Do tax cuts stimulate the economy? - Jonathan Smith

Çeviri: Gözde Alpçetin Gözden geçirme: Sara Ozturk

When President Ronald Reagan began his first term in 1981,

Başkan Ronald Reagan 1981′de görevine ilk başladığında

the US economy was struggling.

ABD ekonomisi cebelleşiyordu.

Unemployment rates were high and getting higher,

İşsizlik oranı yüksekti ve gittikçe de artıyordu

and in 1979, inflation had peaked at an all-time high for peacetime.

ve 1979′da enflasyon tüm zamanların en yüksek seviyesine ulaştı.

In an effort to combat these issues,

Bu sorunlarla savaşmak için

Reagan's administration introduced a number of economic policies,

Reagan’ın yönetimi bir dizi ekonomi politikası tanıttı,

including tax cuts for large corporations and high-income earners.

büyük şirketlere ve yüksek gelirlilere vergi indirimi de dahil.

The idea was that tax savings for the rich

Bu düşünceye göre zenginler için vergi tasarrufu yapmak

would cause extra money to trickle down to everyone else,

diğer herkese ekstra paranın damlamasına neden olacaktı

and for that reason,

ve bu nedenle de

these policies are often referred to as trickle-down economics.

bu politikalar sık sık damlama ekonomisi olarak addedilir.

From the 80s to the late 90s,

80′lerden 90′ların sonuna kadar

the US saw one of its longest and strongest periods

ABD, tarihteki en uzun ve en güçlü ekonomik büyümelerden birine şahit oldu.

of economic growth in history.

Median income rose, as did rates of job creation.

Orta gelirli kalkındı, yeni iş alanları açma oranları da öyle.

Since then, many politicians have invoked trickle-down theory

O zamandan beri birçok politikacı damlama ekonomisini

as a justification for tax cuts—

vergi indirimi için bir gerekçe olarak gördü

but did these policies actually work,

ama ekonomik büyümeyi canlandırma bakımından

either in the sense of stimulating economic growth,

ya da Amerikalılar için şartları iyileştirmek açısından

or in terms of improving circumstances for Americans?

bu politikalar gerçekten de işe yaradı mı?

Would they work in other circumstances?

Başka durumlarda da işe yararlar mı?

To answer these questions,

Bu soruları yanıtlamak için

the main things to consider are whether the impact of the tax cut

dikkate alınması gereken başlıca şeyler, vergi indiriminin

on the government’s tax revenue is harmful,

hükümetin vergi gelirlerindeki etkisinin zararlı olup olmadığı,

whether the money saved in taxes actually stimulates the economy,

vergilerde tasarruf edilen paranın aslında ekonomiyi canlandırıp canlandırmadığı

and whether stimulating the economy actually improves people’s lives.

ve ekonomiyi canlandırmanın

gerçekten de insanların hayatlarını iyileştirip iyileştirmediği.

The idea behind tax cuts is that if taxes are too high,

Vergi indirimi arkasındaki düşünce, vergiler çok yüksek olursa

people will be less willing to work,

insanların çalışmaya daha az istekli olacağı

which would ultimately decrease tax revenue.

ki bu da eninde sonunda vergi gelirini azaltacak.

So at a lower tax rate, the government might actually gain more tax money

Dolayısıyla daha düşük bir vergi oranıyla devlet aslında daha fazla vergi kazanıp

that it can theoretically put towards improving life for its citizens,

teorik olarak vatandaşların hayatını iyileştirmek için kullanabilir

because people will work more when they get to keep more of their earnings.

çünkü kazançları onlara daha fazla kalınca insanlar daha fazla çalışacaklar.

Of course, there’s a limit to how much the government can cut taxes:

Tabii ki devletin ne kadar vergi kesintisi yapabileceğinin bir sınırı var:

at a zero tax rate there is no tax revenue regardless of how much people are working.

Sıfır vergi oranında,

insanlar ne kadar çok çalışırlarsa çalışsınlar vergi geliri yok.

So while cuts from a very high tax rate might be fine,

Bu yüzden çok yüksek bir vergi oranından kesinti iyi olabilirken

cuts from a lower tax rate might be counterproductive,

daha düşük bir vergi oranından kesinti zarar verici olabilir,

hampering the government's ability to accomplish crucial things.

bu da hükümetin önemli şeyleri hayata geçirme gücüne engel oluşturur.

Tax rates were extremely high when Reagan took office.

Reagan göreve başladığında vergi oranları oldukça yüksekti.

His administration cut the highest income tax bracket from 70% to 28%

Onun yönetimi en yüksek gelir vergisi dilimini %70′den %28′e

and corporation tax from 48% to 34%.

ve şirket vergisini de %48′den %34′e indirdi.

By comparison, as of early 2021,

2021 başlarına kıyasla

those rates were 37% and 21% respectively.

bu oranlar sırasıyla %37 ve %21′di.

When tax rates are lower, tax cuts for the wealthy can be harmful.

Vergi oranları düştüğünde

vergi kesintileri zenginler için zararlı olabilir.

For example, in 2012 to 2013,

2012 ve 2013′te, örneğin,

lawmakers cut the top tax-rate in the state of Kansas by almost 30%

meclis üyeleri Kansas eyaletindeki en üst vergi oranını

neredeyse %30 kadar düşürdü

and reduced some business tax rates to zero.

ve bazı işletme vergisi oranlarını sıfıra indirdi.

As a result, the government’s balance sheet immediately fell

Sonuç olarak hükümetin bilançosu anında eksiye düştü

into negative territory and did not recover,

ve kendini toplayamadı,

implying that wealthy individuals and companies did not invest

bu da zengin kişilerin ve şirketlerin

ekonomiye geri para yatırmadığı anlamına geliyor.

back into the economy.

In short, the money did not trickle down.

Kısaca, para damlamadı.

This appears to be a trend:

Bu bir akımmış gibi görünüyor:

in a study over multiple periods of history and across 18 countries,

18 ülkeyi ve tarihin birçok dönemini ele alan bir araştırmada

The London School of Economics found that cutting taxes

Londra Ekonomi Okulu, vergi kesintisi yapmanın

increased the wealth of the top 1% of people,

halkın en fazla %1′inin servetini arttırdığını

but had little effect on the economy as a whole.

ama bir bütün olarak ekonomiye küçük bir etkisi olduğunu buldu.

In order for tax cuts for the rich to truly stimulate the economy,

Zenginlere yapılan vergi indiriminin gerçekten ekonomiyi canlandırması için

they would have to spend the saved money

biriktirilen parayı harcayıp,

putting it back into, for example, local businesses—

örneğin, yerel işletmelere yatırmaları gerekirdi

but this isn’t what happens in practice.

ama pratikte olan bu değil.

No economic policy operates in isolation:

Hiçbir ekonomi politikası tek başına işlemez.

each time and place is unique with multiple policies in place simultaneously,

Her zaman ve her yer, aynı anda yürürlükte olan birçok politikayla kendine özgü

so there is only ever one test case for each set of scenarios.

dolayısıyla her senaryo için sadece bir deneme var.

This makes it difficult to deliver definitive rulings on whether

Bu da bir ekonomi politikasının işe yarayıp yaramadığı,

başka bir şeyin daha iyi işe yarayıp yarayamayacağı

an economic policy worked,

whether something else might have worked better,

veya farklı bir durumda işe yarayıp yaramayacağı konusunda

or whether it would work in a different situation.

kesin kararlar vermeyi zorlaştırıyor.

And yet, rhetoric around trickle-down economics,

Yine de damlama ekonomisi hakkındaki söylemler,

both during the Reagan era and since,

hem Reagan dönemi sırasında hem de o zamandan beri

often promises something definitive:

genellikle kesin bir şey vadediyor:

that spending by society’s richest members on things other than taxes

Toplumun en zenginlerinin vergi dışındaki şeylere para harcamasının

directly improves the financial circumstances of the less wealthy.

direkt olarak daha az zenginlerin mali durumlarını iyileştirmesini.

And there’s not much evidence to support that.

Ama bunu destekleyecek pek kanıt yok.