Kate Stone: DJ decks made of... paper

کیت استون: ميزهاى دى‌‌جى ساخته شده از … كاغذ

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

I love paper, and I love technology,

من عاشق کاغذم و عاشق فناوری،

and what I do is I make paper interactive.

و کاری که من می‌کنم این است که کاغذ رو تعاملی کنم.

And that's what I say when people ask me what I do,

و این حرفی که به مردم می‌زنم وقتی ازم درباره کاری که می‌کنم سوال می‌پرسند.

but it really confuses most people,

اما واقعاً باعث میشه که گیج شوند،

so really, the best way for me to convey it

پس واقعاً بهترین روش این است که

is to take the technology and be creative

فناورى رو بكار بكيرى و خلاق باشى

and create experiences.

و تجربه‌‌هايى رو خلق كنى.

So I tried to think what I could use for here,

بنابراين سعى كردم فكر كنم از چى مى‌‌تونستم براى اينجا استفاده كنم،

and a couple of weeks ago I had a crazy idea

و دو هفته قبل اين فكر مسخره به ذهنم رسيد

that I wanted to print two DJ decks

اينكه مى‌‌خواستم دو تا ميز دى جى چاپ كنم

and to try and mix some music.

و سعى كنم يكسرى موزيك رو با هم تركيب كنم.

And I'm going to try and show that at the end,

و می‌خوام تلاش كنم و آخرش اون رو به شما نشون بدم،

and the suspense will be as much mine if it works.

و در صورتى كه كار كنه بيشتر هيجانش مال من خواهد بود.

And I'm not a DJ, and I'm not a musician,

و من دى جى نيستم، موزيسين هم نيستم،

so I'm a little bit scared of that.

واسه همين يك كمى از اون می‌ترسم.

So I think, I found the best way to describe my journey

خب، فكر كنم بهترين روش براى توضيح قصه‌ی زندگی من

is just to mention a few little things

تعریف کردن تعداد معدودى از چيزهايى است

that have happened to me throughout my life.

كه در طول زندگيم برام اتفاق افتاده.

There's three particular things that I've done,

سه چيز خاص هست كه من انجامشون داده‌‌ام،

and I'll just describe those first,

و اول فقط اونها رو توضيح ميدم،

and then talk about some of my work.

و بعداً درباره كارم صحبت مى‌‌كنم.

So when I was a kid, I was obsessed with wires,

خب، من وقتى بچه بودم، سيمها همه دغدغه من بودند،

and I used to thread them under my carpet

من عادت داشتم اونها را از زير فرشم دراز كنم

and thread them behind the walls

و همينطور از پشت ديوارها

and have little switches and little speakers,

و بلندگوها و سوييچ‌‌هاى كوچيكى داشتم

and I wanted to make my bedroom be interactive

و ميخواستم اتاقم رو تعاملى كنم،

but kind of all hidden away.

اما همش بصورت مخفى.

And I was also really interested in wireless as well.

من همينطور واقعاً به بيسيم علاقه داشتم.

So I bought one of those little kits that you could get

براى همين يك دونه از اين كيتهاى كوچولو خريدم كه ميشد باهاش

to make a radio transmitter,

راديو فرستنده درست كرد،

and I got an old book and I carved out the inside

يك كتاب قديمى داشتم كه توش رو درآوردم و راديو رو

and I hid it inside there,

اون تو مخفى كردم،

and then I placed it next to my dad

و بعد هم اون رو بغل دست بابام گذاشتم

and snuck back to my bedroom and tuned in on the radio

و يواشكى برگشتم به اتاقم و راديو رو تنظيم كردم

so I could eavesdrop.

اينطورى مى‌‌تونستم استراق سمع كنم.

I was not at all interested in what he was saying.

به اين كه چى مى‌‌گفت اصلن علاقه‌‌اى نداشتم.

بيشتر اين ايده‌‌ رو دوست داشتم

It's more that I just liked the idea

of an everyday object

كه يك شى روزمره

having something inside

چيزى رو داخلش داره

and doing something different.

و كارى متفاوت رو انجام ميداد.

Several year later,

چند سال بعد،

I managed to successfully fail all of my exams

موفق شدم همه امتحانات را مردود شم و

and didn't really leave school with much to show for at all,

مدرسه رو بدون اينكه واقعاً براش زحمتى كشيده باشم ترك كردم،

and my parents, maybe as a reward,

والدينم، شايد بعنوان جايزه،

bought me what turned out to be

چيزى رو خريدند كه از قرار معلوم

a one-way ticket to Australia,

بليط يكسره به استراليا بود،

and I came back home about four years later.

و من چهار سال بعد به خونه برگشتم.

I ended up on a farm in the middle of nowhere.

و كارم آخرش كشيده شد به مزرعه‌‌اى در وسط ناكجا آباد.

It was in far western New South Wales.

در منتهااليه ساوت ولز جديد بود.

And this farm was 120,000 acres.

و اين مزرعه ۴۸٫۵۰۰ هكتار بود.

There were 22,000 sheep,

٢٢٠٠٠ گوسفند داشت،

and it was about 40 degrees,

و دما حدود ٤٠ درجه يا

or 100 or so Fahrenheit.

همان ١٠٠ فارنهايت بود.

And on this farm there was the farmer, his wife,

و در اين مزرعه يك كشاورز بود با زنش،

and there was the four-year-old daughter.

و دختر چهار ساله شون هم بود.

And they kind of took me into the farm

و اونها من را به داخل مزرعه‌‌شون بردند

and showed me what it was like to live and work.

و نشونم دادند كه زندگى و كار در اونجا چطورى بود.

Obviously, one of the most important things was the sheep,

واضح است كه يكى از مهمترين چيزها گوسفند بود،

and so my job was, well, pretty much to do everything,

و شغل من خب تقريباً اين بود كه همه كارى انجام بدم،

but it was about bringing the sheep back to the homestead.

اما بيشتر از همه بر گردوندن گوسفندها به مزرعه بود.

And we'd do that by building fences,

و ما اين كار رو با ساختن حصار انجام داديم،

using motorbikes and horses,

با استفاده از موتورسوارى و اسبها

and the sheep would make their way all the way back

و گوسفندها راه برگشتون را پيدا مى‌‌كردند

to the shearing shed for the different seasons.

به انبار پشم چينى در فصول مختلف.

And what I learned was,

و چيزى كه ياد گرفتم اين بود كه

although at the time, like everyone else,

گر چه اونموقع، مثل هر كس ديگه‌‌اى،

I thought sheep were pretty stupid

فكر مى‌‌كردم گوسفندها واقعاً احمق هستند

because they didn't do what we wanted them to do,

چون كارى رو كه ازشون می‌خواستيم رو انجام نمى‌‌دادند،

what I realize now, probably only just in the last few weeks

چيزى كه الان شايد تنها در طى چند هفته اخير با نگاه كردن به گذشته

looking back, is the sheep weren't stupid at all.

تشخيص می‌دم، اين است كه گوسفندها بهيچ وجه كودن نبودند.

We'd put them in an environment where they didn't want to be,

ما اونها را در محيطى قرار می‌داديم كه نميخواستن اونجا باشند،

and they didn't want to do what we wanted them to do.

و نمی‌خواستن چيزى رو كه ما ميخواستيم رو انجام بدن.

So the challenge was to try and get them

در نتيجه چالش ما اين بود تلاش كنيم و اونها رو وادار كنيم

to do what we wanted them to do

آنچه را كه ما می‌خواستيم رو انجام بدن

by listening to the weather, the lay of the land,

با گوش دادن به هوا، وضعيت و ويژگيهاى زمين،

and creating things that would let the sheep flow

و خلق چيزهايى كه اجازه می‌داد گوسفندان فرار كنند و

and go where we wanted them to go.

به جايى برن كه می‌خواستن برن.

Another bunch of years later,

و چند سال بعدش بود كه

I ended up at Cambridge University

بالاخره رسيدم به دانشگاه كمبريج

at the Cavendish Laboratory in the U.K.

و آزمايشگاه كاونديش در بريتانيا

doing a Ph.D. in physics.

براى گذروندن دكترى در فيزيك.

My Ph.D. was to move electrons around, one at a time.

دكترى من در زمينه انتقال الكترونها به اطراف بطور همزمان بود.

And I realize — again, it's kind of these realizations

و دوباره تشخيص دادم - اين از اون تشخيص‌‌هايى است

looking back as to what I did —

كه از نگاه كردن به گذشته و كارى كه كردم بدست مياد--

I realize now that it was pretty much the same

تشخيص دادم كه الان دقيقاً همون كار انتقال

as moving sheep around.

گوسفندها رو انجام ميدادم.

It really is.

واقعيتش هم همين.

It's just you do it by changing an environment.

دقيقاً اين كار رو با تغيير دادن محيط انجام مى‌‌دید.

And that's kind of been a big lesson to me,

و بعبارتى درس بزرگى برام بود،

that you can't act on any object.

اين كه شما نمى‌‌تونيد رو هيچ شى‌ عمل كنيد.

You change its environment, and the object will flow.

شما محيط اون رو تغيير مى‌‌دهيد و آن شى جارى خواهد شد.

So we made it very small,

در نتيجه اون رو خيلى كوچيك كرديم،

so things were about 30 nanometers in size;

تا اينكه در حدود ٣٠ نانومتر اندازه اونها بود؛

making it very cold, so at liquid helium temperatures;

خيلى اون رو سرد كرديم، در نتيجه با دماى هليوم مايع

and changing environment by changing the voltage,

و تغيير دادن محيط از طريق تغيير ولتاژ،

and the electrons could make flow around a loop

الكترونها مى‌‌تونستند دور حلقه‌‌اى هم زمان

one at a time, on and off, a little memory node.

جارى شوند، گاه و بى‌‌گاه، يك گره كوچك حافظه.

And I wanted to go one step further,

و ميخواستم كه يك گام جلوتر برم،

and I wanted to move one electron on

و ميخواستم كه يك الكترون رو جلو ببرم

and one electron off.

و يك الكترون به عقب.

And I was told that I wouldn't be able to do this,

و بهم گفتن كه توانايى انجام اون را ندارم،

which, you know, as we've heard from other people,

و خوب مى‌‌دونيد اين از حرفهايى هست كه وقتى از ديگران مى‌‌شنويد

that's the thing that makes you do it.

باعث ميشه كه بخواين اون رو انجام بدين.

و من مصمم بودم، و موفق شدم نشون بدم كه مى‌‌تونستم اون كار رو انجام بدم.

And I was determined, and I managed to show that I could do that.

And a lot of that learning, I think,

و يك بخش زيادى از اون يادگيرى، بنظرم،

came from being on that farm,

از بودن در مزرعه ناشى شد،

because when I was working on the farm,

زيرا وقتى در مزرعه كار مى‌‌كردم،

we'd have to use what was around us,

بايد از چيزى استفاده مى‌‌كرديم كه اطرافمون بود،

we'd have to use the environment,

بايد از محيط استفاده مى‌‌كرديم،

and there was no such thing

و اصلاً چنين چيزى وجود نداشت

as something can't be done,

كه نشه كرد،

because you're in an environment where,

چون توى محيطى هستى كه در اونجا،

if you can't do what you need to do,

اگر نتونى چيزى رو كه لازم است انجام بدى

you can die, and, you know,

ممكن است بميرى و مى‌دونيد،

I had seen that sort of thing happen.

خب من همچين چيزى رو ديده بودم كه اتفاق بيفته.

So now my obsession is printing,

خب الان همه حرص من چاپ كردن است،

and I'm really fascinated by the idea

و من در حال حاضر شيفته اين ايده

of using conventional printing processes,

استفاده از فرايند چاپى متعارف هستم.

so the types of print that are used to create

اينطور كه از انواع چاپها براى خلق بسيارى چيزهاى

many of the things around us

اطرافمون استفاده ميشه

to make paper and card interactive.

تا كاغذ و كارت رو تعاملى كنه.

When I spoke to some printers when I started doing this

وقتى با برخى از چاپ كننده‌‌ها موقع شروع اين كار حرف زدم

and told them what I wanted to do,

و بهشون گفتم ميخوام چيكار كنم،

which was to print conductive inks onto paper,

كه چاپ جوهرهاى رسانه‌‌اى روى كاغذ بود،

they told me it couldn't be done,

بهم گفتن كه ممكن نبود،

again, that kind of favorite thing.

دوباره، از اون چيزهاى جالب.

So I got about 10 credit cards and loans

واسه همين حدود ١٠ كارت اعتبارى و وام گرفتم

and got myself very close to bankruptcy, really,

و دو راقع خودم رو تا حد ورشكستگى پيش بردم،

and bought myself this huge printing press,

و اين دستگاه پرس چاپگر عظيم رو خريدم،

which I had no idea how to use at all.

كه هيچ ايده‌‌اى هم درباره نحوه كار كردنش نداشتم.

It was about five meters long,

حدود ٥ متر طولش بود،

and I covered myself and the floor with ink

و خودم و زمين رو جوهرى كردم

and made a massive mess, but I learned to print.

و حسابى همه چى رو به گند كشيده بودم، اما چاپ كردن رو ياد گرفتم.

And then I took it back to the printers and showed them what I've done,

و سپس آن رو بيش چاپ كننده‌‌ها برگردوندم و نشون دادم بهشون چه كار كرده بودم،

and they were like, "Of course you can do that.

و آنها اين شكلى بودند، " البته كه مى‌‌تونى اون رو انجام بدى.

جرا از اولش اينجا نيومدى؟"

Why didn't you come here in the first place?"

That's always the case.

هميشه همينطوريه.

So what we do is we take conventional printing presses,

پس كارى كه مى‌‌كنيم اين است كه پرسهاى چاپ گر متعارف رو بكار ببريم

we make conductive inks,

و جوهرهاى رسانه‌‌اى بسازيم،

and run those through a press, and basically

و اونها رو از طريق يك پرس اجرا كنيم، و اساساً

just letting hundreds of thousands of electrons flow

فقط بگذاريم كه صدها هزار الكترون از طريق تكه‌‌هاى

through pieces of paper

كاغذ جارى شوند،

so we can make that paper interactive.

و به اين ترتيب ما اون كاغذ را تعاملى كنيم.

And it's pretty simple, really.

و اين واقعاً خيلى آسان است.

It's just a collection of things that have been done before,

فقط مجموعه‌‌اى از چيزهاست كه از قبل بايد انجام مى‌‌شده است،

but bringing them together in a different way.

اما به روشى ديگه اونها رو دوباره بهم برسونيم.

So we have a piece of paper with conductive ink on,

پس چيزى كه ما داريم يك تكه كاغذ با جوهر رسانه‌‌اى روى اون هست،

and then add onto that a small circuit board with a couple of chips,

و بعد ما اون رو همراه با دو تراشه به بُرد مدار كوچك اضافه مى‌‌كنيم،

one to run some capacitive touch software,

يكى براى اجراى نوعى نرم‌‌افزارى لمسى خازنى،

so we know where we've touched it,

تا بدونيم كجا اون رو لمس كرده‌‌ايم

and the other to run, quite often,

و ديگرى اغلب براى اجراى نوع نرم افزار

some wireless software so the piece of paper can connect.

بيسيم تا تكه كاغذ بتونه متصل شه.

So I'll just describe a couple of things that we've created.

در نتيجه من فقط دو تا از چيزهايى رو كه خلق كرده‌ام را شرح مى‌دم.

There's lots of different things we've created.

يك عالم چيزهاى مختلف است كه خلق كرده‌ام.

اين يكى از اونهاست، چون كيك دوست دارم.

This is one of them, because I love cake.

And this one, it's a large poster,

و اين يكى، يك پوستر بزرگ است،

and you touch it and it has a little speaker behind it,

و لمسى است و يك بلندگوى كوچك پشتش داره،

and the poster talks to you when you touch it

و پوستر رو كه لمس كنيد، با شما حرف مى‌‌زنه

and asks you a series of questions,

و مجموعه‌‌اى از سوالات رو از شما مى‌‌پرسه،

and it works out your perfect cake.

بهترین كيكرو برای شما پيدا مى‌‌كنه.

But it doesn't tell you the cake there and then.

اما فوراً راجع به كيك به شما نمى‌‌گه.

It uploads a picture,

تصويرى رو بارگيرى مى‌‌كنه،

and the reason why it chose that cake for you,

و دليل انتخاب اون كيك رو برايمان بر صفحه فيس بوك

to our Facebook page and to Twitter.

و توييتر پست می‌کنه.

So we're trying to create that connection

در نتيجه تلاش كرديم اون ارتباط رو

between the physical and the digital,

بين ديجيتال و واقعى ايجاد كنيم

but have it not looking on a screen,

اما نه اينكه روى پرده ديده شه

and just looking like a regular poster.

و ميخواستيم كه فقط مثل يك پوستر معمولى باشه.

We've worked with a bunch of universities on a project

با تعدادى از دانشگاه‌‌ها روى پروژه نگاه كردن به

looking at interactive newsprint.

چاپ خبر تعاملى كار كرده‌‌ايم.

So for example, we've created a newspaper,

براى مثال، روزنامه‌‌اى رو خلق كرده‌‌ايم،

a regular newspaper.

يك روزنامه معمولى.

You can wear a pair of headphones that are connected to it wirelessly,

ميتونيد هدفونهايى رو بگذارين كه به اون بطور بيسيم وصل هستند،

and when you touch it, you can hear the music

و موقع لمس كردنش، ميتونيد صداى موسيقى رو بشنويد

that's described on the top, which is something you can't read.

كه بالاى صفحه توضيح داده مى‌‌شه، چيزى كه نمى‌‌تونيد بخونيدش.

مى‌‌تونيد به مصاحبه مطبوعاتى گوش كنيد

You can hear a press conference

as well as reading what the editor has determined

و در همان حين به خوندن چيزى كه سردبير درباره اون مصاحبه

that press conference was about.

مطبوعاتى تعيين كرده ببردازيد.

And you can press a Facebook "like" button

و مى‌‌تونيد دكمه "like" فيس بوك رو فشار بدين

or you can vote on something as well.

يا همينطور براى چيزى مى‌‌تونيد راى دهيد.

Something else that we created,

چيز ديگرى كه ما خلق كرديم،

and this was an idea that I had a couple of years ago,

و درباره ايده‌‌اى بود كه من چند سال قبل داشتم،

and so we've done a project on this.

و در نتيجه پروژه‌اى را در اين زمينه انجام داديم.

It was for funding from the government

بخاطر كمك مالى گرفتن از دولت بود

for user-centered design for energy-efficient buildings,

جهت طراحى كاربر محور براى ساختمانهاى با انرژى بهينه،

difficult to say, and something I had no idea what it was

گفتنش سخت است، و چيزى كه زمان رفتن به كارگاه ايده‌‌اى

when I went into the workshop, but quickly learned.

درباره اين كه چيه نداشتم، اما سريع ياد گرفتم.

And we wanted to try and encourage people

و ميخواستيم تلاش كرده و آدمها رو تشويق

to use energy better.

به استفاده بهتر از انرژى كنيم.

And I really liked the idea that, instead of looking at dials

و واقعاً از اين ايده خوشم اومد كه جاى نگاه كردن به شماره‌گيرها

and reading things to say --

و خوندن چيزى مثل اين كه مى‌‌گه--

looking at your energy usage,

نگاه كردن به مصرف انرژيتان،

I wanted to create a poster that was wirelessly connected

ميخواستم پوسترى رو خلق كنم كه بطور بيسيم وصل بود

and had color-changing inks on it,

و جوهرهاى رنگى در حال تغييرى رويش داشت،

و در نتيجه اگر مصرف انرژى رو به بهتر شدن بود،

and so if your energy usage was trending better,

than the leaves would appear and the rabbits would appear

برگها و خرگوشها روى اون ظاهر مى‌‌شوند

and all would be good.

و همه چى مرتب است.

And if it wasn't, then there'd be graffiti

و اگر اينطور نبود، تصوير ديگرى خواهد بود

and the leaves would fall off the trees.

و برگها از درختها مى‌‌ريزن.

پس اون تلاشى در وادار كردن شما براى مراقبت

So it was trying to make you look after something

in your immediate environment,

از چيزى در محيط اطراف شما،

which you don't want to see not looking so good,

كه نميخواين ظاهر خوبى نداشته باشه،

rather than expecting people to do things

جاى اين كه انتظار داشته باشيد آدمها در محيط محلى خود

in the local environment because of the effect

كارهايى رو كنند كه بخاطر تاثير چيزى

that it has a long way off.

كه كاملاً غلط هست.

And I think, kind of like going back to the farm,

و به نظرم، يك جورهايى مثل برگشتن به اون مزرعه است،

it's about how to let people do what you want them to do

درباره اين كه چطور به آدمها اجازه دهيم آنچه رو كه ميخوان انجام بدن

rather than making people do what you want them to do.

عوض اين كه اونها رو وادار به انجام آنچه شما ميخواين كنيد.

Okay.

بسيار خوب.

So this is the bit I'm really scared of.

خب اين بخشى كه من واقعاً كمى ازش مى‌‌ترسم.

So a couple of things I've created are,

بنابراين دو تا از چيزهايى كه خلق كرده‌‌ام اينها هستند،

there's a poster over here

يك پوستر اينجا هست

that you can play drums on.

كه باهاش مى‌‌تونيد درامز بنوازيد.

And I am not a musician. It seemed like a good idea at the time.

و من يك موزيسين نيستم. به نظر در اون لحظه ايده خوبى ميامد.

If anyone wants to try and play drums, then they can.

اگر كسى بخواد تلاش كنه و درامز (طبل و سنج) بزنه، خب ميتونه.

I'll just describe how this works.

فقط توضيح مى‌‌ده كه اين چطور كار مى‌‌كنه.

This poster is wirelessly connected to my cell phone,

اين پوستر بطور بيسيم به موبايل من وصل است،

and when you touch it, it connects to the app.

و وقتى اون رو لمس كنيد، به برنامه وصل مى‌‌شه.

(Drums)

(طبل)

And it has really good response time.

و زمان پاسخگويى واقعاً خوبى داره.

It's using Bluetooth 4, so it's pretty instantaneous.

از بلو توث ۴ استفاده مى‌‌كنم، در نتيجه كاملاً الساعه است.

Okay. Thanks.

بسيار خوب، متشكرم.

(Applause)

(تشويق)

And there's a couple of other things.

و دو تا چيز ديگه هم هست.

So this one is like a sound board,

خب اين يكى كه شبيه بُرد صداست،

so you can touch it, and I just love these horrible noises.

خب مى‌‌تونيد لمسش كنيد، و من عاشق اين صداهاى هولناكم.

(Sirens, explosions, breaking glass)

(آژيرها، انفجارها، شيشه خرد شدن)

Okay, and this is a D.J. turntable.

بسيار خب، و اين صفحه گردونه دى جى است.

So it's wirelessly linked to my iPad,

خب، بطور بيسيم به آيپدم وصل است،

and this is a software that's running on the iPad.

و اين نرم افزارى كه در آيپد اجرا ميشه.

Oh, yes. I just love doing that.

اوه، آره، من عاشق اين كارم.

I'm not a D.J., though, but I just always wanted to do that.

من دى جى نيستم، اما هميشه دلم ميخواسته كه اين كار رو انجام بدم.

(Scratching)

(خراشیدن)

So I have a crossfader, and I have the two decks.

در نتيجه من يك کراسفیدر crossfader ( وسیله ای که برای بالا و پائین آوردن درجه هوا یا نور چراغ و ... بکار و میرود) دارم و دو تا ميز.

So I've made some new technology,

پس یه سری فناوری جدید بوجود آوردم،

and I love things being creative,

و از خلاقانه بودن کارها لذت می‌برم،

and I love working with creative people.

و من عاشق کار کردن با آدمهای خلاق هستم.

So my 15-year-old niece, she's amazing,

خواهرزاده پانزده ساله من، معرکه‌ست،

and she's called Charlotte,

و اسمش شارلوت است،

and I asked her to record something,

و من ازش خواستم چیزی رو ضبط کنه،

and I worked with a friend called Elliot

و با یک دوستی به اسم الیوت کار کردیم تا

to put some beats together.

تا این ضرب آهنگ ها رو باهم یکی کنیم.

So this is my niece, Charlotte.

این خواهرزاده من است، شارلوت.

(Music)

(موزیک)

Yay!

آره!

(Applause)

(تشویق حضار)

So that's pretty much what I do.

خب این كاملاً همان کاری است که من انجام می‌دم.

I just love bringing technology together,

من فقط می‌خوام فناوری را بکار بگیرم،

having a lot of fun, being creative.

کلی تفریح کنم و خلاق باشم.

But it's not about the technology.

اما درباره فناوری نیست.

It's just about, I want to create some great experiences.

فقط بخاطر این است که من می‌خوام تجربه‌های عالی را خلق کنم.

So thank you very much.

خب از شما خیلی متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)