Gordon Brown on global ethic vs. national interest

گوردن بروان: گوردون براون در اخلاق جهانی در مقابل منافع ملی

Translator: Kei Esmaeilpour Reviewer: soheila Jafari

Chris Anderson: Thank you so much, Prime Minister,

کریس اندرسون: با تشکر از شما، نخست وزیر

that was both fascinating and quite inspiring.

برای من بسیار جذاب و الهام بخش بود

So, you're calling for a global ethic.

شما خواستار ایجاد یک چهارچوب اخلاقی جهانی (Global Ethic) شدید.

Would you describe that as global citizenship?

ممکن است توضیح بدهید که اخلاق جهانی چیست؟ آیا آن را در رابطه با شهروندی جهانی تعریف کره اید؟

Is that an idea that you believe in, and how would you define that?

آیا این ایده ای است که آن را باور دارید؟ چگونه آن را تعریف می کنید؟

Gordon Brown: It is about global citizenship

گوردون براون: من فکرمی کنم این در رابطه با شهروند این جهان بودن است.

and recognizing our responsibilities to others.

این به معنی شناختن مسئولیت هایی است که نسبت به دیگران داریم.

There is so much to do over the next few years

کارهای بسیاری وجود دارد که باید ظرف چند سال آینده انجام دهیم

و برای بسیاری از ما کاملا روشن است

that is obvious to so many of us

to build a better world.

که برای ساختن یک دنیای بهتر

And there is so much shared sense of what we need to do,

حس ها مشترک بسیاری وجود دارد

از کاری هائی که لازم است انجام دهیم،

that it is vital that we all come together.

و این امری حیاتی است که ما گرد هم آئیم.

But we don't necessarily have the means to do so.

اما لزوما این به معنی نیست که لزوما این کار را می کنیم.

So there are challenges to be met.

پس در این راه چالش هایئ هم خواهیم داشت.

I believe the concept of global citizenship

من اعتقاد دارم که مفهوم شهروند جهانی

will simply grow out of people talking to each other across continents.

بسادگی با تبادل نظر انسان ها با یکدیگر در قاره های مختلف رشد خواهد کرد

But of course the task is to create the institutions

ولی، البته، وظیفه بعدی ما ایجاد نهادهایی است

that make that global society work.

که آن جامعه جهانی بتواند کار کند.

But I don't think we should underestimate

البته من فکر نمی کنم،

the extent to which massive changes in technology

باید تغییرات تکنولوژیک را دست کم بگیریم.

make possible the linking up of people across the world.

پیشرفتهائی که ارتباط مردم سراسر جهان را امکان پذیر ساخته است.

CA: But people get excited about this idea of global citizenship,

اندرشون: ولی مردم در مورد این ایده شهروندی جهانی هیجان زده شده اند،

but then they get confused a bit again

اما آنها پس از آن که راجع به وطن پرستی و ناسیونالیسم وطنی فکر کردند،

when they start thinking about patriotism,

کمی آشفته و گیج شده اند،

and how to combine these two.

و اینکه چطور می توان ایندو مفهوم را با هم داشت.

I mean, you're elected as Prime Minister

شما که بعنوان نخست وزیر کشور انگلستان انتخاب شده اید

with a brief to bat for Britain.

با سابقه مبارزه برای انگلستان.

How do you reconcile the two things?

شما چگونه این دو مفهوم را با هم وفق خواهید داد ؟

GB: Well, of course national identity remains important.

گردان براون : خوب البته هویت ملی مهم خواهد ماند.

But it's not at the expense of people accepting their global responsibilities.

اما نه به قیمتی که انسان ها مسئولیت های جهانی شان را فراموش کنند.

And I think one of the problems of recession

و من فکر می کنم یکی از مسائل ناشی از رکود اقتصادی جهان

is that people become more protectionist,

اینست که ملت ها از تولیدات داخلی شان بیشتر حمایت می کنند،

they look in on themselves,

و به خودشان بیشتر نگاه می کنند

they try to protect their own nation,

و سعی در حفظ محصولات تولیدی خود می کنند،

perhaps at the expense of other nations.

شاید به بهای فدای منافع ملت های دیگر.

When you actually look at the motor of the world economy,

وقتی شما به موتور اقتصاد جهانی نگاه می کنید،

it cannot move forward

می فهمید که اقتصاد جهانی نمی تواند به جلو رود،

unless there is trade between the different countries.

مگر اینکه قرارداد تجارت بین کشورهای مختلف داشته باشیم.

And any nation that would become protectionist over the next few years

و هر ملتی که بخواهد در سالهای آینده طرفدار حمایت از مصنوعات داخلی باشد

would deprive itself of the chance of getting the benefits

عملا شانس خود را ازدرگیر شدن دراقتصاد جهانی

of growth in the world economy.

و بهره گیری از رشد در اقتصاد جهان محروم خواهد کرد.

So, you've got to have a healthy sense of patriotism;

خوب به این شکل، شما یک نوع حس سالم از میهن پرستی خواهید داشت،

that's absolutely important.

بطور قطع، این حس بسیارهم مهم است.

But you've got to realize that this world has changed fundamentally,

اما شما باید درک کنید که این جهان اساسا تغییر کرده است،

and the problems we have cannot be solved by one nation and one nation alone.

و مشکلاتی که الان در جهان هست نمی تواند

به تنهائی و توسط یک ملت و یک کشورحل شود.

CA: Well, indeed.

کریس انرسون: خوب، در واقع، شما چه کار خواهید کرد

But what do you do when the two come into conflict

وقتی این دو موضوع در برابر هم باشد و شما مجبور باشید که تصمیم بگیرید

and you're forced to make a decision

that either is in Britain's interest, or the interest of Britons,

بنفع بریتانیا، و بریتانیائی ها تصمیم بگیرید

or citizens elsewhere in the world?

و یا بنفع شهروندان دیگر نقاط جهان

GB: Well I think we can persuade people

بروان: خوب من فکر می کنم می توانیم مردم را متقاعد کنیم

that what is necessary for Britain's long-term interests,

که منافع دراز مدت مردم بریتانیا چیست،

و منافع دراز مدت مردم آمریکا چه خواهد بود،

what is necessary for America's long-term interests,

is proper engagement with the rest of the world,

و تعامل مناسب با سایر نقاط جهان کدام است،

و در این مسیر ببینیم چه اقداماتی لازم است انجام دهیم.

and taking the action that is necessary.

There is a great story, again, told about Richard Nixon.

یک داستان معروفی بوده، در مورد ریچارد نیکسون،

1958, Ghana becomes independent,

سال ۱۹۵۹، غنا مستقل شد،

so it is just over 50 years ago.

یعنی در واقع کمی بیش از ۵۰ سال پیش.

ریچارد نیکسون رفت و بعنوان نماینده کشور ایالات متحده آمریکا،

Richard Nixon goes to represent the United States government

at the celebrations for independence in Ghana.

در جشن استقلال غنا شرکت نمود.

این یکی از اولین سفرهای خارجی اش بود که بعنوان معاون رئیس جمهور آمریکا به یک کشور آفریقایی می رفت.

And it's one of his first outings as Vice President to an African country.

He doesn't quite know what to do,

او دقیقا نمی دانست که چه کاری باید انجام دهد، لذا به درون مردم عادی رفت

so he starts going around the crowd

و شروع به صحبت با مردم در میان جمعیت کرد

and starts talking to people

او در این مورد از مردم به شکل خاصی می پرسد،

and he says to people in this rather unique way,

"How does it feel to be free?"

" آزادی چه احساسی به آدم می دهد ؟ "

And he's going around, "How does it feel to be free?"

او در اطراف مردم چرخ می زد و می پرسید، " آزاد بودن چه احساسی به آدم می دهد؟"

"How does it feel to be free?"

" آزاد بودن چه احساسی می دهد؟"

And then someone says,

سپس کسی جواب داد و گفت " من از کجا بدانم؟ من از آلاباما آمده ام ."

"How should I know? I come from Alabama."

(Laughter)

( خنده حضار)

And that was the 1950s.

این مربوط به ۱۹۵۰ بود

Now, what is remarkable

آنچه در حال حاضر در آفریقا قابل توجه است

حقوق مدنی است که در امریکا در دهه ۱۹۶۰ به دست آمده.

is that civil rights in America were achieved in the 1960s.

اما آنچه بطور مشابه قابل توجه است

But what is equally remarkable

حقوق اجتماعی اقتصادی در آفریقاست

is socioeconomic rights in Africa have not moved forward very fast

که باندازه کافی پیشرفت نداشته است

even since the age of colonialism.

حتی بعد از سالهای استعماری،

و در حال حاضر نیز، آمریکا و آفریقا

And yet, America and Africa have got a common interest.

منافع مشترکی دارند.

And we have got to realize that if we don't link up

و ما تشخیص بدهیم که اگر ما این ارتباط را بوجود نیاوریم،

with those people who are sensible voices and democratic voices in Africa,

بین کسانی که صدای معقول و صدای دمکراتیک در آفریقا هستند،

to work together for common causes,

برای همکاری با یکدیگر برای اهداف مشترک،

then the danger of Al Qaeda and related groups

آنگاه خطر القاعده و گروه های وابسته به آن،

در آفریقا بطور گسترده پیش خواهد رفت.

making progress in Africa is very big.

پس، من باید بگویم که آنچه گاهی از اوقات نوعدوستی تلقی می شود،

So, I would say that what seems sometimes

to be altruism, in relation to Africa, or in relation to developing countries,

در رابطه با مردم آفریقا،

و در رابطه با کشورهای در حال توسعه،

is more than that.

بیشتر از آن چیزی که تصور می کنیم، آن نشان می دهد که منافع کشورهای مختلف

It is enlightened self-interest for us to work with other countries.

کار کردن با همدیگر است،

And I would say that national interest

و آنچه من باید بگویم اینست که منافع ملی

and, if you like, what is the global interest

و یا بهتر بگویم، منافع جهانی

to tackle poverty and climate change

برای مقابله با فقر و تغییرات آب و هوایی

do, in the long run, come together.

اینست که در دراز مدت باید گرد هم آئیم .

And whatever the short-run price for taking action on climate change

و در کوتاه مدت، هر آنچه لازم است برای پیشگیری از تغییرات اقلیمی

or on security, or taking action to provide opportunities

و برقراری امنیت عمومی، و ایجاد فرصت ها

و کمک به ارتقا آموزش و پرورش افراد لازم است بپردازیم.

for people for education,

these are prices that are worth paying

این ها قیمت هائی است که ارزش پرداختن دارد.

so that you build a stronger global society

خوب به این ترتیب شما یک جامعه جهانی قوی تر خواهید ساخت.

where people feel able to feel comfortable with each other

جامعه ای که در آن مردم احساس می کنند قادرند

براحتی با یکدیگر ارتباط برقرار سازند

and are able to communicate with each other in such a way

به شکلی که شما بتوانید یک ارتباط قویترمیان کشورهای مختلف جهان ایجاد کنید.

that you can actually build stronger links between different countries.

CA: I still just want to draw out on this issue.

اندرسون: من هنوز می خواهم روی این موضوع بحث کنیم.

خوب، شما در تعطیلات هستید؛ در یک ساحل زیبا،

So, you're on vacation at a nice beach,

and word comes through that there's been a massive earthquake

و شنیده می شود که یک زلزله عظیم در راه است

and that there is a tsunami advancing on the beach.

و یک سونامی بزرگ دارد به ساحل نزدیک می شود.

One end of the beach, there is a house containing a family of five Nigerians.

در یک انتهای ساحل یک خانه است

خانه ای که یک خانواده ۵ نفره نیجریه ای در آن هستند

And at the other end of the beach there is a single Brit.

در سمت دیگر ساحل

یک نفر انگلیسی هست.

You have time to --

شما وقت دارید تا

(Laughter)

( خنده حضار)

you have time to alert one house.

باندازه ای وقت دارید که فقط یک خانه را خبر کنید. شما چکار می کنید؟

What do you do?

(Laughter)

( خنده حضار)

GB: Modern communications.

اندرسون: ارتباطات مدرن

(Applause)

( تشویق حاضرین)

هر دو را خبر می کنم.

Alert both.

( کف زدن حاضرین)

(Applause)

من با این موافقم که اولین مسئولیت من بعنوان نخست وزیر اینست که

I do agree that my responsibility

is first of all to make sure that people in our country are safe.

مطمئن باشم مردم کشورم در امنیت بسر می برند.

And I wouldn't like anything that is said today to suggest

و من امروز چیزی نخواهم گفت که

نشان دهد که من کمترین قصوری در انجام مستولیتم داشته ام .

that I am diminishing the importance of the responsibility

مسئولیتی که رهبر هر کشوری در مقابل کشور و مردمش دارد.

that each leader has for their own country.

But I'm trying to suggest that there is a huge opportunity

اما من در تلاشم نشان دهم که اینک در جهان یک فرصت بزرگ وجود دارد

open to us that was never open to us before.

فرصتی که قبل از این هرگز وجود نداشت.

But the power to communicate across borders

قدرت برقراری ارتباط در فرای مرزهای کشورها

allows us to organize the world in a different way.

قدرتی که به ما اجازه می دهد تا جهان را به شکل متفاوتی سازماندهی کنیم.

And I think, look at the tsunami, it's a classic example.

بعنوان مثال به سونامی نگاه کنید، یک نمونه کلاسیک.

Where was the early warning systems?

اولین سیستم های پیش هشدار دهنده کجا بودند؟

کجا همکاری ما انسان ها با هم شروع شد ؟

Where was the world acting together

to deal with the problems that they knew arose

برای مقابله با مشکلات ناشی از

from the potential for earthquakes,

زمین لرزه های احتمالی،

as well as the potential for climate change?

همچینین، تغییرات احتمالی آب و هوا.

And when the world starts to work together,

کی بشر شروع به همکاری کرد

with better early-warning systems,

تا سیستم های پیش هشداردهنده بهتری داشته باشد،

you can deal with some of these problems in a better way.

تا بتواند برخی از مشکلات مسیر را به مراتب بهترحل کند.

من فقط فکر می کنم که ما در حال حاضر

I just think we're not seeing, at the moment,

این فرصت پیش روی مان را نمی بینیم،

the huge opportunities open to us by the ability of people to cooperate

فرصت امکان همکاری انسان ها با یکدیگر

in a world where either there was isolationism before

در دنیائی که قبل از این انسانها، یا از هم جدا بودند

or there was limited alliances based on convenience

و یا اینکه اتحاد و همبستگی و همکاری بر اساس تفاهم خیلی محدود بود

which never actually took you to deal with some of the central problems.

که در واقع هرگز به شما امکان مقابله با برخی مسائل اساسی مثل موضوعات فعلی را نمی داد.

CA: But I think this is the frustration

اندرسون: اما من فکر می کنم این نا امید کننده است که شاید

that perhaps a lot of people have, like people in the audience here,

بسیاری از مردم، مانند آنهائی که اینجا مخاطب ما هستند،

عشق می ورزند به نوع زبان و مفاهیمی که در رابطه با آن صحبت می کنند.

where we love the kind of language that you're talking about.

It is inspiring.

این برای ما الهام بخش است. بسیاری از ما باور داریم

A lot of us believe that that has to be the world's future.

که این آینده جهان است

And yet, when the situation changes,

و تا اینجا، وقتی شرایط تغییر می کند،

شما بطور ناگهانی می شنوید که سیاستمداران در موردی صحبت می کنند

you suddenly hear politicians talking as if,

شما می دانید، مثلا گفته میشه زندگی یک سرباز آمریکایی

you know, for example, the life of one American soldier

معادل ارزش تعداد بیشماری از شهروندان عراقی است.

is worth countless numbers of Iraqi civilians.

When the pedal hits the metal,

وقتی می خواهید با سرعت جلو بروید،

the idealism can get moved away.

آرمان گرائی های می تواند ناپدید شود.

I'm just wondering whether you can see that changing over time,

من فقط نمی دانم، شما این تغیرات را در طول زمان در کجا ها می بینید،

شما این تغییرات را در بریتانیا هم می بینید

whether you see in Britain

that there are changing attitudes,

تغییر در نگرش مردم، مردمی که امروز بیشتر حمایت می کنند،

and that people are actually more supportive

of the kind of global ethic that you talk about.

از اخلاق جهانی (Global Ethic) که در مورد آن صحبت کردید

GB: I think every religion, every faith,

براون: من فکر می کنم هر دین و اعتقادی،

and I'm not just talking here to people of faith or religion --

البته من در اینجا در مورد معتقدان به عقیده و مذهب خاصی صحبت نمی کنم،

it has this global ethic at the center of its credo.

من فکر می کنم که اخلاق جهانی (Global Ethic) در مرکز همه دین ها و اعتقاد هاست.

And whether it's Jewish or whether it's Muslim

صرف نظر از اینکه آن شخص یهودی و یا مسلمان

or whether it's Hindu, or whether it's Sikh,

یا هندو یا سیک است،

the same global ethic is at the heart of each of these religions.

اخلاق جهانی مشابهی در قلب هر یک از این مذاهب وجود دارد

من فکر می کنم شما با موضوعاتی درگیر هستید،

So, I think you're dealing with something

that people instinctively see as part of their moral sense.

که مردم بطور غریزی

بعنوان بخشی از احساس اخلاقی شان حس می کنند.

So you're building on something that is not pure self-interest.

بنابراین شما چیزی را می خواهید بسازید که منافع شخصی خاص نیست

You're building on people's ideas and values --

شما در حال ایجاد ایده ها و ارزشهای مردم هستید.

that perhaps they're candles that burn very dimly on certain occasions.

ایده ها و ارزشهایی که مردم احتمالا

فقط در موارد خاص و موقعیت های خاص آنها را گرامی می داشته اند.

اینها مجموعه ارزش ها یی هستند، که بنظر من، نمی توانند فراموش شوند

But it is a set of values that cannot, in my view, be extinguished.

Then the question is,

سپس سوال اساسی این خواهد بود،

how do you make that change happen?

چطورمی خواهید این تغییرات ایجاد شود؟

How do you persuade people that it is in their interest

چطور مردم را متقاعد می کنید که این بنفع آنهاست

که بتوانیم این نهادها را بطور قوی بسازیم.

to build strong --

After the Second World War,

بعد از جنگ جهانی اول،

we built institutions, the United Nations,

ما نهادهای زیادی را ساختیم، سازمان مل (The United Nations)

the IMF, the World Bank,

صندوق بین المللی پول (IMF)، بانک جهانی (World Bank)،

the World Trade Organization, the Marshall Plan.

سازمان جهانی تجارت (World Trade Organization )،

There was a period in which people talked about an act of creation,

طرح مارشال (Marshall Plan).

در آن زمان ها، مدت زیادی طول کشید تا مردم

because these institutions were so new.

درباره ایجاد این نهادها خلاقانه فکر کنند،

چون این نهادها در آن زمان خیلی جدید بودند.

ولی امروزه این نهادها قدیمی و غیر کارآمد شده اند.

But they are now out of date. They don't deal with the problems.

این نهادها با مسائلی که برشمردیم درگیر نمی شوند. همانطور که گفتم،

You can't deal with the environmental problem

شما نمی توانید مسائل محیط زیستی را از طریق این نهادهای موجود حل کنید.

through existing institutions.

You can't deal with the security problem in the way that you need to.

شما نمی توانید مسائل امنیت عمومی را آنچنانکه لازم است توسط این نهادها پیگیری کنید.

شما نمی توانید مسائل اقتصادی و مالی را با این نهادها حل کنید.

You can't deal with the economic and financial problem.

So we have got to rebuild our global institutions,

پس در اینصورت ما نیاز به بازسازی نهادهای بین المللی خود داریم،

یعنی آنها را به شکلی بسازیم که مناسب حل چالش های امروز دنیا باشند.

build them in a way that is suitable to the challenges of this time.

And I believe that if you look at the biggest challenge we face,

و من اعتقاد دارم بزرگترین مشکلی که امروزه با آن روبرو هستیم

it is to persuade people to have the confidence

متقاعد کردن مردم به داشتن اعتماد است،

that we can build a truly global society

اعتماد به اینکه ما قادر هستیم تا یک جامعه جهانی درست بسازیم

with the institutions that are founded on these rules.

با ایجاد نهادهائی به این شکل بنا و بر اساس این قوانین بنا گردند.

So, I come back to my initial point.

خوب، من به نکته اول خود بر می گردم.

Sometimes you think things are impossible.

گاهی اوقات شما فکر می کنید که بعضی چیزها غیر ممکن اند.

Nobody would have said 50 years ago

۵۰ سال پیش هیچکس نمی توانست بگوید

that apartheid would have gone in 1990,

که اثری از جدائی نژادی در ۱۹۹۰ نخواهد بود،

or that the Berlin wall would have fallen at the turn of the '80s and '90s,

یا دیوار برلین فرو خواهد ریخت

در نقطه چرخش دهه ۸۰ به دهه ۹۰ .

or that polio could be eradicated,

یا اینکه فلج اطفال بتواند ریشه کن شود،

or perhaps 60 years ago,

یا ۶۰ سال پیش هیچکس نمی توانست پیش بینی کند که یک انسان می تواند به کره ماه برود

nobody would have said a man could gone to the Moon.

All these things have happened.

همه این ها اتفاق افتادند.

By tackling the impossible, you make the impossible possible.

با مقابله با غیر ممکن ها،شما غیرممکن را به ممکن ها تبدیل کردید.

CA: And we have had a speaker who said that very thing,

انرسون: و ما حالا یک سخنران داریم که تقریبا بسیاری چیزها را گفته،

and swallowed a sword right after that, which was quite dramatic.

و بعد از آن یک شمشیر را بلعیده است، که کار چشمگیری بوده است.

(Laughter)

( خنده حضار)

GB: Followed my sword and swallow.

بروان : دوستان شمشیر من را قورت خواهند داد.

CA: But, surely a true global ethic is for someone to say,

CA: مطمنا یک اصل اخلاق جهانی می تواند این باشد،

که یک انسان بگوید،

" من اعتقاد دارم که زندگی هر انسانی در روی کره خاکی

"I believe that the life of every human on the planet

صرف نظر از ملیت و مذهب، ارزش برابر دارد،

is worth the same, equal consideration,

یعنی بطور یکسان ارزش دارد، صرف نظر از ملیت و مذهب،

regardless of nationality and religion."

And you have politicians who have --

و سیاستمداران را داریم، شما را انتخاب کرده اند

you're elected.

In a way, you can't say that.

به شکلی که شما نمی توانید اینطور بیان کنید.

Even if, as a human being, you believe that,

حتی اگر، بعنوان یک انسان، شما اعتقاد داشته باشید، شما نمی توانید بگویید،

you can't say that.

شما برای حفظ منافع ملی بریتانیائی ها انتخاب شده اید.

You're elected for Britain's interests.

GB: We have a responsibility to protect.

بروان: ما مسئولیت داریم که از شهروندانمان حفاظت کنیم

I mean look, 1918, the Treaty of Versailles,

۱۹۱۸ عهدنامه ورسای ( Treaty of Versailles)،

and all the treaties before that,

و همه عهدنامه های قبلی را، عهدنامه وستفالیا (Treaty of Westphalia)

the Treaty of Westphalia and everything else,

و همه چیزهای دیگر را نگاه کنید،

were about protecting the sovereign right of countries

همه آنها در مورد حفاظت از حق حاکمیت کشور ها بود،

برای اینکه حاکمیت ها، هر آنچه می خواهند انجام بدهند، انجام بدهند.

to do what they want.

Since then, the world has moved forward,

از آن به بعد، جهان به جلو رفته است،

partly as a result of what happened with the Holocaust,

بخشی از آن بخاطر جنایت های هلوکاست (The Holocaust)،

and people's concern about the rights of individuals

و نگرانی مردم در مورد حقوق فردی انسان ها در داخل محدوده یک کشور

within territories where they need protection,

در جاهایی از دنیا که نیاز به حفاظت و حمایت دارند،

partly because of what we saw in Rwanda,

بخشی بخاطر آنچه ما در رواندا (Rwanda) شاهد بودیم،

و بخشی دیگر بخاطر آنچه در بوسنی (Bosnia) دیدیم.

partly because of what we saw in Bosnia.

ایده مسئولیت حفاظت از تمام افراد بشر،

The idea of the responsibility to protect

all individuals who are in situations where they are at humanitarian risk

حمایت از افرادی که در موقعیت خاصی قرار گرفته اند و جانشان در معرض خطر قرار است

is now being established as a principle which governs the world.

در حال حاضر بعنوان اصلی که اکنون در اداره جهان بکار می رود، پذیرفته شده است.

So, while I can't automatically say

پس من درحالی که بطور اتوماتیک نمی توانم بگویم که،

بریتانیا به کمک هر شهروند هر کشوری که

that Britain will rush to the aid of any citizen of any country, in danger,

در معرض خطر قرار دارد می شتابد،

I can say that Britain is in a position

ولی من می توانم بگویم که بریتانیا در موقعیتی قرار دارد که

where we're working with other countries

می تواند با کشورهای دیگر کار کند

so that this idea that you have a responsibility

تا این ایده را جا بیندازد

to protect people who are victims of either genocide or humanitarian attack,

که همه ما مسئول هستیم تا از قربانیان نسل کشی

و آنان که در معرض خطرهای انسانی هستند حفاظت کنیم،

is something that is accepted by the whole world.

چیزی که توسط کل جامعه جهانی پذیرفته شده است.

حالا، در آخر، این امر شدنی است

Now, in the end, that can only be achieved

if your international institutions work well enough to be able to do so.

اگر نهادهای بین المللی شما بخوبی کار کنند

تا قادرباشند تا کارهائی را که گفتیم بتوانند انجام دهند.

And that comes back to what the future role of the United Nations,

و این بر می گردد به اینکه سازمان ملل متحد در آینده چگونه نقش خود را ایفا کند.

و اینکه چه کاری می تواند واقعا انجام دهد.

and what it can do, actually is.

ولی مسئولیت حفاظت از انسان ها

But, the responsibility to protect is a new idea that is, in a sense,

یک ایده جدید است، معنای جدیدی است،

که از ایده زیر گرفته شده است،

taken over from the idea of self-determination

از مفهموم، حق تعیین سرنوشت به عنوان اصل حاکم بر جامعه بین المللی گرفته شده است.

as the principle governing the international community.

CA: Can you picture, in our lifetimes,

اندرسون: ممکن است، برایمان روشن کنید، در سراسر زندگی یک سیاستمدار،

a politician ever going out on a platform

شده است تا یک سیاستمدار برنامه ای ارائه دهد و

از چهارچوب اخلاق جهانی یا شهروندی جهانی حمایت کند؟

of the kind of full-form global ethic, global citizenship?

و اساسا بگوید که "من باور دارم که همه مردم در سراسر کره خاکی

And basically saying, "I believe that all people across the planet

باید بطور مساوی مورد توجه قرار گیرند،

have equal consideration,

and if in power we will act in that way.

و بگوید که اگر ما در قدرت قرار گیریم، به این روش عمل می کنیم.

And we believe that the people of this country

و بگوید که ما اعتقاد داریم که مردم این کشور،

are also now global citizens and will support that ethic."

شهروندان جامعه جهانی نیز هستند و لذا از ایده " اخلاق جهانی" پشتیبانی خواهد کرد"

GB: Is that not what we're doing in the debate about climate change?

بروان: فکر نمی کنید این کاری است که ما در

بحث های مربوط به تغییرات آب و هوای کره زمین انجام می دهیم؟

ما می گوییم که شما نمی توانید مسائل مربوط به تغییر آب و هوای کره زمین را توسط یک کشور حل کنید،

We're saying that you cannot solve

the problem of climate change in one country;

شما باید همه کشورهای جهان را درگیر حل این مسئله کنید.

you've got to involve all countries.

شما باید بگویید که شما مسئول هستید و وظیفه دارید

You're saying that you must, and you have a duty to help those countries

that cannot afford to deal with the problems of climate change themselves.

که به کشورهایی که نمی توانند بتنهائی با مشکلات

تغییر آب و هوای کره زمین روبرو شوند، کمک کنید.

You're saying you want a deal

شما می گویید که می خواهید یک معاهده بین تمام کشورهای مختلف جهان داشته باشید

with all the different countries of the world

که در آن همه باهم کار کنند

where we're all bound together

تا بتوانند انتشار کربن را کاهش دهند بنحوی که به نفع تمام جهان باشد.

to cutting carbon emissions in a way that is to the benefit of the whole world.

We've never had this before because Kyoto didn't work.

If you could get a deal at Copenhagen, where people agreed,

اگر شما می توانید یک عهدنامه در کپنهاگ به امضا همه برسانید،

که کشورها توافق کردند،

A, that there was a long-term target for carbon emission cuts,

اندرسون: برنامه دراز مدت کاهش انتشار کربن برای کشورها باشد،

B, that there was short-range targets that had to be met

بروان: شامل اقدامات و برنامه های کوتاه مدتی است که باید صورت پذیرد

so this wasn't just abstract;

خوب پس این ها فقط یک خلاصه نبود،

it was people actually making decisions now

این در واقع نمایندگان کشورهائی بودند که اکنون تصمیم گیری کردند،

that would make a difference now,

و این تصمیم آنان، اکنون می تواند تغییر ایجاد نماید،

and if you could then find a financing mechanism

و اگر بتوانید بعد از آن یک مکانیزم تامین مالی پیدا کنید

that meant that the poorest countries that had been hurt

بدان معنی است که فقیرترین کشورها که

بخاطر ناتوانی در مقابله با تغییرات آب و هوایی در طول سالها صدمه دیده اند،

by our inability to deal with climate change

over many, many years and decades

are given special help

کمک های خاص دریافت نمایند تا بتوانند

so that they can move to energy-efficient technologies,

از تکنولوژی های انرژی- کارآمد استفاده کنند.

and they are in a position financially

و در موقعیت مالی قرار گیرند

to be able to afford the long-term investment

که بتوانند برای دراز مدت خود در زمینه ای سرمایه گذاری کنند،

that is associated with cutting carbon emissions,

که باعث کاهش انتشار کربن شود،

then you are treating the world equally,

به این شکل شما با کل جهان رفتاری برابر داشته اید،

by giving consideration to every part of the planet

با توجه به هر قسمت از کره خاکی مان

و نیازهایی که همه آنها دارند.

and the needs they have.

It doesn't mean that everybody does exactly the same thing,

این به این معنی نیست که همه کشورها دقیقا عملکرد مشابهی داشته باشند،

چون بهرحال ما باید نسبت به کشورهای فقیرتر، بلحاظ مالی تعهد بیشتری بدهیم

because we've actually got to do more financially

to help the poorest countries,

و این به معنی توجه برابر به نیازهای

but it does mean there is equal consideration

همه شهروندان در تنها کره خاکی ماست.

for the needs of citizens in a single planet.

CA: Yes.

اندرسون: بله. ولی بهر حال هنوز این نظریه وجود دارد که

And then of course the theory is still that those talks get rent apart

این مذاکرات توسط کشورهای مختلفی که حول محور منافع ملی متفاوتشان

by different countries fighting over their own individual interests.

مبارزه می کنند، تکه پاره می شود.

بروان: بله، ولی فکر می کنم که اروپا موضع خود را مشخص کرده است،

GB: Yes, but I think Europe has got a position,

که آنها اکنون ۲۷ کشور یکپارچه شده اند،

which is 27 countries have already come together.

منظورم اینست که بزرگترین مشکل شما با اروپا این بود که

I mean, the great difficulty in Europe

is if you're at a meeting and 27 people speak,

اگر شما در جایی بودید که ۲۷ نماینده باید صحبت می کردند، این زمان زیادی می برد،

it takes a very, very long time.

But we did get an agreement on climate change.

ولی ما با هم یک توافق جمعی در مورد تغییرات آب و هوا دست یافته ایم.

America has made its first disposition on this

آمریکا اولین موضعگیری خود را در این مورد ارائه نمود

with the bill that President Obama should be congratulated

لایحه ای که باید در مورد آن به پرزیدنت اوباما

بخاطر گرفتن مصوبه کنگره تبریک گفت.

for getting through Congress.

Japan has made an announcement.

ژاپن نیز اطلاعیه ای در این مورد منتشر نمود.

China and India have signed up to the scientific evidence.

چین و هندوستان نیز شواهد علمی را تایید و امضا نمودند.

And now we've got to move them to accept

و حالا ما در موقعیتی هستیم که باید برای پذیرش

a long-term target, and then short-term targets.

یک هدف دراز مدت،و اهداف کوتاه مدت مان توافق نمائیم.

But more progress has been made, I think, in the last few weeks

اما بیشتر پیشرفت های اساسی در هفته های گذشته بدست آمد،

than had been made for some years.

نتیجه کارهایی که در طی سالها انجام شده بود.

و من باور دارم که

And I do believe that there is a strong possibility

که احتمال قوی وجود دارد که

that if we work together, we can get that agreement to Copenhagen.

اگر با هم همکاری کنیم، می توانیم توافقنامه را در کپنهاگ داشته باشیم.

I certainly have been putting forward proposals

من قطعا در این مورد پیشنهادهایمان را ارائه خواهم نمود،

that would have allowed the poorest parts of the world

پیشنهاداتی که امکان می دهد تا فقیرترین کشورهای جهان

to feel that we have taken into account their specific needs.

احساس کنند که آنها نیز در نظر گرفته شده اند

نیازهای مشخص آنان ملاحظه گردیده است.

And we would help them adapt.

و ما باید کمک کنیم تا آنها بتوانند خود را تطبیق دهند.

And we would help them make the transition to a low-carbon economy.

و ما به آنان کمک خواهیم کرد تا یک اقتصاد " انتشار کربن کم" بنا سازند.

من فکر می کنم که برای موفقیت در این امر، اصلاح نهادهای بین المللی امری حیاتی است.

I do think a reform of the international institutions is vital to this.

وقتی که صندوق بین المللی پول (IMF)، در ۱۹۴۰ بنیان گذاشته شد،

When the IMF was created in the 1940s,

it was created with resources that were five percent or so of the world's GDP.

آن با منابعی که پنج درصد یا بیشتر از تولید ناخالص داخلی جهان بود ساخته شد.

The IMF now has limited resources, one percent.

منابع صندوق بین المللی پول (IMF)، در حال حاضر محدودتر و در حدود یک درصد است.

It can't really make the difference

این واقعا تفاوتی ایجاد نمی کند زمانی که ساختاری در دوره بحران ها ساخته شود.

that ought to be made in a period of crisis.

So, we've got to rebuild the world institutions.

بنابراین، ما باید نهادهای بین المللی را بازسازی کنیم.

And that's a big task:

و این یک کار بزرگ است،

persuading all the different countries

قانع کردن تمام کشورها با حق رای های مختلف

with the different voting shares in these institutions to do so.

به انجام این کار.

There is a story told about the three world leaders

داستانی در مورد سه تن از رهبران روز جهان وجود دارد که می گوید

of the day getting a chance to get some advice from God.

روزی آنها فرصت یافتند تا از خدا مشورت بگیرند.

داستان می گوید که بیل کلینتون از خدا پرسید

And the story is told that Bill Clinton went to God

and he asked when there will be successful climate change

که چه زمانی ما یک اقتصاد برپایه انتشار کم کربن و

and a low-carbon economy.

و تغییرات آب و هوائی قابل کنترل خواهیم داشت.

And God shook his head and said,

و خداوند سرش را تکان داد و گفت، " امسال نیست"،

"Not this year, not this decade, perhaps not even in [your] lifetime."

این دهه نیست، احتمالا در دوره عمرتان هم نخواهد بود."

و بیل کلینتون اشک ریزان از محل خارج شد.

And Bill Clinton walked away in tears

because he had failed to get what he wanted.

چون او احساس کرد که در آنچه می خواسته است شکست خورده است.

و سپس داستان اینست که بعد نوبت براسو (Barroso)، پرزیدنت کمسیون اتحادیه اروپا بود

And then the story is that Barroso, the president of the European Commission,

که پیش خدا رفت، و پرسید،

went to God and he asked,

"When will we get a recovery of global growth?"

" چه زمانی ما بهبود رشد اقتصادی خواهیم داشت؟"

And God said, "Not this year, not in this decade,

و خداوند گفت، " امسال نخواهد بود، این دهه نیز نخواهد بود،

شاید در طول عمر شما اتفاق نیفتد."

perhaps not in your lifetime."

So Barroso walked away crying and in tears.

بنابراین براسو نیز گریان محل را ترک کرد.

And then the Secretary-General of the United Nations

و نفر بعدی دبیر شورای امنیت سازمان ملل متحد بود

came up to speak to God and said,

نزد خداوند آمد تا با خدا صحبت کند،

"When will our international institutions work?"

او پرسید: " چه زمانی نهاد بین المللی ما کارا خواهد شد؟"

And God cried.

و این بار خداوند گریه کرد.

(Laughter)

( خنده حاضران)

این بسیار مهم است که تشخیص دهیم

It is very important to recognize that this reform of institutions

که اصلاح نهادهای بین المللی

is the next stage after agreeing upon ourselves

اولین قدم پس از

توافق روی مواردی است که

that there is a clear ethic upon which we can build.

بطور روشن می توان روی آنها بنائی بسازیم.

CA: Prime Minister, I think there are many in the audience

اندرسون: نخست وزیر، من فکر می کنم بسیاری از مخاطبان

who are truly appreciative of the efforts you made

واقعا سپاسگزار هستند از تلاش های شما

در شرایط بحران مالی که ما را احاطه کرده است.

in terms of the financial mess we got ourselves into.

And there are certainly many people in the audience

و واقعا بسیاری مخاطبان هستند که

who will be cheering you on as you seek to advance this global ethic.

که بخاطر پیشبرد ایده اخلاق جهانی (Global Ethic )، به شما افتخار خواهند کرد

Thank you so much for coming to TED.

با تشکر از شما بخاطر حضورتان در برنامه TED

GB: Well, thank you.

بروان: با تشکر از شما.

(Applause)

( تشویق حاضران)