What's so special about Viking ships? - Jan Bill

Translator: Fatemeh Asgarinejad Reviewer: Leila Ataei

The Vikings came from the rugged, inhospitable north

وایکینگ‌‌ها از شمالِ ناهموار نامساعد آمدند،

known today as Scandinavia.

جایی که امروزه اسکاندیناوی شناخته می‌شود.

As the Roman Empire flourished further south,

وقتی امپراتوری روم به سمت جنوب در حال گسترش بود،

Scandinavians had small settlements, no central government, and no coinage.

اهالی اسکاندیناوی، سکونت‌گاه‌های کوچکی داشتند و فاقد دولت مرکزی و ضرب‌سکه بودند.

Yet by the 11th century,

با این حال تا قرن ۱۱ام،

the Vikings had spread far from Scandinavia,

وایکینگ‌ها فراتر از اسکاندیناوی پراکنده شده بودند،

gaining control of trade routes throughout Europe,

از کنترل راه‌های تجاری در سراسر اروپا گرفته

conquering kingdoms as far as Africa,

تا فتح قلمروهای پادشاهی‌ دور دست در آفریقا

and even building outposts in North America.

و حتی در آمریکای شمالی پایگاه می‌ساختند.

The secret to their success was their ships.

رمز موفقیت آن‌ها کشتی‌هایشان بود.

The formidable Viking longship

درازکشتی‌های پرابهت وایکینگ

had its origins in the humble dugout canoe, or log boat.

خواستگاهش را از قایق‌های کم‌ارتفاع کانو یا ساخته شده‌ از کُنده‌ی درخت داشت.

For millennia,

برای یک هزاره،

the inhabitants of Scandinavia had used these canoes for transportation.

ساکنان اسکاندیناوی از این قایق برای حمل و نقل استفاده کرده بودند.

Dense forests and tall mountains made overland travel difficult,

جنگل‌های انبود و کوه‌های بلند سفر از راه خشکی را دشوار کرده بود،

but long coastlines and numerous rivers, lakes, and fjords

اما خطوط ساحلی طویل و رودها، دریاچه‌ها و فلات‌های بیشمار

provided a viable alternative.

جایگزینی مناسب ارائه می‌داد.

The first canoes were simply hollowed out logs rowed with paddles.

نخستین قایق‌های کانو فقط کنده‌ی خالی شده‌‌‌ی درخت با ردیفی از پاروها بودند.

Over time, they added planks to the log boat base

با گذرزمان، آنها تخته‌هایی را به شالوده‌ی کنده‌ی درخت افزودند

using the clinker, or "lapstrake," technique,

با استفاده از روش کلینکر یا روی هم گذاری لبه‌های قایق،

meaning the planks overlapped

این که تخته‌ها روی هم قرار گرفته

and were fastened to each other along their edges.

و در امتداد لبه‌ها بهم چفت شده بودند.

As the Roman Empire expanded north,

همچنان که امپراطوری روم به سمت شمال گسترش یافت،

some Scandinavians served in their new neighbors’ armies—

برخی از اهالی اسکاندیناوی در ارتش همسایه‌های جدیدشان مشغول به خدمت شدند--

and brought home Roman maritime technology.

و فناوری دریایی را به خانه آوردند.

The Mediterranean cultures at the heart of the Roman Empire

تمدن‌های مدیترانه‌ای در قلب امپراطوری روم

had large warships that controlled the sea,

کشتی‌های جنگی بزرگی داشت که دریا را کنترل می‌کردند.

and cargo ships that transported goods along the waterways.

و کشتی‌های باری که محموله‌ها را در امتداد راه‌های آبی حمل می‌کردند.

These ships were powered by sail and oars

نیروی این کشتی‌ها توسط بادبان و پارو تامین می‌شد

and relied on a strong skeleton of internal timbers

و بر شالوده‌ای قوی از الوار‌های داخلی استوار بود

fastened to the outer planks with copper, iron, and wood nails.

که توسط میخ‌های مسی، آهنی و چوبی به تخته‌ی خارجی وصل شده بود.

At first, Scandinavians incorporated this new technology

ابتدا، اسکاندیناویایی‌ها بودند که از این فناوری جدید استفاده کردند

by replacing their loose paddles with anchored oars.

با جایگزینی پاروهای سستشان با پاروهای لنگر انداخته شده.

This change hugely improved the crew’s efficiency,

این تغییر به طرز گسترده‌ای کارایی خدمه را افزود

but also required stronger ships.

هرچند درعین حال نیازمند کشتی‌های قوی‌تری بود.

So boat builders began to use iron nails for fasteners rather than sewing.

پس سازندگان کشتی‌ها از میخ‌های آهنی جای دوختن بست‌ها استفاده کردند.

They abandoned the log boat base for a keel plank,

آن‌‌ها پایه‌ی کنده‌ی قایق را با صفحات آهنی تعویض کردند،

and the boats became higher and more seaworthy.

و کشتی‌ها مرتفع‌تر ومقاوم برای دریا شدند.

But these early ships retained the concept of the original log boat:

اما این کشتی‌های اولیه مفهوم کشتی کنده‌ای اصلی را نگه داشتند:

their strength depended on the outer shell of wood,

پایداری آن‌ها بر پایه ی پوسته‌ی چوبی بیرونی بود،

not internal frames and beams.

نه چارچوب‌ها و تیرهای داخلی.

They were built as shells— thin-walled but strong,

آنها به عنوان پوسته دیواره نازک ساخته شده بودند اما محکم

and much lighter than the Roman ships.

و بسیار سبک‌تر از کشتی‌های رومی بودند.

Competing chieftains quickly refined the new ships to be even more efficient.

رئسای رغیب به سرعت کشتی‌های جدید را بهبود دادند که حتی کارآمدتر باشد.

The lighter the boat, the more versatile it would be

هرچه قایق سبک تر بود، تطبیق پذیرتر می‌شد.

and the less investment of resources it would require—

و نیازمند منابع سرمایه‌گذاری کمتری بود

an essential advantage in a decentralized culture

یک مزیت اساسی در یک تمدن غیرمتمرکز

without large supplies of people.

بدون نیاز به نیروهای عظیم مردمی.

These ships still had no sails— sails were costly,

این کشتی‌ها هنوز بادبان نداشتند - بادبان‌ها هزینه‌بربود،

and for now the rowed ships could meet their needs.

و اکنون کشتی‌های پارویی می‌توانستند پاسخگوی نیاز‌هایشان باشند.

That changed after the Western Roman Empire

این مساله پس از این که امپروطوری روم غربی

collapsed in the 5th century.

در قرن پنجم فرو ریخت، تغییر کرد.

Western Europe took a heavy economic blow,

اروپای غربی ضربه‌ی اقتصادی سنگینی خورد،

leveling the playing field a bit for the Scandinavians.

که اندکی موجب هموار کردن زمین بازی برای اسکاندیناویایی‌ها شد.

As the region revived,

به محض این‌که سرزمین احیا شد،

new and vigorous trade routes extended into and through Scandinavia.

مسیرهای تجاری جدید و مناسبی به داخل و از میان اسکاندیناوی گسترش یافت.

The wealth that flowed along these routes

ثروتی که در این مسیرها در جریان بود

helped create a new, more prosperous and powerful class of Scandinavians,

به ساخت یک طبقه‌ی جدید موفق و قدرتمند از اسکاندیناویایی‌ها کمک کرد،

whose members competed constantly with each other

که اعضایش به طور مداوم در حال رقابت با یکدیگر بودند

over trade routes and territory.

بر سر مسائل تجاری و قلمرویی.

By the 8th century, a sailing ship began to make sense:

قرن هشتم که رسید، کشتی بادبانی شروع به مفهوم یافتن کرد:

it could go further, faster, in search of newly available plunder.

می‌توانست دورتر و سریع تر در جستجوی غنیمت‌های تازه در دسترس قرار گرفته، برود.

With the addition of sails,

با افزودن بادبان‌ها،

the already light and speedy ships became nearly unbeatable.

کشتی‌هایی که تاکنون سبک و سریع بودند، تقریبا بی‌رغیب شدند.

The Viking ship was born.

کشتی وایکینگ متولد شد.

Viking longships could soon carry as many as 100 Vikings to battle.

کشتی‌های وایکینگ به سرعت می‌توانستند به فراوانی۱۰۰ وایکینگ را به سمت نبرد حمل کنند

Fleets of them could land on open beaches,

ناوگان‌هایشان می‌توانستند روی ساحل‌های باز فرود بیایند،

penetrate deep into river systems, and be moved over land if need be.

عمیقا به ساختار‌های رودخانه نفوذ کنند و در صورت نیاز از خشکی عبور داده شوند.

When not at war,

در شرایط غیر از نبرد،

the vessels were used to transport goods and make trade journeys.

کشتی‌ها برای حمل‌ و نقل کالا‌ها و ایجاد سفرهای تجاری استفاده می‌شدند.

There were smaller versions for fishing and local excursions,

نمونه‌های کوچک‌تری وجود داشت برای ماهیگیری و گشت و گذار محلی،

and larger adaptations for open sea voyages

و نمونه‌های بزرگتر برای سفرهای دریای آزاد

capable of carrying tens of tons of cargo.

که قادر به حمل ده‌ها تن محموله بودند.

Thanks to their inventiveness in the face of difficult terrain

به سبب خلاقیت آنها در مواجهه با زمینه‌های دشوار

and weak economies, the Vikings sailed west,

و شرایط اقتصادی ضعیف، وایکینگ‌ها به سمت غرب حرکت کردند،

settled the North Atlantic and explored the North American coast

در آتلانتیک شمالی مستقر شدند و ساحل شمالی آمریکا را کشف کردند

centuries before any other Europeans would set foot there.

سده‌ها پیش از این که هر اروپایی دیگری بتواند پایش را در آن‌جا بگذارد.