How does heart transplant surgery work? - Roni Shanoada

Translator: Young Translators Reviewer: Hari Ranganadhan

Your heart beats more than 100,000 times a day.

உங்கள் இதயம் ஒரு நாளைக்கு 100,000 முறைக்கு மேல் துடிக்கிறது.

In just a minute, it pumps over five liters of blood throughout your body.

ஒரு நிமிடத்தில், அது நம் உடல் முழுவதும் ஐந்து லிட்டர் இரத்தத்தை உந்துகிறது.

ஆனால் தோல் மற்றும் எலும்புகளைப் போலல்லாமல், இதயத்திற்கு தன்னைத்தானே

But unlike skin and bones, the heart has a limited ability to repair itself.

சரிசெய்யும் திறன் குறைவாக உள்ளது.

So if this organ is severely damaged,

எனவே இந்த உறுப்பு கடுமையாக சேதமடைந்தால்,

there’s often only one medical solution: replacing it.

பெரும்பாலும் ஒரே ஒரு மருத்துவ தீர்வு உள்ளது: அதை மாற்றுவது.

Today, nearly 3,500 heart transplants are performed each year

இன்று, கிட்டத்தட்ட 3,500 இதய மாற்று அறுவை சிகிச்சைகள் ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஒரு கடினமான

in a complex and intricate procedure with no room for error.

மற்றும் சிக்கலான செயல்முறையில் பிழைக்கு இடமின்றி செய்யப்படுகின்றன.

The process begins by testing potential recipients

இந்த கோரும் அறுவை சிகிச்சைக்கு அவர்கள் போதுமான ஆரோக்கியத்துடன் இருப்பதை

to ensure they’re healthy enough for this demanding operation.

உறுதிசெய்ய, சாத்தியமான பெறுநர்களைச் சோதிப்பதன் மூலம் செயல்முறை தொடங்குகிறது.

Doctors are especially concerned with identifying immunocompromising illnesses

நோயெதிர்ப்பு குறைபாடுள்ள நோய்கள் அல்லது நோயாளியின் உயிர்வாழ்வதற்கான வாய்ப்பை

சமரசம் செய்யக்கூடிய பிற நிலைமைகளை அடையாளம் காண்பதில் மருத்துவர்கள்

or any other conditions that could compromise a patient's chance of survival.

குறிப்பாக அக்கறை கொண்டுள்ளனர்.

The next step is to match an eligible recipient with a heart donor.

அடுத்த படி, தகுதியான பெறுநரை இதய தானம் செய்பவருடன் பொருத்துவது ஆகும்.

Donors are often comatose patients with no chance of being resuscitated

நன்கொடையாளர்கள் பெரும்பாலும் புத்துயிர் பெறுவதற்கான வாய்ப்புகள் இல்லாத

கோமா நிலையில் உள்ள நோயாளிகள்,

or victims of a fatal event whose hearts are still healthy.

அல்லது இதயங்கள் இன்னும் ஆரோக்கியமாக இருக்கும் ஒரு அபாயகரமான

நிகழ்வால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள்.

In both cases, these patients need to be registered as an organ donor

இரண்டு சூழ்நிலைகளிலும், இந்த நோயாளிகள் உறுப்பு தானம் செய்பவராக பதிவு செய்திருக்க

or have their families give consent.

வேண்டும் அல்லது அவர்களது குடும்பத்தினர் ஒப்புதல் அளிக்க வேண்டும்.

And even when a heart is available,

ஒரு இதயம் கிடைத்தாலும், அறுவைசிகிச்சை

surgeons can’t just pair any donor with any recipient.

நிபுணர்கள் எந்த நன்கொடையாளரையும் ஏதோ ஒரு பெறுநருடன் இணைக்க முடியாது.

The recipient’s immune system will view a transplanted heart

பெறுநரின் நோயெதிர்ப்பு அமைப்பு மாற்று இதயத்தை

as a foreign organism that must be attacked.

தாக்கப்பட வேண்டிய ஒரு வெளி உயிரினமாக பார்க்கும்.

So doctors need to match recipients with donors that share their blood type

எனவே மருத்துவர்கள் பெறுநர்களை அவர்களின் இரத்த வகையைப் பகிர்ந்து கொள்ளும்

மற்றும் ஒத்த ஆன்டிஜென்களைக் கொண்ட நன்கொடையாளர்களுடன் பொருத்த வேண்டும்.

and have similar antigens.

If a match can be made, the surgery can begin.

ஒரு பொருத்தம் செய்ய முடிந்தால், அறுவை சிகிச்சை தொடங்கலாம்.

Once the donor's heart is confirmed to be healthy,

நன்கொடையாளரின் இதயம் ஆரோக்கியமாக இருப்பது உறுதிசெய்யப்பட்டவுடன்,

the organ is immersed in an ice slush

அந்த உறுப்பு ஒரு பனிக்கட்டியில் மூழ்கப்பட்டு,

and injected with a solution to induce cardiac arrest.

இதயத் தடையைத் தூண்டும் கரைசல் செலுத்தப்படுகிறது.

These treatments stop the heart from pumping

இந்த சிகிச்சைகள் இதயம் உந்துவதை நிறுத்தி,

to ensure it can be removed cleanly.

அதை சுத்தமாக அகற்ற முடியும்.

Surgeons then place the organ in a mix of cold saline

பின் அறுவைசிகிச்சை நிபுணர்கள் உறுப்பை குளிர்ந்த உப்பு மற்றும்

and preservation solution.

பாதுகாப்பு கரைசலின் கலவையில் வைக்கிறார்கள்.

இப்போது கடிகாரத்தின் நேரம் தொடங்குகிறது.

This is when the clock starts.

அதன் இரத்த விநியோகத்திலிருந்து துண்டிக்கப்பட்டு,

Disconnected from its blood supply,

the heart’s cells start taking on damage from lack of oxygen.

இதயத்தின் உயிரணுக்கள் ஆக்ஸிஜன் பற்றாக்குறையால் சேதமடையத் தொடங்குகின்றன.

The organ will only remain viable outside the body for a few hours,

உறுப்பு உடலின் வெளியே சில மணிநேரங்களுக்கு மட்டுமே வாழக்கூடியதாக இருக்கும்,

so it needs to reach its recipient as fast as possible.

எனவே அது அதன் பெறுநரை முடிந்தவரை விரைவாக அடைய வேண்டும்.

Once the heart arrives, the recipient is put under general anesthesia.

இதயம் வந்தவுடன், பெறுநருக்கு பொது மயக்க மருந்து கொடுக்கப்படுகிறது.

The surgeon makes an incision down the length of the chest,

அறுவைசிகிச்சை நிபுணர் மார்பின் நீளத்தில் ஒரு கீறலைச் செய்து,

cutting through the breastbone to separate the rib cage

மார்பை வெட்டி விலா எலும்புக் கூண்டைப் பிரித்து

and expose the heart.

இதயத்தை வெளிப்படுத்துகிறார்.

To keep blood flowing while they remove the damaged organ,

சேதமடைந்த உறுப்பை அகற்றும் போது இரத்த ஓட்டத்தைத் தக்கவைக்க,

surgeons use a cardiopulmonary bypass machine.

அறுவை சிகிச்சை நிபுணர்கள் கார்டியோபுல்மோனரி

பைபாஸ் இயந்திரத்தைப் பயன்படுத்துகின்றனர்.

This takes over the heart's job,

இது இதயத்தின் வேலையை எடுத்துக்கொள்கிறது,

generating enough force to push blood through the patient's circulatory system.

நோயாளியின் சுற்றோட்ட அமைப்பு வழியாக இரத்தத்தை தள்ளுவதற்கு போதுமான

சக்தியை உருவாக்குகிறது.

After the old heart is removed,

பழைய இதயம் அகற்றப்பட்ட பிறகு,

the surgeon begins sewing the donor heart into place.

அறுவை சிகிச்சை நிபுணர் நன்கொடையாளர் இதயத்தை வைக்கத் தொடங்குகிறார்.

This is an incredibly precise process, where each blood vessel and artery

இது ஒரு நம்பமுடியாத துல்லியமான செயல்முறையாகும், இதில் ஒவ்வொரு இரத்த

must be carefully attached to avoid leaks.

நாளமும் தமனியும் கசிவைத் தவிர்க்க கவனமாக இணைக்கப்பட வேண்டும்.

The procedure can last several hours,

இந்த செயல்முறை பல மணிநேரம் நீடிக்கும்,

potentially longer if there’s scar tissue from previous surgeries.

குறிப்பாக முந்தைய அறுவை சிகிச்சையின் வடு திசு இருந்தால் நீண்ட நேரம் நீடிக்கும்.

Once it’s finished, the bypass machine is turned off

அது முடிந்ததும், பைபாஸ் இயந்திரம் அணைக்கப்பட்டு,

and blood is allowed to flow into the aorta.

இரத்தம் பெருநாடியில் பாய அனுமதிக்கப்படுகிறது.

Doctors carefully monitor the new heart to ensure it’s beating on its own

பெறுநரின் மார்பை மூடும் முன், புதிய இதயம் தானாகவே துடிக்கிறது

before sewing the recipient back up.

என்பதை மருத்துவர்கள் கவனமாகக் கண்காணிக்கின்றனர்.

Even after the procedure is complete, there's still work to be done.

செயல்முறை முடிந்த பிறகும், இன்னும் செய்ய வேண்டிய வேலை இருக்கிறது.

Surgeons are unable to directly connect the heart

அறுவைசிகிச்சை நிபுணர்களால் இதயத்தை பெறுநரின் நரம்பு மண்டலத்துடன்

to the recipient’s nervous system,

நேரடியாக இணைக்க முடியாது,

and it can take years for the body to fully innervate the new organ.

மேலும் உடல் புதிய உறுப்பை முழுமையாக நரம்பு வலுவேற்ற பல ஆண்டுகள் ஆகலாம்.

During this period, the transplanted organ has a higher resting heart rate

இந்த காலகட்டத்தில், இடமாற்றம் செய்யப்பட்ட உறுப்பு அதிக ஓய்வு இதயத் துடிப்பு

மற்றும் பக்கவாதம் ஏற்படும் அபாயத்தைக் கொண்டுள்ளது, இதனால்

and risk of stroke, making exercise difficult and dangerous.

உடற்பயிற்சி கடினமாகவும் ஆபத்தானதாகவும் இருக்கும்.

And since it’s incredibly rare to find a perfect match

நன்கொடையாளருக்கும் பெறுநருக்கும் சரியான பொருத்தத்தை கண்டுபிடிப்பது

between donor and recipient,

நம்பமுடியாத அளவிற்கு அரிதாக இருப்பதால்,

the immune system will also have some response to the new heart.

நோயெதிர்ப்பு அமைப்பு புதிய இதயத்திற்கு சில எதிர்ச்செயலைக் கொண்டிருக்கும்.

Immunosuppressive drugs can help manage the risk of rejection,

நோயெதிர்ப்புத் தடுப்பு மருந்துகள் நிராகரிப்பு அபாயத்தை நிர்வகிக்க உதவும்,

but they also leave patients open to contracting dangerous infections.

ஆனால் அவை நோயாளிகளை ஆபத்தான தொற்றுநோய்களுக்கு வழிவகுக்கின்றன.

It requires constant monitoring and testing to balance these two concerns.

இந்த இரண்டு கவலைகளையும் சமநிலைப்படுத்துவதற்கு நிலையான கண்காணிப்பு

மற்றும் சோதனை தேவைப்படுகிறது.

Despite these challenges, about 70% of heart transplant recipients survive

இந்த சவால்கள் இருந்தபோதிலும், சுமார் 70% இதய மாற்று சிகிச்சை பெறுபவர்கள்

for at least five years after the operation,

அறுவை சிகிச்சைக்குப் பிறகு குறைந்தது ஐந்து ஆண்டுகள் உயிர்வாழ்கின்றனர்,

and just over 20% live another 20 years.

மேலும் 20% க்கும் அதிகமானோர் இன்னும் 20 ஆண்டுகள் வாழ்கின்றனர்.

So when this procedure is successful, it's truly lifesaving.

எனவே இந்த செயல்முறை வெற்றிகரமாக இருந்தால், அது உண்மையிலேயே உயிர் காக்கும்.

Unfortunately, people in developing countries are often unable

துரதிர்ஷ்டவசமாக, வளரும் நாடுகளில் உள்ளவர்கள் பெரும்பாலும்

to access this surgery,

இந்த அறுவை சிகிச்சையை அணுக முடியாது,

and many viable hearts can’t be donated due to legal and regulatory issues.

மேலும் பல சாத்தியமான இதயங்களை சட்ட மற்றும் ஒழுங்குமுறை

சிக்கல்கள் காரணமாக தானம் செய்ய முடியாது.

Thousands of people remain on waiting lists,

ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் காத்திருப்புப் பட்டியலில் உள்ளனர்,

and many are never able to find a suitable donor.

மேலும் பலரால் பொருத்தமான நன்கொடையாளரைக் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை.