Why we must stop dancing to the sound of our own oppression | Madame Gandhi

Translator: Masoud Motamedifar Reviewer: Mansoureh Hadavand

So often,

خیلی اوقات،

I'll take a fitness class,

که در یک کلاس تناسب اندام شرکت می‌کنم،

or I'll go to a music venue,

یا به یک مراسم موسیقی می‌روم،

or, really, anywhere that plays music in the background,

یا، هرجای دیگری که موسیقی به صورت پس زمینه پخش می‌شود،

and I'll find myself loving the rhythms

و متوجه می‌شوم که ریتم‌

and the melodies and the beats ...

و ملودی‌ و ضرب‌ها را دوست دارم...

And then I take a second to listen to the lyrics,

و سپس کمی به متن ترانه گوش می‌دهم،

lyrics that, for example, place us in a position of subservience

شعرهایی که، برای مثال، ما را در موقیعتی از تسلیم شدن قرار می‌دهند

that we would never tolerate in any other context.

که ما در هیچ حالت دیگری تحمل‌شان نخواهیم کرد.

And I'm aghast at the degree to which we normalize sexism in our culture.

و من از میزان بالایی که جنسیت‌گرایی را در فرهنگ خود عادی می‌کنیم بسیار متعجبم.

I listen to this music and I'm like,

من به این موسیقی گوش می‌دهم و حس می‌کنم،

I don't want to have to turn up to the sound of my own oppression.

من نمی‌خواهم صدای سرکوب خودم را بالاتر ببرم.

You know, music is one of the most powerful forms of communication,

موسیقی یکی از قدرتمندترین شکل‌های ارتباطی است،

because it has the potential to either uplift or oppress.

بخاطر اینکه پتانسل بالا بردن یا سرکوب را دارد.

Music caters to the emotions. Music caters to the soul.

موسیقی احساسات و روح را تغذیه می‌کند.

Music opens up our soul.

موسیقی روح ما را باز می‌کند.

It opens up our channels to receive information

و مجاری ما را برای دریافت اطلاعات

about somebody else's walk of life,

در مورد زندگی شخص دیگری باز می‌کند،

to inform our own roles.

و نقش‌های خودمان را به ما یادآوری می‌کند.

And while I have no problem with male fantasy,

و درحالیکه من مشکلی با تخیل مردانه ندارم،

what I do have a problem with

مشکلم با این است

is that, according to a recent study, only 2.6 percent of all music producers

که بر اساس یک تحقیق اخیر، تنها ۲.۶ درصد از کل سازندگان موسیقی

identify as women.

زن شناخته شدند.

That means an even smaller percentage identify as trans or gender nonconforming.

یعنی حتی درصد کمتری نسبت به افرادی که تراجنسی یا ناسازگار جنسیتی شناخته می‌شوند.

And why does this matter?

و چرا این مهم است؟

Because, if we don't own and control our own narrative,

زیرا، اگر ما صاحب روایت خودمان نباشیم و آن را کنترل نکنیم،

somebody else will tell our stories for us,

کسی دیگر داستان‌های ما را برای ما تعریف می‌کند،

and they will get it wrong,

و آنها آن را اشتباه خواهند فهمید،

perpetuating the very myths that hold us back.

تداوم همان افسانه‌هایی که ما را عقب نگه می‌دارند.

And I'm not here to tell other people how to make their music.

من اینجا نیستم که به بقیه مردم بگویم چگونه موسیقی خودشان را بسازند.

But I am here to provide and design the alternative.

بلکه برای ارائه و طراحی جایگزین اینجا هستم.

One strategy I take in my music

من یک استراتژی در موسیقی خودم بکار می‌برم

is making uplifting, energetic, percussive global beats

ایجاد ضرب‌های جهانی نشاط آور، پرانرژی و کوبه‌ای است

and placing lyrics on top of them

و قرار دادن متون ترانه بالاتر از آنها

that genuinely describe my life's experiences

که خالصانه تجربه‌های زندگی من را

without contributing to the oppression of anybody else.

بدون نقش داشتن در سرکوب شخص دیگری توصیف می‌کنند.

It's funny, because it's the same reason

جالب است، زیرا این همان دلیلی است

as to why we excuse so many problematic lyrics;

که چرا بسیاری از اشعار مشکل آفرین را توجیه می‌کنیم؛

it's because we love how the beats make us feel.

بخاطر اینکه ما احساسی که ضرب‌ها به ما می‌دهند دوست داریم.

An example of this is my song "Top Knot Turn Up."

این آهنگ من نمونه‌ای از آن است «Top Knot Turn Up»

(Music: "Top Knot Turn Up")

(موسیقی: «Top Knot Turn Up»)

(Sings) I turned off my phone's notifications so I have more time /

(آواز) من اعلان‌های تلفنم را خاموش کردم تا وقت بیشتری داشته باشم/

No bubbles to trouble my clear state of mind /

هیچ فکر پوچی حالت شفاف ذهنی من را مختل نمی‌کند/

One thing to know, I'm not here to please /

یک چیزرابدانید برای خشنود کردن اینجا نیستم/

Hair tied up, I do it properly /

موهایم را بستم، خوب انجامش می‌دهم/

My time is not your property /

وقت من دارایی شما نیست/

When I'm productive like my ovaries, eyy! /

وقتی من مثل تخمدانم تولیدکننده هستم، اِی! /

Give a grown girl room to breathe, basic rights and her liberty /

به یک دختر بزرگسال فضای نفس کشیدن، حقوق اساسی و آزادی‌اش را بدهید /

Free from insecurity that the world's projecting onto me /

عاری از ناامنی‌های که جهان بر من منعکس می‌کند /

Please do not trouble me when I am focused /

لطفا وقتی متمرکز هستم مزاحم من نشوید /

The future is female you already know this /

آینده متعلق به خانمهاست شما این را می‌دانید/

I'm fighting against the corruption on SCOTUS /

من در حال مبارزه با فساد در اسکوتوس هستم/

Turned up in my top knot since when I first wrote this /

وقتی این را ‌نوشتم در گره عالی خودم را پیدا کردم/

It's a top knot turn up It's a top knot turn up, turn up, turn up.

این گره عالیست این گره عالیست ظاهر شو، ظاهر شو.

It's a top knot turn up It's a top knot turn up, turn up, turn up.

این گره عالیست این گره عالیست ظاهر شو، ظاهر شو.

It's a top knot turn up It's a top knot turn up, eyyy.

این گره عالیست این گره عالیست، ظاهر شو، اِی.

It's a top knot turn up.

این گره عالیست ظاهر شو.

(Music ends)

(موسیقی به پایان می‌رسد)

I want us to keep making sex-positive, beautiful music

من می‌خواهم به ساختن موسیقی‌های زیبا و مثبت جنسیتی

about joy and freedom.

درباره شادی و آزادی ادامه دهیم.

I want us to embrace our own pleasure

می‌خواهم که لذتمان را در آغوش بگیریم

just as much as we embrace our own pain.

همان قدر که دردمان را در آغوش می‌کشیم.

I want us to celebrate the authentic,

می‌خواهم جنبه‌های معتبر،

nuanced,

ظریف،

multidimensional aspects of our human existence,

و چند بعدی انسانیت خودمان را،

rather than perform false narratives of degrading sexuality

به جای روایت‌های نادرست از تحقیر جنسی

in order to feel accepted or loved.

به منظور احساس پذیرش یا دوست داشته شدن اجرا کنیم.

And another strategy that I take in my music

و یک استراتژی دیگر که من در موسیقی خودم استفاده می‌کنم

to combat the misogyny that exists on the airwaves

برای مبارزه با زن‌ستیزی که در امواج پخش می‌شود

is to visually depict the very world I wished we lived in.

به تصویر کشیدن جهانی است که آرزو می‌کنم در آن زندگی کنیم.

In the music video for my song "See Me Thru,"

در موزیک ویدیوی آهنگ من «See Me Thru»

which is like a vibe-y, queer electronic R and B song,

که تقریبا آهنگی پر شور و حال، کوئیر الکترونیکی و آر اند بی است،

I cast two of my dear friends, Ania and Dejha,

من دو نفر از دوستان عزیزم را انتخاب کردم، آنیا و دژا،

to play the role of the lovers, because they're married in real life.

برای بازی در نقش دو عاشق، زیرا آنها در زندگی واقعی زن و شوهر هستند.

But what you don't know is that they also are behind the camera

اما آنچه شما نمی‌دانید این است که آنها نیز پشت دوربین هستند

concepting and directing the entire video.

و برای کل فیلم ایده‌پردازی و کارگردانی می‌کنند.

(Video) Heyyyyy ohhhh My emotions were tired

(ویدئو) سلام هِی اوه احساساتم خسته بودند

Music should be safe and accessible for all to experience.

موسیقی باید بی‌خطر و برای همه قابل تجربه باشد.

As you can see, it's not about losing the sex appeal or swag

همانطور که می‌بینید، موسیقی در مورد از دست دادن میل جنسی

that music has,

یا کلاهبرداری نیست،

it's about writing messages that infuse tenderness and positivity

در مورد نوشتن پیام‌هایی است که لطافت و مثبت بودن را تزریق می‌کند

into music that motivates us and challenges us.

به موسیقی که به ما انگیزه می‌دهد و ما را به چالش می‌کشد.

And while we as musicians absolutely have the responsibility

و ما بعنوان موسیقی‌دان کاملا دارای مسئولیتیم

to make music that isn't disempowering,

برای ساخت موسیقی که ناتوان نکند،

the consumers can be part of the change, too.

مصرف‌کنندگان نیز می‌توانند بخشی از این تغییر باشند.

Firstly, we get to choose which songs we want to mute

در ابتدا، باید انتخاب ‌کنیم کدام آهنگ‌ها را بی‌صدا کنیم

and which songs we want to turn louder.

و کدام آهنگ‌ها را بلندتر کنیم.

We get to say, "I respect myself enough to say I don't want to listen to this,

باید بگوییم، «من به خودم آنقدر احترام می‌گذارم که نمی‌خواهم آن را گوش کنم،

and I don't want this to be in anybody else's space, either."

و هم نمی‌خواهم در فضای شخص دیگری باشد.»

Secondly, we can simply ask ourselves:

در مرحله بعدی، می‌توانیم به سادگی از خود بپرسیم:

"Does this music or this message

«آیا این موسیقی یا این پیام

contribute to the oppression of somebody else?

به سرکوب فرد دیگری کمک می‌کند؟

Why am I tolerating it?"

چرا آن را تحمل می‌کنم؟»

And finally, we can all be choosing to make playlists or DJ-ing music

و در پایان، ما می‌توانیم لیست پخش یا موسیقی دی‌جی را انتخاب کنیم

that provides the right vibe or mood that we're looking for in that moment

که نشاط یا روحیه مناسبی را فراهم می‌کند که در آن لحظه به دنبال آن هستیم

without the problematic messaging.

بدون پیام‌رسانی مشکل دار.

Why does this matter?

چرا این مهم است؟

Because it's teaching algorithms in our streaming systems and our world

چون الگوریتم‌های آموزش در سیستم‌های جاری و جهان ما

exactly what it is that we do want to listen to,

دقیقاً همان چیزی است که ما می‌خواهیم گوش دهیم،

creating long-term change and a feedbacking mechanism

ایجاد یک تغییر بلندمدت و یک مکانیسم بازخورد است

that impacts the entire industry.

که کل صنعت را تحت تأثیر قرار می‌‎دهد.

This is not a message

این پیامی نیست

for just a small group of people.

برای گروه کوچکی از مردم.

This is a message that affects everybody,

این یک پیام است که روی همه تاثیر می‌گذارد.

because when we protect and liberate our most vulnerable genders,

زیرا زمانیکه ما جنسیت آسیب‌پذیرمان را محافظت و آزاد می‌کنیم،

we liberate everybody.

همه را آزاد می‌کنیم.