The history of the world according to corn - Chris A. Kniesly

Translator: Ko Ko Oo Reviewer: Myo Aung

Corn currently accounts for more than one tenth of our global crop production.

ပြောင်းဖူးဟာ လက်ရှိကမ္ဘာ့စိုက်ပျိုးရေးရဲ့ ဆယ်ပုံတစ်ပုံကို လွှမ်းမိုးထားပါတယ်။

The United States alone has enough cornfields to cover Germany.

အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုက ပြောင်းခင်းတွေဟာ ဂျာမနီတပြည်လုံးကိုတောင် ဖုံးထားနိုင်ပါတယ်။

But while other crops we grow come in a range of varieties,

သို့သော် တခြားသီးနှံတွေကို အမျိုးအစားမျိုးစုံ စိုက်ပျိုးကြပေမဲ့

over 99% of cultivated corn is the exact same type: Yellow Dent #2.

ပြောင်းဖူးကိုတော့ Yellow Dent #2 ဆိုတဲ့ မျိုးတစ်ခုတည်းကိုပဲ ၉၉ % စိုက်ကြတယ်။

This means that humans grow more Yellow Dent #2

ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ Yellow Dent #2 ဆိုတဲ့ ပြောင်းဖူးမျိုးကို တခြားအပင်တွေထက်

than any other plant on the planet.

ပိုပြီးစိုက်ပျိုးကြတာ ဖြစ်ပါတယ်။

So how did this single variety of this single plant

ဆိုတော့ကာ ဒီမျိုးအစား တစ်ခုတည်းက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး

become the biggest success story in agricultural history?

ကမ္ဘာ့စိုက်ပျိုးရေးသမိုင်းမှာ အကြီးဆုံး အောင်မြင်လာခဲ့တာလဲ?

Nearly 9,000 years ago, corn, also called maize,

ပြောင်းဖူး (Corn ခေါ် Maize) ဟာ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ် ၉၀၀၀ လောက်က

was first domesticated from teosinte, a grass native to Mesoamerica.

အမေရိကတိုက်အလယ်ပိုင်းက Teosinte ဆိုတဲ့ မြက်မျိုးရင်းကနေ လူတွေနဲ့ရင်းနှီးလာတာပါ။

Teosinte’s rock-hard seeds were barely edible,

သူ့ရဲ့အစေ့ဟာ အရမ်းမာပြီး စားဖို့ခက်ပေမဲ့

but its fibrous husk could be turned into a versatile material.

သူ့ရဲ့အမွှေးများတဲ့အခွံကို လူ့အသုံးအဆောင်တွေ တီထွင်ဖန်တီးပါတယ်။

Over the next 4,700 years, farmers bred the plant into a staple crop,

နောင်နှစ်ပေါင်း ၄၇၀၀ ကျော်မှ လယ်သမားတွေက အူတိုင်အလုံးကြီးပြီး အသားများတဲ့

with larger cobs and edible kernels.

စားလို့ရတဲ့ပြောင်းအဖြစ် မွေးနိုင်ခဲ့တယ်။

As maize spread throughout the Americas, it took on an important role,

အမေရိကတိုက်အနှံ့ ပျံ့နှံ့လာတဲ့အခါမှာတော့

with multiple indigenous societies revering a “Corn Mother”

ဒေသခံလူမျိုးတွေက စိုက်ပျိုးရေးကို ဖန်တီးပေးတဲ့နတ်ဘုရား၊

as the goddess who created agriculture.

ပြောင်းမိခင် အဖြစ် အလေးထားကိုးကွယ်ကြပါတယ်။

When Europeans first arrived in America, they shunned the strange plant.

ဥရောပသားတွေ အမေရိကားရောက်လာတော့ ပြောင်းကို စိမ်းနေလို့ ရှောင်ရှားခဲ့ပါတယ်။

Many even believed it was the source of physical and cultural differences

တချို့တွေကလည်း ဒေသခံတွေနဲ့ မိမိတို့ဥရောပသားတွေ

between them and the Mesoamericans.

ယဉ်ကျေးမှုမတူဘူး ဆိုပြီး ပစ်ပယ်ခဲ့ကြတယ်။

However,

သို့သော်လည်း၊

their attempts to cultivate European crops in American soil quickly failed,

ဥရောပက စားပင်တွေကို အမေရိကမှာ ဘယ်လိုမှ စိုက်လို့မရတဲ့အခါမှာ

and the settlers were forced to expand their diet.

ပြောင်းကို စမ်းစားကြည့်ဖို့ အကြောင်းဖန်လာပါတော့တယ်။

Finding the crop to their taste, maize soon crossed the Atlantic,

သူတို့အကြိုက်အရသာဖြစ်လာတဲ့အခါမှာ ပြောင်းဟာ အတ္တလန္တိတ်သမုဒ္ဒရာကိုဖြတ်ပြီး

where its ability to grow in diverse climates made it a popular grain

ဥရောပကို ရောက်ရှိလာခဲ့ပါတယ်။ ဥတုမရွေး ရှင်သန်နိုင်တဲ့ သူ့အစွမ်းကြောင့်

in many European countries.

ပြောင်းဟာ ဥရောပမှာ ထင်ရှားလာပါတယ်။

But the newly established United States was still the corn capital of the world.

သို့သော် အမေရိကကတော့ ကမ္ဘာ့ပြောင်းစျေးကွက် အချက်အခြာ ဖြစ်နေပါသေးတယ်။

In the early 1800’s, different regions across the country

၁၈၀၀ ပြည့်နှစ် အစောပိုင်းတွေက အမေရိကန်ပြည်နယ်တွေ ဒေသတွေမှာ

produced strains of varying size and taste.

အရသာရော အရွယ်ပါမတူညီတဲ့ ပြောင်းမျိုးတွေကို မတူညီစွာ စိုက်ပျိုးခဲ့ကြပါတယ်။

In the 1850’s, however,

သို့သော် ၁၈၅၀ ပြည့်နှစ်တွေမှာတော့

these unique varieties proved difficult for train operators to package,

ဒီလိုမတူတဲ့မျိုးတွေကြောင့် ရထားကုမ္ပဏီတွေ၊ ကုန်သည်တွေအနေနဲ့

and for traders to sell.

ထုတ်ပိုးသယ်ယူရောင်းချဖို့ ခက်ခဲလာစေတာမို့

Trade boards in rail hubs like Chicago encouraged corn farmers

ချီကာဂိုလို ရထားလမ်းဆုံမြို့တွေက ကုန်သည်အဖွဲ့တွေက လယ်သမားတွေကို

to breed one standardized crop.

စံတစ်မျိုးတည်းသာ စိုက်ကြဖို့ တိုက်တွန်းလာပါတယ်။

This dream would finally be realized at 1893’s World’s Fair,

၁၈၉၃ ခုနှစ် World’s Fair မှာတော့ ဒီအိပ်မက်ကို အကောင်အထည်ဖော်ခဲ့ပါတယ်။

where James Reid’s yellow dent corn won the Blue Ribbon.

James Reid ရဲ့ yellow dent ပြောင်းမျိုးဟာ ဖဲကြိုးပြာဆု ဆွတ်ခူးခဲ့ပါတယ်။

Over the next 50 years, yellow dent corn swept the nation.

နောင်နှစ် ၅၀ ကျော်မှာ yellow dent မျိုးဟာ အမေရိကန်တစ်နိုင်ငံလုံး ခြုံလွှမ်းခဲ့ပါတယ်။

Following the technological developments of World War II,

ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ကြောင့် နည်းပညာတွေတိုးတက်လာတဲ့အခါ

mechanized harvesters became widely available.

စက်မှုလယ်ယာ ရိတ်သိမ်းစက်တွေ အသုံးများလာခဲ့ပါတယ်။

This meant a batch of corn that previously took a full day to harvest by hand

အရင်ကတစ်ရက်လုံး လက်နဲ့ရိတ်ရတဲ့ ပြောင်းခင်းကို

could now be collected in just 5 minutes.

ငါးမိနစ်နဲ့ အပြီးရိတ်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။

Another wartime technology, the chemical explosive ammonium nitrate,

စစ်သုံးနည်းပညာတစ်ခုဖြစ်တဲ့ ဗုံးလုပ် ammonium nitrate ဟာလည်း

also found new life on the farm.

လယ်ယာတွေအတွက် ဓာတ်မြေသြဇာအဖြစ် အသုံးဝင်လာပြီး

With this new synthetic fertilizer,

ခေတ်တစ်ခုဖြစ်လာပါတယ်။

farmers could plant dense fields of corn year after year,

ဓာတ်မြေသြဇာကြောင့် မြေကို ပြန်ပြင်စရာ၊ အချိန်ပေးစရာ မလိုတော့ပဲ

without the need to rotate their crops and restore nitrogen to the soil.

ထူထဲလှတဲ့ပြောင်းခင်းကြီးတွေ နှစ်စဉ်စိုက်လို့ ရသွားပါတယ်။

While these advances made corn an attractive crop to American farmers,

ဒီလို ခေတ်မှီနည်းပညာတွေကြောင့် ပြောင်းကို အမေရိကန်လယ်သမားတွေ

US agricultural policy limited the amount farmers could grow

စိတ်ဝင်စားလာပေမယ့် အစိုးရက စျေးနှုန်းတည်ငြိမ်အောင်

to ensure high sale prices.

ပြောင်းစိုက်ပျိုးပမာဏကို ကန့်သတ်ထားခဲ့ပါတယ်။

But in 1972, President Richard Nixon removed these limitations

၁၉၇၂ မှာ ဆိုဗီယက်ပြည်ထောင်စုကို ပြောင်းအကြီးအကျယ် တင်ပို့ကာမှ

while negotiating massive grain sales to the Soviet Union.

အမေရိကန်သမ္မတနစ်ဆင်က ဒီကန့်သတ်ချက်ကို ဖယ်ရှားပေးခဲ့ပါတယ်။

With this new trade deal and WWII technology,

ဒီလို ကုန်သွယ်လမ်းသစ်တွေနဲ့ စစ်သုံးနည်းပညာတွေကြောင့်

corn production exploded into a global phenomenon.

ပြောင်းထုတ်လုပ်မှုဟာ ကမ္ဘာ့ဖြစ်စဉ်တစ်ခုထိ ထင်ရှားလာခဲ့ပါတယ်။

These mountains of maize inspired numerous corn concoctions.

ဒီလိုပေါများလှတဲ့ ပြောင်းဖူးတွေနဲ့အတူ ပြောင်းအသုံးဝင်ပုံတွေကလည်း များပြားလာပါတယ်

Cornstarch could be used as a thickening agent for everything from gasoline to glue

ပြောင်းမှုန့်ကို ဓာတ်ဆီကနေ ကော်ထုတ်တဲ့အထိ Thickening Agent အဖြစ် အသုံးပြုလာသလို

or processed into a low-cost sweetener known as High-Fructose Corn Syrup.

Fructose မြင့် အချိုရည်အနေနဲ့ စျေးချိုစွာ ထုတ်လုပ်နိုင်လာပါတယ်။

Maize quickly became one of the cheapest animal feeds worldwide.

ပြောင်း (Maize) က ကမ္ဘာ့စျေးအပေါဆုံး တိရိစ္ဆာန်အစာ ဖြစ်လာပြန်ပါတယ်။

This allowed for inexpensive meat production,

ဒါ့ကြောင့် အသားထုတ်လုပ်မှုစရိတ် ကျဆင်းလာသလို

which in turn increased the demand for meat and corn feed.

တဖက်မှာလည်း အသားနဲ့ ပြောင်း လိုအပ်မှုပမာဏ မြင့်တက်လာပါတယ်။

Today, humans eat only 40% of all cultivated corn,

ယနေ့ခေတ်မှာ လူတွေဟာ စိုက်သမျှပြောင်းရဲ့ ၄၀ ရာနှုန်းကိုပဲ စားပြီး

while the remaining 60% supports consumer good industries worldwide.

ကျန် ၆၀ ရာနှုန်းကတော့ တခြားထုတ်ကုန်တွေအတွက် သုံးနေပါတယ်။

Yet the spread of this wonder-crop has come at a price.

ပြောင်းသီးနှံရဲ့ အံ့မခန်းအောင်မြင်မှုအတွက် ပြန်ပေးဆပ်ရတာတွေတော့ ရှိပါတယ်။

Global water sources are polluted by excess ammonium nitrate from cornfields.

ပြောင်းခင်းတွေက ပိုလျှံဓာတ်မြေသြဇာတွေဟာ ကမ္ဘာ့ရေထုကို ညစ်ညမ်းစေသလို

Corn accounts for a large portion of agriculture-related carbon emissions,

အသားထုတ်လုပ်မှု များပြားလာတာနဲ့အတူ စိုက်ပျိုးရေးတွေထဲက ပြောင်းဟာ

partly due to the increased meat production it enables.

ကာဘွန်ထုတ်လွှတ်မှု အများဆုံးဖြစ်လာပါတယ်။

The use of high fructose corn syrup may be a contributor to diabetes and obesity.

ပြောင်းကထုတ်တဲ့အချိုရည် သုံးတာကလည်း ဆီးချိုနဲ့ အဝလွန်တာတွေ ဖြစ်လာစေပါတယ်။

And the rise of monoculture farming

ပြောင်းတစ်မျိုးတည်းကို တစိုက်မတ်မတ် စိုက်ပျိုးနေတာကလည်း

has left our food supply dangerously vulnerable to pests and pathogens—

အဖျက်ပိုးအန္တရာယ်အရမ်းကြီးမားနေပြီး ပြောင်းကို ဖျက်တဲ့ပိုးတစ်မျိုးတည်းက

a single virus could infect the world’s supply of this ubiquitous crop.

လူသားအားလုံးကို ဒုက္ခပေးသွားနိုင်ပါတယ်။

Corn has gone from a bushy grass

ပြောင်းဟာ ချုံမြက်သာသာ ဘဝကနေ

to an essential element of the world’s industries.

ကမ္ဘာထုတ်ကုန်တွေရဲ့ အရေးပါတဲ့အရာ ဖြစ်လာပါပြီ။

But only time will tell if it has led us into a maze of unsustainability.

ဒါပေမဲ့ ဘယ်လောက်ထိခံမလဲ ဆိုတာကတော့ အချိန်ကသာ ဆုံးဖြတ်ပေးသွားပါလိမ့်မယ်။