Everything you need to know to read “The Canterbury Tales” - Iseult Gillespie

Çeviri: Gözde Zülal Solak Gözden geçirme: Eren Gokce

A portly Miller, barely sober enough to sit on his horse,

Heybetli Miller, atına binebilecek kadar ayık olarak

rambles on about the flighty wife of a crotchety old carpenter

huysuz ve yaşlı bir marangozun uçarı karısı ve onun sevgilisi olan bilgin

and the scholar she takes as her lover.

hakkında lafı döndürüp dolaştırıyor.

To get some time alone together,

Bilgin ve kadın

the scholar and the wife play various tricks

biraz yalnız kalabilmek için çeşitli oyunlara başvuruyorlar;

that involve feigning madness,

deli numarası yapma,

staging a biblical flood,

devasa bir sel sahneleme

and exposing themselves in public.

ve kendilerini ifşa etmek gibi.

But the parish clerk is also lusting after the wife,

Fakat ayrıca kilise kâtibi de kadını çok arzuluyor

and comes by every night to sing outside her house.

ve her gece şarkı söylemek için, evinin önüne gidiyor.

This becomes so tiresome that she tries to scare him away

Bu öyle yorucu bir hâl alıyor ki, kadın, öpmesi için kalçalarını

by hanging her rear end out the window for him to kiss.

pencereden sarkıtarak onu kaçırmayı deniyor.

When this appears not to work,

Bu işe yaramadığında da

her scholar decides to try farting in the same position,

bilgin, aynı pozisyonda gaz çıkarmaya karar veriyor,

but this time, the clerk is waiting with a red-hot poker.

fakat bu kez de kâtip elinde kırmızı-sıcak bir demir ile bekliyor.

This might all sound like a bawdy joke,

Bunlar müstehcen bir şaka gibi gelebilir,

but it’s part of one of the most esteemed works of English literature ever created:

fakat aslında İngiliz edebiyatının en kıymetli eserlerinden birisinin bir kısmı:

The Canterbury Tales,

Canterbury Hikâyeleri,

which seamlessly blends the lofty and the lowly.

gurur ile alçaklığı pürüzsüzce harmanlıyor.

The work consists of 24 stories,

Bu eser 24 hikâyeden oluşuyor,

each told by one of Chaucer’s spirited characters.

her birini Chaucer'ın mizaçlı karakterleri seslendiriyor.

Narrators include familiar Medieval figures

Anlatıcılar arasında bilindik Orta Çağ figürleri var,

such as a Knight,

bir şövalye,

a Clerk,

bir kâtip

and a Nun,

ve bir rahibe

and the less recognizable Reeve,

ve en az tanınmış kâhya

and Mancible,

ve levazımcı

and others.

ve diğerleri gibi.

The Tales are written in Middle English,

Hikâyeler Orta Çağ İngilizcesiyle yazılmış

which often looks entirely different from the language spoken today.

ve bugün konuşulan dilden tamamen farklı gözüküyor.

It was used between the 12th and 15th centuries,

Bu dil 12. ve 15. yüzyıllar arasında kullanılmış

and evolved from Old English

ve 1066'daki Normandiya Fethi sonrasında

due to increased contact with European romantic languages

romantik Avrupa dilleriyle gittikçe daha çok ilişki kurulması nedeniyle

after the Norman Conquest of 1066.

Eski İngilizce'den türemiştir.

Most of the Middle English alphabet is still familiar today,

Orta Çağ İngilizcesi alfabesinin büyük kısmı günümüzde de hâlâ bilinir;

with the inclusion of a few archaic symbols,

yalnızca y, j ve gh sesini

such as yogh, which denotes the y,

simgeleyen "yogh" kelimesi gibi

birkaç eski

j,

or gh sound.

sembol hariç.

The loquacious cast of the Tales first meet at the Tabard Inn in Southwark.

Hikâyelerin geveze oyuncuları ilk olarak Southwark'daki Tabard Hanı'nda buluşuyor.

They have a journey in common:

Ortak bir yolculukları var:

a pilgrimage to Canterbury to visit the shrine of St. Thomas Beckett,

Kendi katedralinde öldürülen şehit baş piskopos olan Aziz Thomas Beckett'ın

a martyred archbishop who was murdered in his own Cathedral.

mabedini ziyaret etmek için Canterbury'e kutsal bir yolculuk.

Eager and nosy for some personal details,

Bazı kişisel detaylar için istekli ve meraklı olan han sahibi

the host of the Inn proposes a competition:

bir yarışma öneriyor:

whoever tells the best tale will be treated to dinner.

En iyi hikâyeyi anlatan kişi, akşam yemeğiyle ödüllendirilecek.

If not for their pilgrimage,

Bu kutsal yolculuk olmasaydı,

many of these figures would never have had the chance to interact.

bu figürlerin çoğunun hiçbir zaman tanışma şansı olmazdı.

This is because Medieval society followed a feudal system

Çünkü Orta Çağ toplumu, köylü ve kölelerden oluşan işçi sınıfını

that divided the clergy and nobility from the working classes,

rahipler ve asiller sınıfından ayıran

made up of peasants and serfs.

feodal sistemi takip ediyordu.

By Chaucer’s time,

Chaucer'ın zamanında ayrıca

a professional class of merchants and intellectuals had also emerged.

profesyonel bir tüccar ve entelektüel sınıfı da ortaya çıkmıştı.

Chaucer spent most of his life as a government official

Chaucer hayatının çoğunu Yüz Yıl Savaşı esnasında

during the Hundred Years' War,

bir devlet memuru olarak geçirdi,

traveling throughout Italy and France, as well as his native England.

İtalya, Fransa ve aynı zamanda doğup büyüdüğü İngiltere'yi gezdi.

This may have influenced the panoramic vision of his work,

Bu, eserinin panoramik görünümüne ilham vermiş olabilir

and in the Tales, no level of society is above mockery.

ve hikâyelerde, hiçbir toplum seviyesi, alaydan üstün değil.

Chaucer uses the quirks of the characters’ language –

Chaucer, dünya görüşlerini yermek için karakterlerin -

the ribald humor of the Cook,

aşçının küfürbaz mizahı,

the solemn prose of the Parson,

papazın dini yavan sözleri

and the lofty notions of the Squire –

ve köy ağasının kibirli düşünceleri -

to satirize their worldviews.

dillerindeki gariplikleri kullanıyor.

The varied dialects, genres, and literary tropes

Çeşitli lehçeler, üsluplar ve edebi kinayeler de

eserin Orta Çağ seyircilerinin kendilerini

also make the work a vivid record

of the different ways Medieval audiences entertained themselves.

eğlendirme yollarının güçlü bir kaydı olmasını sağlıyor.

For instance, the Knight’s tale of courtly love,

Örneğin, şövalyenin saray aşkı,

chivalry,

kahramanlık,

and destiny

kader hikâyesi ve

riffs on romance,

romantizm nakaratları varken,

while the tales of working-class narrators are generally comedies

işçi sınıfı anlatıcıların hikâyeleri genelde müstehcen dil,

filled with scatological language,

cinsel sapkınlık

sexual deviance,

ve güldürüyle dolu

and slapstick.

komedilerdir.

This variation includes something for everyone,

Bu çeşitlilikte herkes için bir şey var

and that’s one reason why readers continue to delight in the work

ve bu nedenle okuyucular hem Orta Çağ İngilizcesinden hem de

in both Middle English and translation.

tercümesinden keyif almaya devam ediyor.

While the narrative runs to over 17,000 lines,

Anlatı yaklaşık 17.000 satırdan oluşsa da,

it's apparently unfinished,

görünüşe göre bitmemiş,

as the prologue ambitiously introduces 29 pilgrims

çünkü girişte 29 yolcu tanıtılıyor

and promises four stories apiece,

ve her birine dört hikâye sözü veriliyor

and the innkeeper never crowns a victor.

ve hancı hiçbir zaman bir kazananı ödüllendirmiyor.

It’s possible that Chaucer was so caught up in his sumptuous creations

Belki de Chaucer şatafatlı karakterlerinin içinde öyle kayboldu ki,

that he delayed picking a winner -

bir kazanan seçmeyi erteledi -

or perhaps he was so fond of each character

veya belki de her karakteri öyle sevdi ki,

that he just couldn’t choose.

bir seçim yapamadı.

Whatever the reason,

Sebep ne olursa olsun,

this means that every reader is free to judge;

bu her okuyucu yargılamakta özgür demektir;

the question of who wins is up to you.

kimin kazandığı size kalmış.