Artemisia Gentileschi: The woman behind the paintings - Allison Leigh

Çeviri: Gözde Alpçetin Gözden geçirme: Ebrar Batmaz

A woman enters an enemy army camp.

Düşman kampına bir kadın girer.

When the watchmen stop her,

Bekçi onu durduğunda

she says she’s willing to tell her people’s secrets to the ranking general.

komutana halkının sırlarını anlatmaya razı olduğunu söyler.

But she isn’t actually a traitor.

Fakat o aslında bir hain değildi.

On her fourth day under the general’s protection,

Komutanın koruması altındaki dördüncü gününde,

she waits for him to get drunk and beheads him,

sarhoş olmasını bekler ve kellesini uçurur,

saving her people from his tyranny.

halkını komutanın zulmünden kurtarır.

This is the biblical story of how the heroine Judith

İşte bu, kahraman Judith’in gaddar Holofernes’i nasıl öldürdüğünün

slays the brutal Holofernes.

İncil’deki hikayesi.

It features in countless works of art, including the Sistine Chapel.

Hikaye Sistina Şapeli de dahil olmak üzere sayısız sanat eserinde yer alıyor.

But the most iconic depiction of all was painted by an artist

Fakat en ikonik tasvir,

bu ihtiraslı sahneyi sadece 19 yaşındayken ele alan bir ressam tarafından yapılmıştı.

who tackled this ambitious scene when she was just 19 years old.

Her name was Artemisia Gentileschi,

Adı Artemisia Gentileschi

though many scholars refer to her simply as Artemisia, like other Italian masters.

fakat diğer İtalyan ustalar gibi birçok alim ona sadece Artemisia diyor.

So who was Artemisia, and what sets her depiction apart from the rest?

Peki Artemisia kimdi ve onu diğerlerinden farklı kılan ne?

Artemisia received her artistic training from her father Orazio Gentileschi.

Artemisia, sanat eğitimini babası Orazio Gentileschi’den almıştı.

He tutored her in the dramatic new style of painting pioneered

Babası ona ressam Caravaggio’nun öncülüğündeki

yeni dramatik boyama stilini öğretmişti.

by the artist Caravaggio.

This style, called the Baroque, built upon earlier Renaissance traditions.

Barok denen bu stil,

eski Rönesans geleneklerinin üstüne inşa edilmişti.

While Renaissance artists had focused on imitating the classical Greeks,

Rönesans sanatçıları, Antik Yunanları taklit etmeye odaklanıp

depicting moments of calmness or poise amidst intensity,

gerilim esnasındaki sakinliği ve huzuru resmediyorken

Baroque artists emphasized the climactic moment of a story with dynamic action.

Barok sanatçıları hareketli bir hikayenin doruk noktasını vurguluyordu.

Baroque works also dial up the drama through composition

Barok eserler aynı zamanda kompozisyon ile

and extreme contrasts of light and dark, called chiaroscuro or tenebrism.

ışık gölge veya tenebrism denen

aydınlık ve karanlığın aşırı kontrastıyla dramı güçlendiriyor.

Taken together, the effect is a more direct emotional appeal to viewers.

Hepsi birden düşünüldüğünde de

Barok kişinin üstünde daha duygusal bir etki bırakıyor.

Though Artemisia drew from Caravaggio’s style,

Artemisia Caravaggio’nun tarzıyla çizse de

by many accounts,

söylenilenlere göre,

her rendering outmatched the older master’s depiction of the same story.

onun yorumu büyük ustanın tasvirinden üstün gelmiş.

Like Artemisia, Caravaggio focused on the moment of the beheading,

Artemisia gibi Caravaggio da başın kesilme anına odaklanmış,

dramatically contrasting light and dark and emphasizing the gore.

aydınlıkla karanlığı çarpıcı bir şekilde tezatlaştırıp kanı vurgulamış.

But his painting lacks the visceral impact of Artemisia’s.

Ama onun tablosunda Artemisia’daki ilkel etki eksik.

Where Caravaggio’s heroine keeps her distance from the bloody act,

Caravaggio’nun kahramanı kanlı eylemden mesafesini korurken

Artemisia’s Judith pushed up her sleeves and wedged her knee on the bed

Artemisia’nın Judith’i kollarını sıvayıp

Holofernes’e karşı koymak için yatağa dizini dayıyor.

to counter Holofernes’ resistance.

Her body has a heft that makes the action believable,

Vücudunda eylemi inanılır kılan bir ağırlık var

and the viscous streams of blood soaking the sheets are highly naturalistic.

ve çarşafları ıslatan yoğun kan da oldukça doğal.

The blood spraying from the severed artery in Caravaggio’s

Caravaggio’nun tablosunda yarık atardamardan fışkıran kan

looks stilted and artificial by comparison.

kıyaslandığında doğal değil, yapmacık görünüyor

And yet this isn't even her most celebrated painting of the scene.

ve bu, en meşhur resmi bile değil.

She finished this painting in 1613,

Bu resmi 1613′te bitirdi,

shortly after marrying and moving to Florence,

evlendikten ve profesyonel başarıyı bulduğu

where she found professional success

Floransa’ya taşındıktan kısa bir süre sonra,

following a very difficult period in her life.

hayatının çok zor bir döneminden sonra bitirdi.

In 1611, a colleague of her father’s, Agostino Tassi,

1611′de “lo Smargiasso” veya “zorba” lakaplı

nicknamed “lo Smargiasso,” or “the bully,” raped her.

babasının iş arkadaşı Agostino Tassi ona tecavüz etti.

When Artemisia told her father,

Artemisia babasına söylediğinde

he filed charges for the crime of “forcible violation of a virgin”—

babası “bakirenin zorla ırzına geçilmesi” suçlamasıyla şikayetçi oldu,

a designation that meant Tassi had damaged Orazio’s property.

bu da Tassi’nin Orazio’nun mülküne zarar verdiği anlamına geliyordu.

Rape laws centered almost entirely on young women's bodies

Tecavüz yasaları genç kadınların vücutlarını

as commodities owned by their fathers.

babalarının mülkiyetindeki bir mal olarak görüyordu.

Tassi’s trial lasted for seven months,

Tassi’nin mahkemesi yedi ay sürdü,

during which Artemisia was subjected to interrogation

bu sırada Artemisia aleyhine tanıklık ettiği için

and torture with thumbscrews as she testified against him.

sorguya ve kelebek vidalarla işkenceye maruz kaldı.

Tassi was ultimately found guilty,

Tassi sonunda suçlu bulundu

but his powerful patrons managed to have his sentence revoked.

fakat güçlü patronları cezasını feshetmeyi başardı.

Some scholars have suggested that Artemisia started the painting

Bazı alimler, mahkemeye sürüyorken

while the trial was still underway.

Artemisia’nin resim yapmaya başlamasını önerdi.

Many have debated whether the rape influenced her work.

Birçok kişi, tecavüzün sanatını etkileyip etkilemediği tartıştı.

Artemisia revisited the subject of Judith repeatedly.

Artemisia, Judith konusunu defalarca ele aldı.

One painting shows Judith and her maidservant

Bir resim, Judith ve hizmetçisinin

trying to leave the enemy encampment.

düşman kampından çıkmaya çalışmasını gösteriyor.

Here, Artemisia added a tiny ornament in Judith’s hair,

Burada ise Artemisia Judith’in saçına küçük bir takı ekliyor,

possibly referencing David, the protector of Florence,

muhtemelen Michelangelo’ya bir selam vererek

with a nod to Michelangelo.

Floransa’nın koruyucusu Davut’a gönderme yapıyor.

On the sword’s hilt there’s a screaming Gorgon or Medusa—

Kılıcın kabzasında çığlık atan bir Gorgon veya Medusa var,

both female archetypes evoking rage and power

her iki kadın arketipi de

eseri Caravaggio’ya bağlayan bir öfke ve güç uyandırıyor.

which link the work to Caravaggio.

Artemisia painted her most famous portrayal of Judith between 1618 and 1620.

Artemisia en meşhur Judith tasvirini 1618 ile 1620 yılları arasında resmetti.

The composition is similar to that of her first painting from 1613,

Kompozisyon 1613 yılına ait ilk resmindekine benzer

but has meaningful details for those who look closely.

fakat yakından bakanlar için önemli detaylar bulunduruyor.

The sword more directly resembles a crucifix,

Kılıç daha net bir şekilde haçı andırıyor,

heightening the sense that Judith's vengeance was a holy act ordained by God.

Judith’in intikamının

Tanrı tarafından emredilen kutsal bir eylemmiş hissini arttırıyor.

Artemisia also added a bracelet featuring the goddess of the hunt—

Artemisia ayrıca avcılık tanrıçasını, aynı adı taşıdığı Artemis’i

her namesake, Artemis.

karakterize eden bir bileklik de eklemiş.

This signature is one of the many ways her art holds true to a sentiment

Bu imza, sanatının hayatının sonlarına doğru ifade ettiği

şu düşünceye sadık kaldığı birçok yoldan sadece biri:

that she expressed near the end of her life:

“The works will speak for themselves.”

“Eserlerin kendisi konuşacak.”