Susan Blackmore: Memes and "temes"

سوزان بلکمور از «مِم»ها و «تِم»ها می‌گوید

Translator: Bardia Azadandish Reviewer: GordAfarid Razi

Cultural evolution is a dangerous child

فرگشت فرهنگی فرزند خطرناکی برای هر گونه‌ای

for any species to let loose on its planet.

است که در سیاره‌شان آزاد گذاشته شود.

By the time you realize what's happening, the child is a toddler,

تا زمانی که شما به خودتان بیایید کودک تازه براه افتاده است،

up and causing havoc, and it's too late to put it back.

و خرابی به بار می‌آورد، و دیگر برای برگشتِ کار خیلی دیر شده.

We humans are Earth's Pandoran species.

ما انسان‌ها گونهٔ پاندورایی زمین هستیم.

We're the ones who let the second replicator out of its box,

ما آنهایی هستیم که گذاشتیم دومین بازتولیدگر از جعبه‌اش رها شود،

and we can't push it back in.

و ما نمی‌توانیم دوباره آن را به جعبه‌اش بازگردانیم.

We're seeing the consequences all around us.

پیامدهای آنرا در همه جا دور و بر خود شاهدیم.

Now that, I suggest, is the view that

حال پیشنهاد من این است که، این دیدگاه

comes out of taking memetics seriously.

با جدی گرفتن مِمِتیک مطرح می‌شود.

And it gives us a new way of thinking about

و به ما روش تفکر جدیدی عرضه می‌دارد

not only what's going on on our planet,

نه تنها درباره چیزهایی که در سیاره خودمان رخ می‌دهد،

but what might be going on elsewhere in the cosmos.

بلکه درمورد چیزهایی که احتمالا در دیگر جاهای کیهان هم اتفاق می‌افتند.

So first of all, I'd like to say something about memetics

پس پیش از هر چیز من دوست دارم چیزی درمورد ممتیک

and the theory of memes,

و نظریه مم‌ها بگویم،

and secondly, how this might answer questions about who's out there,

و در درجه دوم بگویم که این چگونه می‌تواند به این پرسش پاسخ دهد که چه کسی آن بیرون است،

if indeed anyone is.

اگر اصلا کسی باشد.

So, memetics:

بنابراین ممتیک.

memetics is founded on the principle of Universal Darwinism.

ممتیک بر اساس اصل داروینیسم جهانی بنیان نهاده شده.

Darwin had this amazing idea.

داروین این ایده شگفت انگیز را داشت.

Indeed, some people say

حقیقتا، برخی می‌گویند

it's the best idea anybody ever had.

بهترین ایده‌ای بوده که تا کنون کسی داشته است.

Isn't that a wonderful thought, that there could be such a thing

آیا این یک ایده عالی نیست، که بتوان گفت چیزی هست به اسم

as a best idea anybody ever had?

بهترین ایده‌ای که تا کنون کسی داشته است؟!

Do you think there could?

آیا فکر می‌کنید چنین چیزی هست؟

Audience: No.

حضار: نه.

(Laughter)

(خنده)

Susan Blackmore: Someone says no, very loudly, from over there.

سوزان بلک‌مور: یکی اونجا خیلی بلند گفت نه.

Well, I say yes, and if there is, I give the prize to Darwin.

خب، من می‌گویم بلی، اگر چنین چیزی بود، من جایزه را به داروین می‌دادم.

Why?

چرا؟

Because the idea was so simple,

چون ایده بسیار ساده بود،

and yet it explains all design in the universe.

و با این وجود تمام طراحی در جهان را توضیح می‌دهد.

I would say not just biological design,

من حتی بر این هستم که نه تنها طراحی زیستی را توضیح می‌دهد،

but all of the design that we think of as human design.

بلکه تمامی طراحی‌ای که ما به عنوان طراحی انسانی می‌شناسیم.

It's all just the same thing happening.

همه آنها یک چیز است.

What did Darwin say?

داروین چی گفت؟

I know you know the idea, natural selection,

می‌دانم که با این ایده آشنایید، انتخاب طبیعی،

but let me just paraphrase "The Origin of Species," 1859,

ولی بگذارید کتاب اصل انواع «خاستگاه گونه‌ها» ۱۸۵۹ را

in a few sentences.

تنها در چند جمله تفسیر کنم.

What Darwin said was something like this:

داروین چیزی مثل این گفت --

if you have creatures that vary, and that can't be doubted --

اگر شما جانورانی داشته باشید که تنوع دارند، و در آن شکی نیست --

I've been to the Galapagos, and I've measured the size of the beaks

من به گالاپاگوس رفته‌ام و سایز منقارها را اندازه گرفته‌ام

and the size of the turtle shells and so on, and so on.

و سایز کاسه لاک‌پشت‌ها را اندازه گرفتم و چنین و چنان.

And 100 pages later.

و ۱۰۰ صفحه بعد --

(Laughter)

(خنده)

And if there is a struggle for life,

و اگر برای بقا تنازع وجود داشته باشد،

such that nearly all of these creatures die --

به این صورت که اکثر این جانوران بمیرند --

and this can't be doubted, I've read Malthus

و در این شکی نیست، من کتب مالتوس را خوانده‌ام

and I've calculated how long it would take for elephants

و حساب کرده‌ام که چقدر طول می‌کشد که فیل‌ها

to cover the whole world if they bred unrestricted, and so on and so on.

تمام زمین را پر کنند اگر بدون محدودیت زادآوری کنند، و چنین و چنان.

And another 100 pages later.

و ۱۰۰ صفحه دیگر بعد آن.

And if the very few that survive pass onto their offspring

و اگر آن تعداد اندکی که زنده می‌مانند هر چیزی را که

whatever it was that helped them survive,

به بقایشان کمک کرده به فرزندان خود منتقل کنند،

then those offspring must be better adapted

در این صورت آن فرزندان بایستی که سازگاری بیشتری

to the circumstances in which all this happened

نسبت به والدین خود با شرایطی داشته باشند که همه این چیزها

than their parents were.

در آن در حال اتفاق افتادن است.

You see the idea?

متوجه قضیه می‌شوید؟

If, if, if, then.

اگر، اگر، اگر، آنگاه.

He had no concept of the idea of an algorithm,

او هیچ ایده‌ای در مورد الگوریتم نداشت.

but that's what he described in that book,

ولی این دقیقا چیزی است که در کتابش توصیف کرده،

and this is what we now know as the evolutionary algorithm.

و آنرا به نام الگوریتم فرگشتی [تکاملی] می‌شناسیم.

The principle is you just need those three things --

اساسش این است که شما تنها این ۳ چیز را لازم دارید --

variation, selection and heredity.

گوناگونی، انتخاب و وراثت.

And as Dan Dennett puts it, if you have those,

و همانطور که دن دنت مطرح می‌کند، اگر شما آنها را داشته باشید

then you must get evolution.

بایستی که فرگشت [تکامل] رخ دهد.

Or design out of chaos, without the aid of mind.

یا طراحی از داخل بی‌نظمی بدون کمک هیچگونه هوش.

There's one word I love on that slide.

یک کلمه هست که من در این اسلاید خیلی دوست دارم.

What do you think my favorite word is?

شما فکر می‌کنید کلمه مورد علاقهٔ من کدام است؟

Audience: Chaos.

حضار: بی‌نظمی.

SB: Chaos? No. What? Mind? No.

سوزان بلکمور: بی‌نظمی؟ نه. چی؟ هوش؟ نه.

Audience: Without.

حضار: بدون.

SB: No, not without.

سوزان بلکمور:‌ نه، بدون نه.

(Laughter)

(خنده)

You try them all in order: Mmm...?

شما همه آنها را به ترتیب امتحان کردید: ممم...؟

Audience: Must.

حضار: باید.

SB: Must, at must. Must, must.

باید، در باید. باید، باید.

This is what makes it so amazing.

این چیزی است که آنرا اینقدر شگفتی‌زا می‌کند.

You don't need a designer,

شما نیازی به طراح ندارید،

or a plan, or foresight, or anything else.

یا به برنامه، یا پیشبینی یا هیچ چیز دیگر.

If there's something that is copied with variation

اگر چیزی باشد که با تنوع کپی شود

and it's selected, then you must get design appearing out of nowhere.

و انتخاب باشد، بعدش حتما بایستی که شاهد ظهور طراحی از هیچ باشید.

You can't stop it.

نمی‌توانید آن را متوقف سازید.

Must is my favorite word there.

در اینجا «باید» کلمهٔ مورد علاقهٔ من است.

Now, what's this to do with memes?

حال، این چیزها چه ربطی به مم دارد؟

Well, the principle here applies to anything

خوب، قاعدهٔ اینجا در مورد هر چیزی صدق می‌کند

that is copied with variation and selection.

که با تنوع و انتخاب کپی شود.

We're so used to thinking in terms of biology,

ما خیلی به در نظر گرفتن آن از نظر زیستی عادت کرده‌ایم،

we think about genes this way.

ما در مورد ژن‌ها به این طریق می‌اندیشیم.

Darwin didn't, of course; he didn't know about genes.

البته داروین چنین کاری نمی‌کرد، او چیزی در مورد ژن نمی‌دانست.

He talked mostly about animals and plants,

او اساسا در مورد حیوانات و گیاهان صحبت می‌کرد،

but also about languages evolving and becoming extinct.

ولی گذشته از این در مورد فرگشت و انقراض زبان‌ها هم سخن می‌راند.

But the principle of Universal Darwinism

اساس قانون داروینیسم جهانی

is that any information that is varied and selected

این است که هر اطلاعاتی که تنوع داشته باشد و انتخاب شود

will produce design.

منجر به طراحی می‌شود.

And this is what Richard Dawkins was on about

و این موضوعی است که ریچارد داوکینز در کتاب پرفروش سال ۱۹۷۶

in his 1976 bestseller, "The Selfish Gene."

بنام «ژن خودخواه» آنرا مطرح نمود.

The information that is copied, he called the replicator.

اطلاعاتی که کپی می‌شود را بازتولیدگر نامید.

It selfishly copies.

که خودخواهانه کپی‌برداری می‌کند.

Not meaning it kind of sits around inside cells going, "I want to get copied."

نه به این معنی که جایی داخل سلول بنشیند و بگوید، «می‌خواهم کپی شوم».

But that it will get copied if it can,

ولی به این شکل که چیزی صرف نظر از نتایج آن

regardless of the consequences.

اگر امکانش باشد کپی می‌شود.

It doesn't care about the consequences because it can't,

اهمیتی به نتیجهٔ آن نمی‌دهد، چونکه نمی‌تواند اهمیت دهد،

because it's just information being copied.

چونکه تنها اطلاعاتی است که کپی می‌شود.

And he wanted to get away

و او می‌خواست که از تفکر همیشگی که

from everybody thinking all the time about genes,

نسبت به ژن‌ها مطرح می‌شود فاصله بگیرد،

and so he said, "Is there another replicator out there on the planet?"

پس با خود گفت: «آیا بازتولیدگر دیگری در این سیاره هست؟»

Ah, yes, there is.

آهان، بله، هست.

Look around you -- here will do, in this room.

به دور و بر خود بنگرید، اینجا در این اتاق می‌بینیم.

All around us, still clumsily drifting about

همه جا اطراف ما، هنوز ناشیانه در سوپ اولیه فرهنگ

in its primeval soup of culture, is another replicator.

این سو و آنسو می‌رود، یک بازتولیدگر دیگر هست.

Information that we copy from person to person, by imitation,

اطلاعاتی که ما از فرد به فرد با تقلید کردن کپی می‌کنیم،

by language, by talking, by telling stories,

با زبان، با حرف زدن، با داستان تعریف کردن،

by wearing clothes, by doing things.

با لباس پوشیدن، با انجام کارهایی که می‌کنیم.

This is information copied with variation and selection.

این اطلاعاتی است که با تنوع و انتخاب کپی می‌شود.

This is design process going on.

این یعنی بوقوع پیوستن طراحی.

He wanted a name for the new replicator.

او می‌خواست نامی به این بازتولیدگر جدید بدهد.

So, he took the Greek word "mimeme," which means that which is imitated.

پس او واژه یونانی Mimeme را گرفت، که به معنی چیزی است که تقلید شده.

Remember that, that's the core definition:

آن را به خاطر داشته باشید، این تعریف اصلی است.

that which is imitated.

چیزی که تقلید شده است.

And abbreviated it to meme, just because it sounds good

و آن را برای اختصار تبدیل به Meme (مِم)‌ کرد، چونکه آهنگ بهتری داشت

and made a good meme, an effective spreading meme.

و مم بهتری می‌شد، یک مم موثر و گسترش‎پذیر.

So that's how the idea came about.

پس ایده به این شکل به وجود آمد.

It's important to stick with that definition.

مهم است که به تعریف بچسبیم.

The whole science of memetics is much maligned,

کل دانش ممتیک بسیار مورد بدخواهی قرار گرفته،

much misunderstood, much feared.

بسیار مورد سوتفاهم قرار گرفته، و بسیار از آن هراس داشته‌اند.

But a lot of these problems can be avoided

اما می‌توان از بسیاری از این مشکلات با چسبیدن به تعریف

by remembering the definition.

جلوگیری به عمل آورد.

A meme is not equivalent to an idea.

مم برابر ایده نیست.

It's not an idea. It's not equivalent to anything else, really.

ایده نیست، در حقیقت به معنی هیچ چیز دیگری هم نیست.

Stick with the definition.

به تعریف بچسبید.

It's that which is imitated,

آن چیزی است که تقلید (کپی)‌ می‌شود.

or information which is copied from person to person.

یا اطلاعاتی که از فرد به فرد کپی می‌شود.

So, let's see some memes.

خب پس بگذارید چند تا مم در نظر آوریم.

Well, you sir, you've got those glasses hung around your neck

خب، شما آقا، شما عینک را دم گردن نگه داشتید

in that particularly fetching way.

به آن شیوهٔ خاص و جذاب.

I wonder whether you invented that idea for yourself,

برایم جای سوال است که آیا این ایده را خودتان اختراع کرده‌اید،

or copied it from someone else?

یا از کس دیگر کپی کرده‌اید؟

If you copied it from someone else, it's a meme.

اگر آنرا از کس دیگر کپی کرده‌اید، آن یک مم است.

And what about, oh, I can't see any interesting memes here.

و در مورد آن چه، اه، نمی‌توانم مم جالبی اینجا ببینم.

All right everyone, who's got some interesting memes for me?

بسیار خوب دوستان، چه کسی مم‌های جالبی برای من دارد؟

Oh, well, your earrings,

اه خب، گوشواره‌هایتان،

I don't suppose you invented the idea of earrings.

گمان نمی‌کنم ایده گوشواره را اختراع کرده باشید.

You probably went out and bought them.

شما محتملا بیرون رفته‌اید و آنها را خریدید.

There are plenty more in the shops.

بسیاری چیزهای دیگر از این دست در مغازه‌ها هستند.

That's something that's passed on from person to person.

چیزهایی که از فرد به فرد منتقل می‌شوند.

All the stories that we're telling -- well, of course,

تمام داستان‌هایی که تعریف می‌کنیم، خب البته،

TED is a great meme-fest, masses of memes.

TED یک فستیوال بزرگ مم است، انبوهی از مم‌ها.

The way to think about memes, though,

ولی یک راه تفکر درمورد مم‌ها این است

is to think, why do they spread?

که چرا آنها گسترش می‌یابند.

They're selfish information, they will get copied, if they can.

آنها اطلاعات خودخواهی هستند که اگر بتوانند کپی می‌شوند.

But some of them will be copied because they're good,

ولی بعضی از آنها به این جهت کپی می‌شوند که بهترند،

or true, or useful, or beautiful.

یا درست اند، یا مفید اند، یا زیبایند.

Some of them will be copied even though they're not.

بعضی از آنها با اینکه چنین نیستند کپی می‌شوند.

Some, it's quite hard to tell why.

یافت دلیل گسترش بعضی‌ها دشوارتر است.

There's one particular curious meme which I rather enjoy.

یک نوع مم خاص هست که برایم بنحوی جالب است.

And I'm glad to say, as I expected, I found it when I came here,

و من خرسندم اعلام کنم، که همانطورکه انتظار داشتم، آن را در اینجا هم یافتم.

and I'm sure all of you found it, too.

و مطمئنم شما هم آنرا دیده‌اید.

You go to your nice, posh, international hotel somewhere,

شما به هتل بین‌المللی شیک خود می‌روید،

and you come in and you put down your clothes

و داخل می‌شوید و لباس‌هایتان را پایین می‌گذارید

and you go to the bathroom, and what do you see?

و می‌روید به حمام، چه می‌بینید؟

Audience: Bathroom soap.

حضار:‌ صابون حمام.

SB: Pardon?

سوزان بلکمور: ببخشید؟

Audience: Soap.

حضار: صابون.

SB: Soap, yeah. What else do you see?

سوزان بلکمور: صابون، بله. چه چیز دیگری می‌بینید؟

Audience: (Inaudible)

حضار: (نارسا)

SB: Mmm mmm.

سوزان بلکمور: هممم ممم.

Audience: Sink, toilet!

حضار:‌ وان دستشویی، توالت!

SB: Sink, toilet, yes, these are all memes, they're all memes,

سوزان بلکمور: وان، توالت، بله، همهٔ اینها مم هستند، همه مم اند،

but they're sort of useful ones, and then there's this one.

ولی بنوعی مم‌های مفید هستند، و بعد این یکی هست.

(Laughter)

(خنده)

What is this one doing?

این یکی اینجا چیکاره است؟

(Laughter)

(خنده)

This has spread all over the world.

این در همه جای دنیا شایع شده.

It's not surprising that you all found it

جای شگفتی نیست که همهٔ شما آنرا وقتی

when you arrived in your bathrooms here.

به حمام‌هایتان در اینجا رسیدید دیده‌اید.

But I took this photograph in a toilet at the back of a tent

ولی من این عکس را در توالت چادری

in the eco-camp in the jungle in Assam.

در یک کمپ زیستی در جنگل آسام گرفته‌ام.

(Laughter)

(خنده)

Who folded that thing up there, and why?

چه کسی آنرا اینجوری تا کرده و برای چه؟

(Laughter)

(خنده)

Some people get carried away.

بعضی‌ها زیادی احساساتی می‌شوند.

(Laughter)

(خنده)

Other people are just lazy and make mistakes.

برخی دیگران تنبل‌اند و اشتباه درست می‌کنند.

Some hotels exploit the opportunity to put even more memes

بعضی هتل‌ها از این فرصت استفاده می‌کنند تا مم‌های بیشتری قرار بدهند

with a little sticker.

مثل یک برچسب کوچک.

(Laughter)

(خنده)

What is this all about?

اینها همه یعنی چی؟

I suppose it's there to tell you that somebody's

من گمان می‌کنم برای این است که به شما بگویند کسی

cleaned the place, and it's all lovely.

قبلا اینجا را تمیز کرده، و خوب و عالی است.

And you know, actually, all it tells you is that another person

و می‌دونید، این بیشتر به شما می‌گوید که شخص دیگری

has potentially spread germs from place to place.

احتمالا اینجا و آنجا میکروب پراکنیده.

(Laughter)

(خنده)

So, think of it this way.

پس اینطوری به قضیه نگاه کنید.

Imagine a world full of brains

جهانی را تصور کنید پر از مغزها

and far more memes than can possibly find homes.

و تعداد بسیار بیشتری از مم‌ها نسبت به خانه‌های موجود.

The memes are all trying to get copied --

همگی مم‌ها «تلاش» دارند تا کپی بشوند،

trying, in inverted commas -- i.e.,

تلاش در داخل گیومه. یعنی،

that's the shorthand for, if they can get copied, they will.

کوتاه سخن اینکه، اگر بتوانند کپی بشوند کپی می‌شوند.

They're using you and me as their propagating, copying machinery,

آنها از من و شما به عنوان دستگاه کپی‌کننده استفاده می‌کنند،

and we are the meme machines.

و ما ماشین‌های مم هستیم.

Now, why is this important?

حالا چرا این مهم است؟

Why is this useful, or what does it tell us?

چرا این مفید است، و برایمان چه برای گفتن دارد؟

It gives us a completely new view of human origins

من دید کاملا جدیدی از خاستگاه انسان و معنی انسان بودن

and what it means to be human,

به شما می‌دهم.

all conventional theories of cultural evolution,

همگیِ نظریه‌های مرسوم فرگشت فرهنگی،

of the origin of humans,

خاستگاه‌های انسان،

and what makes us so different from other species.

و چیزهایی که ما را اینقدر از دیگر گونه‌ها متمایز می‌سازد.

All other theories explaining the big brain, and language, and tool use

همگی نظریه‌های دیگر که بزرگی مغز را توضیح می‌دهند، و استفاده از زبان و ابزار

and all these things that make us unique,

و همه این چیزهایی که ما را منحصر به فرد می‌سازند،

are based upon genes.

مبتنی بر ژن‌هایمان است.

Language must have been useful for the genes.

زبان می‌بایستی که برای ژن‌هایمان مفیده بوده باشد.

Tool use must have enhanced our survival, mating and so on.

استفاده از ابزار بایستی که بقای ما را بهبود بخشیده باشد، و جفتگیری و غیره.

It always comes back, as Richard Dawkins complained

همیشه به این نقطه می‌رسد که، همانطور که ریچارد داوکینز

all that long time ago, it always comes back to genes.

خیلی وقت پیش مخالفت ورزید سرانجام همیشه به ژن‌ها می‌رسد.

The point of memetics is to say, "Oh no, it doesn't."

مسئله ممتیک این است که بگوید، «نه اینطور نیست»

There are two replicators now on this planet.

در حال حاضر دو بازتولیدگر در سیاره هستند.

From the moment that our ancestors,

از زمانی که پیشینیان ما،

perhaps two and a half million years ago or so,

شاید از حدود دو و نیم میلیون سال پیش،

began imitating, there was a new copying process.

شروع به تقلید کردند، یک فرآیند کپی‌سازی جدید به وجود آمد.

Copying with variation and selection.

کپی با تنوع و انتخاب.

A new replicator was let loose, and it could never be --

یک بازتولیدگر جدید رها شد، و دیگر هیچگاه نتوانست

right from the start -- it could never be

به حال قبلی برگردد، دیگر هیچوقت ممکن نبود

that human beings who let loose this new creature,

انسانی که برساختهٔ جدیدش را آزاد گذاشته بود،

could just copy the useful, beautiful, true things,

فقط چیزهای مفید و خوب و واقعی را کپی کند،

and not copy the other things.

و چیزهای دیگر را کپی نکند.

While their brains were having an advantage from being able to copy --

درحالیکه مغزشان این مزیت را پیدا کرد که قادر باشد چیزهایی را کپی کند مثل --

lighting fires, keeping fires going, new techniques of hunting,

روشن کردن آتش، روشن نگهداشتن آتش، شگردهای جدید شکار،

these kinds of things --

اینجور چیزها --

inevitably they were also copying putting feathers in their hair,

آنها به ناچار قادر به کپی کردن چیزهایی نیز گشتند، مانند گذاشتن پر لای موهایشان،

or wearing strange clothes, or painting their faces,

یا پوشیدن لباس‌های عجیب و غریب، یا رنگ کردن صورت،

or whatever.

یا هر چیز دیگر.

So, you get an arms race between the genes

اینچنین شما رقابتی پیدا می‌کنید میان ژن‌هایی که

which are trying to get the humans to have small economical brains

که دارند سعی می‌کنند تا انسان‌ها مغز‌های کوچکتر و اقتصادی‌‍تر داشته باشند

and not waste their time copying all this stuff,

و این همه وقت صرف کپی کردن این چیزها نکنند،

and the memes themselves, like the sounds that people made and copied --

و خود مم‌ها، مثل صداهایی که مردم درمی‌آورند و کپی می‌کردند --

in other words, what turned out to be language --

به بیان دیگر، چیزی که در پایان به زبان انجامید --

competing to get the brains to get bigger and bigger.

رقابت برای بزرگ و بزرگتر شدن مغزها.

So, the big brain, on this theory, is driven by the memes.

پس مغز بزرگ در این نظریه بوسیله مم‌ها به وجود می‌آید.

This is why, in "The Meme Machine," I called it memetic drive.

به این دلیل است که در کتاب «ماشین مم»، من آنرا محرک «ممی» نامیدم.

As the memes evolve, as they inevitably must,

همینطور که مم‌ها فرگشت می‌یابند، که لاجرم چنین می‌شود،

they drive a bigger brain that is better at copying the memes

آنها باعث حرکت بسوی مغز بزرگتر می‌شوند که در امر کپی‌سازی مم‌ها بهتر عمل می‌کند

that are doing the driving.

تا پیش بردن آن.

This is why we've ended up with such peculiar brains,

این دلیل آن است که چرا ما دارای چنین مغزهای عجیبی گشته‌ایم،

that we like religion, and music, and art.

که ما به دین، و موسیقی و هنر علاقه داریم.

Language is a parasite that we've adapted to,

زبان یک انگل است که به آن خو گرفته‌ایم،

not something that was there originally for our genes,

نه چیزی که از اول برای ژن‌هایمان به وجود آمده باشد،

on this view.

در این نقطه نظر.

And like most parasites, it can begin dangerous,

و مثل بیشتر انگل‌ها می‌تواند خطرناک شود،

but then it coevolves and adapts,

ولی بعد هم-فرگشت می‌یابد و سازگاری می‌یابد

and we end up with a symbiotic relationship

و ما سرانجام به یک رابطهٔ همزیستی

with this new parasite.

با این انگل‌ها می‌رسیم.

And so, from our perspective,

و بنابراین از نقطه نظر ما،

we don't realize that that's how it began.

ما متوجه نمی‌شویم که چگونه آغاز شده است.

So, this is a view of what humans are.

پس این نظری است در مورد اینکه انسان‌ها چیستند.

All other species on this planet are gene machines only,

تمام گونه‌های دیگر این سیاره تنها ماشین ژنی هستند،

they don't imitate at all well, hardly at all.

آنها در همهٔ سطوح کپی نمی‌کنند، اگر اصلا بتوانند چنین کنند.

We alone are gene machines and meme machines as well.

ما هم ماشین ژن هستیم و هم ماشین مم.

The memes took a gene machine and turned it into a meme machine.

مم‌ها یک ماشین ژن را می‌گیرند و آنرا تبدیل به یک ماشین مم می‌کنند.

But that's not all.

ولی این همهٔ امر نیست.

We have a new kind of memes now.

ما امروزه گونه‌های جدیدی از مم داریم.

I've been wondering for a long time,

من برای مدت طولانی تامل کرده‌ام،

since I've been thinking about memes a lot,

از زمانی که شروع به تفکر دربارهٔ مم‌ها کرده‌ام،

is there a difference between the memes that we copy --

آیا تفاوتی وجود دارد میان مم‌هایی که ما کپی می‌کنیم --

the words we speak to each other,

واژگانی که با آنها با هم سخن می‌گوییم،

the gestures we copy, the human things --

ژست‌هایی که کپی می‌کنیم، چیزهای انسانی --

and all these technological things around us?

و همه این چیزهای تکنولوژیکی اطرافمان؟

I have always, until now, called them all memes,

من همیشه، تا الان، آنها را هم مم نامیده بودم،

but I do honestly think now

ولی من حالا واقعا فکر می‌کنم که

we need a new word for technological memes.

ما نیازمند واژهٔ تازه‌ای برای مِم‌های تکنولوژیکی هستیم.

Let's call them techno-memes or temes.

بگذارید آنها را تکنومِم یا تِم بنامیم.

Because the processes are getting different.

چونکه فرآیندهای آنها متفاوت است.

We began, perhaps 5,000 years ago, with writing.

ما شاید حدود ۵۰۰۰ سال پیش با نوشتن شروع کردیم.

We put the storage of memes out there on a clay tablet,

ما انباری از مم‌ها را روی لوحه گلی ثبت کردیم؛

but in order to get true temes and true teme machines,

ولی برای اینکه تم‌های واقعی و ماشین‌های تم واقعی داشته باشید،

you need to get the variation, the selection and the copying,

بایستی که تنوع در اختیار داشته باشید، انتخاب و کپی کردن،

all done outside of humans.

که همه خارج از انسان انجام بشوند.

And we're getting there.

و ما داریم به آنجا می‌رسیم.

We're at this extraordinary point where we're nearly there,

ما به این نقطهٔ شگفت‌انگیز رسیده‌ایم که تقریبا آنجا هستیم،

that there are machines like that.

که ماشین‌هایی مثل آن به وجود بیایند.

And indeed, in the short time I've already been at TED,

و براستی در اندک زمانی که در TED بوده‌ام،

I see we're even closer than I thought we were before.

من می‌بینم که ما نزدیکتر از آن چیزی هستیم که قبلا فکر می‌کردم.

So actually, now the temes are forcing our brains

پس درحقیقت، اکنون تم‌ها به مغزهایمان فشار می‌آورند

to become more like teme machines.

تا بیشتر شبیه ماشین تم شوند.

Our children are growing up very quickly learning to read,

کودکان ما خیلی زود بزرگ می‌شوند و خواندن می‌آموزند،

learning to use machinery.

استفاده از ماشین آلات را فرا می‌گیرند.

We're going to have all kinds of implants,

ما داریم بسویی می‌رویم که ایمپلنت‌های بسیار خواهیم داشت،

drugs that force us to stay awake all the time.

داروهایی که ما را مجبور خواهند کرد تا همیشه بیدار باقی بمانیم.

We'll think we're choosing these things,

ما خیال خواهیم کرد که داریم این چیزها را انتخاب می‌کنیم،

but the temes are making us do it.

ولی در واقع تم‌ها ما را وادار می‌سازند تا چنین کنیم.

So, we're at this cusp now

بنابراین ما در این نقطهٔ تغییر هستیم

of having a third replicator on our planet.

که سومین بازتولیدگر را در سیاره داشته باشیم.

Now, what about what else is going on out there in the universe?

اکنون، در مورد چیزهای دیگری که در جهان در حال اتفاق افتادن است چه؟

Is there anyone else out there?

آیا کسی آن بیرون هست؟

People have been asking this question for a long time.

مردم از خیلی وقت پیش‌ها این پرسش را می‌پرسیده‌اند.

We've been asking it here at TED already.

ما آنرا در TED هم پرسیده‌ایم.

In 1961, Frank Drake made his famous equation,

در ۱۹۶۱، فرانک دِرِیک معادلهٔ مشهورش را ساخت،

but I think he concentrated on the wrong things.

ولی به گمان من روی چیزهای اشتباهی تمرکز کرد.

It's been very productive, that equation.

آن معادله بسیار پرحاصل بوده است.

He wanted to estimate N,

او می‌خواست مقدار N را تخمین بزند،

the number of communicative civilizations out there in our galaxy,

یعنی تعداد تمدن‌هایی در کهکشان ما که قادر به ارتباط هستند.

and he included in there the rate of star formation,

و او سرعت تشکیل ستاره را وارد معادله کرد،

the rate of planets, but crucially, intelligence.

و میزان سیاره‌ها، ولی مهمتر از آن، هوشمندی.

I think that's the wrong way to think about it.

من فکر می‌کنم اینطور فکر کردن به آن اشتباه است.

Intelligence appears all over the place, in all kinds of guises.

هوشمندی در هر جا، در لباس‌های مختلف ظاهر می‌شود.

Human intelligence is only one kind of a thing.

هوش انسانی فقط یک نوع آن است.

But what's really important is the replicators you have

ولی چیزی که واقعا مهم است بازتولیدگری است که دارید

and the levels of replicators, one feeding on the one before.

و سطوح بازتولیدگرها که هر یک از قبلی ناشی می‌شوند.

So, I would suggest that we don't think intelligence,

بنابراین پیشنهاد من این است که نباید به هوشمندی اندیشید،

we think replicators.

باید بازتولیدگرها را در نظر گرفت.

And on that basis, I've suggested a different kind of equation.

و بر پایهٔ آن، من فرمول متفاوتی پیشنهاد داده‌ام.

A very simple equation.

یک معادله خیلی ساده.

N, the same thing,

N مثل همان قبلی است،

the number of communicative civilizations out there

یعنی تعداد تمدن‌های ارتباطی که می‌توانیم

[that] we might expect in our galaxy.

در کهکشان‌مان انتظار داشته باشیم.

Just start with the number of planets there are in our galaxy.

از تعداد سیاره‌هایی که در کهکشان ما هستند شروع می‌کنیم.

The fraction of those which get a first replicator.

کسری از آنها که بازتولیدگر نخست را به دست می‌آورند.

The fraction of those that get the second replicator.

کسری از آنها که بازتولیدگر دوم را به دست می‌آورند.

The fraction of those that get the third replicator.

کسری از آنها که سومین بازتولیدگر را به دست می‌آورند.

Because it's only the third replicator that's going to reach out --

چونکه تنها بازتولیدگر سوم است که می‌تواند باعث ارتباط شود --

sending information, sending probes, getting out there,

با فرستادن اطلاعات، فرستادن کاوشگرها، خروج از آنجا،

and communicating with anywhere else.

و ارتباط برقرار کردن با جای‌های دیگر.

OK, so if we take that equation,

خب، اگر ما این معادله را در نظر بگیریم،

why haven't we heard from anybody out there?

پس چرا تا حالا از هیچکسی در آن بیرون چیزی نشنیده‌ایم؟

Because every step is dangerous.

چونکه هر قسمت راه خطرناک است.

Getting a new replicator is dangerous.

رسیدن به بازتولیدگر جدید خطرناک است.

You can pull through, we have pulled through,

می‌توان از پس آن برآمد، ما از پسش برآمدیم،

but it's dangerous.

ولی خطرناک است.

Take the first step, as soon as life appeared on this earth.

مرحله اول را در نظر بگیرید، از همان زمانی که حیات بر روی زمین پدیدار گردید.

We may take the Gaian view.

ما می‌توانیم نظریه گایا را در نظر داشته باشیم.

I loved Peter Ward's talk yesterday -- it's not Gaian all the time.

من عاشق سخنرانی دیروز پیتر وارد شدم -- ولی مسئله همیشه گایایی نیست.

Actually, life forms produce things that kill themselves.

در حقیقت، زی‌نمود ها [اشکال حیات] چیزهایی می‌سازند که خودشان را می‌کشند.

Well, we did pull through on this planet.

خب، ما در این سیاره از آن مهلکه جستیم.

But then, a long time later, billions of years later,

ولی، زمان بسیار طولانی بعد از آن، میلیاردها سال بعد،

we got the second replicator, the memes.

ما دومین بازتولیدگر را داشتیم: مم‌.

That was dangerous, all right.

آن خطرآفرین بود، درست.

Think of the big brain.

به مغز بزرگ بیاندیشید.

How many mothers do we have here?

چند تا مادر در اینجا داریم؟

You know all about big brains.

همهٔ شما در مورد مغز بزرگ می‌دانید.

They are dangerous to give birth to,

آنها در هنگام زایمان خطرناک‌اند.

are agonizing to give birth to.

در زایمان باعث رنج‌اند.

(Laughter)

(خنده)

My cat gave birth to four kittens, purring all the time.

گربهٔ من چهار تا بچه گربه به دنیا آورد، و پشت سر هم خرخر می‌کرد.

Ah, mm -- slightly different.

آه، هوم -- کمی متفاوت.

(Laughter)

(خنده)

But not only is it painful, it kills lots of babies,

ولی فقط دردآور نیست، خیلی از نوزادان را می‌کشد،

it kills lots of mothers,

خیلی از مادران را می‌کشد.

and it's very expensive to produce.

و ساخت آن بسیار هزینه‌بر است.

The genes are forced into producing all this myelin,

ژن‌ها تحت فشار قرار گرفته‌اند تا این همه میلین تولید کنند،

all the fat to myelinate the brain.

همهٔ آن چربی‌ها برای اینکه مغز زیر پوشش غلاف میلین قرار بگیرد.

Do you know, sitting here,

آیا می‌دانید، همینطور که اینجا نشسته‌اید،

your brain is using about 20 percent of your body's energy output

مغز شما ۲۰ درصد انرژی تولیدی بدن شما را مصرف می‌کند

for two percent of your body weight?

درحالیکه تنها ۲ درصد وزن بدن شما را تشکیل داده است.

It's a really expensive organ to run.

واقعا اندام هزینه بری است.

Why? Because it's producing the memes.

چرا؟‌ برای اینکه مم‌ها را تولید می‌کند.

Now, it could have killed us off. It could have killed us off,

حالا، این می‌توانست ما را بکشد -- می‌توانست همهٔ‌ ما را نابود کند،

and maybe it nearly did, but you see, we don't know.

و شاید چنین کرد، ولی می‌فهمید، ما نمی‌دانیم.

But maybe it nearly did.

ولی شاید تقریبا چنین کرد.

Has it been tried before?

آیا پیش از این آزموده شده؟

What about all those other species?

در مورد آن همه گونه‌های دیگر چه؟

Louise Leakey talked yesterday

هفتهٔ پیش لوئیس لیکی تعریف کرد که

about how we're the only one in this branch left.

چگونه ما تنها گونهٔ باقی‌مانده از این شاخه [جانوری] هستیم.

What happened to the others?

برای بقیه چه اتفاقی افتاده؟

Could it be that this experiment in imitation,

آیا می‌توانسته اینگونه باشد که این امتحان تقلیدبرداری،

this experiment in a second replicator,

این تجربهٔ بازتولیدگر دوم،

is dangerous enough to kill people off?

آنقدر خطرناک بوده باشد که مردم را بکشد؟

Well, we did pull through, and we adapted.

خب، ما از مهلکه جستیم و سازگاری یافتیم.

But now, we're hitting, as I've just described,

ولی حال، همانطور که من تعریف کردم داریم نزدیک می‌شیم به

we're hitting the third replicator point.

داریم می‌خوریم به نقطهٔ بازتولیدگر سوم.

And this is even more dangerous --

و این حتی خطرناکتر از قبلی‌هاست --

well, it's dangerous again.

خب، دوباره خطر هست.

Why? Because the temes are selfish replicators

چرا؟ زیرا تم‌ها بازتولیدگرهای خودخواه هستند

and they don't care about us, or our planet, or anything else.

و اهمیتی به ما، یا سیارهٔ ما، یا اصولا هیچ چیز نمی‌دهند.

They're just information, why would they?

آخر سر آنها تنها اطلاعات هستند -- چرا باید چنین کنند؟

They are using us to suck up the planet's resources

آنها دارند از ما استفاده می‌کنند تا شیرهٔ منابع سیاره را برای

to produce more computers,

تولید کامپیوترهای بیشتر بکشند،

and more of all these amazing things we're hearing about here at TED.

و خیلی چیزهای متحیرکنندهٔ دیگر که در اینجا در TED داریم درباره‌شان می‌شنویم.

Don't think, "Oh, we created the Internet for our own benefit."

فکر نکنید، «وه! ما اینترنت را برای سودبخشی به خودمان ساختیم.»

That's how it seems to us.

این گونه به نظر می‌رسد.

Think, temes spreading because they must.

اینطوری فکر کنید که تم‌ها دارند گسترش می‌یابند چون باید چنین شوند.

We are the old machines.

ما ماشین‌های قدیمی هستیم.

Now, are we going to pull through?

حال، آیا ما جان سالم به در خواهیم برد؟

What's going to happen?

چه خواهد شد؟

What does it mean to pull through?

اصلا جان سالم به در بردن یعنی چه؟

Well, there are kind of two ways of pulling through.

خوب، به دو شکل می‌توان جان سالم به در برد.

One that is obviously happening all around us now,

چیزی که آشکارا دارد دور و بر ما رخ می‌دهد،

is that the temes turn us into teme machines,

این است که تم‌ها ما را تبدیل به ماشین‌های تم می‌کنند،

with these implants, with the drugs,

با این ایمپلنت‌ها، با داروها،

with us merging with the technology.

با مخلوط شدن ما با تکنولوژی. [سایبورگ]

And why would they do that?

و چرا باید آنها چنین کنند؟

Because we are self-replicating.

برای اینکه ما خود-کپی‌ساز هستیم.

We have babies.

ما نوزاد داریم.

We make new ones, and so it's convenient to piggyback on us,

و نوزادهای جدید به وجود می‌آوریم، و بسیار آسان است که از ما کولی بگیرند،

because we're not yet at the stage on this planet

چون هنوز به مرحله‌ای در این سیاره نرسیده‌ایم

where the other option is viable.

که راه دیگری ممکن باشد.

Although it's closer, I heard this morning,

گرچه نزدیکتر شده، امروز صبح شنیدم،

it's closer than I thought it was.

نزدیکتر از آنی است که گمان می‌کردم. به

Where the teme machines themselves will replicate themselves.

زمانی که خود ماشین‌های تم خودشان را کپی خواهند کرد. [بدون دخالت ما]

That way, it wouldn't matter if the planet's climate

آنطوری، مهم نخواهد بود اگر آب و هوای سیاره

was utterly destabilized,

مطلقا بی‌ثبات شده باشد.

and it was no longer possible for humans to live here.

و دیگر برای زندگی انسان‌ها ممکن نباشد.

Because those teme machines, they wouldn't need --

زیرا آن ماشین‌های تمی، لازم نخواهند داشت --

they're not squishy, wet, oxygen-breathing,

آنها موجودات نرم و نازک، مرطوب، تنفس‌گر اکسیژن

warmth-requiring creatures.

و نیازمند گرما نیستند.

They could carry on without us.

آنها می‌توانند بدون ما ادامه دهند.

So, those are the two possibilities.

بنابراین، آن دو گزینه‌های ممکن هستند.

The second, I don't think we're that close.

دومی، من فکر نمی‌کنم خیلی نزدیک آن باشیم.

It's coming, but we're not there yet.

داره میاد، ولی هنوز به اونجا نرسیدیم.

The first, it's coming too.

اولی هم داره میاد.

But the damage that is already being done

ولی زیانی که از همین الان به سیاره می‌زند

to the planet is showing us how dangerous the third point is,

نشانگر آن است که این نقطهٔ سوم چه میزان خطرناک است،

that third danger point, getting a third replicator.

در نقطهٔ خطر سوم، برای رسیدن به بازتولیدگر سوم.

And will we get through this third danger point,

و آیا ما از سومین نقطهٔ خطر هم خواهیم گذشت،

like we got through the second and like we got through the first?

مثل گذشتن از اولی و دومی؟

Maybe we will, maybe we won't.

شاید بتوانیم، شاید هم نه.

I have no idea.

من واقعا نمی‌دونم.

(Applause)

(تشویق)

Chris Anderson: That was an incredible talk.

کریس اندرسون: این سخنرانی باورنکردنی بود.

SB: Thank you. I scared myself.

سوزان بلکمور: متشکرم. خودمو ترسوندم.

CA: (Laughter)

کریس اندرسون:‌ خنده.