The journey to Pluto, the farthest world ever explored - Alan Stern

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Sritala Dhanasarnsombut

On July 4, 2015,

วันที่ 4 กรกฎาคม ค.ศ. 2015

a NASA spacecraft called New Horizons was 5 billion kilometers away from Earth.

ยานอวกาศ นิวฮอไรซัน ของนาซ่า อยู่ห่างไปจากโลก 5 พันล้านกิโลเมตร

It was only 10 days away from Pluto, after flying for 9.5 years,

มันห่างจากพลูโตไปเพียง 10 วัน หลังจากที่มันใช้เวลาเดินทางมา 9.5 ปี

when it suddenly dropped out of contact.

แล้วขาดสัญญาณการติดต่อ

But let’s back up a little.

แต่ลองย้อนกลับไปสักนิด

As of 1989,

ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1989

mankind had successfully sent craft to every known planet in the solar system

มนุษย์สามารถส่งพาหนะไปยังดาวเคราะห์ ในระบบสุริยจักรวาลที่เรารู้จักได้สำเร็จ

except one—Pluto.

ยกเว้นอยู่ที่เดียว นั่นก็คือพลูโต

You may have heard that astronomers don’t consider Pluto

คุณอาจได้ยินว่านักบินอวกาศไม่ถือว่าพลูโต

or its brethren to be planets.

หรือดาวบริวารของมันเป็นดาวเคราะห์

However, most planetary scientists still do,

อย่างไรก็ตาม นักวิทยาศาสตร์ด้านดาวเคราะห์ ส่วนใหญ่ยังคงคิดอีกอย่าง

which is why we're using that terminology here.

นั่นเป็นสาเหตุที่เราใช้คำว่าดาวเคราะห์ ในที่นี้

There’s a limited amount we can learn about Pluto from Earth

เราศึกษาพลูโตจากโลกของเราได้อย่างจำกัด

because it’s so far from us.

เพราะมันไกลจากเรามาก

Pluto, however, is a scientific goldmine.

อย่างไรก็ตาม พลูโต เป็นดั่งเหมืองทองทางวิทยาศาสตร์

It’s located in a region called the Kuiper Belt,

มันตั้งอยู่ในบริเวณปริศนา ที่เรียกว่าแถบไคเปอร์

home to many small planets,

ซึ่งเป็นบ้านของดาวเคราะห์เล็ก ๆ มากมาย

hundreds of thousands of ancient icy objects,

วัตถุเยือกแข็งโบราณจำนวนนับแสน

and trillions of comets.

และอุกกาบาตอีกมหาศาล

This mysterious region holds clues to the formation of our solar system,

บริเวณปริศนานี้อาจกำเบาะแส เกี่ยวกับกำเนิดของระบบสุริยจักรวาล

and it was long, tantalizingly beyond our reach.

และมันก็เป็นเป้าหมาย ที่ไกลเกินเอื้อมมานานแสนนานแล้ว

Until New Horizons.

จนกระทั่งนิวฮอไรซัน

Its objectives: explore Pluto,

เป้าหมายของมันก็คือ การสำรวจพลูโต

collect as much scientific data as possible,

เก็บข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ให้ได้มากที่สุด

transmit it back to Earth,

ส่งข้อมูลนั้นกลับมายังโลก

then explore farther out in the Kuiper Belt.

แล้วสำรวจบริเวณแถบแคปเลอร์ต่อไป

To achieve this, the New Horizons team outfitted their craft

เพื่อที่จะบรรลุเป้าหมายนี้ ทีมนิวฮอไรซัน ติดตั้งอุปกรณ์ทันสมัยเจ็ดอย่าง

with seven state-of-the-art scientific instruments.

ให้กับยานพาหนะดังกล่าว

Those included Ralph,

ซึ่งรวมถึง ราล์ฟ (Ralph)

a set of cameras powerful enough

ชุดกล้องทรงพลัง

to capture features the size of city blocks in Manhattan

ที่จะสามารถบันทึกขนาดบล็อคถนน ในแมนฮัตตันได้

from tens of thousands of kilometers away.

แม้ห่างออกไปหลายหมื่นกิโลเมตร

And REX, designed to use radio waves

และ REX ที่ถูกออกแบบเพื่อใช้คลื่นวิทยุ

to measure Pluto’s atmospheric pressure and temperature.

ในการวัดแรงดันและอุณหภูมิ ของบรรยากาศของพลูโต

All of the onboard equipment had to be built to be both reliable and lightweight

อุปกรณ์ทั้งหมดบนยานจะต้องถูกออกแบบ ให้เชื่อถือได้และมีน้ำหนักเบา

because New Horizons had an additional challenge;

เพราะนิวฮอไรซันต้องฝ่าอุปสรรคอีกอย่าง

it had to reach its target as fast as possible.

นั่นก็คือ มันต้องไปให้ถึงเป้าหมาย ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

Why?

ทำไมล่ะ

Around 2020, Pluto will reach a point in its orbit

ประมาณ ค.ศ. 2020 พลูโตจะโคจรไปถึงจุดที่

where its atmosphere could freeze.

ชั้นบรรยากาศของมันถึงจุดเยือกแข็ง

And due to the tilt of its axis,

และเนื่องจากการเอียงของแกนดาวเคราะห์

more and more of Pluto’s surface is shrouded in darkness every year.

พื้นผิวของพลูโตก็จะถูกปกคลุม ด้วยความมืดมากขึ้นเรื่อย ๆ ทุกปี

Pluto completes a full orbit once every 248 Earth years,

วงโคจรของพลูโตจะมาบรรจบ ทุก ๆ 248 ปีของโลก

so it would be a long wait for the next prime opportunity to visit.

ฉะนั้น คงต้องรออีกนาน กว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสมในการไปเยือน

To see how New Horizons got to Pluto in time,

เพื่อที่จะได้เห็นว่านิวฮอไรซัน ไปถึงพลูโตทันเวลา

let’s jump to its launch.

ลองย้อนกลับไปดูการปล่อยตัวกัน

Its three rocket stages accelerated New Horizons to such great speeds

ฐานจรวดทั้งสามของมัน ขับเคลื่อนนิวฮอไรซันขึ้นไปอย่างเร็ว

that it crossed the 400,000 kilometers to the moon in just nine hours.

มันเดินทางได้มากกว่า 400,000 กิโลเมตร ไปถึงดวงจันทร์ได้ในเวลาเพียงเก้าชั่วโมง

About a year later, the craft reached Jupiter

ประมาณปีต่อมายานก็ไปถึงดาวพฤหัส

and got what’s called a gravity assist.

และได้รับความช่วยเหลือด้านแรงดึงดูด

That’s where it flies close enough to the gas giant

ซึ่งก็คือตอนที่มันบินเข้าเฉียด ดาวก๊าซใหญ่นั้น

to receive a gravitational slingshot effect.

ก็จะได้รับผลจากแรงเหวี่ยงทางแรงโน้มถ่วง

New Horizons was then flying at around 50,000 kilometers per hour,

จากนั้นนิวฮอไรซันก็บินที่ความเร็ว ประมาณ 50,000 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

as it would for the next eight years to cross the remaining gulf to Pluto.

และจะเป็นเช่นนั้นต่อไปอีกแปดปี เพื่อข้ามห้วงอวกาศที่เหลือไปยังพลูโต

Going at such an astonishing speed

การเดินทางด้วยความรวดเร็วอันน่าทึ่งเช่นนี้

meant that slowing down to get into orbit or land

หมายถึงการชะลอ เพื่อเข้าสู่วงโคจรหรือลงจอด

would’ve been impossible.

ไม่น่าจะเป็นเรื่องที่เป็นไปได้

That’s why New Horizons was on a flyby mission,

นั่นคือเหตุที่นิวฮอไรซัน ใช้ปฏิบัติการณ์แบบบินผ่าน

where it would get just one chance to scream by Pluto and make its observations.

ซึ่งทำให้มันมีโอกาสเพียงครั้งเดียว ในการเคลื่อนผ่านและสังเกตพลูโต

The flyby would have to be fully automated,

การบินผ่านจะต้องเป็นไปโดยอัตโนมัติ

since at that distance, any signals to guide it from Earth

เนื่องจากระยะทางที่ห่างไกลขนาดนั้น สัญญาณจากโลกที่จะใช้บังคับมัน

would take 4.5 hours to reach it.

จะล่าช้าไป 4.5 ชั่วโมง

So the team loaded the ship’s computer with a series of thousands of commands,

ฉะนั้น ทีมจึงใส่ชุดคำสั่งหลายพัน ลงในคอมพิวเตอร์ของยาน

called the core load,

ชุดคำสั่งที่เรียกว่า คำสั่งหลัก

that would begin to execute when the craft was 6.5 days from Pluto.

จะเริ่มทำงานเมื่อยานห่างออกไปจากพลูโต 6.5 วัน

But when New Horizons was just ten days out,

แต่เมื่อนิวฮอไรซัน ถูกปล่อยตัวออกไปได้สิบวัน

disaster almost struck.

มันก็เกิบได้เจอกับหายนะ

Ground control lost contact with the spacecraft.

ยานสูญเสียการติดต่อ จากการควบคุมภาคพื้นดิน

After two nerve-wracking hours, New Horizons came back online,

หลังจากสองชั่วโมงที่ทำเอาทุกคนนั่งไม่ติด นิวฮอไรซันก็กลับมาออนไลน์อีกครั้ง

but mission control discovered that its main computer had rebooted,

แต่หน่วยควบคุมปฏิบัติการค้นพบว่า คอมพิวเตอร์หลักของมันทำการรีบูท

losing the entire core load and other critical data.

ทำให้ชุดคำสั่งหลักทั้งหมด และข้อมูลที่สำคัญหายไป

Without that, it would soon whizz by Pluto

เมื่อปราศจากสิ่งเหล่านี้ ไม่นานยานก็คงพุ่งผ่านพลูโต

with virtually nothing to show for the mission.

โดยไม่มีโอกาสได้แสดงอะไร กลับมาให้เราได้ดูเลย

Alice Bowman, the mission’s Operations Manager,

อลิส โบวแมน ผู้จัดการดำเนินการปฏิบัติการ

led a team for 72 sleepless hours to get the instructions

นำทีมทำงานต่อเนื่องกว่า 72 ชั่วโมง เพื่อให้ได้ชุดคำสั่ง

loaded back into New Horizons in time.

ที่จะโหลดกลับเข้าไปในนิวฮอไรซัน ได้ทันท่วงที

Without room for a single error, she and her team pulled it off,

เธอและทีมทำได้อย่างปราศจากข้อผิดพลาด

and New Horizons began taking and broadcasting breathtaking images.

และนิวฮอไรซันก็เริ่มบันทึก และถ่ายทอดภาพที่น่าทึ่ง

Those observations have revealed a delightfully varied world,

การสำรวจเหล่านั้นได้เผยถึงโลก ที่แตกต่างออกไปอย่างน่าอัศจรรย์

with ground fogs,

พื้นผิวที่เต็มไปด้วยหมอก

high altitude hazes,

เมฆหมอกที่ระดับความสูงมาก ๆ

possible clouds,

สิ่งที่อาจเป็นเมฆ

canyons,

หุบเขา

towering mountains,

ภูเขาที่สูงตระหง่าน

faults,

รอยเลื่อนบนผิวดาว

craters,

ปล่องภูเขาไฟ

polar caps,

ขั้วดาว

glaciers,

ธารน้ำแข็ง

apparent dune fields,

ทุ่งเนินทรายที่เด่นชัด

suspected ice volcanoes,

สิ่งที่คาดว่าจะเป็นภูเขาไฟน้ำแข็ง

evidence for past flowing liquids,

ร่องรอยการไหลของของเหลว

and more.

และอื่น ๆ อีกมากมาย

One of the most exciting discoveries

หนึ่งในการค้นพบที่น่าตื่นเต้น

is the 1000-kilometer-wide Sputnik Planitia glacier.

คือธารน้ำแข็งสปุตนิค พลานิเทีย กว้าง 100 กิโลเมตร

Sputnik Planitia is mainly composed of slowly churning frozen nitrogen,

สปุตนิค พลานิเทีย ประกอบด้วย ไนโตรเจนแข็งที่หมุนวนอย่างช้า ๆ

and we’ve never seen anything like it in our solar system.

และเราไม่เคยได้เห็นอะไรแบบนี้ ในระบบสุริยจักรวาลของเรา

The exploration of Pluto was a great success,

การสำรวจพลูโตเป็นความสำเร็จอันยิ่งใหญ่

but New Horizons isn’t done yet.

แต่ภาระกิจของนิวฮอไรซันยังไม่จบ

On January 1, 2019,

ในวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 2019

it’ll break its own record for furthest explored object

มันทำลายสถิติของตัวเอง สำหรับการสำรวจวัตถุที่ไกลที่สุด

when it visits a Kuiper Belt Object called 2014 MU69,

เมื่อมันไปถึงวัตถุในแถบไคเปอร์ ที่เรียกว่า 2014 MU69

which is orbiting the sun another billion kilometers farther away than Pluto.

ซึ่งโคจรรอบดวงอาทิตย์ ห่างออกไปอีกพันล้านกิโลเมตรจากพลูโต

The world is holding its breath to see what it’ll find there.

โลกกำลังจะหยุดหายใจ เมื่อได้เห็นสิ่งที่รอเราอยู่ที่นั่น