Could human civilization spread across the whole galaxy? - Roey Tzezana

อารยธรรมของมนุษยชาติจะกระจายไปทั่วทั้งกาแล็กซี่ได้ไหม - โรอี ทเซซานา (Roey Tzezana)

Translator: Jessica Ruby Reviewer: Brian Greene

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Gosol Rattanapinta

Could human civilization eventually spread across the whole Milky Way galaxy?

ที่สุดแล้ว อารยธรรมของมนุษยชาติจะกระจาย ไปทั่วทั้งกาแล็กซี่ทางช้างเผือกได้ไหม

Could we move beyond our small blue planet

เราจะสามารถย้ายออกจาก ดาวเคราะห์สีฟ้าเล็ก ๆ นี้

to establish colonies in the multitude of star systems out there?

เพื่อไปสร้างอาณานิคมในระบบดวงดาวมากมาย ที่อยู่ห่างไกลออกไปได้ไหม

This question's a pretty daunting one.

นี่เป็นคำถามที่น่ากลัวหน่อย ๆ เหมือนกัน

There are around 300 billion stars in the galaxy,

มีดาวประมาณ 300 พันล้านดวงในกาแล็กซี่

which is about 160,000 light-years across.

ซึ่งมีความยาวพาดผ่านประมาณ 160,000 ปีแสง

So far we've sent a single spacecraft outside our solar system,

จนถึงตอนนี้ เราส่งยานอวกาศลำหนึ่ง ออกไปนอกระบบสุริยะจักรวาล

trudging along at 0.006% of the speed of light.

ซึ่งมันเดินทางด้วยความเร็วเพียง 0.006% ของความเร็วแสง

At that rate, it would take over 2.5 billion years

ด้วยอัตราความเร็วนี้ มันคงต้องใช้เวลามากกว่า 2.5 ล้านปี

just to get from one end of the galaxy to the other.

เพื่อเดินทางจากด้านหนึ่งของกาแล็กซี่ ไปยังอีกด้านหนึ่ง

And then there's the question of human survival.

แล้วยังมีคำถามในเรื่อง การดำรงชีวิตของของมนุษย์

The gulf between stars is simply enormous.

พื้นที่ระหว่างดาวมีขนาดมหึมา

We couldn't live sustainably on most planets,

เราไม่สามารถมีชีวิตอยู่อย่างยั่งยืนได้ บนดาวเคราะห์ส่วนใหญ่

and we require a lot of resources to stay alive.

และเราต้องการทรัพยากรจำนวนมาก ในการดำรงชีวิต

And yet, decades ago, scholars found that it's theoretically possible

แต่ถึงกระนั้น หลายทศวรรษก่อน นักวิชาพบว่ามันเป็นไปได้ในทางทฤษฎี

to not just spread human civilization across the galaxy,

ที่ไม่เพียงแต่จะกระจายอารยธรรมของมนุษย์ ไปทั่วทั้งกาแล็กซี่

but to do so quite quickly,

แต่จะทำได้อย่างรวดเร็วมาก

without breaking any known laws of physics.

โดยไม่ขัดกับกฎฟิสิกส์ใด ๆ ที่เรารู้กันในตอนนี้

Their idea is based on the work of a mathematician named John von Neumann,

แนวคิดของพวกเขามีพื้นฐานมาจากงาน ของนักคณิตศาสตร์ที่ชื่อ จอห์น ฟอน นอยมันน์

who designed on paper machines that could self-replicate

ผู้ออกแบบเครื่องยนต์กระดาษ ที่สามารถทำสำเนาตัวเองได้

and create new generations of themselves.

และสร้างรุ่นใหม่ ๆ ของพวกมันเองได้

These would later come to be known as von Neumann machines.

ต่อมาในภาพหลัง สิ่งนี้เป็นที่รู้จักกัน ในชื่อเครื่องจักรแบบ ฟอน นอยมันน์

In the context of space exploration,

ในบริบทของการสำรวจอวกาศ

von Neumann machines could be built on Earth

เครื่องจักรแบบ ฟอน นอยมันน์ อาจถูกสร้างขึ้นบนโลก

and launched into space.

แล้วปล่อยออกสู่อวกาศ

There, the self-sufficient machines would land on distant planets.

ซึ่งที่นั่น เครื่องจักรที่พึ่งพาตัวเองได้ ก็จะไปลงจอดบนดาวที่อยู่ห่างไกล

They would then mine the available resources and harvest energy,

จากนั้นพวกมันจะขุดทรัพยากรที่มี และเก็บเกี่ยวพลังงาน

build replicas of themselves,

สร้างสำเนาของตัวพวกมันเอง

launch those to the nearest planets,

ส่งพวกมันออกไปยังดาวเคราะห์ที่อยู่ใกล้ที่สุด

and continue the cycle.

และทำอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ

The result is the creation of millions of probes

ผลลัพธ์ก็คือการสร้างหน่วยสำรวจเป็นล้าน ๆ

spreading outwards into the universe like a drop of ink in a fishbowl.

ที่กระจายออกไปสู่จักรวาล เหมือนกับหยอดน้ำหมึกใส่ในอ่างปลา

Scholars crunched the numbers and found that a single von Neumann machine

นักวิชาการทำการคำนวณและพบว่าเครื่องจักรแบบ ฟอน นอยมันน์ เพียงเครื่องเดียว

traveling at 5% of the speed of light

ที่เดินทางด้วยความเร็ว 5% ของความเร็วแสง

should be able to replicate throughout our galaxy in 4 million years or less.

น่าจะทำสำเนาตัวเองไปทั่วทั้งกาแล็กซี่ ภายในเวลา 4 ล้านปีหรือน้อยกว่านั้น

That may sound like a long time,

นั่นฟังดูเหมือนจะใช้เวลานาน

but when you consider that our universe is 14 billion years old,

แต่เมื่อคุณลองพิจารณาว่า จักรวาลของเรามีอายุถึง 14 พันล้านปี

on a cosmic scale, it's incredibly fast -

ในระดับจักรวาลแล้ว นั่นถือว่าเร็วมาก

the equivalent of about 2.5 hours in an entire year.

เทียบเท่ากับ 2.5 ชั่วโมงในหนึ่งปี

Creating von Neumann machines would require a few technologies

การสร้างเครื่องจักรแบบ ฟอน นอยมันน์ ต้องใช้เทคโนโลยีบางอย่าง

we don't have yet,

ที่ตอนนี้เรายังไม่มี

including advanced artificial intelligence,

รวมถึงปัญญาประดิษฐ์ขั้นสูง

miniaturization,

การทำให้อุปกรณ์มีขนาดเล็กลง

and better propulsion systems.

และระบบแรงขับดันที่ดีกว่านี้

If we wanted to use them to spread actual humans throughout the galaxy,

ถ้าเราต้องการใช้มันเพื่อกระจาย มนุษย์จริง ๆ ไปทั่วทั้งกาแล็กซี่

we would need yet another technological leap -

เราจะต้องการความก้าวหน้า ทางด้านเทคโนโลยีขึ้นไปอีกขั้น

the ability to artificially grow biological organisms and bodies

ความสามารถในการเพาะสิ่งมีชีวิต และร่างกายชีวภาพในสภาวะจำลอง

using raw elements and genetic information.

โดยใช้ส่วนประกอบพื้นฐาน และข้อมูลทางพันธุกรรม

Regardless, if in the last billion years

ไม่แน่ว่า ถ้าในช่วงพันล้านปีที่ผ่านมา

an alien civilization created such a machine

อารยธรรมต่างดาว สร้างเครื่องจักรนี้เช่นกัน

and set it multiplying its way toward us,

แล้วตั้งค่าให้มันเพิ่มจำนวน แผ่ขยายมาทางเรา

our galaxy would be swarming with them by now.

กาแล็กซี่ของเราตอนนี้ คงมีพวกมันอยู่เต็มไปหมดแล้ว

So then where are all these machines?

แล้วเครื่องจักรพวกนี้อยู่ที่ไหนล่ะ

Some astronomers, like Carl Sagan,

นักดาราศาสตร์บางคน อย่าง คาร์ล เซแกน

say that intelligent aliens wouldn't build self-replicating machines at all.

กล่าวว่า สิ่งมีชีวิตต่างดาวทรงภูมิปัญญา คงจะไม่สร้างเครื่องจักรที่ทำสำเนาตนเอง

They might hurtle out of control,

เพราะมันอาจจะควบคุมยากเกินไป

scavenging planets to their cores in order to keep replicating.

ขุดคุ้ยดาวเคราะห์จนถึงแกน เพื่อทำสำเนาตัวเองไปเรื่อย ๆ

Others take the machines absence as proof

บางคนใช้การไม่มีอยู่ของเครื่องจักรนี้ เป็นข้อพิสูจน์

that intelligent alien civilizations don't exist,

ว่าอารยธรรมต่างดาวทรงภูมิปัญญานั่น ไม่ได้มีอยู่จริง

or that they go extinct before they can develop the necessary technologies.

หรือพวกมันสูญพันธุ์ ก่อนที่จะ พัฒนาเทคโนโลยีต่าง ๆ ที่จำเป็นได้

But all this hasn't stopped people from imagining what it would be like

แต่ทั้งหมดนั้นก็ไม่สามารถหยุดพวกเรา จากการจินตนาการว่ามันจะเป็นอย่างไร

if they were out there.

ถ้ามีพวกเขาอยู่ข้างนอกนั่น

Science fiction author David Brin

นักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ เดวิด บริน

writes about a universe in which many different von Neumann machines exist

เขียนเกี่ยวกับเอกภพที่มีเครื่องจักรแบบ ฟอน นอยมันน์ แบบต่าง ๆ

and proliferate simultaneously.

และแพร่กระจายออกมาในเวลาเดียวกัน

Some are designed to greet young civilizations,

บางแบบถูกออกแบบให้ ต้อนรับนับถืออารยธรรมใหม่ ๆ

others to locate and destroy them before they become a threat.

บางแบบมุ่งที่จะค้นหาและทำลายมัน ก่อนที่มันจะกลายเป็นภัยร้าย

In fact, in Brin's story "Lungfish,"

อันที่จริง ในเรื่อง "ปลาปอด" (Lungfish) ของบริน

some von Neumann machines are keeping a close watch over the Earth right now,

เครื่องจักรแบบ ฟอน นอยมันน์ บางแบบ กำลังเฝ้าสังเกตโลกอย่างใกล้ชิดในตอนนี้

waiting for us to reach a certain level of sophistication

รอคอยว่าเมื่อไหร่ เราจะมีความก้าวหน้า ที่ซับซ้อนในระดับหนึ่ง

before they make their move.

ก่อนที่พวกมันจะตัดสินใจ เดินหมากตัวถัดไป

For now, all we have is curiosity and theory.

ในตอนนี้ ทั้งหมดที่พวกเรามี ก็คือความสงสัยใคร่รู้และทฤษฎี

But the next time you look at the night sky,

แต่ครั้งต่อไป ที่คุณมองท้องฟ้ายามราตรี

consider that billions of self-replicating machines

ลองคิดดูว่า เครื่องจักรนับพันล้าน ที่ทำสำเนาตัวเองได้

could be advancing between stars in our galaxy right now.

ตอนนี้อาจกำลังรุดหน้ากระจายไป ยังดาวดวงต่าง ๆ ในกาแล็กซี่ของเรา

If they exist, one of them will eventually land on Earth,

ถ้าพวกมันมีจริง หนึ่งในนั้น จะมาลงจอดที่โลกในที่สุด

or maybe, just maybe, they're already here.

หรือไม่แน่ แค่บางที พวกมันอาจอยู่ที่นี่แล้วก็ได้