Why should you read Virginia Woolf? - Iseult Gillespie

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

What if William Shakespeare had a sister who matched his imagination,

William Shakespeare မှာ သူ့စိတ်ကူး၊ ဇဝနဉာဏ်နဲ့ စကားလုံးသုံးပုံ

his wit, and his way with words?

ထပ်တူကျသူ ညီမတစ်ဦးရှိခဲ့တယ်ဆိုရင်ရော။

Would she have gone to school and set the stage alight?

သူမဟာ ကျောင်းကိုသွားပြီး ဇာတ်စင်ကို မီးတင်ရှို့လေမလား။

In her essay "A Room of One's Own,"

သူမရဲ့ ရသစာတမ်း "A Room of One's Own" မှာ

Virginia Woolf argues that this would have been impossible.

Virginia Woolf က ဒါကတော့ ဖြစ်နိုင်ခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူးလို့ငြင်းခုံပါတယ်။

She concocts a fictional sister who's stuck at home,

သူမဟာ အိမ်ကပ်တဲ့ စိတ်ကူးယဉ် ညီအစ်မတစ်ယောက်ကို လုပ်ကြံဖန်တီးတယ်၊

snatching time to scribble a few pages

လက်ထပ်ဖို့သဘောတူတဲ့အဖြစ်ရောက်ပြီး

before she finds herself betrothed and runs away.

ထွက်မပြေးခင် စာမျက်နှာအနည်းငယ် သော့ရေးဖို့ အချိန်လုရင်းပေါ့။

While her brother finds fame and fortune, she remains abandoned and anonymous.

အကိုက ကျော်ကြားမှုနဲ့အခွင့်အလမ်းတွေ့ချိန် မှာ သူမဟာ စွန့်ခွာပြီး အညတရဖြစ်နေခဲ့တယ်။

In this thought experiment,

ဒီစိတ်စမ်းသပ်မှုထဲမှာ

Woolf demonstrates the tragedy of genius restricted,

Woolf ဟာ အကန့်သတ်ခံ ပါရမီရှင်ရဲ့ အဖြစ်ဆိုးကို ထင်းရှားစေပြီး

and looks back through time for hints of these hidden histories.

ဒီပုန်းကွယ်နေတဲ့ အတိတ်တွေရဲ့အရိပ်အယောင် တွေအတွက်အချိန်ကိုဖြတ်ကာ ပြန်ကြည့်တယ်။

She wrote, "When one reads of a witch being ducked,

သူမရေးခဲ့တာက "အကြဉ်ခံနေရတဲ့ စုံးမတစ်ယောက်၊

of a woman possessed by devils,

မကောင်းဆိုးဝါးတွေစီးနေတဲ့ မိန်မတစ်ယောက်

of a wise woman selling herbs,

ဆေးပင်ရောင်းနေတဲ့ ပညာရှိ မိန်းမတစ်ယောက်

or even a very remarkable man who had a mother,

(သို့) မိခင်ရှိခဲ့တဲ့ အာဂ ယောကျာ်းတစ်ဦး အကြောင်းတောင်း ဖတ်တဲ့အခါ

then I think we're on the track of a lost novelist,

ပျောက်ဆုံးနေတဲ့ ဝတ္ထုရေးဆရာ တစ်ဦး၊ ဖိနှိပ်ခံကဗျာဆရာနဲ့

a suppressed poet,

နှုတ်ဆိတ်ပြီး အမည်းစက်ထင်နေတဲ့

of some mute and inglorious Jane Austen."

Jane Austenရဲ့ လမ်းကြောင်းမှာမှာ ကျွန်မတို့ရောက်နေတယ်ထင်တယ်"

"A Room of One's Own" considers a world denied great works of art

"A Room of One's Own" ဟာ ချန်လှပ်ထားခြင်းနဲ့ မညီမျှမှုတွေကြောင့်

due to exclusion and inequality.

ကြီးကျယ်တဲ့ အနုပညာလက်ရာတွေကို ငြင်းပယ်တဲ့ ကမ္ဘာတစ်ခုနဲ့ တိုက်ဆိုင်နေတယ်။

How best can we understand the internal experience of alienation?

ကင်းကွာခြင်းရဲ့ ကိုယ်တွင်းအတွေ့အကြုံကို ဘယ်လို အကောင်းဆုံးနာလည်နိုင်မှာလဲ။

In both her essays and fiction,

ရသစာတမ်းနဲ့ စိတ်ကူးယဉ် နှစ်ခုလုံးမှာ

Virginia Woolf shapes the slippery nature of subjective experience into words.

Virginia Woolf ဟာ ပုဂ္ဂလအတွေ့အကြုံရဲ့ မလွယ်တဲ့ သဘာဝကို စကားလုံးတွေနဲ့ပုံဖော်တယ်။

Her characters frequently lead inner lives that are deeply at odds

သူမရဲ့ဇာတ်ကောင်တွေက မကြာခဏ သူတို့ရဲ့ ပြင်ပတည်ရှိမှုနဲ့ နက်ရှိုင်းစွာ

with their external existence.

ကွဲလွဲတဲ့ ဘဝတွေမှာနေထိုင်သူတွေပါ။

To help make sense of these disparities, the next time you read Woolf,

ဒီကွဲလွဲမှုတွေကို နားလည်အောင်ကူညီဖို့ နောက်တစ်ခါ သင် Woolf ကိုဖတ်ရင်

here are some aspects of her life and work to consider.

ဟောဒီမှာ ထည့်သွင်းစဉ်းစားဖို့ သူမရဲ့ဘဝနဲ့ လက်ရာတွေရဲ့ လက္ခဏာသွင်ပြင်တစ်ချို့ပါ။

She was born Adeline Virginia Stephen in 1882 to a large and wealthy family,

သူမဟာ ၁၈၈၂ ခုမှာ Adeline Virginia Stephen က ဆွေကြီးမျိုးကြီ မိသားစုမှာ မွေးခဲ့တယ်။

which enabled her to pursue a life in the arts.

၎င်းက သူမကို အနုပညာလိုက်စားတဲ့ ဘဝတစ်ခု ဖြစ်မြောက်စေခဲ့တယ်။

The death of her mother in 1895 was followed by that of her half-sister,

၁၈၉၅ မှာ သူမရဲ့အမေဆုံးပြီး ဆယ်နှစ်အတွင်းမှာ

father, and brother within the next ten years.

အဖေတူအမေကွဲညီမ၊ အဖေနဲ့ အကိုပါ ဆက်တိုက်ဆုံးသွားတယ်၊

These losses led to Woolf's first depressive episode

ဒီဆုံးရှုံးမှုတွေက Woolf ရဲ့ပထမဆုံး စိတ်ညှိုးငယ်စေတဲ့ အဖြစ်နဲ့

and subsequent institutionalization.

နောက်ဆက်တွဲ စံပုံစံ ဖြစ်စေခဲ့တယ်။

As a young woman, she purchased a house

ငယ်ရွယ်တဲ့မိန်းမသားဖြစ်တာကြောင့်

in the Bloomsbury area of London with her siblings.

London ရဲ့ Bloomsbury ဒေသမှာ မောင်နှမတွေနဲ့အတူ အိမ်တစ်လုံးဝယ်ခဲ့တယ်။

This brought her into contact with a circle of creatives,

ဒါက ဖန်တီးသူတွေရဲ့အသိုင်းအဝိုင်းတစ်ခုနဲ့ ဆက်သွယ်မိစေခဲ့တယ်၊

including E.M. Forster,

E.M. Forster
 Clive Bell,

Clive Bell,

Roger Fry နဲ့

Roger Fry,

Leonard Woolf တို့

and Leonard Woolf.

အပါအဝင်ပေါ့။

These friends became known as the Bloomsbury Group,

ဒီမိတ်ဆွေတွေဟာ Bloomsbury Group လို့ အသိများလာခဲ့ပြီး

and Virginia and Leonard married in 1912.

Virginia နဲ့ Leonard ဟာ ၁၉၁၂ မှာ လက်ထပ်ခဲ့တယ်။

The members of this group were prominent figures in Modernism,

ဒီအုပ်စုဝင်တွေဟာ ခေတ်သစ်ဝါဒ မှာ အထင်ကရ ပုဂ္ဂိုလ်တွေဖြစ်ခဲ့တယ်။

a cultural movement that sought to push the boundaries

သရုပ်မှန်ကိုယ်စားပြုပုံရဲ့ နယ်နိတ်တွေကို တွန်းထုတ်ဖို့

of how reality is represented.

ရှာဖွေတဲ့ ယဉ်ကျေးမှုလှုပ်ရှားမှုတစ်ခုပါ။

Key features of Modernist writing include the use of stream of consciousness,

ခေတ်ဝါဒီအရေးအသားရဲ့ အဓိက အင်္ဂါရပ်က အတွေးစီးကြောင်းအသုံးပြုမှု

interior monologue,

စိတ်အတွင်းက တစ်ကိုယ်ရေပြောစကား

distortions in time,

နဂိုမဟုတ်တဲ့အချိန်ကာလ

and multiple or shifting perspectives.

အစုံပါတဲ့(သို့) ပြောင်းလဲနေတဲ့ အမြင်တွေပါဝင်တာပါ။

These appear in the work of Ezra Pound,

ဒါတွေကို Ezra Pound, Gertrude Stein,

Gertrude Stein,

James Joyce နဲ့

James Joyce,

Woolf

and Woolf herself.

ကိုယ်တိုင်ရဲ့လက်ရာမှာ မြင်ရတယ်။

While reading Joyce's "Ulysses," Woolf began writing "Mrs. Dalloway."

Joyce ရဲ့ "Ulysses," ကိုဖတ်ရင်း Woolf က "Mrs. Dalloway" ကို စရေးခဲ့တယ်။

Like "Ulysses," the text takes place over the course of a single day

"Ulysses" လိုပံ စာပိုဒ်က တစ်နေ့တာတည်းမှာ ဖြစ်ပျက်တာဖြစ်ပြီး

and opens under seemingly mundane circumstances.

အမြင်အားဖြင့် မထူးခြားတဲ့ အခြအနေတွေ အောက်မှာ ဖွင့်ပြပါတယ်။

"Mrs. Dalloway said she would buy the flowers herself."

"Mrs. Dalloway ပြောတာက သူမကိုင်တိုင် အတွက် ပန်းတွေ ဝယ်မယ်တဲ့။"

But the novel dives deeply into the characters' traumatic pasts,

ဝတ္ထုက ဇာတ်ကောင်တွေရဲ့ သောကများတဲ့ အတိတ်တွေထဲ နက်ရှိုင်းစွာ ငုပ်ကာ

weaving the inner world of numbed socialite Clarissa Dalloway,

ထုံနေတဲ့ အထက်တန်းစားအလွာက Clarissa Dalloway ရဲ့ စိတ်အတွင်း ကမ္ဘာကို

with that of the shell-shocked veteran Septimus Warren Smith.

စိတ်ချောက်ချားမှုခံနေရတဲ့ စစ်ပြန် Septimus Warren Smith နဲ့ ယက်ဖွဲ့တယ်။

Woolf uses interior monologue to contrast the rich world of the mind

Woolf ဟာ ကိုယ်တွင်း တစ်ကိုယ်ရေ စကားပြောကို စိတ်ရဲ့ ကြွယ်ဝတဲ့ကမ္ဘာနဲ့

against her characters' external existences.

သူဇာတ်ကောင်တွေရဲ့ ပြင်ပ ဖြစ်တည်မှုတွေနဲ့ ယှဉ်ပြဖို့ အသုံးပြုတယ်။

In her novel "To the Lighthouse,"

သူမဝတ္ထု "To the Lighthouse" မှာ

mundane moments, like a dinner party, or losing a necklace

ညစာစားပွဲ (သို့) လည်ဆွဲပျောက်တာလို မထူးခြားတဲ့ တဒင်္ဂတွေက

trigger psychological revelations in the lives of the Ramsay's,

Ramsay ရဲ့ ဘဝတွေထဲက စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဖွင့်ဟချက်တွေကို အစပျိုးပေးတယ်၊

a fictionalized version of Woolf's family growing up.

Woolf ရဲ့မိသားစုကြီးပြင်းလာတာရဲ့ စိတ်ကူးယဉ်ဆန်ဆန်ရေးထားတဲ့ မူကွဲတစ်ခုပါ။

"To the Lighthouse" also contains one of the most famous examples

"To the Lighthouse" မှာ Woolf ရဲ အခြေခံကျတဲ့ အချိန်ကို ကိုယ်စားပြုမှုရဲ့

of Woolf's radical representation of time.

အကျော်ကြားဆုံး နမူနာတွေထဲက တစ်ခုလည်းပါဝင်ပါတယ်။

In the Time Passes section,

Time Passes အခန်းမှာ

ten years are distilled into about 20 pages.

အနှစ် ၂၀ ကို စာမျက်နှာ ၂၀ ခန့်နဲ့ အနှစ်ချုပ်ထားတယ်။

Here, the lack of human presence in the Ramsays' beach house

ဒီမှာ Ramsay ရဲ့ ကမ်းခြေအိမ်မှာ လူသားရှိနေမှု ကင်းမဲ့ခြင်းက

allows Woolf to reimagine time in flashes and fragments of prose.

Woolf ကို စကားပြေ အလင်းနဲ့အပိုင်းအစတွေမှာ အချိန်ကို ပြန်အနက်ကောက်ဖို့ ဖြစ်စေတယ်။

"The house was left. The house was deserted.

"အိမ်ကို စွန့်ခဲ့တယ်၊ အိမ်က လူသူကင်းမဲ့ခဲ့တယ်

It was left like a shell on a sand hill to fill with dry salt grains

သဲကုန်းတစ်ခုပေါ်မှာ ခြောက်သွေ့တဲ့ ဆားပွင့် တွေနဲဖြည့်ဖို့ ခရုခွံတစ်ခုကို စွန့်ခဲ့သလို

now that life had left it."

အခုတော့ ဘဝက စွန့်သွားခဲ့ပြီလေ။"

In her novel "The Waves,"

သူမရဲ့ဝတ္ထု "The Waves" မှာ

there is little distinction between the narratives of the six main characters.

အဓိကဇာတ်ကောင် ခြောက်ဦးရဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေဟာ မကွဲပြားသလောက်ပဲ။

Woolf experiments with collective consciousness,

Woolf ဟာ စုပေါင်း သိစိတ်နဲ့ စမ်းသပ်တယ်၊

at times collapsing the six voices into one.

တစ်ခါတစ်ရံ သဘောထားခြောက်ခုကို တစ်ခုအဖြစ် ပြိုပျက်သွားတယ်။

"It is not one life that I look back upon:

။ငါ ပြန်ကြည့်တာက တစ်ဘဝမဟုတ်ဘူး၊

I am not one person: I am many people:

ငါဟာ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးမဟုတ်ဘူး၊ ငါဟာ လူအများကြီးပါ၊

I do not altogether know who I am,

ငါဘယ်သူဆိုတာ ခြုံပြီး မသိဘူး၊

Jinny, Susan, Neville, Rhoda or Louis,

Jinny, Susan, Neville, Rhoda (သို့) Louis ပေါ့၊

or how to distinguish my life from their's."

ဒါမှမဟုတ် ငါ့ဘဝကို သူတို့ဘဝတွကနေ ဘယ်လို ခွဲခြားသိတတ်ဖို့ပေါ့"

In "The Waves," six become one, but in the gender-bending "Orlando,"

"The Waves" ဟာ ခြောက်က တဖြစ်လာပေမဲ့ လိင်ပြောင်းတတ်တဲ့ "Orlando" မှာတော့

a single character inhabits multiple identities.

တစ်ဦးတည်းသောဇာတ်ကောင်က ကိုယ်ပိုင် လက္ခဏာများစွာနဲ့ နေထိုင်ပါတယ်။

The protagonist is a poet who switches between genders and lives for 300 years.

ဇာတ်လိုက်ဟာ ကျား၊မ ပြောင်းလဲပြီး နှစ် ၃၀၀ ကြာ ရှင်သန်သူ ကဗျာဆရာတစ်ဦးပါ။

With its fluid language and approach to identity,

၎င်းရဲ့ပြေပြစ်တဲ့ဘာသာစကား စရိုက်ချဉ်းကပ်မှုနဲ့အတူ

"Orlando" is considered a key text in gender studies.

"Orlando" ဟာ လိင်ဆိုင်ရာ လေ့လာမှုတွေက အဓိက ပြဌာန်းစာအုပ်အဖြစ် ယူဆရပါတယ်။

The mind can only fly so far from the body

စိတ်ဟာ ဘဝရဲ့အကန်အသတ်တွေဆီ ပြန်မလာခင်

before it returns to the constraints of life.

ကိုယ်ခန္ဓာကနေ အဝေးကြီးကိုသာ ပျံသန်းနိုင်တာပါ။

Like many of her characters, Woolf's life ended in tragedy

သူမရဲ့ဇာတ်ကောင်များစွာလိုပဲ အသက် ၅၉ နှစ်မှာ ရေနစ်သေတဲ့အခါ

when she drowned herself at the age of 59.

Woolf ရဲ့ဘဝဟာ အဖြစ်ဆိုးနဲ့ အဆုံးသတ်ခဲ့တယ်။

Yet, she expressed hope beyond suffering.

ဒါပေမဲ့ သူမဟာ ဝေဒနာကိုလွန်ပြီး မျှော်လင့်ချက်ကို ဖော်ပြခဲ့တယ်။

Through deep thought, Woolf's characters are shown

နက်နဲတဲ့အတွေးကနေ Woolf ရဲ့ ဇာတ်ကောင်တွေကို

to temporarily transcend their material reality,

သူတို့ရဲ့ ရုပ်ပိုင်းဒိဌအဖြစ်ကို ယာယီကျော်လွန်ဖို့ ပြသထားပြီး

and in its careful consideration of the complexity of the mind,

စိတ်ရဲ့ ရှုပ်ထွေးမှုအကြောင်း ဂရုတစိုက် ဆင်ခြင်မှုထဲမှာ သူမရဲ့လက်ရာဟာ

her work charts the importance of making our inner lives known to each other.

ကျွန်ုပ်တို့အဇ္ဈ္တတ္တဘဝတွေကို အချင်းချင်း သိအောင်လုပ်တာရဲ့ အရေးပါမှုကို ဆွဲပြတယ်။