Newton Aduaka: The story of Ezra, a child soldier

Vertaald door: Axel Saffran Nagekeken door: Els De Keyser

This is very strange for me, because I’m not used to doing this:

Dit is erg vreemd voor me, want ik ben niet gewend om dit te doen.

I usually stand on the other side of the light,

Meestal sta ik aan de andere kant van het licht,

and now I'm feeling the pressure I put other people into. And it's hard ...

en nu voel ik de druk waaronder ik andere mensen zet. Het is zwaar...

The previous speaker has, I think,

De vorige spreker heeft, denk ik,

really painted a very good background as to

een goede achtergrond geschilderd van

the impulse behind my work and what drives me, and my sense of loss,

de impuls achter mijn werk en wat me drijft, en mijn gevoel van verlies,

and trying to find the answer to the big questions.

antwoorden proberen te vinden op de grote vragen.

But this, for me, I mean, coming here to do this,

Maar om hierheen te komen om dit te doen,

feels like -- there’s this sculptor that I like very much, Giacometti,

voelt als -- er is een beeldhouwer waar ik erg van houd: Giacometti,

who after many years of living in France -- and learning, you know,

die na jaren in Frankrijk te hebben geleefd -- waar hij leerde,

studying and working -- he returned home and he was asked, what did you produce?

studeerde en werkte -- naar huis terugkeerde, waar hem gevraagd werd:

What have you done with so many years of being away?

"Wat heb je gemaakt in al die jaren dat je weg was?"

And he sort of, he showed a handful of figurines.

Hij liet daarop een handvol beeldjes zien.

And obviously they were, "Is this what you spent years doing?

Uiteraard zei men: "Is dit waaraan je jarenlang hebt gewerkt?

And we expected huge masterpieces!"

We verwachtten grote meesterwerken!"

But what struck me is the understanding that in those little pieces

Wat me raakte, is het begrip dat die kleine stukken de culminatie waren

was the culmination of a man’s life, search, thought, everything --

van de man zijn leven, zijn zoektocht, gedachten, alles...

just in a reduced, small version.

maar in een gereduceerde vorm.

In a way, I feel like that.

In zekere zin voel ik me zo.

I feel like I’m coming home to talk about

Het voelt alsof ik thuiskom om te praten

what I’ve been away doing for 20 years.

over wat ik elders 20 jaar lang gedaan heb.

And I will start with a brief taster of what I’ve been about:

Ik begin met een korte impressie van wat ik gedaan heb:

a handful of films -- nothing much,

een handvol films -- niet erg veel,

two feature films and a handful of short films.

twee speelfilms en een handvol korte films.

So, we’ll go with the first piece.

Hier komt het eerste stuk.

(Video) Woman: "I destroy lives," mum said.

(Video) Vrouw: Ik verwoest levens... zei mam.

I love her, you know.

Ik hou van haar, weet je.

She’s not even my real mum.

Ze is niet eens mijn echte moeder.

My real mum and dad dumped me

Mijn echte mam en pap dumpten me

and fucked off back to Nigeria.

en knepen er tussenuit naar Nigeria.

The devil is in me, Court.

De duivel zit in me, Court.

Court: Sleep.

Court: Slaap.

Woman: Have you ever been?

Vrouw: Ben jij er ooit geweest?

Court: Where?

Court: Waar?

Woman: Nigeria.

Vrouw: Nigeria.

Court: Never.

Court: Nooit.

My mum wanted to,

Mijn moeder wilde terug, maar

couldn’t afford it.

kon het zich niet veroorloven.

Woman: Wish I could.

Vrouw: Ik wou dat ik het kon.

I have this feeling I’d be happy there.

Ik heb het gevoel dat ik er gelukkig zou zijn.

Why does everyone get rid of me?

Waarom dumpt iedereen me?

Court: I don't want to get rid of you.

Court: Ik ga je niet dumpen.

Woman: You don't need me.

Vrouw: Je hebt me niet nodig.

You’re just too blind to see it now.

Je bent alleen te blind om het al te zien.

Boy: What do you do all day?

Jongen: Wat doe je de hele dag?

Marcus: Read.

Marcus: Lezen.

Boy: Don't you get bored?

Jongen: Raak je niet verveeld?

And how come you ain't got a job anyway?

En waarom heb je trouwens geen baan?

Marcus: I am retired.

Marcus: Ik ben met pensioen.

Boy: So?

Jongen: Dus..?

Marcus: So I've done my bit for Queen and country, now I work for myself.

Marcus: Dus ik heb mijn steentje bijgedragen, nu werk ik voor mezelf.

Boy: No, now you sit around like a bum all day.

Jongen: Nee, nu voer je de hele dag geen zak uit.

Marcus: Because I do what I like?

Marcus: Omdat ik doe wat ik leuk vind?

Boy: Look man, reading don't feed no one.

Jongen: Luister man, lezen brengt geen brood op de plank.

And it particularly don't feed your spliff habit.

En je jointjes al helemaal niet.

Marcus: It feeds my mind and my soul.

Marcus: Het voedt mijn geest en ziel.

Boy: Arguing with you is a waste of time, Marcus.

Jongen: Bekvechten met jou is verspilde moeite, Marcus.

Marcus: You’re a rapper, am I right?

Marcus: Jij bent een rapper, toch?

Boy: Yeah.

Jongen: Ja man.

Marcus: A modern day poet.

Marcus: Een hedendaagse dichter.

Boy: Yeah, you could say that.

Jongen: Ja, dat zou je kunnen zeggen.

Marcus: So what do you talk about?

Marcus: Dus waar heb je het over?

Boy: What's that supposed to mean?

Jongen: Wat bedoel je daar nou mee?

Marcus: Simple. What do you rap about?

Marcus: Simpel. Waar rap je over?

Boy: Reality, man.

Jongen: De werkelijkheid, man.

Marcus: Whose reality?

Marcus: Wiens werkelijkheid?

Boy: My fuckin' reality.

Jongen: Mijn verdomde werkelijkheid!

Marcus: Tell me about your reality.

Marcus: Vertel me over jouw werkelijkheid.

Boy: Racism, oppression, people like me not getting a break in life.

Jongen: Racisme, verdrukking, mensen zoals ik die kansloos zijn.

Marcus: So what solutions do you offer? I mean, the job of a poet is not just --

Marcus: Welke oplossingen draag je aan? De taak van een dichter is niet alleen --

Boy: Man, fight the power! Simple: blow the motherfuckers out of the sky.

Jongen: Man, vecht tegen het gezag! Simpel: haal die klootzakken allemaal neer.

Marcus: With an AK-47?

Marcus: Met een AK-47?

Boy: Man, if I had one, too fuckin' right.

Jongen: Man, als ik er eentje had...

Marcus: And how many soldiers have you recruited to fight this war with you?

Marcus: Hoeveel soldaten heb je opgetrommeld om met jou te strijden?

Boy: Oh, Marcus, you know what I mean.

Jongen: O, Marcus, je weet wat ik bedoel.

Marcus: When a man resorts to profanities,

Marcus: Als een man gaat schelden,

it’s a sure sign of his inability to express himself.

bewijst dat zijn onvermogen zichzelf uit te drukken.

Boy: See man, you’re just taking the piss out of me now.

Jongen: Zie je, je steekt de draak met me.

Marcus: The Panthers.

Marcus: De Panters.

Boy: Panthers?

Jongen: Panters?

Ass kickin' guys who were fed up with all that white supremacist, powers-that-be bullshit,

Keiharde jongens die het blanke racistische machthebberszootje beu waren

and just went in there and kicked everybody's arse.

en ze eens flink op hun flikker gaven.

Fuckin’ wicked, man. I saw the movie. Bad! What?

Totaal wreed, man. Heb de film gezien. Vet! ..Wat?

Director 1: I saw his last film.

Regisseur 1: Ik heb zijn laatste film gezien.

Épuise, right?

Épuisé, toch?

Woman 1: Yes.

Vrouw: 1: Ja.

D1: Not to make a bad joke, but it was really épuisé.

R1: Niet om een slechte grap te maken, maar het was echt épuisé.

Epuisé -- tired, exhausted, fed up.

Épuisé -- moe, uitgeput, het zat.

Director 2: Can you not shut up?

R2: Kun je even je kop houden?

Now, you talk straight to me, what’s wrong with my films?

Nou, zonder geintjes, wat is er mis met mijn films?

Let’s go.

Kom op.

W1: They suck.

V1: Erg slecht.

Woman 2: They suck? What about yours?

Vrouw 2: Erg slecht? En die van jou?

What, what, what, what about, what?

Wat, wat, wat, wat nou... slecht?

What do you think about your movie?

Wat vind je van je eigen film?

D1: My movies, they are OK, fine.

R1: Mijn films zijn oké, prima.

They are better than making documentaries no one ever sees.

Beter dan documentaires maken die niemand ooit ziet.

What the fuck are you talking about?

Waar heb je het verdomme over?

Did you ever move your fuckin' ass from Hollywood

Ben je in Hollywood ooit van je reet gekomen

to go and film something real?

om ergens iets echts te filmen?

You make people fuckin' sleep.

Je wiegt mensen in slaap.

Dream about bullshit.

Dromen over bullshit.

(Applause)

(Applaus)

Newton Aduaka: Thank you. The first clip, really, is

Newton Aduaka: Dank je. Het eerste fragment probeert

totally trying to capture what cinema is for me,

te vangen wat cinema is voor mij, en waar ik

and where I'm coming from in terms of cinema.

vandaan kom wat film betreft.

The first piece was, really, there's a young woman talking about Nigeria,

In het eerste was een jonge vrouw aan het woord over Nigeria,

that she has a feeling she'll be happy there.

dat ze het gevoel had dat ze er gelukkig zou zijn.

These are the sentiments of someone that's been away from home.

Dit zijn de sentimenten van iemand die van thuis weg is geweest.

And that was something that I went through, you know, and I'm still going through.

Dat was iets waar ik doorheen ging, en nog steeds.

I've not been home for quite a while, for about five years now.

Ik ben al een hele tijd niet thuis geweest, ongeveer vijf jaar.

I've been away 20 years in total.

Ik ben in totaal 20 jaar weggeweest.

And so it’s really --

Dus het is echt --

it's really how suddenly, you know, this was made in 1997,

het is hoe opeens -- dit is gemaakt in 1997,

which is the time of Abacha -- the military dictatorship,

de tijd van Abacha -- de militaire dictatuur,

the worst part of Nigerian history, this post-colonial history.

het ergste deel van de Nigeriaanse geschiedenis, deze post-koloniale geschiedenis.

So, for this girl to have these dreams

Dus de dromen van dit meisje

is simply how we preserve a sense of what home is.

zijn simpelweg hoe we het thuisgevoel bewaren.

How -- and it's sort of, perhaps romantic, but I think beautiful,

Het is misschien romantisch, maar volgens mij ook mooi,

because you just need something to hold on to,

want je hebt houvast nodig, zeker in een maatschappij

especially in a society where you feel alienated.

waarin je je buitenstaander voelt.

Which takes us to the next piece, where the young man

Dat brengt ons bij het volgende stuk, waarin de jongeman

talks about lack of opportunity: living as a black person in Europe,

praat over gebrek aan kansen: als zwarte in Europa.

the glass ceiling that we all know about, that we all talk about,

Het glazen plafond dat we allemaal kennen, waarover we praten,

and his reality.

en zijn werkelijkheid.

Again, this was my -- this was me talking about --

Weer was dit mijn -- ik was aan het woord --

this was, again, the time of multiculturalism in the United Kingdom,

het was de tijd van multiculturalisme in het Verenigd Koninkrijk,

and there was this buzzword -- and it was trying to say,

het was een modewoord -- het wilde zeggen,

what exactly does this multiculturalism mean in the real lives of people?

wat betekent multiculturalisme precies in het leven van echte mensen?

And what would a child --

Wat zou een kind --

what does a child like Jamie -- the young boy -- think,

wat denkt een kind als Jamie -- de jongen --

I mean, with all this anger that's built up inside of him?

met al die opgekropte woede in hem?

What happens with that?

Wat gebeurt daarmee?

What, of course, happens with that is violence,

Wat daarmee uiteraard gebeurt, is geweld,

which we see when we talk about the ghettos

wat we zien als we praten over de ghetto's

and we talk about, you know, South Central L.A. and this kind of stuff,

en we praten over South Central L.A. en dat soort dingen,

and which eventually, when channeled, becomes,

dat uiteindelijk, gekanaliseerd

you know, evolves and manifests itself as riots --

evolueert en zich manifesteert als rellen --

like the one in France two years ago, where I live,

zoals in Frankrijk twee jaar geleden, waar ik woon.

which shocked everybody, because everyone thought, "Oh well,

Dat shockeerde iedereen, want iedereen dacht: "O nouja,

France is a liberal society."

Frankrijk is een liberale samenleving."

But I lived in England for 18 years.

Maar ik woonde 18 jaar in Engeland.

I've lived in France for about four, and I feel actually

Ik woon zo'n vier jaar in Frankrijk, en ik voel me

thrown back 20 years, living in France.

20 jaar teruggeworpen, in Frankrijk.

And then, the third piece. The third piece for me is the question:

Dan het derde stuk. Dat is voor mij de vraag:

What is cinema to you? What do you do with cinema?

Wat is cinema voor jou? Wat doe je met cinema?

There's a young director, Hollywood director, with his friends --

Daar is een jonge Hollywood-regisseur, met zijn vrienden --

fellow filmmakers -- talking about what cinema means.

collega-filmmakers -- ze praten over wat cinema betekent.

I suppose that will take me to my last piece --

Dat brengt me bij mijn laatste stuk --

what cinema means for me.

wat cinema voor me betekent.

My life started as a -- I started life in 1966,

Mijn leven begon in 1966,

a few months before the Biafran, which lasted for three years

enkele maanden voor de Biafraoorlog, die drie jaar duurde;

and it was three years of war.

drie jaar oorlog.

So that whole thing,

Dus dat hele verhaal,

that whole childhood echoes and takes me into the next piece.

die hele kindertijd zindert na en brengt me bij het volgende stuk.

(Video) Voice: Onicha, off to school with your brother.

(Video) Stem: Onicha, naar school met je broer.

Onicha: Yes, mama.

Onicha: Ja, mama.

Commander: Soldiers, you are going to fight a battle,

Commandant: Soldaten, jullie gaan een strijd leveren,

so you must get ready and willing to die.

dus jullie moeten bereid zijn te sterven.

You must get -- ?

Jullie moeten...?

Child Soldiers: Ready and willing to die.

Kindsoldaten: Bereid zijn om te sterven.

C: Success, the change is only coming through the barrel of the gun.

C: Succes, de verandering komt door de loop van het geweer.

CS: The barrel of the gun!

KS: De loop van het geweer!

C: This is the gun.

C: Dit is het geweer.

CS: This is the gun.

KS: Dit is het geweer.

C: This is an AK-47 rifle. This is your life.

C: Dit is een AK-47 geweer. Dit is je leven.

This is your life. This is ... this is ... this is your life.

Dit is je leven. Dit is ... dit is ... dit is je leven.

Ezra: They give us the special drugs. We call it bubbles.

Ezra: Ze geven ons speciale drugs. We noemen ze bubbels.

Amphetamines.

Amfetaminen.

Soldiers: Rain come, sun come, soldier man dey go.

Soldaten: Regen komt, zon komt, soldaten die gaan door.

I say rain come, sun come, soldier man dey go.

Ik zeg regen komt, zon komt, soldaten die gaan door.

We went from one village to another -- three villages.

We gingen van dorp tot dorp -- drie dorpen.

I don’t remember how we got there.

Ik herinner me niet hoe we er kwamen.

Witness: We walked and walked for two days.

Getuige: We liepen en liepen twee dagen lang.

We didn't eat.

We aten niet.

There was no food, just little rice.

Er was geen eten, alleen een beetje rijst.

Without food -- I was sick.

Zonder eten was ik ziek.

The injection made us not to have mind.

Door de injectie konden we niet denken.

God will forgive us.

God zal ons vergeven.

He knows we did not know. We did not know!

Hij weet dat we het niet wisten. We wisten het niet!

Committee Chairman: Do you remember January 6th, 1999?

Voorzitter: Herinner je je 6 januari 1999?

Ezra: I don’t remember.

Ezra: Ik weet niet meer.

Various Voices: You will die! You will die! (Screaming)

Jongen: Je gaat sterven! Je gaat sterven! (Schreeuwen)

Onicha: Ezra! (Ezra: Onicha! Onicha!)

Onicha: Ezra! (Ezra: Onicha! Onicha!)

Various Voices: ♫ We don't need no more trouble ♫

Stemmen: ♫We hebben genoeg ellende gehad♫

♫ No more trouble ♫

♫Genoeg ellende♫

They killed my mother.

Ze vermoordden mijn moeder.

The Mende sons of bastards.

Stelletje schoften van Mende.

(Shouting)

(Geschreeuw)

Who is she?

Wie is zij?

Me.

Ik.

Why you giving these to me?

Waarom geef je me die?

So you can stop staring at me.

Dan kun je ophouden me aan te gapen.

My story is a little bit complicated.

Mijn verhaal is een beetje ingewikkeld.

I’m interested.

Ik ben geïnteresseerd.

Mariam is pregnant.

Mariam is zwanger.

You know what you are? A crocodile.

Weet je wat je bent? Een krokodil.

Big mouth. Short legs.

Grote mond. Korte benen.

In front of Rufus you are Ezra the coward.

Bij Rufus ben je Ezra de lafaard.

He’s not taking care of his troops.

Hij zorgt niet voor zijn troepen.

Troop, pay your last honor. Salute.

Soldaten, bewijs de laatste eer. Saluut.

Open your eyes, Ezra.

Open je ogen, Ezra.

A blind man can see that the diamonds end up in his pocket.

Een blinde kan zien dat hij de diamanten achteroverdrukt.

♫ We don't need no more trouble ♫

♫We hebben genoeg ellende gehad♫

Get that idiot out!

Haal die idioot eruit!

I take you are preparing a major attack?

Ik neem aan dat je een grote aanval voorbereidt?

This must be the mine.

Dit moet de mijn zijn.

Your girl is here.

Je meisje is hier.

Well done, well done.

Goed zo, goed zo.

That is what you are here for, no?

Dit is waarvoor je hier bent, niet?

You are planning to go back to fight are you?

Wil je teruggaan om te vechten?

♫ We don't need no more trouble ♫

♫We hebben genoeg ellende gehad♫

♫ No more trouble ♫

♫Genoeg ellende♫

♫ We don't need no more trouble ♫

♫We hebben genoeg ellende gehad♫

♫ No more trouble. ♫

♫Genoeg ellende♫

Wake up! Everybody wake up. Road block!

Wakker worden! Iedereen wakker worden! Wegversperring!

♫ We don't need no more ... ♫

♫We hebben genoeg ... ♫

Committee Chairman: We hope that, with your help and the help of others, that this commission

Voorzitter: We hopen dat met jullie hulp en de hulp van anderen, deze commissie

will go a long way towards understanding the causes of the rebel war.

stappen kan zetten in de richting van begrip voor de oorzaken van de burgeroorlog.

More than that, begin a healing process and finally to --

Bovendien: een helingsproces te starten en

as an act of closure to a terrible period in this country’s history.

als afsluiting van een vreselijke periode in de geschiedenis van dit land.

The beginning of hope.

Het begin van hoop.

Mr. Ezra Gelehun, please stand.

Meneer Ezra Gelehun, gaat u staan.

State your name and age for the commission.

Uw naam en leeftijd graag voor de commissie.

Ezra: My name is Ezra Gelehun.

Ezra: Mijn naam is Ezra Gelehun.

I am 15 or 16. I don’t remember.

Ik ben 15 of 16. Weet het niet meer.

Ask my sister, she is the witch, she knows everything.

Vraag maar aan mijn zus, ze is heks, ze weet alles.

(Sister: 16.)

(Zus: 16.)

CC: Mr. Gelehun, I’d like to remind you you’re not on trial here

V: Meneer Gelehun, ik herinner u eraan dat u hier niet terecht staat

for any crimes you committed.

voor misdaden die u gepleegd hebt.

E: We were fighting for our freedom.

E: We vochten voor onze vrijheid.

If killing in a war is a crime,

Als moorden in een oorlog een misdaad is,

then you have to charge every soldier in the world.

zul je elke soldaat ter wereld moeten aanklagen.

War is a crime, yes, but I did not start it.

Oorlog is een misdaad, ja, maar ik ben hem niet begonnen.

You too are a retired General, not so?

U bent ook een generaal met pensioen, niet?

CC: Yes, correct.

V: Ja, dat klopt.

E: So you too must stand trial then.

E: Dan moet u ook terechtstaan.

Our government was corrupt.

Onze regering was corrupt.

Lack of education was their way to control power.

Gebrek aan opleiding was hun manier de macht te houden.

If I may ask, do you pay for school in your country?

Mag ik vragen of u voor school betaalt in uw land?

CC: No, we don’t.

V: Nee, dat doen we niet.

E: You are richer than us.

V: U bent rijker dan wij.

But we pay for school.

Maar wij betalen voor school.

Your country talks about democracy,

Uw land praat over democratie,

but you support corrupt governments like my own.

Maar u steunt corrupte regimes als deze.

Why? Because you want our diamond.

Waarom? Omdat u onze diamanten wil.

Ask if anyone in this room have ever seen real diamond before?

Vraag of iemand in deze ruimte ooit een echte diamant heeft gezien...

No.

Nee!

CC: Mr. Gelehun, I'd like to remind you, you're not on trial here today.

V: Meneer Gelehun, zoals ik al zei: u staat niet terecht vandaag.

You are not on trial.

U staat niet terecht.

E: Then let me go.

E: Dan laat me gaan.

CC: I can't do that, son.

V: Dat kan ik niet doen, jongen.

E: So you are a liar.

E: Dan bent u een leugenaar.

(Applause)

(Applaus)

NA: Thank you. Just very quickly to say that my point really here,

NA: Dank je. Nog even om te zeggen dat mijn boodschap hier

is that while we’re making all these huge advancements,

is dat terwijl we al die

what we're doing, which for me, you know, I think we should --

enorme vooruitgang boeken --

Africa should move forward, but we should remember,

Afrika moet vooruitgaan, maar we moeten dit onthouden,

so we do not go back here again.

zodat we het nooit meer laten gebeuren.

Thank you.

Dank je wel.

Emeka Okafor: Thank you, Newton.

Emeka Okafor: Dank je, Newton.

(Applause)

(Applaus)

One of the themes that comes through very strongly

Een van de thema's die naar voren komen

in the piece we just watched is this sense of the psychological trauma of the young

in het stuk dat we net zagen, is het idee van psychologisch trauma van de jongeren

that have to play this role of being child soldiers.

die de rol van kindsoldaten moeten spelen.

And considering where you are coming from,

In aanmerking nemend waar je vandaan komt,

and when we consider the extent to which it’s not taken as seriously

en als we zien hoezeer dit allemaal niet zo serieus wordt genomen

as it should be, what would you have to say about that?

als zou moeten, wat heb je daarover te zeggen?

NA: In the process of my research, I actually spent

NA: Tijdens mijn onderzoek bracht ik

a bit of time in Sierra Leone researching this.

wat tijd door in Sierra Leone.

And I remember I met a lot of child soldiers --

Ik heb veel kindsoldaten ontmoet --

ex-combatants, as they like to be called.

ex-strijders, zoals ze genoemd willen worden.

I met psychosocial workers who worked with them.

Ik ontmoette psychosociale werkers die met hen gewerkt hadden.

I met psychiatrists who spent time with them,

Ik ontmoette psychiaters die tijd met hen hadden doorgebracht,

aid workers, NGOs, the whole lot.

hulpverleners, ngo's, enzovoort.

But I remember on the flight back on my last trip,

Maar op de terugvlucht van mijn laatste reis,

I remember breaking down in tears and thinking to myself,

brak ik in tranen uit en dacht bij mezelf:

if any kid in the West, in the western world,

als een westers kind, in de westerse wereld,

went through a day of what any of those kids have gone through,

één dag zou meemaken wat deze kinderen hebben meegemaakt,

they will be in therapy for the rest of their natural lives.

dan zouden ze voor de rest van hun leven in therapie zijn.

So for me, the thought that we have all these children --

Dus voor mij is de gedachte dat we al deze kinderen --

it’s a generation, we have a whole generation of children --

het is een generatie, we hebben een hele generatie kinderen --

who have been put through so much psychological trauma or damage,

die psychologisch zo getraumatiseerd en beschadigd zijn.

and Africa has to live with that.

Afrika moet daarmee leven.

But I’m just saying to factor that in,

Ik zeg dus dat we dat moeten

factor that in with all this great advancement,

incalculeren bij alle grote vooruitgang,

all this pronouncement of great achievement.

alle verkondiging van grote prestaties.

That’s really my thinking.

Dat is wat ik denk.

EO: Well, we thank you again for coming to the TED stage.

EO: Nogmaals hartelijk dank dat je naar TED kwam.

That was a very moving piece.

Dat was een zeer aangrijpend stuk.

NA: Thank you.

NA: Dank je.

EO: Thank you.

EO: Dank je.

(Applause)

(Applaus)