What's so special about Viking ships? - Jan Bill

Translator: ชวิศ กิจการ Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

The Vikings came from the rugged, inhospitable north

ชาวไวกิ้งมาจากดินแดนทางตอนเหนือ ที่ทั้งแร้นแค้นและไม่เหมาะแก่การอยู่อาศัย

known today as Scandinavia.

หรือในปัจจุบันคือ ประเทศแถบสแกนดิเนเวีย

As the Roman Empire flourished further south,

ในขณะที่จักรวรรดิโรมันเจริญรุ่งเรือง ไปทั่วดินแดนทางตอนใต้

Scandinavians had small settlements, no central government, and no coinage.

ชาวสแกนดิเนเวียก็ได้ก่อตั้งถิ่นฐานเล็กๆ ที่ไร้ซึ่งทั้งรัฐบาลและระบบเงินตราขึ้นมา

Yet by the 11th century,

จนกระทั่งศตวรรษที่ 11

the Vikings had spread far from Scandinavia,

ชาวไวกิ้งขยายอิทธิพลจากประเทศสแกนดิเนเวีย

gaining control of trade routes throughout Europe,

และเข้าควบคุมเส้นทางการค้า ทั่วทั้งทวีปยุโรป

conquering kingdoms as far as Africa,

พวกเขาพิชิตดินแดนต่างๆ ไปจนถึงทวีปแอฟริกา

and even building outposts in North America.

และสร้างแม้กระทั่งค่ายทหาร ขึ้นมาในทวีปอเมริกาเหนือ

The secret to their success was their ships.

ความลับในชัยชนะของพวกเขา ก็คือเรือ

The formidable Viking longship

เรือรบลำยาวอันน่าพรั่นพรึง ของชาวไวกิ้งนั้น

had its origins in the humble dugout canoe, or log boat.

มีต้นกำเนิดมาจากเรือแคนู หรือเรือพายธรรมดา ๆ

For millennia,

เป็นระยะเวลากว่าพันปี

the inhabitants of Scandinavia had used these canoes for transportation.

ชาวสแกนดิเนเวียท้องถิ่น ใช้เรือแคนูเหล่านี้ในการคมนาคม

Dense forests and tall mountains made overland travel difficult,

ด้วยป่าที่หนาทึบและภูเขาสูง ทำให้การเดินทางบนบกเป็นเรื่องที่ยาก

but long coastlines and numerous rivers, lakes, and fjords

แต่เพราะมีแนวชายฝั่งยาว ผนวกกับแม่น้ำ ทะเลสาบ และอ่าวฟยอร์ดมากมาย

provided a viable alternative.

ทำให้พวกเขายังมีอีกทางเลือกในการเดินทาง

The first canoes were simply hollowed out logs rowed with paddles.

เรือแคนูในยุคแรกนั้นเป็นโพรงไม้ ที่เจาะรูอย่างง่ายๆ และพายด้วยไม้พาย

Over time, they added planks to the log boat base

เมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาจึงติดแผ่นไม้ ลงไปที่ใต้ฐานของเรือ

using the clinker, or "lapstrake," technique,

โดยใช้วิธีต่อเชื่อมกัน หรือเรียกอีกชื่อว่า "เทคนิคเชื่อมซ้อน"

meaning the planks overlapped

เป็นการนำแผ่นไม้มาต่อซ้อนกันไปเรื่อยๆ

and were fastened to each other along their edges.

และยึดขอบของแต่ละแผ่นเข้าด้วยกัน

As the Roman Empire expanded north,

ในช่วงที่จักรวรรดิโรมันขยายดินแดนขึ้นเหนือ

some Scandinavians served in their new neighbors’ armies—

ชาวสแกนดิเนเวียบางส่วนได้เข้าร่วมกับ กองทัพโรมันเพื่อนบ้านใหม่ของพวกเขา

and brought home Roman maritime technology.

และได้นำเทคโนโลยีการเดินเรือ ของชาวโรมันมาใช้

The Mediterranean cultures at the heart of the Roman Empire

วัฒนธรรมแบบเมดิเตอเรเนียนอันเป็น หัวใจหลักของจักรวรรดิโรมัน

had large warships that controlled the sea,

จะมีเรือรบขนาดใหญ่ ที่คอยควบคุมอาณาเขตทางทะเล

and cargo ships that transported goods along the waterways.

และมีเรือบรรทุกเพื่อใช้ในการ ขนส่งสินค้าตลอดทั่วทั้งเส้นทางน้ำ

These ships were powered by sail and oars

เรือเหล่านี้ขับเคลื่อนด้วยใบเรือและคนพาย

and relied on a strong skeleton of internal timbers

โดยอาศัยโครงสร้างอันแข็งแรง ของตัวเรือภายใน

fastened to the outer planks with copper, iron, and wood nails.

ที่ยึดติดไว้กับแผ่นไม้ด้านนอก ด้วยทองแดง เหล็ก และตะปูที่ทำจากไม้

At first, Scandinavians incorporated this new technology

ในยุคแรกนั้นชาวสแกนดิเนเวีย สร้างเทคโนโลยีใหม่นี้

by replacing their loose paddles with anchored oars.

โดยการแทนที่ไม้พายธรรมดา ด้วยไม้พายที่ยึดติดกับเรือ

This change hugely improved the crew’s efficiency,

การเปลี่ยนแปลงนี้เพิ่มประสิทธิภาพ การเดินเรือของลูกเรือเป็นอย่างมาก

but also required stronger ships.

แต่ก็ต้องการตัวเรือที่แข็งแรงขึ้นเช่นกัน

So boat builders began to use iron nails for fasteners rather than sewing.

ช่างต่อเรือจึงเริ่มใช้ตะปูเหล็กในการยึด แทนการผูกทั่วๆไป

They abandoned the log boat base for a keel plank,

พวกเขายกเลิกการใช้ฐานเรือ และแทนที่มันด้วยกระดูกงู

and the boats became higher and more seaworthy.

เรือของพวกเขาจึงสูงขึ้น และเหมาะกับการเดินทะเลมากกว่าเดิม

But these early ships retained the concept of the original log boat:

แต่เรือในระยะแรกเริ่มนี้ ยังคงใช้รูปแบบของเรือไม้แบบเก่า

their strength depended on the outer shell of wood,

ความทนทานของเรือจึงขึ้นอยู่กับ เปลือกนอกของไม้ที่ใช้

not internal frames and beams.

ไม่ใช่โครงสร้างและคาน

They were built as shells— thin-walled but strong,

เรือเหล่านี้มีผนังด้านนอก ที่เป็นเปลือกบางแต่แข็งแรง

and much lighter than the Roman ships.

และมีน้ำหนักเบากว่าเรือของโรมันอยู่มาก

Competing chieftains quickly refined the new ships to be even more efficient.

ทำให้มีการแข่งขันในหมู่หัวหน้าเผ่า เพื่อเฟ้นหาเรือที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด

The lighter the boat, the more versatile it would be

ยิ่งมีน้ำหนักเบามากเท่าไหร่ เรือลำนั้นก็จะมีคุณภาพมากยิ่งขึ้น

and the less investment of resources it would require—

และในการใช้ทรัพยากรให้น้อยที่สุด จึงจำเป็นต้องมี

an essential advantage in a decentralized culture

การกระจายอำนาจถือครองเรือ ออกจากศูนย์กลางอย่างมีประสิทธิภาพ

without large supplies of people.

โดยที่ไม่ให้มีคนมากเกินไป

These ships still had no sails— sails were costly,

เรือพวกนี้ก็ยังไม่มีธงเรือ เพราะเป็นสื่งที่ฟุ่มเฟือยเกิน

and for now the rowed ships could meet their needs.

และสำหรับตอนนี้ เรือพายก็มีสิ่งที่จำเป็นครบแล้ว

That changed after the Western Roman Empire

แต่สิ่งเหล่านี้ได้เปลี่ยนไป หลังจากที่จักรวรรดิโรมันตะวันตก

collapsed in the 5th century.

ล่มสลายลงในศตวรรษที่ 5

Western Europe took a heavy economic blow,

ยุโรปตะวันตกต้องเผชิญหน้า กับภาวะเศรษฐกิจพังพินาศ

leveling the playing field a bit for the Scandinavians.

นั่นทำให้พวกสแกนดิเนเวีย มีอำนาจในการต่อรองมากยิ่งขึ้น

As the region revived,

เพื่อที่จะฟื้นคืนชาติของตน

new and vigorous trade routes extended into and through Scandinavia.

จึงมีการขยายเส้นทางการค้าเส้นใหม่ และเติบโตได้ดีผ่านดินแดนสแกนดิเนเวีย

The wealth that flowed along these routes

ความมั่งคั่งผ่านเส้นทางการค้านี้นั้น

helped create a new, more prosperous and powerful class of Scandinavians,

ได้สร้างชนชั้นใหม่ที่รุ่งเรืองและมีอำนาจ ของชาวสแกนดิเนเวียขึ้นมา

whose members competed constantly with each other

ซึ่งสมาชิกของชนชั้นนั้น ก็ต่างแข่งกันกันเอง

over trade routes and territory.

ภายในเส้นทางการค้าและดินแดน

By the 8th century, a sailing ship began to make sense:

ในศตวรรษที่ 8 เริ่มมีการสร้างเรือใบเดินทะเลเกิดขึ้น

it could go further, faster, in search of newly available plunder.

มันสามารถล่องไปได้ไกลขึ้น เร็วขึ้น เพื่อใช้ปล้นสะดมสิ่งต่างๆ

With the addition of sails,

การเพิ่มใบเรือเข้ามานั้น

the already light and speedy ships became nearly unbeatable.

ทำให้เรือที่มีน้ำหนักเบาและเร็วอยู่แล้ว แทบไม่มีใครเอาชนะได้เลย

The Viking ship was born.

เรือไวกิ้งจึงได้ถือกำเนิดขึ้น

Viking longships could soon carry as many as 100 Vikings to battle.

ในการทำสงคราม เรือยาวของชาวไวกิ้ง สามารถบรรจุนักรบได้ถึง 100 คน

Fleets of them could land on open beaches,

กองเรือแต่ละกอง สามารถนำขึ้นชายฝั่งที่เปิดได้

penetrate deep into river systems, and be moved over land if need be.

และหากต้องการข้ามดินแดน ก็สามารถเดินเรือตัดผ่านแม่น้ำได้

When not at war,

เมื่อไม่ได้ทำสงคราม

the vessels were used to transport goods and make trade journeys.

พวกเขาจะใช้เรือเล็กเพื่อขนส่งสินค้า และสร้างเส้นทางการค้าขึ้น

There were smaller versions for fishing and local excursions,

มีแบบลำที่เล็กกว่า สำหรับใช้ตกปลาหรือเดินทางภายในพื้นที่

and larger adaptations for open sea voyages

และแบบปรับให้ใหญ่กว่า

เพื่อใช้ในการเดินทางข้ามทะเล

capable of carrying tens of tons of cargo.

ซึ่งสามารถบรรทุกสินค้า ได้เป็นสิบๆ ตัน

Thanks to their inventiveness in the face of difficult terrain

ต้องขอบคุณความสร้างสรรค์ของชาวไวกิ้ง ที่ใช้เพื่อแก้ปัญหาด้านภูมิประเทศของพวกเขา

and weak economies, the Vikings sailed west,

และเพราะเศรษฐกิจที่อ่อนแอ ชาวไวกิ้งเดินเรือไปทางตะวันตก

settled the North Atlantic and explored the North American coast

ตั้งรกรากใหม่ทางเหนือของมหาสมุทรแอทแลนติก และสำรวจอ่าวของทวีปอเมริกาเหนือ

centuries before any other Europeans would set foot there.

เป็นศตวรรษก่อนที่ชาวยุโรป จะเริ่มมาตั้งถิ่นฐานเสียอีก