Newton Aduaka: The story of Ezra, a child soldier

Newton Aduaka Ezra'nın hikayesini anlatıyor

Çeviri: YASEMIN YILMAZ Gözden geçirme: Meric Aydonat

This is very strange for me, because I’m not used to doing this:

Bu benim için biraz garip, bunu yapmaya pek alışkın değilim,

I usually stand on the other side of the light,

Genellikle ışıkların diğer tarafında dururum.

and now I'm feeling the pressure I put other people into. And it's hard ...

ve şimdi diğer insanlara yaptığım baskıyı hissedebiliyorum, bu zor birşey.

The previous speaker has, I think,

Bir önceki konuşmacı, sanırım,

really painted a very good background as to

bazı konuların ne olduğuna dair gerçekten çok iyi bir zemin çizdi.

the impulse behind my work and what drives me, and my sense of loss,

Özellikle de çalışmalarımı yapmamı sağlayan itici güç ve kaybetme hissime dair

and trying to find the answer to the big questions.

ve önemli sorulara cevap bulmaya çalışmam hakkında.

But this, for me, I mean, coming here to do this,

Fakat bu, benim için, yani, buraya gelip bunu yapmak,

feels like -- there’s this sculptor that I like very much, Giacometti,

öyle bir his ki -- çok beğendiğim bir heykeltraş var, Giacometti,

who after many years of living in France -- and learning, you know,

yıllarca Fransa'da yaşadıktan ve öğrendikten sonra, bilirsiniz

studying and working -- he returned home and he was asked, what did you produce?

okuduktan ve çalıştıktan sonra, eve dönünce "ne ürettin?" diye sormuşlar

What have you done with so many years of being away?

yıllarca uzakta yaşadın, neler yaptın demişler.

And he sort of, he showed a handful of figurines.

o da onlara bir avuç dolusu heykelcik göstermiş.

And obviously they were, "Is this what you spent years doing?

onlar da doğal olarak "Yıllarını bunun için mi harcadın?" diye sormuşlar.

And we expected huge masterpieces!"

"Biz kocaman şaheserler görmeyi beklemiştik!"

But what struck me is the understanding that in those little pieces

Fakat beni etkileyen, o küçük parçalarda

was the culmination of a man’s life, search, thought, everything --

bir adamın yaşam arayışının, düşüncelerinin, her şeyinin sonuçlarının olduğunu anlamaktır.

just in a reduced, small version.

Sadece biraz daha küçültülmüş bir versiyon olarak.

In a way, I feel like that.

Bir şekilde, ben de böyle hissediyorum.

I feel like I’m coming home to talk about

Eve, 20 yıldır uzakta neler yaptığımı

what I’ve been away doing for 20 years.

anlatmaya gelmiş gibi hissediyorum şimdi.

And I will start with a brief taster of what I’ve been about:

Ve buna benim ne hakkında çalıştığımı gösteren kısa bir tanıtım ile başlayacağım.

a handful of films -- nothing much,

Bir avuç film, çok fazla birşey değil,

two feature films and a handful of short films.

İki uzun metrajlı film ve birkaç kısa metrajlı film.

So, we’ll go with the first piece.

Öyleyse, ilk parça ile başlayalım.

(Video) Woman: "I destroy lives," mum said.

Video: Ben insanların hayatlarını yıkıyormuşum, annem öyle dedi.

I love her, you know.

Onu seviyorum, biliyorsun.

She’s not even my real mum.

Gerçek annem bile değil.

My real mum and dad dumped me

Gerçek anne babam beni terketti.

and fucked off back to Nigeria.

ve Nijerya'ya defolup gittiler.

The devil is in me, Court.

İçimde şeytan var, Court.

Court: Sleep.

Court: Uyu.

Woman: Have you ever been?

Kadın: Hiç gittin mi?

Court: Where?

Court: Nereye?

Woman: Nigeria.

Kadın: Nijerya'ya.

Court: Never.

Court: Hiç gitmedim.

My mum wanted to,

Annem istemişti

couldn’t afford it.

ama parası yetmedi.

Woman: Wish I could.

Kadın: Keşke gidebilsem.

I have this feeling I’d be happy there.

Orada mutlu olacakmışım gibi bir his var içimde.

Why does everyone get rid of me?

Niye herkes benden kurtulmak istiyor?

Court: I don't want to get rid of you.

Court: Ben senden kurtulmak istemiyorum.

Woman: You don't need me.

Kadın: Bana ihtiyacın yok.

You’re just too blind to see it now.

Sadece şimdi bunu göremeyecek kadar körsün.

Boy: What do you do all day?

Çocuk: Bütün gün ne yaparsın?

Marcus: Read.

Marcus: Okurum.

Boy: Don't you get bored?

Çocuk: Hiç sıkılmıyor musun?

And how come you ain't got a job anyway?

Nasıl oluyor da çalışmıyorsun ki sen?

Marcus: I am retired.

Marcus: Emekliyim ben.

Boy: So?

Çocuk: Yani?

Marcus: So I've done my bit for Queen and country, now I work for myself.

Marcus: Yani Kraliçe için ve bu ülke için kendi payıma düşeni yaptım, şimdi kendim için çalışıyorum.

Boy: No, now you sit around like a bum all day.

Çocuk: Hayır, şimdi bütün gün aylak aylak oturuyorsun.

Marcus: Because I do what I like?

Marcus: İstediğim şeyi yaptığım için mi?

Boy: Look man, reading don't feed no one.

Çocuk: Bak adamım, okumak kimseyi doyurmuyor.

And it particularly don't feed your spliff habit.

Ve özellikle de senin şu esrar alışkanlığını doyurmaz.

Marcus: It feeds my mind and my soul.

Marcus: Benim aklımı ve ruhumu doyuruyor ama.

Boy: Arguing with you is a waste of time, Marcus.

Çocuk: Seninle tartışmak zaman kaybı, Marcus.

Marcus: You’re a rapper, am I right?

Marcus: Sen rapçisin, doğru mu?

Boy: Yeah.

Çocuk: Evet.

Marcus: A modern day poet.

Marcus: Modern zamanların şairi

Boy: Yeah, you could say that.

Çocuk: Evet, öyle de denebilir.

Marcus: So what do you talk about?

Marcus: Peki ne hakkında konuşuyorsun?

Boy: What's that supposed to mean?

Çocuk: O ne demek oluyor?

Marcus: Simple. What do you rap about?

Marcus: Basit. Ne hakkında rap yaparsın?

Boy: Reality, man.

Çocuk: Gerçekler, adamım.

Marcus: Whose reality?

Marcus: Kimin gerçeği.

Boy: My fuckin' reality.

Çocuk: Benim lanet olası gerçeğim.

Marcus: Tell me about your reality.

Marcus: Senin gerçeğinden bahset bana.

Boy: Racism, oppression, people like me not getting a break in life.

Çocuk: Irkçılık, depresyon, benim gibi insanların hayatta hiçbir yere gelememesi.

Marcus: So what solutions do you offer? I mean, the job of a poet is not just --

Marcus: Peki ne gibi çözümler öneriyorsun? Yani, bir şairin işi sadece bu değildir...

Boy: Man, fight the power! Simple: blow the motherfuckers out of the sky.

Çocuk: Adamım, güçlülerle savaş. Basit. Orospu çocuklarını havaya uçur.

Marcus: With an AK-47?

Marcus: AK-47 ile mi?

Boy: Man, if I had one, too fuckin' right.

Çocuk: Adamım, bende ondan bi tane olsa, hemen yapardım.

Marcus: And how many soldiers have you recruited to fight this war with you?

Marcus: Peki bu savaşı birlikte yürütmek için kaç tane asker topladın?

Boy: Oh, Marcus, you know what I mean.

Çocuk: Aman, Marcus, ne demek istediğimi biliyorsun.

Marcus: When a man resorts to profanities,

Marcus: Bir adam çareyi küfürde ararsa

it’s a sure sign of his inability to express himself.

bu kendini ifade etmekteki acizliğinin göstergesidir.

Boy: See man, you’re just taking the piss out of me now.

Çocuk: Gördün mü adamım, sen sadece benle dalga geçiyorsun.

Marcus: The Panthers.

Marcus: Panterler

Boy: Panthers?

Çocuk: Panterler?

Ass kickin' guys who were fed up with all that white supremacist, powers-that-be bullshit,

Beyaz üstünlükçü, yetkileri elinde tutanların saçmalıklardan bıkmış, onların canına okuyan adamlardı.

and just went in there and kicked everybody's arse.

ve sadece oraya gittiler ve herkese günlerini gösterdiler.

Fuckin’ wicked, man. I saw the movie. Bad! What?

Çok kötü adamım. Filmi izledim. Berbat! Ne?

Director 1: I saw his last film.

Yönetmen 1: Son filmini gördüm.

Épuise, right?

Epuise, değil mi?

Woman 1: Yes.

Kadın 1: Evet.

D1: Not to make a bad joke, but it was really épuisé.

Y1: Kötü bir espri olacak ama hakikaten epuise idi.

Epuisé -- tired, exhausted, fed up.

Epuise -- yorgun, bitkin, bezgin.

Director 2: Can you not shut up?

Yönetmen 2: Bir susar mısın?

Now, you talk straight to me, what’s wrong with my films?

Şimdi benimle adam gibi konuş, filmlerimin nesi var?

Let’s go.

Hadi gidelim.

W1: They suck.

K1: Berbatlar.

Woman 2: They suck? What about yours?

Kadın 2: Berbat mı? Peki ya seninkiler?

What, what, what, what about, what?

Ne, ne, ne, peki ama, ne?

What do you think about your movie?

Sen filmin hakkında ne düşünüyorsun?

D1: My movies, they are OK, fine.

Y1: Filmlerim, fena değil, iyiler.

They are better than making documentaries no one ever sees.

Kimsenin izlemeyeceği belgeseller yapmaktan iyidir.

What the fuck are you talking about?

Neden bahsediyorsun?

Did you ever move your fuckin' ass from Hollywood

Hollywood'un oradan hiç kıçını kaldırıp

to go and film something real?

gerçek bir film izlemeye gittin mi?

You make people fuckin' sleep.

İnsanları uyutuyorsun.

Dream about bullshit.

Boş laflarla uyutuyorsun.

(Applause)

(Alkış)

Newton Aduaka: Thank you. The first clip, really, is

Newton Aduaka: Teşekkürler. İlk kesit hakikaten

totally trying to capture what cinema is for me,

sinemanın benim için anlamını yakalıyor

and where I'm coming from in terms of cinema.

ve benim sinemaya nereden geldiğimi anlatıyor.

The first piece was, really, there's a young woman talking about Nigeria,

Bu parçada, Nijerya'dan bahseden genç bir kadın var

that she has a feeling she'll be happy there.

orada mutlu olacağını düşünen bir kadın.

These are the sentiments of someone that's been away from home.

Bu hisler, evinden uzaklarda olan birinin yaşayacağı şeyler.

And that was something that I went through, you know, and I'm still going through.

Ve bu benim yaşadığım bir şeydi, hala yaşadığım bir şey.

I've not been home for quite a while, for about five years now.

Ben uzun zamandır eve gitmedim, beş sene kadardır.

I've been away 20 years in total.

Toplam olarak 20 senedir uzaktayım.

And so it’s really --

Ve işte --

it's really how suddenly, you know, this was made in 1997,

bunun 1997'de yapıldığını bilmek

which is the time of Abacha -- the military dictatorship,

ki bu Abacha dönemidir -- askeri diktatörlüğün,

the worst part of Nigerian history, this post-colonial history.

Nijerya tarihinin en kötü zamanı, sömürgecilik sonrası tarihi.

So, for this girl to have these dreams

Yani, bu kızın böyle hayallerinin olması

is simply how we preserve a sense of what home is.

ev hissini nasıl hayatta tuttuğumuzu gösteriyor.

How -- and it's sort of, perhaps romantic, but I think beautiful,

Nasıl -- ve bence biraz romantik ama çok güzel,

because you just need something to hold on to,

çünkü insanın tutunacak bir şeye ihtiyacı var,

especially in a society where you feel alienated.

özellikle de kendini yabancısı hissettiği bir toplumda.

Which takes us to the next piece, where the young man

Bu da bizi ikinci parçaya getiriyor ki burada da genç bir adam

talks about lack of opportunity: living as a black person in Europe,

imkansızlıktan bahsediyor: Avrupa'da siyahi biri olmaktan,

the glass ceiling that we all know about, that we all talk about,

hepimizin bildiği ve bahsettiği cam tavan,

and his reality.

ve onun gerçekleri.

Again, this was my -- this was me talking about --

Tekrarlıyorum, bu ben -- burada bahsetmek istediğim --

this was, again, the time of multiculturalism in the United Kingdom,

İngiltere'de birçok kültürün barındığı bir zaman,

and there was this buzzword -- and it was trying to say,

ve çok kullanılan bir kelime vardı -- şeyi anlatmaya çalışan,

what exactly does this multiculturalism mean in the real lives of people?

insanların hayatlarında bu çok-kültürlülüğün ne anlamı olduğunu.

And what would a child --

Ve bir çocuk --

what does a child like Jamie -- the young boy -- think,

Jamie gibi bir çocuk -- küçük bir oğlan -- ne düşünür,

I mean, with all this anger that's built up inside of him?

yani, içinde büyüyen bütün bu sinir ile?

What happens with that?

Bununla ne olur?

What, of course, happens with that is violence,

Tabii ki, bu sinirle olan şiddettir,

which we see when we talk about the ghettos

ki bunu gettolardan bahsederken görüyoruz

and we talk about, you know, South Central L.A. and this kind of stuff,

ve Los Angeles'in Güney Merkezi'nden bahsederken, ve bu tür şeyler

and which eventually, when channeled, becomes,

sonunda, yönlendirildiğinde,

you know, evolves and manifests itself as riots --

değişir ve ayaklanma olarak ortaya çıkar --

like the one in France two years ago, where I live,

Fransa'da, yaşadığım yerde, iki sene evvel olduğu gibi,

which shocked everybody, because everyone thought, "Oh well,

herkesi şok eder, çünkü herkes "Aman,

France is a liberal society."

Fransa liberal bir toplum," diye düşündü.

But I lived in England for 18 years.

Ama İngiltere'de 18 sene yaşadım.

I've lived in France for about four, and I feel actually

Fransa'da da dört sene kadar yaşadım ve aslında

thrown back 20 years, living in France.

kendimi 20 sene geriye atılmış, Fransa'da yaşıyor gibi hissediyorum.

And then, the third piece. The third piece for me is the question:

Ve sonra üçüncü parça. Üçüncü parçada benim için soru:

What is cinema to you? What do you do with cinema?

Sinema senin için ne? Sinemayla ne yaparsın?

There's a young director, Hollywood director, with his friends --

Genç bir yönetmen var, Hollywood yönetmeni, arkadaşlarıyla beraber --

fellow filmmakers -- talking about what cinema means.

yine filmciler -- sinemanın en anlama geldiğini konuşuyorlar.

I suppose that will take me to my last piece --

Ve işte bu da beni son parçaya götürüyor --

what cinema means for me.

ki bu da sinemanın benim için olan anlamı.

My life started as a -- I started life in 1966,

Benim hayatımın başlangıcı -- hayatım 1966 yılında başladı,

a few months before the Biafran, which lasted for three years

Biafran'dan birkaç ay evvel, ki bu üç sene sürdü

and it was three years of war.

ve tam üç senelik bir savaştı.

So that whole thing,

Ve işte bütün bunlar,

that whole childhood echoes and takes me into the next piece.

bütün bu çocukluğun yankıları beni bir sonraki parçaya götürüyorlar.

(Video) Voice: Onicha, off to school with your brother.

(Video) Ses: Onicha, haydi kardeşinle okula bakalım.

Onicha: Yes, mama.

Onicha: Evet, ana.

Commander: Soldiers, you are going to fight a battle,

Komutan: Askerler, bir muharebede savaşacaksınız,

so you must get ready and willing to die.

bunun için hazırlanmanız ve ölmeyi göze almanız gerekiyor.

You must get -- ?

Bunun için -- ?

Child Soldiers: Ready and willing to die.

Çocuk Askerler: Hazırlanmamız ve ölmeyi göze almamız gerekiyor.

C: Success, the change is only coming through the barrel of the gun.

K: Başarı, değişim yalnız silahın namlusundan geçer.

CS: The barrel of the gun!

ÇA: Silahın namlusundan!

C: This is the gun.

K: Bu silahınız.

CS: This is the gun.

ÇA: Bu silahımız.

C: This is an AK-47 rifle. This is your life.

K: Bu bir AK-47 tüfek. Bu sizin hayatınız.

This is your life. This is ... this is ... this is your life.

Bu sizin hayatınız. Bu ... bu ... bu sizin hayatınız.

Ezra: They give us the special drugs. We call it bubbles.

Ezra: Bize özel ilaçlar veriyorlar. Baloncuk dediğimiz ilaçlar.

Amphetamines.

Amfetaminler.

Soldiers: Rain come, sun come, soldier man dey go.

Askerler: Yağmur olsa, güneş olsa, asker adamlar gider.

I say rain come, sun come, soldier man dey go.

Dedim ki, yağmur olsa, güneş olsa, asker adamlar gider.

We went from one village to another -- three villages.

Bir köyden ötekine gittik -- üç köye.

I don’t remember how we got there.

Oraya nasıl vardığımızı hatırlamıyorum.

Witness: We walked and walked for two days.

Tanık: Yürüdük, iki gün boyunca yürüdük.

We didn't eat.

Bir şey yemedik.

There was no food, just little rice.

Yemek yoktu, yalnızca biraz pilav.

Without food -- I was sick.

Yemeksiz -- hastaydım.

The injection made us not to have mind.

İğne aklımızı başımızdan alıyordu.

God will forgive us.

Allah bizi affeder.

He knows we did not know. We did not know!

Bilmediğimizi biliyor. Bilmiyorduk!

Committee Chairman: Do you remember January 6th, 1999?

Heyet Başkanı: 6 Ocak, 1999'u hatırlıyor musun?

Ezra: I don’t remember.

Ezra: Hatırlamıyorum.

Various Voices: You will die! You will die! (Screaming)

Birçok ses: Öleceksin! Öleceksin! (Çığlıklar)

Onicha: Ezra! (Ezra: Onicha! Onicha!)

Onicha: Ezra! (Ezra: Onicha! Onicha!)

Various Voices: ♫ We don't need no more trouble ♫

Birçok ses: ♫ Daha çok bela istemiyoruz ♫

♫ No more trouble ♫

♫ Daha çok bela ♫

They killed my mother.

Annemi öldürdüler.

The Mende sons of bastards.

Mende piçleri.

(Shouting)

(Bağırışmalar)

Who is she?

O kim?

Me.

Benim.

Why you giving these to me?

Bunları neden bana veriyorsun?

So you can stop staring at me.

Bana öyle bakmayı kesmen için.

My story is a little bit complicated.

Hikayem biraz karışık.

I’m interested.

Benim ilgimi çekiyor.

Mariam is pregnant.

Mariam hamile.

You know what you are? A crocodile.

Ne olduğunu biliyor musun? Bir timsah.

Big mouth. Short legs.

Koca bir ağız. Kısa bacaklar.

In front of Rufus you are Ezra the coward.

Rufus'un önünde korkak Ezra'sın.

He’s not taking care of his troops.

Bölüğüyle ilgilenmiyor.

Troop, pay your last honor. Salute.

Bölük, son saygı duruşu. Hazır ol.

Open your eyes, Ezra.

Gözlerini aç Ezra.

A blind man can see that the diamonds end up in his pocket.

Kör bir adam bile elmasların onun cebinde bulunduğunu görebilir.

♫ We don't need no more trouble ♫

♫ Daha çok bela istemiyoruz ♫

Get that idiot out!

Şu budalayı çıkarın buradan!

I take you are preparing a major attack?

Büyük bir saldırı planlıyorsunuz anladığım kadarıyla.

This must be the mine.

Bu maden olmalı.

Your girl is here.

Senin kız burada.

Well done, well done.

Aferin, aferin.

That is what you are here for, no?

Onun için buradasın, öyle değil mi?

You are planning to go back to fight are you?

Tekrar savaşmaya dönmeyi düşünüyorsun, öyle mi?

♫ We don't need no more trouble ♫

♫ Daha çok bela istemiyoruz ♫

♫ No more trouble ♫

♫ Daha çok bela ♫

♫ We don't need no more trouble ♫

♫ Daha çok bela istemiyoruz ♫

♫ No more trouble. ♫

♫ Daha çok bela ♫

Wake up! Everybody wake up. Road block!

Uyanın! Herkes uyansın! Yol kapalı!

♫ We don't need no more ... ♫

♫ Daha çok be... ♫

Committee Chairman: We hope that, with your help and the help of others, that this commission

Heyet Başkanı: Umuyoruz ki, senin yardımınla ve başkalarının yardımıyla, bu heyet

will go a long way towards understanding the causes of the rebel war.

isyancıların savaşının nedenini anlamakta yol katedecektir.

More than that, begin a healing process and finally to --

Dahası, bir tür tedavi dönemi başlayacak ve sonunda --

as an act of closure to a terrible period in this country’s history.

ülke tarihinin bu korkunç dönemini sonlandırıcı bir hareket olacak.

The beginning of hope.

Umudun başlangıcı.

Mr. Ezra Gelehun, please stand.

Bay Ezra Gelehun, lütfen ayağa kalkın.

State your name and age for the commission.

Heyet için adınızı ve yaşınızı söyleyin.

Ezra: My name is Ezra Gelehun.

Ezra: Adım Ezra Gelehun.

I am 15 or 16. I don’t remember.

15 veya 16 yaşındayım. Hatırlamıyorum.

Ask my sister, she is the witch, she knows everything.

Kardeşime sorun, cadı olan o, o herşeyi biliyor.

(Sister: 16.)

(Kız kardeşi: 16.)

CC: Mr. Gelehun, I’d like to remind you you’re not on trial here

HB: Bay Gelehun, burada yargılanmadığınızı hatırlatmak istiyorum

for any crimes you committed.

işlediğiniz herhangi bir suç için.

E: We were fighting for our freedom.

E: Özgürlüğümüz için savaşıyorduk.

If killing in a war is a crime,

Eğer savaşta öldürmek suç ise,

then you have to charge every soldier in the world.

dünyadaki tüm askerleri yargılamanız gerekir.

War is a crime, yes, but I did not start it.

Savaş bir suçtur, evet, ama ben başlatmadım.

You too are a retired General, not so?

Siz de emekli bir generalsiniz, değil mi?

CC: Yes, correct.

HB: Evet, doğrudur.

E: So you too must stand trial then.

E: Öyleyse, siz de yargılanmalısınız.

Our government was corrupt.

Hükümetimiz yozlaşmıştı.

Lack of education was their way to control power.

Cehalet, onların gücü ellerinde tutma yöntemiydi.

If I may ask, do you pay for school in your country?

Müsaadenizle, siz memleketinizde okumak için para veriyor musunuz?

CC: No, we don’t.

HB: Hayır, vermiyoruz.

E: You are richer than us.

E: Bizden daha zenginsiniz.

But we pay for school.

Ama biz okul için para veriyoruz.

Your country talks about democracy,

Sizin ülkeniz demokrasiden bahsediyor,

but you support corrupt governments like my own.

ama benimki gibi yozlaşmış hükümetleri destekliyorsunuz.

Why? Because you want our diamond.

Neden? Çünkü elmasımızı istiyorsunuz.

Ask if anyone in this room have ever seen real diamond before?

Sorun bakalım, bu odadaki hiç kimse hakiki bir elmas gördü mü?

No.

Hayır.

CC: Mr. Gelehun, I'd like to remind you, you're not on trial here today.

HB: Bay Gelehun, size hatırlatmak istiyorum, bugün burada yargılanmıyorsunuz.

You are not on trial.

Yargılanmıyorsunuz.

E: Then let me go.

E: O zaman bırakın gideyim.

CC: I can't do that, son.

HB: Onu yapamam, evlat.

E: So you are a liar.

E: Öyleyse yalancısın.

(Applause)

(Alkış)

NA: Thank you. Just very quickly to say that my point really here,

NA: Teşekkürler. Hemen burada vurgulamak istediğim nokta,

is that while we’re making all these huge advancements,

bir yandan bir sürü gelişme yaparken,

what we're doing, which for me, you know, I think we should --

yaptığımız, ki benim için biliyorsunuz, bence biz --

Africa should move forward, but we should remember,

Afrika da ileriye gitmeli, ama bunları hatırlamalıyız,

so we do not go back here again.

ki tekrar oraya geri gitmeyelim.

Thank you.

Teşekkürler.

Emeka Okafor: Thank you, Newton.

Emeka Okafor: Teşekkürler, Newton.

(Applause)

(Alkış)

One of the themes that comes through very strongly

Burada bariz şekilde görülen temalardan biri de

in the piece we just watched is this sense of the psychological trauma of the young

az önce izlediğimiz parça çocuk askerleri oynayan gençlerin

that have to play this role of being child soldiers.

yaşadığı psikolojik travma.

And considering where you are coming from,

Ve senin geldiğin yeri göz önünde bulundurursak,

and when we consider the extent to which it’s not taken as seriously

ve ne kadar ciddiyete alınmadığını göz önüne alırsak,

as it should be, what would you have to say about that?

alınması gerektiği kadar, bu konuda ne demek istersin?

NA: In the process of my research, I actually spent

NA: Araştırma sürecimde, aslında

a bit of time in Sierra Leone researching this.

Sierra Leone'da biraz zaman geçirdim bunu araştırmak için.

And I remember I met a lot of child soldiers --

Ve hatırlıyorum, birçok çocuk askerle tanıştım --

ex-combatants, as they like to be called.

eski savaşçılar olarak tanınmak istiyorlardı.

I met psychosocial workers who worked with them.

Onlarla beraber çalışan psikososyal çalışanlarla tanıştım.

I met psychiatrists who spent time with them,

Onlarla vakit geçiren psikiyatristlerle tanıştım,

aid workers, NGOs, the whole lot.

yardımcı çalışanlar, sivil toplum kuruluşları, hepsi.

But I remember on the flight back on my last trip,

Ama oradan ayrılırken ki son uçuşumu hatırlıyorum da,

I remember breaking down in tears and thinking to myself,

Gözyaşlarına boğulup kendi kendime düşündüğümü hatırlıyorum,

if any kid in the West, in the western world,

eğer Batı'dan bir çocuk, batı dünyasından,

went through a day of what any of those kids have gone through,

bu çocukların yaşadıklarının yalnız bir gününü yaşayacak olsa,

they will be in therapy for the rest of their natural lives.

geriye kalan hayatlarının tamamını terapide geçirirler.

So for me, the thought that we have all these children --

Yani benim için, bu çocukların olması,

it’s a generation, we have a whole generation of children --

bir nesil bu, bir nesil dolusu çocuğumuz var

who have been put through so much psychological trauma or damage,

inanılmaz psikolojik travma ve zarar görmüş,

and Africa has to live with that.

ve Afrika bunun bilinciyle yaşamak zorunda.

But I’m just saying to factor that in,

Ben yalnızca bunu göz önünde bulundurmamız gerektiğini söylüyorum,

factor that in with all this great advancement,

bütün bu gelişmelerin yanısıra,

all this pronouncement of great achievement.

bütün bu başarı konuşmalarının yanısıra.

That’s really my thinking.

Bu benim asıl düşüncem.

EO: Well, we thank you again for coming to the TED stage.

EO: Peki, tekrar teşekkür ediyoruz TED sahnesinde konuştuğunuz için.

That was a very moving piece.

Bu çok etkileyici bir konuşmaydı.

NA: Thank you.

NA: Teşekkürler.

EO: Thank you.

EO: Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)