History vs. Che Guevara - Alex Gendler

Translator: Morteza Mousavi Reviewer: Leila Ataei

His face is recognized all over the world.

چهره او در تمام دنیا شناخته شده است.

The young medical student who became a revolutionary icon.

دانشجوی جوان پزشکی که به نماد انقلابیگری تبدیل شد.

But was Che Guevara a heroic champion of the poor

اما آیا چه گوارا قهرمان بزرگ مردم فقیر است؟

or a ruthless warlord who left a legacy of repression?

یا یک فرمانده بی رحم که تنها میراثش سرکوب بود؟

Order, order.

نظم جلسه را رعایت کنید.

Hey, where have I seen that guy before?

هی، این یارو را قبلا کجا دیدم؟

Ahem, your Honor, this is Ernesto Che Guevara.

عالیجناب، این ارنستو چگوارا است.

In the early 1950s,

در اوایل دهه ۵۰ میلادی،

he left behind a privileged life as a medical student in Argentina

او زندگی شرافتمندانه‌اش به عنوان یک دانشجوی پزشکی را در آرژانتین رها کرد

to travel through rural Latin America.

تا به سراسر کشورهای رعیتی آمریکای لاتین سفر کند.

The poverty and misery he witnessed convinced him that saving lives

فقر و بدبختی که او شاهدش بود باعث شد تا بفهمد نجات جان انسانها

required more than medicine.

نیازمند چیزی بیشتر از پزشکی است.

So he became a terrorist

پس او تبدیل به یک تروریست شد

seeking to violently overthrow the region's governments.

و به دنبال سرنگونی حکومت‌های منطقه افتاد.

What?

چی؟

حکومت‌های منطقه بی رحم و الیگارشی بودند.

The region's governments were brutal oligarchies.

Colonialism may have formally ended,

شاید برده‌داری رسما تمام شده بود،

but elites still controlled all the wealth.

اما اربابان هنوز تمام ثروت مردم را کنترل می‌کردند.

American corporations bought up land originally seized from indigenous people

شرکت‌های آمریکایی زمین‌های کشاورزی مردم محلی را تصاحب می‌کردند

and used it for profit and export,

و از آن برای سوددهی و صادرات استفاده می‌کردند،

even keeping most of it uncultivated while locals starved.

حتی بیشتر آن‌ها را بی‌محصول رها می‌کردند درحالی که مردم محلی گرسنگی می‌کشیدند .

Couldn't they vote to change that?

رای دادن وضعیت را تغییر نمی‌داد؟

Oh, they tried, your Honor.

عالیجناب، تلاششان را کردند.

In 1953, Che came to Guatemala

در سال ۱۹۵۳، چه گوارا به گواتمالا رفت

under the democratically-elected government of President Árbenz.

که تحت حکومت دموکراتیک - جمهوری رییس جمهور آربنز بود.

Árbenz passed reforms to redistribute

او اصلاحاتی برای برگرداندن زمین‌ها به تصویب رساند

some of this uncultivated land back to the people

تا زمینهای بکر بعضی از مردم برگردانده شود

while compensating the landowners.

و به مالکان زمین غرامت داده شود.

But he was overthrown in a CIA-sponsored coup.

اما او توسط کودتا نظامی تحت حمایت سیا خلع شد.

The military was protecting against the seizure of private property

ارتش از مصادره اموال مردم

and communist takeover.

و ایجاد دولت کمونیست محافظت می‌کرد.

They were protecting corporate profits

آنها از سود شرکت‌های آمریکایی محافظت می‌کردند

and Che saw that they would use the fear of communism

و «چه» می‌دانست که آمریکایی‌ها با بهانه گسترش کمونیسم

to overthrow any government that threatened those profits.

هر حکومتی که سوددهی شرکت‎هایش را تهدید میکرد را خلع می‌کردند.

پس چگوارا با درس‌هایی که از گواتمالا گرفته بود به مکزیک رفت.

So he took the lessons of Guatemala with him to Mexico.

There, he met exiled Cuban revolutionaries

آنجا با انقلابی‌های تبعید شده کوبایی ملاقات کرد

and decided to help them liberate their country.

و تصمیم گرفت در آزادسازی کشور به آن‌ها کمک کند.

You mean help Fidel Castro turn a vibrant Cuba into a dictatorship.

منظورت این است که به فیدل کاسترو کمک کند تاجنبش مردمی را تبدیل به دیکتاتوری کند.

Dictatorship was what Cuba had before the revolution.

دیکتاتوری چیزی بود که کوبا قبل از انقلاب داشت .

Fulgencio Batista was a tyrant who came to power in a military coup.

فولگنسیو باتیستا یک خونریز بود که با کودتای نظامی به قدرت رسیده بود.

He turned Havana into a luxury playground for foreigners

او هاوانا را به محل تفریح لاکچری خارجیها تبدیل کرده بود.

while keeping Cubans mired in poverty and killing thousands in police crackdowns.

وقتی کوبایی‌ها در فقر بودند و هزاران نفر ازمردم با سرکوب پلیس کشته می شدند.

Even President Kennedy called it the worst example

که حتی پرزیدنت کندی آن را بدترین نمونه

of "economic colonization, humiliation, and exploitation in the world."

از «استعمار اقتصادی، تحقیر و بهره‌برداری در جهان» معرفی کرده بود.

Whatever Batista's faults,

هرکاری که باتیستا کرده بود،

it can't compare to the totalitarian nightmare Castro would create.

قابل مقایسه با کابوس دیکتاتوری که کاسترو ایجاد کرد نیست.

Forced labor camps, torture of prisoners, no freedom to speak or to leave.

اردوگاه‌های کار اجباری، شکنجه زندانیان و نبود آزادی بیان و آزادی مهاجرت.

اما این محاکمه کاسترو نیست. هست؟

But this isn't the trial of Fidel Castro, is it?

Che Guevara was instrumental in helping Castro seize power.

چه گوارا نقشی کلیدی در کمک در به قدرت رساندن کاسترو داشت.

As a commander in his guerilla army,

به عنوان یک فرمانده در ارتش چریکی،

he unleashed a reign of terror across the countryside,

او در سراسر کشور وحشت ایجاد کرد،

killing any suspected spies or dissenters.

و تمام مظنونین به جاسوسی و مخالفت را کشت.

He also helped peasants build health clinics and schools,

او همچنین به مردم کمک کرد تا مدرسه و کلینیک پزشکی بسازند،

به آن‌ها خواندن یاد داد،

taught them to read,

and even recited poetry to them.

و همچنین شعرهایی برای آن‌ها سرود.

His harsh discipline was necessary against a much stronger enemy

حکومت خشن او برای مقابله با دشمن قوی لازم بود

who didn't hesitate to burn entire villages suspected of aiding the rebels.

که حتی از آتش زدن کل روستایی که انقلابی‌ها مستقر بودند دریغ نمی‌کرد.

Let's not forget that the new regime held mass executions

یادمان باشد که رژیم جدید اعدام‌های گسترده‌ای انجام داد

and killed hundreds of people without trial

و هزاران نفر را بدون محاکمه کشت

as soon as they took power in 1959.

از وقتی که در سال ۱۹۵۹ به حکومت رسیدند.

The executed were officials and collaborators

اعدام ها به صورت رسمی و با همکاری مردمی بود

who had tormented the masses under Batista.

که در دولت باتیستا عذاب کشیده بودند.

The people supported this revolutionary justice.

مردم از اجرای عدالت در انقلاب حمایت می‌کردند.

Which people?

کدام مردم؟

An angry mob crying for blood does not a democracy make.

اوباش خشمگین که برای انتقام و نه برای دموکراسی تظاهرات می‌کردند.

And that's not even mentioning the forced labor camps,

همچنین باید به اردوگاه های کار اجباری،

arbitrary arrests,

دستگیری‌های خودسرانه،

and repression of LGBT people that continued long after the revolution.

و سرکوب همجنسگرایان که تا سالها بعد از پیروزی انقلاب اشاره کرد.

There's a reason people kept risking their lives to flee,

مردم دلیلی داشتند که برای فرار زندگ خود را به خطر انداختند،

often with nothing but the clothes on their backs.

درحالی که تنها دارایی‌شان لباس‌هایشان بود.

So was that all this Che brought to Cuba?

پس این تنها چیزی بود که چه گوارا با خودش آورد؟

Just another violent dictatorship?

یک دیکتاتوری جدید در کوبا؟

Not at all.

اصلا.

He oversaw land redistribution,

او زمینها را به مردم برگرداند،

helped established universal education,

در ایجاد یک سیستم آموزشی متمرکز کمک کرد،

and organized volunteer literacy brigades that raised Cuba's literacy rate to 96%,

و با ایجاد گروه‌های داوطلبانه سوادآموزی سرانه سواد کوبا را به ۹۶ درصد رساند.

که هنوز یکی از بالاترین سرانه ها در دنیا است.

still one of the highest in the world.

Which allowed the government to control what information everyone received.

که به دولت کمک می‌کرد اطلاعاتی که مردم بدست می آورند رو کنترل کند.

Guevara's idealistic incompetence as Finance Minister

بی کفایتی آرمان‌گرایانه چگوارا به عنوان وزیر دارایی

caused massive drops in productivity

باعث افت شدید بهره‌وری اقتصاد شد

when he replaced worker pay raises with moral certificates.

او به جای افزایش حقوق کارگران به آن‌ها لوح تقدیر می داد.

او آزادی مطبوعات را سرکوب کرد،

He suppressed all press freedom,

declaring that newspapers were instruments of the oligarchy.

و اعلام می‌کرد که روزنامه‌های مخالف ابزار دشمنان انقلاب‌اند.

And it was he who urged Castro to host Soviet nuclear weapons,

و او کسی بود که کاسترو را راضی به نگه داری سلاح‌های هسته ای شوروی کرد،

leading to the Cuban Missile Crisis

و بحران هسته ای کوبا را ایجاد کرد

that brought the world to the brink of destruction.

و دنیا را تا مرز نابودی برد.

او یک رهبر بود، نه یک بوروکرات.

He was a leader, not a bureaucrat.

That's why he eventually left to spread the revolution abroad.

به همین دلیل او کشور را ترک کرد تا انقلاب را صادر کند.

Which didn't go well.

که خوب پیش نرفت.

He failed to rally rebels in the Congo

او نتوانست شورشیان کونگو را متحد کند

and went to Bolivia even when the Soviets disapproved.

پس به بولیوی رفت ، حتی وقتی مقامات شوروی با اینکار مخالفت کردند.

The Bolivian Government, with the help of the CIA,

دولت بولیوی با کمک سازمان سیا،

was able to capture and neutralize this terrorist in 1967,

توانست چه گوارا را در سال ۱۹۶۷ بگیرد و کارهای او را خنثی کند،

before he could do much damage.

قبل از اینکه خسارت بیشتری وارد کند.

While doing plenty of damage themselves in the process.

وقتی که خودشان درحال ایجاد خسارت زیادی بودند.

So that was the end of it?

خب این پایان داستان بود؟

Not at all. As Che said, the revolution is immortal.

اصلا.همانطور که چه گوارا می گفت انقلاب از بین رفتنی نبود.

He was publicly mourned in cities all over the world.

در شهرهای سراسر دنیا برای مرگ او عزاداری کردند.

Not by the Cubans who managed to escape.

نه توسط کوبایی‌هایی که توانسته بودند فرار کنند.

And his story would inspire young activists for generations to come.

و داستان او برای فعالان جوان نسل‌های آینده الهام بخش شده است.

Ha. A trendy symbol of rebellion for those who never had to live under his regime.

هه. مد روز برای شورشی‌هایی که هیچ وقت زیر حکومت او زندگی نکردند.

نمادهای انقلابی ممکن است تبدیل به مد شده باشد،

Symbols of revolution may become commodified,

but the idea of a more just world remains.

اما ایده او برای ایجاد دنیایی بهتر هنوز باقی مانده است.

Maybe, but I'm not sharing my coffee.

شاید. اما من قهوه ام را با کسی شریک نمی‌شوم.

Che Guevara was captured and executed by government forces in Bolivia.

چه گوارا توسط دولت بولیوی دستگیر و اعدام شد.

His remains would not be found for another 30 years.

حدود سی سال است که جسد او پیدا نشده است.

But did he die a hero or had he already become a villain?

اما آیا او هنگام مرگ یک قهرمان بود یا تبدیل به یک انسان شیطان صفت شده بود؟

And should revolutions be judged by their ideals or their outcomes?

و آیا انقلاب باید با درنظر گرفتن ایده‌های او قضاوت شود یا نتیجه‌اش؟

These are the questions we face when we put history on trial.

این‌ها سوال‌هایی است که وقتی تاریخ را محاکمه می‌کنیم ایجاد می‌شود.