How pigeons took over the world - Elizabeth Carlen and Joanna Moles

Translator: Chawanrat Sukhuwit Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

It’s the morning of June 12th, 1944

เช้าวันที่ 12 มิถุนายน ในปี 1994

and a pigeon named Paddy is making an epic 368 kilometer journey.

นกพิราบนามว่า แพดดี้ เดินทางบนเส้นทางมหากาพย์ 368 กิโลเมตร

He manages to dodge Nazi falcons then beats on through stormy weather,

มันทั้งบินหลบเครื่องบินขับไล่ของนาซี และฝ่าพายุโหมกระหน่ำมาได้

flying an average of 79 kilometers per hour for almost five hours straight.

ด้วยการบินที่ความเร็วเฉลี่ย 79 กิโลเมตร ต่อชั่วโมงเป็นเวลาเกือบห้าชั่วโมงต่อเนื่อง

Paddy’s carrying the first news of the D-Day invasion back to England.

เพื่อนำสาส์นแรกแห่งการยกพลขึ้นบก ส่งกลับมายังประเทศอังกฤษ

He wins a medal for gallantry for this accomplishment.

และได้รับมอบเหรียญแห่งความกล้าหาญ สำหรับความสำเร็จนี้ด้วย

Paddy was one of around 250,000 pigeons

แพดดี้คือหนึ่งในนกพิราบราว 250,000 ตัว

used by the British during World War II to speedily transport secret messages.

ที่อังกฤษนำมาใช้ส่งสาส์นลับด่วน ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง

In fact, pigeon delivery systems are ancient human practices.

อันที่จริงแล้ว ระบบการส่งสารโดยนกพิราบ เป็นการปฏิบัติของมนุษย์ที่มีมาแต่โบราณ

Seeing their meat as a protein source

มนุษย์มองเนื้อนกพิราบเป็นแหล่งโปรตีน

and their nitrogen-rich poop as the perfect fertilizer,

และมูลของพวกมันที่อุดมไปด้วยไนโตรเจน เป็นปุ๋ยชั้นดี

humans brought pigeons into captivity as far back as 10,000 years ago.

จึงเริ่มจับนกพิราบมา นานกว่า 10,000 ปีแล้ว

We then tapped into other traits.

จากนั้นจึงเริ่มค้นพบคุณลักษณะอื่น ๆ

Pigeons are naturally speedy and possess a powerful homing instinct

โดยธรรมชาติแล้ว นกพิราบมีความว่องไว และมีสัญชาติญาณในการกลับถิ่นที่ดีเยี่ยม

that drives them to navigate long distances

ทำให้พวกมันสามารถเดินทางระยะไกล เพื่อหาทางกลับ

back to the location they consider “home.”

ไปยังสถานที่ที่คิดว่าเป็น “บ้าน” ได้

So we began developing pigeon posts and breeding and training them for racing.

มนุษย์จึงริเริ่มใช้ไปรณียณ์นกพิราบ เพาะพันธุ์ และฝึกพวกมันให้แข่งขันกัน

In a hobby called “pigeon fancying,”

ในกิจกรรมที่เรียกว่า “การชื่นชมนกพิราบ”

people selected for traits like head plumage

ที่ผู้คนสะสมนกพิราบสายพันธุ์เฉพาะ อย่างพันธุ์ที่มีขนบนหัว

and fabulously feathered feet.

และมีขนเท้าที่สวย

As we carried pigeons around the world, they escaped or were released,

ในระหว่างที่เราหอบหิ้วนกพิราบไปทั่วโลก พวกมันก็หลุดไปหรือหนีไปบ้าง

forming the wild urban flocks we're familiar with today.

จึงมีฝูงนกพิราบตามเมืองต่าง ๆ เต็มไปหมดอย่างที่เราคุ้นตากันทุกวันนี้

Pigeons are now one of the most abundant, widespread species on the planet,

ปัจจุบันนกพิราบเป็นหนึ่งในสัตว์ ที่แพร่หลายมากที่สุดในโลก

managing to thrive in chaotic cities.

และสามารถอาศัยอยู่ได้ในเมืองที่วุ่นวาย

They owe their success to an ideal combination of traits,

สิ่งนี้เป็นผลมาจากการ ผสมผสานลักษณะอย่างสมบูรณ์แบบ

including some that were accentuated by humans.

รวมถึงบางส่วนที่มนุษย์ เป็นผู้ช่วยทำให้เกิดขึ้น

Unlike birds that nest on the ground or in trees,

ในขณะที่นกทั่วไป ทำรังอยู่ตามพื้นดินหรือบนต้นไม้

pigeons were originally cliff-dwellers.

นกพิราบแต่เดิมอาศัยอยู่ตามผาสูง

City buildings mimic their natural habitat.

ตึกรามในเมืองใหญ่จึงเปรียบ คล้ายบ้านของพวกมัน

And pigeons set a notoriously low bar when it comes to homemaking.

และเป็นที่รู้กันว่าพวกมันสร้างบ้าน ได้แบบคุณภาพต่ำสุด ๆ

Add some sticks to any window ledge or highway overpass

คาบกิ่งไม้มาวางบนบานพับหน้าต่าง หรือสะพานข้ามทางหลวง

and it's a great spot to raise babies.

แค่นั้นก็พอสำหรับเลี้ยงดูลูกพิราบตัวน้อย

This unfussiness allows them to live in environments

ความอยู่ง่ายของพวกมัน ทำให้สามารถอาศัยอยู่ได้ในสภาพแวดล้อม

where more specialized species can’t.

ที่สายพันธุ์เฉพาะถิ่นอื่น ๆ อยู่ไม่ได้

As generalists, pigeons take advantage of urban food waste.

ความกินง่ายของพวกมัน ทำให้ เศษอาหารในเมืองกลายแหล่งชั้นดี

With an organ in their throats called a crop,

พวกมันใช้อวัยวะในคอ ที่เรียกว่า กระเพาะพัก

they can gorge themselves when food is available and store some for later.

เพื่อตุนเสบียงไว้ยามที่มีอาหาร สำหรับเก็บไว้กินทีหลังได้

They provide “crop milk” to their young instead of having to fetch them live food.

และใช้ “ของเหลวจากกระเพาะพัก” เลี้ยง ตัวอ่อนแทนการคาบเหยื่อมาป้อน

Chicks grow quickly with this fat and protein-rich meal.

ซึ่งเป็นอาหารที่อุดมด้วยไขมันและโปรตีน ทำให้ลูกนกโตอย่างรวดเร็ว

If conditions are right, pigeons breed year-round

นกพิราบสามารถผสมพันธุ์ได้ตลอดปี หากสภาพแวดล้อมเหมาะสม

and produce new offspring every six weeks.

และฟักลูกหลานออกมาทุกหกสัปดาห์

They actually have higher breeding rates in cities

โดยอัตราการผสมพันธุ์จะสูงขึ้น ในเมืองใหญ่ ๆ

because of the abundance of food and shelter.

เนื่องจากมีอาหารและที่อยู่อาศัยอุดมสมบูรณ์

These booming populations attract predators.

ประชากรนกพิราบที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ยังเป็นการดึงดูดผู้ล่า

New York City is home to a million pigeons,

มีนกพิราบเป็นล้านตัว อาศัยอยู่ในนิวยอร์กซิตี้

which support large populations of raptors.

จึงเป็นแหล่งเหยื่อชั้นดี ของสัตว์ปีกที่เป็นผู้ล่า

But pigeons’ aptitude for swift flight,

แต่ด้วยความสามารถในการบินที่คล่องแคล่ว

further exploited by being bred for racing,

ซึ่งทำให้พวกมันถูกนำไปเพาะพันธุ์แข่งนั้น

means they’re made for high speed chases.

แปลว่าพวกมันถูกสร้างมาเพื่อ หนีการไล่ล่าด้วยความเร็วสูง

Compared to barn owls, which are a similar size,

เมื่อเทียบกับนกฮูกยุ้งข้าว ซึ่งมีขนาดใกล้เคียงกัน

pigeon wing bones are thicker and more curved,

กระดูกปีกของนกพิราบ จะมีความหนาและโค้งมากกว่า

providing extra space for muscle mass.

จึงมีพื้นที่สำหรับมวลกล้ามเนื้อที่มากกว่า

They can reach speeds of 125 kilometers per hour.

พวกมันสามารถบินได้ด้วยความเร็ว สูงถึง 125 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

And their large flocks ensure safety in numbers and more eyes on the lookout.

รวมทั้งการบินเป็นฝูงทำให้พวกมันปลอดภัย และช่วยกันสอดส่องอันตรายได้

While pigeons play a starring role in urban wildlife,

แม้ว่านกพิราบจะเป็นดาวเด่น ในหมู่สัตว์ที่อาศัยในเมือง

we’re not always enthusiastic neighbors.

แต่มนุษย์ก็ไม่ได้เป็นแฟนตัวยงของพวกมัน สักเท่าไหร่

In 1966, New York’s parks commissioner coined the term “rats with wings”

ในปี 1966 อธิบดีท่าเรือแห่งนิวยอร์ก ได้บัญญัติคำเรียกพวกมันว่า “หนูมีปีก”

and it stuck.

ที่กลายเป็นคำยอดฮิต

Indeed, their poop,

เพราะว่ามูลของพวกมัน

which we originally cherished as fertilizer, presents a unique problem.

ซึ่งได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสุดยอดปุ๋ยในตอนแรก ได้กลายเป็นปัญหาสำคัญ

Just one pigeon can leave behind 11 kilograms of acidic excrement per year,

นกพิราบเพียงตัวเดียวสามารถปล่อยของเสีย ที่เป็นกรดได้ถึง 11 กิโลกรัมต่อปี

which, in the United States, scales to about $1.1 billion

ซึ่งตีเป็นมูลค่าความเสียหายเชิงโครงสร้าง ประมาณ 1.1 พันล้านดอลล่าร์ต่อปี

in structural damage annually.

ในสหรัฐอเมริกา

Though incidents of infection are rare,

แม้ว่าจะไม่ค่อยมีเรื่องของการติดเชื้อ

this poop can host fungi that are harmful to people if inhaled.

แต่มูลของพวกมันก็เป็นแหล่งสะสมเชื้อรา ที่อันตรายต่อมนุษย์หากสูดดมเข้าไป

They may be numerous, noisy and a little too keen on your lunch,

นกพิราบแม้ว่าจะมีจำนวนมหาศาล ส่งเสียงดัง และคอยจ้องอาหารกลางวันของเรา

but the pigeons that swirl around us

แต่พวกมันที่กำลังบินโฉบไปมารอบตัวเรานี้

are evidence of an ancient, ongoing relationship.

เป็นหลักฐานของความสัมพันธ์ ที่ดำเนินมาตั้งแต่โบราณ

Their rise to world domination has been a collaborative effort.

การเพิ่มจำนวนมหาศาลของพวกมันบนโลก เป็นผลจากความพยายามร่วมกันของมนุษย์เอง

For better or for worse, we did this to ourselves.

ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไง ก็มนุษย์เราเนี่ยแหละที่ทำให้มันเกิดขึ้น