Uber's plan to get more people into fewer cars | Travis Kalanick

Translator: Masood Mousavi Reviewer: Masood Zeinoghli

Today I wanted to -- well, this morning --

امروز می‌خواستم -- در واقع امروز صبح

I want to talk about the future of human-driven transportation;

می‌خواهم در مورد آینده‌ی حمل و نقل توسط انسان صحبت کنم

about how we can cut congestion, pollution and parking

در این رابطه که ما چگونه می توانیم آلودگی، شلوغی و پارکینگ‌ها را کمتر کنیم

by getting more people into fewer cars;

با افزودن مردم بیشتر در خودروهای کمتر

and how we can do it with the technology that's in our pockets.

و اینکه چگونه این کار را با استفاده از فناوری‌ای که در جیب ما است انجام دهیم.

And yes, I'm talking about smartphones ...

بله من در مورد گوشی‌های هوشمند صحبت می‌کنم

not self-driving cars.

و نه خودروهای بدون راننده.

But to get started we've got to go back over 100 years.

برای شروع، باید به بیش از ۱۰۰ سال پیش برگردیم

Because it turns out there was an Uber way before Uber.

زیرا مشخص می‌شود که در گذشته هم "اوبر" وجود داشته است.

And if it had survived,

و اگر حیاتش ادامه پیدا می‌کرد

the future of transportation would probably already be here.

احتمالا آینده‌ی حمل و نقل همین جا بود.

So let me introduce you to the jitney.

خب، اجازه بدید تا به شما خودروهای کرایه ای را معرفی کنم.

In 1914 it was created or invented by a guy named LP Draper.

در سال ۱۹۱۴ توسط فردی به نام "ال پی دارپر" ساخته یا اختراع شده است

He was a car salesman from LA, and he had an idea.

اون فروشنده خودرو در لس آنجلس بود و ایده ای داشت.

Well, he was cruising around downtown Los Angeles,

او در مرکز شهر لس آنجلس مشغول گشت زنی بود

my hometown,

شهر من،

and he saw trolleys

و اتوبوس‌های برقی را می بیند

with long lines of people trying to get to where they wanted to go.

که مردم در صف طولانیی سعی می‌کنند تا به جایی که میخواهند با آن برسند

He said, well, why don't I just put a sign on my car

او گفت، خب، چرا من علامتی در ماشینم نگذارم

that takes people wherever they want to go for a jitney --

که مردم را به هرجا که یک خودرو کرایه ای بخواهند، برساند.

that was slang for a nickel.

که آن اصطلاحی برای کرایه ۵ سنتی بود

And so people jumped on board,

و بعد از آن مردم به صحنه آمدند

and not just in Los Angeles but across the country.

نه فقط در لس آنجلس، بلکه در کل کشور

And within one year,

و در یک سال

by 1915,

در سال ۱۹۱۵

there were 50,000 rides per day in Seattle,

در سیاتل ۵۰٫۰۰۰ جابجایی در روز انجام می‌شد

45,000 rides per day in Kansas

۴۵٫۰۰۰ هزار جابجای در ایالت کانزاس

and 150,000 rides per day in Los Angeles.

و ۱۵۰٫۰۰۰ جابجابی در لس آنجلس

To give you some perspective,

برای آنکه به شما دیدی بدهم

Uber in Los Angeles

اوبر در لس آنجلس

is doing 157,000 rides per day, today ...

امروزه بیش از ۱۵۷٫۰۰۰ جابجایی را انجام می دهد

100 years later.

۱۰۰ سال بعد از آن.

And so these are the trolley guys,

و این ها افرادی هستند که از اتوبوس برقی استفاده می‌کردند

the existing transportation monopoly at the time.

تنها شیوه حمل و نقل موجود در آن زمان

They were clearly not happy about the jitney juggernaut.

آنها به هیچ وجه از قدرت عظیم خودرو کرایه ای راضی نبودند.

And so they got to work

و بنابراین آن‌ها دست به کار شدند

and they went to cities across the country

و به تمام شهرها در کل کشور رفتند

and got regulations put in place to slow down the growth of the jitney.

و قوانینی تنظیم کردند که رشد سریع خودرو کرایه ای را کاهش دهد

And there were all kinds of regulations.

و آنجا انواع قوانین وجود داشت.

There were licenses -- often they were pricey.

مجوز هایی وجود داشت-- که اغلب گران بودند.

In some cities,

در بعضی از شهرها

if you were a jitney driver,

اگر شما راننده ی یک خودرو کرایه ای بودید

you were required to be in the jitney for 16 hours a day.

مجبور بودید تا ۱۶ ساعت از روز را در خودرو کرایه‌ای بمانید.

In other cities,

در شهر های دیگر،

they required two jitney drivers for one jitney.

دو راننده برای یک خودرو کرایه ای نیاز بود

But there was a really interesting regulation

ولی یک قانون بسیار جالب وجود داشت

which was they had to put a backseat light --

اجبار به نصب چراغ صندلی عقب خودرو --

install it in every Jitney --

باید در تمام خودروهای کرایه ای نصب شود

to stop a new pernicious innovation which they called spooning.

تا یک نوآوری جدید و مهلک را که بقل کردن می نامیدند، متوقف سازد

(Laughter)

(خنده)

All right. So what happened?

بسیار خوب، چی اتفاقی افتاد؟

Well, within a year this thing had taken off.

خب در طول یک سال تعطیل شد.

But the jitney, by 1919, was regulated completely out of existence.

اما در سال ۱۹۱۹ این خودروهای کرایه ای به طور قانونی کاملا کنار گذاشته شدند

That's unfortunate ...

بدشانسی بزرگی بود

because, well, when you can't share a car, then you have to own one.

زیرا وقتی نمی‌توانید یک ماشین را به اشتراک بگذارید، باید مالک یک ماشین باشید.

And car ownership skyrocketed

و مالکیت خودرو به سرعت افزایش پیدا کرد

and it's no wonder that by 2007,

و باعث تعجب نیست که تا سال ۲۰۰۷

there was a car for every man, woman and child in the United States.

برای هر مرد، زن و بچه در آمریکا، یک خودرو وجود دارد

And that phenomenon had gone global.

و این به یک پدیده جهانی تبدیل شد

In China by 2011,

درچین تا سال ۲۰۱۱

there were more car sales happening in China than in the US.

ماشین فروشی در چین بیش از آمریکا بود.

Now, all this private ownership of course had a public cost.

و حالا این مالکیت‌های شخصی هزینه عمومی هم داشت.

In the US, we spend 7 billion hours a year,

در آمریکا، در طول یک سال، ما ۷ میلیارد ساعت از عمر خود را

wasted, sitting in traffic.

در ترافیک به هدر می‌دهیم.

160 billion dollars in lost productivity,

۱۶۰ میلیارد دلار درآمد و بهره‌وری را هم

of course also sitting in traffic,

در همان وضعیت در ترافیک از دست می دهیم

and one-fifth of all of our carbon footprint

و یک پنجم از همه ی کربن به جا مانده

is spewed out in the air by those cars that we're sitting in.

توسط همان خودروهایی که ما در آن‌ها نشسته ایم انتشار میابد

Now, that's only four percent of our problem though.

اکنون، این فقط ۴ درصد از مشکلی ما است.

Because if you have to own a car

زیرا اگر شما مجبور به خرید خودرو باشید

then that means 96 percent of the time your car is sitting idle.

به این معنا است که ۹۶ درصد اوقات خودرو شما بدون استفاده خواهد بود

And so, up to 30 percent of our land and our space

و بنابراین، تا ۳۰ درصد زمین و فضای ما

is used storing these hunks of steel.

برای نگهداری این تکه‌های بزرگ فولاد استفاده می‌شود

We even have skyscrapers built for cars.

ما حتی آسمان خراش‌هایی را برای خودروها ساخته‌ایم.

That's the world we live in today.

این دنیایی است که ما امروزه در آن زندگی می‌کنیم

Now, cities have been dealing with this problem for decades.

شهرها دهه هاست که با این مشکل مواجه هستند.

It's called mass transit.

که حمل و نقل انبوه نامیده می‌شود

And even in a city like New York City,

و حتی در شهری مانند نیویورک

one of the most densely populated in the world

یکی از پر ازدحام ترین شهرهای دنیا

and one of the most sophisticated mass transit systems in the world,

و یکی از پیچیده‌ترین سیستم های حمل و نقل در جهان،

there are still 2.5 million cars that go over those bridges every day.

هنوز ۲.۵ میلیون خودرو وجود دارند که هر روز از آن پل‌ها عبور می‌کنند.

Why is that?

چرا؟

Well, it's because mass transit hasn't yet figured out

به این دلیل است که هنوز حمل و نقل انبوه حل نشده است.

how to get to everybody's doorstep.

اینکه چگونه به دم در خانه هر فرد برویم.

And so back in San Francisco, where I live,

و به سانفرانسیسکو برگردیم، جایی که من زندگی می‌کنم

the situation's much worse,

وضعیت بسیار بدتر است،

in fact, much worse around the world.

در حقیقت، در سرتاسر دنیا از این هم بدتر است

And so the beginning of Uber in 2010 was --

و خب، شروع اوبر در سال ۲۰۱۰ --

well, we just wanted to push a button and get a ride.

ما فقط می‌خواستیم یک دکمه را فشار دهیم و یک سواری بگیریم.

We didn't have any grand ambitions.

ما جاه طلبی‌های بزرگی نداشتیم.

But it just turned out

اما اخیرا مشاهده شده است

that lots of people wanted to push a button and get a ride,

که مردم زیادی می‌خواهند تنها با فشار یک دکمه یک سواری بگیرند،

and ultimately what we started to see was a lot of duplicate rides.

و در نهایت چیزی که دیدیم درواقع تعداد زیادی مقصدهای تکراری بود

We saw a lot of people

ما افراد زیادی را دیدیم که

pushing the same button at the same time

یک دکمه را در یک زمان فشار می‌دهند

going essentially to the same place.

و اساسا به یک مقصد هم می‌روند.

And so we started thinking about,

بنابراین ما به این موضوع فکر کردیم که

well, how do we make those two trips and turn them into one.

چگونه می‌توان این دو سفر را به یک سفر تبدیل نمود.

Because if we did, that ride would be a lot cheaper --

زیرا اگر ما این کار را انجام می‌دادیم، این سواری بسیار ارزانتر انجام می‌شد --

up to 50 percent cheaper --

تا ۵۰ درصد ارزانتر--

و البته برای شهر هم

and of course for the city

you've got a lot more people and a lot fewer cars.

افراد بسیار بیشتر و خودروهای بسیار کمتری داریم

And so the big question for us was:

بنابراین سوال بزرگ برای ما این بود که:

would it work?

آیا این روش کار می‌کند؟

Could you have a cheaper ride

آیا می‌توانید سواری ارزان تری داشته باشید؟

cheap enough that people would be willing to share it?

آنقدر ارزان که مردم تمایل به سهیم شدن خودرو خود با دیگران داشته باشند.

And the answer, fortunately, is a resounding yes.

و خوشبختانه، پاسخ مثبت می باشد

In San Francisco,

در سانفرانسیسکو

before uberPOOL, we had --

قبل ار بکارگیری uberPOOL

well, everybody would take their car wherever the heck they wanted.

هر فردی خودرو خود را برای رفتن به هرجایی بیرون می‌آورد.

And the bright colors is where we have the most cars.

رنگ های روشنتر جایی است که خودروهای بیشتری وجود دارند

And once we introduced uberPOOL,

به محض اینکه ما uberPOOL را معرفی کردیم،

well, you see there's not as many bright colors.

می بینید که خبری از آن همه نورهای روشن نیست.

More people getting around the city in fewer cars,

و افراد زیادی در خودروهای کمتری جابجا شده اند،

taking cars off the road.

خیابان‌ها را از خودروها خالی کردند.

It looks like uberPOOL is working.

به نظر می‌آید که uberPOOL جواب داده است.

و بنابراین ما این طرح را در لس آنجلس هم به اجرا در آوردیم

And so we rolled it out in Los Angeles

eight months ago.

۸ ماه پیش

And since then, we've taken 7.9 million miles off the roads

و از آن موقع، ما توانسته ایم ۱۲.۷ میلیون کیلومتر از سفرهای جاده ای کم کنیم

and we've taken 1.4 thousand metric tons of CO2 out of the air.

و همچنین از ورود ۱.۴ هزار کیلوگرم کربن دی اکسید به هوا جلوگیری کرده ایم.

But the part that I'm really --

اما آن بخشی که من واقعا

(Applause)

(تشویق)

But my favorite statistic --

آمار مورد علاقه من

به یاد بیاورید که من اهل لس آنجلس هستم

remember, I'm from LA,

I spent years of my life

من سال های عمرم را

sitting behind the wheel, going, "How do we fix this?" --

پشت فرمان با فکر "چطور این مشکل را حل کنیم"، گذرانده‌ام --

my favorite part is that eight months later,

بخش مورد علاقه من این هست که ۸ ماه بعد

we have added 100,000 new people that are carpooling every week.

ما ۱۰۰٫۰۰۰ آدم جدید را در هر به اشتراک گذاری خودرو اضافه کردیم

Now, in China everything is supersized,

حالا در چین، همه چی بسیار بزرگتر است

and so we're doing 15 million uberPOOL trips per month,

و ما در هر ماه ۱۵ میلیون سواری با uberPOOL داریم،

that's 500,000 per day.

معادل ۵۰۰٫۰۰۰ در روز است

And of course we're seeing that exponential growth happen.

و البته ما اتفاق افتادن این رشد نمایی فزاینده را می‌بینیم.

In fact, we're seeing it in LA, too.

در واقع ما این موضوع را در لس آنجلس هم می‌بینیم

And when I talk to my team, we don't talk about,

و وقتی که من با گروهم صحبت می‌کنم ما در این رابطه صحبت نمی‌کنیم که

"Hey, well, 100,000 people carpooling every week and we're done."

اوه! ۱۰۰٫۰۰۰ نفر در هر هفته خودرو خود را به اشتراک می‌گذارند کار ما تمام شده است

How do we get that to a million?

می‌پرسیم چگونه میتوانیم این مقدار را به یک میلیون نفر برسانیم

And in China, well, that could be several million.

و در چین، این میتواند به چندین میلیون هم برسد

And so uberPOOL is a very great solution for urban carpooling.

پس بنابراین uberPOOL راه حل بسیار خوبی برای سواری شهری می‌باشند.

But what about the suburbs?

اما در مورد خارج شهرها چطور؟

This is the street where I grew up in Los Angeles,

این همان خیابانی در لس آنجلس است که در آن بزرگ شده ام

it's actually a suburb called Northridge, California,

خارج شهری است و نام آن نورث ریدج، کالیفرنیا است.

and, well --

و ، خوب --

look, those mailboxes, they kind of just go on forever.

به این صندوق های پست نگاه کنید تعداد آن‌ها بسیار زیاد است.

And every morning at about the same time,

و هر روز صبح، در یک زمان

cars roll of out their driveway,

خودروها از جلوی خانه بیرون می‌آیند

most of them, one person in the car,

و بیشتر آن‌ها تک سرنشین هستند

and they go to work, they go to their place of work.

و آنها به محل کار خود می‌روند.

So the question for us is:

و سوال ما این است که

well, how do we turn

خوب، ما چگونه می‌توانیم

all of these commuter cars --

این مسافران هر روزه را

and literally there's tens of millions of them --

و درواقع ۱۰ ها میلیون نفر از آن‌ها را

how do we turn all these commuter cars into shared cars?

چگونه می‌توانیم خودورو آن‌ها را به خودروهای اشتراکی تبدیل کنیم؟

Well, we have something for this that we recently launched called uberCOMMUTE.

خوب، ما برای این موضوع هم چیزی داریم که uberCOMMUTE نامیده می‌شود

You get up in the morning, get ready for work, get your coffee,

شما صبح از خواب بیدار می‌شوید برای کار آماده شده، قهوه می گیرید

go to your car

به سمت خودرو خود میروید

and you light up the Uber app,

و برنامه اوبر خود را باز می‌کنید

and all of a sudden,

و ناگهان،

you become an Uber driver.

شما به یکی از رانندگان اوبر تبدیل می‌شوید

And we'll match you up with one of your neighbors

و ما شما را با یکی از همسایه ها هماهنگ می‌کنیم

on your way to work

در مسیر شما به کار

and it's a really great thing.

و این واقعا چیز جالبی است

There's just one hitch ...

فقط یک مانع هست

it's called regulation.

که مقررات نام دارد

So 54 cents a mile, what is that?

پس ۵۴ سنت در هر مایل، این چیست؟

Well, that is what the US government

این چیزی است که دولت امریکا

has determined that the cost of owning a car is per mile.

به عنوان هزینه مالکیت خودرو در هر مایل تعیین کرده است

You can pick up anybody in the United States

شما می‌توانید هر کسی را در آمریکا سوار کنید

and take them wherever they want to go at a moment's notice,

و آنها را به مقصدی که می‌خواهند برسانید و در یک لحظه توجه

for 54 cents a mile or less.

برای ۵۴ سنت در هر مایل یا کمتر از آن.

But if you charge 60 cents a mile, you're a criminal.

اما اگر شما در هر مایل ۶۰ سنت بگیرید شما فردی بزهکار هستید.

But what if for 60 cents a mile

اما اگر برای ۶۰ سنت در هر مایل، ما میتوانستیم

we could get half a million more people carpooling in Los Angeles?

نیم میلیون نفر را به اشتراک گذاری خودرو در لس آنجلس ترغیب کنیم چه اتفاقی می‌افتاد؟

And what if at 60 cents a mile

و اگر در ۶۰ سنت برای هر مایل

we could get 50 million people carpooling in the United States?

ما میتوانستیم ۵۰ میلیون نفر را در امریکا به اشتراک گذاری خودرو ترغیب کنیم

If we could,

چه اتفاقی می‌افتاد، اگر میتوانستیم

it's obviously something we should do.

و البته این چیزی است که ما باید انجام دهیم.

And so it goes back to the lesson of the jitney.

و بنابراین، به درسی که از خودروهای کرایه ای یاد گرفتیم بر می‌گردد.

If by 1915 this thing was taking off,

اگر در سال ۱۹۱۵ این موضوع متوقف شد

imagine without the regulations that happened,

تصور کنید بدون مقرراتی اتفاق افتاد

if that thing could just keep going.

اگر میتوانست ادامه یابد

How would our cities be different today?

شهرهای ما چقدر متفاوت تر از امروز بود؟

Would we have parks in the place of parking lots?

میتوانستیم بجای محوطه پارکینگ ها ، پارک و فضای سبز داشته باشیم؟

Well, we lost that chance.

خوب، ما این فرصت را از داست داده ایم

But technology has given us another opportunity.

اما فناوری فرصت دیگری در اختیار ما قرار داده است

Now, I'm as excited as anybody else about self-driving cars

اکنون، من هم مانند هر فرد دیگری به خودروهای بدون راننده علاقه دارم

but do we have to really wait five, 10 or even 20 years

اما آیا واقعا باید ۵، ۱۰ یا حتی ۲۰ سال دیگر صبر کنیم تا

to make our new cities a reality?

شهرهای جدید مان را به واقعیت تبدیل کنیم؟

With the technology in our pockets today,

با استفاده از فناوری که امروزه در جیب ما هست

and a little smart regulation,

و اندکی مقررات هوشمندانه

we can turn every car into a shared car,

می‌توانیم هر ماشینی را به یک خودرو اشتراکی تبدیل کنیم

and we can reclaim our cities starting today.

و میتوانیم اصلاح شهرها را از همین امروز آغاز کنیم

Thank you.

متشکرم

(Applause)

(تشویق)

Chris Anderson: Travis, thank you.

کریس آندرسون: متشکرم تراویس

Travis Kalanick: Thank you.

تراویس کالانیک: من هم متشکرم.

CA: You know -- I mean the company you've built is absolutely astounding.

کریس: میدونی، شرکتی که شما ساخته اید بسیار حیرت انگیز است.

You only just talked about a small part of it here --

تو در اینجا فقط در مورد بخش کوچکی از آن صحبت کردی --

a powerful part --

-- یک بخش بسیار مهم

the idea of turning cars into public transport like that,

ایده تبدیل خودروها به وسایل حمل و نقل عمومی به این شکل

it's cool.

خیلی خوبه

But I've got a couple other questions

ولی من سوالات دیگری دارم

because I know they're out there on people's minds.

زیرا می‌دانم که این سوالات در ذهن سایر مردم هم هست.

So first of all, last week I think it was,

پس اول از همه، فکر میکنم هفته پیش بود

I switched on my phone and tried to book an Uber

من تلفن همراهم را روشن کردم و سعی کردم تا یک اوبر رزرو کنم

and I couldn't find the app.

اما من حتی نتوانستم برنامه آن را پیدا کنم

You had this very radical, very bold, brave redesign.

که شما در طراحی دوباره آن بسیار اساسی، مهم و خیره کننده عمل کردید

TK: Sure.

تراویس: بله

CA: How did it go?

کریس: چگونه انجام شد؟

Did you notice other people not finding the app that day?

آیا متوجه شدید که مردم دیگری هم نتوانستند این برنامه را در آن روز پیدا کنند؟

Are you going to win people over for this redesign?

آیا می‌خواهید با طراحی دوباره آن مردم را بیشتر بدست بیاورید؟

TK: Well, first I should probably just say,

تراویس: احتمالا من فقط باید بگویم

well, what we were trying to accomplish.

ما قصد داریم چه کاری را انجام دهیم.

And I think if you know a little bit about our history,

و من فکر می‌کنم اگر شما در مورد تاریخچه ما بیشتر بدانید

it makes a lot more sense.

این منطقی‌تر به نظر می‌آید.

Which is, when we first got started,

که، زمانی که ما شروع به کار کردیم

it was just black cars.

فقط این ماشین‌های سیاه بودند

It was literally you push a button and get an S-Class.

شما یک دکمه را فشار می‌دادید و یک خودرو کلاس اس تحویل می‌گرفتید.

And so what we did

اما خب کاری که ما انجام دادیم

was almost what I would call an immature version of a luxury brand

تقریبا چیزی بود که من نوع بی تجربه ای از یک برند لوکس می نامم

that looked like a badge on a luxury car.

که شبیه یک نشان در خودروهای خیلی عالی است

And as we've gone worldwide

و همانطور ما به سراسر جهان رفتیم

and gone from S-Classes to auto rickshaws in India,

و از خودرو های کلاس اس به کالسکه سواری در هندوستان رفتیم

it became something that was important for us

و این چیزی شد که برای ما مهم بود

to be more accessible,

اینکه بیشتر در دسترس باشیم

to be more hyperlocal,

فراتر از موقعیت و مکان باشیم

to be about the cities we were in

تا در محدوده شهری که ما هستیم باشیم

and that's what you see with the patterns and colors.

و این چیزی است که شما با الگوها و رنگ‌ها می‌بینید

And to be more iconic,

تا بیشتر نمادین باشد

because a U doesn't mean anything in Sanskrit,

زیرا "U" در زبان سانسکریت هیچ معنی خاصی نمی‌دهد،

and a U doesn't mean anything in Mandarin.

حتی در زبان چینی هم معنی نمی‌دهد

And so that was a little bit what it was about.

و این فقط اندکی از آنچه هست، می باشد

Now, when you first roll out something like that,

حالا، وقتی شما چیزی شبیه به آن را به حرکت در می‌اورید

I mean, your hands are sweating,

منظورم این هست که، دستان شما عرق می‌کند

you've got --

شما --

you know, you're a little worried.

میدونی، شما اندکی نگران هستید

What we saw is a lot of people --

چیزی که ما دیدیم مردم بسیاری هستند که

actually, at the beginning, we saw a lot more people opening the app

در حقیقت، در ابتدا ما افراد زیادی را دیدیم که برنامه را باز کردند

because they were curious what they would find when they opened it.

زیرا کنجکاو بودند که زمانی که آن را باز می‌کنند، چه چیزی پیدا می‌کنند

And our numbers were slightly up from what we expected.

و آمارهای ما اندکی از آنچه انتظار داشتیم بیشتر بود

CA: OK, that's cool.

کریس: که اینطور، این خوبه

Now, so you, yourself, are something of an enigma, I would say.

حالا، خود تو، مانند یک معما هستی ممکنه اینطور بگویم

Your supporters and investors, who have been with you the whole way,

حامیان و سرمایه‌گذاران شما ، که در تمام مسیر همراه شما بوده‌اند،

believe that the only chance

باور دارند که تنها فرصت

of sort of taking on the powerful, entrenched interests

مقابله با قدرت و منافع تثبیت شده‌ی

of taxi industry and so forth,

صنعت تاکسی و سایر موارد،

is to have someone who is a fierce, relentless competitor,

این است که کسی را داشته باشید که یک رقیب بی‌امان باشد،

which you've certainly proved to be.

که البته نشان دادید که هستید

Some people feel you've almost taken that culture too far,

بعضی از مردم فکر می‌کنند که شما این فرهنگ را زیادی به پیش برده‌اید،

and you know -- like a year or two ago

و میدونی، مثلا یک یا دو سال قبل

there was a huge controversy where a lot of women got upset.

جنجال زیادی وجود داشت که در آن بسیاری از زنان ناراحت شدند.

How did it feel like inside the company during that period?

این موضوع چه احساسی در آن دوره در شرکت به وجود آورد؟

Did you notice a loss of business?

آیا متوجه از دست رفتن تجارت خود شده اید؟

Did you learn anything from that?

آیا چیزی از این موضوع یاد گرفتید؟

TK: Well, look, I think --

تراویس: خوب، نگاه کن، من فکر می‌کنم که

I've been an entrepreneur since I've been in high school

من از زمانی که در دبیرستان بودم، یک کارآفرین بوده‌ام

and you have --

و شما --

In various different ways an entrepreneur will see hard times

در راه‌های متفاوت بسیار زیادی، یک کارآفرین زمان های سخت را می‌ببیند

and for us,

و برای ما

it was about a year and a half ago,

این تقریبا یک ونیم سال پیش بود

and for us it was hard times, too.

و برای ما هم زمان بسیار سختی بود

Now, inside, we felt like --

اکنون، در داخل، ما این حس را داشتیم که ،

I guess at the end of the day

من حدس میزنم در پایان روز

we felt like we were good people doing good work,

ما حس می‌کردیم که آدم های خوبی هستیم، و کار درست انجام می‌دهیم

but on the outside that wasn't evident.

ولی در بیرون هیچ شاهدی وجود نداشت

And so there was a lot that we had to do

و بنابراین کارهای زیادی بود که باید انجام می‌دادیم

to sort of --

تا اندازه ای تقریبا

We'd gone from a very small company --

ما از یک شرکت خیلی کوچک

I mean if you go literally two and a half years ago,

منظورم این هست که دقیقا ۲.۵ سال پیش

our company was 400 people,

شرکت ما فقط ۴۰۰ نفر داشت

and today it's 6,500.

ولی امروز ۶٫۵۰۰ نفر هست

And so when you go through that growth,

و بنابراین وقتی شما به این سطح رشد می‌رسید

you have to sort of cement your cultural values

شما باید تا اندازه‌ای هم به ارزش‌های فرهنگی توجه کنید

and talk about them all of the time.

و در همیشه از آن‌ها صحبت کنید

And make sure that people are constantly checking

و مطمئن شوید که مردم پیوسته آن ها را بررسی می‌کنند

to say, "Are we good people doing good work?"

تا بگویند، "آیا مردمی خوب هستیم که کارِ خوبی انجام می‌دهیم؟"

And if you check those boxes,

و اگر این مراحل را رد کنید،

the next part of that is making sure you're telling your story.

بخش بعدی این است که مطمئن شوید داستانتان را میگویید

And I think we learned a lot of lessons

و من فکر می‌کنم که درس های بسیاری را یاد گرفتم

but I think at the end of it we came out stronger.

ولی من فکر می‌کنم که ما در آخر قوی‌تر شدیم

But it was certainly a difficult period.

اما خب واقعا یک دوره سختی بود

CA: It seems to me, everywhere you turn,

کریس: به نظر من، هرجایی که بروی

you're facing people who occasionally give you a hard time.

با مردمی مواجه می‌شوید که برای شما دوره سختی را پدید می‌آورند

Some Uber drivers in New York and elsewhere

بعضی از رانندگان اوبر در نیویورک و جاهای دیگر

are mad as hell now because you changed the fees

بسیار عصبانی هستند چرا که شما هزینه‌ها را تغییر دادید

and they can barely -- they claim -- barely afford the deal anymore.

و آنها مدعی هستند که به سختی نمی‌توانند با این قضیه کنار بیایند.

How --

چگونه--

You know, you said that you started this originally --

میدونی،تو گفتی که این کار را اساسا

just the coolness of pressing a button and summoning a ride.

به آسانی فشار دادن یک دکمه و فراخوانی یک سواری انجا دادید.

This thing's taken off,

این موضوعات اتفاق افتاده اند

you're affecting the whole global economy, basically, at this point.

شما برروی کل اقتصاد جهانی تاثیر گذاشتید اساسا در این لحظه

You're being forced to be, whether you want it or not,

شما مجبور هستی تا باشی، چه بخواهی و چه نخواهی

a kind of global visionary who's changing the world.

نوعی دید جهانی که دنیا را تغییر می‌دهد

I mean -- who are you?

منظورم این هست که-- شما چه کسی هستید؟

Do you want that?

آیا شما این را می‌خواهید؟

Are you ready to go with that and be what that takes?

آیا آماده اید با آن پیش بروید و آن‌چیزی باشی که لازم است؟

TK: Well, there's a few things packed in that question, so --

تراویس: خوب، چیزهای اندکی در این سوال جای گرفته اند

(Laughter)

(خنده)

First is on the pricing side --

اول ازهمه جنبه قیمت گذاری است

I mean, keep in mind, right?

منظورم این هست که، به یاد داشته باشید ، درسته؟

UberX, when we first started,

اوبر ایکس، زمانی که ما شروع کردیم

was literally 10 or 15 percent cheaper than our black car product.

دقیقا ۱۰ تا ۱۵ درصد از محصولات ماشین سیاه ما ارزان تر بود.

It's now

که الان هم

in many cities, half the price of a taxi.

در بسیاری از شهر ها، نصف قیمت تاکسی‌ها است.

And we have all the data to show

و ما داده های بسیاری داریم که نشان دهیم

that the divers are making more per hour than they would as taxi drivers.

که رانندگان در طول هر ساعت درآمد بیشتری از اینکه راننده یک تاکسی باشند درمی‌آورند.

What happens is when the price goes down,

چه اتفاقی می‌افتد اگر هزینه ها کاهش یابد

people are more likely to take Uber

مردم احتمال بیشتری دارد که از اوبراستفاده کنند

در زمان‌های متفاوتی از روز نسبت به زمانی که آن‌ها در غیر اینصورت خواهند داشت

at different times of the day than they otherwise would have,

and they're more likely to use it in places they wouldn't have before.

و احتمال بیشتری وجود دارد که در جاهای جدید استفاده کنند

And what that means for a driver is wherever he or she drops somebody off,

و برای رانندگان به معنای آن است که هر جایی که آن‌ها فردی را پیاده کنند

they're much more likely to get a pickup and get back in.

احتمال بیشتری وجود دارد که فرد دیگری را سوار کنند و با آن برگردند

And so what that means is more trips per hour,

و این به معنای سفر های بیشتری در روز است

more minutes of the hour where they're productive

دقیقه های بیشتری در هر ساعت که آن‌ها ایجاد می‌کنند

and actually, earnings come up.

و درواقع درآمد آن‌ها افزایش پیدا می‌کند.

And we have cities where we've done literally five or six price cuts

و ما شهرهایی را داریم که در آن‌ها ۵ یا ۶ بار کاهش هزینه را داشته ایم

and have seen those price cuts go up over time.

و ما شاهد هستیم این افت قیمت ها در طول زمان بیشتر هم می‌شود

So even in New York --

و حتی در نیویورک،

We have a blog post we call "4 Septembers" --

ما پست وبلاگی داریم که ۴ سپتامبر نامیده می‌شود

compare the earnings

و درآمدها را مقایسه می‌کند

September after September after September.

در هر سپتامبر

Same month every year.

در همان ماه هر سال

And we see the earnings going up over time

و ما می‌بینیم که درآمدها افزایش می‌یابد

as the price comes down.

از لحظه ای که قیمت‌ها کاهش می‌یابد

و یک نقطه مشخص برای هزینه ایده آل وجود دارد نمی‌توان برای همیشه پایین رفت.

And there's a perfect price point -- you can't go down forever.

And in those places where we bring the price down

و در آن مکان‌ها، که هزینه را پایین آوردیم

but we don't see those earnings pop,

اما افزایش در آمدها را نمی‌بینیم

we bring the prices back up.

دوباره هزینه‌ها را به جای اول برمی‌گردانیم

So that addresses that first part.

این جواب بخش اول.

And then the enigma and all of this --

و سپس معما و همه این‌ها --

I mean, the kind of entrepreneur I am

منظورم این هست که، من کارآفرینی هستم که

is one that gets really excited about solving hard problems.

کسی است که در مورد حل مشکلات دشوار هیجان زده می‌شود.

And the way I like to describe it is it's kind of like a math professor.

و روشی که من دوست دارم این کار را توصیف کنم، شبیه یک استاد ریاضی است

You know? If a math professor doesn't have hard problems to solve,

میدونی؟ اگر استاد ریاضی مسئله مشکلی برای حل کردن نداشته باشد،

that's a really sad math professor.

اون واقعا یک استاد ریاضی غمگین می‌باشد

And so at Uber we like the hard problems

ما هم در اوبر مشکلات دشوار را دوست داریم

and we like getting excited about those and solving them.

دوست داریم تا با آن‌ها به هیجان بیاییم و آنها را حل کنیم

But we don't want just any math problem,

ولی ما هر مسئله ریاضی را هم نمی‌خواهیم

ما سخت ترین مسئله ای را که می‌توانیم پیدا کنیم می‌خواهیم

we want the hardest ones that we can possibly find,

and we want the one that if you solve it,

و ما مسئله ای را می‌خواهیم که اگر شما آن را حل کنید

there's a little bit of a wow factor.

مقداری باعث شگفتی باشد.

CA: In a couple years' time --

کریس: در طول چند سال،

say five years' time, I don't know when --

مثلا ۵ سال، من نمیدانم چه وقت--

you roll out your incredible self-driving cars,

شما قادر هستید تا خودروهای بدون راننده شگفت انگیز خود را معرفی کنید،

at probably a lower cost than you currently pay for an Uber ride.

و با هزینه ای کمتر از آنچه امروزه برای اوبر پرداخت می‌کنید.

What do you say to your army of a million drivers plus at that time?

در آن موقع شما چه چیزی به ارتشی از میلیون ها راننده اوبر خواهید گفت؟

TK: Explain that again -- at which time?

تراویس: لطفا دوباره توضیح بدبد-- کدام موقع؟

CA: At the time when self-driving cars are coming --

زمانی که خودروهای بدون راننده وارد شوند

TK: Sure, sure, sure. Sorry, I missed that.

بله، البته، ببخشید من متوجه نشده بودم.

CA: What do you say to a driver?

شما به رانندگان چه خواهید گفت؟

TK: Well, look, I think the first part is it's going to take --

خوب، ببینید، من فکر میکنم اولین بخش این است که احتمالا

it's likely going to take a lot longer

خیلی بیشتر از چیزی که

than I think some of the hype or media might expect.

رسانه ها انتظار دارند طول خواهد کشید.

That's part one.

این بخش اول هست

Part two is it's going to also take --

بخش دوم این است که

there's going to be a long transition.

یک دوره انتقال طولانی خواهد بود.

These cars will work in certain places and not in others.

این ماشین ها در همه جا قابل استفاده نیست بلکه تنها در مکان‌های مشخصی کارمی‌کنند.

For us it's an interesting challenge, right?

برای ما این یک چالش بزرگه ، درسته ؟

Because, well --

خب ، بخاطر اینه که

Google's been investing in this since 2007,

گوگل از سال ۲۰۰۷ روی این موضع سرمایه گذاری کرده،

Tesla's going to be doing it, Apple's going to be doing it,

تسلا و اپل هم می‌خواهند این کار را انجام دهند

the manufacturers are going to be doing it.

تولیدکنندگان هم می‌خواهند همین کار را انجام بدهند

This is a world that's going to exist, and for good reason.

این دنیایی است که قراره به وجود بیاد و به دلیل خوبی

A million people die a year in cars.

سالانه یک میلیون نفر در ماشین‌ها می‌میرند.

And we already looked at the billions or even trillions of hours worldwide

و ما در حال حاضر بیلیون ها و یا شاید تریلیون ها ساعت را می‌بینیم

that people are spending sitting in them, driving frustrated, anxious.

که مردم در آن با خستگی و استرس رانندگی می‌کنند.

And think about the quality of life that improves

حالا درباره کیفیت زندگی که قرار هست بهتر شود فکر کنید

when you give people their time back

وقتی شما زمانشان را به مردم بر می‌گردانید

and it's not so anxiety-ridden.

و با استرس رانندگی نمی‌کنند

So I think there's a lot of good.

پس من فکر میکنم که این موضوع مزایای زیادی دارد

And so the way we think about it is that it's a challenge,

و روشی که به آن فکر می‌کنیم این هست که این یک چالش است

but one for optimistic leadership,

اما برای یک رهبر خوش بین،

Where instead of resisting --

جایی که به جای مقاومت

resisting technology,

مقاومت در برابر فناوری

maybe like the taxi industry, or the trolley industry --

شاید شبیه به صنعت تاکسی و یا صنعت اتوبوس برقی

we have to embrace it or be a part of the future.

ما باید این موضوع را با آغوش باز بپذیریم و یا بخشی از آینده باشیم

But how do we optimistically lead through it?

اما چگونه میتوانیم خوش‌بینانه به این موضوع دست یابیم؟

Are there ways to partner with cities?

آیا راه‌هایی برای همکاری با شهرها وجود دارد؟

Are there ways to have education systems, vocational training, etc.,

آیا روشی برای آموزش سیستم آموزش های کاری و سایر موارد وجود دارد

for that transition period.

برای آن دوره انتقال.

It will take a lot longer than I think we all expect,

این موضوع بسیار بیشتر از آنچه که همه ما انتظار داریم طول خواهد کشید،

especially that transition period.

مخصوصا دوره انتقال

But it is a world that's going to exist,

اما این جهانی است که وجود خواهد داشت،

and it is going to be a better world.

و یک دنیای بهتر خواهد بود.

CA: Travis, what you're building is absolutely incredible

تراویس، چیزی که شما می‌سازید بسیار شگفت انگیز است

and I'm hugely grateful to you for coming to TED and sharing so openly.

بسیار از شما ممنونم که به تد آمدید و این موضوع را برای ما به اشتراک گذاشتید

Thank you so much. TK: Thank you very much.

خیلی متشکرم منم از شما متشکرم

(Applause)

(تشویق)