What is abstract expressionism? - Sarah Rosenthal

Translator: Sirapol Kwangtongpanich Reviewer: Rawee Ma

If you visit a museum with a collection of modern and contemporary art,

ถ้าคุณไปพิพิธภัณฑ์ที่จัดแสดงงานสะสม ของศิลปะยุคใหม่หรือศิลปะร่วมสมัย

you're likely to see works that sometimes elicit the response,

คุณมักจะได้เห็นผลงาน ที่บางครั้งทำให้คุณคิดว่า

"My cat could make that, so how is it art?"

"แมวของฉันก็ทำได้ นี่เป็นศิลปะได้อย่างไร"

A movement called Abstract Expressionism, also known as the New York School,

กิจกรรมของลัทธิสำแดงพลังอารมณ์แนวนามธรรม หรือรู้จักกันในชื่อ สกุลนิวยอร์ค

gets this reaction particularly often.

ได้รับการตอบสนองแบบนี้บ่อยมาก

Abstract Expressionism started in 1943

ลัทธิสำแดงพลังอารมณ์แนวนามธรรม เริ่มขึ้นเมื่อ ค.ศ. 1943

and developed after the end of World War II.

และพัฒนาขึ้นมาหลังการสิ้นสุด ของสงครามโลกครั้งที่สอง

It's characterized by large, primarily abstract paintings,

มันถูกนิยามโดยภาพวาดนามธรรมพื้นฐาน ซึ่งมีขนาดใหญ่พิเศษ

all-over compositions without clear focal points,

องค์ประกอบทั้งหมดไม่มีจุดเด่นที่ชัดเจน

and sweeping swaths of paint embodying and eliciting emotions.

และป้ายสีวาดแนวเส้นรูปร่าง สรรสร้างและลงลึกถึงความรู้สึกอันมากหลาย

The group of artists who are considered Abstract Expressionists

เหล่าศิลปินที่ถูกจัดเป็น นักกิจกรรมลัทธิสำแดงพลังอารมณ์แนวนามธรรม

includes Barnett Newman with his existential zips,

ซึ่งมี บาร์เน็ตต์ นิวแมน กับอัตถิภาวะที่กดดัน

Willem de Kooning, famous for his travestied women,

วิลเลม เดอ คูนนิ่ง ผู้โด่งดังจากภาพเสมือนสตรี

Helen Frankenthaler, who created soak-stains,

เฮเลน แฟรงเคนเทลเลอร์ ผู้สร้างเทคนิคการเทสีน้ำมัน

and others.

และคนอื่น ๆ

But perhaps the most famous, influential, and head-scratching one

แต่บางที คนที่มีชื่อเสียง ทรงอิทธิพล และน่างุนงงเป็นที่สุด

was Jackson Pollock.

คือ แจ็คสัน พอลล็อค

Most of his paintings are immediately recognizable.

เกือบทุกภาพของเขาล้วนเป็นที่จดจำได้ในทันที

They feature tangled messes of lines of paint

ภาพนั้นประกอบด้วยเส้นสีสันพัวพันยุ่งเหยิง

bouncing around in every direction on the canvas.

สาดสายซ่านกระเซ็นไปทุกทิศทางบนผืนผ้าใบ

And sure, these fields of chaos are big and impressive,

และแน่นอน พื้นที่แห่งความยุ่งเหยิงเหล่านี้ ช่างกว้างใหญ่และน่าประทับใจยิ่ง

but what's so great about them?

แต่ว่า อะไรทำให้ภาพเหล่านั้นมันสำคัญนัก

Didn't he just drip the paint at random?

ไม่ใช่ว่าเขาเพียงสาดสีไปอย่างสะเปะสะปะ

Can't anyone do that?

คนอื่นไม่สามารถทำอย่างเขาได้หรือ

Well, the answer to these questions is both yes and no.

คำตอบของคำถามเหล่านี้มีทั้งใช่และไม่ใช่

While Pollock implemented a technique anyone is technically capable of

ขณะที่พอลล็อคใช้เทคนิค ที่เหมือนว่าใคร ๆ ก็สามารถทำได้

regardless of artistic training,

โดยไม่ต้องฝึกฝนทักษะศิลปิน

only he could have made his paintings.

เขาคนเดียวที่สามารถรังสรรค์ภาพวาดของเขาได้

This paradox relates to his work's roots

ปฏิทัศน์นี้เกี่ยวข้องกับรากกำเนิดงานของเขา

in the Surrealist automatic drawings of André Masson and others.

ในกลุ่มศิลปินลัทธิเหนือจริง ซึ่งวาดภาพโดย ไม่ควบคุมของอังเดร แมซซอน และคนอื่น ๆ

These Surrealists supposedly drew directly from the unconscious

ศิลปินลัทธิเหนือจริงเหล่านี้วาดภาพ โดยการชี้นำของจิตใต้สำนึก

to reveal truths hidden within their minds.

เพื่อจะไขแสดงความจริง ที่ซ่อนอยู่ในจิตใจของพวกเขา

Occasionally, instead of picturing something and then drawing it,

ในบางโอกาส แทนที่จะคิดภาพบางอย่างในหัว แล้วค่อยวาดออกมา

they let their hands move automatically

เขาปล่อยมือของเขาให้เคลื่อนไหวไปเอง

and would later tease out familiar figures that appeared in the scribbles.

และแยกแยะให้เห็นรูปร่างที่คุ้นเคยที่ปรากฏ ในลายเส้นหยุกหยิกนั้นภายหลัง

And after Pollock moved away from representation,

หลังจากพอลล็อคออกจากกลุ่มศิลปิน

he made drip, or action, paintings following a similar premise,

เขาสร้างสรรค์ภาพศิลป์จากหยดสี หรือกัมมันตจิตรกรรม ตามแบบฉบับที่คุ้นเคย

though he developed a signature technique

แต่เขาก็ได้พัฒนารูปแบบเฉพาะตัวขึ้นมา

and never looked for images or messages hidden in the works.

และไม่เคยมองหาภาพสะท้อนหรือข้อความ ที่ซ่อนอยู่ในงานของเขา

First, he took the canvas off of the easel and laid it on the floor,

อย่างแรก เขานำผืนผ้าใบออกจากขาตั้ง และกางไว้บนพื้น

a subversive act in itself.

การกระทำที่ล้มล้างในตัวมันเอง

Then, in a controlled dance, he stepped all around the canvas,

จากนั้น โดยการเต้นรำอย่างควบคุมได้ เขาเยื้องย่างผ่านทุกที่บนผืนผ้า

dripping industrial paint onto it from stirrers and other tools,

สาดสีงานอุตสาหกรรม ลงบนเครื่องกวนและอุปกรณ์อื่น

changing speed and direction

คอยเปลี่ยนความเร็วและทิศทาง

to control how the paint made contact with the surface.

เพื่อควบคุมการที่หยดสีสัมผัสกับพื้นผิว

These movements, like the Surrealist scribbles,

การเคลื่อนไหวเหล่านี้ ดุจศิลปินลัทธิเหนือจริงเขียนเล่น

were supposedly born out of Pollock's subconscious.

กำเนิดจากการคาดคะเนในจิดใต้สำนึกของพอลล็อค

But unlike the Surrealists,

แต่ไม่เหมือนกับศิลปินลัทธิเหนือจริง

whose pictures represented the mind's hidden contents,

ที่ภาพของศิลปินจะแสดงถึง เนื้อหาที่ซ่อนอยู่ภายในจิตใจ

Pollock's supposedly made physical manifestations of his psyche.

พอลล็อคทำให้เกิดการแสดงออกทางกายภาพ ของจิดใจเขาตามที่เขาจินตนาการ

His paintings are themselves signatures of his mind.

ภาพวาดคือเอกลักษณ์ทางจิตใจของตัวเขาเอง

In theory, anyone could make a painting that is an imprint of their mind.

ในทางทฤษฎี ใครก็สามารถวาดภาพ ที่เป็นการแสดงถึงจิตใจของตัวเองได้

So why is Pollock so special?

ทำไมพอลล็อคถึงพิเศษนัก

Well, it's important to remember that while anyone could have done what he did,

เอาล่ะ มันสำคัญที่จะจดจำว่า คนอื่น ๆ สามารถทำตามแบบเขาได้

he and the rest of the New York School were the ones who actually did it.

พอลล็อคกับศิลปินสกุลนิวยอร์ค เป็นผู้ริเริ่มทำสิ่งนี้

They destroyed conventions of painting that had stood for centuries,

พวกเขาทำลายสัญนิยมภาพวาด ที่ยืนหยัดมาหลายศตวรรษ

forcing the art world to rethink them entirely.

บังคับโลกศิลปะให้รื้อคิดตัวตนใหม่ทั้งหมด

But one last reason why Jackson Pollock's work has stayed prominent

แต่เหตุผลสุดท้ายที่ว่าทำไมผลงานของ แจ็คสัน พอลล็อคถึงเด่นดังตลอดมา

stems from the specific objects he made, which embody fascinating contradictions.

แตกยอดมาจากวัตถุเฉพาะที่เขาสร้าง ซึ่งก่อร่างความขัดแย้งอันชวนหลงใหล

For instance, while Pollock's process

ตัวอย่างเช่น ในกระบวนการทำงานของพอลล็อค

resulted in radically flat painted surfaces,

ทำให้เกิดพื้นผิวหลายชั้น ที่ต่างก็ถูกระบายอย่างรุนแรง

the web of painted lines can create the illusion of an infinite layered depth

ข่ายใยของเส้นสีที่ถูกระบายนี้ ได้สร้างภาพลวงตาของความลึกหลายชั้นไม่รู้จบ

when examined up close.

เมื่อมองดูในระยะใกล้

And the chaos of this tangled mess seems to defy all control,

และความวุ่นวายของเส้นที่พันกันยุ่งเหยิงนี้ ดูคล้ายจะแข็งขืนต่อทุกการควบคุม

but it's actually the product of a deliberate,

แต่ที่จริง มันเป็นผลผลิตจากกระบวนการที่มีความตั้งใจ

though not pre-planned, process.

แม้จะไม่มีการวางแผนก่อนหน้า

These characteristics made Pollock into a celebrity,

ลักษณะเฉพาะยิ่งเหล่านี้ทำให้พอลล็อค กลายเป็นผู้มีชื่อเสียง

and within art history,

และในวงการประวัติศาสตร์ศิลป์

they also elevated him to the mythified status

พวกเขายกย่องพอลล็อคให้เป็นตำนาน

of the genius artist as hero.

ของศิลปินอัจฉริยะเยี่ยงวีรบุรุษ

So rather than evening the playing field for all creative minds,

ดังนั้น แทนที่ทุกความคิดสร้างสรรค์ จะมีความเสมอภาคทัดเทียมกัน

his work unfortunately reinforced a long-standing elitist aspect of art.

โชคร้ายที่ผลงานของพอลล็อคได้รวบรวม องค์ประกอบขั้นสูงของงานศิลปะอันคงกระพัน

Elitist,

ความเหนือระดับ

innovative,

ความเป็นนวัตกรรม

whatever you choose to call it,

หรือแล้วแต่คุณจะเรียกขานมัน

the history embedded in Abstract Expressionism

ประวัติศาสตร์ที่ยึดโยง กับลัทธิสำแดงพลังอารมณ์นี้

is one that no cat, however talented, can claim.

คือสิ่งหนึ่งที่ไม่มีแมวตัวใด แม้จะมีพรสวรรค์ สามารถเอ่ยอ้างสิทธิ์นี้ได้