The weird history of the "sex chromosomes" | Molly Webster

Transcriber: Ivana Korom Reviewer: Krystian Aparta

Translator: Leila Ataei Reviewer: Masoud Motamedifar

OK.

خب.

So we are going to start in 1891,

از سال ۱۹۸۱ شروع کنیم،

when a German scientist was looking through a microscope

زمانی که دانشمندی آلمانی با میکروسکوپ

at insect cells.

به سلول حشرات نگاه می‌کرد.

And he saw something kind of funny.

و چیزی بامزه دید.

At the center of the cells, there was this dark stuff.

در مرکز سلولها چیزی تیره رنگ دید.

No one had ever seen it before.

که تا به حال هیج کس ندیده بود.

And he noticed that as the cells would multiply and divide,

متوجه شد همانطور که سلولها تکثیر و از هم جدا می‌شوند،

it would go into some of the new cells

ماده تیره رنگ هم وارد سلولهای تازه می‌شود

but not the others.

و نه سلولهای قدیمی.

He didn't know what it was, so he gave it a really great name.

او اسم این ماده را نمی‌دانست، پس اسمی عجیب برای آن انتخاب کرد.

He called it the "X element."

«عنصر X .»

(Laughter)

(خنده)

And he was like, "We'll just fill in that X later."

و انگار با خود گفته، «بعدا براش اسمی انتخاب می‌کنیم.»

And then, fast-forward 10 years later,

و بعد از۱۰سال که مثل برق گذشت،

and there is an American scientist,

یک دانشمند امریکایی،

and she is looking through her microscope,

که او هم از میکروسکوپش به سلول حشرات

also at insect cells.

نگاه می‌کرد.

And she sees something funny.

چیزی بامزه دید.

There's more of this dark stuff.

مواد سیاه بیشتری.

And it's kind of tiny,

و خیلی هم کوچک بودند،

it's hanging out near the X element.

اطراف عنصر X می‌چرخیدند.

And eventually, someone was like,

و آخر گویی یکی به خودش گفته باشد،

"Well, if that one thing's called X,

«خب اگر به این می‌گویندX،

should we call this other thing Y?"

نباید به آن یکی بگوییم Y؟»

And like that, (Snaps fingers)

و همینطوری، (بشکن)

the sex chromosomes had been discovered.

کروموزوم‌های جنسی کشف شدند.

So chromosomes,

پس کروموزوم‌ها،

you probably all know what they are,

احتمالا همه شما می‌دانید چه هستند،

but I will tell you anyways.

اما باز برایتان می‌گویم.

They're made up of DNA --

از DNA تشکیل شدند--

everything has it, it's the blueprint of life,

همه چیز DNA دارد DNA طرح کلی زندگی است،

we've got rats, we've got trees,

موشها، درختان،

we've got insects, we've got humans.

حشرات، انسانها

And in the case of human chromosomes,

متخصص ژنتیک ملیسا ویلسون درباره کروموزوم‌های انسانی

geneticist Melissa Wilson broke it down for me like this.

اینطور برای من توضیح داده.

(Audio) Melissa Wilson: Typically, you'll get one copy of every chromosome

صدا: معمولا از هرکروموزوم یک نسخه دریافت می‌کنید

from your genetic mom

یک نسخه از مادر ژنتیکی

and one copy of every chromosome from your genetic dad,

و یک نسخه از پدر ژنتیکی،

and we have 22 of these

و ۲۲ جفت کروموزوم دارید

that you get one copy from mom and one copy from dad.

که یک نسخه‌اش را از پدر و یک نسخه از مادرتان گرفتید.

And then there's a 23rd pair, X and Y.

و یک جفت بیست و سوم دیگر هم هست X وY.

Molly Webster: So while all the other chromosomes are numbered,

مالی وبستر: پس زمانی که همه کروموزوم‌ها با اعداد ۱ تا ۲۲

one through 22,

شماره گزاری شده بودند،

we do not call X and Y 23.

هنوز کروموزوم‌های X وY با عدد ۲۳ شماره گزاری نشده بودند.

I like to think that they are waiting for, like, a LeBron James to come along.

دلم می‌خواهد فکر کنم که آنها منتظر شخصی مثل لبرون جیمزبودند تا وارد عمل شود.

But in this instance, they were like,

اما در این مورد انگار پیش خود گفتند،

"We're just going to keep the letters,

«حالا فعلا همین حروف بمانند،

and then we'll give them a title."

و بعدا برایشان اسمی انتخاب می‌کنیم.»

They called them the sex chromosomes.

نام آنها را کروموزومهای جنسی گذاشتند.

Now I would wager that in the United States,

الان می‌توانم شرط ببندم که در امریکا

these are the most well-known chromosomes

این کروموزومها شناخته شده‌ترین کروموزومها هستند

for one simple fact:

برای یک دلیل ساده«

that we say X equals "girl," and Y equals "boy" --

همیشه می‌گوییم، X معادل«دختر» وY «پسر» ــ

that they are responsible for sex.

اینها جنسیت را تعیین می‌کنند.

And -- and I had to learn this --

وــ‌ و باید این را بدانیم ــ

but when I'm talking about "sex" here,

زمانی که راجع به جنسیت صحبت می‌کنم،

I'm talking about the way biology gives us gonads,

می‌گویم چگونه حیات به ما غدد جنسی می‌دهد،

which are our ovaries and our testes --

که شامل تخمدان و بیضه‌های ما می‌شود ــ

I'm not talking about gender, which is how we identify.

من راجع به جنسیتی که جنبه هویتی دارد صحبت نمی‌کنم.

And so, as a reporter at the show --

در واقع به عنوان یه گزارشگر که در

"Radiolab," the audio documentary program I work for --

برنامه مستند صوتی «رادیولب» کار می‌کردم،

I was like, what's up with these sex chromosomes?

به خودم گفتم: مشکل کروموزومهای جنسی چیست؟

You know, that's kind of my job, I think things are weird,

آخر، این یک جورهایی شغلم است، فکر می‌کنم همه چیز عجیب است،

and then I get to call people about them

و بعد راجع به موضوع از بقیه می‌پرسم

and ask questions, and then hopefully they answer.

و آنها هم احتمالا پاسخ بدهند.

And in this case, a lot of people answered.

و دراین موارد، افراد پاسخگو زیاد هستند.

And in the two years I had of reporting on X and Y,

برای دوسال گزارشهای زیادی از X وY

as part of "Gonads," the series on sex and gender

در مجموعه «اندامهای جنسی» از جنس و جنسیت جمع کردم که

I ended up doing for "Radiolab,"

این کار به «رادیولب» منجر شد،

I found out that these two chromosomes live in a world that is unexpected,

فهمیدم این دو کروموزوم در جهانی غیرمنتظره

a little unsettling;

و حتی کمی مضطرب زندگی می‌کنند:

where things that I thought were facts

دنیایی که چیزی که فکر می‌کردم حقیقت است

were, like, twisted in ways I hadn't seen before.

طوری پیچیده شده بودند که من هرگز ندیده بودم.

And the world goes so far beyond the boundaries of sex,

و دنیا خیلی از مرزهای جنسیت گذشته بود،

I was like,

من به خودم می‌گفتم،

"Maybe we should all talk about this."

شاید باید راجع به آن صحبت کنیم.»

So, you're you all,

پس همه شما که شما هستید،

we're all going to talk about it.

ما همه می‌خواهیم راجع به این قضیه صحبت کنیم.

And for me,

و برای من داستان اصلی X وY

the true story of X and Y starts with their name.

با اسمهایشان شروع شد.

So within years of being discovered,

پس در طی سالهایی که این دو کروموزوم کشف شده بودند،

these two little chromosomes had acquired more than 10 different names.

بیش از ۱۰ نام مختلف گرفتند.

There was diplosome and heterochromosome

دیپلوزوم و هتروکروموزوم،

and idiochromosome,

ایدیوکروموزوم،

and most of the names had to do with their structure, their shape,

بیشتر اسمها بر اساس ساختار و شکل،

their size.

و اندازه آنها بود.

And then there was "sex chromosome,"

و نام «کروموزومهای جنسی» بود،

which they had been given because of the fact

به این دلیل این نام به آنها داده شده بود که

that we had started seeing that the X would go with the females,

X جنس ماده ایجاد می‌کند،

and the Y would often go with the males.

و Y مذکر ایجاد می‌کند.

But scientists were like,

اما دانشمندان گفتند،

"Do we really want to call them sex chromosomes?"

آیا واقعا می‌خواهیم به آنها کروموزوم جنسی بگوییم؟

And science historian Sarah Richardson is the one who told me this story.

و سارا ریچاردسون که مورخ علم است این داستان را برای من تعریف کرد:

(Audio) Sarah Richardson: For three decades, scientists were like,

(صدای سارا ریچاردسون): برای سه دهه دانشمندان گفتند،

"You should not call them the sex chromosomes.

نباید نام آنها را کروموزوم جنسی بگذاریم.

The X and Y have many functions,

Y وX کاربردهای دیگری هم دارند،

and you wouldn't assume that a single chromosome

و هرگز نباید فرض کرد که یک کروموزوم

controls a single trait.

فقط یک ویژگی خاص را کنترل می‌کند.

Imagine calling one chromosome the 'urogenital chromosome,'

تصور کنید که به یک کروموزوم «کروموزوم دستگاه ادراری» بگوییم،

or the 'liver chromosome.'"

یا «کروموزوم کبدی».

MW: Scientists, if you dig into the history --

مالی وبستر: اگر تاریخ را بررسی کنید ــ

it's really cool, you should --

خیلی جالب است، حتما انجام دهید،

were hesitant to, like, commit to such a specific name

می‌بینید که دانشمندان در انتخاب چنین اسامی خاص

and such a powerfully connotated name.

و ضمنی قدرتمندی درنگ کردند.

There was a fear that it would actually be really limiting --

ترسی وجود داشت که آنها را واقعا محدود می‌کرد ــ

maybe to science, maybe to society --

این ترس شاید از علم و شاید از جامعه بود ــ

but the fear was in the room.

اما به حال ترسی در بین آنها وجود داشت.

And you can see they ended up getting "sex chromosome" --

و همانطور که می‌بینید در نهایت به «کروموزومهای جنسی» ختم شد --

it's like a pretty juicy title,

اسم نسبتا گیرایی انتخاب کردند،

it popularized genetics, you know?

خب علم ژنتیک را محبوب کرد، می‌دانید دیگر؟

But in the 100-year history since we settled on that name,

اما در ۱۰۰سال اخیر از زمانی که به این اسم عادت کردیم،

you can see it starts to get a little complicated.

می‌بینید که شرایط کمی پیچیده‌تر شده.

So around 1960 --

پس حدود سال ۱۹۶۰ ــ

this is going to be our first stop

این اولین توقف ما بر

on the complicated world of the sex chromosomes --

دنیای پیچیده کروموزومهای جنسی بود ــ

so around 1960,

پس حدود سال،

we had discovered that you could be XYY.

کشف کردیم که ممکن است شما XYY باشید.

They discovered an XYY man.

درواقع مردی با کروموزوم XYYکشف شد.

And to digress a little here,

و اگر کمی از موضوع منحرف شویم،

it turns out that the model of "X equals girl and Y equals boy"

فهمیدیم خیلی ساده‌انگارانه است اگر الگوی X را دختر

is really simplistic.

و Y را پسر در نظر بگیریم.

You can actually be a whole bunch of different combinations of X and Y,

می‌توانید ترکیبهای مختلفی از X وY باشید که در شما قرار داده شده،

giving you, like, different types of biological sex.

مانند انواع مختلف جنسیتهای بیولوژیکی.

You could be two Xs and two Ys together.

مثلا می‌توانید 2X ویا 2Y با هم باشید.

You could be four Xs, you could be five Xs,

می‌توانید 4X یا 5X داشته باشید،

you could be XO.

میتوانید XO باشید

And so I thought that was pretty crazy,

و فکر کردم کمی عجیب است،

because I was like,

و پیش خودم می‌گفتم،

"Wow, this really upends a model of biological sex

«این کشف مدل جنسیتهای بیولوژیکی را زیر و رو می‌کند.

I think most of us in this room have been taught."

فکر می‌کنم اکثر ما در این اتاق به این قضیه فکر کرده‌ایم.»

So a few years after they realized that you can be XYY,

پس چند سال پس از این که متوجه شدند که شما ممکن است XYY باشید،

researchers go to a prison in Scotland,

محققان به زندانی در اسکاتلند رفتند

and they do genetic analysis of a bunch of the male prisoners.

و آزمایش ژنتیک بر تعدادی زندانی مرد انجام دادند

And they find a number of people who are XYY.

و تعداد افرادی که XYY بودند را

And according to Sarah:

براساس گفته‌های سارا پیدا کردند:

(Audio) SR: They just rushed to publish a theory

(صدای سارا): آنها برای منتشر کردن یک نظریه عجله کردند

suggesting that this extra Y chromosome

و گفتند که این کروموزوم Y اضافی

could explain criminality in some men.

می‌تواند جرم وجنایت را در برخی افراد توجیح کند.

MW: Yeah.

ملیسا ویلسون: بله.

So the logic goes like this:

استدلالها اینگونه بود:

By this point, we're thinking Y is male.

تا اینجا فکر می‌کردیم Y نشان مذکر بودن است.

We think male is aggressive,

فکر می‌کردیم که مردها خشن هستند،

so Y must be aggression.

پس Y خشونت است.

If you've got an extra Y, you must be crazy.

اگر Y اضافی داشته باشید، پس دیوانه‌اید.

And like, we went nuts with this theory.

و با این نظریه انگار همه ما مجنون بودیم.

We called it the supermale,

اسمش را ابرمرد گذاشتند.

they started scanning more prisoners,

زندانیان بیشتری را بررسی کردند،

serial killers, boys.

پسرها، قاتلان زنجیره‌ای.

And in all seriousness,

و با تمام جدیت،

there was actually a suggestion that we consider aborting XYY fetuses.

قاطعانه گفتند که جنین‌هایی که XYY دارند سقط شوند.

So in 1980,

پس در سال ۱۹۸۰

this theory pretty much toppled, for a number of reasons.

این نظریه به چند دلیل تقریبا کنار رفت.

One,

یک:

there had been this really large study

مطالعات زیادی در این زمینه انجام شد

that basically showed there was no connection

که نشان داد اساسا هیچ ارتباطی بین

between Y and violence,

کروموزوم Y وخشونت نبود،

I think we all saw that coming.

فکر کنم همه ما انتظار این نتیجه‌ را داشتیم

And then, there was one other thing.

و بعد مسئله دیگری هم وجود داشت:

(Audio) SR: Going back and looking at those original findings

(صدای سارا ریچاردسون): به منبع یافته‌ها برگردیم،

in that high-security psychiatric institution,

در این موسسه روان پزشکی که امنیت بالایی دارد،

they had also found a high number of individuals

همچنین به تعدادی زیادی برخوردند

with an extra X chromosome.

که یک کروموزوم X اضافی داشتند.

So these are XXY, as opposed to XYY.

این افراد XXY بودند که کاملا خلاف XYY بود.

(Audio) MW: Really?

ملیسا ویلسون: واقعا؟

(Audio) SR: Yeah. Now, they never claimed

بله. آنها هیچ وقت نگفتند که

that the individuals with an extra X chromosome

افراد با یک کروموزوم X اضافی

were superfemales.

«ابرزن» هستند.

They never investigated whether they had higher rates of violence.

هیچ وقت بررسی نکردند که ببینند میزان خشونت بیشتری دارند یا نه.

MW: Seems like kind of an oversight.

م و: ظاهرا یادشان رفته باشد.

I don't know.

نمی‌دانم.

But I think it's interesting,

ولی به هر حال جالب است.

because what you see is if you start looking at these chromosomes

چون وقتی به این کروموزومها از نظر جنسیت نگاه می‌کنید،

through the lens of sex,

اولین چیزی است که می‌بینید،

what naturally falls in place behind

آنچه طبیعتا نتیجه‌گیری می‌شود این است

is we look at them through the lens of gender,

اگر از دریچه جنسیت و ویژگیهایی که

and the traits that we associate with gender.

در ارتباط با جنسیت است به آنها نگاه کنید

So men were violent,

مردان خشن هستند.

and Y explained why they were in prison.

و Y نشان می‌دهد که چرا اکنون در زندان هستند.

The X did not do that,

و X این ویژگی را ندارد،

because like, you know, what's X?

وخب شما می‌دانید که X چگونه است؟

We don't associate it with violence.

هرگز با خشونت همراهش نمی‌کنیم.

And while we don't believe in supermales today --

و در حالی که امروز قهرمانان مرد را باور نداریم --

God, I hope we don't --

کاش باور نداشته باشیم--

we don't believe in supermales today,

امروزه به ابرمردها اعتقادی نداریم،

there is a very similar conversation that's still happening

صحبت مشابه‌ای درباره خشونت ذاتی پسران

around inherent violence in boys and biology.

و بیولوژی آنها گفته می‌شود.

So my next stop on the weird world of X and Y,

پس توقف بعدی من بر دنیای عجیب X وYها و

or things feeling a little topsy-turvy, is 1985.

یا چیزهایی که در سال ۱۹۸۰ عجیب و غریب بود.

The World University Games were set to happen in Japan,

در مسابقات جهانی دانشگاهی که در ژاپن برگزار شده بود،

and the Spanish hurdler María José Martínez-Patiño was scheduled to run.

قرار بود ماریا ژوزی مارتینز-پاتیچوی اهل اسپانیا در رشته ی دو با مانع بدود.

She was like a hot shot, a rising superstar.

او یک ستاره در حال رشد و بسیار توانمند بود.

And the night before her race, they had her DNA scanned.

و شب قبل از مسابقه DNA او را آزمایش کردند.

Now at the time, this was a thing that they were doing,

و دقیقا آن موقع فهمیدند که اشتباه می‌کردند.

because they were like,

انگار پیش خودشان گفتند،

"OK, we don't want men covertly racing as women,

«خب، ما مردانی که با پوشش زنان مسابقه می‌دهند نمی‌خواهیم،

so we're going to scan the women

پس شروع به بررسی او می‌کنیم و

and make sure all their Xs line up."

مطمئن می‌شویم کروزومهای X او مرتب هستند.»

And so I heard this story from Ruth Padawer

این داستان رو از راث پاداور شنیدم

who was a New York Times Magazine reporter

که گزارشگر روزنامه نیویورک تایمز بود

and she reported on María.

و او از ماریا گزارشی تهیه کرده بود.

(Audio) Ruth Padawer: So they tell her the chromosome test results were abnormal.

(صدای راث پاداور): به سارا گفتند که جواب ازمایش کروموزوم‌هایش غیرعادی است.

Although on the outside, she was fully female,

البته که در ظاهر او زنی کامل بود،

she had XY chromosomes and these internal testes.

کروموزومهای XY و بیضه‌های داخلی داشت.

MW: They were like,

م و: آنها پیش خود گفتند،

"We hate to break it to you, María, but you're actually a dude.

متاسفیم که به تو خبر بدی می‌دهیم اما در حقیقت تو مرد هستی.

You can't race with the ladies."

و نمی‌توانی با زنها مسابقه بدهی.»

(Audio) RP: And so she's thrown off the national team,

صدای راث پاداور: و اورا از تیم ملی بیرون انداختند،

she's expelled from the athletics residence,

از اقامتگاه ورزشکاران بیرون رانده شد،

she's denied her scholarship,

بورسیه‌اش لغو شد

a bunch of her friends dump her,

تعداد زیادی از دوستانش ترکش کردند،

fellow athletes abandon her,

دوستان ورزشکارش او را رها کردند،

she loses her medals, her records are revoked.

مدالهایش را از دست داد رکوردهایش از او گرفته شد.

MW: So it turns out --

م و: بعدها معلوم شد--

remember when I told you

یادتان هست گفتم که

you can be a bunch of different combinations of X and Y --

می‌توانید ترکیبهای مختلفی از X وY داشته باشید--

you can also be XY and be female.

ممکن است که ترکیبی از XY داشته باشید و مونث باشید

You can be XX and male.

XX داشته و مذکر باشید.

In María's case, she was something called androgen insensitive.

در مسئله ماریا به اصطلاح اندروژنهای بی‌احساس بود.

Which means that she did have some sort of internal testes --

به این معنی که هم بیضه‌های داخلی داشت--

they were making testosterone --

که تستسترون می‌ساختند--

but her body couldn't use it.

اما بدنش قادر به استفاده از آنها نبود.

And so if you thought of testosterone as, like, a superpower,

پس اگر به تستسترون به عنوان «نیروی قدرتمند» نگاه کنید،

she was not benefiting from it.

بدن ماریا هرگز از آنها استفاده ای نمی‌کرد.

And so eventually,

و در نهایت،

sports authorities, like, let her back in,

مسئولین ورزشی به او اجازه بازگشت دادند.

but her career was done.

اما کار او ساخته بود.

And in this instance you see how,

و دقیقا اکنون می‌توانید ببینید که

if you assign sex to a specific place in the body,

اگر جنسیت را فقط به بخش خاصی از بدن اختصاص دهید،

or at least, like, this is what I saw, right?

یا حداقل فکر کنید من که این طور می‌بینم؟

If you assign sex to a specific place in the body,

اگر جنسیت را فقط به بخش خاصی از بدن اختصاص دهید،

it somehow makes us think that we can go into a body,

باعث می‌شود فکر کنیم می‌توانیم وارد بدن شویم،

look at a specific place

و به نقطه‌ای خاصی نگاه کنیم

and tell someone we know something more about them

و به بقیه بگوییم که آنها را

than they know about themselves.

بهتر از خودشان می‌شناسیم.

And that feels terrifying to me.

چیزی که به شدت من را می‌ترساند.

And we don't genetically test female athletes anymore,

و کلا دیگر از زنان ورزشکار آزمایش ژنتیک نمی‌گیریم،

but you can see very similar conversations happening

اما زمانی که در ورزش صحبت تستسترون می‌شود

when we talk about testosterone in sports,

می‌بینید که صحبتهای مشابه‌ای زده می‌شود،

you can also see it in suggestions that we take transgender individuals

حتی در نظرات هم می‌بینید که افراد تراجنسیتی را

and we genetically analyze them and we tell them who they are.

تحت تجزیه و تحلیل ژنتیکی قرار دهیم و به آنها بگوییم که هستند.

That is real,

واقعیت دارد،

that is a conversation that has happened recently.

این صحبتها اخیرا مطرح شده‌اند.

The last place that I'll share with you

آخرین چیزی که می‌خواهم در میان بگذارم

where these chromosomes got complicated for me

جایی است که این کروموزومها فکر مرا مشغول کردند.

is this one thing that Melissa told me.

این چیزی که ملیسا به من گفت.

(Audio) Wilson: You can't survive without an X chromosome.

صدای ملیسا ویلسون: نمی‌توانید بدون کروموزوم X زنده بمانید.

No matter your gonads, no matter your identity,

نه غدد جنسی شما مهم است و نه هویتتان،

every single human being has to have an X chromosome,

هر انسانی باید یک کروموزوم X داشته باشد،

because without one, the rest of your body doesn't develop.

چرا که بدون آن بدن شما رشد نمی‌کند.

MW: Why do we call this the female chromosome?

م و: چرا به این، کروموزوم زنانه می‌گوییم؟

OK, this is something I had never though about,

خب هرگز درموردش فکر نکردم،

but literally, every single person in this audience has an X chromosome,

اما هر شخصی که اینجا به عنوان بیننده حضور دارد یک کروموزوم X دارد،

I'm not lying.

دروغ نمی‌گویم.

Every single person on the planet has an X chromosome,

هر آدمی در کره زمین یک کروموزوم X دارد،

but no one is going around like, "This is the every-person chromosome."

اما هیچ کس نمی‌گوید «این کروموزومی است که همه دارند.»

You know?

می‌دانید، مثل این است که

Like, somehow it's over here, the Y is over there,

یک جورهایی X اینجاست و Y دورتر است،

and they must be really different,

و واقعا باید با هم متفاوت باشند،

and I'm just like, it would be so much better

با خودم فکر کردم خیلی بهتر می‌شد

if it was the every-person chromosome.

اگر این کروموزوم برای همه بود.

And not just because I'm like, love you all and I want you all in,

و نه فقط به این خاطر که عاشق همه شما هستم و همه شما را می‌خواهم،

but because of what we're overlooking by the fact that we consider it female.

بلکه به این خاطر که چون فکر می‌کنیم کروموزومی زنانه است آن را نادیده می‌گیریم.

Because I'm going to tell you one of the craziest things I found out.

چون می‌خواهم برای شما ازیکی ازعجیب‌ترین یافته‌هایم بگویم.

Which is, when you think about the X chromosome,

وقتی درباره کروموزوم X فکر کنید،

of the almost 1,100 genes on the X chromosome,

از ۱۱۰۰ ژن کروموزوم X ،

how many do you think have to do with sex and reproduction?

حدس می‌زنید چه تعداد با سکس و تولیدمثل سروکار دارند؟

Like, get a number in your head.

یک عددی را حالا در نظر بگیرید.

Four percent.

۴ درصد.

That means 96 percent of the rest of that chromosome

این یعنی بقیه ۹۶ درصد آن کروموزوم

is doing something that has nothing to do with your gonads.

کارشان هیچ ربطی به غدد جنسی شما ندارد.

And I guess as all of these,

و حدسم این است که از همه اینها،

sort of, some of them social stories,

به نوعی، برخی داستانهای اجتماعی،

some of them scientific stories, some of these facts,

برخی داستانهای علمی، برخی از این حقایق،

started to add up, I just thought, like,

به الگویی معنادار منتهی شوند،

why are we calling these the sex chromosomes?

این که چرا آنها را کروموزومهای جنسی می‌نامیم؟

Or if we are, like, maybe we all like that name,

یا که شاید ما همه مانند آن اسم،

should we just allow ourselves to think about them

باید به هود اجازه دهیم که کمی گسترده‌تر

a little more broadly?

درباره‌شان فکر کنیم؟

Because if we do,

چون اگر این کار را کنیم،

like, what insights would we gain, as people, as scientists?

خب چه بینشی بعنوان دانشمند یا مردم پیدا خواهیم کرد؟

And we're at this point where we're thinking about, like,

و در این مرحله هستیم که فکرمان به این می‌ماند که

how do we want to teach science,

چطور می‌خواهیم علم را یاد دهیم،

what do we want to fund,

از چه حمایت مالی کنیم،

like, who do we want to be as a society, you know?

این که بعنوان جامعه چه کاری می‌خواهیم انجام دهیم؟

And I just wondered if it wasn't a moment to rethink the biology of X and Y,

و از خودم پرسیدم آیا وقتش نیست که در بیولوژی X و Y بازنگری کنیم،

and at the very least,

و حداقل،

to remember, like, the footnotes of history,

به خاطر داشته باشید که پانویسهای تاریخ،

which is that the dude who came up with the phrase "sex chromosome,"

که می‌شود آن یارو که عبارت «کروموزوم جنسی»را ساخت،

actually was like, "Hey, everyone, just remember, this is just,"

در واقع مثل این بود که، «فقط یادتان باید، این مثل،»

and I quote, "a form of shorthand."

و من نقل قول می کنم، «نوعی تندنویسی.»

We should not take it literally.

نباید معنای لغوی برای آن در نظر بگیریم.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)