The language of being human | Poet Ali

Translator: Saba Rezaie Reviewer: Saba Rezaie

Poet Ali: Hi. Audience: Hi.

پوئت علی: سلام. حضار: سلام.

PA: I want to ask you guys a question. How many languages do you speak?

علی: من می‌خواهم از شما یک سوال بپرسم. شما به چند زبان صحبت می‌کنید؟

This is not a rhetorical question.

این یک سوال بلاغت [زبانی] نیست.

I actually want you to think of a number.

در واقع می‌خواهم شما به یک عدد فکر کنید.

For some of you, it's pretty easy.

برای بعضی از شما جواب آسان است.

Inside your head, you're like, "It's one. You're speaking it, buddy. I'm done."

در ذهنتان می‌گویید : « یکی! داری صحبتش می‌کنی. همین.»

Others of you maybe are wondering

بعضی از شما ممکن است فکر کنید

if the language an ex-boyfriend or ex-girlfriend taught you,

آیا زبانی که دوست دختر یا دوست پسر قبلیتان به شما یاد داد،

where you learned all the cusswords,

و تمام لغات رکیکش را یاد گرفتید،

if it counts -- go ahead and count it.

قبول است؟ آن هم حساب کنید. با خودتان مهربان باشید.

When I asked myself the question, I came up with four,

وقتی از خودم این سوال را می‌پرسم، به عدد چهارمی‌رسم،‌

arguably five, if I've been drinking.

شاید هم پنج، اگر مشروب خورده باشم.

(Laughter)

(خنده حضار)

(In Italian: With a little bit of wine I can speak Italian.)

(ایتالیایی) با مقداری شراب، می‌توانم ایتالیایی هم صحبت کنم.

(تشویق حضار)

(Applause)

Cheers!

به سلامتی!

But on closer examination, I came up with 83 -- 83 languages,

ولی با بررسی بیشتر من به ۸۳ رسیدم، ۸۳ زبان،

and I got tired and I stopped counting.

تا وقتی خسته شدم و از شمردن منصرف شدم.

And it forced me to revisit this definition that we have of language.

و من را مجبور کرد تا ارزیابی جدیدی از تعریفی که از زبان می‌دانیم، انجام دهم.

The first entry said,

اولین توضیح می‌گوید:

"The method of human communication, either spoken or written,

«روش برقراری ارتباط انسان‌ها، کلامی یا نوشتاری،

consisting of the use of words in a structured or conventional way."

متشکل از کلمات در چارچوبی ساختاری و قراردادی.»

The definition at the bottom refers to specialized fields,

توضیح پایینی به زمینه‌های تخصصی

like medicine, science, tech.

مثل پزشکی، علوم‌ و تکنولوژی اشاره دارد.

We know they have their own vernacular,

ما می‌دانیم که آنها زبان تخصصی خودشان و

their own jargon.

اصطلاحاتشان را دارند.

But what most interested me was that definition right in the center there:

ولی تعریفی که از همه بیشتر برای من جذابیت دارد، تعریف وسطی است:

"the system of communication used by a particular community or country."

« نظام ارتباطی بین یک اجتماع یا کشورخاص.»

And I'm not interested in altering this definition.

و من تمایلی به تغییر این تعریف ندارم.

I'm interested in applying it to everything we do,

بلکه مایلم که آن را در تمام کارهایی که انجام می‌دهیم، به کاربرم.

because I believe that we speak far more languages than we realize.

چون معتقدم ما به زبان‌های بسیار بیشتری از آنچه که بدانیم صحبت می‌کنیم.

And for the rest of our time together,

و در زمان باقیمانده،

I'm going to attempt to speak in one language

من هربار تلاش می‌کنم به زبانی صحبت کنم

that is native to every single human being in this room.

که زبانی قابل فهم برای تک تک انسان‌های این سالن باشد.

But that changes things a little bit,

ولی، این، موضوعات را کمی تغییرمی‌دهد.

because then it's no longer a presentation.

چون از حالت ارائه [من] خارج می‌شود و

It becomes a conversation,

تبدیل به گفتگو می‌شود.

and in any conversation,

و در هر گفتگویی،

there must be some sort of interaction.

باید نوعی از تعامل وجود داشته باشد.

And for any interaction to happen,

و برای اینکه تعاملی اتفاق بیفتد،

there has to be a degree of willingness on both parties.

باید میزانی از تمایل در هر دو طرف وجود داشته باشد.

And I think if we just are willing, we will see the magic that can happen

و من فکر می‌کنم، تنها اگر بخواهیم، خواهیم دید چه اتفاقی ممکن است بیفتد،

with just a little bit of willingness.

تنها با مقدار کمی از تمایل.

So I've chosen a relatively low-risk common denominator

پس من روش نسبتا کم ریسک‌تری را انتخاب کرده‌ام

that can kind of gauge if we're all willing.

که تا حدی می‌تواند نشان دهد که آیا همه ما تمایل داریم [یا نه].

If you're happy and you know it, clap your hands.

اگر خوشحالید و می‌دانید که خوشحالید کف بزنید.

(Claps)

(کف زدن حضار)

Now you're talking!

حالا شد!

(In Spanish: For all the people who speak Spanish,

برای همه افرادی که اسپانیایی صحبت می‌کنند،

please stand up.

لطفا بایستید.

And look at a person sitting to your side

‌به کسانی که نزدیکتان نشسته‌اند نگاه کنید

and start laughing.)

و شروع به خندیدن کنید.

(Laughter)

(خنده حضار)

Thank you so much. Please be seated.

متشکرم. لطفا بشینید.

Now, if that felt a little bit awkward,

حالا، اگراین حرکت به نظرتان یکم عجیب بود،

I promise there was no joke being had at your expense.

قول می‌دهم که هیچ جوکی در مورد شما نبود.

I simply asked the Spanish-speaking audience to stand up,

من فقط از حضار اسپانیایی خواستم که بایستند،

look at a person that was sitting close to them and laugh.

به شخصی که نزدیکشان است نگاه کنند و بخندند.

And I know that wasn't nice, and I'm sorry,

می‌دانم که خیلی مودبانه نبود، معذرت‌ می‌خواهم،

but in that moment,

ولی در آن لحظه،

some of us felt something.

بعضی از ما حسی [بد] داشتیم،

You see, we're often aware of what language does

می‌بینید، ما عموما وقتی به زبان کسی صحبت می‌کنیم،

when we speak somebody's language,

ازآنچه آن زبان انجام می‌دهد آگاهیم.

what it does to connect, what it does to bind.

نقش آن در ایجاد ارتباط، نقش آن در پیوستگی.

But we often forget what it does when you can't speak that language,

ولی اغلب فراموش می‌کنیم، که وقتی نمی‌توان به آن زبان صحبت کرد، چه تاثیری دارد،

what it does to isolate, what it does to exclude.

نقش آن در منزوی کردن، نقش آن در گسستن.

And I want us to hold on as we journey through

و می‌خواهم کمی دیگرهم صبور باشیم تا ما اینجا به

our little walk of languages here.

بازی کوتاه زبان ادامه دهیم.

(In Farsi: I'd like to translate the idea of "taarof.")

می‌خواهم الان مفهوم «تعارف» را برایتان توضیح دهم.

I said in Farsi, "I'd like to translate

به فارسی گفتم: « می‌خواهم مفهوم «تعارف»

this idea of 'taarof' in the Persian culture,"

را برایتان در فرهنگ فارسی توضیح دهم.»

which, really -- it has no equivalent in the English lexicon.

که واقعا معادلی در واژگان انگلیسی برای آن وجود ندارد.

The best definition would be something like an extreme grace

بهترین تعریف چیزی شبیه بخشندگی بیش از اندازه،

or an extreme humility.

یا فروتنی بسیار زیاد است.

But that doesn't quite get the job done.

ولی این‌ها هم حق مطلب را ادا نمی‌کنند.

So I'll give you an example.

پس من برایتان مثالی می‌زنم.

If two gentlemen were walking by each other,

اگر دو آقا کنار هم راه روند،

it'd be very common for the first one to say,

خیلی مرسوم است که یکی به دیگری بگویید:

(In Farsi: I am indebted to you),

مخلصتم

which means, "I am indebted to you."

که به معنی این است که: «من به تو مدیونم.»

The other gentlemen would respond back,

و شخص مقابل جواب می‌دهد:

(In Farsi: I open my shirt for you)

چاکرتم!

که به معنی این است که: «من بلوزم را برایت در می‌آورم»

which means, "I open my shirt for you."

The first guy would respond back,

شخص اول پاسخ می‌دهد:

(In Farsi: I am your servant)

نوکرتم!

که به معنی این است که: « خدمتکار تو هستم.»

which means, "I am your servant."

And then the second guy would respond back to him,

و بعد شخص دیگر جواب می‌دهد،

(In Farsi: I am the dirt beneath your feet)

خاک زیر پاتم،

که به معنی این است که « من خاک زیر پای تو هستم.»

which literally means, "I am the dirt beneath your feet."

(Laughter)

(خنده حضار)

Here's an exhibit for you guys, in case you didn't get the picture.

این هم یک تصویر برایتان، اگر متوجه نشدید.

(Laughter)

(خنده حضار)

And I share that with you, because

و آن را با شما در میان می‌گذارم چون،

with new languages come new concepts that didn't exist before.

با یک زبان جدید، مفهوم جدیدی می‌آید که قبل از این وجود نداشت.

And the other thing is,

و موضوع دیگر این است که،

sometimes we think language is about understanding the meaning of a word,

بعضی اوقات ما فکر می‌کنیم زبان، تنها فهمیدن معنی یک کلمه است،

but I believe language is about making a word meaningful for yourself.

ولی من معتقدم زبان، جا انداختن مفهوم یک کلمه برای خودتان است.

If I were to flash this series of words on the screen,

اگر من این کلمات را روی صفحه به شما نشان دهم،

some of you, you'd know exactly what it is right away.

بعضی از شما، سریعا متوجه خواهید شد که به چه معنی است.

Others of you, you might struggle a little bit.

بقیه شما ممکن است کمی [در فهمیدنش] مشکل داشته باشید.

And I could probably draw a pretty clear-cut line

و من احتمالا می‌توانم یک مرز کاملا مجزا،

right around the age of 35 and older, 35 and younger.

دقیقا بین ۳۵ ساله و مسن‌تر، و ۳۵ ساله و جوان‌تر بکشم.

And for those of us that are in the know,

و برای آن دسته از ما که در جریان هستیم،

we know that's text-speak, or SMS language.

می‌دانیم که این زبان پیغام، یا زبان SMS است.

It's a series of characters meant to convey the most amount of meaning

یک زنجیره ازحروف است به منظور گنجاندن بیشترین معنا،

with the least amount of characters,

با استفاده از کمترین حروف است،

which sounds pretty similar to our definition of languages:

که خیلی به تعریف ما از زبان‌ها نزدیک است:

"system of communication used by a community."

« نظام ارتباطی بین یک جامعه .»

Now, anyone who's ever got into an argument via text

حالا، هرکس که درگیر بحثی در پیغام‌ها شده باشد،

can make a case for how it's maybe not the best method of communication,

می‌تواند شواهدی بیان کنید که چرا شاید این بهترین روش برای ارتباطات نباشد،

but what if I told you that what you saw earlier

ولی اگر من به شما بگویم آنچه شما قبلا دیدید

was a modern-day love letter?

در‌واقع یک نامه عاشقانه دوران مدرن است، چی؟

If you follow along:

اگر دنبالش کنید:

"For the time being, I love you lots,

«در حال حاضر، من خیلی دوستت دارم،

برای اینکه توبه طورمثبتی، تمام چیزهای خوب را در من بیدار کردی،

because you positively bring out all the best in me,

and I laugh out loud, in other words, let's me know what's up.

و من بلند می‌خندم، به زبان دیگر، بگو ببینم دیگه چه خبر؟

'Cause you are a cutie in my opinion, and as far as I know to see you,

به نظر من تو جذابی، و تا جایی که به یاد می‌آورم، دیدن تو،

if you're not seeing someone, would make happy.

اگر تو با کسی نباشی [مجرد باشی]، مرا خوشحال می‌کند.

For your information, I'll be right there forever.

برای اینکه بدانی، من همیشه برای تو خواهم بود.

In any case, keep in touch, no response necessary,

در هر صورت، با من در ارتباط بمان، جوابی لازم نیست،

all my best wishes, don't know, don't care if anyone sees this.

با بهترین آرزوها، نمی‌دانم، اهمیتی نمی‌دهم که کسی این را ببیند.

Don't go there, see you later, bye for now, hugs and kisses,

آنجا نرو، به زودی میبینمت، فعلا خداحافظ، بوس و بغل،

you only live once."

تو تنها یک بار زندگی می‌کنی.»

(Applause)

(تشویق حضار)

Kind of a modern-day Romeo or Juliet.

یه جورایی رومیه و جولیت دنیای مدرن.

In that moment, if you laughed,

در آن لحظه، اگر شما خندیدید،

you spoke another language that needs no explanation: laughter.

شما به زبان دیگری صحبت کردید که نیازی به توضیح ندارد: خندیدن.

It's one of the most common languages in the world.

یکی از رایج‌ترین زبان‌های دنیا.

We don't have to explain it to each other, it's just something we all feel,

مجبور نیستیم برای یکدیگر توصیفش کنیم، فقط چیزی است که همه ما احساسش می‌کنیم،

and that's why things like laughter and things like music are so prevalent,

و به همین دلیل است که مسائلی مثل خندیدن و یا موسیقی، خیلی رایج هستند.

because they seem to somehow transcend explanation

برای اینکه به نظر می‌رسد آنها به یک نحوی فراتر از توصیف هستند،

and convey a profound amount of meaning.

و میزان عمیقی از مفاهیم را منتقل می‌کنند.

هر زبانی که یاد می‌گیریم، دریچه‌ای است،

Every language we learn is a portal

by which we can access another language.

که با کمک آن می‌توانیم به زبان دیگری دسترسی یابیم.

The more you know, the more you can speak.

هر چه بیشتر بدانید، بیشتر می‌توانید صحبت کنید.

And it's something common that we all do.

و این کاری معمول است که همه ما انجام می‌دهیم.

We take any new concept, and we filter it through

ما هر مفهوم جدیدی را که دریافت می‌کنیم، با مفاهیم واقعی

an already existing access of reality within us.

درونیمان پالایش می‌کنیم.

And that's why languages are so important,

و به همین دلیل است که زبان خیلی مهم است.

because they give us access to new worlds,

برای اینکه به ما دسترسی به دنیای جدیدی را می‌دهد،

not just people.

نه فقط انسان‌های جدید.

It's not just about seeing or hearing, it's about feeling, experiencing, sharing.

فقط در مورد دیدن یا شنیدن نیست، در مورد احساس، تجربه، اشتراک گذاری است.

And despite these languages that we've covered,

و برخلاف زبان‌هایی که تا به حال در موردش صحبت کردیم،

I really don't think we've covered

من واقعا فکر نمی‌کنم، ما هنوز

one of the most profound languages,

راجع به یکی ازعمیق‌ترین زبان‌ها صحبت کرده باشیم،

and that's the language of experience.

و آن زبان تجربه است.

و به همین دلیل است که وقتی با کسی صحبت می‌کنید،

That's why when you're talking with someone,

if they've shared something you've shared, you don't need to explain it much.

و در مورد چیزی است که بین شما دو نفر مشترک است، احتیاج به توضیح زیادی نیست.

Or that's why, when you're sharing a story and you finish,

وبه همین دلیل است که وقتی شما داستانی را تعریف وتمامش می‌کنید،

and the people you're talking to don't quite get it,

افرادی که به حرفهایتان گوش می‌دهند وخیلی متوجه نمی‌شوند،

the first thing we all say is,

اولین چیزی که می‌گوییم این است:

"Guess you had to be there."

«فکر کنم باید در آن موقعیت می‌بودی‌.»

I guess you had to be here this week to know what this is about.

فکر می‌کنم این هفته باید اینجا بودی، تا بفهمی که موضوع چیست.

It's kind of hard to explain, isn't it?

یکم توضیحش سخت است، نیست؟

And for the sake of our research, I'm going to close by asking

و به عنوان حسن ختام این تحقیق، من از شما می‌خواهم

that you participate one more time in this language of experience.

یک بار دیگر در این آزمایش زبان شرکت کنید.

I'm going to filter through some languages,

می‌خواهم از فیلترچند زبان بگذرم،

and if I'm speaking your language,

و اگر به زبان شما صحبت کردم،

I'm going to ask that you just stand and you stay standing.

از شما خواهم خواست که بایستید و ایستاده بمانید.

You don't need to ask permission,

مجبور نیستید اجازه بگیرید،

just let me know that you see me,

فقط طوری باشد که شما مرا ببینید،

and I can also see you

و من شما را ببینم

if you speak this language of experience.

اگر به آن زبان تجربی صحبت می‌کنید.

Do you speak this language?

آیا به این زبان صحبت می‌کنید؟

When I was growing up in primary school,

وقتی من ابتدایی بودم،

at the end of the year, we would have these parties,

در آخر سال جشنی بود،

and we'd vote on whether we wanted to celebrate at an amusement park

و رای‌گیری می‌کردند که آیا جشن را در شهربازی بگیریم،

or a water park.

و یا در پارک آبی،

And I would really hope the party wasn't at a water park,

و من واقعا آرزو میکردم که ای کاش این جشن در پارک آبی نباشد،

because then I'd have to be in a bathing suit.

چون من باید مایو می‌پوشیدم.

I don't know about you, but sometimes when I approach a dressing room,

شما را نمیدانم، اما من بعضی اوقات وقتی به سمت اتاق پرو میرفتم،

my sweat glands start activating on their own,

غده‌های عرق من شروع به کار می‌کردند،

because I know the garment is not going to look on me

چون من می‌دانستم این لباس،

به آن اندازه که به تن مانکن می‌آید، به من قشنگ نیست.

like it did on that mannequin.

Or how about this?

و یا این چی؟

When I would go to family functions or family gatherings,

وقتی به مراسمی خانوادگی یا دور همی میرفتیم،

every time I wanted a second plate --

هر وقت که من بشقاب دوم غذا می‌خواستم،

and I usually did --

که معمولاً اتفاق می‌افتاد،

(Laughter)

(خنده حضار)

it was a whole exercise in cost-benefit analysis,

یک تحلیل جامع از سود و زیان بود،

my relatives looking at me like,

فامیل‌های به من نگاه می‌کردند می‌گفتند:

"I don't know. Do you really need that? Looks like you're doing OK there, bud."

«واقعا یک بشقاب دیگر هم می‌خواهی؟ انگار خیلی بهت خوش می‌گذرد پسر!»

Did my cheeks have a big "Pinch me" sign that I didn't see?

آیا روی لپ من نوشته‌ای بود که نیشگونش‌ بگیر و من نمی‌دیدمش؟

And if you're squirming or you're laughing or you stood up,

و اگر شما آزرده شدید یا خندید، یا ایستادید،

or you're beginning to stand,

و یا در حال ایستادن هستید،

you're speaking the language that I endearingly call

شما به زبان صحبت می‌کنید که من مشتاقانه آن را

"the language of growing up a fat kid."

زبان بزرگ شدن به عنوان «یک کودک چاق» می‌نامم.

And any body-image issue is a dialect of that language.

و هر ایراد شکل ظاهری یک گویش ازاین زبان است.

I want you to stay standing.

از شما می‌خواهم ایستاده بمانید.

Again, if I'm speaking your language, please go ahead and stand.

اگر دوباره من به زبان شما صحبت می‌کنم، لطفا از جای خود بلند شوید.

Imagine two bills in my hand.

فکر کنید دو صورت‌حساب در دست من است،

One is the phone bill,

یکی صورت حساب تلفن،

and one is the electric bill.

و دیگری صورت حساب برق.

Eeny, meeny, miny, mo, pay one off, let the other one go,

پلم، پولوم، پیلیم، یکی را پرداخت می‌کنم و دیگری را فعلا نه،

which means, "I might not have enough to pay both at the current moment."

که به این معنی است «من الان پول کافی برای پرداخت هر دو را ندارم.»

You've got to be resourceful. You've got to figure it out.

باید زرنگ باشی، باید راه حلی برایش را پیدا کنی.

And if you're standing, you know the language of barely making ends meet,

و اگر ایستاده‌اید، شما به زبان به زحمت جفت و جور کردن،

of financial struggle.

زبان مشکلات مالی صحبت می‌کنید.

And if you've been lucky enough to speak that language,

اگر شما انقدر خوش‌شانس بودید که به آن زبان صحبت می‌کنید،

you understand that there is no motivator of greatness like deficiency.

شما می‌دانید که هیچ انگیزه بهتر از کمبود نیست.

Not having resources, not having looks, not having finances

نداشتن امکانات، نداشتن قیافه، نداشتن منابع مالی،

can often be the barren soil

می‌توانند مانند خاک بی ثمری باشند

from which the most productive seeds are painstakingly plowed and harvested.

که از آن بارورترین دانه‌ها که با سخت کوشی شخم زده و برداشت شده، می‌روید.

I'm going to ask if you speak this language.

می‌خواهم بپرسم که آیا به این زبان صحبت می‌کنید.

The second you recognize it, feel free to stand.

در همان لحظه که تشخیصش دادید، راحت باشید و بایستید.

When we heard the diagnosis,

وقتی لغت تشخیص [بیماری] را شنیدیم،

I thought, "Not that word.

فکر کردم، «این لغت نه.

Anything but that word.

هر لغتی به جز این.

I hate that word."

از این کلمه متنفرم.»

And then you ask a series of questions:

و بعد یک سری سوالات می‌پرسید:

"Are you sure?"

«مطمئنید؟»

"Has it spread?"

«آیا پخش شده است؟»

"How long?"

«چقدر زمان داریم؟»

"Doctor, how long?"

«دکتر، چقدر زمان داریم؟»

And a series of answers determines a person's life.

و مجموعه‌ای از سوالات که زندگی یک نفر را تعیین می‌کند.

And when my dad was hungry, we'd all rush to the dinner table to eat,

و وقتی پدر من گشنه بود، همه ما به سمت میز شام میدویدیم تا شام بخوریم،

because that's what we did before.

چون قبلاً هم همین کار را می‌کردیم.

We ate together, so we were going to continue doing that.

ما با هم غذا می‌خوردیم و الان هم‌ به همین کار ادامه می‌دهیم.

And I didn't understand why we were losing this battle,

و من نمی‌فهمیدم ما چرا در حال شکست خوردن در این جنگ بودیم،

because I was taught if you fight and if you have the right spirit,

چون من آموخته بودم که اگر شما بجنگید و نیت خوبی داشته باشید،

you're supposed to win.

برنده خواهید شد.

And we weren't winning.

و ما نمی‌بردیم.

For any of you that stood up,

برای هر یک از شما که ایستاده‌اید،

you know very well that I'm speaking the language

شما دقیقا می‌دانید، من به زبان

of watching a loved one battle cancer.

تماشای عزیزتان در نبرد با سرطان صحبت می‌کنم.

(Applause)

(تشویق حضار)

Any terminal illness is a derivative of that language.

هر بیماری لاعلاجی، مشتقی از این زبان است.

I'm going to speak one last language.

می‌خواهم به آخرین زبان امشب صحبت کنم.

Oh -- no, no, I'm listening.

او — نه، نه، من دارم گوش می‌کنم.

Yeah, yeah, yeah, no no, no no, me and you, right here, yup.

بله، بله، بله، نه، نه، نه، من و شما، همین‌جا، بله.

(Laughter)

(خنده حضار)

No, I'm with ya. I'm with ya!

نه، متوجه‌ام، متوجه‌ام!

(Laughter)

(خنده حضار)

Or, imagine the lights are all off and a blue light is just shining in your face

یا تصور کنید که تمام چراغ‌ها روشن است و در حالی که دراز کشیده‌اید،

as you're laying on the bed.

تنها یک لامپ آبی نزدیک صورت شما می‌درخشد.

And I know some of you, like me,

من می‌دانم بعضی از شما، مثل خود من،

have dropped that phone right on your face.

اون گوشی رو روی صورتتان انداخته‌اید.

(Laughter)

(خنده حضار)

Or this one, right?

یا این، درسته؟؟

Passenger seat freaking out, like, "Can you watch the road?"

کمک راننده ترسیده است، «می‌شود حواست به جاده باشد؟»

And for anybody that stood up,

و برای هر کسی که ایستاده است،

you speak the language that I like to call "the language of disconnection."

شما به زبانی صحبت می‌کنید که من آن را «زبان قطع ارتباط» می‌نامم.

It's been called the language of connection,

به آن زبان ارتباط می‌گفتند،

but I like to call it the language of disconnection.

ولی من ترجیح می‌دهم آن را زبان قطع ارتباط بنامم.

I don't mean disconnection, I mean disconnection,

منظورم قطع تماس نیست، منظورم قطع ارتباط است.

human disconnection,

قطع ارتباط انسانی،

disconnected from each other,

قطع ارتباط از یکدیگر،

from where we are, from our own thoughts,

از آنجا که بودیم، از افکار خودمان،

so we can occupy another space.

تا بتوانیم فضای دیگری را اشغال کنیم.

If you're not standing,

اگر شما نایستاده‌اید،

you probably know what it's like to feel left out.

احتمالا می‌دانید که حس کنار گذاشته شدن چه حسی است.

(Laughter)

(خنده حضار)

(Applause)

(تشویق حضار)

You probably -- you know what it's like when everybody's a part of something,

شما احتمالا - - می‌دانید چه حسی است وقتی هرکس عضو گروهی است

and you're not.

و شما نه.

You know what it's like being the minority.

شما می‌دانید اقلیت بودن چه حسی است.

And now that I'm speaking your language,

و حالا که من به زبان شما صحبت می‌کنم،

I'm going to ask you to stand,

می‌خوام از شما بخواهم که بایستید،

since we're speaking the same language.

چون ما به زبان مشترکی صحبت می‌کنیم.

Because I believe that language of being the minority

چون من معتقدم که زبان اقلیت بودن،

is one of the most important languages you can ever speak in your life,

یکی از مهم‌ترین زبان‌هایی است که شما می‌توانید درکل زندگیتان صحبت کنید،

because how you feel in that position of compromise

چون آنچه در حالت ضعف حس می‌کنید،

will directly determine how you act in that position of power.

دقیقاً عملکرد شما در موقعیت قدرت را نشان خواهد داد.

Thank you for participating.

ممنون از شرکت شما.

If you'd take a seat, I want to speak one last language.

اگر بنشینید، من به آخرین زبان صحبت خواهم کرد.

(Applause)

(تشویق حضار)

This one, you don't need to stand.

برای این، احتیاجی نیست بایستید.

I just want to see if you recognize it.

فقط می‌خوام ببینم که آیا شما تشخیصش می‌دهید.

Most the girls in the world are complainin' about it.

عده زیادی از دختران در دنیا از آن شکایت دارند.

Most the poems in the world been written about it.

بیشتری شاعران در مورد آن سروده‌اند.

Most the music on the radio be hittin' about it, kickin' about it,

بیشتر موسیقی‌ها در رادیو‌ درموردش نواخته‌اند، در موردش گفته‌اند،

or rippin' about it.

در موردش شلوغ کرده‌اند.

Most the verses in the game people spittin' about it,

بیشتر شاه‌بیتی که خواننده‌های معروف تکرار کرده‌اند،

most the songs in the world, people talkin' about it.

بیشترین آهنگ‌ها در دنیا، بیشترین موضوع بحث در بین مردم.

Most the broken hearts I know are walkin' without it,

بیشتر قلب‌های شکسته‌ای که من می‌شناسم، بدون آن راه می‌روند،

started to doubt it,

به آن شک می‌کنند،

or lost without it.

یا بدون آن گم شده‌اند.

Most the shadows in the dark have forgotten about it.

بیشتر سابقه‌های در تاریکی، آن را فراموش کرده‌اند.

Everybody in the world would be trippin' without it.

تمام مردم دنیا بدون آن لنگ می‌زنند.

Every boy and every girl will be dead without it,

هر دختری و هر پسری، بدون آن می‌میرند،

struggle without it, nothing without it.

بدون آن دچار اشکال می‌شوند، هیچند بدون آن.

Most the pages that are filled are filled about it.

بیشتر صفحاتی که پر شده‌اند، با آن پر شده‌اند.

["It" = Love]

The tears that are spilled are spilled about it.

اشک‌هایی که ریخته شده‌اند، برای آن ریخته شده است.

The people that have felt it are real about it.

مردمی که حسش کرده‌اند، در موردش جدیند.

A life without it, you'd be lost.

زندگیتان بدون آن، گم‌شده اید.

When I'm in it and I feel it, I be shoutin' about it.

وقتی من دچارش هستم و حسش می‌کنم، در موردش فریاد می‌زنم.

Everybody in the whole world knowin' about it.

همه آدم‌ها در کل دنیا ، دو موردش می‌دانند.

I'm hurt and broke down and be flowin' about it,

من رنجیده‌ام، شکسته‌ام و جاری بوده‌ام با آن.

goin' about it wrong 'cause I didn't allow it.

در موردش اشتباه کرده‌ام، چون اجازه بهش ندادم.

Can the wound or scar heal without it?

می‌شود که زخمی و خراشی بدون آن خوب شود؟

Can't the way that you feel be concealed about it?

نمی‌شود حسی که به آن دارید، آن را پنهان کند؟

Everybody has their own ideal about it,

هر کسی ایده‌آل خودش را در موردش دارد،

dream about it,

درباره‌اش تخیل می‌کند،

appeal about it.

خواهانش هستند.

So what's the deal about it?

پس موضوع آن چیست؟

Are you 'bout it to know that life is a dream

و شما کم کم می‌فهمید که زندگی بدون آن یک خیال است

and unreal without it?

و واقعی نیست بدون آن.

But I'm just a writer.

ولی من فقط یک نویسنده‌ام.

What can I reveal about it?

چه چیزی را در موردش می‌توانم آشکار کنم؟

Why is it that the most spoken-about language in the world

چرا چنین است که زبانی است که بیشترین بار در دنیا به آن صحبت شده است،

is the one we have the toughest time speaking or expressing?

همانی است که ما سخت‌ترین کار برای حرف زدن و بیان کردنش داریم؟

No matter how many books, how many seminars,

ربطی به اینکه چند کتاب خوانده ایم، چند سمینار رفته‌ایم،

how many life-coaching sessions we go to,

یا اینکه چند جلسه آموزشی برای زندگی رفته باشیم،

we just can't get enough of it.

فقط هیچ‌وقت کافی نیست.

And I ask you now:

و حالا از شما می‌پرسم:

Is that number that you had at the beginning, has that changed?

اون عددی که در ابتدا داشتید، آیا تغییر کرده است؟

و من شما را به چالشی دعوت می‌کنم، وقتی کسی را می‌بینید،

And I challenge you, when you see someone,

to ask yourself:

از خود بپرسید:

What languages do we share?

چه زبان مشترکی با هم‌ دارید؟

And if you don't come up with anything,

و اگر چیزی به ذهنتان نمی‌رسد،

ask yourself: What languages could we share?

از خودتان بپرسید: چه زبانی را می‌توانیم با هم استفاده کنیم؟

And if you still don't come up with anything,

و اگر باز هم به نتیجه‌ای نمی‌رسید،

ask yourself: What languages can I learn?

از خودتان بپرسید: چه زبانی را می‌توانم بیاموزم؟

And now matter how inconsequential

و حتی اگر آن تعامل در آن زمان بی نتیجه و‌

or insignificant that conversation seems at the moment,

بی‌اهمیت به نظر آید،

I promise you it will serve you in the future.

به شما قول می‌دهم که درآینده به کارتان خواهد آمد.

My name is Poet Ali. Thank you.

اسم من پوئت علی است. متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)