Thelma Golden: How art gives shape to cultural change

Μετάφραση: Olga Karagiozi Επιμέλεια: Fotini Theodosiou

The brilliant playwright, Adrienne Kennedy,

Η λαμπρή δραματουργός, Adrienne Kennedy,

wrote a volume called

έγραψε ένα βιβλίο με το όνομα

"People Who Led to My Plays."

"Άνθρωποι Που Με Οδήγησαν στη Συγγραφή των Έργων Μου."

And if I were to write a volume,

Αν έγραφα εγώ ένα βιβλίο,

it would be called,

θα λεγόταν,

"Artists Who Have Led My Exhibitions"

"Καλλιτέχνες Που Με Οδήγησαν στις Εκθέσεις Μου"

because my work,

γιατί η δουλειά μου

in understanding art and in understanding culture,

πάνω στην κατανόηση της τέχνης και του πολιτισμού

has come by following artists,

έχει προκύψει από το να ακολουθώ καλλιτέχνες,

by looking at what artists mean

να βλέπω τι εννοούν,

and what they do and who they are.

τι κάνουν και ποιοι είναι.

J.J. from "Good Times,"

Ο Jay Jay από τη σειρά "Good Times,"

(Applause)

(χειροκρότημα)

significant to many people of course

σημαντικός για πολλούς, φυσικά,

because of "Dy-no-mite,"

λόγω του "dyn-o-mite," φράση που καθιέρωσε μέσω της σειράς,

but perhaps more significant

αλλά ίσως πιο σημαντικός

as the first, really, black artist

ως ο πρώτος πραγματικά αφροαμερικανός καλλιτέχνης

on primetime TV.

στη ζώνη υψηλής τηλεθέασης.

Jean-Michel Basquiat,

Ο Jean-Michel Basquiat,

important to me because [he was]

σημαντικός για εμένα γιατί ήταν

the first black artist in real time

ο πρώτος αφροαμερικανός καλλιτέχνης

that showed me the possibility of

που μου έδειξε τις δυνατότητες

who and what I was about to enter into.

αυτού στο οποίο ήμουν έτοιμη να μπλέξω.

My overall project is about art --

Στο σύνολό του το πρότζεκτ μου είναι για την τέχνη,

specifically, about black artists --

συγκεκριμένα, για τους αφροαμερικανούς καλλιτέχνες,

very generally

πιο γενικά

about the way in which art

για τον τρόπο με τον οποίο η τέχνη

can change the way we think

μπορεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε

about culture and ourselves.

τον πολιτισμό μας και τους εαυτούς μας.

My interest is in artists

Με ενδιαφέρουν οι καλλιτέχνες

who understand and rewrite history,

που καταλαβαίνουν και αναδιατυπώνουν την ιστορία,

who think about themselves

που σκέφτονται τους εαυτούς τους

within the narrative

μέσα στο γενικότερο πλαίσιο

of the larger world of art,

του κόσμου της τέχνης,

but who have created new places

αλλά και που έχουν δημιουργήσει καινούριους χώρους

for us to see and understand.

για να δούμε και να καταλάβουμε.

I'm showing two artists here, Glenn Ligon and Kara Walker,

Σας δείχνω δύο καλλιτέχνες εδώ, τον Glenn Ligon και την Carol Walker,

two of many who really form for me

δύο από τους πολλούς που διατυπώνουν κατά την άποψή μου

the essential questions that I wanted to bring

τις βασικές ερωτήσεις που θέλω να αναδείξω στον κόσμο

as a curator to the world.

ως έφορος.

I was interested in the idea

Ενδιαφέρομαι για

of why and how

το γιατί και πώς θα μπορούσα

I could create a new story,

να δημιουργήσω μία καινούρια ιστορία,

a new narrative in art history

μία καινούρια αφήγηση στην ιστορία της τέχνης

and a new narrative in the world.

και μία καινούρια αφήγηση στην ιστορία του κόσμου.

And to do this, I knew

Και για να το κάνω αυτό, ήξερα ότι

that I had to see the way in which artists work,

έπρεπε να δω τον τρόπο με τον οποίο δουλεύουν οι καλλιτέχνες,

understand the artist's studio

να δω τα στούντιο των καλλιτεχνών

as a laboratory,

σαν εργαστήρια,

imagine, then,

και να φανταστώ,

reinventing the museum as a think tank

να επαναπροσδιορίσω το μουσείο ως think tank.

and looking at the exhibition

Να κάνω ερωτήσεις και να δω τις εκθέσεις

as the ultimate white paper -- asking questions,

σαν τις απόλυτες λευκές σελίδες,

providing the space

που παρέχουν τον χώρο

to look and to think about answers.

για να δούμε και να σκεφτούμε τις απαντήσεις.

In 1994,

Tο 1994,

when I was a curator at the Whitney Museum,

όταν ήμουν έφορος στο μουσείο Whitney,

I made an exhibition called Black Male.

έστισα μία έκθεση που λεγόταν "Μαύρο Αρσενικό."

It looked at the intersection

Πραγματευόταν την διασταύρωση μεταξύ

of race and gender

της φυλετικής ταυτότητας και του φύλου

in contemporary American art.

στη μοντέρνα Αμερικανική τέχνη.

It sought to express

Ο στόχος ήταν να εκφράσει

the ways in which art

τους τρόπους με τους οποίους η τέχνη

could provide a space for dialogue --

θα μπορούσε να παρέχει το χώρο για διάλογο,

complicated dialogue,

περίπλοκο διάλογο,

dialogue with many, many points of entry --

διάλογο με πάρα πολλά σημεία εισόδου.

and how the museum could be the space

Και πως τα μουσεία θα μπορούσαν

for this contest of ideas.

να είναι οι χώροι γι' αυτόν το διαγωνισμό ιδεών.

This exhibition included

Η έκθεση αυτή συμπεριλάμβανε

over 20 artists

πάνω από 20 καλλιτέχνες

of various ages and races,

διαφόρων ηλικιών και φυλετικών ταυτοτήτων,

but all looking at black masculinity

που, όμως, κοιτούσαν την αρρενωπότητα των αφροαμερικανών

from a very particular point of view.

από πολύ συγκεκριμένες πλευρές.

What was significant about this exhibition

Αυτό που ήταν σημαντικό σε αυτήν την έκθεση

is the way in which

ήταν ο τρόπος με τον οποίο

it engaged me in my role

αναδείχθηκα μέσω του ρόλου μου ως έφορος

as a curator, as a catalyst,

σαν καταλύτης,

for this dialogue.

γι' αυτόν το διάλογο.

One of the things that happened

Ένα από τα πράγματα που έγιναν συγκεκριμένα

very distinctly in the course of this exhibition

κατά τη διάρκεια της έκθεσης,

is I was confronted with the idea

ήταν ότι αντιμετώπισα την ιδέα

of how powerful images can be

του πόσο ισχυρές μπορούν να είναι οι εικόνες

in people's understanding of themselves and each other.

και η κατανόηση των ανθρώπων για τους εαυτούς τους και τους άλλους.

I'm showing you two works, one on the right by Leon Golub,

Σας δείχνω δύο έργα, ένα στα δεξιά του Leon Golub,

one on the left by Robert Colescott.

κι ένα στα αριστερά του Robert Colescott.

And in the course of the exhibition --

Κατά τη διάρκεια της έκθεσης,

which was contentious, controversial

που ήταν εριστική, αμφιλεγόμενη,

and ultimately, for me,

και τελικά

life-changing

μου άλλαξε τη ζωή

in my sense of what art could be --

και την αντίληψή μου περί της τέχνης,

a woman came up to me on the gallery floor

μία γυναίκα με πλησίασε στη μέση της γκαλερί

to express her concern about the nature

για να εκφράσει την ανησυχία της για

of how powerful images could be

το πόσο ισχυρές μπορεί να είναι οι εικόνες

and how we understood each other.

και το πώς αντιλαμβανόμαστε ο ένας τον άλλο.

And she pointed to the work on the left

Έδειξε το έργο στα αριστερά

to tell me how problematic this image was,

για να μου πει πόσο προβληματική ήταν αυτή η εικόνα,

as it related, for her, to the idea of

μιας και σχετιζόταν, γι' αυτή, με την ιδέα

how black people had been represented.

του πώς αντιπροσωπεύονταν οι αφροαμερικανοί.

And she pointed to the image on the right

Και μου έδειξε την εικόνα στα δεξιά

as an example, to me, of the kind of dignity

σαν παράδειγμα ενός είδους αξιοπρέπειας

that needed to be portrayed

που πρέπει να απεικονιστεί

to work against those images in the media.

για να εναντιωθεί στις εικόνες των ΜΜΕ.

She then assigned these works racial identities,

Μετά έδωσε σ'αυτά τα έργα φυλετικές ταυτότητες,

basically saying to me that the work on the right,

λέγοντάς μου, βασικά, ότι το έργο στα δεξιά

clearly, was made by a black artist,

ήταν προφανώς αφροαμερικανού καλλιτέχνη,

the work on the left, clearly, by a white artist,

ενώ το έργα στα δεξιά, προφανώς

when, in effect,

λευκού καλλιτέχνη,

that was the opposite case:

ενώ ήταν το ακριβώς αντίθετο.

Bob Colescott, African-American artist;

O Bob Colescott, αφροαμερικανός καλλιτέχνης,

Leon Golub, a white artist.

ο Leon Golub, λευκός καλλιτέχνης.

The point of that for me was

Η ουσία αυτού, για εμένα, ήταν

to say -- in that space, in that moment --

να πω, σε εκείνον το χώρο, εκείνη τη στιγμή,

that I really, more than anything,

ότι ήθελα, πιο πολύ από τίποτα άλλο,

wanted to understand

να καταλάβω

how images could work, how images did work,

πώς θα λειτουργούσαν οι εικόνες, πώς λειτούργησαν οι εικόνες,

and how artists provided

και πώς οι καλλιτέχνες παρείχαν

a space bigger than one

ένα χώρο μεγαλύτερο από αυτόν

that we could imagine in our day-to-day lives

που θα μπορούσαμε να φανταστούμε στην καθημερινότητα μας

to work through these images.

για να σκεφτούμε αυτές τις εικόνες.

Fast-forward and I end up in Harlem;

Fast forward και καταλήγω στο Χάρλεμ,

home for many of black America,

σπίτι πολλών αφροαμερικανών,

very much the psychic heart

και ψυχική καρδιά

of the black experience,

της εμπειρίας του να είσαι αφροαμερικανός,

really the place where the Harlem Renaissance existed.

πραγματικά το μέρος που έγινε η Αναγέννηση του Χάρλεμ.

Harlem now, sort of explaining

Το Χάρλεμ τώρα, περίπου, εξηγεί

and thinking of itself in this part of the century,

και σκέφτεται τον εαυτό του σε αυτό το κομμάτι του αιώνα,

looking both backwards and forwards ...

κοιτώντας και πίσω και μπροστά.

I always say Harlem is an interesting community

Πάντα λέω ότι το Χάρλεμ είναι μια ενδιαφέρουσα κοινότητα

because, unlike many other places,

γιατί, σε αντίθεση με πολλά άλλα μέρη,

it thinks of itself in the past, present

σκέφτεται ταυτόχρονα το παρελθόν του,

and the future simultaneously;

το παρόν του, και το μέλλον του.

no one speaks of it just in the now.

Κανείς δε μιλάει μόνο για το παρόν του.

It's always what it was and what it can be.

Πάντα μιλάνε για το τι ήταν και το τι μπορεί να γίνει.

And, in thinking about that,

Και σκεπτόμενη αυτό, σχεδίασα

then my second project, the second question I ask is:

το δεύτερο πρότζεκτ και τη δεύτερη ερώτησή μου.

Can a museum

Μπορεί ένα μουσείο

be a catalyst in a community?

να γίνει καταλύτης σε μία κοινωνία;

Can a museum house artists

Μπορεί να φιλοξενήσει καλλιτέχνες

and allow them to be change agents

και να τους επιτρέψει να γίνουν συντελεστές αλλαγής

as communities rethink themselves?

καθώς οι κοινωνίες αναθεωρούν τους εαυτούς τους;

This is Harlem, actually, on January 20th,

Αυτό είναι το Χάρλεμ, στις 20 Ιανουαρίου,

thinking about itself in a very wonderful way.

σκεπτόμενο τον εαυτό του με έναν καταπληκτικό τρόπο.

So I work now at The Studio Museum in Harlem,

Τώρα, δουλεύω στο μουσείο Studio στο Χάρλεμ.

thinking about exhibitions there,

Εκεί σκέφτομαι καινούριες εκθέσεις,

thinking about what it means to

και τι σημαίνει να ανακαλύπτεις

discover art's possibility.

τις δυνατότητες της τέχνης.

Now, what does this mean to some of you?

Τι σημαίνει αυτό για μερικούς από εσάς;

In some cases, I know that many of you

Σε μερικές περιπτώσεις, ξέρω ότι πολλοί από εσάς

are involved in cross-cultural dialogues,

ασχολείστε με διαπολιτισμικούς διαλόγους,

you're involved in ideas of creativity and innovation.

ασχολείστε με ιδέες δημιουργικότητας και καινοτομίας.

Think about the place that artists can play in that --

Σκεφτείτε μέσα σε αυτό τον χώρο πού μπορούν να παίξουν οι καλλιτέχνες.

that is the kind of incubation and advocacy

Αυτό είναι το είδος του ακτιβισμού

that I work towards, in working with young, black artists.

για το οποίο εργάζομαι, δουλεύοντας με νέους, αφροαμερικανούς καλλιτέχνες.

Think about artists, not as content providers,

Σκεφτείτε τους καλλιτέχνες, όχι σαν προμηθευτές περιεχομένου,

though they can be brilliant at that,

αν και μπορούν να το κάνουν αυτό εκπληκτικά,

but, again, as real catalysts.

αλλά, και πάλι, σαν πραγματικούς καταλύτες.

The Studio Museum was founded in the late 60s.

Το μουσείο Studio ιδρύθηκε στο τέλος της δεκαετίας του '60.

And I bring this up because it's important to locate

Και το αναφέρω γιατί είναι σημαντικό να εντοπίσουμε

this practice in history.

αυτήν την πρακτική μέσα στην ιστορία,

To look at 1968,

να κοιτάξουμε το 1968,

in the incredible historic moment that it is,

σαν την ιδιαίτερα σημαντική στιγμή που είναι,

and think of the arc that has happened since then,

και να σκεφτούμε την καμπή που έχει γίνει από τότε,

to think of the possibilities that we are all

να σκεφτούμε τις δυνατότητες μπροστά στις οποίες

privileged to stand in today

έχουμε το προνόμιο να σταθούμε σήμερα,

and imagine that this museum

και να φανταστούμε ότι αυτό το μουσείο,

that came out of a moment of great protest

που προέκυψε από μία στιγμή τρομερής διαμαρτυρίας,

and one that was so much about

μίας διαμαρτυρίας που

examining the history and the legacy

εξέτασε την ιστορία και την κληρονομία

of important African-American artists

σημαντικών αφροαμερικανών καλλιτεχνών

to the history of art in this country

στην ιστορία της τέχνης αυτής της χώρας,

like Jacob Lawrence, Norman Lewis,

όπως ο Jacob Lawrence, ο Normal Lewis,

Romare Bearden.

κι ο Romare Beardon.

And then, of course,

Και μετά, φυσικά,

to bring us to today.

να μας φέρει στο παρόν.

In 1975, Muhammad Ali

Το 1975, ο Mohammed Ali

gave a lecture at Harvard University.

έδωσε μία ομιλία στο πανεπιστήμιο του Harvard.

After his lecture, a student got up and said to him,

Μετά την ομιλία, ένας μαθητής σηκώθηκε και του είπε,

"Give us a poem."

"Πείτε μας ένα ποίημα."

And Mohammed Ali said, "Me, we."

Και ο Mahammed Ali είπε: "Εγώ, Εμείς."

A profound statement about the individual and the community.

Μία ισχυρή δήλωση σχετικά με το άτομο και την κοινωνία,

The space in which now,

σχετικά με το χώρο μέσα στον οποίο τώρα

in my project of discovery, of thinking about artists,

ανακαλύπτω μέσα από το πρότζεκτ μου, τους καλλιτέχνες,

of trying to define

σχετικά με την προσπάθεια να ορίσουμε

what might be

πως θα μπορούσε να εξελιχθεί

black art cultural movement of the 21st century.

το κύμα τις αφροαμερικανικής τέχνης μέσα στον 21ο αιώνα.

What that might mean

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό

for cultural movements all over this moment,

για πολιτιστικά κινήματα σε όλο τον κόσμο αυτή τη στιγμή;

the "me, we" seems

Το "Εγώ, Εμείς" φαίνεται

incredibly prescient

εντελώς προεπιστημονικό,

totally important.

ιδιαιτέρως σημαντικό.

To this end,

Όσον αφορά αυτό,

the specific project that has made this possible for me

το συγκεκριμένο πρότζεκτ που το έκανε δυνατό αυτό για εμένα

is a series of exhibitions,

είναι μία σειρά από εκθέσεις,

all titled with an F --

όλες με τίτλο που να ξεκινάει από F,

Freestyle, Frequency and Flow --

Freestyle, Frequency (Συχνότητα), και Flow (Ροή),

which have set out to discover

που έχουν σαν στόχο να ανακαλύψουν

and define

και να προσδιορίσουν

the young, black artists working in this moment

τους νέους, μαύρους καλλιτέχνες που δουλεύουν αυτή τη στιγμή,

who I feel strongly

που πιστεύω ότι σίγουρα

will continue to work over the next many years.

θα συνεχίσουν να δουλεύουν για πολλά χρόνια ακόμα.

This series of exhibitions

Αυτή η σειρά εκθέσεων

was made specifically

έγινε συγκεκριμένα

to try and question

για να προσπαθήσει να αμφισβητήσει

the idea of what it would mean

την ιδέα του τι θα σήμαινε

now, at this point in history,

τώρα, σε αυτή τη στιγμή στην ιστορία,

to see art as a catalyst;

να δούμε την τέχνη σαν καταλύτη,

what it means now, at this point in history,

τι σημαίνει τώρα, σε αυτή τη στιγμή στην ιστορία,

as we define and redefine culture,

καθώς προσδιορίζουμε και επαναπροσδιορίζουμε την κουλτούρα,

black culture specifically in my case,

την αφροαμερικανική κουλτούρα, πιο συγκεκριμένα στη δική μου περίπτωση,

but culture generally.

αλλά και την κουλτούρα, γενικά.

I named this group of artists

Ονόμασα αυτήν την ομάδα καλλιτεχνών

around an idea, which I put out there

σύμφωνα με μια ιδέα, που αναφέρω

called post-black,

και ονομάζεται post-black (μετά-μαύρη).

really meant to define them

Στην πραγματικότητα ο σκοπός μου ήταν να προσδιορίσω αυτούς

as artists who came and start their work now,

σαν καλλιτέχνες που ξεκινάν την δουλειά τους τώρα,

looking back at history but start in this moment, historically.

κοιτώντας το παρελθόν, αλλά ξεκινώντας ιστορικά αυτή τη στιγμή.

It is really in this sense of discovery

Είναι με αυτή την έννοια της ανακάλυψης

that I have a new set of questions that I'm asking.

που έχω μία καινούρια ομάδα ερωτήσεων.

This new set of questions is:

Η καινούρια ομάδα ερωτήσεων είναι:

What does it mean, right now,

Τι σημαίνει, αυτή τη στιγμή,

to be African-American in America?

να είσαι αφροαμερικανός;

What can artwork say about this?

Τί μπορούν να πουν τα έργα τέχνης σχετικά με αυτό;

Where can a museum exist

Πού μπορεί να υπάρχει ένα μουσείο

as the place for us all

για εμάς σαν το χώρο μέσα στον οποίο

to have this conversation?

να κάνουμε αυτή τη συζήτηση;

Really, most exciting about this

Το πιο ενθουσιώδες σχετικά με αυτό

is thinking about the energy and the excitement

είναι η σκέψη της ενέργειας και του ενθουσιασμού

that young artists can bring.

που μπορούν να φέρουν οι νέοι καλλιτέχνες.

Their works for me are about,

Τα έργα τους δεν είναι για εμένα,

not always just simply

απλά μόνο

about the aesthetic innovation

για την αισθητική καινοτομία

that their minds imagine, that their visions create

που φαντάζεται το μυαλό τους, που δημιουργούν τα οράματά τους

and put out there in the world,

και που βγάζουν έξω στον κόσμο,

but more, perhaps, importantly,

αλλά, ίσως, πολύ περισσότερο

through the excitement of the community

για τον ενθουσιασμό που δημιουργούν

that they create as important voices

στην κοινωνία σαν σημαντικές φωνές

that would allow us right now to understand our situation,

που θα μας επιτρέψουν να αντιληφθούμε την κατάστασή μας αυτή τη στιγμή,

as well as in the future.

αλλά και στο μέλλον.

I am continually amazed

Εκπλήσσομαι συνέχεια

by the way in which

από τον τρόπο με τον οποίο

the subject of race

το θέμα της φυλετικής ταυτότητας

can take itself in many places

μπορεί να μπει σε πολλούς χώρους

that we don't imagine it should be.

στους οποίους δεν φανταζόμαστε ότι θα έπρεπε.

I am always amazed

Εκπλήσσομαι συνέχεια

by the way in which artists are willing

με τον τρόπο που καλλιτέχνες προθυμοποιούνται

to do that in their work.

να το κάνουν αυτό στη δουλειά τους.

It is why I look to art.

Είναι ο λόγος για τον οποίο στρέφομαι στην τέχνη.

It's why I ask questions of art.

Είναι το γιατί ρωτάω ερωτήσεις για την τέχνη.

It is why I make exhibitions.

Είναι γιατί κάνω εκθέσεις.

Now, this exhibition, as I said,

Αυτή την έκθεση, όπως είπα,

40 young artists done over the course of eight years,

είναι 40 νέων καλλιτεχνών, κατά τη διάρκεια 8 ετών,

and for me it's about considering the implications.

και για εμένα για να λάβω υπόψιν τις επιπτώσεις.

It's considering the implications of

Είναι ο υπολογισμός των επιπτώσεων

what this generation has to say to the rest of us.

αυτό που έχει να μας πει αυτή η γενιά.

It's considering what it means for these artists

Είναι ο υπολογισμός του τι σημαίνει γι' αυτούς τους καλλιτέχνες

to be both out in the world as their work travels,

να είναι και έξω στον κόσμο, καθώς τα έργα τους ταξιδεύουν,

but in their communities

αλλά και μέσα στις κοινωνίες,

as people who are seeing and thinking

ως άνθρωποι που βλέπουν και σκέφτονται

about the issues that face us.

τα θέματα που αντιμετωπίζουμε.

It's also about thinking about

Είναι, επίσης, σχετικά με

the creative spirit and nurturing it,

το δημιουργικό πνεύμα και τη γαλούχησή του.

and imagining, particularly in urban America,

Και φανταστείτε, συγκεκριμένα στην αστική Αμερική,

about the nurturing of the spirit.

για τη γαλούχηση του πνεύματος.

Now, where, perhaps, does this end up right now?

Πού θα καταλήξει, ίσως, αυτό τώρα;

For me, it is about re-imagining

Για εμένα, είναι για την επανα-φαντασίωση

this cultural discourse in an international context.

αυτής της πολιτισμικής πραγματείας μέσα σε ένα διεθνές πλαίσιο.

So the last iteration of this project

Οπότε το τελευταίο κομμάτι αυτού του πρότζεκτ

has been called Flow,

έχει ονομαστεί "Ροή,"

with the idea now of creating

με την ιδέα της δημιουργίας

a real network

ενός πραγματικού δικτύου

of artists around the world;

καλλιτεχνών σε όλον τον κόσμο,

really looking, not so much

που κοιτάζουν πραγματικά, όχι τόσο

from Harlem and out, but looking across,

από το Χάρλεμ προς τα έξω, αλλά διαμέσου.

and Flow looked at artists all born on the continent of Africa.

Και η "Ροή" κοιτούσε καλλιτέχνες που έχουν γεννηθεί στην Αφρική.

And as many of us think about that continent

Και καθώς σκεφτόμαστε αυτήν την ήπειρο

and think about what if means

και τι σημαίνει

to us all in the 21st century,

για εμάς στον 21ο αιώνα,

I have begun that looking

έχω ξεκινήσει να βλέπω

through artists, through artworks,

μέσα από τους καλλιτέχνες, μέσα από τα έργα τέχνης,

and imagining what they can tell us about the future,

και να φαντάζομαι τι μπορούν να μας πουν για το μέλλον,

what they tell us about our future,

τι μπορούν να μας πουν για το δικό μας μέλλον,

and what they create in their sense of

και τι δημιουργούν όσον αφορά

offering us this great possibility of watching

την δυνατότητα που μας δίνουν να βλέπουμε

that continent emerge as part

την συνεχή ανάδειξη

of our bigger dialogue.

του μεγαλύτερου διαλόγου μας.

So, what do I discover

Τι ανακαλύπτω

when I look at artworks?

όταν κοιτάζω έργα τέχνης;

What do I think about

Τι σκέφτομαι

when I think about art?

όταν σκέφτομαι την τέχνη;

I feel like the privilege I've had as a curator

Νιώθω ότι το προνόμιο που έχω σαν έφορος

is not just the discovery of new works,

δεν είναι απλά να ανακαλύπτω καινούρια έργα,

the discovery of exciting works.

να ανακαλύπτω ενδιαφέροντα έργα,

But, really, it has been

αλλά, στην πραγματικότητα,

what I've discovered about myself

αυτά που έχω ανακαλύψει για τον εαυτό μου

and what I can offer

και τι μπορώ να προσφέρω

in the space of an exhibition,

στο χώρο μιας έκθεσης,

to talk about beauty, to talk about power,

για να μιλήσουμε για το κάλλος, για τη δύναμη,

to talk about ourselves,

για τους εαυτούς μας,

and to talk and speak to each other.

και για να μιλήσουμε ο ένας στον άλλο.

That's what makes me get up every day

Αυτό είναι που μου δίνει δύναμη να σηκώνομαι κάθε μέρα

and want to think about

και να θέλω να σκέφτομαι

this generation of black artists and artists around the world.

αυτή τη γενιά αφροαμερικανών καλλιτεχνών και καλλιτεχνών σε όλον τον κόσμο.

Thank you. (Applause)

Σας ευχαριστώ.