How I made friends with reality | Emily Levine

Translator: Soheila Kamali Reviewer: sadegh zabihi

I'm going to first tell you something that in my grandmother

اول از همه این را بگویم که مادربزرگم

would've elicited a five-oy alarm:

با پنج تا آی هشدار می‌داد:

"Oy-oy-oy-oy-oy."

«آی - آی - آی - آی - آی»

(Laughter)

(خنده)

And here it is ... are you ready?

و اما سخنرانی… آماده‌اید؟

OK.

بسیار خب.

I have stage IV lung cancer.

من مبتلا به سرطان پیشرفته هستم.

Oh, I know, "poor me."

اوه، می‌دانم، «بیچاره من».

I don't feel that way.

اما احساس من این‌طور نیست.

I'm so OK with it.

من مشکلی با آن ندارم.

And granted, I have certain advantages --

تازه به آن مدیونم، برایم امتیازاتی دارد.

not everybody can take so cavalier an attitude.

البته همه نمی‌تواند چنین تفکر بی‌قیدانه‌ای داشته باشند.

I don't have young children.

من بچه کوچک ندارم.

I have a grown daughter who's brilliant and happy and wonderful.

دختر بزرگی دارم که بی‌نظیر، شاد و فوق‌العاده است.

I don't have huge financial stress.

استرس مالی چندانی ندارم.

My cancer isn't that aggressive.

سرطانم خیلی آزار دهنده نیست.

It's kind of like the Democratic leadership --

یک‌جور‌هایی شبیه به حکومت دموکراتیک است --

(Laughter)

(خنده)

not convinced it can win.

هنوز در برابرش تسلیم نشده‌ام.

It's basically just sitting there,

ظاهراً سر جایش نشسته،

waiting for Goldman Sachs to give it some money.

و منتظر شرکت گلدمن‌ساکس است تا به او کمی پول بدهد.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

Oh, and the best thing of all --

اوه، اما بهتر از تمام این‌ها --

I have a major accomplishment under my belt.

من عطیه بزرگی در چنته دارم.

Yes.

بله.

I didn't even know it until someone tweeted me a year ago.

و تا یک سال پیش که کسی در توییتر از من حرف زد، از این موضوع خبر نداشتم.

And here's what they said:

حرف آن‌ها این بود:

"You are responsible

«تو مسئول نازنازی شدن

for the pussification of the American male."

مردهای آمریکایی هستی.»

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

Not that I can take all the credit, but ...

البته این افتخار تمامش متعلق به من نیست، اما --

(Laughter)

(خنده)

But what if you don't have my advantages?

اما اگر شما امتیازات مرا نداشته باشید، چه؟

The only advice I can give you is to do what I did:

تنها توصیه‌ای که می‌توانم به شما بکنم این است که کارِ مرا بکنید:

make friends with reality.

با واقعیت رفیق شوید.

You couldn't have a worse relationship with reality than I did.

من بدترین رابطه ممکن را با واقعیت داشتم.

From the get-go,

از همان کودکی،

I wasn't even attracted to reality.

به واقعیت هیچ علاقه‌ای نداشتم.

If they'd had Tinder when I met reality,

اما وقتی واقعیت را دیدم اگر کسی اپ تیندر را نشانم می‌داد،

I would have swiped left

از صفحه کنارش می‌زدم

and the whole thing would have been over.

و کل اپلیکیشن بسته می‌شد.

(Laughter)

(خنده)

And reality and I --

اما من و واقعیت --

we don't share the same values, the same goals --

ارزش‌ها و هدف‌های مشترکی با هم نداریم --

(Laughter)

(خنده)

To be honest, I don't have goals;

راستش را بخواهید، من اصلاً هدف ندارم؛

I have fantasies.

بلکه رویا دارم.

They're exactly like goals but without the hard work.

رویا کاملاً شبیه به هدف است اما نیازی به تلاش کردن ندارد.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

I'm not a big fan of hard work,

من از سخت‌کوشی خوشم نمی‌آید،

but you know reality --

اما همان‌طور که می‌دانید، واقعیت --

it's either push, push, push, push, push

همان دویدن و دویدن و دویدن و دویدن است

through its agent, the executive brain function --

به کمک عامل اجراکننده‌ای به‌نام عمل‌کرد مغز --

one of the "yays" of dying:

یکی ازخوبی‌های مردن این است که:

my executive brain function won't have me to kick around anymore.

مغز عمل‌گرایم دیگر روی اعصابم راه نمی‌رود.

(Laughter)

(خنده)

But something happened

اما اتفاقی رخ داد

that made me realize

که باعث شد بفهمم

that reality may not be reality.

که واقعیت شاید واقعیت نداشته باشد.

So what happened was,

و اتفاقی که افتاد این بود که،

because I basically wanted reality to leave me alone --

از آن‌جایی که می‌خواستم واقعیت دست از سرم بردارد --

but I wanted to be left alone in a nice house

و در عوض در خانه‌ای زیبا با گاز وُلف

with a Wolf range and Sub-Zero refrigerator ...

و یخچال ساب‌زیرو تنها بمانم --

private yoga lessons --

و کلاس خصوصی یوگا داشته باشم --

I ended up with a development deal at Disney.

آخرِ سر گذارم به دیزنی افتاد.

And one day I found myself in my new office

و یک روز دیدم که در دفتر کار جدیدم

on Two Dopey Drive --

در جاده دو کوتوله نشسته‌ام --

(Laughter)

(خنده)

which reality thought I should be proud of ...

البته واقعیت فکر می‌کرد این مسئله مایه افتخار من است --

(Laughter)

(خنده)

And I'm staring at the present they sent me to celebrate my arrival --

خب من به هدیه‌ای که به مناسبت ورودم فرستاده بودند، خیره شدم --

not the Lalique vase or the grand piano I've heard of other people getting,

البته آن‌طور که از بقیه شنیده بودم گلدان لالیک یا یک پیانوی بزرگ نبود،

but a three-foot-tall, stuffed Mickey Mouse

بلکه یک عروسک میکی‌موس با قد یک‌ونیم متر بود.

(Laughter)

(خنده)

with a catalog, in case I wanted to order some more stuff

کاتالوگی هم داشت که اگر خواستم، محصولات دیگری هم سفارش بدهم

that didn't jibe with my aesthetic.

که البته با تعریف من از زیبایی جور نبود.

(Laughter)

(خنده)

And when I looked up in the catalog

وقتی کاتالوگ را بررسی کردم

to see how much this three-foot-high mouse cost,

تا ببینم قیمت این عروسک یک‌ونیم متری چقدر است،

here's how it was described ...

این‌طور توصیفش کرده بودند…

"Life-sized."

"در اندازه واقعی"

(Laughter)

(خنده)

And that's when I knew.

همان وقت فهمیدم،

Reality wasn't "reality."

که واقعیت، «واقعیت» ندارد.

Reality was an imposter.

واقعیت وانمود می‌کند که واقعی است.

So I dived into quantum physics and chaos theory

پس در مفاهیم فیزیک کوانتوم و نظریه آشوب شیرجه زدم

to try to find actual reality,

تا واقعیت اصلی را پیدا کنم،

and I've just finished a movie --

تازه ساختن فیلمی را تمام کرده‌ام،

yes, finally finished --

بله، بالاخره تمامش کردم --

about all that,

درباره تمام این موضوعات،

so I won't go into it here,

البته الان وقتش نیست،

and anyway, it wasn't until after we shot the movie,

به هر حال، بعد از پایان فیلم‌برداری،

when I broke my leg and then it didn't heal,

پایم شکست اما خوب نمی‌شد،

so then they had to do another surgery a year later,

و دکترها مجبور شدند سال بعد جراحی دیگری انجام بدهند،

and then that took a year --

و یک سال دیگر هم طول کشید --

two years in a wheelchair,

دو سال روی ویلچر نشستم،

and that's when I came into contact with actual reality:

و همان موقع بود که با واقعیت اصلی ارتباط برقرار کردم:

limits.

با محدودیت‌ها.

Those very limits I'd spent my whole life denying

محدودیت‌های بسیار زیادی که در تمام زندگی انکارشان کرده بودم

and pushing past and ignoring

و آن‌ها را کنار می‌زدم و نادیده می‌گرفتم

were real,

واقعیت داشتند،

and I had to deal with them,

و باید با آن‌ها کنار می‌آمدم،

and they took imagination, creativity and my entire skill set.

آن‌ها رویابافی، خلاقیت و تمام مهارت‌های مرا یک‌جا نابود کردند.

It turned out I was great at actual reality.

اما ظاهراً در مواجهه با واقعیت اصلی کارم خوب بود.

I didn't just come to terms with it,

نه تنها با آن ارتباط برقرار کردم،

I fell in love.

بلکه عاشقش شدم.

And I should've known,

ای کاش از اول می‌دانستم،

given my equally shaky relationship with the zeitgeist ...

که با توجه به رابطه ضعیفم با زمانه ...

I'll just say, if anyone is in the market for a Betamax --

باید ضبط صوت قدیمی‌ام را به کسی بفروشم --

(Laughter)

(خنده)

I should have known that the moment I fell in love with reality,

باید می‌فهمیدم که از لحظه‌ای که عاشق واقعیت شدم،

the rest of the country would decide to go in the opposite direction.

تمام مردم کشور تصمیم می‌گیرند که بر خلاف جهت من شنا کنند.

(Laughter)

(خنده)

But I'm not here to talk about Trump or the alt-right or climate-change deniers

هرچند نمی‌خواهم در این‌جا راجع به ترامپ یا منکران نژادپرستی و تغییرات آب‌وهوا

or even the makers of this thing,

یا سازندگان این چیز حرف بزنم،

which I would have called a box,

که من اسمش را جعبه گذاشته‌ام،

except that right here, it says,

هرچند این‌جا نوشته است که

"This is not a box."

«این یک جعبه نیست.»

(Laughter)

(خنده)

They're gaslighting me.

دارند افکارم را مسموم می‌کنند.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

But what I do want to talk about

اما چیزی که می‌خواهم درباره‌اش حرف بزنم

is a personal challenge to reality

چالشی شخصی با واقعیت است

that I take personally,

که شخصاً آن را تجربه کردم،

and I want to preface it by saying that I absolutely love science.

و آن را با این مقدمه آغاز می‌کنم که من حقیقتاً علم را دوست دارم.

I have this --

این هدیه‌ای است که دارم --

not a scientist myself --

اگرچه خودم یک دانشمند نیستم --

but an uncanny ability to understand everything about science,

اما برای درک تمام چیز‌هایی که به علم مربوط می‌شود توانایی عجیبی دارم،

except the actual science --

البته به جز خودِ علم --

(Laughter)

(خنده)

which is math.

یا همان ریاضی.

But the most outlandish concepts make sense to me.

اما عجیب‌وغریب‌ترین مفاهیم برای من معنادار هستند.

The string theory;

مثل نظریه ریسمان؛

the idea that all of reality emanates from the vibrations of these teeny --

این تفکر که تمام واقعیت از لرزش ذرات ریزی سرچشمه گرفته است --

I call it "The Big Twang."

من اسمش را گذاشته‌ام «دنگ بزرگ»

(Laughter)

(خنده)

Wave-particle duality:

یا دوگانگی موج و ذره:

the idea that one thing can manifest as two things ...

که بر اساس آن یک شئ می‌تواند به دو صورت ظاهر شود …

you know?

می‌دانید؟

That a photon can manifest as a wave and a particle

این‌که یک فوتون می‌تواند هم یک موج باشد و هم یک ذره

coincided with my deepest intuitions

که با عمیق‌ترین بینش‌های من منطبق بود

that people are good and bad,

که آدم‌ها هم‌زمان خوب و بد هستند،

ideas are right and wrong.

افکار هم‌زمان درست و اشتباه هستند.

Freud was right about penis envy

مثلاً فروید راجع به رشک قضیب درست می‌گفت

and he was wrong about who has it.

اما درباره این‌که چه کسی رشک می‌برد، اشتباه می‌کرد.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)

And then there's this slight variation on that,

با این وصف در این‌جا تغییر کوچکی مطرح می‌شود،

which is reality looks like two things,

این‌که واقعیت شبیه به دو چیز است،

but it turns out to be the interaction of those two things,

اما ظاهراً واقعیت تعامل آن دو چیز با یک‌دیگر است،

like space -- time,

مانند فضا و زمان،

mass -- energy

ماده و انرژی

and life and death.

و مرگ و زندگی.

So I don't understand --

اما من متوجه نمی‌شوم --

I simply just don't understand

افرادی را که به دنبال «شکست دادن مرگ»

the mindset of people who are out to "defeat death" and "overcome death."

یا «غلبه بر مرگ» هستند واقعاً نمی‌فهمم.

How do you do that?

چطور چنین کاری را انجام دهیم؟

How do you defeat death without killing off life?

چگونه می‌توانیم بدون نابود کردن زندگی مرگ را شکست بدهیم؟

It doesn't make sense to me.

اصلاً نمی‌فهمم.

I also have to say,

به علاوه باید بگویم،

I find it incredibly ungrateful.

از نظر من ناسپاسی بزرگی است.

I mean, you're given this extraordinary gift --

منظورم این است که این هدیه فوق‌العاده به شما داده شده --

life --

زندگی --

but it's as if you had asked Santa for a Rolls-Royce Silver Shadow

مثل این است که از بابا نوئل یک رولزرویس سیلور شادو خواسته باشید

and you had gotten a salad spinner instead.

اما در عوض یک غذاساز هدیه بگیرید.

You know, it's the beef --

می‌دانید، همانند گوشت --

the beef with it is that it comes with an expiration date.

گوشت همیشه یک تاریخ انقضا دارد.

Death is the deal breaker.

مرگ قرارها را به هم می‌زند.

I don't get that.

نمی‌فهمم.

I don't understand --

درک نمی‌کنم --

to me, it's disrespectful.

از نظر من این بی‌احترامی‌است.

It's disrespectful to nature.

بی‌احترامی به طبیعت.

The idea that we're going to dominate nature,

این تفکر که ما قرار است بر طبیعت مسلط شویم،

we're going to master nature,

و بر آن حکومت کنیم،

nature is too weak to withstand our intellect --

طبیعت شکننده‌تر از آن است که هوش ما را تاب بیاورد --

no, I don't think so.

نه، من این‌طور فکر نمی‌کنم.

I think if you've actually read quantum physics as I have --

به نظر من اگر شما هم مانند من فیزیک کوانتوم را مطالعه کرده باشید --

well, I read an email from someone who'd read it, but --

هرچند ایمیلی از طرف کسی خواندم که مطالعه کرده بود، اما --

(Laughter)

(خنده)

You have to understand

باید این مسئله را درک کنید

that we don't live in Newton's clockwork universe anymore.

که ما دیگر در جهان منظم و ساعت‌وار نیوتون زندگی نمی‌کنیم.

We live in a banana peel universe,

بلکه در جهانی شبیه پوست موز زندگی می‌کنیم،

and we won't ever be able to know everything

و هرگز نمی‌توانیم همه چیز را بفهمیم

or control everything

یا هر چیزی را کنترل کنیم

or predict everything.

یا همه چیز را پیش‌بینی کنیم.

Nature is like a self-driving car.

طبیعت مانند یک اتومبیل خودکار است.

The best we can be is like the old woman in that joke --

بهترین کاری که می‌توانیم انجام بدهیم مانند کار آن پیرزن در آن جوک است

I don't know if you've heard it.

نمی‌دانم آن‌را شنیده‌اید یا نه.

An old woman is driving

پیرزنی در حال رانندگی بود

with her middle-aged daughter in the passenger seat,

دختر میان‌سالش هم بغل دستش نشسته بود،

and the mother goes right through a red light.

مادر چراغ قرمز را رد می‌کند.

And the daughter doesn't want to say anything that makes it sound like,

اما دختر نمی‌خواست حرفی بزند که مادرش چنین برداشتی بکند:

"You're too old to drive,"

«تو برای رانندگی خیلی پیری.»

so she didn't say anything.

پس چیزی نمی‌گوید.

And then the mother goes through a second red light,

اما مادر چراغ قرمز دوم را هم رد می‌کند،

and the daughter, as tactfully as possible,

و دختر با نهایت ادب می‌گوید:

says, "Mom, are you aware

«مامان، حواستان هست که

that you just went through two red lights?"

دو تا چراغ قرمز را رد کردید؟»

And the mother says, "Oh, am I driving?"

مادر می‌گوید: «وا! مگر رانندگی می‌کنم؟»

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

So ...

بنابراین…

and now, I'm going to take a mental leap,

حالا قصد دارم ذهنم را تغییر بدهم،

which is easy for me because I'm the Evel Knievel of mental leaps;

برای من کار راحتی است چون استاد جهش‌های فکری هستم؛

my license plate says,

حتی روی پلاکم هم نوشته،

"Cogito, ergo zoom."

«من فکر می‌کنم، پس هستم.»

I hope you're willing to come with me on this,

امیدوارم تمایل داشته باشید که مرا همراهی کنید،

but my real problem with the mindset that is so out to defeat death

مشکل اساسی من با این تفکر بعید یعنی شکست دادن مرگ است

is if you're anti-death,

اگر شما مخالف مرگ هستید،

which to me translates as anti-life,

از نظر من با زندگی هم مخالفید،

which to me translates as anti-nature,

و با طبیعت،

it also translates to me as anti-woman,

و با زنانگی نیز مخالف هستید،

because women have long been identified with nature.

زیرا از دیرباز هویت زن را با طبیعت می‌شناخته‌اند.

And my source on this is Hannah Arendt,

مرجع من در این زمینه هانا آرنت است،

the German philosopher who wrote a book called "The Human Condition."

فیلسوف آلمانی که کتاب «وضع بشر» را نوشت.

And in it, she says that classically,

او در این کتاب این‌گونه می‌گوید که

work is associated with men.

از منظر باستانی کار با مردها پیوند خورده.

Work is what comes out of the head;

کار همان چیزی است که از مغز متولد می‌شود؛

it's what we invent,

چیزی که اختراع می‌کنیم،

it's what we create,

چیزی که می‌آفرینیم،

it's how we leave our mark upon the world.

و در جهان ردپایی از خود باقی می‌گذاریم.

Whereas labor is associated with the body.

در این‌جا کار با بدن مرتبط است.

It's associated with the people who perform labor

با مردمی پیوند خورده که آن کار را انجام می‌دهند

or undergo labor.

یا به انجامش تن می‌دهند.

So to me,

پس از نظر من،

the mindset that denies that,

دیدگاهی که همگام بودن ما را

that denies that we're in sync with the biorhythms,

با چرخه‌های زیستی و هماهنگی ما را با چرخه‌های جهان

the cyclical rhythms of the universe,

انکار می‌کند،

does not create a hospitable environment for women

نمی‌تواند فضای خوشایندی برای زنان یا برای

or for people associated with labor,

افرادی که با کار مرتبط هستند، بیافریند،

which is to say,

در واقع همان افرادی که

people that we associate as descendants of slaves,

یا فرزندان برده‌ها هستند،

or people who perform manual labor.

و یا به اختیار خودشان کار می‌کنند.

So here's how it looks from a banana-peel-universe point of view,

پس از دیدگاه جهان پوست موزی و از دیدگاه من که نامش را

from my mindset, which I call "Emily's universe."

«دنیای امیلی» گذاشته‌ام، این‌طور به نظر می‌رسد.

First of all,

اول از همه این‌که،

I am incredibly grateful for life,

من به شدت قدردان زندگی هستم،

but I don't want to be immortal.

اما نمی‌خواهم ابدی باشم.

I have no interest in having my name live on after me.

هیچ علاقه‌ای ندارم که بعد از مرگم نامی از من باقی بماند.

In fact, I don't want it to,

در واقع، چنین چیزی را دوست ندارم

because it's been my observation

چون بارها و بارها دیده‌ام

that no matter how nice and how brilliant

که فرقی ندارد چقدر زیبا و باهوش

or how talented you are,

یا با استعداد باشی،

50 years after you die, they turn on you.

پنجاه سال بعد از مرگ، به تو حمله می‌کنند.

(Laughter)

(خنده)

And I have actual proof of that.

برایش دلیل مستند هم دارم.

A headline from the Los Angeles Times:

تیتر روزنامه لس‌آنجلس‌تایمز:

"Anne Frank: Not so nice after all."

«آنه فرانک: آن‌قدرها هم خوب نبود.»

(Laughter)

(خنده)

Plus, I love being in sync

به علاوه من دوست دارم که با

with the cyclical rhythms of the universe.

چرخه‌های جهان هماهنگ و همگام باشم.

That's what's so extraordinary about life:

این جنبه از زندگی شگفت‌انگیز است:

it's a cycle of generation,

زندگی چرخه‌ای است از زایش،

degeneration,

تباهی،

regeneration.

و دوباره زایش.

"I" am just a collection of particles

«من» تنها مجموعه‌ای از ذرات هستم

that is arranged into this pattern,

که به این شکل در کنار هم قرار گرفته‌اند،

then will decompose and be available,

و بعد از هم متلاشی می‌شوند و تمام اجزای

all of its constituent parts, to nature,

سازنده من، در اختیار طبیعت قرار می‌گیرند،

to reorganize into another pattern.

تا به شکلی دیگر در کنار هم قرار بگیرند.

To me, that is so exciting,

این از نظر من بسیار هیجان‌انگیز است،

and it makes me even more grateful to be part of that process.

این‌که بخشی از این فرآیند باشم باعث می‌شود قدردان‌تر شوم.

You know,

می‌دانید،

I look at death now from the point of view of a German biologist,

حالا از دیدگاه یک زیست‌شناس آلمانی به مرگ نگاه می‌کنم،

Andreas Weber,

آندریاس وبر،

who looks at it as part of the gift economy.

که مرگ را بخشی از یک هدیه مجانی می‌بیند.

You're given this enormous gift, life,

این هدیه عظیم به شما اهدا شده -- زندگی،

you enrich it as best you can,

تا جایی که توان دارید به آن غنا می‌بخشید،

and then you give it back.

و بعد آن را پس می‌دهید.

And, you know, Auntie Mame said, "Life is a banquet" --

و همان‌طور که می‌دانید عمه میم می‌گفت: «زندگی یک مهمانی است.» --

well, I've eaten my fill.

خب من سهمم را از آن برداشته‌ام.

I have had an enormous appetite for life,

اشتهایم برای زندگی خیلی زیاد بود،

I've consumed life,

از آن بهره برده‌ام،

but in death, I'm going to be consumed.

اما وقت مردن، قرار است از من بهره ببرند.

I'm going into the ground just the way I am,

قرار است با همین شکل به داخل زمین فرو بروم،

and there, I invite every microbe

و آن‌جا تمام میکروب‌ها

and detritus-er

و ذره سازها

and decomposer

و تجزیه‌کننده‌ها را دعوت کنم

to have their fill.

تا سهمشان را بردارند --

I think they'll find me delicious.

فکر کنم از طعم من خوششان بیاید.

(Laughter)

(خنده)

I do.

مطمئنم.

So the best thing about my attitude, I think, is that it's real.

بهترین جنبه چنین دیدگاهی این است که واقعی است.

You can see it.

می‌توانید با چشمتان ببینید.

You can observe it.

می‌توانید مشاهده کنید.

It actually happens.

چنین اتفاقی واقعاً می‌افتد.

Well, maybe not my enriching the gift,

خب، البته شاید قابل مشاهده نباشد که به این هدیه چه چیزی می‌افزایم،

I don't know about that --

درباره‌اش مطمئن نیستم --

but my life has certainly been enriched by other people.

اما دیگران حقیقتاً زندگی مرا سرشار کرده‌اند.

By TED,

TED هم همین‌طور،

which introduced me to a whole network of people

که مرا به گروهی از آدم‌ها معرفی کرد

who have enriched my life,

که زندگی مرا ارزشمند کرده‌اند،

including Tricia McGillis, my website designer,

مانند تریشا مک‌گیلیس، طراح وب‌سایتم،

who's working with my wonderful daughter

که با دختر نازنینم همکاری می‌کند

to take my website and turn it into something

تا وب‌سایتم عالی از کار در بیاید

where all I have to do is write a blog.

در حالی‌که من فقط در آن می‌نویسم.

I don't have to use the executive brain function ...

لازم نیست به مغزم فشار بیاورم…

Ha, ha, ha, I win!

ها، ها، ها، من بردم!

(Laughter)

(خنده)

And I am so grateful to you.

از همه شما بسیار ممنونم.

I don't want to say "the audience,"

نمی‌خواهم بگویم «مخاطب»،

because I don't really see it as we're two separate things.

چون خودم را از شما جدا نمی‌بینم.

I think of it in terms of quantum physics, again.

باز هم از دریچه فیزیک کوانتوم به آن نگاه می‌کنم.

And, you know, quantum physicists are not exactly sure what happens

خب راستش فیزیک‌دانان کوانتوم چندان مطمئن نیستند

when the wave becomes a particle.

که وقتی موج به ذره تبدیل می‌شود دقیقاً چه رخ می‌دهد.

There are different theories --

نظریه‌های مختلفی وجود دارد --

the collapse of the wave function,

فروریزش تابع موج،

decoherence --

ناهمدوسی کوانتومی --

but they're all agreed on one thing:

اما همه بر سر یک چیز توافق دارند:

that reality comes into being through an interaction.

واقعیت، حضور داشتن در تعامل‌ها است.

(Voice breaking) So do you.

(لرزیدن صدا) درست مانند شما.

And every audience I've ever had,

تمام مخاطبان من،

past and present.

چه در گذشته و چه در حال حاضر.

Thank you so much for making my life real.

ممنونم که زندگی مرا واقعی کرده‌اید.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

سپاس‌گزارم.