Why do you get a fever when you're sick? - Christian Moro

Translator: Javid Naseri Reviewer: sadegh vn

In 1917, doctors proposed an outlandish treatment for syphilis,

در سال ۱۹۱۷، پزشکان یک درمان عجیب و غریب برای سیفلیس، عفونت باکتریایی

the incurable bacterial infection that had ravaged Europe for centuries.

غیرقابل درمان که قرن‌ها اروپا را ویران کرده بود، پیشنهاد کردند.

مرحله ۱: بیماران مبتلا به مراحل بعدی سیفلیس را

Step 1: Infect patients suffering from the later stages of syphilis

with the parasite that causes malaria,

با انگلی که عامل مالاریا است، آلوده کنید.

the deadly but curable mosquito-borne disease.

بیماری کشنده اما قابل درمان ناشی از پشه.

Step 2: Hope that malarial fevers clear the syphilis.

مرحله ۲: امیدوار باشید که تب مالاریا سیفلیس را از بین ببرد.

And step 3: Administer quinine to curb the malaria.

و مرحله ۳: برای مهار مالاریا، کینین تجویز کنید.

If all went according to plan,

اگر همه چیز طبق برنامه پیش رفت،

their patient would be left alive and free of both diseases.

بیمار آن‌ها زنده و عاری از هر دو بیماری می‌ماند.

This killed some 15% of patients, but for those who survived,

این کار باعث مرگ حدود ۱۵% از بیماران شد، اما برای کسانی که جان سالم به در بردند

it seemed to work.

به نظر کارساز می‌رسید.

It actually became the standard treatment for syphilis

این کار در واقع به درمان استاندارد سیفلیس تبدیل شد تا اینکه

until penicillin was widely used decades later.

چند دهه بعد پنی سیلین به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت.

And its driving force was fever.

و نیروی محرکه آن کار، تب بود.

There are many mysteries around fever,

رازهای زیادی در مورد تب وجود دارد، اما

but what we do know is that all mammals,

آنچه می‌دانیم این است که همه پستانداران،

some birds and even a few invertebrate and plant species feel fever’s heat.

بعضی پرندگان و حتی تعداد کمی از بی‌مهرگان و گونه‌های گیاهی گرمایِ تب را حس می‌کنند.

It has persisted for over 600 million years of evolution.

این قضیه برای بیش از ۶۰۰ میلیون سال تکامل، ادامه داشته است.

But it has a significant cost.

اما هزینه قابل توجهی دارد.

For every 1 degree Celsius of temperature increase in the human body,

به ازای هر ۱ درجه سانتی‌گراد افزایش دما در بدن انسان

there’s a 12.5 percent increase in energy required,

۱۲/۵ درصد افزایش انرژی مورد نیاز است.

the equivalent of about 20 minutes of jogging for some.

برای بعضی معادل ۲۰ دقیقه دویدن است.

So, why and how does your body produce a fever?

بنابراین، چرا و چگونه بدن شما تب تولید می‌کند؟

Your core temperature is maintained via thermoregulation,

دمای اصلی شما از طریق تنظیم حرارت، مجموعه‌ای از فرآیندها که

a set of processes that usually keep you around 37 degrees Celsius.

معمولا دمای شما را در حدود ۳۷ درجه سانتی‌گراد نگه می‌دارد، حفظ می‌شود.

These mechanisms are controlled by the brain’s hypothalamus,

این مکانیزم‌ها توسط هیپوتالاموس مغز کنترل

which detects minute temperature shifts

می‌شوند که تغییرات دقیقه‌ای دما را تشخیص می‌دهد

and sends signals throughout the body accordingly.

و بر این اساس سیگنال‌هایی را در سراسر بدن ارسال می‌کند.

If you’re too hot, the hypothalamus produces signals

اگر بیش از حد گرم هستید، هیپوتالاموس سیگنال‌هایی تولید می‌کند

that activate your sweat glands or make your blood vessels dilate,

که غدد عرق شما را فعال می‌کند یا رگ‌های خونی شما را گشاد می‌کند.

moving blood closer to the skin’s surface—

حرکت خون به سطح پوست

all of which releases heat and cools you off.

همه این کارها گرما را آزاد می‌کند و شما را خنک می‌کند.

And if you’re too cold,

و اگر خیلی سرد باشید،

your blood vessels will constrict and you may start to shiver,

رگ‌های خونی‌تان منقبض می‌شوند و ممکن است شروع به لرزیدن کنید،

which generates heat.

که گرما تولید می‌کند.

Your body will disrupt its usual temperature equilibrium to induce a fever,

بدن شما تعادل دمای معمول خود را به هم می‌زند تا تبی را

which sets in above 38 degrees Celsius.

ایجاد کند که بالاتر از ۳۸ درجه سانتی‌گراد قرار می‌گیرد.

Meanwhile, it has mechanisms in place to prevent it

در همین حال، مکانیزم‌هایی برای جلوگیری از افزایش بیش از

from exceeding 41 degrees Celsius, when organ damage could occur.

۴۱ درجه سانتی‌گراد، زمانی که آسیب به اندام ممکن است رخ دهد، وجود دارد.

Immune cells that are fighting an infection can induce a fever

سلول‌های ایمنی که با عفونت مبارزه می‌کنند می‌توانند با ایجاد

by triggering a biochemical cascade that ultimately instructs

یک آبشار بیوشیمیایی تب ایجاد کنند که در نهایت به

your hypothalamus to increase your baseline temperature.

هیپوتالاموس‌تان برای افزایش دمای پایه بدن‌تان دستور می‌دهد.

Your body then gets to work to meet its new “set point” using the mechanisms

سپس بدن شما برای رسیدن به « نقطه تنظیم» جدید خود با استفاده از مکانیزم‌هایی

it would to generate heat when cold.

برای تولید گرما، هنگام سرما دست به کار می شود.

Until it reaches this new temperature, you’ll feel comparatively cool,

تا زمانی که به این دمای جدید برسد، نسبتاً احساس خنکی

which is why you might experience chills.

خواهید کرد، به همین دلیل ممکن است لرز را تجربه کنید.

But why does your body do this?

اما چرا بدن شما این کار را انجام می‌دهد؟

While the jury's still out on how higher temperatures directly affect pathogens,

با آنکه هیئت منصفه هنوز درباره چگونگی تأثیر مستقیم دمای بالاتر بر پاتوژن‌ها

it seems that fever's main effect

بحث می‌کنند، به نظر می‌رسد که اثر اصلی، تب

is in rapidly inducing a whole-body immune response.

در القای سریع یک پاسخ ایمنی کل بدن است.

Upon exposure to raised internal temperatures,

با قرار گرفتن در معرض دمای داخلی بالا، برخی از سلول‌هایتان

some of your cells release heat shock proteins, or HSPs,

پروتئین‌های شوک حرارتی یا HSPها را آزاد می‌کنند،

a family of molecules produced in response to stressful conditions.

خانواده‌ای از مولکول‌ها که در پاسخ به شرایط استرس‌زا تولید می‌شوند.

These proteins aid lymphocytes, one of several kinds of white blood cells

این پروتئین‌ها به لنفوسیت‌ها، یکی از انواع گلبول‌های سفید که با عوامل

that fight pathogens, to travel more rapidly to infection sites.

بیماری‌زا مبارزه می‌کنند، کمک می‌کنند تا با سرعت بیشتری به محل‌های عفونت بروند.

HSPs do this by enhancing the “stickiness” of lymphocytes,

HSPها این کار را با افزایش « چسبندگی » لنفوسیت‌ها انجام می‌دهند و آن‌ها را

enabling them to adhere to and squeeze through blood vessel walls

قادر می‌سازند تا به دیواره رگ‌های خونی بچسبند و از طریق آن‌ها فشار بیاورند

so they can reach the areas where infection is raging.

تا بتوانند به مناطقی برسند که عفونت در آن موج می‌زند.

In the case of viral infections,

در مورد عفونت‌های ویروسی،

HSPs help tell nearby cells to dampen their protein production,

HSPها به سلول‌های مجاور کمک می‌کنند تا تولید پروتئین خود را کاهش دهند،

which limits their ability to replicate.

که توانایی آن‌ها را برای تکثیر محدود می‌کند.

این مانع از گسترش ویروس می‌شود زیرا آن‌ها برای

This stunts the virus’s spread because they depend on

their host’s replicative machinery to reproduce.

تولیدمثل به دستگاه تکثیر میزبان خود وابسته هستند.

It also protects surrounding cells from damage since some viruses spread

همچنین از سلول‌های اطراف در برابر آسیب محفاظت می‌کند زیرا برخی از ویروس‌ها با

by rupturing their host cells, which can lead to large-scale destruction,

پاره شدن سلول‌های میزبان‌ خود که می‌تواند به تخریب در مقیاس بزرگ،

the build-up of detritus, and potentially even organ damage.

تجمع ریزه‌ها و به طور بالقوه حتی به آسیب اندام منجرشود، پخش می‌شوند.

The ability of HSPs to protect host cells and enhance immune activity

توانایی HSPها برای محافظت از سلول‌های میزبان و افزایش فعالیت ایمنی

can limit the pathogen’s path of destruction inside of the body.

می‌تواند مسیر تخریب عامل بیماری‌زا را در داخل بدن محدود کند.

But for all we know about fever’s role in immune activation,

اما با وجود همه چیزهایی که در مورد نقش تب در فعال سازی سیستم ایمنی می‌دانیم

some clinical trials have shown that fever suppressor drugs

برخی آزمایشات بالینی نشان داده‌اند که داروهای سرکوب کننده تب

don’t worsen symptoms or recovery rates.

علائم یا میزان بهبودی را بدتر نمی‌کند.

This is why there’s no definitive rule on whether to suppress a fever

به همین دلیل است که هیچ قانون قطعی در مورد سرکوب تب یا رها کردن آن

or let it ride.

به حال خود، وجود ندارد.

Doctors decide on a case-by-case basis.

پزشکان به صورت موردی تصمیم می‌گیرند.

The fever’s duration and intensity, as well as their patient’s immune status,

مدت و شدت تب، همچنین وضعیت ایمنی، سطح راحتی

comfort level, and age will all play a role in their choice of treatments.

و سن بیمار، همگی در انتخاب درمان آن‌ها نقش دارند.

و اگر تب را به حال خود رها کنند،

And if they do let a fever ride,

they’ll likely prescribe rest and plenty of fluids to prevent dehydration

احتمالاً استراحت و مایعات فراوان برای جلوگیری از کم آبی تجویز خواهند کرد.

while the body wages its heated battle.

در حالی که بدن در جنگِ داغ خود ستیز می‌کند.