How much will you change in the future? More than you think - Bence Nanay

Translator: Ayan Organization Reviewer: Aga Ismael

When trains began to shuttle people across the coutryside,

کاتێك شەمەندەفەرەکان دەستیان کرد بە گواستنەوەی خەڵك لە نێوان شارەکان،

many insisted they would never replace horses.

هەندێکیان سوور بوون کە ئەوانە هەرگیز جێگەی ئەسپ ناگرنەوە.

Less than a century later, people repeated that same prediction about cars,

کەمتر لە سەدەیەك دواتر، خەڵکی هەمان قسەیان دووبارە کردەوە سەبارەت بە ئۆتۆمبێلەکان و

telephones,

تەلەفۆنەکان،

radio,

television,

رادیۆ،

تەلەفزیۆن،

and computers.

و کۆمپیوتەرەکان.

Each had their own host of detractors.

خەڵك ڕەخنەی لە هەموویان گرتووە.

Even some experts insisted they wouldn’t catch on.

تەنانەت هەندێك پسپۆڕ سووربوون لەسەر ئەوەی بەردەوام نابن.

Of course, we can’t predict exactly what the future will look like

بە دڵنیاییەوە، ئێمە ناتوانین پێشبینی ژیانی داهاتوو بکەیین

or what new inventions will populate it.

یاخود چ داهێنانێکی نوێ قەرەباڵغی دەکات.

But time and time again,

بەڵام جار لەدوای جار،

we’ve also failed to predict that the technologies of the present

ئێمە بە هەمان شێوە شکستمان هێناوە لە پێشبینی کردنی ئەوەی کە تەکنەلۆجیای ئێستا

will change the future.

داهاتوو دەگۆڕێت.

وە توێژینەوە نوێیەکان شێوازی چوونیەکیان دەرخستووە لە ژیانی کەسی ئێمەدا:

And recent research has revealed a similar pattern in our individual lives:

we’re unable to predict change in ourselves.

ئێمە توانامان نییە بۆ پێشبینی کردنی گۆڕان لە خۆماندا.

Three psychologists documented our inability to predict personal change

سسێ دەروونزان دەریانخست کە ئێمە بێ تواناین لە پێشبینی کردنی گۆڕانیە کەسییەکانمان

in a 2013 paper called, “The End of History Illusion.”

لە توێژینەوەیەکی ساڵی ٢٠١٣ .بە ناوی، "خەیاڵی کۆتایی مێژوو"

Named after political scientist Francis Fukuyama’s prediction

لەسەر پێشبینیەکەی زانای سیاسی فرانسیس فوکویاما ناونرا کە دەڵێت

that liberal democracy was the final form of government,

کە دیموکراسی لیبراڵی کۆتا شێوەی حکومەتە،

or as he called it, “the end of history,”

،یاخود وەك خۆی پێی گوتوە، "کۆتایی مێژوو"

their work highlights the way we see ourselves as finished products

ئەوان ئەو ڕێگەیەیان ڕون کردەوە کە ئێمە وەک بەرهەمێکی کۆتایی هاتوو خۆمان دەبینین

at any given moment.

زیاتر لە هەر ساتێکی تر.

The researchers recruited over 7,000 participants ages 18 to 68.

توێژەرەوەکان زیاتر لە ٧٠٠٠ بەشداربوویان هێنا کە تەمەنیان لە ١٨ ساڵ بۆ ٦٨ ساڵ بوو.

They asked half of these participants to report their current personality traits,

ئەوان داوایان لە نیوەی بەشداربووەکان کرد ،کە هەڵسوکەوتی کەسایەتی ئێستایان

values,

،بنەماکانیان

and preferences,

،و پەسەندکراوەکانیان

along with what each of those metrics had been ten years before.

هەروەها هەر یەك لەو پێوانانە پێش دە ساڵ چۆن بوونە، تۆمار بکەن.

The other half described those features in their present selves,

نیوەکەی تر ئەو تایبەتمەندییانەیان تۆمارکرد کە ئێستا هەیانە،

and predicted what they would be ten years in the future.

و پێشبینیان ئەوەیان کرد کە چۆن دەبن لە دە ساڵی داهاتوودا.

Based on these answers,

بە پشت بەستن بەو وەڵامانە،

the researchers then calculated the degree of change

توێژەرەوەکان دواتر لێکدانەوەیان کرد بۆ ڕێژەی گۆڕانی

each participant reported or predicted.

هەر تۆمار و پێشبینیەکی بەشداربووەکان.

For every age group in the sample,

بۆ هەموو کۆمەڵەیەکی تەمەن لە نموونەکەدا،

they compared the predicted changes to the reported changes.

بەراوردی گۆڕانی پێشبینیەکانیان کرد لەگەڵ گۆڕانی تۆمارکراوەکان.

So they compared the degree to which 18-year-olds thought they would change

ئەوان بەراوردی ڕێژەی پێشبینی كردنی گۆڕانیان کرد لە ١٨ ساڵەکاندا

to the degree to which 28-year-olds reported they had changed.

لەگەڵ ڕێژەی تۆماری گۆڕان لە ٢٨ ساڵەکاندا.

Overwhelmingly, at all ages,

بە ڕێژەیەکی بەرچاو، لە هەموو تەمەنەکاندا،

people’s future estimates of change came up short

مەزەندەی گۆران لە داهاتووی کەسەکاندا بە کەمی باسکرا

compared to the changes their older counterparts recalled.

بە بەراورد بە گۆڕانەکان هاوشان بەتەمەنەکانیان بیریان لێکردبۆوە.

20-year-olds expected to still like the same foods at 30,

تەمەن ٢٠ ساڵەکان بۆچوونیان وابوو حەزیان لە هەمان خواردن بێت لە تەمەنی ٣٠ ساڵیدا.

but 30-year-olds no longer had the same tastes.

بەڵام تەمەن ٣٠ ساڵەکان هەمان حەزی خواردنەکانیان نەبوو.

30-year-olds predicted they’d still have the same best friend at 40,

تەمەن ٣٠ ساڵەکان پێشبینیان کرد کە هەمان هاوڕێ نزیکەکانیان دەبێت لە تەمەنی ٤٠ ساڵی،

but 40-year-olds had lost touch with theirs.

بەڵام تەمەن ٤٠ ساڵەکان پەیوەندیان لەدەست دابوو لەگەڵ ئەوانی تردا.

And 40-year-olds predicted they’d maintain the same core values

و تەمەن ٤٠ ساڵەکان پێشبینیان کرد کە پارێزگاری لە بنەما سەرەکیەکانیان دەکەن

that 50-year-olds had reconsidered.

بەڵام تەمەن ٥٠ ساڵەکان گۆڕانکاریان تێیاندا کرد بوو.

While older people changed less than younger people on the whole,

کاتێك کەسە بەتەمەنەکان کەمتر دەگۆڕان بەراورد بە کەسە گەنجەکان بە شێوەیەکی گشتی،

they underestimated their capacity for change just as much.

بە کەمی لە تواناکانیان دەیانڕوانی بۆ گۆڕان بەو ڕێژەیە.

Wherever we are in life, the end of history illusion persists:

لە هەر کوێیەکی ژیانمان بین، خەیاڵی کۆتایی مێژوو بەردەوام دەبێت:

we tend to think that the bulk of our personal change is behind us.

ئێمە ڕاهاتووین وابیر بکەینەوە کە زۆرینەی گۆڕانە کەسیەکانمان لە دواوەی ئێمەوەیە.

One consequence of this thinking

یەك سەرئەنجام لەو بیرکرنەوەیە

is that we’re inclined to overinvest in future choices

ئەوەیە کە ئێمە حەزمان بە بەرهەمهێنانی تاکە کەسی بوو لە هەڵبژاردنەکانی داهاتوومان

based on present preferences.

بە پشت بەستن بە پەسەندکردنەکانی ئێستا.

On average, people are willing to pay about 60% more

زۆر جار، خەڵک ئامادەن کە ٪٦٠ زیاتر بدەن

to see their current favorite musician ten years in the future

بۆ بینینی دڵخوازترین موزیک ژەنەکانی ئێستایان لە ١٠ ساڵی داهاتوودا

than they’d currently pay to see their favorite musician from ten years ago.

بە بەراورد بە بینی ئەو موزیک ژەنانەی کە ١٠ ساڵ پێش ئێستا دڵخوازیان بوون.

While the stakes involved in concert-going are low,

کاتێك گرەوەکانی بەشداربوو لە ئاهەنگێکی مۆسیقی بەرەو کەمی دەچێت،

we’re susceptible to similar miscalculations

ئێمە بەرپرسین لە ژمارەیەك هەڵەی چوونییەك

in more serious commitments,

لە زۆربەی ڕاسپاردە ڕژدییەکان،

like homes,

وەك ماڵەکان،

partners,

هاوبەشەکان،

and jobs.

و کارەکان.

At the same time, there’s no real way to predict

لە هەمان کاتدا، ڕێگەیەکی ڕاست بوونی نییە بۆ پێشبینی کردنی

what our preferences will be in the future.

پەسەندکراوەکانمان چی دەبێت لە داهاتوودا.

Without the end of history Illusion,

بەدەر لە خەیاڵی کۆتایی مێژوو،

it would be difficult to make any long-term plans.

سەختە کە پلانی ماوە-درێژ دابنێیت.

So the end of history illusion applies to our individual lives,

کەواتە خەیاڵی کۆتایی مێژوو جێبەجێ دەبێت بەسەر ژیانی تاکە کەسیمان،

but what about the wider world?

بەڵام ئەی چی سەبارەت بە دوونیا فراوانترەکەمان؟

Could we be assuming that how things are now is how they will continue to be?

ئایا دەتوانین بڵێین کە ئێستا شتەکان چۆنن، هەر بەو جۆرە بەردەوام دەبن؟

If so, fortunately, there are countless records

ئەگەر وابێت، خۆشبەختانە، تۆمارێکی بێشوومار هەیە

to remind us that the world does change, sometimes for the better.

تاوەکو بیرمان بهێننەوە کە دوونیا دەگۆڕێت، هەندێك جار بۆ باشتر.

Our own historical moment isn’t the end of history,

ساتە مێژوویەکەی ئێمە کۆتایی مێژوو نییە،

and that can be just as much a source of comfort as a cause for concern.

و ئەوە زیاتر دەتوانێت ببێت بە سەرچاوەیەکی ئاسودەیی وەك لەوەی ببێتە هۆیەك بۆ دوودڵی.