Do tax cuts stimulate the economy? - Jonathan Smith

Translator: alex baguette Reviewer: Sanntint Tint

When President Ronald Reagan began his first term in 1981,

သမ္မတ Reagan ပထမသက်တမ်း၁၉၈၁ ခုနှစ်တွင် စတင်ခဲ့ချိန်USစီးပွားရေးဟာရုန်းကန်နေရသည်။

the US economy was struggling.

Unemployment rates were high and getting higher,

အလုပ်မဲ့မှုများ တိုးသထက်

တိုးကာ မြင့်တက်လာသည်။

and in 1979, inflation had peaked at an all-time high for peacetime.

၁၉၇၉ တွင်အေးချမ်းသောကာလအတွက်

ငွေဈေးကျဆင်းမှု အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်ရှိခဲ့သည်။

In an effort to combat these issues,

၎င်းပြဿနာများကိုကြိုးစားဖြေရှင်းရန်အတွက်

Reagan's administration introduced a number of economic policies,

Reagan ၏စီမံခန့်ခွဲရေးအသင်းသည်

စီးပွါးရေးမူဝါဒအချို့ထုတ်ဝေခဲ့သည်။

including tax cuts for large corporations and high-income earners.

အထူးသဖြင့်ကော်ပိုရေးရှင်းကြီးများနှင့်

သူဌေးများကိုအခွန်လွတ်ကင်းစေသည်။

The idea was that tax savings for the rich

အကြံမှာ သူဌေးတို့ကို အခွန်မဆောင်စေခြင်းဖြင့်

would cause extra money to trickle down to everyone else,

ပိုက်ဆံအပိုတို့သည် အောက်လူတန်းစား

အတွက်စီးကျမည်ဟုယုံကြည်သည်။

and for that reason,

ထိုအကြောင်းကြောင့်

these policies are often referred to as trickle-down economics.

၎င်းမူဝါဒကို စီးကျခြင်းစီးပွါးရေးမူဝါဒ ဟုခေါ်သည်။

From the 80s to the late 90s,

၁၉၈၀ မှ ၁၉၉၀ အနှောင်းပိုင်းထိ

the US saw one of its longest and strongest periods

အမေရိကသည်သမိုင်းတွင်

အရှည်ဆုံးနှင့်အခိုင်မာဆုံး

of economic growth in history.

စီးပွါးရေးတိုးတက်မှုကိုတွေ့ကြုံခဲ့ရသည်

Median income rose, as did rates of job creation.

လူလတ်တန်းစားတို့၏ဝင်ငွေတိုးလာရုံသာမက

အလုပ်များလဲတိုးလာခဲ့သည်။

Since then, many politicians have invoked trickle-down theory

ထိုအချိန်မှစ၍ နိုင်ငံရေးသမားများသည်

စီးကျမှုစီးပွါးရေးမူဝါဒကိုထောက်ခံသည်။

as a justification for tax cuts—

အခွန်ဖြတ်သည်ကိုတရားသေလုပ်ရင်း

but did these policies actually work,

ဒါပေမဲ့၎င်းမူဝါဒတို့တကယ်အလုပ်ဖြစ်လား

either in the sense of stimulating economic growth,

သဘောအရစီးပွါးရေးတိုးတက်အောင်လှုံ့ဆော်ခြင်း

or in terms of improving circumstances for Americans?

အမေရိကန်တွေအတွက်ကိုတိုတက်စေးနိုင်သလား။

Would they work in other circumstances?

တခြားအခြေအနေတွေမှာ အလုပ်ဖြစ်မှာလား။

To answer these questions,

ဖြေရမယ်ဆိုရင်တော့

the main things to consider are whether the impact of the tax cut

အဓိကစဥ်းစားရမှာကဖြတ်လိုက်တဲ့အခွန်ငွေက

on the government’s tax revenue is harmful,

အစိုးရ၏ဝင်ငွေကို

ထိခိုက်မှုရှိသလားဆိုတာနဲ့

whether the money saved in taxes actually stimulates the economy,

အခွန်ငွေမှာသိမ်းထားသောပိုက်ဆံက စီးပွားရေးကို နှိုးဆွပေးတာနှင့်

and whether stimulating the economy actually improves people’s lives.

စီးပွားရေးကို နှိုးဆွပေးတာက လူတွေရဲ့ဘဝတွေကို တကယ်တိုးတက်စေတာ;

The idea behind tax cuts is that if taxes are too high,

ပုံစံကအခွန်ဖြတ်တဲ့ထဲကအခွန်တိုးကောက်ရင်

people will be less willing to work,

လူတွေက အလုပ်လုပ်ချင်စိတ်နည်းလာမည်။

which would ultimately decrease tax revenue.

ဒါဆိုရင်အစိုးရအခွန်ဝင်ငွေလျော့လာမည်။

So at a lower tax rate, the government might actually gain more tax money

ဒါပေမဲ့အခွန်လျော့ကောက်ရင်

အစိုးရကအခွန်ငွေရနိုင်ခြေရှိသေးသည်။

that it can theoretically put towards improving life for its citizens,

အဲ့ဒါဆိုရင်သီအိုရီအရ ရတဲ့ပိုက်ဆံက

ပြည်သူ့ဘဝတွေကိုချောမွေ့အောင်လုပ်နိုင်သည်။

because people will work more when they get to keep more of their earnings.

ဘာကြောင့်လဲဆိုလူတွေက သူတို့ရဲ့ ၀င်ငွေသိမ်းထားရမှအလုပ်လုပ်လိမ့်မည်

Of course, there’s a limit to how much the government can cut taxes:

ဟုတ်ပါတယ်၊အစိုးရက ဘယ်လောက် အခွန်ဖြတ်နိုင်သည်မှာကန့်သတ်ချက်ရှိသည်

at a zero tax rate there is no tax revenue regardless of how much people are working.

၀ အခွန်နှုန်းဖြင့် လူဘယ်လောက်ပဲ အလုပ်လုပ်နေပါစေ အစိုးရအတွက်အခွန်ငွေမရှိပါ

So while cuts from a very high tax rate might be fine,

များတဲ့ထဲကဖြတ်ရင်တစ်မျိုးပါ။

cuts from a lower tax rate might be counterproductive,

အနည်းထဲကဖြတ်ရင်ဆိုးကျိုးများရှိနိုင်သည်။

hampering the government's ability to accomplish crucial things.

အစိုးရ၏အရေးအရာများဖြေရှင်းနိုင်ဖို့တားဆီး၏

Tax rates were extremely high when Reagan took office.

အခွန်တွေကReaganသမ္မတဖြစ်ချိန်

အလွန်မြင့်မားခဲ့သည်။

His administration cut the highest income tax bracket from 70% to 28%

သူ့ရဲ့စီမံကိန်းကဝင်ငွေများတဲ့

သူတွေရဲ့အခွန်နှုန်းကို ၇၀% က နေ ၂၈%ထိဖြတ်ပြီး

and corporation tax from 48% to 34%.

ကော်ပိုရေးရှင်းအခွန်ကို ၄၈%မှ ၃၄%ထိ ဖြတ်ခဲ့သည်။

By comparison, as of early 2021,

ယှဥ်ပြရလျှင် ၂၀၂၁ အစောပိုင်းတွင်

those rates were 37% and 21% respectively.

ထိုနှုန်းများမှာ ၃၇%နှင့် ၂၁%တို့ဖြစ်သည်။

When tax rates are lower, tax cuts for the wealthy can be harmful.

အခွန်နှုန်းနည်းသောအခါ သူဌေးများ

အားအခွန်ဖြတ်ခြင်းသည်အန္တရာယ်ရှိနိုင်သည်။

For example, in 2012 to 2013,

ဥပမာ ၂၀၁၂ နှင့် ၂၀၁၃ တွင်

lawmakers cut the top tax-rate in the state of Kansas by almost 30%

လွှတ်တော်ကိုယ်စားလှယ်များသည်သူဌေးတို့၏

အခွန်ကို ကမ်ဆပ်စ် မြို့၌ ၃၀%ထိဖြတ်ခဲ့သည်

and reduced some business tax rates to zero.

အချို့သောလုပ်ငန်းများ၏နှုန်းကို ၀ အထိလျှော့သည်။

As a result, the government’s balance sheet immediately fell

အကျိုးစပ်နေနှင့်အစိုးရ၏

ငွေဂရပ်သည်ချက်ချင်းကျဆင်းကာ

into negative territory and did not recover,

အရှုံးပိုင်းသို့ရောက်၍ တိုးတက်လာခြင်းမရှိပေ။

implying that wealthy individuals and companies did not invest

ဆိုချက်မှာသူဌေးတို့သည်၎င်းတို့၏ငွေကို

back into the economy.

စီးပွါးရေးထဲမးမြုပ်နှံပေ

In short, the money did not trickle down.

လိုရင်းပြောရလျှင် ပိုက်ဆံမှ

အောက်သို့စီးသွားခြင်းမရှိတာက

This appears to be a trend:

အကြောင်းရင်းသစ်တခုဖြစ်လာသည်။

in a study over multiple periods of history and across 18 countries,

ကာလများစွာသမိုင်းတစ်လျှောက်

၁၈ နိုင်ငံအတွင်းသုတေသနပြုလုပ်ခဲ့ရာ

The London School of Economics found that cutting taxes

လန်ဒန်စီးပွါးရေးကျောင်းက

အခွန်များကိုဖြတ်ခြင်းသည်

increased the wealth of the top 1% of people,

၁% ရှိသောသူဌေးတို့ကိုသာပိုမိုချမ်းသာစေ၍

but had little effect on the economy as a whole.

စီးပွါးရေးကိုအကျိုးပြုမှုအလွန်နည်းသည့်

In order for tax cuts for the rich to truly stimulate the economy,

အလို့ငှာသူဌေးများသည်နိုင်ငံ့စီးပွါးရေး

အခြေအနေမြင့်တက်စေလိုလျှင်

they would have to spend the saved money

သူတို့သည်စုထားသောပိုက်ဆံကိုထုတ်သုံးရမည်။

putting it back into, for example, local businesses—

ဥပမာ-ပြည်တွင်းဖြစ်လုပ်ငန်းများ

ပြန်လည်ရင်းနှီးမြုပ်နှံခြင်း

but this isn’t what happens in practice.

သို့သော်၎င်းမှာလက်တွေ့မဟုတ်

No economic policy operates in isolation:

မည်သည့်စီးပွါးရေးမူဝါဒမဆို

တစ်ဦးလုပ်ဆောင်ခြင်းမရှိ

each time and place is unique with multiple policies in place simultaneously,

မူဝါဒမျိုးစုံသည်အချိန်နှင့်

နေရာတိုင်းတွင်ထူးခြားသည်။

so there is only ever one test case for each set of scenarios.

ထို့ကြောင့် အဖြစ်အပျက်အစုံတစ်ခုစီ

အတွက်တစ်ကြိမ်တည်းသာ စမ်းသပ်မှု ရှိသည်။

This makes it difficult to deliver definitive rulings on whether

ထို့ကြောင့်တိကျသောစီရင်ချက်ချရန် ၎င်းစီးပွါးရေးမူဝါဒအလုပ်ဖြစ်သည်လော်

an economic policy worked,

whether something else might have worked better,

၎င်းသည်အခြား၌အလုပ်ဖြစ်မည်

or whether it would work in a different situation.

ဆုံးဖြတ်ရန်အလွန်ခက်သည်။

And yet, rhetoric around trickle-down economics,

ဒါတောင်စီးကျခြင်းစီးပွါးရေးမူဝါဒ

အပေါ်စကားဝိုင်းများသည်

both during the Reagan era and since,

Reagan ခေတ်နှင့်ထိုမှစ၍

often promises something definitive:

တိကျသောတစ်ခုတည်းကိုသာကတိပြုသည် :

that spending by society’s richest members on things other than taxes

သူဌေးများကအခွန်မှလွဲ၍သုံးဆွဲမှုများသည်။

directly improves the financial circumstances of the less wealthy.

ရိုးရိုးလူတန်းစား၏ငွေပမဏကို

တိုက်ရိုက်တိုးတက်စေသည်။

And there’s not much evidence to support that.

သို့သော်၎င်းကိုထောက်ခံရန်

သက်သေအလုံအလောက်မရှိပေ။