Why do you get a fever when you're sick? - Christian Moro

Translator: Reviewer: Thitiporn Ratanapojnard

In 1917, doctors proposed an outlandish treatment for syphilis,

ในปี 1917 แพทย์เสนอวิธีหลุดโลก ในการรักษาซิฟิลิส

the incurable bacterial infection that had ravaged Europe for centuries.

โรคติดเชื้อจากแบคทีเรียที่รักษาไม่หาย ซึ่งสร้างความย่อยยับให้ยุโรปมานับศตวรรษ

ขั้นที่ 1: ทำให้ผู้ป่วยที่ทรมาน จากซิฟิลิสระยะท้าย

Step 1: Infect patients suffering from the later stages of syphilis

with the parasite that causes malaria,

ติดเชื้อปรสิตที่ทำให้เกิดมาเลเรีย

the deadly but curable mosquito-borne disease.

โรคจากยุง ที่อาจถึงตาย แต่รักษาให้หายได้

Step 2: Hope that malarial fevers clear the syphilis.

ขั้นที่ 2 : หวังว่าไข้จากมาเลเรีย จะกำจัดซิฟิลิส

And step 3: Administer quinine to curb the malaria.

และขั้นที่ 3 : ให้ยาควินินรักษามาเลเรีย

If all went according to plan,

ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผน

their patient would be left alive and free of both diseases.

ผู้ป่วยจะรอดตาย และหายจากทั้งสองโรค

This killed some 15% of patients, but for those who survived,

วิธีนี้ทำให้ผู้ป่วยตายไป 15 เปอร์เซ็นต์ แต่สำหรับคนที่รอด

it seemed to work.

มันดูเหมือนจะได้ผล

It actually became the standard treatment for syphilis

มันกลายเป็น การรักษามาตรฐานของซิฟิลิส

until penicillin was widely used decades later.

จนกระทั่งเพนนิซิลินถูกใช้กันอย่างแพร่หลาย หลายสิบปีต่อมา

And its driving force was fever.

และสิ่งที่ทำให้มันได้ผลคือไข้

There are many mysteries around fever,

มีปริศนามากมายเกี่ยวกับไข้

but what we do know is that all mammals,

สิ่งที่เรารู้คือ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมทุกชนิด

some birds and even a few invertebrate and plant species feel fever’s heat.

นกบางชนิด แม้แต่สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง บางชนิดและพืชบางพันธุ์ก็มีไข้

It has persisted for over 600 million years of evolution.

มันอยู่ยั้งยืนยง มากว่า 600 ปี ของวิวัฒนาการ

But it has a significant cost.

แต่มันก็สร้างความเสียหายไม่น้อย

For every 1 degree Celsius of temperature increase in the human body,

ทุก 1 องศาเซลเซียสที่สูงขึ้น ในร่างกายมนุษย์

there’s a 12.5 percent increase in energy required,

จะมีความต้องการพลังงาน เพิ่มขึ้น 12.5 เปอร์เซ็นต์

the equivalent of about 20 minutes of jogging for some.

เทียบเท่ากับการวิ่ง 20 นาที สำหรับบางคน

So, why and how does your body produce a fever?

แล้วร่างกายคุณมีไข้ไปเพื่ออะไร และมีไข้ได้อย่างไร

Your core temperature is maintained via thermoregulation,

อุณหภูมิแกนกลางร่างกายถูกควบคุมด้วย ระบบควบคุมอุณหภูมิ

a set of processes that usually keep you around 37 degrees Celsius.

กระบวนการที่ทำให้ร่างกาย มีอุณหภูมิประมาณ 35 องศาเซลเซียส

These mechanisms are controlled by the brain’s hypothalamus,

กลไกนี้ควบคุมโดย ส่วนของสมองคือ ไฮโปทาลามัส

which detects minute temperature shifts

ที่จับการเปลี่ยนอุณภูมิของร่างกาย แม้น้อยนิด

and sends signals throughout the body accordingly.

และส่งสัญญาณไปทั่วร่างกาย

If you’re too hot, the hypothalamus produces signals

ถ้าคุณอุณหภูมิสูงเกิน ไฮโปทาลามัสจะส่งสัญญาณ

that activate your sweat glands or make your blood vessels dilate,

กระตุ้นต่อมเหงื่อของคุณ หรือทำให้เส้นเลือดคุณขยายตัว

moving blood closer to the skin’s surface—

ทำให้เลือดใกล้ผิวหนังมากขึ้น

all of which releases heat and cools you off.

ทั้งหมดนี้ช่วยปล่อยความร้อน และทำให้ตัวคุณเย็นลง

And if you’re too cold,

และถ้าคุณอุณหภูมิต่ำเกิน

your blood vessels will constrict and you may start to shiver,

เส้นเลือดของคุณจะหดตัว และคุณอาจจะเริ่มตัวสั่น

which generates heat.

ซึ่งทำให้เกิดความร้อน

Your body will disrupt its usual temperature equilibrium to induce a fever,

ร่างกายคุณจะตัดสมดุลย์อุณหภูมิปกติ เพื่อทำให้เกิดไข้

which sets in above 38 degrees Celsius.

ซึ่งเร่ิมที่อุณหภูมิเกิน 38 องศาเซลเซียส

Meanwhile, it has mechanisms in place to prevent it

ขณะเดียวกัน มันมีกลไกที่จะป้องกัน

from exceeding 41 degrees Celsius, when organ damage could occur.

ไม่ให้ไข้สูงเกิน 41 องศาเซลเซียส ซึ่งอาจทำให้อวัยวะเสียหาย

Immune cells that are fighting an infection can induce a fever

เซลล์ภูมิคุ้มกันที่ต่อสู้กับการติดเชื้อ สามารถทำให้เกิดไข้ได้

by triggering a biochemical cascade that ultimately instructs

ด้วยการกระตุ้นขั้นตอนทางชีวเคมี ตามลำดับจนทำให้

your hypothalamus to increase your baseline temperature.

ไฮโปทาลามัส เพิ่มระดับอุณหภูมิพื้นฐาน

Your body then gets to work to meet its new “set point” using the mechanisms

ร่างกายคุณจึงทำงานเพื่อให้เข้ากับ “อุณหภูมิระดับใหม่“ด้วยการใช้กลไก

it would to generate heat when cold.

ที่ทำให้เกิดความร้อนเมื่อรู้สึกหนาว

Until it reaches this new temperature, you’ll feel comparatively cool,

คุณจะรู้สึกหนาว จนกว่าจะถึงอุณหภูมิระดับใหม่นี้

which is why you might experience chills.

นี่เป็นเหตุผลว่า ทำไมคุณอาจเกิดอาการหนาวสั่น

But why does your body do this?

ทำไมร่างกายคุณถึงทำแบบนี้ล่ะ

While the jury's still out on how higher temperatures directly affect pathogens,

แม้ว่ายังไม่ทราบชัดว่าอุณหภูมิที่สูงขี้น มีผลโดยตรงต่อเชื้อโรคอย่างไร

it seems that fever's main effect

ดูเหมือนว่าการออกฤทธิ์หลักของไข้คือ

is in rapidly inducing a whole-body immune response.

คือการกระตุ้นให้เกิดการตอบสนอง ของภูมิคุ้มกันทั่วร่างกายอย่างรวดเร็ว

Upon exposure to raised internal temperatures,

เมื่อเผชิญกับอุณหภูมิภายในที่สูงขึ้น

some of your cells release heat shock proteins, or HSPs,

บางเซลล์ของคุณจะปล่อย ฮีทช็อคโปรตีน หรือ เอชเอสพี

a family of molecules produced in response to stressful conditions.

กลุ่มของโมเลกุลที่ถูกสร้าง เพื่อตอบสนองสถานการณ์ที่มีความเครียด

These proteins aid lymphocytes, one of several kinds of white blood cells

โปรตีนพวกนี้ช่วยให้เซลล์ลิมโฟไซต์ หนึ่งในบรรดาเซลล์เม็ดเลือดขาว

that fight pathogens, to travel more rapidly to infection sites.

ที่ต่อสู้เชื้อโรค ไปยังจุดที่มีการติดเชื้ออย่างรวดเร็ว

HSPs do this by enhancing the “stickiness” of lymphocytes,

ฮีทช็อคโปรตีนทำแบบนี้ได้ด้วยการเพิ่ม “ความหนืด” ของลิมโฟไซต์

enabling them to adhere to and squeeze through blood vessel walls

ทำให้มันสามารถยึดติด และแทรกตัวเองผ่านผนังเส้นเลือด

so they can reach the areas where infection is raging.

เพื่อให้มันสามารถไปย้ง ตำแหน่ง ที่การติดเชื้อรุนแรง

In the case of viral infections,

ในกรณีการติดเชื้อไวรัส

HSPs help tell nearby cells to dampen their protein production,

ฮีทช็อคโปรตีนช่วยบอกเซลล์ข้างเคียง ให้ลดการผลิตโปรตีน

which limits their ability to replicate.

ที่จะจำกัดความสามารถ ในการแบ่งตัวของไวรัส

วิธีนี้จะหยุดการแพร่กระจายของไวรัส เพราะมันต้องอาศัย

This stunts the virus’s spread because they depend on

their host’s replicative machinery to reproduce.

กลไกการสร้างโปรตีนของมนุษย์ ในการขยายพันธุ์

It also protects surrounding cells from damage since some viruses spread

วิธีนี้ยังปกป้องเซลล์รอบ ๆ จากการถูกทำลาย เพราะไวรัสบางชนิดแพร่กระจาย

by rupturing their host cells, which can lead to large-scale destruction,

ด้วยการทำให้เซลล์ของมนุษย์แตกตัว ซึ่งทำให้เกิดการทำลายล้างอย่างมหาศาล

the build-up of detritus, and potentially even organ damage.

เกิดการสะสมของเศษซากเซลล์ และอาจถึงขั้นอวัยวะเสียหาย

The ability of HSPs to protect host cells and enhance immune activity

ความสามารถของฮีทช็อคโปรตีนในการปกป้อง เซลล์มนุษย์และเพิ่มการทำงานของภูมิคุ้มกัน

can limit the pathogen’s path of destruction inside of the body.

สามารถจำกัดการทำลายล้าง ของเชื้อโรคภายในร่างกาย

But for all we know about fever’s role in immune activation,

สิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับ บทบาทของไข้ในการกระตุ้นภูมิคุ้มกันคือ

some clinical trials have shown that fever suppressor drugs

งานวิจัยบางเรื่องพบว่ายาลดไข้

don’t worsen symptoms or recovery rates.

ไม่ทำให้อาการแย่ลงหรือหายช้า

This is why there’s no definitive rule on whether to suppress a fever

นี่เป็นสาเหตุว่าทำไมจึงไม่มีกฏตายตัว ว่าควรลดไข้

or let it ride.

หรือปล่อยให้ไข้ขึ้น

Doctors decide on a case-by-case basis.

แพทย์จะตัดสินใจเป็นราย ๆ ไป

The fever’s duration and intensity, as well as their patient’s immune status,

ระยะเวลาของไข้ ไข้สูงหรือต่ำ รวมทั้งสภาพภูมิคุ้มกันของผู้ป่วย

comfort level, and age will all play a role in their choice of treatments.

อาการ และอายุก็มีส่วน ในการเลือกวิธีการรักษา

และถ้าแพทย์ปล่อยให้ไข้ขึ้นแล้วละก็

And if they do let a fever ride,

they’ll likely prescribe rest and plenty of fluids to prevent dehydration

แพทย์มักจะบอกให้พักผ่อน ดื่มนำ้มากๆ เพื่อป้องกันการขาดน้ำ

while the body wages its heated battle.

ขณะที่ร่างกายต่อสู้สงครามอันร้อนรุ่ม