Fashion that celebrates all body types -- boldly and unapologetically | Becca McCharen-Tran

Translator: Ivana Korom Reviewer: Krystian Aparta

Translator: Hajar Almasi Reviewer: ‌Behdad Khazaeli

As fashion designers,

به عنوان طراحان مد،

our decisions have the power to change our culture.

تصمیمهای ما، قدرت تغییر فرهنگمان را دارند.

We choose who is cast in our runway shows and campaigns,

ما هستیم که انتخاب می کنیم چه کسی برنامه شوی مدل لباس ما نمایش داده شود،

and ultimately, who is celebrated and considered beautiful,

و در نهایت، از چه کسی تجلیل شود و زیبا در نظر گرفته شود،

و این که چه کسی زیبا نیست.

and who is not.

Having this platform is a responsibility.

داشتن چنین جایگاهی، یک مسئولیت است.

موردی که می تواند برای محروم کردن مردم

One that can be utilized to exclude people

or to empower others.

یا دادن قدرت به دیگران مورد استفاده قرار گیرد.

Growing up, I was obsessed with fashion.

هرچه بزرگتر می شدم، عاشق مد بودم.

I pored over all different types of fashion magazines

به تمام انواع مختلف مجله های مد

at my local Barnes and Noble.

در کتابفروشی بارنز و نوبل مان نگاه می کردم.

To be fashionable was to be tall, skinny, with long, shiny hair.

مد روز بودن این بود که قد بلند، لاغرو با موهای بلند و براق باشید.

That's what I saw as the ideal,

این چیزی بود که به عنوان ایده آل می دیدم

and it was reinforced everywhere I looked.

و به هر جا هم که نگاه می کردم باز هم تقویت می شد.

And to be honest, it still is.

و صادقانه بگویم، هنوز هم همینطور است.

I wanted to be like the models, so I stopped eating.

می خواستم مثل مدل ها باشم برای همین دست از غذا خوردن برداشتم.

It was a dark time in my life;

دوران تلخی در زندگی ام بود.

my eating disorder consumed me.

اختلال خوردن، من را از بین برد.

All I could think about was counting every single calorie,

به تنها چیزی که می توانستم فکر کنم این بود که تک تک کالری ها را بشمارم،

and waking up early before school every day

و هر روز زودتر پیش از مدرسه بیدار شوم

تا چند کیلومتری بدوم.

so I could run a few miles.

It took me years to finally release the grip

سالها طول کشید تا بالاخره توانستم خود را از سیطره

that the eating disorder had over my life.

اختلال خوردن بر زندگی ام رها کنم.

But when it did,

اما هنگامی که این طور شد،

فضای اندیشیدن زیادی را آزاد کرد

it freed up so much brain space

to think about what I was truly passionate about.

برای فکر کردن به چیزی که واقعا در مورد آن شور و هیجان داشتم.

For so long,

برای مدت طولانی،

the fashion industry has worked hard to set an ideal of beauty

صنعت مد به سختی تلاش کرده بود که آرمان و ایده آلی از زیبایی ایجاد کند

that celebrates thin, young, white, cisgender,

که مدل های لاغر، جوان، سفید، همسوجنس،

able-bodied models as the ideal.

وخوش بنیه را به عنوان ایده آل تجلیل و ستایش کنند.

It's impossible not to be bombarded

غیرممکن است با چنین تصاویری بمباران نشوید

with images of models that have been photoshopped

با مدل هایی که فوتوشاپ شده اند

تا جایی که حتی ذره ای منفذ پوستی،

to where there's not a single pore,

fat roll or stretch mark in sight.

یا چربی و یا علامتی از ترکهای پوستی معلوم نباشد.

You don't need to look hard to find examples.

نیازی نیست خیلی سخت جستجو کنید تا مثال هایی پیدا کنید.

This definition of beauty is damaging, dangerous and destructive,

این تعریف از زیبایی، آسیب زا خطرناک و مخرب است،

and we need to explode it immediately.

و باید بلافاصله آن را از بین ببریم.

(Applause)

(تشویق حاضرین)

I'm glad you agree.

خوشحالم که شما هم موافقید.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

One of the worst things I've realized over the years

یکی از بدترین چیزهایی که در طول سالیان دریافته ام

is that my experience with disordered eating

این است که تجربه من در اختلال تغذیه،

is not an anomaly.

یک ناهنجاری نیست.

In fact, it's par for the course.

در واقع، عادی و پذیرفته شده است.

I think there's a study that says 91 percent of women,

فکر کنم مطالعه ای وجود دارد که می گوید ۹۱ درصد از زنان

and likely those of all gender identities,

احتمالاً آنهایی که از تمامی هویتهای جنسیتی هستند

are unhappy with the way they look.

از آنچه که به نظر می آیند، ناراضی هستند.

It's unforgivable

نابخشودنی است که

that we live in a society where it's normal or expected

در جامعه ای زندگی می کنیم که در آن عادی است یا انتظار می رود

for teenagers to grow up hating themselves.

نوجوانان از خودشان متنفر شوند.

We've been fighting for fat acceptance and women's body autonomy since the '60s.

ما برای پذیرش چاقی و تمامیت جسمانی زنان از دهه ۶۰ مبارزه کرده ایم.

And there has been headway.

و پیشرفت هایی هم در این زمینه وجود داشته است.

We have plus-size models like Ashley Graham

ما مدل های سایز بالا مانند اشلی گراهام

and musicians with body-positive messages,

و نوازندگانی با پیامهای مثبت درباره بدن

like Lizzo, breaking into the mainstream.

مثل لیزو را داریم که روند کلی را تغییر داده اند.

Thank God.

خدا را شکر.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

There's brands like Area

مارک های تجاری مانند «اِریا» وجود دارند

that have released campaigns without any Photoshop retouching.

که برنامه های تبلیغاتی را بدون روتوش فتوشاپ منتشر کرده اند.

But we're still inundated with unrealistic expectations.

اما همچنان غرق درانتظارات غیرواقعی هستیم.

I love this quote by Lizzo, who said,

این نقل قول از لیزو را دوست دارم که می گوید:

"Body positivity only exists because body negativity is the norm."

«مثبت بودن بدن تنها به این دلیل وجود دارد که منفی بودن بدن یک هنجار است.»

So how do we change the stigma around looking different

بنابراین چگونه داغ ننگِ متفاوت به نظر رسیدن را

or not fitting into this narrow definition of beauty?

یا عدم همخوانی با این تعریف محدود از زیبایی را تغییردهیم؟

I believe it's by celebrating beauty in all different forms,

من معتقدم با تجلیل زیبایی از همه شکل های گوناگون،

bold and unapologetically.

جسورانه و بی هیچ سرافکندگی.

But many fashion designers continue to reinforce

اما بسیاری از طراحان مد به تقویتِ

this narrow definition of beauty.

این تعریف محدود از زیبایی ادامه می دهند.

From the way they are taught in school

از این طریق که در مدرسه و در دنیای واقعی

and into the real world,

به آنها چنین آموزش داده می شود که

they drape on mannequins that are only size four,

تنها بر روی مانکن سایز چهار پارچه [جهت طراحی لباس] بکشند،

or sketch on bodies that are super stretched out

یا بر روی فرم بدن هایی بسیار کشیده طرح بزنند،

and not anatomically proportioned.

و نه بر روی بدن هایی که از نظر کالبدی متناسب نیستند.

Different-size bodies aren't taken into account

اندام های سایز مختلف در طول فرآیند طراحی،

during the design process.

در نظر گرفته نمی شوند.

اصلا به آنها فکر نمی کنند.

They're not thought of.

So who are these designers designing for?

بنابراین این طراحان، برای چه کسانی طراحی می کنند؟

But the conversation around exclusivity in fashion

اما گفتگو پیرامون نگاه انحصاری صنعت مد

doesn't begin and end with size.

با «سایز» شروع و تمام نمی شود.

It's about seeing people of all different gender expressions,

بلکه در باب درنظرگرفتن همه حالات مختلف جنسیتی،

different ability levels, different ages,

سطوح توانایی مختلف، سنین مختلف،

نژادهای مختلف و قومیت های مختلف است،

different races and ethnicities,

celebrated for their own unique beauty.

که به خاطر زیباییِ منحصر به فرد خود تجلیل می شوند.

In my own work as a fashion designer,

من در کار خود به عنوان یک طراح مد،

I started a brand called Chromat,

یک برند به نام «کرومات» را راه اندازی کردم،

and we're committed to empowering women, femmes and nonbinary #ChromatBABES,

و ما متعهد به توانمندسازی زنان، گونه های مونث و غیر دو جنسی، #ChromatBABES

of all shapes and sizes,

از تمام اشکال و اندازه ها،

through perfectly fit garments for every body.

با لباس های کاملا مناسب برای همگان هستیم.

Swimwear has become a huge focus for me,

لباس شنا برای من به نقطه تمرکز بزرگی تبدیل شده

because of the power that this single garment can have

به دلیل قدرتی که این لباس می تواند

over the way people feel about themselves.

بر نحوه احساس مردم نسبت به خودشان داشته باشد.

We wanted to take our focus on celebrating all body types

می خواستیم تمرکز خود را بر تجلیل از همه ی گونه های اشکال بدن

to a garment that's fraught with insecurity.

به لباسی که مملو از عدم اطمینان است، در نظر بگیریم.

On our runways, you see curves, cellulite and scars worn proudly.

بر سکوی ما، انحنا ها، سلولیت ها و زخم هایی هستند که با افتخار لباس پوشیده اند.

We're a runway show, yes,

نمایشی بر روی سکوی مد هستیم، بله،

but we're also a celebration.

اما بزرگداشتی هم هستیم

I didn't start designing 10 years ago

۱۰ سال پیش طراحی را با ماموریت تغییر

with the mission to change the entire industry.

کل صنعت مد شروع نکردم.

But the models we cast at the time,

اما مدل هایی که ما در آن زمان اجرا کردیم،

who just happened to be my friends who had begged to be in my shows,

از دوستانم بودند که خواسته بودند در نمایش من باشند،

were so radical to some people,

نسبت به برخی افراد بسیار افراطی تر بودند،

and, unfortunately, still are different or strange to some,

و متاسفانه، هنوز برای برخی، متفاوت یا عجیب هستند،

that it became a huge part of what we're known for.

که به بخش عظیمی از آنچه که شناخته ایم، تبدیل شده است.

However, inclusivity means nothing if it's only surface level.

با این حال، اگر همگانی بودن تنها در حد سطحی باشد، هیچ معنایی ندارد.

Behind the scenes,

در پشت صحنه،

from the photographer, to the casting director,

از عکاس گرفته تا مدیر بازیگران،

to the interns,

تا کارورزان،

who is making the decisions behind the scenes

که تصمیم گیری پشت صحنه ها را انجام می دهند

is just as important.

نیز به همان اندازه مهم است.

It's imperative to include diverse decision-makers in the process,

ضروری است که در این فرآیند تصمیم گیرندگان مختلفی داشته باشیم،

and it's always better to collaborate with different communities,

و همیشه بهتر است که با جوامع مختلف همکاری کنیم،

rather than trying to speak for them.

تا این که تلاش کنیم برای آنها سخنرانی کنیم

و این قطعه مهمی از معما است

And this is an important piece of the puzzle

که بسیاری از طراحان جوان ممکن است

that many young designers may not think about

به زمانی که برای اولین بار شغل شان را شروع می کنند، فکر نکنند،

when they're first starting their careers,

بلکه استخدام یک مدل سایز بزرگ یا یک عکاس تغییر جنسیت داده،

but hiring a plus-size or a transgender photographer,

or a woman of color as your casting director,

یا زنی رنگین پوست به عنوان کارگردان بازیگران،

or a black makeup artist -- hey, Fatima Thomas --

یا هنرمند گریمور سیاهپوست-- سلام فاطمه توماس--

who intimately understands how important it is

که خوب درک می کند چقدر مهم است

to be able to work with all skin tones:

که بتواند با همه رنگ پوستی کار کند:

it's essential to creating a holistically inclusive output,

ایجاد یک محصول جامعِ تمام و کمال ضروری است،

like this one.

مانند این مورد.

As a fashion designers that do a lot of swim,

به عنوان طراحان مدی که خیلی شنا می کنند،

we wanted to rewrite the rules around having a bikini body.

می خواستیم قوانین اینکه چطور یک بدن بیکینی داشته باشیم را بازنویسی کنیم.

So we cast a team of babe guards

بنابراین ما گروهی ازدختران ناجی

to enforce guidelines around inclusion and acceptance at the pool.

را راه انداختیم تا دستورالعمل های مربوط به ورود و پذیرش در استخر را اجرا کنیم.

Instead of "no diving" and "no running,"

به جای «شیرجه زدن ممنوع» و «دویدن ممنوع»

how about "celebrate cellulite,"

این ها چطورند: «سلولیت را قدر بدانید،»

"body policing prohibited,"

«کنترل بدن ممنوع،»

and "intolerance not tolerated."

و «تعصب و ناشکیبایی تحمل نمی شود.»

And this was enforced by babe guards Mama Cax, Denise Bidot,

و این امر توسط ماما کاکس، دنیس بدو،

Geena Rocero, Ericka Hart and Emme,

جینا روسرو، اریکا هارت و اِمِه انجام شد

all activists in their own right.

همه فعالان در جایگاه درست خود بودند.

I've always felt it was important to show a range of different bodies

همیشه احساس می کردم که نشان دادنِ طیف وسیعی از بدن های مختلف

in our runway shows and campaigns.

در سکوی نمایش مد و کمپین های مختلف مهم است.

But it actually wasn't until recently

اما در واقع تا همین اواخر

that we were able to expand our size range in a major way.

نتوانستیم محدوده سایز را به روش عمده تری گسترش دهیم.

We first launched our curve collection

اولین مجموعه بدن های توپرِ منحنی مان را

five years ago;

پنج سال پیش راه انداختیم.

we were so excited.

خیلی هیجان زده بودیم.

But when it launched, it fell flat.

اما وقتی برگزار شد، موفق نبود.

Nobody was interested.

هیچ کسی به آن علاقه ای نداشت.

None of our department stores stocked above a size large,

هیچ یک از فروشگاه های ما سایز بزرگ را به موجودی اش نیفزود

and if they did, it was somewhere else in the building entirely.

و اگر هم بود، کلا جایی در ساختمان دیگری بود.

In fact, one time our sales team said,

در واقع، زمانی تیم فروش ما گفت:

«می دانید، خیلی جالب است که مدل های تراجنسیتی و

"You know, it's so cool you have trans models

and curve models on the runway --

مدل های تپل را در سکوی نمایش داشته باشید --

I love what you're doing.

واقعا علاقه مندم به کاری که می کنید.

But when the buyers come in to see the collection for market,

اما وقتی خریداران برای دیدن اینکه مجموعه چه چیزی برای فروش دارد،

they want to be sold a dream,

می خواهند یک رویا را به فروش برسانند،

they want to see something that they aspire to be."

آنها می خواهند چیزی را ببینند که آرزوی آن را دارند.»

Implying that our models weren't that.

منظورشان این بود که مدل های ما آنطور نبودند.

اما دریافتم که بسیار پراهمیت است که

But I've realized it's so much more important

to open up this dream to more people.

این رویا را برای مردم، بیشتر باز کنم.

I want the consumer to know

می خواهم مصرف کننده بداند

that it's not your body that needs to change --

که این بدن شما نیست که باید تغییر کند --

بلکه آن لباس است.

it's the clothes.

(Applause)

(تشویق)

There needs to be more fashion options at all sizes and in all retailers.

در تمام اندازه ها و مغازه های فروشنده باید گزینه های مد بیشتری وجود داشته باشد.

So finally, in 2018,

بنابراین، سرانجام در ۲۰۱۸

Nordstrom actually placed an order up to 3X.

فروشگاه «نورد استورم» در واقع یک سفارش تا ۳ X داد.

And this was a huge game changer for us

و این یک تغییر بزرگ بازی برای ما بود

to have a major retailer invest in adding these units,

که چنین فروشگاه بزرگی در افزودن این واحدها سرمایه گذاری کند،

so we could go to the factory --

بنابراین می توانیم به کارخانه برویم --

now we go up to 4X, which is about a size 32.

حالا به ۴ X میرویم، که حدود سایز ۳۲ است.

Having that investment

داشتن چنین سرمایه ای

helped us to change and realign our entire design process.

به ما کمک کرد تا کل فرآیند طراحی مان را تغییر داده و مجددا طرح ریزی کنیم.

We now have different-sized bodies to sketch and drape on in the studio.

اکنون افرادی با سایزهای مختلف برای طراحی و طرح کشیدن از آنها در استودیو داریم.

And if more fashion schools taught these skills,

و اگر مدارس مد بیشتری این مهارت ها را آموزش دهند،

more designers would have the ability to design for all bodies.

طراحان بیشتری تواناییِ طراحی همه نوع اندامی را خواهند داشت.

(Applause)

(تشویق)

So as fashion designers, it's our job to utilize our platform

بنابراین به عنوان طراح مد، این وظیفه ما است که از جایگاه و پایگاه خود

to explode this narrow and restrictive definition of beauty.

برای گسترده تر کردن این تعریف کوته فکرانه و محدودکننده از زیبایی استفاده کنیم.

My goal is that one day,

هدفم این است که روزی،

teenagers growing up don't feel the same pressure that I did to conform.

نوجوانانی که در حال رشد هستند همان فشاری را حس نکنند که من هم متحمل شده ام.

And I hope that our work contributes to the fashion industry's opening up

و امیدوارم که کار ما هم به این صنعت مد کمک کند

to celebrate many different identities.

تا از بسیاری هویتهای متفاوت تجلیل کند.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause and cheers)

(تشویق و تحسین)