Artemisia Gentileschi: The woman behind the paintings - Allison Leigh

Translator: Farnaz Ebneshahid Reviewer: sadegh vn

A woman enters an enemy army camp.

زنی وارد اردوگاه ارتش دشمن می‌شود.

When the watchmen stop her,

وقتی نگهبانان جلوی او را می‌گیرند،

she says she’s willing to tell her people’s secrets to the ranking general.

می‌گوید که راز مردمش را به ژنرال ارشد می‌گوید.

But she isn’t actually a traitor.

ولی او واقعا خائن نیست.

On her fourth day under the general’s protection,

در چهارمین روز تحت حمایت ژنرال،

she waits for him to get drunk and beheads him,

منتظر است تا ژنرال مست شود و سر او را ببرد،

saving her people from his tyranny.

مردمش را از ظلم و ستم او نجات داد.

This is the biblical story of how the heroine Judith

یک روایت از انجیل که نشان می‌دهد چگونه یودیت قهرمان

slays the brutal Holofernes.

هلوفرنیس بیرحم را به قتل رساند.

It features in countless works of art, including the Sistine Chapel.

و همچنین در آثار هنری بیشماری، از جمله کلیسای سیستین به چشم می‌خورد.

But the most iconic depiction of all was painted by an artist

ولی نمادین‌ترین ترسیم آن، توسط هنرمندی نقاشی شده

who tackled this ambitious scene when she was just 19 years old.

که این صحنه جاه طلبانه را وقتی فقط ۱۹ ساله بود، ثبت کرد.

Her name was Artemisia Gentileschi,

اسم او آرتمیسیا جنتیلسکی بود، گرچه

though many scholars refer to her simply as Artemisia, like other Italian masters.

بیشتر محققان از او مثل سایر استادان ایتالیایی فقط با نام آرتمیسیا یاد می‌کنند.

So who was Artemisia, and what sets her depiction apart from the rest?

حال آرتمیسیا که بود، و چه چیزی تصویر او را از بقیه متمایز می‌کند؟

Artemisia received her artistic training from her father Orazio Gentileschi.

آرتمیسیا آموزش‌های هنری خود را نزد پدرش اورازیو جنتیلسکی، دریافت کرد.

He tutored her in the dramatic new style of painting pioneered

پدرش او را در سبک دراماتیک جدید نقاشی که

by the artist Caravaggio.

پیشگام توسط هنرمند کاراواجو بود، تعلیم داد.

This style, called the Baroque, built upon earlier Renaissance traditions.

این استایل که باروک نامیده می‌شد،

در ادامه سنت های رنسانس پیشین ساخته شد.

While Renaissance artists had focused on imitating the classical Greeks,

درحالی که هنرمندان رنسانس

با تمرکز تقلید از دوره کلاسیک یونان ،

depicting moments of calmness or poise amidst intensity,

لحظات آرام یا متعادل در

وسط شورمندی را به تصویر می‌کشیدند

Baroque artists emphasized the climactic moment of a story with dynamic action.

هنرمندان باروک تاکید بر لحظه اوج داستان

با حرکت پویا داشتند.

Baroque works also dial up the drama through composition

آثار باروک

همچنین از طریق ترکیب بندی و تضاد های شدید

and extreme contrasts of light and dark, called chiaroscuro or tenebrism.

روشنی و تاریکی که

کیاروسکو یا تنبریسم نامیده می‌شود،

به داستان می‌پردازند.

Taken together, the effect is a more direct emotional appeal to viewers.

در مجموع، جلوه‌ها جذابیت احساسی

مستقیم‌تری برای بینندگان دارند.

Though Artemisia drew from Caravaggio’s style,

هرچند آرتمیسیا به سبک کاراواجو می‌کشید،

by many accounts,

بر اساس خیلی شواهد،

her rendering outmatched the older master’s depiction of the same story.

ارائه او از ترسیم استاد مسن‌تر

از همان داستان، پا فراتر می‌گذاشت.

Like Artemisia, Caravaggio focused on the moment of the beheading,

مانند آرتمیسیا ، کاراواجو روی لحظه

بریده شدن سر تمرکز کرد

dramatically contrasting light and dark and emphasizing the gore.

که به طور دراماتیکی

نور و تاریکی را متضاد می‌کرد

و بر لخته خون تاکید می‌کرد.

But his painting lacks the visceral impact of Artemisia’s.

اما نقاشی او

فاقد تاثیر درونی کار آرتمیسیا است.

Where Caravaggio’s heroine keeps her distance from the bloody act,

جایی که قهرمان کاراواجو از عمل خونین،

فاصله اش را حفظ می‌کند،

Artemisia’s Judith pushed up her sleeves and wedged her knee on the bed

جودیت آرتمیسیا،آستین هایش را بالا زده و

زانویش را به تخت چسبانده

to counter Holofernes’ resistance.

تا جلوی مقاومت هولوفرنس را بگیرد.

Her body has a heft that makes the action believable,

بدن او

وزنی دارد که این عمل را باور پذیر می‌کند

and the viscous streams of blood soaking the sheets are highly naturalistic.

و جریان چسبناک خون که ملحفه هارا خیس میکند

بسیار طبیعی است.

The blood spraying from the severed artery in Caravaggio’s

در کار کاراواجو،

خون از شریان بریده شده می‌پاشد.

looks stilted and artificial by comparison.

در مقایسه،

غیر طبیعی و مصنوعی به نظر می‌رسد.

And yet this isn't even her most celebrated painting of the scene.

و با این حال این

حتی مشهورترین نقاشی او از این صحنه نیست.

She finished this painting in 1613,

او این نقاشی را در ۱۶۱۳ تمام کرد،

shortly after marrying and moving to Florence,

مدت کوتاهی بعد از ازدواج

و نقل مکان به فلورانس،

where she found professional success

جایی که او پس از یک دوره بسیار دشوار در

following a very difficult period in her life.

زندگی خود، به موفقیت حرفه‌ای دست یافت.

In 1611, a colleague of her father’s, Agostino Tassi,

در سال ۱۶۱۱،

یکی از همکاران پدرش ، آگوستینو تاسی

nicknamed “lo Smargiasso,” or “the bully,” raped her.

ملقب به خودنما یا قلدر به او تجاوز کرد.

When Artemisia told her father,

وقتی آرتمیسیا به پدرش گفت،

he filed charges for the crime of “forcible violation of a virgin”—

او اتهامات مربوط به جنایت

( تجاوز زوری به باکره) را پر کرد.

a designation that meant Tassi had damaged Orazio’s property.

عنوانی که

به معنای تخریب اموال اورازیو توسط تاسی بود

Rape laws centered almost entirely on young women's bodies

قوانین تجاوز جنسی

تقریبا به طور کامل متمرکز بر بدن زنان جوان

as commodities owned by their fathers.

به عنوان کالاهای متعلق به پدرانشان بود.

Tassi’s trial lasted for seven months,

محاکمه تاسی برای هفت ماه طول کشید

during which Artemisia was subjected to interrogation

و طی آن آرتمیسیا در حال بازجویی

and torture with thumbscrews as she testified against him.

و شکنجه توسط پیچ گوشتی بود،

هنگامی که علیه تاسی شهادت می‌داد.

Tassi was ultimately found guilty,

در نهایت تاسی مقصر شناخته شد

but his powerful patrons managed to have his sentence revoked.

اما حامیان قدرتمند او،

موفق به لغو حکم او شدند.

Some scholars have suggested that Artemisia started the painting

برخی محققان گمان می‌کنند

که آرتمیسیا نقاشی را درحالی شروع کرد

while the trial was still underway.

که هنوز دادگاه برپا بود.

Many have debated whether the rape influenced her work.

بسیاری بحث کرده‌اند

که آیا تجاوز بر کار او تاثیر گذاشته یا نه.

Artemisia revisited the subject of Judith repeatedly.

آرتمیسیا

بارها موضوع جودیت را به تصویر کشید.

One painting shows Judith and her maidservant

یک نقاشی جودیت و خدمتکارش را نشان می‌دهد.

trying to leave the enemy encampment.

که سعی می‌کنند از اردوگاه دشمن خارج شوند.

Here, Artemisia added a tiny ornament in Judith’s hair,

اینجا، آرتمیسیا

گل سر کوچکی به موهای جودیت اضافه می‌کند

possibly referencing David, the protector of Florence,

احتمالا به داوود، محافظ فلورانس اشاره دارد

with a nod to Michelangelo.

با احترامی به میکل آنژ.

On the sword’s hilt there’s a screaming Gorgon or Medusa—

بر روی دسته شمشیر،

گورگن جیغ زن یا مدوسا هست

both female archetypes evoking rage and power

هردو الگو کهن خشم و قدرت را تداعی می‌کنند

which link the work to Caravaggio.

که اثر را به کاراواجو مرتبط می‌کند.

Artemisia painted her most famous portrayal of Judith between 1618 and 1620.

آرتمیسیا مشهور ترین تصویر خودرا از جودیت،

بین ۱۶۱۸ و ۱۶۲۰ نقاشی کرد.

The composition is similar to that of her first painting from 1613,

ترکیب بندی کار

شبیه به اولین نقاشی او در ۱۶۱۳ است

but has meaningful details for those who look closely.

اما برای کسانی که با دقت نگاه کنند،

دارای جزئیات با معنایی است.

The sword more directly resembles a crucifix,

شمشیر بیشتر شبیه صلیب عیسی است.

heightening the sense that Judith's vengeance was a holy act ordained by God.

تشدید این احساس که انتقام جودیت،

یک عمل مقدس بود که توسط خدا حکم شده بود.

Artemisia also added a bracelet featuring the goddess of the hunt—

همچنین آرتمیسیا دستبندی اضافه کرد

که الهه شکار هم نامش

her namesake, Artemis.

آرتمیس را نشان می‌داد.

This signature is one of the many ways her art holds true to a sentiment

این امضا یکی از ویژگی‌هایی است

که هنر او دارای دیدگاه حقیقی است

that she expressed near the end of her life:

که او در اواخر عمرش بیان کرد:

“The works will speak for themselves.”

«آثار خودشان صحبت خواهند کرد.»