Why governments should prioritize well-being | Nicola Sturgeon

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

Just over a mile away from here, in Edinburgh's Old Town,

ဒီကနေ တစ်မိုင်ကျော် အဝေးက Edinburgh ရဲ့ မြို့ဟောင်းမှာ

is Panmure House.

Panmure House ရှိတယ်။

Panmure House

Panmure House ဆိုတာက

was the home of the world-renowned Scottish economist

ကမ္ဘာကျော် စကော့လူမျိုး ဘောဂဗေဒပညာရှင်

Adam Smith.

Adam Smith ရဲ့ နေအိမ်ပါ။

In his important work "The Wealth of Nations,"

သူ့ရဲ့ အရေးပါတဲ့ လက်ရာ "The Wealth of Nations" မှာ

Adam Smith argued, amongst many other things,

Adam Smith ဆွေးနွေးငြင်းခုံထားတာက အခြားသော အရာတွေအနက်

that the measurement of a country's wealth

နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံကို တိုင်းတာတာရာမှာ

was not just its gold and silver reserves.

ယင်းနိုင်ငံရဲ့ ရွေ၊ ငွေ သိုမှီးထားမှုတွေ သာ မဟုတ်ဘူး။

It was the totality of the country's production and commerce.

တိုင်းပြည်ရဲ့ ထုတ်လုပ်မှုနဲ့ ကုန်သွယ်မှုရဲ့ စုစုပေါင်းပါတဲ့။

I guess it was one of the earliest descriptions of what we now know today

ဒါဟာ ပြည်တွင်း အသားတင်ထုတ်လုပ်မှု GDP လို့ ကျွန်မတို့ ယနေ့ လက်ရှိသိတာရဲ့

as gross domestic product, GDP.

အစောဆုံး သရုပ်ဖော် ရေးသားချက်တစ်ခုလို့ ကျွန်မထင်တယ်။

Now, in the years since, of course,

အခု တကယ်တော့ အဲ့ဒီနှစ်တွေကတည်းက

that measurement of production and commerce, GDP,

ထုတ်လုပ်မှုနဲ့ ကုန်သွယ်မှု အတိုင်းအတာ GDP က

has become ever more important,

ပိုပြီး အရေးပါလာခဲ့တာဟာ

to the point that today --

ဒီနေ့ အချိန်ကာလအထိပါ။

and I don't believe this is what Adam Smith would have intended --

ဒါကို ကျွန်မ မယုံကြည်တာက နိုင်ငံ တစ်နိုင်ငံရဲ့ ယေဘုယျ အောင်မြင်မှုရဲ့

that it is often seen as the most important measurement

အရေးပါဆုံး အတိုင်းအတာအဖြစ် မကြာခဏ ရှုမြင်စရာလို့

of a country's overall success.

Adam Smith ရည်ရွယ်ခဲ့လိမ့်မယ်ဆိုတာပါ။

And my argument today is that it is time for that to change.

ဒီနေ့ ကျွန်မ ဆွေးနွေးငြင်းခုံတာက ဒီအတွက် ပြောင်းလဲဖို့ အချိန်တန်ပြီဆိုတာပါ။

You know, what we choose to measure as a country matters.

သိတဲ့အတိုင်း၊ နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံက အရေးပါတာ အဖြစ် တိုင်းတာဖို့ ကျွန်မတို့ရွေးချယ်တာပါ။

It really matters, because it drives political focus,

ဒါက က တကယ် အရေးပါတာက နိုင်ငံရေး အာရုံစိုက်ရာကိုမောင်းနှင်ပေးလို့၊

it drives public activity.

လူထု လုပ်ဆောင်မှုကို မေင်းနှင်ပေးလို့ပါ။

And against that context,

ဒီအခြေအနေကို ဆန့်ကျင်တာက

I think the limitations of GDP as a measurement of a country's success

နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံရဲ့အောင်မြင်မှုအတိုင်းအတာ တစ်ခုအဖြစ် GDP ရဲ့ ကန့်သတ်ချက်တွေဟာ

are all too obvious.

သိပ် မြင်သာလွန်းတယ်လို့ ကျွန်မ ထင်တယ်။

You know, GDP measures the output of all of our work,

သိတဲ့အတိုင်း GDP က ကျွန်မတို့ အလုပ်အားလုံး ရဲ့ ထုတ်လုပ်မှု ပမာဏကို တိုင်းတာပေမဲ့

but it says nothing about the nature of that work,

ဒီအလုပ်ရဲ့ သဘာဝအကြောင်း၊ ဒီအလုပ်ဟာ လုပ်လို့ဖြစ်ရဲ့လား၊

about whether that work is worthwhile or fulfilling.

စိတ်ချမ်းသာစရာလားလို့တော့ ဘာမှမပြောဘူးလေ။

It puts a value, for example, on illegal drug consumption,

ဥပမာ ဒါက တရားမဝင် ဆေးဝါး သုံးစွဲမှုမှာ တန်ဖိုးတစ်ခုရှိပေမဲ့

but not on unpaid care.

အခမဲ့ စောင့်ရှောက်မှုမှာတော့ မဟုတ်ဘူး။

It values activity in the short term

ဒီလုပ်ဆောင်မှုကသက်တမ်းပို ရှည်တဲ့ကာလအတွင်းက

that boosts the economy, even if that activity is hugely damaging

ကျွန်မတို့ ကမ္ဘာရဲ့ ခံနိုင်ရည်စွမ်းကို ကြီးမားစွာ ထိခိုက်နစ်နာစေတာတောင်

to the sustainability of our planet in the longer term.

စီးပွားရေးကို မြှင့်တင်ပေးတဲ့ ရေတိုမှာတော့ လုပ်ဆောင်မှုကို တန်ဖိုးထားတယ်။

And we reflect on the past decade

နိုင်ငံရေးနဲ့ စီးပွားရေး ကသောင်းကနင်းဖြစ်မှုရဲ့၊

of political and economic upheaval,

မညီမျှမှုတွေ တိုးပွားလာခြင်းရဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ်စုနှစ်ကို

of growing inequalities,

ကျွန်မတို့ဆင်ခြင်ကြည့်ပြီး

and when we look ahead to the challenges of the climate emergency,

ရာသီဥတု အရေးပေါ် အခြေအနေရဲ့ စိန်ခေါ်မှုတွေ၊

increasing automation,

တိုးလာနေတဲ့ စက်ကိရိယာ အသုံးပြုမှု၊

an aging population,

အိုးမင်းလာတဲ့ လူဦးရေကို မျှော်ကြည့်တဲ့အခါ

then I think the argument for the case for a much broader definition

နိုင်ငံတစ်ခု၊ လူအဖွဲ့အစည်းတစ်ရပ်အဖြစ် အောင်မြင်ဖို့ဆိုတာရဲ့ အများကြီး

of what it means to be successful as a country, as a society,

ပိုကျယ်ပြန့်တဲ့ ဖွင့်ဆိုချက်တစ်ခုအတွက် ရပ်တည်ချက်အတွက် အကြောင်းပြချက်က

is compelling, and increasingly so.

တိုးတိုးပြီး လက်ခံရမည့်ဟာလို့ ကျွန်မထင်တယ်။

And that is why Scotland, in 2018,

ဒါကြောင့်ပဲ ၂၀၁၈ မှာ စကော့တလန်က

took the lead, took the initiative in establishing a new network

ဦးဆောင်ပြီး Wellbeing Economy Governments အဖွဲ့လို့ ခေါ်တဲ့

called the Wellbeing Economy Governments group,

ကွန်ရက်အသစ်တစ်ခုကို တည်ထောင်ရာမှာ ပဏာမခြေလှမ်းလှမ်းခဲ့တယ်၊

bringing together as founding members

မြင်သာတဲ့ အကြောင်းပြချက်တွေအတွက် စကော့တလန်၊

the countries of Scotland, Iceland and New Zealand, for obvious reasons.

အိုက်စလန်နဲ့နယူးဇီလန်နိုင်ငံတွေကို တည်ထောင်သူ အသင်းဝင်တွေအဖြစ် စုစည်းရင်းပါ။

We're sometimes called the SIN countries,

ကျွန်မတို့ရဲ့အာရုံစိုက်ရာက ဘုံကောင်းမွန်မှု သိပ်ဆန်လွန်းပေမဲ့

although our focus is very much on the common good.

တစ်တစ်တစ်ရံ ကျွန်မတို့ကို SIN နိုင်ငံတွေလို့ ခေါ်ကြတယ်။

And the purpose of this group is to challenge that focus

ဒီအဖွဲ့ရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က GDP ရဲ့ ကျဉ်းမြောင်းတဲ့ တိုင်းတာမှု အပေါ်

on the narrow measurement of GDP.

အာရုံစိုက်မှုကို စိန်ခေါ်ဖို့ပါ။

To say that, yes, economic growth matters --

ပြောရရင်၊ ဟုတ်ပါတယ် စီးပွားရေး တိုးတက်မှု အရေးပါတာပါ၊

it is important --

ဒါက အရေးကြီးပါတယ်၊

but it is not all that is important.

ဒါပေမဲ့ အရေးကြီးတာက ဒါပဲမဟုတ်ပါဘူး။

And growth in GDP should not be pursued at any or all cost.

ဘယ်လိုနည်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ် GDP တိုးတက်မှုကို လက်ကိုင်မပြုသင့်ပါဘူး။

In fact, the argument of that group

တကယ်တမ်းက ဒီအဖွဲ့ရဲ့ ဆိုလိုရင်းက

is that the goal, the objective of economic policy

စီးပွားရေး မူဝါဒရဲ့ ရည်မှန်းချက်၊ ရည်ရွယ်ချက်ဟာ

should be collective well-being:

စုပေါင်း ကျန်းမာ၊ပျော်ရွှင်မှု ဖြစ်သင့်တာပါ။

how happy and healthy a population is,

လူထုတစ်ရပ် ကျန်းမာ၊ ပျော်ရွင်နေပုံပါ၊

not just how wealthy a population is.

လူထုတစ်ရပ် ချမ်းသာနေပုံပဲ မဟုတ်ပါဘူး။

And I'll touch on the policy implications of that in a moment.

ပြီးတော့ ကာလတစ်ခုထဲက ဒါရဲ့ မူဝါဒ ဂယက်ရိုက်မှုတွေတို့ အထိပါမယ်။

But I think, particularly in the world we live in today,

ဒါပေမဲ့ အထူးသဖြင့် ယနေ့ ကျွန်မတို့ နေထိုင်နေတဲ့ ကမ္ဘာထဲမှာ

it has a deeper resonance.

ပိုနက်ရှိုင်းတဲ့ ဟိန်းသံတစ်ခုရှိတယ်ထင်တယ်။

You know, when we focus on well-being,

သိတဲ့အတိုင်း ကျန်းမာပျော်ရွှင်မှုကို အာရုံစိုက်တဲ့အခါ

we start a conversation

လေးနက်ပြီး အခြေခံကျတဲ့ မေးခွန်းတွေကို

that provokes profound and fundamental questions.

ဆွပေးတဲ့ ဆွေးနွေးပွဲတစ်ခုကို စတင်ကြတယ်။

What really matters to us in our lives?

ကျွန်မတို့ဘဝတွေမှာ ဘာက တကယ်တမ်း အရေးပါတာလဲ။

What do we value in the communities we live in?

ကျွန်မတို့ နေထိုင်ရာ အသိုက်အဝန်းတွေမှာ ဘာကို ကျွန်မတို့ တန်ဖိုးထားလဲ။

What kind of country, what kind of society,

ဘယ်နိုင်ငံမျိုး၊ ဘယ်လူ့မှုအဖွဲ့အစည်းမျိုး

do we really want to be?

ကျွန်မတို့ တကယ်ဖြစ်ချင်တာလဲ။

And when we engage people in those questions,

ဒီမေးခွန်းတွေမှာ လူတွေကို ပါဝင်စေတဲ့အခါ၊

in finding the answers to those questions,

ဒီမေးခွန်းတွေအတွက် အဖြေရှာရာမှာ

then I believe that we have a much better chance

ကျွန်မတို့ဟာ နိုင်ငံရေးကနေ ပစ်ပယ်ထားမှုနဲ့ မကျေနပ်မှုကို ကိုင်တွယ်ခြင်းရဲ့

of addressing the alienation and disaffection from politics

အများကြီးပိုကောင်းတဲ့ အခွင့် ကျွန်မတို့မှာရှိတယ်လို့ ယုံကြည်ပါတယ်၊

that is so prevalent in so many countries

ဒါက ယနေ့ ဖွံ့ဖြိုးပြီးကမ္ဘာ တစ်လွားက

across the developed world today.

နိုင်ငံများစွာမှာ အတော်ကို ပျံ့နှံ့နေတာပါ။

In policy terms, this journey for Scotland started back in 2007,

မူဝါဒ သတ်မှတ်ချက်အရ စကော့တလန်အတွက် ဒီခရီးက ၂၀၀၇ မှာ စတင်ခဲ့ပါတယ်၊

when we published what we call our National Performance Framework,

ကျွန်မတို့ ကိုယ်တိုင် တိုင်းတာတဲ့ ညွန်ပြကိန်းတွေရဲ့အစဉ်ကို ယှဉ်ပြီးကြည့်တဲ့

looking at the range of indicators that we measure ourselves against.

National Performance Framework လို့ ကျွန်မတို့ခေါ်တာကို ထုတ်ဝေတဲ့အချိန်ပါ၊

And those indicators are as varied as income inequality,

ဒီညွှန်ပြကိန်းတွေဟာ ဝင်ငွေ မညီမျှမှု၊ ကလေးများရဲ့ ပျော်ရွှင်မှု၊ စိမ်းလန်းတဲ့

the happiness of children,

နေရာလွတ်တွေရရှိမှုနဲ့

access to green spaces, access to housing.

အိမ်ရာရရှိမှုလိုပဲ ထွေပြားပါတယ်။

None of these are captured in GDP statistics,

ဒါတွေတစ်ခုမျှ GDP ကိန်းဂဏန်းထဲမှာ ထည့်တွက်မထားပေမဲ့

but they are all fundamental to a healthy and a happy society.

ဒါအားလုံးဟာ ကျန်းမာ၊ ပျော်ရွှင်တဲ့ လူအမှုအဖွဲအစည်းတစ်ခုအတွက် အခြေခံကျပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)

And that broader approach is at the heart of our economic strategy,

ဒီကျယ်ပြန့်တဲ့ ချဉ်းကပ်မှုက ကျွန်မတို့ရဲ့ စီးပွားရေး မဟာဗျူဟာရဲ့ ဗဟိုချက်ပါ၊

where we give equal importance to tackling inequality

အဲဒီမှာ မညီမျှမှုကို ကိုင်တွယ်တာအတွက် တူညီတဲ့ အရေးပါမှုကို

as we do to economic competitiveness.

စီးပွားရေး ပြိုင်ဆိုင်မှုအတွက် ပေးသလို ပေးထားပါတယ်။

It drives our commitment to fair work,

စိတ်ချမ်းသာကာ လုပ်ခကောင်းတဲ့ အလုပ်ကို

making sure that work is fulfilling and well-paid.

သေချာစေတဲ့ မျှတတဲ့အလုပ်မှာ နှစ်မြှုပ်ထားမှုကိုမောင်းနှင်တယ်

It's behind our decision to establish a Just Transition Commission

ဒါက ကာဗွန် သုည စီးပွားရေးတစ်ရပ်ဆီ ကျွန်မတို့ လမ်းကြောင်းကို လမ်းညွှန်ဖို့

to guide our path to a carbon zero economy.

Just Transition Commission တစ်ခုတည်ထောင် ဖို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ရဲ့နောက်ကွယ်မှာပါ။

We know from economic transformations of the past

အတိတ်ရဲ့ စီးပွားရေးရာ ပြောင်းလဲခြင်းတွေ ကနေ ကျွန်မတို့သိတာက

that if we're not careful, there are more losers than winners.

ကျွန်မတို့ သတိမရှိဘူးဆိုရင် အောင်နိုင်သူတဲ့ ကျရှုံးသူတွေပိုများပါတယ်။

And as we face up to the challenges of climate change and automation,

ရာသီဥတု ပြောင်းလဲမှုနဲ့ စက်ကိရိယာသုံးစွဲ မှုရဲ့ စိန်ခေါ်မှုတွေကို ရင်ဆိုင်စဉ်မှာ

we must not make those mistakes again.

ဒီအမှားတွေကို ထပ်မလုပ်မိဖို့ပါ။

The work we're doing here in Scotland is, I think, significant,

ဒီစကော့တလန်မှာ ကျွန်မတို့လုပ်နေတဲ့ အလုပ်က ကျွန်မအထင် အရေးပါပေမဲ့

but we have much, much to learn from other countries.

အြခားနိုင်ငံတွေဆီကနေ အများကြီးကို သင်ယူဖို့လိုပါတယ်။

I mentioned, a moment ago, our partner nations

အခုနက Wellbeing ကွန်ရက်အတွင်းက ကျွန်မတို့ရဲ့တွဲဖက် နိုင်ငံတွေဖြစ်တဲ့

in the Wellbeing network:

အိုက်စလန်နဲ့ နယူဇီလန်တို့ကို

Iceland and New Zealand.

ကျွန်မ ထည့်ပြောခဲ့တယ်။

It's worth noting, and I'll leave it to you to decide whether this is relevant or not,

ဒါက ဘာမှ တန်ဖိုးမရှိပါဘူး၊ ဆိုင်၊မဆိုင် ဆုံးဖြတ်ဖို့ ရှင်တို့ဆီမှာ ထားခဲ့တယ်။

that all three of these countries are currently led by women.

ဒီနိုင်ငံသုံးခုစလုံးကို လက်ရှိ ဦးဆောင် နေတာကတော့ အမျိုးသမီးတွေပါ။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)

They, too, are doing great work.

သူတို့ရော ကြီးကျယ်တဲ့ အလုပ်ကို လုပ်နေတာပါ

New Zealand, in 2019, publishing its first Wellbeing Budget,

နယူးဇီလန်ဟာ ၂၀၁၉ ခုနှစ်မှာ ၎င်းရဲ့ ပထမဦးဆုံး Wellbeing Budget ကို ထုတ်ဝေနေတယ်

with mental health at its heart;

၎င်းရဲ့ ဗဟိုချက်မှာ စိတ်ကျန်းမာရေးနဲ့ပါ။

Iceland leading the way on equal pay, childcare and paternity rights --

အိုက်စလန်က ညီမျှတဲ့ လုပ်ခ၊ကလေးစောင့်ရှောက် မှုနဲ့ ဖခင် အခွင့်အရေးတွေ ဦးဆောင်နေတယ်၊

not policies that we immediately think of

ချမ်းသာတဲ့ စီးပွားရေးကို ဖန်တီးခြင်းလို့ ကျွန်မတို့ ဆွေးနွေးတဲ့အခါ

when we talk about creating a wealthy economy,

but policies that are fundamental to a healthy economy

ကျန်းမာတဲ့ စီးပွားရေးတစ်ရပ်နဲ့ ပျော်ရွှင်တဲ့ လူမှုအဖွဲ့အစည်းတစ်ခုအတွက်

and a happy society.

အခြေခံကျတဲ့ မူဝါဒတွေပါ။

I started with Adam Smith and "The Wealth of Nations."

Adam Smith နဲ့ "The Wealth of Nations" နဲ့ ကျွန်မ စတင်ခဲ့တယ်။

In Adam Smith's earlier work, "The Theory of Moral Sentiments,"

Adam Smith ရဲ့ အစောပိုင်း လက်ရာ "The Theory of Moral Sentiments" ထဲမှာ

which I think is just as important,

ဒါလည်း အရေးပါတယ်လို့ ကျွန်မထင်တယ်၊

he made the observation that the value of any government

အစိုးရတစ်ရပ်ရဲ့ တန်ဖိုးကို ၎င်းရဲ့ လူတွေကို အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ

is judged in proportion

ပျော်ရွှင်အောင်လုပ်ပေးမှု အချိုးအစားနဲ့

to the extent that it makes its people happy.

အကဲဖြတ်တယ်ဆိုတာကို သူလေ့လာချက်တစ်ရပ် လုပ်ခဲ့တယ်။

I think that is a good founding principle

ဒါဟာ ကျန်းမာ၊ပျော်ရွှင်မှု တိုးမြှင့်ရာမှာ အရုံစိုက်တဲ့ နိုင်ငံစုတိုင်းအတွက်

for any group of countries focused on promoting well-being.

ကောင်းမွန်တဲ့ အခြေခံကျတဲ့ အခြေခံသဘောထားတစ်ရပ်လို့ လို့ ကျွန်မထင်တယ်။

None of us have all of the answers,

ကျွန်မတို့ တစ်ဦးမှာမှ ဒီအဖြေအားလုံး မရှိဘူး၊

not even Scotland, the birthplace of Adam Smith.

Adam Smith ရဲ့ ချက်မြှုပ်ဖြစ်တဲ့ စကော့တလန်မှာတောင် မရှိဘူး။

But in the world we live in today, with growing divides and inequalities,

ဒါပေမဲ့ တိုးလာနေတဲ့ ခွဲခြားမှု၊ မညီမျှမှု တွေနဲ့၊ မကျေနပ်မှု၊ ကင်းကွာမှုနဲ့

with disaffection and alienation,

ကျွန်မတို့ ယနေ့ နေထိုင်တဲ့ ကမ္ဘာထဲမှာ

it is more important than ever

ဒီမေးခွန်းတွေအတွက် မေးမြန်း၊

that we ask and find the answers to those questions

အဖြေရှာတာနဲ့ လူမှုအဖွဲ့အစည်းရဲ့ဗဟိုချက်မှာ

and promote a vision of society

ချမ်းသာတာ သက်သက်မဟုတ်ပဲ ကျန်းမာ၊ပျော်ရွှင်မှုရှိတဲ့

that has well-being, not just wealth, at its very heart.

၎င်းရဲ့ အမြင်ကို တိုးမြှင့်တာက ခါတိုင်းထက် ပိုပြီး အရေးကြီးပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)

You are right now in the beautiful, sunny capital city ...

အခုလောလောဆယ် သင်တို့ဟာ လှပပြီး နေသာတဲ့ မြို့တော်မှာရှိနေတယ်၊

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

of the country that led the world in the Enlightenment,

ကမ္ဘာကို အသိအမြင်ကွယ်မှုထဲကို ဦးဆောင်ခဲ့တဲ့နိုင်ငံ၊

the country that helped lead the world into the industrial age,

ကမ္ဘာကိုကို စက်မှုခေတ်ဆီ ဦးဆောင် ကူညီခဲ့တဲ့ နိုင်ငံ၊

the country that right now is helping to lead the world

လောလောဆယ် ကမ္ဘာကို ကာဗွန်နိမ့်တဲ့ ခေတ်ဆီ

into the low carbon age.

ဦးဆောင်ကူညီနေတဲ့ နိုင်ငံပါ။

I want, and I'm determined, that Scotland will also be the country

ကျွန်မ ဖြစ်ချင်တာက၊ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားတာက စကော့တလန်ဟာလည်း

that helps change the focus of countries and governments across the world

ကျွန်မတို့ လုပ်သမျှတိုင်းရဲ့ ဗဟိုချက်မှာ ကျန်းမာ၊ပျော်ရွှင်မှုကို ထားရှိဖို့

to put well-being at the heart of everything that we do.

ကမ္ဘာတစ်လွှား နိုင်ငံတွေ၊အစိုးရတွေရဲအာရုံ စိုက်ရာကိုကူညီပြောင်းလဲမယ့် နိုင်ငံလို့ပါ။

I think we owe that to this generation.

ဒီမျိုးဆက်အတွက် ကျွန်မတို့မှာ ဝတ္တရားရှိတယ်လို့ထင်တယ်။

I certainly believe we owe that to the next generation

နောင်မျိုးဆက်နဲ့ ကျွန်မတို့ရဲ့နောက်မှာ လာသူအားလုံးအတွက် ကျွန်မတို့မှာ

and all those that come after us.

ဝတ္တရားရှိတယ်လို့ အသေအချာ ယုံကြည်တယ်။

And if we do that, led here from the country of the Enlightenment,

ဒါကို လုပ်မယ်ဆိုရင် ဟောဒီခအသိအမြင် ကြွယ်ဝမှုရဲ့ နိုင်ငံက ဦးဆောင်ရင်

then I think we create a better, healthier, fairer

ပိုကောင်းမွန်၊ ပိုတရားမျှတပြီး ပိုကျန်းမာတဲ့ လူမှုအဖွဲ့အစည်းတစ်ခုကို

and happier society here at home.

ဒီနေရပ်မှာ ဖန်တီးတာလို့ ကျွန်မထင်တယ်

And we play our part in Scotland

ပိုတရားမျှတတဲ့၊ ပိုကျန်းမာတဲ့

in building a fairer, happier world as well.

ကမ္ဘာတစ်ခု တည်ဆောက်ရာမှာလည်း စကော့တလန်က ကျွန်မတို့အပိုင်းကို လုပ်ဆောင်တယ်။

Thank you very much.

ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)