleen om de weg te beëindigen die je was gekomen

to take out each letter you had brought

om elke brief die je meenam te pakken

and light their illumined corners;

en hun oplichtende hoeken te verbranden

and to read them as they drifted on the late western light;

en die te lezen terwijl ze wegdrijven op het late westelijke licht

to empty your bags

om je tassen te legen

to empty your bags;

om je tassen te legen

to sort this and to leave that

dit te sorteren en dat te laten

to sort this and to leave that;

dit te sorteren en dat te laten

to promise what you needed to promise all along

om te beloven wat je al die tijd al moest beloven

to promise what you needed to promise all along,

om te beloven wat je al die tijd al moest beloven

and to abandon the shoes that brought you here

en om de schoenen achter te laten die je hier hadden gebracht

right at the water's edge,

vlak aan de rand van het water

not because you had given up

niet omdat je had opgegeven

not because you had given up

niet omdat je had opgegeven

but because now,

maar omdat je nu

you would find a different way to tread,

een andere weg zou vinden

and because, through it all,

en omdat ondanks alles

part of you would still walk on,

een deel van jou nog steeds zou doorlopen

no matter how,

hoe dan ook

over the waves."

over de golven.'

"Finisterre."

'Finisterre'

For Marlene McCormack --

voor Marlene McCormack,

(Applause)

(Applaus)

van wie inmiddels al drie toneelstukken zijn uitgevoerd

who has already had her third play performed

in off-off-off-off-Broadway --

in heel, heel kleine theaters

in Dublin.

in Dublin.

(Gelach)

(Laughter)

Maar ze komt er wel.

But she's on her way.

This is the last piece.

Dit is het laatste stuk.

This is about the supposed arrival at the sum of all of our endeavors.

Dit gaat over de zogenaamde aankomst na al onze inspanningen.

In Santiago itself --

In Santiago zelf,

it could be Santiago,

het kan Santiago zijn,

it could be Mecca,

het kan Mekka zijn,

it could be Varanasi,

of Varanasi,

it could be Kyoto,

of Kyoto,

it could be that threshold you've set for yourself,

het kan de drempel zijn die je zelf creëert,

the disturbing approach to the consummation of all your goals.

de verstorende benadering van de voltooiing van onze doelen.

And one of the difficulties about walking into your life,

Een van de problemen aan het begin van je leven,

about coming into this body,

als je in dit lijf belandt

into this world fully,

en volledig in de wereld,

is you start to realize

is dat je beseft

dat je drie hardnekkige illusies hebt gefabriceerd

that you have manufactured three abiding illusions

that the rest of humanity has shared with you since the beginning of time.

net zoals de rest van de wereld altijd al heeft gedaan.

And the first illusion is that you can somehow construct a life

De eerste illusie is dat je een leven kunt opbouwen

waarin je onkwetsbaar bent.

in which you are not vulnerable.

You can somehow be immune to all of the difficulties

Dat je immuun bent voor moeilijkheden,

slechte gezondheid en verlies

and ill health and losses

that humanity has been subject to since the beginning of time.

waar de mensheid altijd al onder gebukt ging.

Als we naar de natuur kijken,

If we look out at the natural world,

there's no part of that world

daar is niets dat geen cyclus heeft die begint met het ontstaan

that doesn't go through cycles of, first, incipience,

or hiddenness,

of met verborgenheid,

but then growth, fullness,

en dan groei, rijpheid,

but then a beautiful, to begin with, disappearance,

en dan een eerst prachtige verdwijning

and then a very austere, full disappearance.

en dan een heel sobere, volledige verdwijning.

We look at that, we say, "That's beautiful,

We zien dat en zeggen: "Dat is prachtig,

but can I just have the first half of the equation, please?

maar mag ik dan alleen de eerste helft?

And when the disappearance is happening,

En als het verdwijnen komt,

I'll close my eyes and wait for the new cycle to come around."

dan doe ik mijn ogen dicht en wacht op de volgende ronde."

Which means most human beings are at war with reality

Dus de meeste mensen strijden hun halve leven tegen de werkelijkheid.

50 percent of the time.

The mature identity

Een volwassen identiteit

is able to live in the full cycle.

is in staat om de volledige cyclus te doorleven.

The second illusion is,

De tweede illusie:

Ik kan leven zonder ooit een gebroken hart te hebben.

I can construct a life in which I will not have my heart broken.

Dat begint bij de romantiek.

Romance is the first place we start to do it.

When you're at the beginning of a new romance or a new marriage,

Aan het begin van een nieuwe relatie of een huwelijk

zeg je: "Ik heb iemand gevonden die mijn hart niet zal breken."

you say, "I have found the person who will not break my heart."

I'm sorry;

Het spijt me,

maar onbewust heb je juist gekozen voor iemand die dat het beste kan.

you have chosen them out unconsciously for that exact core competency.

(Laughter)

(Gelach)

They will break your heart.

Ze zullen je hart breken.

Why?

Waarom?

Omdat je van ze houdt.

Because you care about them.

Kijk naar ouderschap.

You look at parenting, yeah?

"Ik word de perfecte moeder of vader."

Parenting: "I will be the perfect mother and father."

Je kinderen zullen je hart breken.

Your children will break your heart.

And they don't even have to do anything spectacular or dramatic.

En daar hoeven ze niets bijzonders voor te doen.

Maar meestal doen ze wel iets bijzonders of dramatisch

But usually, they do do something spectacular or dramatic --

(Gelach)

(Laughter)

dat je hart breekt.

to break your heart.

Ze wonen jaren bij je in als spionnen en saboteurs,

And then they live with you as spies and saboteurs for years,

watching your every psychological move,

ze zien elke psychologische zet

and spotting your every weakness.

en elke zwakheid.

And one day,

En op een dag

when they're about 14 years old,

zijn ze 14 jaar,

with your back turned to them,

je staat met je rug naar hen toe,

in the kitchen,

in de keuken,

je maakt iets voor ze klaar,

while you're making something for them --

(Laughter)

(Gelach)

the psychological stiletto goes in.

en de psychologische stiletto gaat er in.

(Laughter)

(Gelach)

(Applause)

(Applaus)

And you say, "How did you know exactly where to place it?"

En je zegt: "Hoe wist je waar die precies in moest?"

(Laughter)

(Gelach)

And they say,

En dan zeggen ze:

"I've been watching you for --

"Ik hield je in de gaten...

(Laughter)

(Gelach)

a good few years."

al jaren."

And then we hope that our armored, professional personalities

En we hopen dat we door onze gepantserde, professionele persoonlijkheid

ook niet gekwetst worden op het werk.

will prevent us from having our heart broken in work.

But if you're sincere about your work,

Maar als je hart bij je werk ligt,

it should break your heart.

dan zal het daar ook gebroken worden.

You should get to thresholds

Je moet drempels over,

where you do not know how to proceed.

naar het onbekende gaan.

You do not know how to get from here to there.

Je weet niet hoe je van hier naar daar moet komen.

What does that do?

Wat dat met je doet?

It puts you into a proper relationship with reality.

Dat zet je weer met beide benen op de grond.

Why?

Waarom?

Because you have to ask for help.

Omdat je om hulp moet vragen.

Heartbreak.

Een gebroken hart.

We don't have a choice about heartbreak,

We kunnen een gebroken hart niet voorkomen.

we only have a choice of having our hearts broken

We kunnen er wel voor zorgen dat dat alleen gebeurt

over people and things and projects that we deeply care about.

door mensen, dingen en projecten waar we heel veel om geven.

And the last illusion is,

En de laatste illusie is

I can somehow plan enough and arrange things

dat ik mijn leven zo kan plannen en organiseren

that I will be able to see the path to the end

dat ik mijn weg kan overzien,

right from where I'm standing,

vanaf dit moment

right to the horizon.

helemaal tot het einde.

But when you think about it,

Maar als je erover nadenkt;

the only environment in which that would be true

de enige omgeving waar dat mogelijk is,

would be a flat desert,

is een vlakke woestijn

empty of any other life.

waar geen ander leven is.

Maar zelfs in een vlakke woestijn

But even in a flat desert,

the curvature of the earth would take the path away from you.

zal de bolling van de aarde je zicht op de horizon blokkeren.

So, no;

Dus nee;

you see the path,

je ziet de weg voor je

and then you don't

en dan weer niet

and then you see it again.

en dan komt het weer tevoorschijn.

So this is "Santiago,"

Dus dit is 'Santiago',

the supposed arrival,

de zogenaamde aankomst

which is a kind of return to the beginning all at the same time.

die tegelijkertijd eigenlijk een terugkeer is naar het begin.

We have this experience of the journey,

We kennen dit concept van een reis,

which is in all of our great spiritual traditions,

die je in alle grote spirituele tradities tegenkomt,

of pilgrimage.

een pelgrimstocht.

Maar juist door bewust vol in het leven te staan

But just by actually standing in the ground of your life fully,

not trying to abstract yourself into a strategic future

en jezelf niet af te leiden met plannen voor de toekomst

that's actually just an escape from present heartbreak;

die eigenlijk alleen een vlucht zijn voor de pijn van dit moment,

the ability to stand in the ground of your life

juist door bewust in je leven te staan

and to look at the horizon that is pulling you --

en te kijken naar de horizon die jou trekt --

in that moment,

op dat moment

you are the whole journey.

ben je zelf de reis.

You are the whole conversation.

Dan ben je zelf de hele conversatie.

"Santiago."

'Santiago.'

"The road seen, then not seen

'De weg gezien, dan niet gezien

the road seen, then not seen

de weg gezien, dan niet gezien

de heuvel verbergt en openbaart de weg die je moet gaan

the hillside hiding then revealing the way you should take

the road seen, then not seen

de weg gezien, dan niet gezien

the hillside hiding then revealing the way you should take,

de heuvel verbergt en openbaart de weg die je moet gaan,

the road dropping away from you

de weg verdwijnt onder je voeten

as if leaving you to walk on thin air,

alsof hij je laat lopen op de lucht

then catching you,

om je dan op te vangen

catching you,

holding you up, when you thought you would fall,

je omhoog te houden als je denkt dat je valt

catching you,

je dan op te vangen

holding you up, when you thought you would fall,

je omhoog te houden als je denkt dat je valt

and the way forward

en de weg vooruit

the way forward always in the end

de weg vooruit die uiteindelijk de weg is van waar je kwam

the way that you came,

the way forward always in the end

de weg vooruit die uiteindelijk de weg is van waar je kwam

the way that you came,

the way that you followed, the way that carried you into your future,

de weg die je volgde

de weg die je heeft gedragen naar je toekomst

die je op deze plek heeft gebracht die je op deze plek heeft gebracht

that brought you to this place,

that brought you to this place,

no matter that it sometimes had to take your promise from you,

ook al moest hij soms je belofte van je afpakken

no matter that it always had to break your heart along the way:

ook al moest hij altijd je hart breken onderweg

the sense

het gevoel

the sense of having walked from deep inside yourself

het gevoel te hebben gelopen diep vanuit je binnenste

out into the revelation,

naar de openbaring

to have risked yourself

jezelf te hebben geriskeerd

for something that seemed to stand both inside you and far beyond you,

voor iets dat zich leek te bevinden in je binnenste maar ook ver buiten je

and that called you back in the end

en dat je op het laatst terugriep

to the only road you could follow,

naar de enige weg die jij kon volgen

walking as you did, in your rags of love

alwaar je liep in flarden van de liefde

walking as you did, in your rags of love

alwaar je liep in flarden van de liefde

and speaking in the voice that by night became a prayer for safe arrival,

sprekend met de stem die in de nacht een gebed werd voor een veilige aankomst

so that one day

en op die ene dag

one day you realized

op die dag besefte je

that what you wanted had actually already happened

dat wat je wilde, eigenlijk al was gebeurd

one day you realized

op die dag besefte je

that what you wanted had actually already happened

dat wat je wilde, eigenlijk al was gebeurd

and long ago

en lang geleden

and in the dwelling place in which you lived before you began,

en op de plaats waar je woonde voordat je begon

and that

en dat

and that every step along the way,

en dat je al die tijd onderweg

every step along the way,

al die tijd onderweg

you had carried the heart and the mind and the promise

je het hart en de ziel en de belofte meedroeg

that first set you off and then drew you on,

die je lieten vertrekken en je daarna verder meetrokken

and that

en dat

en dat je meer schitterde

and that you were more marvelous

in your simple wish to find a way

in je eenvoudige wens om je weg te vinden

you were more marvelous in your simple wish to find a way

dat je meer schitterde in je eenvoudige wens om je weg te vinden

than the gilded roofs of any destination you could reach

dan de vergulde daken van elke bestemming die je kon bereiken

you were more marvelous in that simple wish to find a way

je schitterde meer in je eenvoudige wens om je weg te vinden

than the gilded roofs of any destination you could reach:

dan de vergulde daken van elke bestemming die je kon bereiken

alsof je al die tijd

as if, all along,

al dacht dat het eindpunt een stad was met gouden koepels

you had thought the end point might be a city with golden domes,

and cheering crowds,

en juichende menigten

and turning the corner

en dat je om de hoek

at what you thought was the end of the road,

van wat jij zag als het einde van de weg

you found just a simple reflection,

alleen een eenvoudige reflectie vond

and a clear revelation beneath the face looking back

en een heldere openbaring onder het oppervlak weerspiegeld

and beneath it another invitation,

en daaronder nog een uitnodiging

all in one glimpse

allemaal in één blik

all in one glimpse:

allemaal in één blik

like a person

als een persoon

like a person or a place you had sought forever

als een persoon of een plek die je altijd al zocht

like a person or a place you had sought forever,

als een persoon of een plek die je altijd al zocht

like a bold field of freedom that beckoned you beyond;

als een gedurfd vrijheidsgebied dat je daar vandaan wenkte

als een ander leven

like another life

like another life,

als een ander leven

and the road

en de weg

the road still stretching on."

de weg strekt zich nog steeds verder uit.'

(Applause)

(Applaus)

Thank you.

Dankjewel.

(Applause)

(Applaus)

Dankjewel.

Thank you.

(Applause)

(Applaus)

Thank you very much. Thank you.

Heel erg bedankt. Dankjewel.

You're very kind. Thank you.

Heel aardig. Dankjewel.

(Applause)

(Applaus)