Bill Joy: What I'm worried about, what I'm excited about

افکار بیل جوی در رابطه با اینکه مرحله ی بعدی برای یک جامعه ی متمدن و پیشرفته چیست

Reviewer: Pouria Montazeri

What technology can we really apply to reducing global poverty?

ما واقعا ازچه نوعی از تکنولوژی می توانیم برای کم کردن فقر در دنیا استفاده کنیم؟

And what I found was quite surprising.

و چیزی که من در این باره یافتم بسیارشگفت انگیز بود.

We started looking at things like death rates in the 20th century,

ما شروع کردیم به مسائلی مثل بررسی آمار مرگ و میر افراد در قرن بیستم نگاه کردن،

and how they'd been improved, and very simple things turned out.

اینکه چنین جریانی تا چه حد بهبود پیدا کرده و در این میان مسائل بسیار ساده ای خود نمایی کردند.

You'd think maybe antibiotics made more difference than clean water,

شاید فکر میکردید که تأثیر و نقش آنتی بیوتیک ها از آب پاک و تصفیه شده بیشتر بوده است،

but it's actually the opposite.

اما در واقع کاملا بر عکسه.

And so very simple things -- off-the-shelf technologies

و تکنولوژی های بسیار ساده و ابتدایی --

that we could easily find on the then-early Web --

که ما به سادگی می توانستیم روی وب سایت ها بیابیم --

would clearly make a huge difference to that problem.

به طورخیلی واضح تفاوت بزرگی رو در آن مسئله ایجاد می کنند.

But I also, in looking at more powerful technologies

اما من، با نگاهی به تکنولوژی های پیشرفته تر

and nanotechnology and genetic engineering and other new emerging

و نانوتکنولوژی و مهندسی ژنتیک و همینطور

kind of digital technologies, became very concerned

پیشرفت هایی که در تکنولوژی دیجیتال که در حال وقوع اند، خیلی نگران شدم

about the potential for abuse.

و این نگرانی در رابطه با نیروهای بالقوه ای است که این پیشرفت ها برای سوء استفاده در خود دارند.

If you think about it, in history, a long, long time ago

اگر در این رابطه فکر کنید، در طول تاریخ، خیلی وقت پیش

we dealt with the problem of an individual abusing another individual.

ما با مسئله ی سوء استفاده های فردی مواجه بودیم.

We came up with something -- the Ten Commandments: Thou shalt not kill.

در این مورد ما به "ده فرمان" رسیدیم : "قتل نکن".

That's a, kind of a one-on-one thing.

این نوعی تعامل یک به یک است.

We organized into cities. We had many people.

بصورت شهر ها متشکل شدیم. جمعیت زیادی داشتیم.

And to keep the many from tyrannizing the one,

و برای محافظت فرد از ستمهای اکثریت

we came up with concepts like individual liberty.

به ابداع نو آوری هایی مثل آزادی های فردی پرداختیم .

And then, to have to deal with large groups,

و بعد، برای کنار آمدن با گروه های بزرگ،

say, at the nation-state level,

منظورم، در سطح ملل مختلف است،

and we had to have mutual non-aggression,

لازم بود رابطه ی دوستانه ی دو طرفه ای با دولت ها و ملت های مختلف ایجاد کنیم،

or through a series of conflicts, we eventually came to

یا اینکه از طریق یکسری اختلافات ، ما سرانجام

a rough international bargain to largely keep the peace.

به معامله ی بین المللي تقریبي رسیدیم تا بتوانیم صلح را عمدتاً حفظ کنیم.

But now we have a new situation, really what people call

اما امروزه ما در شرایط تازه ای هستیم، شرایطی که مردم آنرا

an asymmetric situation, where technology is so powerful

نوعی عدم تناسب می نامند، که در آن قدرت تکنولوژی به جایی رسیده

that it extends beyond a nation-state.

که از محدوده ی ملت ها فرا تر رفته.

It's not the nation-states that have potential access

این ملتها نیستند که توانِ دسترسی به

to mass destruction, but individuals.

کشتار جمعی را دارند، بلکه افرادند که این توان را دارند.

And this is a consequence of the fact that these new technologies tend to be digital.

و نتیجه ی این واقعیت این است که این تکنولوژی های جدید دیجیتال هستند.

We saw genome sequences.

ما شاهد تبادل اطلاعات ژنتیکی بوده ایم.

You can download the gene sequences

شما می توانید اطلاعات ژنتیکی مربوط به یک عامل بیماری زا را

of pathogens off the Internet if you want to,

از روی اینترنت دانلود کنید،

and clearly someone recently -- I saw in a science magazine --

واخیرا شخصی به طور خیلی واضح -- من در مجله ی علوم دیدم --

they said, well, the 1918 flu is too dangerous to FedEx around.

که گفت، پُست کردن آنفلانزای ۱۹۱۸ بسیار خطرناک است.

If people want to use it in their labs for working on research,

اما اگر افراد تمایل به استفاده از ویروس این آنفلانزا رو در لابراتوآر شخصی خود برای تحقیقات داشته باشند،

just reconstruct it yourself,

می توانند شخصا آنرا باز سازی کنند،

because, you know, it might break in FedEx.

چرا که، ممکن است از طریق پُست بشکند.

So that this is possible to do this is not deniable.

پس، امکان پذیري همچنین عملی قابل انکار نیست.

So individuals in small groups super-empowered by access to these

در نتیجه، افرادی که در گروه های کوچک، با دسترسی داشتن به

kinds of self-replicating technologies, whether it be biological

چنین تکنولوژی های خودساز، به قدرت های فوق العاده ای دست یافته اند، خواه این دسترسی در زمینه ی زیستی

or other, are clearly a danger in our world.

یا زمینه های دیگر باشد، به وضوح برای دنیای ما خطر محسوب می شوند.

And the danger is that they can cause roughly what's a pandemic.

و خطر این جاست که تاثیر فعالیت این افراد می تواند جهانی باشد.

And we really don't have experience with pandemics,

و ما واقعا تجربه ای در این زمینه نداریم،

and we're also not very good as a society at acting

و همچنین، به عنوان یک جامعه، ما در برخورد با مسائلی که

to things we don't have direct and sort of gut-level experience with.

به طور مستقیم تجربه ای در ارتباطشان نداریم، ضعیف هستیم.

So it's not in our nature to pre-act.

برای اینکه واقعا در طبیعت ما نیست که خود را برای کاری که از قبل تجربه نکرده ایم حاضر کنیم.

And in this case, piling on more technology doesn't solve the problem,

و در این مورد، تکنولوژی بیشتر راه حل مسئله نیست،

because it only super-empowers people more.

چون صرفاً قدرت بیشتری را برای افراد فراهم مینماید.

So the solution has to be, as people like Russell and Einstein

در واقع راه حل در این مورد، مثل همان روشی است که راسل و انیشتین

and others imagine in a conversation that existed

و افرادی مثل آنها پیش گرفتند، اینکه مثلا تصور کنید در یک گفتگو

in a much stronger form, I think, early in the 20th century,

در اوائل قرن بیستم، آنها به این نتیجه رسیدند

that the solution had to be not just the head but the heart.

که راه حل، صرفاً استفاده از منطق نیست، بلکه باطن و احساسات نیز لازمند.

You know, public policy and moral progress.

منظورم مسائلی چون سیاست عمومی و پیشرفت های اخلاقی است.

The bargain that gives us civilization is a bargain to not use power.

قراردادی که به واسطه ی آن ما صاحب تمدن شدیم قراردادیست که در آن از قدرت استفاده نکنیم.

We get our individual rights by society protecting us from others

ما از طریق حمایت جامعه در برابر دیگران حقوق فردی مان را به دست می آوریم

not doing everything they can do but largely doing only what is legal.

حمایتی که بر اساس آن افراد قادر نیستند هر کاری را که مایل به انجام آن هستند را انجام دهند بلکه در ابعاد وسیع فقط قادر به انجام کارهایی در چهار چوب قانون هستند.

And so to limit the danger of these new things, we have to limit,

و برای اینکه خطر پیشرفت های تازه را محدود کنیم، مجبوریم،

ultimately, the ability of individuals

نهایتا، توانایی های افراد را،

to have access, essentially, to pandemic power.

به خصوص، در زمینه ی قدرت جهانی شدن محدود کنیم.

We also have to have sensible defense, because no limitation

ما همینطور لازم است که سیستم های دفاعی معقولی داشته باشیم، چرا که نداشتن محدودیت

is going to prevent a crazy person from doing something.

به یک انسان دیوانه اجازه ی انجام هر کاری را می دهد.

And you know, and the troubling thing is that

و نکته ی وحشتناک اینست که،

it's much easier to do something bad than to defend

کلاً، خلاف کردن خیلی ساده تر از

against all possible bad things,

جلوگیری از انجام کارهای خلاف است،

so the offensive uses really have an asymmetric advantage.

بنابر این، کاربردهای متهاجمانه، در اصل، دارای سود نامتقارن هستند.

So these are the kind of thoughts I was thinking in 1999 and 2000,

اینها مسائلی هستند که بین سالهای 1999 و 2000 ذهن من رو به خود مشغول کردند،

and my friends told me I was getting really depressed,

و دوستانم به من گفتند که من واقعا در آستانه ی افسرده شدن بودم،

and they were really worried about me.

و واقعا نگرانم بودند.

And then I signed a book contract to write more gloomy thoughts about this

و بعد، یک قرار دادکتابی را امضا کردم که افکار تاریک تری را در این مورد به رشته ی تحریر در آورم

and moved into a hotel room in New York

و به هتلی در نیویورک نقل مکان کردم

with one room full of books on the Plague,

با اتاقی پر از کتاب، در مورد طاعون،

and you know, nuclear bombs exploding in New York

و منفجر شدن بمبهای اتمی در نیویورک،

where I would be within the circle, and so on.

جایی که من میتوانستم داخل جریان آن باشم، و غیره.

And then I was there on September 11th,

و در ضمن من در جریان ۱۱ سپتامبر اونجا بودم،

and I stood in the streets with everyone.

و در کنار همه درخیابان ایستادم.

And it was quite an experience to be there.

و بودن در آنجا برای خود تجربه ایی بود.

I got up the next morning and walked out of the city,

صبح روز بعد بیدار شدم و به طرف خارج از شهر راه رفتم،

and all the sanitation trucks were parked on Houston Street

و همه ی کامیون های زباله در خیابان هیوستن پارک شده بودند

and ready to go down and start taking the rubble away.

و آماده بودند که کار جمع آوری سنگ ریزه ها را شروع کنند.

And I walked down the middle, up to the train station,

و به طرف ایستگاه مترو رفتم،

and everything below 14th Street was closed.

و همه چیز از خیابان چهاردهم به پایین بسته بود.

It was quite a compelling experience, but not really, I suppose,

تجربه ی بسیار جذابی بود، شاید نه آنقدر تعجب آمیز

a surprise to someone who'd had his room full of the books.

برای کسی که اتاقش پر از کتاب بود.

It was always a surprise that it happened then and there,

همیشه تعجب آمیز بود که این جریان در چنین زمان و مکانی اتفاق افتاد،

but it wasn't a surprise that it happened at all.

ولی رخ دادنش هیچوقت تعجب آمیز نبود.

And everyone then started writing about this.

و بعد همه شروع کردند راجع به این واقعه مطلب نوشتن.

Thousands of people started writing about this.

هزاران نفر شروع کردند در این مورد مطلب نوشتن.

And I eventually abandoned the book, and then Chris called me

و من در نهایت از نوشتن کتاب صرف نظر کردم، و بعد کریس با من تماس گرفت

to talk at the conference. I really don't talk about this anymore

و در خواست کرد که در کنفرانس صحبت کنم. من براستی درباره ی این مورد دیگه صحبت نمیکنم،

because, you know, there's enough frustrating and depressing things going on.

به این خاطر که، همون طوری که شما آگاهید، مسائل ناراحت کننده به اندازه ی کافی در حال وقوعند.

But I agreed to come and say a few things about this.

اما من موافقت کردم که بیام و چند نکته ای را در این مورد بیان کنم.

And I would say that we can't give up the rule of law

و باید خاطر نشان کنم که ما نمی توانیم از نقش قانون

to fight an asymmetric threat, which is what we seem to be doing

در رابطه با تهدید هایی که در مورد موضوع جهانی شدن با آنها مواجهیم صرف نظر کنیم، اما به نظرمی آید که ما در حال انجام چنین کاری هستیم

because of the present, the people that are in power,

به دلیل شرایط کنونی، با وجود افرادی که در راس قدرت اند،

because that's to give up the thing that makes civilization.

چون نادیده گرفتن نقش قانون به معني صرف نظر کردن از عنصری است که شکل دهنده ی تمدن است.

And we can't fight the threat in the kind of stupid way we're doing,

و ما نمی توانیم برای مقابله با تهدید ها از روشهای احمقانه ی فعلی استفاده کنیم،

because a million-dollar act

به این دلیل که یک اقدام یک ملیون دلاری

causes a billion dollars of damage, causes a trillion dollar response

خسارت یک بلیون دلاری رو منجر می شود و باعث پاسخی در سطح یک تریلیون دلار خواهد بود

which is largely ineffective and arguably, probably almost certainly,

که به طور وسیعی بی تاثیر است و بدون هیچ بحثی، و یقیننا

has made the problem worse.

مسئله رو وخیم تر هم کرده.

So we can't fight the thing with a million-to-one cost,

در نتیجه ما نمی توانیم میلیون ها خرج کنیم

one-to-a-million cost-benefit ratio.

در مقابله با نتیجه ی جزئی ای که خواهیم داشت.

So after giving up on the book -- and I had the great honor

بعد از صرف نظر کردن از نوشتن کتاب -- من این افتخار رو داشتم

to be able to join Kleiner Perkins about a year ago,

که حدود یک سال پیش به کلینر پرکینز بپیوندم،

and to work through venture capital on the innovative side,

و در زمینه ی سرمایه گذاری در بخش ابداع و نو آوری فعالیت کنم،

and to try to find some innovations that could address what I saw as

و سعی کنم ابداعاتی را بیابم که قادر به عنوان کردن

some of these big problems.

بعضی از این مشکلات بزرگ باشند.

Things where, you know, a factor of 10 difference

به نظرم ایجاد تغییر در ده عامل

can make a factor of 1,000 difference in the outcome.

می تواند نتیجه ای در ایجاد تغییر در هزار عامل باشد.

I've been amazed in the last year at the incredible quality

من در سال اخیر، از کیفیت و ذوقِ باورنکردني ابداعاتی

and excitement of the innovations that have come across my desk.

که در دفترم با آنها مواجه شده ام، شگفت زده ام.

It's overwhelming at times. I'm very thankful for Google and Wikipedia

این همه نو آوری انسان را غرق در اندیشه می کند. من واقعا از وجود گوگل و ویکیپیدیا سپاس گذارم

so I can understand at least a little of what people are talking about

برای اینکه حداقل می توانم مقدار کمی از حرفهای اشخاصی را

who come through the doors.

که وارد دفترم میشوند را درک کنم.

But I wanted to share with you three areas

اما میخواستم سه مورد را با شما در میان بگذارم

that I'm particularly excited about and that relate to the problems

که باعث هیجان زده گی من هستند و همچنین ربط مستقیمی

that I was talking about in the Wired article.

با مسائلی که در مقاله ی مجله ی Wired نوشته ام دارند.

The first is this whole area of education,

اولین، مورد کامل آموزش و پرورش است،

and it really relates to what Nicholas was talking about with a $100 computer.

که واقعا، با آنچه که نیکلاس در مورد کامپیوتر های صد دلاری صحبت کرد، ارتباط دارد.

And that is to say that there's a lot of legs left in Moore's Law.

بدین معنی که "قانون مور" هنوز دارای اعتبارات بسیاریست.

The most advanced transistors today are at 65 nanometers,

امروزه پیشرفته ترین ترانزیستور ها در ابعاد ۶۵ نانومتر هستند،

and we've seen, and I've had the pleasure to invest

و ما دیده ایم، و من افتخار اینرا داشتم که

in, companies that give me great confidence that we'll extend Moore's Law

در شرکت هایی سرمایه گذاری کنم که در من اعتماد به نفسی ایجاد کردندکه ما توانستیم، قانون مور را

all the way down to roughly the 10 nanometer scale.

تا حد مقیاس تقریباً ده نانومتری گسترش بدهیم.

Another factor of, say, six in dimensional reduction,

عامل دیگر، کم کردن ابعاد به اندازه ی شش برابر نسبت به قبل است،

which should give us about another factor of 100 in raw improvement

که به ما امکان می دهد

in what the chips can do. And so, to put that in practical terms,

که چیپ ها صد برابر بهتر عمل کنند. و به عنوان اصطلاح عملی،

if something costs about 1,000 dollars today,

اگر امروز کالایی ۱۰۰۰ دلار قیمت داشته باشد،

say, the best personal computer you can buy, that might be its cost,

مثلا بهترین کامپیوتر که شما می توانید برای مصرف شخصی بخرید، احتمالا ۱۰۰۰ دلار است،

I think we can have that in 2020 for 10 dollars. Okay?

فکر می کنم ما در سال ۲۰۲۰ این امکان را خواهیم داشت که همین کامپیوتر را برای ۱۰ دلار بخریم. درست ؟

Now, just imagine what that $100 computer will be in 2020

حال، فرض کنید که آن کامپیوتر صد دلاری در سال ۲۰۲۰ به عنوان یک ابزار آموزشی

as a tool for education.

چه کیفیتی خواهد داشت.

I think the challenge for us is --

فکر می کنم که چالش برای ما --

I'm very certain that that will happen, the challenge is,

چون من یقین دارم که این اتفاق خواهد افتاد، و چالش اینست که،

will we develop the kind of educational tools and things with the net

آیا ما قادر خواهیم بود سیستم آموزشی که هماهنگ با چنین کامپیوترها یی باشند را در اینترنت ابداع کنیم که به ما

to let us take advantage of that device?

امکان استفاده از چنین ابزاری را بدهد ؟

I'd argue today that we have incredibly powerful computers,

من امروز در اینکه ما کامپیوترهای فوق العاده قدرتمندی داریم شکی ندارم،

but we don't have very good software for them.

اما نرم افزار های خیلی خوبی برایشان موجود نیست.

And it's only in retrospect, after the better software comes along,

و فقط بوسیله ی نگاهی به گذشته است که، بعد از اینکه نرم افزار بهتری به بازار عرضه شد،

and you take it and you run it on a ten-year-old machine, you say,

و شما آن را روی یک ماشین ده سال نصب کردید،

God, the machine was that fast?

خواهید گفت، خدای من، آیا این ماشین واقعا تا این حد پر سرعت بوده ؟

I remember when they took the Apple Mac interface

من به خاطر دارم وقتی که سیستم اپل مک را

and they put it back on the Apple II.

با اپل دو ادغام کردند.

The Apple II was perfectly capable of running that kind of interface,

اپل دو کاملا قادر بود که چنین پیوندی را بپذیرد،

we just didn't know how to do it at the time.

ما فقط نمی دانستیم که در آن زمان چطور چنین ادغامی را انجام دهیم.

So given that we know and should believe --

در نتیجه با فرض بر اینکه ما به مقدار کافی می دانیم و همین طور اینکه باید باور داشته باشیم --

because Moore's Law's been, like, a constant,

چون قانون مور، مانند یک نکته ی ثابت،

I mean, it's just been very predictable progress

پیشرفت بسیار قابل پیش بیني

over the last 40 years or whatever.

در طی چهل سال اخیر بوده است.

We can know what the computers are going to be like in 2020.

و بر این مبناء ما می توانیم حدس بزنیم که کامپیوترها در سال ۲۰۲۰ به چه شکل خواهند بود.

It's great that we have initiatives to say,

این فوق العاده است که ما پیشگام هستیم در اینکه بگوئیم،

let's go create the education and educate people in the world,

یک سیستم آموزشی ابداع کنیم و به مردم دنیا آموزش دهیم،

because that's a great force for peace.

چرا که این یک قدرت فوق العاده برای ایجاد صلح است.

And we can give everyone in the world a $100 computer

و همین طور می توانیم به هر شخص در این دنیا یک کامپیوتر صد-دلاری بدهیم

or a $10 computer in the next 15 years.

یا حتی بهتر از آن در ۱۵ سال آینده این می تواند حتی به یک کامپیوتر ۱۰ دلاری تبدیل شود.

The second area that I'm focusing on is the environmental problem,

نکته ی بعدی که من روی آن تمرکز می کنم مربوط به معضلات محیط زیست است،

because that's clearly going to put a lot of pressure on this world.

چرا که این مسئله به وضوح فشار بسیار زیادی به این دنیا وارد می کند.

We'll hear a lot more about that from Al Gore very shortly.

ما به زودی مطالب بیشتری را در این باره از ال گور خواهیم شنید.

The thing that we see as the kind of Moore's Law trend

چیزی که ما آنرا به عنوان روند قانون مور تشخیص داده ایم،

that's driving improvement in our ability to address

که توانایی ما را در رابطه با مسائل محیط زیست

the environmental problem is new materials.

بهبود می بخشد فراورده های جدید هستند.

We have a challenge, because the urban population is growing

ما با یک چالش مواجهیم، چون جمعیت شهرها

in this century from two billion to six billion

در این قرن از دو بلیون به شش بلیون افزایش یافته

in a very short amount of time. People are moving to the cities.

در این مدت زمانی بسیار کوتاه. و مردم همچنان در حال مهاجرت به شهرها هستند.

They all need clean water, they need energy, they need transportation,

همگی محتاج به آب پاک، انرژی و سیستم حمل و نقل هستند،

and we want them to develop in a green way.

و ما میخواهیم که آنها بصورت محیط زیست سبز توسعه یابند.

We're reasonably efficient in the industrial sectors.

ما بطور منطقی بازدهی خوبی در بخش صنعتی داریم.

We've made improvements in energy and resource efficiency,

ما در زمینه ی بهره وري انرژی و منابع پیشرفتهایی بوجود آوردیم،

but the consumer sector, especially in America, is very inefficient.

اما بخش مصرف، مخصوصاً در آمریکا، بسیار بی کفایت باقی مانده است.

But these new materials bring such incredible innovations

اما این ایده های جدید، نو آوری های فوق العاده ای را با خود به همراه می آورند

that there's a strong basis for hope that these things

که یک امید اساسی بزرگی وجود دارد در اینکه چنین تولیداتی

will be so profitable that they can be brought to the market.

مزایای بسیار زیادی خواهند داشت و از این رو قابل معرفی به بازارند.

And I want to give you a specific example of a new material

و من می خواهم یک مثال مشخص در ارتباط با ایده های جدید برایتان باز گو کنم

that was discovered 15 years ago.

که ۱۵ سال پیش کشف شده است.

If we take carbon nanotubes, you know, Iijima discovered them in 1991,

اگر کربن نانوتیوب را در نظر بگیریم، ماده ای که لیجیما در سال ۱۹۹۱ کشف کرد،

they just have incredible properties.

این ماده خصوصیت های فوق العاده ای دارد.

And these are the kinds of things we're going to discover

و موادی از این قبیلند که ما در پی کشفشان هستیم

as we start to engineer at the nano scale.

و این با آغاز به کار ما در ابعاد مهندسی نانو اتقاق می افتد.

Their strength: they're almost the strongest material,

نقاط قوت نانوتیوب ها : این مواد تقریبا قوی ترین مواد هستند که تا به حال کشف شده اند،

tensile strength material known.

و همینطور قابلیت انبساط بالایی دارند.

They're very, very stiff. They stretch very, very little.

آنها بسیار سفت و شق هستند. و کشش بسیار کمی دارند.

In two dimensions, if you make, like, a fabric out of them,

در فضای دو بعدی، اگر از آنها پارچه ای تولید کنید،

they're 30 times stronger than Kevlar.

چنین پارچه ای ۳۰ برابر قوی تر از کلوار خواهد بود.

And if you make a three-dimensional structure, like a buckyball,

و اگر یک ساختار سه بعدي بسازید، مانند یک باکی بال (مولکول کروی)،

they have all sorts of incredible properties.

خواهید دیدکه آنها دارای همه نوع خاصیتهای فوق العاده هستند.

If you shoot a particle at them and knock a hole in them,

اگر یک ذره را به طرفشان شلیک کنید و سوراخی در آنها ایجاد نمائید،

they repair themselves; they go zip and they repair the hole

خودشان را ترمیم می کنند : با سرعت خودشان را می بندند و سوراخ را دریک فمتو ثانیه ترمیم می کنند

in femtoseconds, which is not -- is really quick.

, که در واقع یک سرعت فوق العاده بالائیست.

(Laughter)

( خنده ی حضار )

If you shine a light on them, they produce electricity.

اگر به آنها نور بتابانید، برق تولید می کنند.

In fact, if you flash them with a camera they catch on fire.

در واقع اگر با فلاش یک دوربین عکاسی به آنها نور وارد کنید آتش می گیرند.

If you put electricity on them, they emit light.

اگر آنها را به برق متصل کنید، از خود نور انتشار می کنند.

If you run current through them, you can run 1,000 times more current

اگر جریان برق یا باد را از آنها عبور دهید، ظرفیت یکی از این قطعات در پذیرش چنین انرژی هایی

through one of these than through a piece of metal.

1000 برابر از یک تکه فلز بیشتر است.

You can make both p- and n-type semiconductors,

می توانید با این مواد نیمه رساناهای پی و ان تولید کنید،

which means you can make transistors out of them.

یعنی میتوانید از آنها ترانزیستور بسازید.

They conduct heat along their length but not across --

آنها قادرند در جهت طولی گرما تولید کنند اما نه در جهت عرضی --

well, there is no width, but not in the other direction

در واقع, هیچ مقطع عرضی ای در آنها وجود ندارد، و به این معنی است که

if you stack them up; that's a property of carbon fiber also.

مثل فیبرهای کربنی، اگر آنها را روی هم انباشته کنید، فقط در یک جهت گرما تولید خواهند کرد.

If you put particles in them, and they go shooting out the tip --

اگر ذره ای را در آنها داخل کنید، آنها مانند تیراز نوک خارج میشوند --

they're like miniature linear accelerators or electron guns.

به نوعی شبیه شتابگرهای مینیاتوری طولی یا شلیک گرهای الکترون عمل می کنند.

The inside of the nanotubes is so small --

داخل نانوتیوب ها بسیار ظریف هستند --

the smallest ones are 0.7 nanometers --

کوچک ترین مقطعشان ۷. نانومتر است --

that it's basically a quantum world.

در واقع این دنیای کوانتوم به حساب می آید.

It's a strange place inside a nanotube.

داخل نانوتیوب خیلی جای عجیبی است.

And so we begin to see, and we've seen business plans already,

و ما طرحها یی را مشاهده کرده ایم،

where the kind of things Lisa Randall's talking about are in there.

که به نوعی در فهرست موضوعاتی که لیسا رندل راجب بهشان صحبت می کند می گنجند.

I had one business plan where I was trying to learn more about

من طرحی داشتم که در آن سعی ام بر این بود که

Witten's cosmic dimension strings to try to understand

با ریسمان ُبعد کیهاني ویتِن آشنایی بیشتری پیدا کنم

what the phenomenon was going on in this proposed nanomaterial.

تا بفهمم که این فرضیه ی پیشنهادی واقعا از چه چیز صحبت می کند.

So inside of a nanotube, we're really at the limit here.

و در رابطه با نانوتیوب، ما واقعا با محدودیت مواجهیم.

So what we see is with these and other new materials

بنابراین چیزی که ما در ارتباط با نانوتیوب ها و سایر موادهای جدید پیدا کردیم

that we can do things with different properties -- lighter, stronger --

این است که قادریم فراورده های مختلفی را با این مواد تولید کنیم -- سبک تر، مقاوم تر --

and apply these new materials to the environmental problems.

و این موادهای نو را بسوی مشکلات زیستی استفاده کنیم.

New materials that can make water,

موادهای جدیدی که می توانند آب تولید کنند،

new materials that can make fuel cells work better,

موادهای جدیدی که می توانند به کارایی سوخت ها کمک کند،

new materials that catalyze chemical reactions,

موادهای جدیدی که میتوانند واکنشهای شیمیایی را تسریع دهند،

that cut pollution and so on.

موادی که آلودگی هوا را کم می کنند وخیلی مزایای دیگر هم دارند.

Ethanol -- new ways of making ethanol.

به عنوان مثال اتانول را در نظر بگیرید -- مواد مورد بحث امکان تولید اتانول در روشهای جدید را فراهم آورده اند.

New ways of making electric transportation.

و همینطور روشهای جدید در نقل و انتقالات الکتریکی.

The whole green dream -- because it can be profitable.

آنها همچنین قادرند رویای انرژی سبز را محقق کنند -- چرا که بسیارمقرون به صرفه اند.

And we've dedicated -- we've just raised a new fund,

و ما بودجه ی تازه ای،

we dedicated 100 million dollars to these kinds of investments.

به ارزش ۱۰۰ میلیون دلار برای چنین سرمایه گذاری هایی اختصاص داده ایم.

We believe that Genentech, the Compaq, the Lotus, the Sun,

ما بر این باوریم که شرکت های بزرگی چون Genethch،the Compaq،the Lotus،the Netscape ، the Sun،

the Netscape, the Amazon, the Google in these fields

the Amazon،the Google در زمینه ی تنولوژی های مورد بحث

are yet to be found, because this materials revolution

هنوز ایجاد نشده اند، چرا که ابداع چنین موادی است که

will drive these things forward.

حتی به ترقی چنین شرکت هایی کمک می کند.

The third area that we're working on,

قسمت سومی که ما مشغول کار روی آن هستیم،

and we just announced last week -- we were all in New York.

و هفته ی گذشته در نیویورک این بخش را اعلام کردیم.

We raised 200 million dollars in a specialty fund

ما ۲۰۰ میلیون دلار جمع کردیم

to work on a pandemic in biodefense.

که پشتوانه ای است ویژه برای مقابله با بیماری های همه گیر در سطح جهانی.

And to give you an idea of the last fund that Kleiner raised

و برای اطلاع شما اضافه می کنم که سرمایه ی دیگری که اخیرا کلینر جمع آوری کرد

was a $400 million fund, so this for us is a very substantial fund.

۴۰۰ میلیون دلاری بوده، و این برای ما یک رقم اساسی است.

And what we did, over the last few months -- well, a few months ago,

و کاری که ما در ماه های اخیر انجام دادیم --

Ray Kurzweil and I wrote an op-ed in the New York Times

این است که من به همراه رِی کورتزول یک op-ed در روزنامه ی نیویورک تامز نوشتیم

about how publishing the 1918 genome was very dangerous.

در رابطه با اینکه چگونه انتشار آنفلانزای سال ۱۹۱۸ خیلی خطرناک بود.

And John Doerr and Brook and others got concerned, [unclear],

و جان در و بروک و دیگران از این موضوع نگران شدند،

and we started looking around at what the world was doing

و ما شروع به انجام کمی بررسی کردیم در این مورد که دنیا

about being prepared for a pandemic. And we saw a lot of gaps.

در ارتباط با مسئله ی جهانی شدن در حال انجام چه اقداماتی است. ودر یافتیم که با کاستی های زیادی مواجهیم.

And so we asked ourselves, you know, can we find innovative things

و از خودمان این سوال را پرسیدیم، که آیا ما می توانیم از ابداعات تازه

that will go fill these gaps? And Brooks told me in a break here,

برای پر کردن این کاستی ها بهره ببریم ؟ و بروکس امروز در اینجا به من گفت،

he said he's found so much stuff he can't sleep,

که چیزهای زیادی یافته که از شدت هیجان خواب به چشم هایش نمی آید،

because there's so many great technologies out there,

چرا که تکنولوژی های فوق العاده ای وجود دارند،

we're essentially buried. And we need them, you know.

که در واقع ما در آنها غرق شدیم. و واقعا هم به آنها نیاز داریم.

We have one antiviral that people are talking about stockpiling

ما یک ضد ویروس داریم که مردم در رابطه با ذخیره اش صحبت میکنند

that still works, roughly. That's Tamiflu.

که تقریبا هنوز کارآیی داره. و آن آنفلانزای تامی ست.

But Tamiflu -- the virus is resistant. It is resistant to Tamiflu.

اما -- ویروس این آنفلانزا یک ویروس مقاوم است. و در مقابل آنفلانزای تامی مقاوم است.

We've discovered with AIDS we need cocktails to work well

در ارتباط با ایدز کشف کرده ایم که ما به یک پیش خوراک نیاز داریم که کارآیی داشته باشد

so that the viral resistance -- we need several anti-virals.

که یک مقاوم ویروس -- و ما به چندین ضد ویروس نیاز داریم.

We need better surveillance.

ما به پی گیری های جامع تری نیاز داریم.

We need networks that can find out what's going on.

ما گروه هایی لازم داریم که پیگیر این باشند که چه اتفاقاتی در حال وقوعند.

We need rapid diagnostics so that we can tell if somebody has

ما به تشخیص های فوری نیازداریم که به ما را از اینکه آیا فردی

a strain of flu which we have only identified very recently.

نشانه های این بیماری را که ما اخیرا شناسایی کرده ایم در خود دارد یا نه آگاه کند.

We've got to be able to make the rapid diagnostics quickly.

لازم است که ما به سرعت به روشهای تشخیص سریع دست پیدا کنیم.

We need new anti-virals and cocktails. We need new kinds of vaccines.

ما به ضد ویروس ها و پیش خوراک ها نیاز داریم. به واکسن های جدید نیاز داریم.

Vaccines that are broad spectrum.

واکسن هایی با طیف وسیع.

Vaccines that we can manufacture quickly.

واکس هایی که بتوانیم با سرعت تولیدشان کنیم.

Cocktails, more polyvalent vaccines.

پیش خوراک ها، واکسن های چند وجهی بیشتر.

You normally get a trivalent vaccine against three possible strains.

شما معمولا یک واکسن سه گانه برای مقابله با سه گونه ی مختلف می زنید.

We need -- we don't know where this thing is going.

ما نمی دانیم که این جریان به چه سویی در حرکت است.

We believe that if we could fill these 10 gaps,

براین باوریم که اگر قادر باشیم ۱۰ تا از این کاستی ها او بر طرف کنیم،

we have a chance to help really reduce the risk of a pandemic.

شانس این را خواهیم داشت که اثرات خطر جهانی شدن را واقعا کم کنیم.

And the difference between a normal flu season and a pandemic

و تفاوت یک سرما خوردگی معمولی فصلی با یک سرماخوردگی فراگیر

is about a factor of 1,000 in deaths

یک تلفات ۱۰۰۰ نفره است

and certainly enormous economic impact.

و یقیننا ضررهای اقتصادی فوق العاده.

So we're very excited because we think we can fund 10,

ما خیلی هیجان زده هستیم چرا که می توانیم در چند سال آینده ۱۰ پروژه را شروع کنیم

or speed up 10 projects and see them come to market

و یا سرعت اجرای ۱۰ پروژه را بالا ببریم و در چند سال آینده شاهد

in the next couple years that will address this.

عرضه ی آنها به بازار باشیم.

So if we can address, use technology, help address education,

بنابراین اگر بتوانیم در این باره صحبت کنیم، تکنولوژی را به کار بریم، آموزش و پرورش

help address the environment, help address the pandemic,

محیط زیست، و مسئله ی جهانی شدن را مورد توجه قرار دهیم،

does that solve the larger problem that I was talking about

آیا تمامی اینها مسئله ی بزرگ تر را در مقاله ی عجیبی که

in the Wired article? And I'm afraid the answer is really no,

راجب بهش صحبت می کردم حل می کند ؟ به گمانم جواب این سوال منفی باشد،

because you can't solve a problem with the management of technology

به این خاطر که ما نمی توانیم مشکلی در ارتباط با تکنولوژی را با تکنولوژی

with more technology.

بیشتر حل کنیم.

If we let an unlimited amount of power loose, then we will --

اگر قدرت به طور نامحدود و با بی دقتی رها شود، آنگاه --

a very small number of people will be able to abuse it.

تعداد معدودی از مردم از آن سوء استفاده می کنند.

We can't fight at a million-to-one disadvantage.

ما نمی توانیم در برابر میلیون ها ضرربه تنهایی مقابله کنیم.

So what we need to do is, we need better policy.

بنابراین چیزی که ما لازم داریم، تدابیری جامع تر است.

And for example, some things we could do

به عنوان مثال , بعضی کارهایی که ما می توانیم انجام دهیم

that would be policy solutions which are not really in the political air right now

می توانند در ارتباط با راه حل های سیاسی ای باشند که در حال حاضر در فضای سیاسی وجود ندارند

but perhaps with the change of administration would be -- use markets.

که شاید با تغییر رهبران به وجود بیایند -- و بکار گیری بازار.

Markets are a very strong force.

بازار نیروی بسیار قوی ایست.

For example, rather than trying to regulate away problems,

به عنوان مثال، به جای اینکه مسائل و مشکلات را نادیده بگیریم،

which probably won't work, if we could price

که یقینا نتیجه ای نخواهد داشت، اگر می توانستیم قیمتی روی

into the cost of doing business, the cost of catastrophe,

انجام معاملات و یا هر گونه فساد تجاری بگذاریم،

so that people who are doing things that had a higher cost of catastrophe

در نتیجه افرادی که فساد بیشتری انجام می دهند

would have to take insurance against that risk.

مجبورند که برای انجام چنین ریسکی خودشان را بیمه کنند.

So if you wanted to put a drug on the market you could put it on.

بنابراین اگر قصد داشتید که دارویی را وارد بازار کنید می توانید.

But it wouldn't have to be approved by regulators;

اما مجبور به ثبت مجوز نیستید :

you'd have to convince an actuary that it would be safe.

فقط لازم است که یک بیمه گر را متقاعد کنید که چنین داروئی امن است.

And if you apply the notion of insurance more broadly,

و اگر برای بیمه در بعدی وسیع تر اقدام کنید،

you can use a more powerful force, a market force,

می توانید از پشتیبانی قوی تر، یعنی بازار،

to provide feedback.

در اینکه سودی عایدتان شود کمک بگیرید.

How could you keep the law?

چطور می توانید بدون نقض مقررات چنین کاری انجام دهید ؟

I think the law would be a really good thing to keep.

به نظرم حفظ قانون بسیار مهم است.

Well, you have to hold people accountable.

خب، در این مورد لازمه است که مردم را در نظر بگیرید.

The law requires accountability.

برای آنکه قانونی کارایی داشته باشد باید مردم در آن مسئول نگه داشته شوند.

Today scientists, technologists, businessmen, engineers

امروزه محققین، تکنولوژیست ها، بازاریها، مهندسین

don't have any personal responsibility

هیچ گونه مسئولیت شخصی

for the consequences of their actions.

در رابطه با نتایج اقداماتشان ندارند.

So if you tie that -- you have to tie that back with the law.

در نتیجه تنها راهی که سبب می شود این افراد در قبال اقدامات خود احساس مسئولیت نمایند از طریق قانون است.

And finally, I think we have to do something that's not really --

و در آخر، فکر می کنم لازم است کاری کنیم که در واقع --

it's almost unacceptable to say this -- which,

باید گفت تقریبا قابل پذیرش نیست -- و آن هم اینکه،

we have to begin to design the future.

آینده را طراحی کنیم.

We can't pick the future, but we can steer the future.

ما نمی توانیم آینده را دقیقا برنامه ریزی کنیم، اما می توانیم آن را مدیریت کنیم.

Our investment in trying to prevent pandemic flu

سرمایه گذاری های ما در تلاش اند که از بروز بیماریهای فراگیر در سطح جهانی

is affecting the distribution of possible outcomes.

در ابعاد بسیار وسیع ممانعت کرده و در صد آن را به حداقل کاهش دهند.

We may not be able to stop it, but the likelihood

ممکن است که ما قادر به توقف آنها نباشیم , اما به نظر می آید

that it will get past us is lower if we focus on that problem.

که اگر ما روی مشکل تمرکز کنیم راحت تراز ما عبور می کند.

So we can design the future if we choose what kind of things

در نتیجه ما می توانیم آینده را طراحی کنیم اگر انتخاب کنیم که می خواهیم چه چیزهایی

we want to have happen and not have happen,

اتفاق بیافتند و چه چیزهایی نه،

and steer us to a lower-risk place.

و همین خطر را برای ما کمتر می کند.

Vice President Gore will talk about how we could steer the climate trajectory

معاون رئیس جمهور، جناب گور، در رابطه با اینکه ما چطور می توانیم سیر کنونی مسایل مربوط به تغییرات جوی را

into a lower probability of catastrophic risk.

به کمترین ریسک تقلیل دهیم برایمان صحبت خواهند کرد.

But above all, what we have to do is we have to help the good guys,

اما گذشته از همه ی اینها، کاری که ما می توانیم انجام دهیم این است که از افرادی که در حال انجام اقدامات مثبت هستند حمایت کنیم،

the people on the defensive side,

افرادی که حامیان چنین اقداماتی اند،

have an advantage over the people who want to abuse things.

نسبت به افرادی که از این مسائل سوء استفاده می کنند دارای مزایایی هستند.

And what we have to do to do that

و کاری که ما لازم است انجام بدهیم

is we have to limit access to certain information.

این است که دست یابی به یک سری اطلاعات ویژه را محدود کنیم.

And growing up as we have, and holding very high

و رشد کنیم همچنان که تا به حال پیش رفتیه ایم، و ارزش بسیار زیادی

the value of free speech, this is a hard thing for us to accept --

به آزادی بیان قائل شویم، این موضوعی است که پذیرش آن برای ما خیلی سخت است --

for all of us to accept.

برای همه ی ما.

It's especially hard for the scientists to accept who still remember,

این به خصوص برای محققین دشوار است که به خاطر بسپارند،

you know, Galileo essentially locked up,

که گالیله برای عقایدش به زندان افتاد،

and who are still fighting this battle against the church.

و هستند کسانی که همچنان در راه عقایدشان در حال مبارزه علیه کلیسا هستند.

But that's the price of having a civilization.

اما این هم بخشی ازمتمدن بودن است.

The price of retaining the rule of law

قیمت قانون و نقش اون

is to limit the access to the great and kind of unbridled power.

در اینکه دسترسی به یک قدرت بزرگ و لجام گسیخته را محدود می کند.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

( تشویق حضار )