A lyrical bridge between past, present and future | David Whyte

Çeviri: Gözde Zülal Solak Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

The youthful perspective on the future,

Gençliğin, geleceğe dair görüşü,

the present perspective on the future

şimdiki zamanın geleceğe dair görüşü

and the future, mature perspective on the future --

ve gelecek, olgunluğun geleceğe dair görüşü --

I'd like to try and bring all those three tenses together

Bu akşam, bu üç zamanı tek kimlikte bir araya getirmeyi

in one identity tonight.

deneyeceğim.

And you could say that the poet, in many ways,

Şairin, "gerçekliğin etkileşimli doğası" adını verdiğim o şeye

looks at what I call "the conversational nature of reality."

birçok yönden baktığını söyleyebilirsiniz.

And you ask yourself:

Ve kendinize sorarsınız:

What is the conversational nature of reality?

Gerçekliğin etkileşimli doğası nedir?

The conversational nature of reality is the fact

Gerçekliğin etkileşimli doğası,

that whatever you desire of the world --

dünyadan istediğiniz herhangi bir şeyin --

whatever you desire of your partner in a marriage or a love relationship,

bir evlilikte ya da ilişkide partnerinizden istediğiniz,

whatever you desire of your children,

çocuklarınızdan istediğiniz, sizin için

whatever you desire of the people who work for you or with you,

veya sizinle birlikte çalışan insanlardan ya da dünyanızdan istediğiniz

or your world --

herhangi bir şeyin --

will not happen exactly as you would like it to happen.

tam olarak, olmasını istediğiniz şekilde olmayacağı gerçeğidir.

But equally,

Aynı şekilde,

whatever the world desires of us --

dünyanın bizden istediği --

whatever our partner, our child, our colleague,

partnerimizin, çocuğumuzun, iş arkadaşımızın,

our industry,

işimizin, geleceğimizin

our future demands of us,

bizden istediği -- şeyler de

will also not happen.

gerçek olmayacak.

And what actually happens

Gerçekte olan şey,

is this frontier between what you think is you

olduğunuzu düşündüğünüz şey ile olmadığınızı düşündüğünüz şey

and what you think is not you.

arasındaki sınırdır.

And this frontier of actual meeting

Benlik adını verdiğimiz şey ile dünya adını verdiğimiz

between what we call a self and what we call the world

şey arasındaki gerçek buluşma sınırı, aslında, her şeyin

is the only place, actually, where things are real.

gerçek olduğu tek yer.

But it's quite astonishing,

Fakat bu etkileşimli sınırda

how little time we spend at this conversational frontier,

çok az vakit geçiriyoruz ve herhangi bir strateji, bizi ondan

and not abstracted away from it in one strategy or another.

soyutlayamıyor; bu oldukça şaşırtıcı.

I was coming through immigration,

Geçen yıl ABD'ye göç yoluyla geldim,

ki bu şu anda oldukça dramatik bir sınır

which is quite a dramatic border at the moment,

into the US last year,

ve bilirsiniz,

and, you know, you get off an international flight

Atlas okyanusu üzerindeki uluslararası uçak

across the Atlantic,

yolculuğunuz bittiğinde,

and you're not in the best place;

en iyi yerde değilsinizdir;

you're not at your most spiritually mature.

ruhen en olgun halinizde değilsinizdir.

You're quite impatient with the rest of humanity, in fact.

Aslında, insanlığın geri kalanıyla, oldukça sabırsız haldesinizdir.

So when you get up to immigration with your shirt collar out

Gömleğinizin yakası dışarıda, bir gündür uzamış sakalınız ile

and a day's growth of beard,

göçe kalkıştığınızda

and you have very little patience,

ve sabrınız tükenmek üzere olduğu anda,

and the immigration officer looked at my passport

göçmenlik bürosu memuru pasaportuma baktı ve şöyle dedi;

and said, "What do you do, Mr. Whyte?"

"Ne iş yapıyorsunuz, bay Whyte?"

I said, "I work with the conversational nature of reality."

ve ben de, "gerçekliğin etkileşimli doğasıyla çalışıyorum" dedim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And he leaned forward over his podium

Masasının üzerinden bana doğru eğildi,

and he said, "I needed you last night."

dedi ki, "dün gece sana ihtiyacım vardı."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

(Applause)

(Alkış)

And I said, "I'm sorry,

Dedim ki, "Üzgünüm,

my powers as a poet and philosopher only go so far.

şair ve filozof olarak güçlerim bir yere kadar yetişebiliyor.

I'm not sure I can --"

Sanırım yapamam --"

But before we knew it,

Farkında olmadan,

we were into a conversation about his marriage.

evliliği hakkında bir sohbete girmiştik.

Here he was in his uniform,

Orada üniformasıyla duruyordu

and the interesting thing was,

ve ilginç olan şuydu ki,

he was looking up and down the row of officers

yöneticisinin gerçek bir sohbete girdiğini

to make sure his supervisor didn't see

görmediğinden emin olmak için,

that we was having a real conversation.

oradaki memurlara bakıp duruyordu.

But all of us live at this conversational frontier

Fakat hepimiz, bu etkileşimli gelecek

with the future.

sınırında yaşıyoruz.

I'd like to put you in the shoes of my Irish niece,

Kendinizi İrlandalı yeğenim Marlene McCormack'in yerine

Marlene McCormack,

koymanızı istiyorum,

standing on a cliff edge on the western coast of Spain,

İspanya'nın batı yakasındaki bir uçurumun kenarında duruyor,

overlooking the broad Atlantic.

engin Atlas okyanusuna bakıyor.

Twenty-three years old, she's just walked 500 miles

Yirmi üç yaşında, Pireneler'in Fransa kısmındaki Saint Jean de Port'tan

from Saint Jean Pied de Port on the French side of the Pyrenees,

başlayarak, Kuzey İspanya boyunca, Camino de Santiago de Compostela --

all the way across Northern Spain,

Santiago de Compostela'ya

on this very famous, old and contemporary pilgrimage

giden yol -- adlı şu çok meşhur, eski

called the Camino de Santiago de Compostela --

ve modern hac yolu üzerinden

the Path to Santiago of Compostela.

804 kilometre yürüdü.

And when you get to Santiago, actually,

Aslında, Santiago'ya vardığınız zaman,

it can be something of an anticlimax,

bu bir tür düş kırıklığı olabilir,

because there are 100,000 people living there

çünkü orada, şehre geldiğiniz için

who are not necessarily applauding you as you're coming into town.

sizi alkışla karşılamayan 100,000 insan yaşıyor.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And 10,000 of them are trying to sell you a memento of your journey.

Bunlardan 10,000 tanesi size yolculuk hatırası satmaya çalışıyor.

But you do have the possibility of going on for three more days

Fakat, üç gün daha kalıp, İspanyolcada Finisterre,

to this place where Marlene stood, called, in Spanish, Finisterre,

İngilizcede de Finisterre olarak bilinen ve Latincede

in English, Finisterre,

"dünyanın sonu" anlamına gelen o yere;

from the Latin, meaning "the ends of the earth,"

toprağın okyanusa dönüştüğü,

the place where ground turns to ocean;

şu anınızın ise geleceğe dönüştüğü o yere

the place where your present turns into the future.

gitme olasılığınız da var.

And Marlene had walked this way --

Marlene bu yoldan yürüdü --

she just graduated as a 23-year-old from the University of Sligo

23 yaşında, Sligo Üniversitesinden İrlanda Tiyatrosu

with a degree in Irish drama.

diplomasıyla mezun oldu.

And she said to me, "I don't think the major corporations of the world

Bana dedi ki, "Dünyanın en büyük şirketlerinin gelip de kapımı

will be knocking on my door."

çalacağını zannetmiyorum."

I said, "Listen, I've worked in corporations all over the world

Ben de, "Dinle, onlarca yıldır dünyanın her yerinden şirketlerle

for decades;

çalıştım;

a degree in drama is what would most prepare you for the adult --

tiyatro diploması seni yetişkinliğe hazırlayacak en iyi şeydir --

(Laughter)

(Gülüşmeler)

corporate world."

yani şirket dünyasına." dedim.

(Applause)

(Alkış)

But she said, "I'm not interested in that, anyway.

Fakat dedi ki, "Ben yine de ilgilenmiyorum.

I don't want to teach drama, I want to become a dramatist.

Tiyatro öğretmek, tiyatrocu olmak istemiyorum.

I want to write plays.

Ben oyunlar yazmak istiyorum.

So I walked the Camino in order to give myself some courage,

Bu yüzden, cesaretlenmek ve geleceğime gitmek için

in order to walk into my future."

Camino'yu yürüdüm."

And I said, "What was the most powerful moment you had on the whole Camino,

"Camino'da yaşadığın en etkileyici şey neydi,

the very most powerful moment?"

en, en etkileyici an?" diye sordum.

She said, "I had many powerful moments,

Dedi ki, "Birçok etkileyici an yaşadım,

but you know, the most powerful moment was post-Camino,

ama biliyor musun, en etkileyici olanı Camino sonrasıydı,

was the three days you go on from Santiago and come to this cliff edge.

Santiago'dan bu uçurum kenarına gelinen o üç gün.

And you go through three rituals.

Üç ritüelden geçiyorsun.

The first ritual is to eat a tapas plate of scallops" --

Birincisi bir küçük tabak dolusu deniz tarağı yemek" --

or if you're vegetarian,

veya, eğer vejetaryen iseniz,

to contemplate the scallop shell.

deniz kabuğu üzerine düşünmek.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Because the scallop shell has been the icon and badge of your walk,

Çünkü deniz kabuğu, yürüyüşünüzün simgesi ve rozeti

and every arrow that you have seen along that way

ve o yolda gördüğünüz her ok işareti,

has been pointing underneath a scallop shell.

bir deniz kabuğunun altından işaret ediyor.

So really, this first ritual is saying:

Yani ilk ritüel gerçekten şunu söylemek:

How did you get to this place?

Bu yere nasıl geldiniz?

How did you follow the path to get here?

Buraya gelmek için yolu nasıl takip ettiniz?

How do you hold the conversation of life when you feel unbesieged,

Kuşatılmadığınızda, korkmadığınızda, kendinizle baş başa kaldığınızda

when you're unbullied,

yaşamla nasıl

when you're left to yourself?

iletişim kurdunuz?

How do you hold the conversation of life that brings you to this place?

Sizi buraya getiren yaşamınızla iletişiminizi nasıl sürdürdünüz?

And the second ritual is that you burn something that you've brought.

İkinci ritüel de, oraya götürdüğünüz bir şeyi yakmanız.

I said, "What did you burn, Marlene?"

"Sen ne yaktın, Marlene?" diye sordum.

She said, "I burned a letter and two postcards."

"Bir mektup ve iki kartpostal yaktım" dedi.

I said, "Astonishing.

"Şaşırtıcı.

Twenty-three years old and you have paper.

Yirmi üç yaşındasın ve mektubun var.

I can't believe it."

İnanamıyorum." dedim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I'm sure there's a Camino app

Bence travmatik bir mesajı

where you can just delete a traumatic text, you know?

silebileceğimiz bir Camino uygulaması vardır kesin, değil mi?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

It will engage the flashlight,

Işığı açar,

imbue it with color

ışık renklerle dolar

and disappear in a firework of flames.

ve alevler içinde yok olur.

But you either bring a letter or you write one there,

Ya oraya bir mektup götürüyorsunuz ya da orada yazıyorsunuz

and you burn it.

ve onu yakıyorsunuz.

And of course we know intuitively what is on those letters and postcards.

Elbette o mektuplarda ve kartpostallarda ne yazdığını sezebiliyoruz.

It's a form of affection and love that is now no longer extant, yeah?

Artık var olmayan bir şefkatin ve sevginin formu, değil mi?

And then the third ritual:

Üçüncü ritüel ise:

between all these fires are large piles of clothes.

bu büyük ateşlerin ortasında kıyafet yığınları var.

And you leave an item of clothing

Siz de oraya gitmenizi sağlayan

that has helped you to get to this place.

bir kıyafet parçası bırakıyorsunuz.

And I said to Marlene, "What did you leave at the cliff edge?"

Marlene'e, "Uçurumun kenarına ne bıraktın?" diye sordum.

She said, "I left my boots --

O da dedi ki, "Botlarımı --

the very things that I walked in, actually.

yani aslında, yürümemi sağlayan şeyleri.

They were beautiful boots, I loved those boots,

Botlarım güzeldi, onları seviyordum,

but they were finished after seven weeks of walking.

fakat yedi haftalık yürüyüş sonrasında bitmişlerdi.

So I walked away in my trainers,

Spor ayakkabılarımla devam ettim

but I left my boots there."

ve botlarımı bıraktım."

She said, "It was really incredible.

Şöyle söyledi, "Bu gerçekten muhteşemdi.

The most powerful moment was, the sun was going down,

En etkileyici an şuydu, güneş batıyordu,

but the full moon was coming up behind me.

fakat dolunay arkamdan geliyordu.

And the full moon was illuminated by the dying sun in such a powerful way

Batan güneş, dolunayı öyle güçlü bir şekilde aydınlatıyordu ki,

that even after the sun had dropped below the horizon,

güneş, ufuk çizgisinde kaybolduktan sonra bile

the moon could still see that sun.

ay hâlâ güneşi görebiliyordu.

And I had a moon shadow,

Benim de ay gölgem olmuştu

and I was looking at my moon shadow walking across the Atlantic,

ve Atlas okyanusu boyunca, yürüyen ay gölgeme

across this ocean.

bakıyordum.

And I thought,

Şöyle düşündüm,

'Oh! That's my new self going into the future.'

'Ah! Yeni benliğim geleceğe doğru gidiyor.'

But suddenly I realized the sun was falling further.

Fakat birden, güneşin daha da uzaklaştığını fark ettim.

The moon was losing its reflection,

Ay, yansımasını kaybediyordu

and my shadow was disappearing.

ve gölgem kayboluyordu.

The most powerful moment I had on the whole Camino

Camino'da yaşadığım en etkileyici an, geleceğime doğru ilerleyen

was when I realized I myself had to walk across that unknown sea

o bilinmez denizde tek başıma yürümem gerektiğini fark ettiğim

into my future."

andı."

Well, I was so taken by this story,

Bu hikâyeden öyle etkilendim ki,

I wrote this piece for her.

onun için bir parça yazdım.

We were driving at the time;

O zamanlar arabayla gidiyorduk;

we got home, I sat on the couch,

eve vardık, koltuğa oturdum,

I wrote until two in the morning --

sabah ikiye kadar yazdım --

everyone had gone to bed --

herkes uyuyordu --

and I gave it to Marlene at breakfast time.

ve kahvaltıda onu Marlene'e verdim.

It's called, "Finisterre," for Marlene McCormack.

İsmi "Finisterre", Marlene McCormack için.

"The road in the end

"Sondaki yol

the road in the end taking the path the sun had taken

sondaki yol güneşin yolundan giden

the road in the end taking the path the sun had taken

sondaki yol kaçışın yolundan giden

into the western sea

batı denizine doğru

the road in the end taking the path the sun had taken

sondaki yol güneşin yolundan giden

into the western sea

batı denizine doğru

and the moon

ve ay

the moon rising behind you

ay ardından yükseliyor

as you stood where ground turned to ocean:

sen toprağın okyanusa dönüştüğü yerde dururken:

no way to your future now

şimdi geleceğe yol yok

no way to your future now

şimdi geleceğe yol yok

except the way your shadow could take,

gölgenin alabildiği yol dışında,

walking before you across water, going where shadows go,

önünde, suyun üzerinden yürüyen, gölgelerin gittiği yere giderek,

no way to make sense of a world that wouldn't let you pass

geçmene izin vermeyen bir dünyanın anlam kazanmasının yolu yok

except to call an end to the way you had come,

geldiğin yola son vermen dışında,

to take out each letter you had brought

aldığın her mektubu çıkar

and light their illumined corners;

ve ışıltılı kenarlarını yak;

and to read them as they drifted on the late western light;

batının akşam ışığında sürüklenirken onları okumak için;

to empty your bags

çantanı boşaltmak için

to empty your bags;

çantanı boşaltmak için;

to sort this and to leave that

bunu ayırmak ve onu bırakmak için

to sort this and to leave that;

bunu sıralamak ve onu bırakmak için;

to promise what you needed to promise all along

istediğin şeye söz vermek için daima söz vermek için

to promise what you needed to promise all along,

istediğin şeye söz vermek için daima söz vermek için

and to abandon the shoes that brought you here

ve seni oraya getiren ayakkabıları suyun kenarına

right at the water's edge,

terk etmek için,

not because you had given up

umudunu kestiğin için değil

not because you had given up

umudunu kestiğin için değil

but because now,

fakat şu anda yürüyecek

you would find a different way to tread,

farklı bir yol bulduğun için

and because, through it all,

ve şu anda, bir kısmın hâlâ

part of you would still walk on,

tamamını yürüyebileceği için,

no matter how,

herhangi bir şekilde,

over the waves."

dalgaların üzerinden."

"Finisterre."

"Finisterre."

For Marlene McCormack --

Marlene McCormack için --

(Applause)

(Alkış)

who has already had her third play performed

kendisinin üçüncü oyunu -- Dublin'de --

in off-off-off-off-Broadway --

Broadway'de sahne

in Dublin.

aldı bile.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But she's on her way.

Fakat yoluna devam ediyor.

This is the last piece.

Bu son parça.

This is about the supposed arrival at the sum of all of our endeavors.

Tüm çabalarımızın zirveye ulaşması olarak görülen varış ile ilgili.

In Santiago itself --

Santiago'nun içinde --

it could be Santiago,

Santiago olabilir,

it could be Mecca,

Mekke olabilir,

it could be Varanasi,

Varanasi olabilir,

it could be Kyoto,

Kyoto olabilir,

it could be that threshold you've set for yourself,

kendinize biçtiğiniz başlangıç olabilir,

the disturbing approach to the consummation of all your goals.

tüm hedeflerinizi gerçekleştirmeye yaklaştığınızdaki rahatsızlık.

And one of the difficulties about walking into your life,

Yaşamına adım atmakla ilgili, bu vücuda girmekle ilgili,

about coming into this body,

tamamen bu dünyaya adım

into this world fully,

atmakla ilgili zorluklardan birisi şudur;

is you start to realize

diğer insanların,

that you have manufactured three abiding illusions

zamanın başlangıcından beri seninle paylaşıp durduğu

that the rest of humanity has shared with you since the beginning of time.

üç daimi yanılgı ürettiğinizi fark etmek.

And the first illusion is that you can somehow construct a life

Birinci yanılgı, bir şekilde, zayıf olmadığınızı gösteren bir yaşam

in which you are not vulnerable.

oluşturmuş olmanızdır.

You can somehow be immune to all of the difficulties

İnsanlığın, zamanın başlangıcından beri maruz kaldığı zorlukların,

and ill health and losses

hastalıkların ve kayıpların tamamına

that humanity has been subject to since the beginning of time.

bir şekilde bağışık olabilirsiniz.

If we look out at the natural world,

Doğal dünyaya baktığımız zaman,

there's no part of that world

öncelikle başlangıç

that doesn't go through cycles of, first, incipience,

veya gizlilik; sonra büyüme, bütünlük;

or hiddenness,

fakat daha sonra

but then growth, fullness,

öncelikle güzel bir kayboluş

but then a beautiful, to begin with, disappearance,

ve sonra çok yalın, bütün bir kayboluş içeren

and then a very austere, full disappearance.

o döngüden geçmeyen hiçbir yer yoktur.

We look at that, we say, "That's beautiful,

Buna bakarız ve deriz ki, "Bu çok güzel,

but can I just have the first half of the equation, please?

fakat bu denklemin yalnızca ilk yarısı alabilir miyim lütfen?

And when the disappearance is happening,

Böylece, kayboluş gerçekleşirken,

I'll close my eyes and wait for the new cycle to come around."

gözlerimi kapatacağım ve yeni döngünün gelmesini bekleyeceğim."

Which means most human beings are at war with reality

Bu da, insanların çoğunun zamanın yüzde 50'si boyunca gerçeklikle

50 percent of the time.

savaş halinde olduğunu anlamına gelir.

The mature identity

Olgun kimlik, döngünün

is able to live in the full cycle.

tamamında yaşayabilir.

The second illusion is,

İkinci yanılgı da,

I can construct a life in which I will not have my heart broken.

kalbimin kırılmayacağı bir yaşam oluşturabiliyor olmamdır.

Romance is the first place we start to do it.

Bunu yapmaya başladığımız yer, romantizmdir.

When you're at the beginning of a new romance or a new marriage,

Yeni bir romantizmin ya da yeni bir evliliğin başındayken şöyle dersiniz,

you say, "I have found the person who will not break my heart."

"kalbimi kırmayacak kişiyi buldum."

I'm sorry;

Üzgünüm;

you have chosen them out unconsciously for that exact core competency.

onları bilinçsiz olarak, tam da bu temel yetkinlik için seçtiniz.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

They will break your heart.

Kalbinizi kıracaklar.

Why?

Neden?

Because you care about them.

Çünkü onları önemsiyorsunuz.

You look at parenting, yeah?

Ebeveynliğe bakıyorsunuz değil mi?

Parenting: "I will be the perfect mother and father."

Ebeveynlik: "Mükemmel bir anne ve baba olacağım."

Your children will break your heart.

Çocuğunuz kalbinizi kıracak.

And they don't even have to do anything spectacular or dramatic.

Hatta şaşırtıcı veya dramatik bir şeyler yapmalarına da gerek yok.

But usually, they do do something spectacular or dramatic --

Ama genelde, şaşırtıcı veya dramatik bir şeyler yaparlar --

(Laughter)

(Gülüşmeler)

to break your heart.

kalbinizi kırmak için.

And then they live with you as spies and saboteurs for years,

Yıllarca sizinle ajan ve sabotajcı olarak yaşarlar,

watching your every psychological move,

her psikolojik hareketinizi izlerler

and spotting your every weakness.

ve zayıflıklarınızı tespit ederler.

And one day,

Bir gün,

when they're about 14 years old,

ortalama 14 yaşına geldiklerinde,

with your back turned to them,

mutfakta, onlara arkanız

in the kitchen,

dönükken,

while you're making something for them --

onlar için bir şeyler hazırlarken --

(Laughter)

(Gülüşmeler)

the psychological stiletto goes in.

size psikolojik hançer saplanacak.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

(Applause)

(Alkış)

And you say, "How did you know exactly where to place it?"

Diyeceksiniz ki, "Onu nereye saplayacağını nasıl bildin?"

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And they say,

Diyecekler ki,

"I've been watching you for --

"Seni izliyordum --

(Laughter)

(Gülüşmeler)

a good few years."

yıllardır."

And then we hope that our armored, professional personalities

Sonra zırhlı, profesyonel kişiliklerimizin, iş üstündeyken

will prevent us from having our heart broken in work.

kalbimizin kırılmasına mani olmasını umut ederiz.

But if you're sincere about your work,

Fakat işiniz konusunda samimiyseniz,

it should break your heart.

kalbinizi kırması gerekir.

You should get to thresholds

Nasıl ilerleyeceğinizi bilmediğiniz

where you do not know how to proceed.

eşiklere ulaşmanız gerekir.

You do not know how to get from here to there.

Buradan oraya nasıl gideceğinizi bilmiyorsunuz.

What does that do?

Bu ne işe yarar?

It puts you into a proper relationship with reality.

Bu, sizi gerçeklikle düzenli bir ilişkiye sokar.

Why?

Neden?

Because you have to ask for help.

Çünkü yardım istemeniz gerekir.

Heartbreak.

Kalp kırıklığı.

We don't have a choice about heartbreak,

Kalp kırıklığı konusunda bir seçeneğimiz yok,

we only have a choice of having our hearts broken

yalnızca önem verdiğimiz insanlar, şeyler ve projeler üzerinden

over people and things and projects that we deeply care about.

kalbimizin kırılması seçeneğimiz var, bu da tek seçenek.

And the last illusion is,

Son yanılgı ise,

I can somehow plan enough and arrange things

Bir şekilde yeterince plan yapabiliyor ve bazı şeyleri düzenleyebiliyorum,

that I will be able to see the path to the end

böylece, durduğum yerden tam da ufka doğru, sona doğru

right from where I'm standing,

giden yolu

right to the horizon.

görebileceğim.

But when you think about it,

Fakat düşündüğünüzde,

the only environment in which that would be true

bunun doğru olabileceği tek ortam,

would be a flat desert,

başka herhangi bir yaşamı barındırmayan

empty of any other life.

dümdüz bir çöl olabilirdi.

But even in a flat desert,

Fakat dümdüz bir çölde bile,

the curvature of the earth would take the path away from you.

dünyanın eğriliği, o yolu sizden uzaklaştıracaktır.

So, no;

Yani, hayır;

you see the path,

yolu görüyorsunuz

and then you don't

ve sonra görmüyorsunuz

and then you see it again.

ve sonra tekrar görüyorsunuz.

So this is "Santiago,"

Bu "Santiago",

the supposed arrival,

aynı zamanda bir tür başlangıca

which is a kind of return to the beginning all at the same time.

dönüş de olan, beklenen varış.

We have this experience of the journey,

Tüm muhteşem manevi geleneklerimizin,

which is in all of our great spiritual traditions,

kutsal yolculuğumuzun içerisinde bulunan bu yolculuk

of pilgrimage.

tecrübesine sahibiz.

But just by actually standing in the ground of your life fully,

Fakat, kendinizi stratejik bir geleceğe soyutlamayı denemeden,

not trying to abstract yourself into a strategic future

yaşamınızın zemininde bir bütün olarak durmak,

that's actually just an escape from present heartbreak;

bu yalnızca şimdiki zamanın kalp kırıklığından kaçıştır;

the ability to stand in the ground of your life

yaşamınızın zemininde durabilmek

and to look at the horizon that is pulling you --

ve sizi çeken ufka bakmak --

in that moment,

o anda,

you are the whole journey.

siz yolculuğun kendisisiniz.

You are the whole conversation.

İletişimin kendisi sizsiniz.

"Santiago."

"Santiago".

"The road seen, then not seen

"Görünen, sonra görünmeyen yol

the road seen, then not seen

görünen, sonra görünmeyen yol

the hillside hiding then revealing the way you should take

yürüyeceğin yolu saklayan, sonra gösteren tepe

the road seen, then not seen

görünen, sonra görünmeyen yol

the hillside hiding then revealing the way you should take,

yürüyeceğin yolu saklayan, sonra gösteren tepe

the road dropping away from you

senden uzaklaşan yol

as if leaving you to walk on thin air,

seni kayıplara terk ediyor,

then catching you,

sonra yakalıyor,

catching you,

yakalıyormuş gibi,

holding you up, when you thought you would fall,

düşeceğini sandığın anda seni tutuyor,

catching you,

yakalıyor,

holding you up, when you thought you would fall,

düşeceğini sandığın anda seni tutuyormuş gibi

and the way forward

ve önündeki yol

the way forward always in the end

önündeki yol daima, sonunda

the way that you came,

geldiğin yol olur,

the way forward always in the end

önündeki yol daima, sonunda

the way that you came,

geldiğin yol olur,

the way that you followed, the way that carried you into your future,

takip ettiğin yol, seni geleceğine götüren yol,

that brought you to this place,

seni buraya getirmiş olan,

that brought you to this place,

seni buraya getirmiş olan,

no matter that it sometimes had to take your promise from you,

her ne kadar bazen senden söz almış olsa da,

no matter that it always had to break your heart along the way:

her ne kadar yol boyunca daima kalbini kırmış olsa da:

the sense

his,

the sense of having walked from deep inside yourself

içinin derinliklerinden, açıklığa doğru yürümüşsün gibi

out into the revelation,

bir his,

to have risked yourself

hem içinde hem de uzağında

for something that seemed to stand both inside you and far beyond you,

duruyormuş gibi gözüken ve en sonunda seni takip edebileceğin

and that called you back in the end

tek yola geri çağıran

to the only road you could follow,

bir şey için kendini riske atman,

walking as you did, in your rags of love

sevgi kırpıntılarındaki gibi yürümen

walking as you did, in your rags of love

sevgi kırpıntılarındaki gibi yürümen

and speaking in the voice that by night became a prayer for safe arrival,

ve bir gecede güvenli varışın duacısı haline gelen sesle konuşman,

so that one day

böylece bir gün

one day you realized

bir gün, istediğin şeyin aslında

that what you wanted had actually already happened

gerçekleştiğini fark ettin

one day you realized

bir gün, istediğin şeyin aslında

that what you wanted had actually already happened

gerçekleştiğini fark ettin

and long ago

ve uzun zaman önce

and in the dwelling place in which you lived before you began,

ve başlamadan önce yaşadığın yerde

and that

ve o,

and that every step along the way,

o yolda attığın her adımda,

every step along the way,

attığın her adımda,

you had carried the heart and the mind and the promise

seni yola çıkaran ve sonra yürüten

that first set you off and then drew you on,

kalbi, aklı ve sözü taşıdın

and that

ve o,

and that you were more marvelous

bir yol bulma dileği tuttuğun

in your simple wish to find a way

anda daha harika oldun

you were more marvelous in your simple wish to find a way

bir yol bulma dileği tuttuğun anda, ulaşabileceğin herhangi bir

than the gilded roofs of any destination you could reach

yerin yaldızlı tepelerinden daha harika oldun

you were more marvelous in that simple wish to find a way

bir yol bulma dileği tuttuğun anda, ulaşabileceğin herhangi bir

than the gilded roofs of any destination you could reach:

yerin yaldızlı tepelerinden daha harika oldun:

as if, all along,

sanki, daima,

you had thought the end point might be a city with golden domes,

son noktanın altın kubbelerle ve neşeli kalabalıklarla dolu bir

and cheering crowds,

şehir olabileceğini düşündün

and turning the corner

ve yolun sonu olduğunu

at what you thought was the end of the road,

düşündüğün o köşeyi döndüğünde,

you found just a simple reflection,

basit bir yansıma ve geriye bakan

and a clear revelation beneath the face looking back

yüzün altında net bir ifşa buldun

and beneath it another invitation,

ve onun altında başka bir davet,

all in one glimpse

bir anlık bakışta

all in one glimpse:

bir anlık bakışta:

like a person

bir insan gibi

like a person or a place you had sought forever

hep aradığın bir insan veya bir yer gibi

like a person or a place you had sought forever,

hep aradığın bir insan veya bir yer gibi,

like a bold field of freedom that beckoned you beyond;

seni ötelere çağıran cüretkâr bir özgürlük ülkesi gibi;

like another life

başka bir yaşam gibi

like another life,

başka bir yaşam gibi

and the road

ve yol

the road still stretching on."

yol hâlâ uzanıyor."

(Applause)

(Alkış)

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)

Thank you very much. Thank you.

Çok teşekkürler. Teşekkürler.

You're very kind. Thank you.

Çok kibarsınız. Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)