Are we living in a simulation? - Zohreh Davoudi

Çeviri: Gözde Zülal Solak Gözden geçirme: Gözde Alpçetin

We live in a vast universe, on a small wet planet,

Muazzam bir evrende, küçük, ıslak bir gezegende yaşıyoruz,

where billions of years ago

milyarlarca yıl önce

single-celled life forms evolved from the same elements

burada tek hücreli yaşam biçimleri etraflarındaki cansız materyallerle

as all non-living material around them,

aynı elementlerden gelişti, çoğaldı

proliferating and radiating into an incredible ray of complex life forms.

ve kompleks yaşam biçimleri ışığını saçtı.

All of this— living and inanimate, microscopic and cosmic—

Tüm bunlar -- canlı ve cansız, mikroskobik ve kozmik --

is governed by mathematical laws with apparently arbitrary constants.

matematik kanunlarıyla, gelişigüzel görünen değişmezlerle yönetilir.

And this opens up a question:

Bu da bir soruyu ortaya çıkarır:

If the universe is completely governed by these laws,

Eğer evren tamamen bu kanunlar tarafından yönetiliyorsa

couldn’t a powerful enough computer simulate it exactly?

yeterince güçlü bir bilgisayar, tamamen benzerini kolaylıkla yapamaz mıydı?

Could our reality actually be an incredibly detailed simulation

Gerçekliğimiz aslında çok daha gelişmiş bir medeniyet tarafından kurulmuş

set in place by a much more advanced civilization?

muazzam detaylı bir simülasyon olabilir mi?

This idea may sound like science fiction,

Bu fikir size bilim kurgu gibi gelebilir

but it has been the subject of serious inquiry.

fakat ciddi tartışmalara da konu olmuştur.

Philosopher Nick Bostrom advanced a compelling argument

Filozof Nick Bostrom, bir simülasyonda yaşıyor olabileceğimize dair

that we’re likely living in a simulation,

zorlayıcı bir iddia geliştirdi

and some scientists also think it’s a possibility.

ve bazı bilim insanları da bunun olası olduğunu düşünüyor.

These scientists have started thinking about experimental tests

Bu bilim insanları, evrenimizin bir simülasyon olup olmadığını anlamak için

to find out whether our universe is a simulation.

deneysel testler hakkında düşünmeye başladılar.

They are hypothesizing about what the constraints of the simulation might be,

Simülasyon kısıtlamalarının neler olabileceği ve bu kısıtlamaların dünyada

and how those constraints could lead to detectable signs in the world.

algılanabilir işaretlere nasıl yol göstereceği hakkında varsayım üretiyorlar.

So where might we look for those glitches?

Peki, bu hataları nerede arayabiliriz?

One idea is that as a simulation runs,

Bir fikre göre simülasyon ilerledikçe zamanla hatalar biriktirebilir.

it might accumulate errors over time.

To correct for these errors

Bu hataları düzeltmek için

the simulators could adjust the constants in the laws of nature.

simülatörler doğa kanunlarındaki değişmezleri uyarlayabilir.

These shifts could be tiny—

Bu değişimler küçük olabilir --

for instance,

örneğin,

certain constants we’ve measured with accuracies of parts per million

milyonda bir doğrulukla ölçtüğümüz belirli değişmezler,

have stayed steady for decades,

onlarca yıldır sabit kaldılar,

so any drift would have to be on an even smaller scale.

yani herhangi bir sapma, daha küçük bir ölçekte olmalıdır.

But as we gain more precision in our measurements of these constants,

Fakat bu değişmezlerin ölçümlerinde daha fazla kesinlik kazandıkça

we might detect slight changes over time.

zamanla küçük değişimleri tespit eder hale gelebiliriz.

Another possible place to look comes from the concept that finite computing power,

Arayacağımız diğer olası yer ise ne kadar devasa olursa olsun

no matter how huge, can’t simulate infinities.

sınırlı programlama gücünün sonsuzluğu simüle edemeyeceği kavramıdır.

If space and time are continuous,

Eğer uzay ve zaman süregelen şeylerse

then even a tiny piece of the universe has infinite points

evrenin çok küçük bir parçasının bile sonsuz noktaları vardır

and becomes impossible to simulate with finite computing power.

ve sınırlı programlama gücüyle simüle etmek imkansız hale gelir.

So a simulation would have to represent space and time in very small pieces.

Bu yüzden bir simülasyon uzayı ve zamanı çok küçük parçalarla temsil etmelidir.

These would be almost incomprehensibly tiny.

Bunlar neredeyse akıl almaz derecede küçük olacaktır.

But we might be able to search for them

Fakat belirli atomaltı parçacıkları araç olarak kullanarak onları arayabiliriz.

by using certain subatomic particles as probes.

The basic principle is this: the smaller something is,

Temel prensip şudur:

Bir şey ne kadar küçükse parçalanmaya da o kadar duyarlı olacaktır --

the more sensitive it will be to disruption—

think of hitting a pothole on a skateboard versus in a truck.

bir kaykaydaki delik ile bir kamyondaki deliğin farkını düşünün.

Any unit in space-time would be so small

Uzay-zamandaki herhangi bir birim öyle küçüktür ki

that most things would travel through it without disruption—

çoğu şey onu parçalamadan içinde yolculuk edebilir --

not just objects large enough to be visible to the naked eye,

yalnızca çıplak gözle görülebilecek kadar büyük objeler değil,

but also molecules, atoms, and even electrons

ayrıca moleküller, atomlar ve hatta elektronlar

and most of the other subatomic particles we’ve discovered.

ve keşfettiğimiz çoğu diğer atomaltı parçacıklar.

If we do discover a tiny unit in space-time

Uzay-zamanda küçük bir birim

veya bir doğa kanununda değişken bir değişmez keşfedersek

or a shifting constant in a natural law,

would that prove the universe is a simulation?

bu, evrenin bir simülasyon olduğunu kanıtlar mıydı?

No— it would only be the first of many steps.

Hayır -- bu yalnızca atılacak ilk adımlar olabilir.

There could be other explanations for each of those findings.

Bu bulgulardan her biri için başka açıklamalar da olabilir.

And a lot more evidence would be needed to establish the simulation hypothesis

Simülasyon hipotezinin, işleyen bir doğa teorisi olduğunu ispat etmek için de

as a working theory of nature.

daha fazla kanıta ihtiyacımız vardır.

However many tests we design,

Ne kadar çok test tasarlasak da

we’re limited by some assumptions they all share.

paylaşılan bazı varsayımlarla sınırlıyız.

Our current understanding of the natural world on the quantum level

Kuantum seviyesindeki mevcut doğal dünya anlayışımız,

breaks down at what’s known as the planck scale.

Planck ölçeği olarak bilinen ölçekte çöküyor.

If the unit of space-time is on this scale,

Eğer uzay-zaman birimi bu ölçekte olsaydı

we wouldn’t be able to look for it with our current scientific understanding.

mevcut bilimsel anlayışımızla onu arayamazdık.

There’s still a wide range of things

Mevcut olarak gözlemlenebilir olandan daha küçük

that are smaller than what’s currently observable

fakat planck ölçeğinin inceleyemeyeceği kadar da büyük olan

but larger than the planck scale to investigate.

birçok şey hala vardır.

Similarly, shifts in the constants of natural laws could occur so slowly

Yine, doğa kanunlarının değişmezlerindeki değişimler öyle yavaş gerçekleşir ki

that they would only be observable over the lifetime of the universe.

yalnızca evrenin ömrü boyunca gözlemlenebilir olurlar.

So they could exist even if we don’t detect them

Yani onlar, yüzlerce veya binlerce yıllık ölçümlerle tespit edemesek de vardır.

over centuries or millennia of measurements.

We're also biased towards thinking that our universe’s simulator, if it exists,

Ayrıca, eğer varsa, evrenin simülatörünün hesaplamaları bizler gibi

makes calculations the same way we do,

hesaba dayalı benzer kısıtlamalarla yaptığını düşünmeye eğilimliyiz.

with similar computational limitations.

Really, we have no way of knowing

Gerçekte, uzaylı bir medeniyetin

what an alien civilization’s constraints and methods would be—

kısıtlamaları ve yöntemlerinin ne olacağını bilmemizin hiçbir yolu yok --

but we have to start somewhere.

fakat bir yerden başlamalıyız.

It may never be possible to prove conclusively that the universe either is,

Evrenin bir simülasyon olup olmadığını kesin olarak ispatlamak

or isn’t, a simulation,

hiçbir zaman mümkün olmayabilirdi

but we’ll always be pushing science and technology forward

fakat biz bilimi ve teknolojiyi ileri götürerek

in pursuit of the question:

şu soruyu sormaya devam edeceğiz:

what is the nature of reality?

Gerçekliğin doğası nedir?