An ingenious proposal for scaling up marine protection | The Nature Conservancy

Translator: Hajar Almasi Reviewer: RAHAA IMANII

Ah, earth's oceans.

آه، اقیانوس‌های زمین.

They are beautiful, inspiring, life-sustaining.

آن‌ها زیبا، الهام‌بخش، و ممد حیات‌اند.

They are also, as you're probably quite aware, more or less screwed.

همچنین، همانطور که احتمالا کاملا آگاهید، کم و بیش تباه شده‌اند.

In the Seychelles, for example,

در سِیشیل، برای نمونه،

human activities and climate change have left corals bleached.

فعالیت‌های انسانی و تغییرات اقلیمی مرجان‌ها را سفید کرده‌اند.

Overfishing has caused fish stocks to plummet.

ماهیگیری بیش از حد شمار ماهی‌ها را به شدت کاهش داده.

Biodiversity is in peril.

تنوع زیستی در خطر است.

So what can we do?

پس چه می توانیم بکنیم؟

Well, some form of protection, obviously.

خُب، بدیهی است که باید حفاظت کنیم.

Nature is very resilient.

طبیعت بسیار انعطاف‌پذیر است.

When marine areas are strategically protected,

وقتی مناطق دریایی از نظرِ استراتژیک محافظت می‌شوند،

entire ecosystems can bounce back.

تمام اکوسیستم‌ها می‌توانند به حالت اول بازگردند.

However, creating marine protected areas isn't easy.

با این حال، ایجاد مناطقِ حفاظت‌شده دریایی آسان نیست.

First, you have the issue of figuring out where to protect.

اولا، مسئله این است که تصمیم بگیرید از کجا محافظت کنید.

This coral reef overlaps with that international fishing route,

این صخره‌های مرجانی با مسیر ماهیگیری بین‌المللی همپوشانی داشته،

intersects with this fish hatchery.

و با محل تخم ریزی ماهی‌ها تداخل دارد.

Everything is interconnected.

همه چیز به هم متصل و پیوسته است.

And marine protection plans must take into account

و برنامه‌های حفاظت دریایی باید در نظر بگیرند که

how one area affects another.

یک منطقه چگونه بر دیگری تاثیر می‌گذارد.

Then, there's the issue of getting everyone on board.

سپس، مسئله همراه کردن همه افراد است.

اقتصادهای ساحلی اغلب به ماهیگیری و توریسم وابسته‌اند.

Coastal economies often rely on fishing and tourism.

If people think they can't do their work,

اگر مردم فکر کنند که نمی‌توانند کارشان را انجام دهند،

there's no chance of getting the local buy-in you need

هیچ شانسی برای خرید مایحتاج محلی وجود ندارد

for the area to be successful.

تا آن منطقه موفق عمل کند.

Marine protected areas must also be enforced.

مناطق حفاظت‌شده دریایی نیز باید تقویت شوند.

That means the government itself must be deeply invested in the plan.

بدان معنی که در این برنامه خود دولت نیز باید با جان و دل همکاری کند.

Token support will not cut it.

حمایت اسمی کافی نیست.

And finally, conservation requires money.

و در نهایت، حفاظت به پول نیاز دارد.

A lot of it.

پول خیلی زیاد.

Governments in island and coastal nations may want to protect their waters,

کشورهای جزیره‌ای و ساحلی ممکن است به دنبال حفاظت از آبهای خود باشند،

but often these nations have very high debt

اما اغلب این کشورها بدهی بسیار بالایی دارند

and can't afford to prioritize conservation.

و توان مالی ندارند که حفاظت از آبها را در اولویت قرار دهند.

If we rely on philanthropic dollars alone to fund marine protection,

اگر در بحث حفاظت از دریاها تنهابه پول فعالیت‌های بشردوستانه تکیه کنیم،

we might get a small marine-protected area here,

ممکن است یک منطقه کوچکِ حفاظت‌شده در اینجا،

another little one there.

و یکی دیگر در آنجا ایجاد کنیم.

But we need more marine protected areas faster,

اما به مناطق حفاظت‌شده دریاییِ بیشتری نیاز داریم،

to have lasting impact.

تا تاثیر پایدار بگذاریم.

So what exactly does smart ocean conservation look like?

پس حفاظت هوشمندانه اقیانوسی دقیقا چه شکلی خواهد داشت؟

How do we get the money, government support and careful planning

چطور پول، حمایت دولتی و برنامه‌ریزی دقیق داشته باشیم

that takes into account both local economies

که هم به اقتصادهای محلی کمک کند

and complex ecosystems?

و هم به اکوسیستم‌های پیچیده؟

We want to share with you an audacious idea

می‌خواهیم ایده‌ای جسورانه با شما در میان بگذاریم

from The Nature Conservancy.

از سازمان «حفاظت از طبیعت.» TNC

It seeks to address all of these things in one fell swoop.

ایده‌ای که در یک حرکت به تمامی این نکات پاسخ می‌دهد.

They've realized that debt held by island and coastal nations

آنها دریافته اند که بدهی‌ جزایر و کشورهای ساحلی

is the very thing that will enable them to achieve their conservation goals.

دقیقا همان چیزی است که آنها را قادر می‌کند به اهداف حفاظتی خود دست یابند.

TNC's idea is to restructure this debt,

ایده TNC تغییرساختار این بدهی است،

to generate the funds and political will

برای تولید سرمایه و اراده سیاسی

to protect reefs, mangroves and fisheries.

تا از صخره‌های دریایی، چندل‌ها و آبزیان حفاظت شود.

For example, if you refinance your house

مثلا اگر شما وام مسکن خود را نوسامان می‌کنید

تا نرخ بهره خود را کاهش دهید،

to take advantage of a better interest rate,

شاید از پس‌اندازتان برای عایق‌بندی اتاق زیر شیروانی استفاده کنید.

maybe you use the savings to insulate your attic.

That's what Blue Bonds for Conservation do for entire coastal countries.

این کاری است که «تضمین آبی برای محافظت» برای تمام کشورهای ساحلی انجام می‌دهند.

Refinance the debt,

تغییر ساختار وام،

then use the savings to create marine protected areas.

و سپس استفاده از پس‌انداز برای ایجادِ مناطق حفاظت‌شده دریایی.

Of course, sovereign debt restructuring is more complicated than that,

البته تغییر سازوکار بازپرداخت وام دولتی پیچیده‌تر از این است،

but you get the basic idea.

اما ایده اولیه را به دست می‌دهد.

If investors put in 40 million dollars now,

اگر هم‌اکنون سرمایه‌گذاران، ۴۰ میلیون دلار در نظر بگیرند،

it can unlock as much as 1.6 billion for ocean conservation.

به اندازه یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلار برای حفاظت اقیانوس‌ها می‌تواند آزاد شود.

And this is how the work gets done.

و به این ترتیب کار انجام می‌شود.

Step one: negotiate the deal.

مرحله اول: مذاکره درباره توافق.

A coastal nation commits to protect at least 30 percent of its ocean areas.

کشور ساحلی متعهد می‌شود که دستکم از ۳۰ درصدِ مناطق اقیانوسی خود محافظت کند.

In exchange, The Nature Conservancy bring investors, public funders

در عوض «سازمان حفاظت ازطبیعت» سرمایه‌گذاران، بنیادهای ارائه‌دهنده بودجه

and international development organizations

و سازمان‌های بین‌المللی توسعه را

to the table to restructure a portion of the nation's debt,

به میز مذاکره می‌آورد تا بخشی از بدهی کشور را بازسازی کنند،

به نحوی که منجر به کاهش نرخ‌ بهره و افزایش مدت بازپرداخت شود.

leading to lower interest rates and longer repayment periods.

Step two: create a marine plan.

مرحله دوم: ایجاد یک برنامه دریایی.

Simultaneously, The Nature Conservancy works with marine scientists,

همزمان «سازمان حفاظت از طبیعت» با دانشمندان علوم دریایی،

government leaders and local stakeholders

رهبران دولتی و ذینفعان محلی کار می‌کند

to create a detailed conservation plan

تا یک طرح حفاظت دقیق ایجاد شود

that integrates the needs of the ocean with the needs of the people.

که نیازهای اقیانوس را با نیازهای مردم درهم آمیزد.

Step three: activate for longevity.

مرحله سوم: فعال کردن برای طولانی مدت.

TNC establishes an independently run conservation trust fund.

«سازمان حفاظت از طبعیت» یک صندوق مستقل حفاظت را ایجاد می‌کند.

The savings from the debt restructure goes into it

پس‌اندازِ ناشی از تغییر پرداخت‌ وام به این صندوق می‌رود

to support new marine protected areas.

تا مناطق جدید حفاظت دریایی را حمایت کند.

The trust then holds the government accountable for its commitments,

این صندوق دولت را در قبال تعهداتش مسئول نگه می‌دارد،

و اطمینان می‌دهد که ضمانت آبی خرج اقدامات واقعی حفظ دریاها می‌شود.

ensuring that the Blue Bonds finance real protection efforts.

Could this plan work?

آیا این طرح می‌تواند موثر باشد؟

It already has.

جوابش را پس داده.

In 2016, TNC helped create a national conservation plan in the Seychelles.

«سازمان حفاظت از طبعیت» در ۲۰۱۶ به ایجاد برنامه حفاظت ملی در سِیشیل کمک کرد.

TNC restructured 22 million dollars of the government's debt.

این سازمان پرداخت ۲۲ میلیون دلار بدهی دولت را بازتنظیم کرد.

And in exchange, the government agreed to protect 30 percent of its marine areas.

و در عوض، دولت موافقت کرد که از ۳۰ درصد مناطق دریایی خود محافظت کند.

Today, the Seychelles is on track

امروزه، سِیشیل در مسیر حفاظت از

to protect 400,000 square kilometers of ocean.

۴۰۰ هزار کیلومترمربع از اقیانوس است.

That's an area roughly the size of Germany.

مساحتی تقریبا برابر با مساحت آلمان.

The Seychelles is protecting its coral reefs,

سِیشیل از صخره‌های مرجانی خود محافظت می‌کند،

it's replenishing its fisheries,

جمعیت آبزیانش را بازسازی می‌کند،

it's improving its resilience to climate change.

و انعطاف‌پذیری خود در مقابل تغییرات جوی را بهبود می‌بخشد.

At the same time, it's strengthening its economy.

در عین حال، اقتصاد خود را تقویت می‌کند.

این موفقیت باعث شد تا سایر دولت‌ها از آن تقلید کنند.

This success is making other governments take note.

Many want to be part of this.

بسیاری می‌خواهند بخشی از آن باشند.

There's an opportunity to scale this up, dramatically.

فرصت گسترش ناگهانی این برنامه وجود دارد.

And fast.

و گسترش سریع.

TNC has identified 20 more nations where such a plan should be possible.

سازمان حفاظت از طبعیت ۲۰ کشور دیگر که امکان این طرح را دارند شناسایی کرده‌.

But to execute, they need seed capital.

اما جهت اجرای آن، به سرمایه اولیه نیاز دارند.

And to put in place local teams who can develop conservation plans,

همچنین برای استقرار گروه‌های محلی که بتوانند طرح‌های حفاظتی را توسعه دهند،

work with all the stakeholders and structure the deals.

با تمامی ذینفعان کار کنند و معاملات را سازماندهی کنند.

If they get the support they need over the next five years,

اگر حمایت لازم را ظرف پنج سال آینده کسب کنند،

می‌توانند از چهار میلیون کیلومترمربع از اقیانوس محافظت کنند.

they could protect four million square kilometers of ocean.

که ۱۰ برابرآلمان است.

That's 10 Germanies.

This would increase the amount of protected areas

این باعثِ افزایش شمارِ مناطق حفاظت‌شده

in all of the world's oceans

در تمام اقیانوس‌های جهان می‌شود

by an incredible 15 percent.

با نرخ فوق‌العاده ۱۵ درصدی.

It would allow vast tracks of the world's coral reefs to replenish

باعث می‌شود تا رگه‌های مرجانی جهان بازسازی شود

and give safe harbor to countless species.

و زیستگاهی امن در دسترسِ گونه‌های بی‌شماری قرار می‌دهد.

This would be truly incredible.

این حقیقتا باورنکردنی است.

And it's really just the beginning.

و تازه اول کار است.

Because there aren't 20 countries in the world

چرا که فقط ۲۰ کشور جهان نیست که

where this kind of debt conversion would work.

این تغییر بازپرداخت بدهی در آنها موثر است.

There are almost 100.

تقریبا ۱۰۰ کشور وجود دارد.

With this approach, everyone wins.

با این رویکرد، همه برنده می‌شوند.

Governments, local citizens, funders,

دولت‌ها، شهروندان محلی، سرمایه‌گذاران،

and most importantly, our oceans.

و مهم‌تر از همه اقیانوس‌هایمان.

So in fact, we all win.

پس در واقع همه ما برنده‌ می‌شویم.

Ah, earth's oceans.

آه، اقیانوس‌های زمین.

[The Audacious Project]

[پروژه متهورانه]