The unforeseen consequences of a fast-paced world | Kathryn Bouskill

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

Do you ever wonder why we're surrounded with things that help us do everything

အရာတိုင်းကို မြန်သထက် ပိုမြန်မြန်လုပ်ဖို့ ကျွန်မတို့ကို ကူညီပေးတဲ့ အရာတွေနဲ့

faster and faster and faster?

ကျွန်မတို့ ဝန်းရံခံနေရတယ်လို့ သင် တွေးဖူးပါသလား။

Communicate faster,

ပိုမြန်မြန် ဆက်သွယ်တယ်၊

but also work faster, bank faster,

ဒါပေမဲ့ ပိုမြန်မြန် အလုပ်လုပ်၊ ပိုမြန်မြန် စုဆောင်း၊

travel faster, find a date faster,

ပိုမြန်မြန် ခရီးထွက်၊ ပိုမြန်မြန် ချိန်းတွေ့ဖို့ ရှာ၊

cook faster, clean faster and do all of it all at the same time?

ပိုမြန်မြန် ချက်ပြုတ်၊ ပိုမြန်မြန် ရှင်း၊ အကုန်လုံးကို တစ်ချိန်တည်းမှာလုပ်ပါသေးတယ်။

How do you feel about cramming even more into every waking hour?

နိုးနေတဲ့ နာရီတိုင်းထဲကို စုပြုံထည့်နေတာကို ဘယ်လို ခံစားရလဲ။

Well, to my generation of Americans,

ကျွန်မရဲ့ အမေရိကန် မျိုးဆက်အတွက်တော့

speed feels like a birthright.

အမြန်နှုန်းဟာ မွေးရာပါ အခွင့်အရေးတစ်ခုလိုပါ။

Sometimes I think our minimum speed is Mach 3.

တစ်ခါတစ်လေ တွေးမိတာက ကျွန်မတို့ရဲ့ အနည်းဆုံး အမြန်နှုန်းက Mach 3 ပါ။

Anything less, and we fear losing our competitive edge.

အခြားဟာတွေထက် ကျွန်မတို့ရဲ့နှာတစ်ဖျားသာမှု ဆုံးရှုံးမှာ ကြောက်ကြတယ်။

But even my generation is starting to question

ဒါပေမဲ့ ကျွန်မ မျိုးဆက်ကတောင် ကျွန်မတို့ဟာ အမြန် ဆရာကြီး

whether we're the masters of speed

တွေလား (သို့) အမြန်က ကျွန်မတို့ကို အနိုင်ယူနေတာလား

or if speed is mastering us.

ဆိုတာ စတင် မေးခွန်းထုတ်နေပါတယ်။

ကျွန်မက Rand Corporation မှာ မနုဿဗေဒပညာရှင်ဖြစ်ပြီး

I'm an anthropologist at the Rand Corporation,

and while many anthropologists study ancient cultures,

မနုဿဗေဒပညာရှင်အများက ရှေးဟောင်း ယဉ်ကျေးမှုတွေကို လေ့လာပေမဲ့

I focus on modern day cultures and how we're adapting

ကျွန်မက ခေတ်သစ် ယဉ်ကျေးမှုတွေနဲ့ ကမ္ဘာမှာ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ အပြောင်းအလဲ

to all of this change happening in the world.

အားလုံးကို ကျွန်မတို့ လိုက်ဖက်အောင် ပြင်ဆင်ပုံကို အာရုံစိုက်ပါတယ်။

Recently, I teamed up with an engineer, Seifu Chonde, to study speed.

မကြာခင်က အမြန်နှုန်းကို လေ့လာဖို့ အင်ဂျင်နီယာ Seifu Chonde နဲ့ လက်တွဲခဲ့တယ်။

We were interested both in how people are adapting to this age of acceleration

ကျွန်မတို့ဟာ အရှိန်ခေတ်ကို လူတွေ လိုက် ဖက်အောင် ပြင်ဆင်ပုံနဲ့ ၎င်းရဲ့လုံခြုံမှု၊

and its security and policy implications.

ဂယက်ရိုက်မှု နှစ်ခုစလုံးကို စိတ်ဝင်စားတယ်။

What could our world look like in 25 years

လက်ရှိ ပြောင်းလဲနှုန်းက ဆက်ပြီး အရှိန်ရနေမယ်ဆိုရင်

if the current pace of change keeps accelerating?

၂၅ နှစ်အတွင်းမှာ ကျွန်မတို့ကမ္ဘာမှာ ဘယ်ပုံပေါက်နေမလဲ။

What would it mean for transportation,

သယ်ယူပို့ဆောင်ရေး၊ သင်ယူရေး၊ဆက်သွယ်ရေး၊

or learning, communication,

ထုတ်လုပ်ရေး၊ လက်နက်အမျိုးမျိုးနဲ့

manufacturing, weaponry

သဘာဝ ရွေးချယ်မှုဆိုတာတောင်

or even natural selection?

ဘာအဓိပ္ပာယ်ဆောင်နေမလဲ။

Will a faster future make us more secure and productive?

ပိုမြန်တဲ့ အနာဂတ်တစ်ခုက ကျွန်မတို့ကို ပိုလုံခြုံပြီး ပိုအကျိုးရှိစေမှာလား။

Or will it make us more vulnerable?

(သို့) ပိုပြီး ခုခံနိုင်စွမ်းမဲ့စေမှာလား။

In our research, people accepted acceleration as inevitable,

ကျွန်မတို့ သုတေသနမှာ လူတွေဟာ အရှိန်ကို ရှောင်လွှဲမရတာအဖြစ် လက်ခံကြတယ်။

both the thrills and the lack of control.

ရင်ဖိုတာတွေရော၊ အထိန်းအချုပ်မဲ့တာရောပါ။

They fear that if they were to slow down,

ကြောက်ကြတာက သူတို့ အရှိန်လျော့ချလိုက်ရင်

they might run the risk of becoming obsolete.

ခေတ်နောက်ကျသွားခြင်းရဲ့ဘေးဆိုး ကြုံနိုင်လောက်တယ်ဆိုတာပါ။

They say they'd rather burn out than rust out.

သံချေးတက်တာထက် လောင်ကျွမ်းတာကို လိုလားတယ်လို့ ဆိုကြတယ်။

Yet at the same time,

ဒါပေမဲ့ တစ်ချိန်တည်းမှာ

they worry that speed could erode their cultural traditions

အမြန်နှုန်းက သူတို့ရဲ့ ယဉ်ကျေးမှု အစဉ်အလာတွေနဲ့ အိမ်ဆိုတဲ့ အနက်ကို

and their sense of home.

တိုက်စားသွား နိုင်တယ်လို့ ပူပန်ကြတယ်။

But even people who are winning at the speed game

ဒါပေမဲ့ လူတွေဟာ အမြန် ကစားပွဲမှာ နိုင်နေတာတောင်

admit to feeling a little uneasy.

အနည်းငယ် စိတ်မအေးတာကို ဝန်ခံကြတယ်။

They see acceleration as widening the gap between the haves,

အရှိန်ကို ဝတ်ကောင်းစားလှနဲ့ လှည့်ပတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ လူချမ်းသာတွေနဲ့

the jet-setters who are buzzing around,

ဒစ်ဂျစ်တယ် ဖုံတွေထဲမှာ ကျန်ရစ်တဲ့

and the have-nots,

မရှိဆင်းရဲသားတွေအကြားက

who are left in the digital dust.

ကွာဟချက်ကို ချဲ့ပေးတာအဖြစ် မြင်ကြတယ်။

Yes, we have good reason to forecast that the future will be faster,

ကျွန်မတို့မှာ အနာဂတ်ဟာ ပိုမြန်လာမယ်လို့ ဟောကိန်းထုတ်ဖို့ အကြောင်းကောင်းရှိပေမဲ့

but what I've come to realize

ကျွန်မတို့ သိနားလည်လာတာက

is that speed is paradoxical,

အမြန်နှုန်းဟာ ဝိရောဓိဆန်ပြီး

and like all good paradoxes,

ဝိရောဓိကောင်းတွေလိုပါပဲ

it teaches us about the human experience,

ဒါက ၎င်းအတိုင်း အဓိပ္ပာယ်မဲ့ပြီး ရှုပ်ထွေးလှတဲ့ လူသား

as absurd and complex as it is.

အတွေ့အကြုံကို ကျွန်မတို့ကို သင်ပေးပါတယ်။

The first paradox is that we love speed,

ပထမ ဝိရောဓိက ကျွန်မတို့ဟာ အြမန်ကို နှစ်သက်ပြီး

and we're thrilled by its intensity.

ပြင်းပြမှုကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားကြတာပါ။

But our prehistoric brains aren't really built for it,

ဒါပေမဲ့ ကျွန်မတို့ သမိုင်းမတင်မီ ဦးနှောက် တွေက ဒါအတွက် တည်ဆောက်ထားတာ မဟုတ်တော့

so we invent roller coasters and race cars and supersonic planes,

ကျွန်မတို့ဟာ ရိုလာကိုစတာတွေ၊ ပြိုင်ကားတွေ၊ အသံထက်မြန်တဲ့ လေယဉ်တွေ တီထွင်ကြပေမဲ့

but we get whiplash, carsick,

ဇက်မျက်တာ၊ ကားမူးတာ၊ ဇီဝနာရီ မှားယွင်းမှုတွေကို

jet-lagged.

ခံစားရတယ်။

We didn't evolve to multitask.

ကျွန်မတိုဟာ အစုံလုပ်ဖို့ ပြောင်းလဲဖြစ်ပေါ်မလာဘဲ

Rather, we evolved to do one thing with incredible focus,

ဒီအစား တစ်ခုကို အံ့ဖွယ် စူးစိုက်မှုနဲ့ လုပ်ဖို့ ပြောင်းလဲဖြစ်ပေါ်ခဲ့တယ်။

like hunt -- not necessarily with great speed

အမဲလိုက်တာလို သေချာပေါက် အမြန်ကြီး မလိုပေမဲ့

but with endurance for great distance.

ဧရာမ အကွာအဝေးအတွက် ခံနိုင်ရည်နဲ့ပါ။

But now there's a widening gap between our biology and our lifestyles,

ဒါပေမဲ့ အခုအခါမှာ ဇီဝဗေဒနဲ့ ဘဝနေဟန်တွေ ကြားမှာ ကျယ်ပြန့်လာတဲ့ အဟတစ်ခုရှိတယ်။

a mismatch between what our bodies are built for and what we're making them do.

ဘာအတွက် ခန္ဓာကိုယ်တွေကို တည်ဆောက်တာနဲ့ ဒါတွေကို ခိုင်းနေတာအကြားက ကွာချက်တစ်ခုပါ။

It's a phenomenon my mentors have called "Stone Agers in the fast lane."

ဒါက ကျွန်မရဲ့ ဆရာသမားတွေ ခေါ်တဲ့ ဖြစ်စဉ် "အမြန်လမ်းပေါ်က ကျောက်ခေတ် လူသားတွေ"ပါ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

A second paradox of speed is that it can be measured objectively. Right?

ဒုတိယ အမြန်နှုန်းရဲ့ ဝိရောဓိက ဒါကို ဓမ္မဓိဋ္ဌာန်ကျကျ တိုင်းတာနိုင်တာလေ။

Miles per hour, gigabytes per second.

တစ်နာရီ မိုင်နှုန်း၊ တစ်စက္ကန့် ဂစ်ဂါဗိုက်နှုန်းတို့ပေါ့။

But how speed feels,

ဒါပေမဲ့ အမြန်ကို ခံစားပုံနဲ့

and whether we like it,

ကြိုက်၊မကြိုက်ဆိုတာက

is highly subjective.

အတော်ကို ဓမ္မဓိဋ္ဌာန်မကျဘူး။

So we can document

ဒီတော့ ကျွန်မတို့ လိုက်ဖက်အောင်

that the pace at which we are adopting new technologies is increasing.

ပြုပြင်နေတဲ့ နည်းပညာသစ်တွေရဲ့ နှုန်းဟာ တိုးလာနေတယ်လို့ မှတ်တမ်းပြုနိုင်တယ်။

For example, it took 85 years from the introduction of the telephone

ဥပမာ တယ်လီဖုန်းကို မိတ်ဆက်မှုကနေ အမေရိကန် အများစုရဲ့အိမ်မှာ

to when the majority of Americans had phones at home.

ဖုန်းတွေရှိလာဖို့ ၈၅ နှစ်ကြာခဲ့တယ်။

In contrast, it only took 13 years for most of us to have smartphones.

ဆန်ကျင်ဘက်အနေနဲ့ ကျွန်မတို့အများစု စမတ်ဖုန်းတွေရှိလာဖို့ ၁၃ နှစ်ပဲကြာတယ်။

And how people act and react to speed

လူတွေ အမြန်နှုန်းကို တုံ့ပြန်ပုံ၊ ပြန်လည်တုံ့ပြန်ပုံက

varies by culture and among different people within the same culture.

ယဉ်ကျေးမှုအရနဲ့ တူညီတဲ့ ယဉ်ကျေးမှု အတွင်းက မတူညီတဲ့ လူတွေကြားမှာ ခြားနားတယ်။

Interactions that could be seen as pleasantly brisk and convenient

အချို့ယဉ်ကျေးမှုတွေမှာ နှစ်လိုဖွယ် သွက်လက် အဆင်ပြေတာအဖြစ်

in some cultures

မြင်နိုင်တဲ့ တုံ့လှယ်မှုဟာ

could be seen as horribly rude in others.

အခြားမှာ အတော် ရိုင်းတယ်လို့မြင်နိုင်တယ်။

I mean, you wouldn't go asking for a to-go cup at a Japanese tea ceremony

ဆိုလိုတာက ဂျပန် လက်ဖက်ရည်ပွဲမှာ နောက်ထပ် ခရီး ရပ်နားရာကို

so you could jet off to your next tourist stop.

အမြန်လစ်နိုင်အောင် ပါဆယ်ထုတ်ခိုင်းမှာ မဟုတ်ဘူးလေ၊

Would you?

ဟုတ်တယ်မို့လား။

A third paradox is that speed begets speed.

တတိယ ဝိရောဓိတစ်ခုက အမြန်ဟာ အမြန်ကို ဖြစ်စေတာပါ။

The faster I respond, the more responses I get,

ပိုမြန်မြန် တုံ့ပြန်လေ၊ တုံ့ပြန်မှုတွေ ပိုရလေ၊

the faster I have to respond again.

ထပ်ပြီး ပိုမြန်မြန် တုံ့ပြန်ဖို့ လိုလေပါ။

Having more communication

ပေးထားတဲ့အချိန်အတွင်း

and information at our fingertips

ဒက်ကနဲ ပြောနိုင်တဲ့ ပို့များတဲ ဆက်သွယ်ရေးနဲ့

at any given moment

သတင်းအချက်အလက်ရှိခြင်းဟာ

was supposed to make decision-making easier and more rational.

ဆုံးဖြတ်ချက်ချရာမှာ ပိုလွယ်ကူစေဖို့နဲ့ ပိုယုတ္တိတန်ဖို့လို့ မှတ်ယူခဲ့ကြတယ်။

But that doesn't really seem to be happening.

ဒါပေမဲ့ တကယ် ဖြစ်ပေါ်နေ တယ်တော့မထင်ရဘူး။

Here's just one more paradox:

ဟောဒီမှာ နောက်ထပ် ဝိရောဓိတစ်ခုပါ။

If all of these faster technologies were supposed to free us from drudgery,

ဒီပိုမြန်တဲ့ နည်းပညာတွေဟာ ငြီးငွေ့ဖွယ်ရာ အလုပ်ကနေ ကျွန်မတို့ကို လွတ်မြောက်စေဖို့

why do we all feel so pressed for time?

လို့ ယူဆရင်ဘာကြောင့် အားလုံးဟာ အချိန်မပေးနိုင် ဖြစ်နေရတာလဲ။

Why are we crashing our cars in record numbers,

ကျွန်မတို့ဟာ ဒီစာကို ချက်ချင်း ဖြေဖို့လိုတယ် ထင်တာနဲ့ပဲ

because we think we have to answer that text right away?

ကားတွေကို စံချိန် နံပါတ်တွေအတွင်းမှာ ဘာကြောင့် တရကြမ်း ဝင်တိုက်နေတာလဲ။

Shouldn't life in the fast lane feel a little more fun

အမြန်လမ်းထဲက ဘဝဟာ နည်းနည်း ပိုပျော်ပြီး နည်းနည်း ပူပန်တာ လျော့သင့်တယ်

and a little less anxious?

မဟုတ်ဘူးလား။

German speakers even have a word for this:

ဂျာမန်စကားပြောသူတွေမှာ ဒါအတွက် စာလုံးတစ်လုံးရှိတယ်။

"Eilkrankheit."

"Ellkrankheit"

In English, that's "hurry sickness."

အင်္ဂလိပ်လိုကတော့ "အမြန်ရောဂါ"ပါ။

When we have to make fast decisions,

မြန်ဆန်တဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေ ချဖို့လိုတဲ့အခါ

autopilot brain kicks in,

အကျင့်ပါနေတဲ့ ဦးနှောက်က ပြေးဝင်လာပြီး

and we rely on our learned behaviors,

ကျွန်မတို့ကို သိမူ၊ လျင်မြန်စွာ တုံပြန်အောင် ကူညီဖို့

our reflexes, our cognitive biases,

လေ့ကျက်ထားတဲ့ အပြုအမူတွေ၊

to help us perceive and respond quickly.

အမှတ်တမဲ့ တုံ့ပြန်မှုတွေ၊ သိမြင်တတ်တဲ့ အစွဲတွေကို အားကိုးတယ်။

Sometimes that saves our lives, right?

တစ်ခါတစ်လေ ဒါက ကျွန်မတို့ အသက်ကို ကယ်တင်လား

Fight or flight.

တိုက်၊ မတိုက်ရင် ပြေးပါ။

But sometimes, it leads us astray in the long run.

ဒါပေမဲ့ တစ်ခါတစ်ကျတော့ ဒါက ရေရှည်မှာ ကျွန်မတို့ကို လမ်းလွဲစေတယ်။

Oftentimes, when our society has major failures,

မကြာခဏ ကျွန်မတို့ လူ့အဖွဲအစည်းမှာ ကြီးမားတဲ့ ကျရှုံးမှုတွေရှိတဲ့အခါ

they're not technological failures.

ဒါတွေက နည်းပညာ ကျရှုံးမှုတွေ မဟုတ်ဘူး။

They're failures that happen when we made decisions too quickly

ဒါတွေက အကျင့်ပါနေမှုမှာ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေ တအား အမြန်ကြီးချလိုက်တဲ့အခါ

on autopilot.

ဖြစ်ပေါ်တဲ့ ကျရှုံးမှုတွေပါ။

We didn't do the creative or critical thinking required

အမှတ်တွေ ဆက်ဖို့ (သို့) သတင်း အမှားတွေကို ရှင်းထုတ်ဖို့၊

to connect the dots

ရှုပ်ထွေးမှုကို နားလည်ဖို့

or weed out false information

လိုအပ်နေတဲ့ ဖန်တီးတဲ့(သို့)

or make sense of complexity.

ဝေဖန်တဲ့ တွေးခေါ်မှု မလုပ်ခဲ့ကြဘူး။

That kind of thinking can't be done fast.

ဒီလို တွေးခေါ်ခြင်းမျိုးက အမြန်လုပ်လို့ မရဘူးလေ။

That's slow thinking.

ဒါက ဖြေးဖြေး တွေးခေါ်ခြင်းပါ။

Two psychologists, Daniel Kahneman and Amos Tversky,

စိတ်ပညာရှင်နှစ်ဦးဖြစ်တဲ့ Daniel Kahneman နဲ့ Amos Tversky တို့ဟာ

started pointing this out back in 1974,

၁၉၇၄ ခုနှစ်မှာ ဒါကို စတင် ထောက်ပြခဲ့တယ်။

and we're still struggling to do something with their insights.

သူတို့ရဲ့ထိုးထွင်းအမြင်နဲ့ တစ်ခုခုလုပ်ဖို့ ကျွန်မတို့ ရုန်းကန်နေဆဲပါ။

All of modern history can be thought of as one spurt of acceleration after another.

ခေတ်သစ်သမိုင်းအားလုံးကို အရှိန် တစ်ခုပြီး တစ်ခု ပန်းထွက်မှုတစ်ခုအဖြစ် တွေးလို့ရတယ်။

It's as if we think if we just speed up enough,

ကျွန်မတို့တွေးသလို အလုံအလောက် အရှိန်မြှင့်လိုက်ရင်

we can outrun our problems.

ပြဿနာတွေအတွက် တစ်ပန်းသာနိုင်တယ်။

But we never do.

ဒါပေမဲ့ ဘယ်တော့မှ မဖြစ်ပါဘူး။

We know this in our own lives,

ဒါကို ကိုယ်ပိုင်ဘဝတွေမှာ သိကြပြီး

and policymakers know it, too.

မူဝါဒချမှတ်သူတွေလည်း သိကြပါတယ်။

So now we're turning to artificial intelligence

ဒီတော့ အခု ကျွန်မတို့ဟာ ပိုမြန်ပြီး ပိုတော်တဲ့

to help us make faster and smarter decisions

ဆုံးဖြတ်ချက်တွေချရာမှာ ကူညီဖို့၊အမြဲ ဆန့်ထွက်နေတဲ့

to process this ever-expanding universe of data.

ဒေတာစကြာဝဠာကို စီမံပြုပြင်ဖို့ ဉာဏ်ရည်တုဆီ ဦးလှည့်နေတယ်။

But machines crunching data are no substitute

ဒါပေမဲ့ ဒေတာတွေကို အမြန် စီစဉ်နေတဲ့ စက်တွေဟာ လူသားတွေရဲ့ ဝေဖန်ပြီး

for critical and sustained thinking

တည်တံ့နေတဲ့ တွေးခေါ်ခြင်းအတွက်

by humans,

အစားထိုးစရာ မဟုတ်ဘူး။

whose Stone Age brains need a little time to let their impulses subside,

သူတို့ရဲ့ ကျောက်ခေတ် ဦးနှောက်တွေဟာ ၎င်းတို့ရဲ့ စေ့ဆော်မှုတွေကို လျော့ကျစေဖို့

to slow the mind

စိတ်ကို နှေးစေဖို့နဲ့ အတွေးတွေ

and let the thoughts flow.

စီးဆင်းစေဖို့ အချိန်နည်းနည်းလိုတယ်။

If you're starting to think that we should just hit the brakes,

ဘရိတ်ကိုသာ နင်းဖို့သင့်တယ်လို့ စတွေးမိတယ်ဆိုရင်

that won't always be the right solution.

ဒါက အမြဲတမ်တမ်း မှန်ကန်တဲ့ ဖြေရှင်းချက်ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး။

We all know that a train that's going too fast around a bend can derail,

ကွေ့တစ်ခုနားမှာ တအား အမြန်သွားနေတဲ့ ရထားဟာ လမ်းချော်နိုင်တာ အားလုံးသိကြပေမဲ့

but Seifu, the engineer,

အင်ဂျင်နီယာ Seifu က ကျွန်မကို သင်ပေးတာက

taught me that a train that's going too slowly around a bend can also derail.

ကွေ့တစ်ခုနားမှာ တအား နှေးနှေး သွားနေတဲ့ ရထားဟာလည်း လမ်းချော်နိုင်တယ်တဲ့။

So managing this spurt of acceleration starts with the understanding

ဒီတော့ အရှိန်ရဲ့ ဒီပန်းထွက်မှုကို စီမံတာက အမြန်ကို ကိုယ့်မှာရှိတယ်လို့

that we have more control over speed than we think we do,

ထင်တာထက် ပိုထိန်းချုပ်မှု ရှိတာကို နားလည်ခြင်းနဲ့ စတင်တာပါ၊

individually and as a society.

တစ်ဦးချင်းနဲ့လူ့အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုအနေနဲ့ပေါ့။

Sometimes, we'll need to engineer ourselves to go faster.

တစ်ခါတစ်ရံ ပိုမြန်မြန်သွားဖို့ မိမိကိုယ်ကိုယ် စီမံဖို့ လိုလိမ့်မယ်။

We'll want to solve gridlock,

ယာဉ်ပိတ်ဆို့တာကို ဖြေရှင်းချင်ကြမယ်၊

speed up disaster relief for hurricane victims

မုန်တိုင်းသင့်သူတွေအတွက် ဒုက္ခသက်သာရေး အရှိန်မြှင့်တာ

or use 3-D printing to produce what we need on the spot,

(သို့) လိုအပ်တဲ့အခါ လက်ငင်း လိုအပ်တာကို ထုတ်လုပ်ဖို့

just when we need it.

3D ပုံနှိပ်တာကို သုံးချင်မယ်။

Sometimes, though, we'll want to make our surroundings feel slower

တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း မြန်တဲ့ အတွေ့အကြုံကဖြစ်တဲ့ ယဉ်တိုက်မှုကို စီမံဖို့

to engineer the crash out of the speedy experience.

မိမိပတ်ဝန်းကျင်ကို ပိုနှေးတဲ့ ပုံပေါက်အောင် လုပ်ချင်ကြမယ်။

And it's OK not to be stimulated all the time.

တစ်ချိန်လုံး နှိုးဆော်မပေး လို့လည်း ရပါတယ်။

It's good for adults

ဒါက လူကြီးတွေနဲ့ ကလေးတွေအတွက်

and for kids.

ကောင်းတယ်။

Maybe it's boring, but it gives us time to reflect.

ငြီးငွေ့စရာကောင်းနိုင်ပေမဲ့ ဒါက အလေးအနက်ဆင်ခြင်ဖို့ အချိန်ပေးတယ်။

Slow time is not wasted time.

နှေးတဲ့ အချိန်က အလဟဿ ဖြစ်တဲ့ အချိန်မဟုတ်ဘူး။

And we need to reconsider what it means to save time.

အချိန်ကုန် သက်သာအောင်လုပ်တာက ဆိုလိုတာကို ပြန်တွေးတောဖို့လိုတယ်။

Culture and rituals around the world build in slowness,

ကမ္ဘာအနှံ့က ယဉ်ကျေးမှုနဲ့ ဓလေ့ထုံးစံတွေဟာ အနှေးထဲမှာ တည်ဆောက်တာပါ။

because slowness helps us reinforce our shared values and connect.

အနှေးက ကျွန်မတို့ရဲ့ဝေယူထားတဲ့တန်ဖိုးတွေ၊ ဆက်နွယ်မှုကိုအားဖြည့်ပေးဖို့့ ကူညီလို့ပါ။

And connection is a critical part of being human.

ဆက်နွယ်မှုဟာ လူဖြစ်ခြင်းရဲ့ အရေးပါတဲ့ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုပါ။

We need to master speed,

အမြန်ကို ပိုင်နိုင်ဖို့လိုတယ်။

and that means thinking carefully about the trade-offs of any given technology.

ဆိုလိုတာက ပေးထားတဲ့ နည်းပညာရဲ့ အပေးအယူ လုပ်တာတွေအကြောင်း ဂရုတစိုက် တွေးခြင်းပါ။

Will it help you reclaim time that you can use to express your humanity?

ဒါက သင့်လူ့သဘာဝကို ဖော်ပြဖို့ သုံးနိုင်တဲ့ အချိန်ကို ပြန်တောင်းဖို့ ကူညီမှာလား။

Will it give you hurry sickness? Will it give other people hurry sickness?

ဒါက သင့်ကို အမြန်ရောဂါ ပေးမှာလား။ အခြားသူတွေကို အမြန်ရောဂါ ပေးမှာလား။

If you're lucky enough to decide the pace that you want to travel through life,

ဘဝကို သင်လှည့်လည်ချင်တဲ့ အဟုန်ကို ဆုံးဖြတ်နိုင်လောက်အောင် ကံကောင်းရင်တော့

it's a privilege.

ဒါက အထူးအခွင့်အရေးတစ်ခုပါ။

Use it.

ဒါကို အသုံးပြုပေတော့။

You might decide that you need both to speed up

အရှိန်မြှင့်ဖို့နဲ့ နှေးတဲ့အချိန် ဖန်တီးဖို့ နှစ်ခုစလုံး

and to create slow time:

လိုအပ်တယ်လို့ သင်ဆုံးဖြတ်လောက်တယ်။

time to reflect,

ကိုယ်ပိုင်နှုန်းမှာ

to percolate

အလေးအနက် ဆင်ခြင်ဖို့၊

at your own pace;

စိမ့်ဝင်စေဖို့ အချိန်၊

time to listen,

ညစာ ထမင်းဝိုင်းမှာ

to empathize,

နားထောင်ဖို့၊

to rest your mind,

မျှဝေခံစားဖို့၊

to linger at the dinner table.

စိတ်ကို အနားပေးဖို့ စွဲကျန်နေဖို့ အချိန်။

So as we zoom into the future,

ဒီတော့ အနာဂတ်ကို ဆွဲကြည့်နေစဉ်မှာ

let's consider setting the technologies of speed,

အမြန်ရဲ့နည်းပညာတွေ၊အမြန်ရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့

the purpose of speed

ပိုပြီး လူသားဆန်တဲ့ အဟုန်တစ်ခုအတွက်

and our expectations of speed

အမြန်ရဲ့ မျှော်မှန်းချက်တွေကို

to a more human pace.

ချမှတ်လိုက်ရအောင်။

Thank you.

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)