What happens in your body during a miscarriage? - Nassim Assefi and Emily M. Godfrey

Translator: Sanntint Tint Reviewer: Moon Thit

Globally, around 23 million pregnancies end in miscarriage each year.

ကမ္ဘာအနှံ့မှာ ကိုယ်ဝန်ဆောင် ၂၃ သန်းခန့်ဟာ နှစ်စဉ် ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျတာနဲ့ အဆုံးသတ်တယ်။

Despite how common it is, miscarriage is still considered a taboo subject.

ဘယ်လောက်လူသိများများ ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျတာကို   တားမြစ်ထားတဲ့ အကြောင်းအရာအဖြစ် ယူဆနေဆဲပါ။

The experience can feel isolating, and for some, emotionally traumatizing.

ဒီအတွေ့အကြုံက အထီးကျန်စေနိုင်ပြီး တချို့အတွက် စိတ်သောကရောက်စရာပါ။

ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျတာနဲ့ပတ်သက်တဲ့ယုံမှတ်မှားမှု တွေကလည်း အသရေပျက်ဖြစ်စေပြီး

And myths about miscarriage add to the stigma,

leading many to blame themselves for the loss.

လူများစွာဟာ ဆုံးၡုံးမှုအတွက် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အပြစ်တင်ကြတယ်။

However, most miscarriages are unpreventable

ဒါပေမဲ့ ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျမှု အများစုက တားဆီးလို့မရတာတွေဖြစ်ပြီး

and caused by factors beyond a person’s control.

လူတစ်ယောက်ရဲ့ ထိန်းချုပ်မှုအလွန်က အကြောင်းခံတွေကြောင့်ဖြစ်တာပါ။

ကိုယ်ဝန်ဆောင်တာက ရှုပ်ထွေးတဲ့ ဖြစ်စဉ်တစ်ခုဖြစ်တော့ ဒါတွေ ဖြစ်ပေါ်လာပြီး

They happen because pregnancy is a complex process,

which requires careful choreography between the fertilized egg and uterus.

မျိုးအောင်တဲ့ မျိုးဥနဲ့ သားအိမ်ကြားမှာ ဂရုတစိုက်ရှိတဲ့ လုပ်ဆောင်မှုလိုအပ်တယ်။

In fact, of every three eggs that are fertilized,

တကယ်က မျိုးအောင်တဲ့ မျိုးဥ သုံးဥတိုင်းမှာ

only one progresses to a live birth.

တစ်ဥပဲ အရှင်မွေးဖွားဖို့ တိုးတက်လာတာပါ။

So, let’s take a closer look at what happens in the body

ဒီတော့ ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျမှု အများစု ဖြစ်တဲ့အခါ၊ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ချိန်ရဲ့

during the first 12 weeks of pregnancy,

ပထမ ၁၂ ပတ်အတွင်း ကိုယ်ခန္ဓာမှာ

when a majority of miscarriages occur.

ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကို အသေအချာ ကြည့်ရအောင်။

Pregnancy is maintained by several hormones:

ကိုယ်ဝန်ဆောင်တာကို ဟော်မုန်းအတော်များများက ထိန်းသိမ်းထားတယ်၊

progesterone and estrogen, produced within the ovaries,

သားအိမ်အတွင်းမှာ ထုတ်လုပ်တဲ့ progesterone နဲ့ estrogen နဲ့   

and human chorionic gonadotropin, or hCG, sent out by the fertilized egg.

မျိုးအောင်တဲ့ မျိုးဥကနေ ပို့ပေးတဲ့ human chorionic gonadotropin (hCG) ပါ။

During the first half of each menstrual cycle estrogen levels increase,

ဓမ္မတာ စက်ဝန်းရဲ့ ပထမ တစ်ဝက်မှာ အီစထရိုဂျင်အဆင့်တွေ တိုးလာပြီးတဲ့နောက်

followed by an increase in progesterone.

ပရိုဂျက်စထရွန် တိုးလာတယ်။

These hormones signal to the uterine lining to enhance its blood supply

ဒီဟော်မုန်းတွေက အစောပိုင်း ကိုယ်ဝန် ဖွံ့ ထွားဖို့ လိုအပ်တဲ့ အခြေအနေတွေ ဖန်တီးရင်း၊

and thicken its mucosa,

၎င်းရဲ့ သွေးထောက်ပံ့မှုကို မြှင့်တင်ဖို့နဲ့

creating the conditions needed for an early pregnancy to grow.

မြူကိုဆာ ထူလာစေဖို့ သားအိမ် အတွင်းမျက်နှာပြင်ကို အချက်ပြတယ်။

If an egg arrives at the uterus unfertilized,

မျိုးဥတစ်ဥက မျိုးမအောင်ဘဲ သားအိမ်ကို ရောက်လာရင်၊

these hormone levels naturally drop,

ဒီဟော်မုန်းအဆင့်တွေက သဘာဝအလျောက် ကျဆင်းပြီး

triggering contractions and the shedding of the uterine lining in menstruation.

ဓမ္မတာလာချိန်မှာ သားအိမ် အတွင်းမျက်နှာပြင် ကျုံ့တာတွေ၊ အရေလဲတာတွေကို အစပျိုးပေးတယ်။

Yet, if the egg arrives fertilized, its outermost layer begins producing hCG.

ဒါပေမဲ့ မျိုးအောင်တဲ့ မျိုးဥ ရောက်လာရင်၊ အပြင်ဘက်ဆုံး အလွှာက hCG  စတင်ထုတ်လုပ်တယ်။

This hormone travels to the ovaries and stimulates the continued release

ဒီဟော်မုန်းက သားအိမ်တွေထဲကို သွားပြီး ဓမ္မတာလာတာကို  ရပ်တန့်ရင်း၊

of progesterone and estrogen,

ပရိုဂျက်စထရိုနဲ့ အီစထရိုဂျင်

halting menstruation.

ဆက်ထုတ်လွှတ်ဖို့ လှုံ့ဆော်တယ်။

hCG also binds to receptors on the uterine lining

မျိုးအောင်တဲ့  ဆဲလ်အစုအဝေးက  စွဲခိုင် သွားစဉ်မှာ၊ ဒါကို ပယ်ချတာကနေ တားဖို့

to prevent it from rejecting the fertilized cell mass as it embeds.

hCG က  သားအိမ် အတွင်းမျက်နှာပြင် အာရုံခံအင်္ဂါတွေကိုလည်း စည်းနှောင်တယ်။

This is a stage where things often go awry.

ဒါက အခြေအနေတွေ ဖရိုဖရဲဖြစ်သွားလေ့ရှိတဲ့ အဆင့်ပါ။

For reasons that are not fully understood,

အပြည့်အဝနားမလည်တဲ့ အကြောင်းရင်းတွေကြောင့်၊

as many as one third of fertilized eggs fail to properly attach,

မျိုးအောင်တဲ့ မျိုးဥတွေရဲ့  သုံးပုံတစ်ပုံ လောက်က ကျကျနန မတွဲချည်နိုင်ဘဲ၊  

passing undetected in a normal-seeming menstrual period.

သာမန် ဓမ္မတာလာတာလို့ ထင်ရတဲ့ ကာလမှာ အတားအဆီးမဲ့ ကျော်ဖြတ်သွားတယ်။

And implantation is only the first hurdle for fertilized eggs

ခန္ဓာကိုယ်ထဲထည့်သွင်းတာက ကျကျနန တွဲချည်တဲ့ မျိုးအောင်တဲ့  မျိုးဥတွေအတွက်

that do properly attach.

ပထမဆုံး အတားအဆီးပဲရှိသေးတာပါ။

Once burrowed in the uterine lining,

သားအိမ် အတွင်းမျက်နှာပြင်ထဲ ဖောက်ဝင်တာနဲ့၊

the rapidly dividing fertilized egg’s own DNA guides its growth.

အမြန် ကွဲပြားနေတဲ့ မျိုးအောင်တဲ့မျိုးဥရဲ့ DNA က ၎င်းရဲ့ ကြီးထွားမှုကို လမ်းညွှန်တယ်။

Chromosomal abnormalities can therefore cause irregular development,

ဒါကြောင့် ခရိုမိုဆုမ်း မူမမှန်မှုတွေက ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ ဖွံ့ဖြိုးမှုဖြစ်စေတယ်၊

or stop embryo growth entirely.

ဒါမဟုတ် သန္ဓေလောင်းကြီးထွားမှုကို လုံးလုံး ရပ်စေနိုင်တယ်။

While many mistakenly believe their miscarriage was caused by factors

ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျတာက ဖိစီးမှု၊ လေ့ကျင့်ခန်း၊ ကာကွယ်ဆေး၊ အတိတ်က သားဆက်ခြားနည်း

like stress, exercise, vaccination, or past birth control use,

အသုံးပြုတာလို အကြောင်းရင်းတွေကြောင့်လို့ မှားယွင်းစွာ အများက ယုံကြည်ကြပေမဲ့၊

a vast majority are in fact caused by these genetic issues

အမှန်တော့ အများစုက ဒီဗီဇဆိုင်ရာ ပြဿနာတွေ ဒါမှမဟုတ် လူတစ်ယောက်ရဲ့

or other health factors beyond a person’s control.

ထိန်းချုပ်မှုအလွန် အခြားကျန်းမာရေး အကြောင်းခံတွေကြောင့်ပါ။

Some pregnancy losses lead to few, if any, noticeable physical symptoms.

ကိုယ်ဝန်ဆုံးၡုံးမှုတချို့က သိသာတဲ့ ရုပ်လက္ခဏာ မရှိသလောက်ဖြစ်စေတယ်။

In other cases, hCG levels drop, followed by a decrease in progesterone,

အခြားဖြစ်ရပ်တွေမှာ၊ hCG အဆင့်တွေ ကျဆင်းပြီးနောက် သွေးထွက်တာနဲ့ ကြွက်တက်တာ

causing bleeding and cramping.

ဖြစ်စေတဲ့  ပရိုဂျက်စထရွန် ကျဆင်းတယ်။

In either situation, there are three treatment options—

အခြေအနေ နှစ်ခုစလုံးမှာ၊ လူနာတွေက ကိုယ်ဝန်ဆောင်တာကို အဆုံးသတ်ဖို့

two of which are also used for induced abortion procedures,

ရွေးချယ်တဲ့အခါ၊ ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချတာကို ဖြစ်စေတဲ့ လုပ်ငန်းစဉ်တွေအတွက်လည်း

when patients choose to end a pregnancy.

အသုံးပြုတဲ့ ကုသမှု ရွေးချယ်စရာ သုံးခု ရှိတယ်။

The first of the three options is what’s commonly known

ရွေးချယ်စရာ သုံးခုထဲက ပထမတစ်ခုက "အနီးကပ် စောင့်ကြည့်"တဲ့

as the “watch-and-wait” method.

နည်းလမ်းလို့ လူသိများတဲ့ အရာပါ။

A person waits for pregnancy hormones to drop further,

လူတစ်ယောက်က ကိုယ်ဝန်ဆောင် ဟော်မုန်းတွေ ထပ်ကျဆင်းဖို့ စောင့်တာပါ၊

allowing the pregnancy tissue to be released with the shedding uterine wall.

ဒါက သားအိမ် နံရံ အရေလဲတာနဲ့အတူ ကိုယ်ဝန်ဆောင် တစ်ရှူးကို ထုတ်လွှတ်စေတာပါ။

This approach works up to 90% of the time,

ဒီနည်းလမ်းက အချိန်ရဲ့ ၉၀ ရာခိုင်နှုန်း အထိ အလုပ်ဖြစ်ပေမဲ့၊

but it can involve several weeks of unpredictable pain and bleeding.

ဒါက ရက်သတ္တပတ်များစွာ မခန့်မှန်းနိုင်တဲ့ နာကျင်မှုနဲ့ သွေးထွက်တာ ပါဝင်နိုင်တယ်။

Others may opt for option two,

အခြားသူတွေက mifepristone နဲ့ misoprostol

taking the pills mifepristone and misoprostol in sequence.

ဆေးလုံးတွေကို အစဉ်လိုက် သောက်ရတဲ့ ရွေးချယ်စရာ နှစ် ကိုရွေးတယ်။

The first works hormonally, by blocking progesterone receptors,

ပထမက  ပရိုဂျက်စထရွန် အာရုံခံ အင်္ဂါတွေကို ပိတ်ဆို့ရင်း ဟော်မုန်းအရ လုပ်ဆောင်ပြီး

and the second mimics a molecule which induces labor,

ဒုတိယက သားအိမ် ကျုံ့တာတွေကို လှုံ့ဆော်ပေးကာ သားအိမ်ခေါင်းကို

stimulating uterine contractions and causing the cervix to soften and dilate.

ပျော့ပျောင်းကာ ကျယ်လာစေရင်း၊ သားဖွားတာကို ဖြစ်စေတဲ့ မော်လီကျူးတစ်ခုကို တုပတာပါ၊

After taking the second pill, the process normally takes 1 to 6 hours.

ဒုတိယ ဆေးလုံး သောက်ပြီးနောက် ပုံမှန်ကတော့ ၁ နာရီကနေ  ၆ နာရီ ကြာတယ်။

It’s often safely self-managed, and can be done privately at home.

ဒါကို ကိုယ်တိုင် ဘေးကင်းစွာ စီမံလေ့ရှိပြီး အိမ်မှာ သီးသန့် လုပ်နိုင်ပါတယ်။

The third possible treatment option is known as vacuum aspiration.

တတိယ ဖြစ်နိုင်တဲ့ ကုသမှု ရွေးချယ်စရာကို  vacuum aspiration လို့ သိကြပါတယ်။

During this five-minute procedure, the healthcare provider numbs the cervix,

ဒီငါးမိနစ် လုပ်ငန်းစဉ်အတွင်းမှာ ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်သူက သားအိမ်ခေါင်းကို ထုံစေပြီး

then places a thin tube connected to a syringe-like device

ကိုယ်ဝန်ဆောင် တစ်ရှူးကို ဖယ်ရှားဖို့ ဆေးထိုးပြွန်လို ကိရိယာနဲ့ ဆက်ထားတဲ့

to remove the pregnancy tissue.

ပါးလွှာတဲ့ ပြွန်တစ်ခုကို ထည့်လိုက်တယ်။

Treatment choice is often based on the pregnant person’s medical history,

ကုသမှု ရွေးချယ်မှုက ကိုယ်ဝန်ဆောင်သူရဲ့ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ သမိုင်း၊ အချိန်ဇယား၊

timeline, expectations, and personal preferences,

မျှော်လင့်ချက်တွေနဲ့ တစ်ကိုယ်ရေ နှစ်သက်ရာတွေအပေါ် အခြေခံလေ့ရှိပြီး

and all three methods have proven to be safe and effective.

နည်း သုံးနည်းစလုံးက ဘေးကင်းပြီး ထိရောက်မှုရှိတာကို သက်သေပြထားတယ်။

However, without the medication or vacuum aspiration options,

ဒါပေမဲ့၊  ဆေးဝါး ဒါမှမဟုတ် vacuum aspiration ရွေးချယ်စရာတွေ မရှိရင်၊

an untreated or an incomplete miscarriage can lead to life-threatening infections

မကုဘဲထားတဲ့၊မပြည့်စုံတဲ့ ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျမှု ကအသက်အန္တရာယ်ရှိတဲ့ ကူးစက်ရောဂါတွေနဲ့

and hemorrhage.

သွေးသွန်တာဖြစ်နိုင်တယ်။

And because they are the same treatments used in induced abortion care,

ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချစေတဲ့ စောင့်ရှောက်မှုမှာ အသုံးပြုတဲ့ အလားတူ ကုသမှုတွေဖြစ်တာကြောင့်၊

they can be harder to access and even criminalized in some areas.

ဒါတွေက အချို့ဒေသတွေ ရရှိဖို့ ခက်ခဲပြီး ရာဇဝတ်မှုတောင်ဖြစ်နိုင်တယ်။

Beyond this, over half the world’s population lacks access

ဒါ့အပြင်၊  ကမ္ဘာ့လူဦးရေ ထက်ဝက်ကျော်က ဒီအရေးကြီးတဲ့ မျိုးပွားမှုဆိုင်ရာ

to reliable basic healthcare,

ကျန်းမာရေး ဝန်ဆောင်မှုတွေ အပါအဝင်၊

including these essential reproductive health services.

စိတ်ချရတဲ့ အခြေခံ ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်ခွင့် ကင်းမဲ့နေတယ်။

While pregnancy means different things to different people

ကိုယ်ဝန်ဆောင်တာက ဘဝထဲက မတူတဲ့ နေရာတွေက လူအမျိုးမျိုးအတွက်

at different points in their lives,

မတူတဲ့ အရာတွေလို ဆိုလိုပေမဲ့၊

for many, losing a pregnancy can be devastating and overwhelming.

လူများစွာအတွက် ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျတာက စိတ်ထိခိုက်ပြီး ဖိစီးမှုဖြစ်စေနိုင်တယ်။

During this difficult time,

ဒီခက်ခဲတဲ့ ကာလအတွင်း

everyone deserves to be met with care and support,

လူတိုင်းဟာ စောင့်ရှောက်မှု၊ ထောက်ပံ့မှု ရထိုက်ပြီး

and to have access to these life-saving treatments.

အသက်ကယ်ပေးတဲ့ ကုသမှုတွေ ရရှိသင့်ပါတယ်။