The unforeseen consequences of a fast-paced world | Kathryn Bouskill

Çeviri: Furkan Zonturoğlu Gözden geçirme: Esra Çakmak

Do you ever wonder why we're surrounded with things that help us do everything

Etrafımızın neden işlerimizi hızlı, daha da hızlı yapmamıza

faster and faster and faster?

yardımcı olan şeylerle çevrili olduğunu hiç düşündünüz mü?

Communicate faster,

Daha hızlı iletişime geçelim,

but also work faster, bank faster,

aynı zamanda daha hızlı çalışalım,

banka işlerini daha hızlı yapalım,

travel faster, find a date faster,

daha hızlı seyahat edelim,

daha hızlı flört bulalım,

cook faster, clean faster and do all of it all at the same time?

daha hızlı yemek, temizlik yapalım

ve bunların hepsini aynı anda yapalım.

How do you feel about cramming even more into every waking hour?

Uyanık olduğumuz her saati tamamıyla doldurma konusunda ne hissediyorsunuz?

Well, to my generation of Americans,

Benim jenerasyonumdaki Amerikalılar için hız,

speed feels like a birthright.

doğuştan gelen bir hak gibidir.

Sometimes I think our minimum speed is Mach 3.

Bazen minimum hızımızın Mach 3 olduğunu düşünüyorum.

Anything less, and we fear losing our competitive edge.

Bu hızdan yavaşında rekabetçi yanımızı kaybetmekten korkuyoruz.

But even my generation is starting to question

Ama benim neslim bile

whether we're the masters of speed

biz mi hızın efendisiyiz, yoksa hız mı bizim efendimiz

or if speed is mastering us.

diye sorgulamaya başladı.

I'm an anthropologist at the Rand Corporation,

Rand Corporation'da bir antropoloğum.

and while many anthropologists study ancient cultures,

Antropologların çoğu antik kültürlerle çalışırken

I focus on modern day cultures and how we're adapting

ben ise günümüzdeki kültürlere

ve dünyanın değişimine nasıl uyum sağladığımıza odaklandım.

to all of this change happening in the world.

Recently, I teamed up with an engineer, Seifu Chonde, to study speed.

Geçenlerde bir mühendis olan Seifu Chonde ile hızı araştırmak için bir araya geldik.

We were interested both in how people are adapting to this age of acceleration

Hem insanların hızlanma çağına nasıl adapte olduğuyla

hem de çağın getirdiği güvenlik ve politika sorunlarına ilgiliydik.

and its security and policy implications.

What could our world look like in 25 years

Eğer bu değişim hızı giderek artsaydı

if the current pace of change keeps accelerating?

dünyamız 25 yıl içinde nasıl olurdu?

What would it mean for transportation,

Bu; taşıma ya da eğitim,

or learning, communication,

iletişim, üretim,

manufacturing, weaponry

silahlar ve hatta doğal seleksiyon için ne anlama gelirdi?

or even natural selection?

Will a faster future make us more secure and productive?

Daha hızlı bir gelecek bizi daha güvenli ve üretken mi yapacak?

Or will it make us more vulnerable?

Yoksa bizi daha da savunmasız hâle mi getirecek?

In our research, people accepted acceleration as inevitable,

Araştırmamızda insanların hızlanmayı ve beraberinde gelen heyecanı

both the thrills and the lack of control.

ve kontrolsüzlüğü kaçınılmaz olarak kabul ettiğini gördük.

They fear that if they were to slow down,

İnsanlar eğer yavaşlarlarsa

they might run the risk of becoming obsolete.

demode olmaktan korkuyorlar.

They say they'd rather burn out than rust out.

Paslanmaktansa yıpranmayı tercih ettiklerini söylüyorlar.

Yet at the same time,

Ama aynı zamanda,

they worry that speed could erode their cultural traditions

hızın eski gelenekleri ve yuva hissini

and their sense of home.

tüketeceğinden korkuyorlar.

But even people who are winning at the speed game

Ancak hız oyununda kazanan insanlar bile

admit to feeling a little uneasy.

huzursuz hissettiklerini itiraf ediyor.

They see acceleration as widening the gap between the haves,

Onlar da hızlanmanın bizim sahip olduklarımızla

the jet-setters who are buzzing around,

dijital dünyadan başka yerde görmediğimiz jet sosyetenin

and the have-nots,

who are left in the digital dust.

sahip oldukları arasındaki farkı açtığını düşünüyorlar.

Yes, we have good reason to forecast that the future will be faster,

Evet, geleceğimizin daha hızlı olacağını öngörmek için sağlam sebeplerimiz var

but what I've come to realize

fakat fark ettim ki

is that speed is paradoxical,

hız paradoksaldır

and like all good paradoxes,

ve tüm iyi paradokslar gibi,

it teaches us about the human experience,

ne kadar absürt ve karmaşık olursa olsun,

as absurd and complex as it is.

bize insanların deneyimleri hakkında bilgi verir.

The first paradox is that we love speed,

İlk paradoks, hızı sevmemiz

and we're thrilled by its intensity.

ve yoğunluğundan heyecan duymamız.

But our prehistoric brains aren't really built for it,

Fakat prehistorik beynimiz aslında buna uygun değil.

so we invent roller coasters and race cars and supersonic planes,

Hız trenler, süpersonik uçaklar icat ediyoruz

but we get whiplash, carsick,

ama omurgamız zedeleniyor, araba tutuyor,

jet-lagged.

ve jetlag oluyoruz.

We didn't evolve to multitask.

Çoklu görev yapabilecek şekilde evrilmedik.

Rather, we evolved to do one thing with incredible focus,

Bir işe muazzam şekilde odaklanmak üzere evrildik,

avlanmak gibi.

like hunt -- not necessarily with great speed

İlla hızlı olmak gerekmiyor,

but with endurance for great distance.

büyük mesafeleri katedebilecek bir dayanıklılık gerekiyor

But now there's a widening gap between our biology and our lifestyles,

ama artık biyoloji ve yaşayışımız arasında

giderek artan bir uyuşmazlık olduğundan

a mismatch between what our bodies are built for and what we're making them do.

vücudun yapısı ve ondan beklentilerimiz arasında bir uyuşmazlık bulunuyor.

It's a phenomenon my mentors have called "Stone Agers in the fast lane."

Bu, mentorlarımın

"Sol şeritteki taş devri insanları" dedikleri bir olgu.

(Laughter)

(Kahkaha)

A second paradox of speed is that it can be measured objectively. Right?

Hızın ikinci paradoksallığı, objektif olarak ölçülmesidir;

Miles per hour, gigabytes per second.

saatler için mil,

saniyeler için gigabaytlar.

But how speed feels,

Fakat hızın ne hissettirdiği

ve hissettiğimiz şeyi sevip sevmediğimiz

and whether we like it,

is highly subjective.

oldukça öznel.

So we can document

Yeni teknolojilere adapte olma hızımızın

that the pace at which we are adopting new technologies is increasing.

arttığını belgeleyebiliriz.

For example, it took 85 years from the introduction of the telephone

Mesela telefonun icadından 85 yıl sonra,

to when the majority of Americans had phones at home.

Amerikalıların çoğunluğu ev telefonu sahibi oldu.

In contrast, it only took 13 years for most of us to have smartphones.

Buna karşın, çoğumuzun akıllı telefon sahibi olması 13 yıl sürdü.

And how people act and react to speed

İnsanların hıza karşısındaki tutumları ve tepkileri

varies by culture and among different people within the same culture.

kültürlere ve aynı kültürün içindeki farklılıklara göre değişiklik gösterir.

Interactions that could be seen as pleasantly brisk and convenient

Bazı kültürlerde enerjik ve makul

in some cultures

görülen etkileşimler,

could be seen as horribly rude in others.

başkalarında oldukça kaba görülebilir.

I mean, you wouldn't go asking for a to-go cup at a Japanese tea ceremony

Japonların çay seremonisi sırasında,

hemen bir sonraki turistik mekana gitmek için

so you could jet off to your next tourist stop.

al-götür bardak istemezdiniz,

Would you?

değil mi?

A third paradox is that speed begets speed.

Üçüncü paradoks ise, hızın hızı doğurması.

Ne kadar hızlı yanıt verirsem o kadar çok yanıt alırım,

The faster I respond, the more responses I get,

the faster I have to respond again.

yine hızla yanıt vermek zorunda kalırım.

Having more communication

Parmaklarımızın ucunda daha fazla

and information at our fingertips

iletişime ve bilgiye sahip olmak

at any given moment

ve bunun daimi olması,

was supposed to make decision-making easier and more rational.

karar vermemizi kolaylaştırmalı ve mantıklı hâle getirmeliydi.

But that doesn't really seem to be happening.

Ancak gerçekler böyle değil gibi.

Here's just one more paradox:

Son bir paradoks ise

If all of these faster technologies were supposed to free us from drudgery,

tüm bu hızlı teknolojiler bizi angarya işlerden kurtaracaktıysa

why do we all feel so pressed for time?

neden zamansızlıktan bu kadar şikayetçiyiz?

Why are we crashing our cars in record numbers,

Neden gelen mesaja hemen cevap vermemiz gerektiğini düşündüğümüz için

because we think we have to answer that text right away?

rekor oranda trafik kazaları yapıyoruz?

Shouldn't life in the fast lane feel a little more fun

Sol şeritte hayatın daha eğlenceli

and a little less anxious?

ve daha az gergin olması gerekmez mi?

German speakers even have a word for this:

Almanların bunun için bir kelimesi bile var:

"Eilkrankheit."

"Eilkrankheit."

In English, that's "hurry sickness."

İngilizcede buna "ivedilik hastalığı" denir.

When we have to make fast decisions,

Hızlı kararlar vermemiz gerektiğinde

autopilot brain kicks in,

otomatik pilotta beyin devreye giriyor

and we rely on our learned behaviors,

ve öğrenilmiş davranışlarımıza,

our reflexes, our cognitive biases,

reflekslerimize, bilişsel ön yargılarımıza güvenerek

to help us perceive and respond quickly.

hızlı algılama ve cevaplandırmada onlardan yararlanıyoruz.

Sometimes that saves our lives, right?

Bazen bu hayatımızı kurtarır.

Fight or flight.

Savaş ya da sıvış.

But sometimes, it leads us astray in the long run.

Ama bazen de uzun vadede bizi yanlışa sürükler.

Oftentimes, when our society has major failures,

Genellikle toplumumuzdaki muazzam hatalar,

they're not technological failures.

teknoloji kaynaklı hatalar değil;

They're failures that happen when we made decisions too quickly

otopilotta çabucak verilmiş kararlardan

on autopilot.

doğan hatalardır.

We didn't do the creative or critical thinking required

Noktaları birleştirmek, yanlış bilgiyi elemek

to connect the dots

or weed out false information

karmaşıklığı anlamlandırmak için

or make sense of complexity.

yaratıcı ve mantıklı şekilde düşünmemişizdir.

That kind of thinking can't be done fast.

Bu tarz bir düşünme şekli hızlı yapılamaz.

That's slow thinking.

Bu yavaş düşünmektir.

Two psychologists, Daniel Kahneman and Amos Tversky,

Daniel Kahneman ve Amos Tversky isimli iki psikolog,

started pointing this out back in 1974,

bu konuya 1974'te dikkat çekmeye başlamıştı.

and we're still struggling to do something with their insights.

Biz hâlâ onların fikirlerini anlamlandırmaya çalışıyoruz.

All of modern history can be thought of as one spurt of acceleration after another.

Modern tarihin tamamı bir andan diğerine vites arttırmak olarak görülebilir.

It's as if we think if we just speed up enough,

Bir nevi hızlanırsak

we can outrun our problems.

sorunlarımızdan kaçabilirmişiz gibi.

But we never do.

Ama asla kaçamayız.

We know this in our own lives,

Bunu kendi hayatlarımızdan biliyoruz

and policymakers know it, too.

ve siyasete yön verenler de bunu biliyor.

So now we're turning to artificial intelligence

Daima genişleyen veri evrenini işleyebilmek,

to help us make faster and smarter decisions

daha hızlı ve daha zekice kararlar alabilmek için

to process this ever-expanding universe of data.

artık yapay zekaya başvuruyoruz.

But machines crunching data are no substitute

Fakat veri işleyen makinalar;

dürtülerini bir kenara bırakmak

for critical and sustained thinking

ve fikir akışının sağlamak için

by humans,

whose Stone Age brains need a little time to let their impulses subside,

zamana ihtiyacı olan Taş Devri beyinlere sahip insanların

to slow the mind

kritik ve sürdürülebilir düşünce şeklinin yerini alamaz.

and let the thoughts flow.

If you're starting to think that we should just hit the brakes,

Frene basmamız gerektiğini düşünürseniz

that won't always be the right solution.

bu her zaman doğru karar olmayabilir.

We all know that a train that's going too fast around a bend can derail,

Viraja çok hızlı giren bir trenin raydan çıkacağını hepimiz biliyoruz.

but Seifu, the engineer,

Ancak bir mühendis olan Seifu,

taught me that a train that's going too slowly around a bend can also derail.

bana viraja çok yavaş giren bir trenin de raydan çıkabileceğini öğretti.

So managing this spurt of acceleration starts with the understanding

Demek ki bu hız artışını yönetmek,

hız üzerinde bireysel ve toplumsal olarak

that we have more control over speed than we think we do,

düşündüğümüzden daha fazla kontrol sahibi olduğumuzu

individually and as a society.

anlamakla başlıyor.

Sometimes, we'll need to engineer ourselves to go faster.

Bazen, kendimizi daha hızlı gitmek için programlamamız gerekir.

We'll want to solve gridlock,

Düğümleri çözmek,

speed up disaster relief for hurricane victims

kasırga mağdurlarına yardımları hızlandırmak

or use 3-D printing to produce what we need on the spot,

ya da istediğimiz şeyi anında

just when we need it.

3D yazıcıdan üretmek isteriz.

Sometimes, though, we'll want to make our surroundings feel slower

Bazen de hızlı bir deneyimden doğan kazanın adımlarını yönetebilmek için

to engineer the crash out of the speedy experience.

etrafımızdakilerin yavaşlamasını hissetmek isteriz.

And it's OK not to be stimulated all the time.

Ayrıca sürekli uyarılmamak normaldir.

It's good for adults

Bu hem yetişkinler,

and for kids.

hem de çocuklar için iyidir.

Maybe it's boring, but it gives us time to reflect.

Belki sıkıcı gelebilir ancak bize düşünecek zaman verir.

Slow time is not wasted time.

Yavaş geçen zaman boşa harcanmamış zamandır.

And we need to reconsider what it means to save time.

Zaman kazanmanın ne olduğunu yeniden düşünmeliyiz.

Culture and rituals around the world build in slowness,

Dünyadaki kültür ve ritüeller yavaşlık içinde gelişir;

because slowness helps us reinforce our shared values and connect.

çünkü yavaşlık, ortak değerlerimizi pekiştirip

bağlantı kurmamıza yardımcı olur.

And connection is a critical part of being human.

Bağlantı, insan olmanın kritik bir parçasıdır.

We need to master speed,

Hız konusunda ustalaşmalıyız

and that means thinking carefully about the trade-offs of any given technology.

ve bu, herhangi bir teknolojinin değiş tokuşları hakkında

dikkatlice düşünmek anlamına gelir.

Will it help you reclaim time that you can use to express your humanity?

Bu insanlığınızı ifade etmek için kullanabileceğiniz

zamanı geri kazanmanıza yardımcı olur mu?

Will it give you hurry sickness? Will it give other people hurry sickness?

Bu size ivedilik hastalığını verecek mi?

Peki ya diğer insanlara verecek mi?

If you're lucky enough to decide the pace that you want to travel through life,

Hayatta seyahat etmek istediğiniz hıza karar verecek kadar şanslıysanız,

it's a privilege.

bu bir ayrıcalıktır.

Use it.

Bunu kullanın.

You might decide that you need both to speed up

Hem hızlanmaya hem de yavaş zaman oluşturmaya

and to create slow time:

ihtiyacınız olduğuna karar verebilirsiniz.

time to reflect,

Düşünüp taşınmak için,

to percolate

kendi rahatlığınızda

at your own pace;

analiz yapma zamanı;

time to listen,

Dinleme, empati kurma,

to empathize,

to rest your mind,

zihninizi dinlendirme,

to linger at the dinner table.

yemek masasına yaslanma zamanı.

So as we zoom into the future,

Geleceğe yaklaştıkça

let's consider setting the technologies of speed,

hız teknolojilerini,

the purpose of speed

hızın amacını

and our expectations of speed

ve hız beklentilerimizi

to a more human pace.

daha insani bir hıza ayarlamayı düşünelim.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)